Διάβολος

κρατάω τρία πράγματα που λένε άγιοι για τα πνεύματα της πτώσης

αφενός για τον πονηρό λένε πως η μεγαλύτερη επιτυχία του είναι που έχει πείσει τον (πολυ) κοσμο πως δεν υπαρχει
αφετέρου πως το πρώτο καιρό ,τους πρωτοχριστιανικούς χρόνους,η τακτική του ήταν βίαιη,αποδείχτηκε αναποτελεσματική,στις μέρες μας "ποντάρει" στον χλευασμό και την ειρωνεία.
τέλος ένα ακόμα ενδιαφέρον στοιχείο που έχω διαβάσει είναι πως η πίστη (στην ύπαρξη του Θεού εννοείται)από μόνη της δεν σώζει,πίστη έχει και ο πονηρός,αυτό που σώζει είναι ο αγώνας βάσει των εντολών του Θεού (επομένως και η πιστή ως κινητήρια δύναμη για τον αγώνα αυτό),που τελικά οδηγεί στην θέωση(τους ολυμπιανίκες του πνεύματος).Θέωση(κατα χάριν) που την έδωσε ο Θεός στον άνθρωπο και ήταν μια απάντηση στο πνεύμα της πτώσης,το οποίο εξέπεσε ακριβώς επειδή ήθελε να γίνει θεός με τον τελείως λάθος(και βεβαιως ανεφικτο για ενα πλασμα) τρόπο.
ενδιαφέροντα στοιχεία αυτά.

