Darren Aronofsky

Μετα απο αρκετα χρονια ειπα να ξαναβαλω στο dvd να δω δυο ταινιες αυτου του μεγαλου κατα την αποψη μου σκηνοθετη.Την μια μετα την αλλη ετσι ωστε να δω πραγματα που ισως να μην ειχα παρατηρησει οταν τις ειχα πρωτοδει σε πιο "τρυφερη" ηλικια..
Αναφερομαι στις ταινιες "Requiem for a dream" και "Π".
Μετα απο ενα τετοιο τετραωρο το πρωτο συμπαρασμα μου ηταν το προφανες.Και "αρρωστος" να μην εισαι με την σκηνοθετικη ματια του Αρανοφσκυ, με αυτες τις δυο ταινιες αρρωσταινεις θες δεν θες..
Στο προκειμενο τωρα, η πρωτη ταινια αυτο που εμενα μου αφησε ως "επιγευση" ειναι ο τροπος με τον οποιο παιρνουν μορφη οι οποιες καταχρησεις (ναρκωτικα, αλκοολ, φαγητο, δυναμη, τηλεοραση...) αποβλεποντας στην ματαιοδοξια μας και στον τροπο που εμεις οριζουμε μεσα στον μικροκοσμο μας αυτες να παιρνουν ζωη στο μυαλλο μας, ελπιζοντας σε μια καλυτερη ανθρωπινη επαφη και προσεγγιση ετσι ωστε να γινουμε πιο αρεστοι στους αλλους.Η καταληξη παντως σε ολες αυτες τις καταχρησεις παραμενει η ιδια, μιας και ο κορμος των συνεπειων των καταχρησεων σε οποια μορφη ειναι δεδομενος.
Στην δευτερη ταινια βλεπουμε το πως οι εμμονες με το οτιδηποτε, σε τελικη αναλυση, μονο σε κατι ασχημο μπορει να καταληξουν και οτι εχοντας μια εμμονη με κατι, Θεοποιουμε στο μυαλλο μας τις συμπτωσεις του να πεφτουμε παντα επανω σε σημαδια της εμμονης μας, θεωροντας τα και ερμηνευοντας τα ως βηματα εμπρος στην αναζητηση/ανακαλυψη της ουσιας των πραγματων που πρωταρχικα μας δημιουργησε η ιδια η εμμονη.
Κατα δευτερο αλλα και σημαντικοτερο λογο για εμενα, στην ταινια βλεπουμε οτι ακομα και αν στο μυαλλο μας ερθουμε σε επαφη με την απολυτη ουσια των πραγματων, ο ανθρωπινος νους δεν μπορει καν να την κατανοησει, ποσο μαλλον να την χρησιμοποιησει για το απωτερο καλο. Ακυρονωντας ετσι την ιδια πρωταρχικη του προσπαθεια στο να την βρει και μην εχοντας κανενα να μοιραστει την ουσια των πραγματων - Υπερτατη Αληθεια- ο ιδιος ο ανθρωπος καταληγει στο να γινει απλα γραφικος στους υπολοιπους , αυτο που σημερα λεμε ο τρελος του χωριου, σταματωντας πλεον να εχει σημασια ακομα και για τον ιδιο, το αν οντως εχει βρει την ουσια ήν αν τελικα ολα αυτα ειναι μεσα στο μυαλο του.

Παρ ολα αυτα και στις δυο αυτες ταινιες εχω την αισθηση οτι κατι χανω, οτι κατι μου ξεφευγει και πραγματικα θα ηθελα τις δικες σας αποψεις πανω στα δυο αυτα αριστουργηματα δινοντας και σε εμενα μια αλλη οπτικη γωνια.Περιμενω τα φωτα σας..

Υ.Γ.1 : Και οι δυο ταινιες επενδυονται απο καταπληκτικη μουσικη.
Υ.Γ.2: Jennifer Connelly, καταπληκτικη ηθοποιος και πανεμορφη γυναικα.

Στο The Fountain παντως, τις βασικες ιδεες μπορεις να τις πιασεις. Ισως οχι ολους τους συμβολισμους (μια και ηταν πολλοι) (όπως και στην τριλογια του Μέϊτριξ δλδ)

