Ενδοοικογενειακή βία

Ευτυχώς η μητέρα μου δεν με έχει χτυπήσει ούτε βρίσει ποτέ, ο πατέρας μου με το παραμικρό ξύλο και ψυχολογικό πόλεμο μέχρι που δεν άντεξα άλλο και του έσπασα τα μούτρα.

Οικογενειακή βία εκτός από τη σωματική τιμωρία μπορεί να είναι και οι φωνές, οι φραστικές προσβολές, η μείωση της προσωπικότητας, ο ψυχολογικός πόλεμος.

Προφανώς όλοι έχουμε περάσει από κάποια ή όλα τα στάδια μέσα στις οικογένειες μας. Το θέμα είναι να μπορέσουμε εμείς να γίνουμε καλύτεροι γονείς. Να μην αποδώσουμε τη βία στην δική μας οικογένεια αργότερα ώστε αυτοί οι κύκλοι να αρχίσουν να χάνονται από την ελληνική οικογένεια. Δυστυχώς δεν υπάρχει διαπαιδαγώγηση πάνω στο θέμα οικογένεια, παιδιά και συμπεριφορές και ο καθένας μας απλά μεταφέρει τις εμπειρίες του απο γενιά σε γενιά. Νόμίζω ότι πρέπει να αρχίσουμε πλέον να συνηδητοποιούμε ότι τα παιδιά μας δεν είναι κτήματά μας, ότι πρόκειται για ξεχωριστές μοναδικές προσωπικότητες που αξίζουν όλο το σεβασμό μας και την αγάπη μας και ότι τα όποια προβλήματα μπορούν και πρέπει να λύνονται αποκλειστικά με τον διάλογο. Άλλωστε δεν γνωρίζω παιδί που να μην έχει ανταποκριθεί στον διάλογο.

Όσο για την προσωπική μου εμπειρία ούτε εγώ φυσικά έχω ξεφύγει από τέτοιες καταστάσεις. Ο μπαμπάς μου ήταν πάντα υπέρ της συζήτησης και δεν με είχε χτυπήσει ποτέ ως παιδί σε αντίθεση με την μητέρα μου που το ξύλο ήταν για εκείνη τρόπος σωφρονισμού και υπακοής και ως αποτέλεσμα σημείο τριβής στη σχέση τους.

Το ότι οι Αρχές είναι ανοργάνωτες στην χώρα μας δεν σημαίνει ότι πρέπει αυτόματα να πάμε στο άλλο άκρο. Καλή λύση θα ήταν να απαιτήσουμε καλύτερη οργάνωση. Γιατί σημασία δεν έχει η ποσότητα (καθημερινές επισκέψεις επί 18 χρόνια) αλλά η ποιότητα...

Αλήθεια, τι φρίκη θα φάτε, αν κάποια στιγμή ο άνθρωπος που παντρευτήκατε, ο κατα τ'αλλα τέλειος, αρχίζει να δέρνει τα παιδιά σας για ασήμαντες αφορμές??

Αρχική Δημοσίευση από kajira:

Μεγάλη. Και θα τον χωρίσω αμέσως, θα πάρω τα παιδιά και θα φύγω.

Click για ανάπτυξη...

+1 Εντάξει μια σφαλιάρα ή μια παντουφλιά μια στις τόσες δεν είναι δα και παράπτωμα. Αλλά αν τα έδερνε για πραγματικά ασήμαντες αφορμές και ξέφευγε από τα όρια δεν θα το ανεχόμουν.

Συμφωνώ κι εγώ με τις παραπάνω κυρίες!
Το να χτυπάει τα παιδιά μας είναι χειρότερο κι από το να χτυπάει εμένα οπότε σίγουρα θα έφευγα μαζί με τα παιδιά αν δεν συμμορφωνόταν

Αντιθετα απο οτι πιστευουν αρκετοι μαλιστα για τον βιασμο, οτι ο βιαστης ειναι ενα τερας που παραμονευει σε σκοτεινα και μοναχικα σοκακια, η πλειοψηφια αυτων, ειναι ατομα που το θυμα ειχε εστω και μια οπτικη επαφη πριν γινει το συμβαν.
Για πολλα χρονια υπηρχαν βιασμοι μεσα σε ενα γαμο η σχεση, με την εννοια οτι η γυναικα του ζευγαριου αναγκαστηκε να ερθει σε σεξουαλικη επαφη παρα την θεληση της ειτε με καλους ορους, ειτε με κακους. Στην πρωτη περιπτωση απλως συναινουσε ενω στην δευτερη υπηρχε και κακοποιηση αναλογα με την αντισταση του θυματος. Ελαχιστοι γνωριζουν οτι ο νομος αλλαξε μολις προσφατα, το 2006 (Νόμος 3500 του 2006 για την ενδοοικογενειακή βία) ενω μεχρι προτινος ο συζυγος ειχε δικαιωμα να ερθει σε σεξουαλικη επαφη ακομα και με βιαιο τροπο εαν δεν συναινουσε η συζυγος του.


