Πώς μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο, παίζοντας Warcraft

Isiliel

Επιφανές μέλος

Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 52 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
Δεν γίνεται να "αλλάξεις τον κόσμο"
...παίζοντας

Η ιστορία φαίνεται να δείχνει πως αυτό δεν είναι απόλυτα αληθές.
Δεν είναι υποχρεωτικό να δει κανείς την ομιλία για να απαντήσει στο τόπικ, διαβάστε όμως τουλάχιστον το πρώτο ποστ και ειδικά αυτό το κομμάτι:

Στηρίζει μάλιστα την έρευνά της σε μια ιστορία του Ηροδότου, που συνέβη πριν 25.000 χρόνια:

Ο Ηρόδοτος λέει ότι τα παιχνίδια, ειδικά αυτά με ζάρια είχαν εφευρεθεί στο Βασίλειο της Λυδίας σε καιρό λιμού.
Ο βασιλιάς της Λυδίας αποφάσισε ότι έπρεπε να κάνουν κάτι τρελό. Οι άνθρωποι υπέφεραν. Οι άνθρωποι τσακώνονταν. Ήταν μια ακραία συγκυρία. Χρειάζονταν μια ακραία λύση. Έτσι, σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, εφήυραν τα παιχνίδια με ζάρια και επέβαλλαν ενιαία πολιτική σε όλο το βασίλειο. Τη μια μέρα, όλοι θα έτρωγαν. Και την επόμενη μέρα, όλοι θα έπαιζαν παιχνίδια.

Και θα ήταν τόσο αφοσιωμένοι στο να παίζουν ζάρια γιατί τα παιχνίδια μας αποροφούν τόσο πολύ και μας βυθίζουν σε μια τόσο ικανοποιητική ευδαιμονική παραγωγικότητα, που θα αγνοούσαν το γεγονός ότι δεν υπήρχε καθόλου τροφή. Και έτσι την επόμενη μέρα, όλοι θα έπαιζαν παιχνίδια. Και την μεθεπόμενη θα έτρωγαν.

Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, πέρασαν έτσι 18 χρόνια, επιβιώνοντας το λιμό, τρώγοντας τη μια μέρα και παίζοντας παιχνίδια την άλλη. Νομίζω πως αυτός είναι ο τρόπος που χρησιμοποιούμε τα παιχνίδια σήμερα. Χρησιμοποιούμε τα παιχνίδια για να ξεφύγουμε από τα βάσανα της ζωής. Χρησιμοποιούμε τα παιχνίδια για να απομακρυνθούμε από ό,τι δε δουλεύει σωστά στον πραγματικό κόσμο, οτιδήποτε δε μας ικανοποιεί στην πραγματική ζωή, και παίρνουμε αυτό που χρειαζόμαστε από τα παιχνίδια.

Αλλά δε χρειάζεται να τελειώνει εκεί. Και εδώ είναι το συναρπαστικό. Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, μετά από 18 χρόνια ο λιμός δεν απομακρυνόταν. Έτσι ο βασιλιάς αποφάσισε ότι θα έπαιζαν ένα τελευταίο παιχνίδι με τα ζάρια. Διαίρεσαν το βασίλειο σε δύο μέρη. Έπαιξαν μια παρτίδα με τα ζάρια, και οι νικητές θα ξεκινούσαν μια επική αποστολή. Θα έφευγαν από τη Λυδία και θα αναζητούσαν ένα νέο μέρος να μείνουν, αφήνοντας μόνο τόσους ανθρώπους όσους θα μπορούσαν να επιζήσουν με τις διαθέσιμες πηγές, και με την ελπίδα να μεταφέρουν τον πολιτισμό κάπου όπου θα μπορούσε να ανθίσει.

Ακούγεται τρελό, σωστά; Αλλά πρόσφατα, στοιχεία από το DNA έδειξαν ότι οι Ετρούσκοι, που αργότερα δημιούργησαν τη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, έχουν κοινό DNA με τους αρχαίους κατοίκους της Λυδίας. (Σχετικό άρθρο της Καθημερινής). Έτσι πρόσφατα, οι επιστήμονες έφτασαν στο συμπέρασμα ότι η τρελή ιστορία του Ηρόδοτου είναι αληθινή. Και οι γεωλόγοι έχουν βρει στοιχεία παγκόσμιας πτώσης της θερμοκρασίας που κράτησε σχεδόν 20 χρόνια και μπορεί να εξηγεί το λιμό. Αυτή η τρελή ιστορία μπορεί να είναι αληθινή.

Μπορεί πραγματικά να έσωσαν τον πολιτισμό τους παίζοντας παιχνίδια, καταφεύγοντας στα παιχνίδια για 18 χρόνια και μετά είχαν τόση έμπνευση, και γνώριζαν τόσα πολλά για το πώς να έρχονται πιο κοντά με τα παιχνίδια, που τελικά έσωσαν όλον τον πολιτισμό με αυτόν τον τρόπο.