ναι τα είχα διαβάσει από κάποιους φωτισμένους άγιους της εποχής μας και όχι μόνο και μου έκαναν και εμένα εντύπωση.
σε ότι αφορά το ανθρώπινο εγώ.κοίταξε αν το καλοσκεφτείς πιστεύουμε(όσοι δηλαδή όντως πιστεύουμε) σε έναν Θεό που σταυρώθηκε από τα πλάσματά του!αυτό είναι ένα δείγμα άκρας ταπεινώσεως.
γεννήθηκε στην βηθλεέμ,ξυλουργός κ.λπ γενικά ένας δρόμος ταπείνωσης για ποιόν λέει η πίστη μας;για τον Δημιουργό του σύμπαντος!
η εποχή μας θέλει πυροτεχνήματα,κρότο,παχιά λόγια και προτιμά έναν "θεό" που θα κατέβει από τον σταυρό θα δώσει σημείο στις πλατείες.
ο πυρήνας της ορθόδοξης διδασκαλίας είναι να βγείς έξω από το εγώ σου,η υπακοή.Ν μην έχεις θέλημα!
αυτό είναι το manual για την θέωση.
αυτήν την στιγμή το μόνο που κάνουμε είναι να ικανοποιούμε ανάγκες,δηλαδή να διαιωνίζουμε ας πούμε την ματαιότητα και το τραγικό της φύσης μας.διότι η ανάγκη για νερό,για τροφή από μόνες τους ορίζουν μια μερική ελευθερία ,εμείς στην εποχή μας προσθέσαμε αναριθμήτες ακομα "ανάγκες" πέραν των βασικών,ίσως ένα καταπέτασμα για τον φόβο του θανάτου που έχουμε,του μετά,ίσως μια απέλπιδα προσπάθεια να καλυφθεί ένα κενό που δημιουργήθηκε από την αποξένωσή μας από τον Θεό..
τέλος πάντων όλη μέρα ο άνθρωπος ζει για να ικανοποιεί ανάγκες υπαρκτές ή μη που τονίζουν την ματαιότητα της υπάρξεως μας και τελικά περιχαρακώνουν το εγώ του στην ιδιοκτησία,στην ικανοποίηση των αισθήσεών του κ.λπ φυσικά παράλληλα όλη αυτή η "οικονομία"που έχει αναπτυχθει για να ικανοποιησει τον παραπανω εγωκεντρισμο μας λίγο,πολύ "δολοφονεί και την φύση",είναι και αυτό εξαίρετο δείγμα εγωκεντρισμού.
η οικονομία του Θεού δίνει έναν άλλο τόνο,δεν στηριζει την ματαιοτητα,αλλα την αιωνιοτητα,εχει το (κρισιμο)παρον ως πυξιδα για το μέλλον,σου λεει για να γίνεις ελεύθερος πρέπει να βγείς από το εγώ σου,να υπηρετείς τον διπλανό σου,τον συνάνθρωπο σου,τον πονεμένο συνάθρωπο,να μην είσαι μόνο κατα το θεαθήναι ανεκτικός π.χ στην αδικία απέναντι σου,αλλά στην ουσία,να μην νοιάζεσαι για όσα συμβούν,αλλά παράλληλα να είσαι άτεγκτος στην αδικία που βλέπεις δίπλα σου και ταυτόχρονα συγχωρετικός στον άνθρωπο που την ασκεί ,
νηστείες κ.λπ (δηλαδη ακόμα και βασικές ανάγκες φρόντισε να τις χειραγωγήσεις κάπως το κατα δυναμιν,απο μια αγαπη για τον Δημιουργο,ενας αγωνας για ελευθερια)γενικά θέτει τον πήχυ ψηλά.εκεί που τον έθεσε το παράδειγμα Του Ιδιου.αλλά από την άλλη σου λέει πως μόνος σου δύσκολα,δεν θα τα καταφερεις,παραμονεύει και η πλάνη εξάλλου και αυτό που είπες,που σημείωσες,να θρέψεις τον εγωισμό σου με την άλλη όψη του νομίσματος!να αρχίζεις να νομίζεις πως έφτασες σε επίπεδα αρετής κ.λπ γενικά να κάνεις έναν αγώνα για τον αγώνα και τελικά να φουντώνεις μια φιλαυτία!
και αυτό είναι ένας μεγάλος φόβος που έχουν άγιοι και μοναχοί,ο μεγαλύτερος!η πλάνη.
γι αυτό έχουν(αλλά και οι πιστοί γενικά) εναν καλο πνευματικο,φυσικά τα μυστηρια και ιδίως της Θείας Κοινωνίας,που είναι μια μορφή κρίσιμη βοήθειας από πάνω,μια ένωση(έτσι το αντιλαμβανόμαστε),τις προσευχες.ενα πηδάλιο.διοτι η περιχαρακωση οδηγεί σε αυτό που ανέφερες,στον εγωισμό!και τελικά η υπερηφανεια αυτη κρυφη η φανερη ειναι και χειριστη αμαρτια,πτωση.(από υπερηφανεια επεσε άλλωστε και ο πονηρος)
ο πηχυς λοιπον μπαινει ψηλα
γνωρίζει φυσικά ο Θεός πως κάποιοι θα περάσουν από κάτω(οπως το έλεγε ωραια ενα καθηγητης κοινωνιολογιας),αλλά δίνει έναν στόχο,τον στόχο της θέωσης
εντάξει σου λέει αγωνίσου,κάποιος θα πάρει το πενταράκι και θα μπει στο βασίλειο του Θεού,αλλά ο χρυσός ολυμπιονίκης του αγώνα(δηλ τελικά ο άγιος) θα νιώσει παράδεισο από εδώ.τουτέστιν αν δεν νιώθεις έτσι μέσα σου ρισκάρεις.Για τους άλλους έχει ο Θεός.γενικά σε ερωτήματα του τύπου τι θα γίνει με τους κινεζους,με τους ιθαγενεις κ.λπ έχω την τάση να σκέφτομαι τα λόγια Του Χριστου στον Πέτρο ,όταν τον ρώτησε με τον ιωαννη τι θα γίνει και του απαντα τι σε νοιαζει εσενα; κάπως ετσι.
είναι και η αλλη σκεψη
έχουμε κατα νου έναν Θεό της αγάπης,αυτό είναι εύκολα κατανοητό σε όλους,Τον Θεό μας τον είδαμε στην ενανθρωπηση,στην σταύρωση,μας δημιούργησε,μας ανέχεται εδώ που τα λέμε καθημερινά εδώ.όλα αυτά και πόσα ακόμα μιλάνε όντως για έναν Θεό της αγάπης.
αλλά ξεχνάμε συχνά πως είναι και Θεός της δικαιοσύνης,αναφέρει ο ίδιος λίγοι θα περάσουν την πύλη,λίγοι θα δούν το όνομά τους στο βιβλίο(όχι στα βιβλία) της ζωής!
δηλαδή σου λέει έτσι έχουν τα πράγματα,αυτά ζητάω,αν δεν θέλετε καλώς,μακρυά μου τα βλέπετε τιποτα καλό δεν υπάρχει,ακόμα χειρότερα μετά και ιδιως όταν θα ξέρετε πως υπάρχει κάτι καλύτερο που το χάσατε,πως είχατε την ευκαιρία σας και πάει!
τελικά μήπως όλη αυτή η αγαπολογία στην οποία και μόνο επιμένουμε είναι μια άλλη παγίδα του τύπου για του οποίου κάνετε λόγο στο νήμα
βεβαίως οι πιστοί ελπίζουμε να υπερισχύσει η αγάπη εναντι της δικαιοσύνης