Πριν φτασει ενα ζευγαρι να υποστει ενα μελος του σεξουαλικη κακοποιηση, θα πρεπει να πουμε οτι συνηθως προυπαρχουν αλλες μορφες βιας, ειτε λεκτικη ειτε σωματικη. Η σεξουαλικη κακοποιηση ειναι το σταδιο οπου το θυμα υποκειται στην πιο εξευτελιστικη του θεση μιας και πλεον απογυμνωνεται και υποτασεται στην εξουσια που δεχεται απο τον θυτη του. Ο συζυγικος βιασμος εχει δυο συνηθισμενες κατηγοριες, με κακοποιηση και χωρις. Και στις δυο περιπτωσεις το κινητρο του βιαστη ειναι η τιμωρια για τυχον παραπτωμα που εχει εντοπισει και αναλογα με την αντιδραση του θυματος προχωραει σε κακοποιηση η οχι.


Το μεγαλο ερωτημα ειναι γιατι μια γυναικα συναινει αλλα και σιωπα σε μια τετοια κατασταση και οχι μονο αυτο αλλα υπομενει για χρονια με αποτελεσμα αυτο να ειναι μια κατασταση ενταγμενη στη ζωη της.
Καποιες εξηγησεις για αυτο, ειναι οτι οι γυναικες που ειναι σε σχεση η γαμο, δεν πιστευουν οτι υπαρχει θεμα ασκησης πιεσης για σεξουαλικη επαφη αλλα οτι αυτο ειναι κατι που συμβαινει μονο μεταξυ αγνωστων ατομων. Ακομα ενας λογος, ειναι οτι παρολο που δεν αποδεχονται την επαφη, υπαρχει οικονομικη η και συναισθηματικη εξαρτηση απο τον συζυγος του η την σχεση τους.
Για πολλους μαλιστα η σεξουαλικη κακοποιηση σε γαμο η σε σχεση ειναι ενα φαινομενο που δεν χρειαζεται να του δινεις σημασια. Μια εξηγηση που δινουν ειναι οτι η γυναικα τους, δεν εχει ορεξη για σεξ ενω αντιθετα ο αντρας εχει υπερβολικες (και φυσικολογικες) ορμες.
Η ειδικευση και η αναφοα στον συζυγικο βιασμο η στον βιασμο απο γνωστο και κοντινο προσωπο, γινεται για να δειξει οτι ειναι χειροτερος σε οτι αφορα τις ψυχολογικες συνεπεις που επονται. Μια βιασμενη γυναικα απο καποιον αγνωστο, εχει την ευχερια να μην ξαναδει το βιαστη της, αντιθετα μια βιασμενη γυναικα απο τον συζυγο της η αλλο συγγενικο προσωπο ειναι αναγκασμενη να ζει κοντα του, για οσο καιρο υπομενει αυτη την κατασταση.


Συνεπως οι σεξουαλικα κακοποιημενες γυναικες απο κοντινα τους προσωπα, εχουν να αντιμετωπισουν παραπανω προβληματα οπως, τις ενοχες για οτι τους εχει συμβει, την πιθανοτητα οτι ειχαν μεριδιο ευθυνης και συνενοχης στην σεξουαλικη πραξη, εχουν αμφιβολιες για οτι εγινε μιας και προκειται για κοντινο προσωπο που τους "αγαπουσε", αντιμετωπιζουν προσθετα εμποδια, οπως παιδια, οικονομικη εξαρτηση, θρησκευτικα πιστευω και κοινωνικο περιγυρο και τελος δεν εχουν την υποστηριξη απο την οικογενοια τους και τα υπολοιπα κοντινα τους προσωπα.
Μετα τον βιασμο τα αποτελεσματα αυτου, εκτος απο οποιεσδηποτε σωματικες κακοποιησεις προκυψουν, υπαρχουν αναποφευκτα και ψυχικες επιπτωσεις οι οποιες δεν φαινονται κατα την πρωτη περιοδο. Σαφως ομως μερικα συναισθηματα που μπορουν να υπαρξουν ειναι αγχος, φοβιες, αρνηση του συμβαντος, θυμος, αυτοκτονικος ιδεασμος κ.α. Επισης μπορει να υπαρχουν ψυχωσωματικα συμπτωματα οπως εμετους και πονοκεφαλοι, και μακροχρονια ανορεξια, διαταραχες στον υπνο, δυσκολια στην δημιουργια σχεσεων, και συχνες σκεψεις οτι υπηρχε δικη τους ανεπαρκεια για να υπαρξει το ολο συμβαν.
Συνηθως για τετοιες περιπτωσεις χρειαζεται αρκετος χρονος για να επουλωθουν οι πληγες και φυσικα ενα υποστηρηκτικο περιβαλλον οπου και οπως μπορει να βρει το θυμα.