Mπορούμε να το κάνουμε αυτό. Παίζουμε Warcraft από το 1994. Αυτό ήταν το πρώτο παιχνίδι στρατηγικής πραγματικού χρόνου από τη σειρά World of Warcraft. Αυτό ήταν πριν 16 χρόνια. Αυτοί έπαιζαν ζάρια για 18 χρόνια, εμείς παίζουμε Warcraft για 16 χρόνια. Λέω πως είμαστε έτοιμοι για το δικό μας επικό παιχνίδι.
που για μένα είναι το πιο αξιομνημόνευτο.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Rempeskes

Επιφανές μέλος

Ο Rempeskes αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Hair stylist. Έχει γράψει 8,045 μηνύματα.
Η ιστορία φαίνεται να δείχνει πως αυτό δεν είναι απόλυτα αληθές.

Η πιο πρόσφατη από τον ηρόδοτο ιστορία
δείχνει πως πλέον είναι απ(ο)λυτα αληθές :P






διαβάστε όμως τουλάχιστον το πρώτο ποστ και ειδικά αυτό το κομμάτι:
Τα τυχερά παιχνίδια είναι πολύ αρχαιότερα των Λυδών :P (αν και εξηγείται έτσι το γιατί ο Κροίσος
άφησε το όνομά του παρακαταθήκη στα διάφορα παρακαταθήκια με άπληστα δάχτυλα :P)
Μη με παρεξηγ-ίσι, δεν κρίνω τη σημασία της ψυχ-αγωγίας στον σημερινό άψυχο κόσμο :confused:
Κρίνω το ότι πλέον, τα παιχνίδια εικονικής πραγματικότητας αποτελούν την πρώτη εικόνα της πραγματικότητάς μας,
και θα εξηγήσω αυτή την άτσαλη φράση ως εξής:

'Οπως εμείς παίζοντας Γουάου, νομίζουμε ότι είμαστε γουάου και μετά το λογκ όφφ,
έτσι και οι Αμερικανοί, φροντίζουν να εξοπλίζουν τις βάσεις του Θαν..., εχμ συγγνώμη, των Ειρηνευτικών Αποστολών
που έχουν σε όλο τον πλανήτη, με παιχνιδοκονσόλες. Σε αυτές τις κονσόλες, τα παιχνίδια με τα οποία μπορούν να ψυχαγωγηθούν τα αμέρικαν τρουπς, διακρίνονται από... ωμή βία να το πω; Δεν θα το πω ωμή βία, θα το πω
απάνθρωπη βία. Θα μου πει κάποιος "Έλα μωρέ, παιχνίδια είναι, σιγά τώρα το κάνεις ζήτημα κλπ κλπ".
Και όμως, γκάιζ. Ο US Army δεν αφήνει τίποτα στην τύχη. Η απόφαση να ασχολούνται τα αμερικανά στρατά
με σκοτωμούς ακόμα και την ώρα του ρηλάξ είναι καθαρά επιχειρησιακή και ανήκει σε εκείνο το σκιώδες αρχηγείο
του US Govment na oum, το οποίο ονομάζεται "Ψυχολογικές Επιχειρήσεις" ή, σε απλά Ελληνικά, "Psy-Ops". Eδώ διακρίνω
τρείς πιθανές αντιρρήσεις:

1. "Μα καλά, ψυχ-οπς των αμερικανών σε αμερικανούς;"
- Και όμως... Αυτές τυχαίνει να είναι και οι πλέον λάιτ. Μπορείτε να αναζητήσετε εδώ περισσότερα
για το πως οι μυστικές υπηρεσίες των USA χειραγώγησαν επανειλημμένως Αμερικανούς πολίτες
για σκοπούς, το ελάχιστο, διαστροφικούς.


2. "Σιγά ρε Ρε. Και πριν το πλεηστέησιον, τι έκαναν να 'ούμε;"
- Πάντως, δεν έμειναν με τα χέρια σταυρωμένα.
Στον 1ο πόλεμο του Κόλπου, προτού οι στρατιώτες επιχειρήσουν, οι ιθύνοντες τους βομβάρδιζαν
με δυνατή χέβι μέταλ μουσική. Μάλιστα, από τα αγαπημένα "χιτς" ήταν το
"Angel Of Death" των Slayer, ένα τραγούδι τρυφερό και αγαπησιάρικο, ότι πρέπει για κάποιον
που θα βγεί οπλισμένος από την βάση του, για να επιβάλλει την Ειρήνη.


3. "Θέλω να κάνω λεβελ άπ στο γουάου και με σκοτώνουν τα παλιοτέρατα :("
- Να μπείς σε guild ρε Noob. Πάρε και ένα τραγούδι για psy-ops.


Tελειώνοντας (νοτ), και ξαναδιαβάζοντας όσα έγραψα (συνηθως δεν τα διαβάζω γιατί διαφωνώ)
θέλω να πω πως...
Τελικά έχετε δίκιο.

Τα παιχνίδια αλλάζουν τον κόσμο:
Στα χέρια όσων
ξέρουν πως να τα αξιοποιήσουν.



Γειά τώρα! Πάω να παίξω και να αλλάξω
(την οπτική μου για)
τον κόσμο:)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

  • Τα παρακάτω 0 μέλη και 1 επισκέπτες διαβάζουν μαζί με εσάς αυτό το θέμα:
    Tα παρακάτω 8 μέλη διάβασαν αυτό το θέμα:
  • Φορτώνει...
Top