To "Τhe fountain" το εχω δει και αυτο αλλα δεν με ενθουσιασε.
Αν εξαιρεσεις τις ερμηνειες, ειδικα του Τζακμαν, που ηταν καταπληκτικες τα υπολοιπα δεν ειχαν να μου δωσουν κατι.
Εκει που νομιζα οτι πηγαινα να φτασω σε καποιο συμπερασμα κατι γινοταν και ο,τι ειχα συμπερανει ως εκεινο το σημειο μου το επαιρνε πισω.Ειδικα στο τελος που μου ανετρεψε τα παντα και με αφησε με την απορια πενταχρονου να κοιταζει την οθονη και να λεει "εεεε".
Για εμενα αυτη η ταινια ηταν σαν να εκανε τεχνη για την τεχνη και μονο, να σε βαλει δηλαδη να σκεφτεσαι την ταινια συνεχως χωρις αυτο να σε οδηγησει ποτε σε ενα συμπερασμα.Σαν να κανεις μια σχεση δηλαδη απλα για να λες οτι εχεις σχεση, μονο και μονο για να μην αισθανεσαι μονος σου και να σταματησουν οι παντρεμενοι φιλοι σου να σε αποκαλουν αμετανοητο εργενη και μπακουρα.
Απ την αλλη μπορει και εγω να μην ημουν ετοιμος να κατανοησω αυτην ταινια και να ειμαι 1000% λαθος.
Οπως και να χει αυτο το θεμα δεν το εβαλα για να δω αν εχω δικιο ή οχι αλλα για να "ακουστουν" ολες οι αποψεις οσων τις εχουν δει δινοντας και σε εμενα περισσοτερα ερεθισματα και οπτικες γωνιες στην επανεκτιμηση τους.
Τελος σας ευχαριστω ολους οσους μπαινετε στην διαδικασια να μοιραστειτε τις αποψεις πανω σε αυτο το θεμα μαζι μου, δινοντας μου την δυνατοτητα να σκεφτω πραγματα που μονος μου μπορει να μην σκεφτομουν ποτε.

Σκεφτομαι μια απ αυτες τις μερες να την ξαναδω και αναφερομαι στο "The Fountain" αν και θα μου ηταν ευχαριστες καποιες υποδειξεις απο οσους εχουν ξεχωρισει καποια σημεια μεσα στην ταινια που ισως χρηζουν ιδιαιτερης προσοχης, μπας και βγαλω και εγω καμια ακρη
Αν και προβλεπω, αυτο το λιγο που μου εχει μεινει απο μυαλο με κατι τετοια να το καιω εντελως

Tsak!

Θα αφήσω κι εγώ το σχόλιο μου εδώ:

Το Pi είναι από τις αγαπημένες μου ταινίες. Το έχω δει πάνω από 10 φορές και κάθε φορά καταφέρνει να με γοητεύει διαφορετικά. Ο Max, η μουσική, ο πανικός, το μυστήριο, το πάθος και η μέθη.

Ύστερα έρχεται το fountain με την καταπληκτική ατμόσφαιρα, τους ευαίσθητους χαρακτήρες που παλεύουν στην σιωπή. Αυτήν την εντύπωση μου δίνει. Στην ταινία πρωταγωνιστούν χρώματα, φώτα, σκιές, θερμοκρασίες, ελλείψεις και ο σιωπή. Το λατρεύω.

Τέλος έρχεται το Requiem for a Dream που κι αυτό είναι κάτι ξεχωριστό. Όλη η ταινία του είναι μία μάχη με τα ναρκωτικά και μπορεί οι πρωταγωνιστές να χάνουν σημαντικά κομμάτια τους σε αυτή τη μάχη, αλλά ο σκηνοθέτης τα νικά κατά πολύ.

Γενικά μου αρέσει το πως ο D.Aronofsky βλέπει, περιγράφει και αισθάνεται το ανθρώπινο ον, τις αδυναμίες του και κυρίως τις δυνάμεις του.

Αρχική Δημοσίευση από Isiliel:

Για το "The Fountain":

One of Aronofsky's primary ambitions was to create outer-space environments without using CGI, and he succeeded brilliantly with the help of a microphotographer in England named Peter Parks who lives in a 400-year-old cowshed and created luminous, Blake-like visions of exploding nebulae for "The Fountain" using curry powder, baby oil, shrimp larvae, and other wacky substances, magnifying them with a device called the microzoom optical bench that employs both Victorian prisms and state-of-the-art digital cameras.

Click για ανάπτυξη...

Αυτο αν δεν με "απαταν" τα αγγλικα μου εχει να κανει περισσοτερο με τον τροπο με τον οποιο δημιουργηθηκαν/γυριστηκαν τα οπτικα εφε της ταινιας και οχι με την πλοκη ή το νοημα που βρισκεται μεσα στην ταινια.
Χρησιμη αρκετα η πληροφορια δε, και σε ευχαριστω που την κατεθεσες γιατι ισως και αυτη με μια πιο σφαιρικη ματια μπορει να συμβαλλει στην κατανοηση της ταινιας.
Οποιος γνωριζει και εχει διακρινει κατι αλλο που μπορει να βοηθησει στην καλυτερη αντιληψη της ταινιας ή ακομα και των τριων αυτων ταινιων που μπορει για "χ" λογους να εχει ξεφυγει απ τους αλλους, ειναι ευπροσδεκτος να το μοιραστει μαζι μας, δινοντας ετσι και σε εμας μια αλλη εναλλακτηκη ματια στην "επεξηγηση" τους.