υπαρχουν πολλοι μυθοι για το θεμα, εκτος ισως απο ατυχους ανθρωπους που αναγκαστηκαν να μαθουν.
Η εμπειρια σε οτι εχω γνωρισει ενισχυουν οσα αναφερω για την σεξουαλικη βια μεσα σε γαμο συνηθως και πιο αραια σε σχεση.

Το κειμενο το εγραψα κυριως για να φωτισω αυτες τις σκοτεινες πλευρες της ελληνικης κοινωνιας,
και κυριως για να αναδειξω οτι ακομα και σημερα υπαρχουν γυναικες που σιωπουν.
Γυναικες της διπλανης μας πορτας, που οταν κλεινει, πισω απο αυτη παιζονται πολλα δραματα.

Παρολη την προσφατη τροποποιηση του νομου (ο οποιος μεχρι προτινως δεν θεωρουσε την σεξουαλικη κακοποιηση μεσα στο γαμο οτι ειναι αδικημα)
ελαχιστα εχουν αλλαξει κυριως απο την αντιμετωπιση των οργανων του κρατους.
Θελω να ελπιζω οτι ολο αυτο ισως χρησιμευσει καπου, καποτε.
Θα σου διευκρινησω κατι που το εχω ξανακανει,
ο βιασμος μεσα στο γαμο δεν ειναι ακριβως βια αλλα κατι πιο ειδικευμενο γιατι παιρνει καποια χαρακτηριστικα,
περα απο την γνωστη σωματικη κακοποιηση η την λεκτικη βια.
Η σωματικη βια εχει μερικα χαρακτηριστικα που συναντιουνται και στον βιασμο,
ο βιασμος ομως εχει δικα του χαρακτηρστικα, εντονα ιδιαιτερα δικα του.

Ευχαριστω για το σχολιο σου.

υπαρχει κ μια αλλη πλευρα...που εξηγει γιατι ενας κακοποιημενος ανθρωπος γενικα δεν ζηταει βοηθεια...
η βια,επιτιθεται πρωτα πρωτα στην σκεψη....με αποτελεσμα το θυμα οχι απλα να μην μπορει να συγκεντρωθει,αλλα να κομματιαζεται η μνημη του,κ να μην θυμαται ουτε καν ποιος ειναι,γινονται ολοι σκιες,αλλα κ ο ιδιος,η ανθρωπινη υποσταση και η δικη του,αλλα και των γυρω του,παυει να εχει βαρυτητα.

Ξυλο δεν εχω φαει ποτε στη ζωη μου,το πρωτο χρονο που ξεκινησα να κανω ιδιαιτερα ειχα μια μαθητρια που την εβλεπα συνεχως μελανιασμενη και οταν την ρωτουσα πως τα παθαινε μου ελεγε οτι χτυπουσε καπου τυχαια.Μετα απο καποιο καιρο που με γνωρισε καλυτερα μου εξομολογηθηκε οτι ο πατερας της την χτυπουσε και δεν μιλαμε για απλες σφαλιαρες.Στην αρχη προσπαθησα να μιλησω με την μητερα της αλλα εκανε την ανηξερη.Καποια στιγμη αποφασισα να τον καταγγειλω,ανωνυμα φυσικα γιατι η αληθεια ειναι οτι δεν ηθελα να μπλεξω.Ηρθαν καποιοι κοινωνικοι λειτουργοι αλλα εγινε τιποτα το σπουδαιο αλλα τουλαχιστον δεν την ξαναχτυπησε,φυσικα η ψυχολογικη βια συνεχιστηκε και σε χειροτερο βαθμο.Αυτο που ξαφνιασε περισσοτερο ειναι η σταση της μητερας που εβλεπε τον ανδρα της να κακομεταχειριζεται τοσο βαναυσα το ιδιο της το παιδι και κρατουσε ουδετερη σταση.