τέλος πάντων όλα αυτα(που φυσικά δεν τα κατέβαζα από το κεφάλι μου !ίσως ο τρόπος που τα παρέθεσα να είναι κάπως ...ανορθόδοξος(αρκετά οξυμωρος όρος για ορθοδοξη θεολογια),αλλά τέλος πάντων μια και άνοιξε η συζητηση κάποιες σκέψεις απεναντι σε αυτα που ειπες,αλλα και σχετικα με το νημα

ΥΣ παρεμπιπτοντως κατι ακομα ειναι λαθος αυτο που αναφερθηκε πως δεν υφισταται το πονηρο αυτο πνευμα στην παλαια διαθηκη,πως δεν γινεται λογος.
εξαλλου μην ξεχναμε πως ο Χριστος οταν μιλουσε για τον πονηρο ηξερε καλα τοσο αυτος οσο και οσοι τον ακουγαν περι τινος προκειται,δεν ηταν δηλαδη κατι που πρωτη φορα ακουγοταν!ηταν κοινη πεποιθηση της εβραικης κοινωνιας.άλλωστε η κατηγορια που ειχε απο τους φαρισαιους κ.λπ ηταν πως τ εργα του.δηλαδη τα θαυματα του, ηταν του πονηρου(!) και τους απαντησε κιολας σε ενα χωριο ως προς αυτο.μπορει ευκολα να αναζητηθει(Δεν το εχω μπροστα μου τωρα)

anyway γενικα αποφευγω να μπαινω σε θεολογικες κουβεντες,νομιζω ειναι αδιεξοδες τελικα και τα λογια δεν βοηθουν'όπως ωραία έλεγε και ο γ.πορφύριος),οι φλυαριες και δη απο ψιλοασχετους οπως ειμαστε εμεις ισως και να εχουν το αντιθετο αποτελεσμα(αν δεν είναι και δείγμα εγωισμού εδώ που τα λέμε),οι πραξεις βοηθουν και (οπως εγω πιστευω) οι προσευχες.
θα με πείς κουβέντα κάνουμε!οκ ναι,για αυτό έγραψα καναδυο μηνυματα

ΥΣ χμ τωρα θυμηθηκα ακομα ενα ενδιαφερον στοιχειο που ειχα διαβασει,λεει πως ο πονηρος εχει πειρα χιλιετιων συγκριτικα με εμας,συνεπως γνωριζει πολυ καλα(καλυτερα και απο εμας) τις αδυναμιες και τις δυνατοτητες που εχει ο καθενας μας και συνεπως οταν πολεμανε ξερουν που στοχευουν.Γενικως ο Θεος βοηθος
βεβαιως το τελευταιο(τυχαιο; ) που θυμηθηκα ειναι πως συζητησεις για αυτο το εκπτωτο πλασμα καλο ειναι να αποφευγονται,όπως και αλλες τετοιου τυπου για τον αντιχριστο κ.λπ που γινονται και με ιδιαιτερη ενταση (αλλωστε τι αναμενεται και ποια σταση πρεπει να εχει ο πιστος,ειναι κατι γνωστο σε ολους μας θαρρω εδω και 2 χλιαδες χρονια!) ο νους να ειναι στραμμενος στο καλο και στον Δημιουργο.
οποτε καπου εδω σας καληνυχτω

τωρα που το ξαναδιαβασα το σεντονι ειναι σιγουρο πως ΑΝ το ξαναεγραφα, θα το συνοψιζα σε δυο,τρεις το πολυ παραγραφους γραμμενες με διαφορετικο υφος και σιγουρα οχι με τοση φλυαρια,αλλα τελος παντων,πλεον ουτε edit μπορω να κανω,δεν βαριεσαι.

ΥΣ ενα πραγμα που μου κανει εντυπωση οταν διαβαζω θεολογικα βιβλια ειναι π.χ η συμβουλη του (καλου)πνευματικου!η συμβουλη για ενα ιδιο απολυτως θεμα μπορει να ειναι διαφορετικη απο ανθρωπο σε ανθρωπο!π.χ καποιος εχει τις ευαισθησιες του ή με κατι που θα του πεις, αναφερουν, μπορει να τον απομακρυνεις,οποτε θελει διαφορετικη μεταχειριση,με τον αλλο αλλιως.Μια πολυ λεπτη"δουλεια" πνευματικη.
γι αυτο και αναφερουν οι αγιοι μητερα ολων των αρετων ειναι η διακριση!
αυτο ειναι ενα θεμα με ιδιαιτερο ενδιαφερον,αλλα και καπως εξειδικευμενο θεολογικα.