Ιστορικά ψέματα και διαστρεβλώσεις - USSR

teo

Πολύ δραστήριο μέλος

Ο Θοδωρής αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 37 ετών και επαγγέλεται Φοιτητής/τρια. Έχει γράψει 1,573 μηνύματα.
Ιστορικά ψέματα και διαστρεβλώσεις
Για τα λεγόμενα <<σταλινικά εγκλήματα>> και την <<καταδίκη του σταλινισμού>>

Η περίοδος από την επικράτηση της σοσιαλιστικής επανάστασης στη ρωσία τον Οκτώβρη του 1917 μέχρι το Βʼ Παγκόσμιο Πόλεμο υπήρξε μια κρίσιμη περίοδος σκληρής ταξικής σύγκρουσης. Η επαναστατική εργατική εξουσία, το νέο σοσιαλιστικό κράτος, ήρθαν αντιμέτωπα με διάφορες προσπάθειες να μπουν εμπόδια στη σοσιαλιστική οικοδόμηση, με διάφορα σχέδια παλινόρθωσης του καπιταλισμού. Αυτή η διαπάλη εκδηλώθεκε και μέσα στο ίδιο το Πανενωσιακό Κομμουνιστικό Κόμμα(μπολσεβίκοι)-ΠΚΚ. Η λενινιστική γραμμή συγκρούστηκε σκληρά με τις διάφορες οπουρτουνιστικές αντιλήψεις μέσα στο κόμμα. Πρώτα απʼ όλα με του Τρότσκι και των οπαδών του, οι οποίοι εμφανίζονταν ως <<αριστερή αντιπολίτευση>>. Υποστήριζαν τις παλιές μενσεβίκικες αντιλήψεις του αδύνατου της οικοδόμησης του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ , ήταν αντίθετοι στη συμμαχία της εργατικής τάξης με τη μικρή και μεσαία αγροτιά, έρχονταν σε αντίθεση με την αναγκαιότητα του Κόμματος Νέου τύπου, της οργανωμένης συνειδητής ιδεολογικής και πολιτικής πρωτοπορίας της εργατικής τάξης. Στη συνέχεια η λενινιστική γραμμή συγκρούστηκε με τις απόψεις του Μπουχάριν που αντιτάχτηκε στην πολιτική της κολεκτιβοποίησης και υποστήριξε ότι δεν ήταν ώριμη η κατάργηση των κουλάκων-των πλούσιων δηλαδή αγροτών που εκμεταλλεύονταν μισθωτή εργασία-ως εκμεταλλεύτριας τάξης. Στις 30 Γενάρη του 1929 ο Μπουχάριν χαρακτήρισε την κατεύθυνση για προώθηση του κολχόζικου κινήματος ως <<στρατιωτικοφεουδαρχική εκμετάλλευση της αγροτιάς>>, ενώ από την 1η Ιούνη 1928 σε γράμμα του στον Στάλιν αναφέρει:<<πρέπει να ευνοηθούν οι ατομικές γεωργικές καλλιέργειες και να εξομαλυνθούν οι σχέσεις με την αγροτιά>>. Αυτές οι εσωκομματικές αντιπαραθέσεις δεν αποτελούσαν αντιθέσεις προσώπων ή ομάδων στα πλαίσια του ΠΚΚ, αλλά εξέφραζαν αντιθέσεις ανάμεσα σε κοινωνικές τάξεις, εξέφραζαν την ταξική πάλη που συνεχίστηκε αμείωτη και μετά την επικράτηση της επανάστασης.
Οι νέες σοσιαλιστικές σχέσεις που επικράτησας στη βιομηχανική παραγωγή, στις μεταφορές, στο εξωτερικό εμπόριο βρισκόταν σε διαπάλη με τις παλιές, τις καπιταλιστικές σχέσεις που υπήρχαν κυρίως στην αγροτική παραγωγή(κουλάκοι),με εκφραστές τους ένα τμήμα της διανόησης.
Οι συνθήκες της περικύκλωσης και της απειλής πολέμου, αλλά και της μεγάλης καθυστέρησης στην ύπαιθρο επέβαλαν ταχύτατους ρυθμούς στην προώθηση της κολεκτιβοποίησης,που σε ορισμένες περιοχές προκάλεσαν κοινωνικές τριβές και δυσκολίες στη συμμαχίας της εργατικής τάξης και της αγροτιάς κατά του καπιταλισμού. Κομματικές αποφάσεις και ομιλίες του Ι.Στάλιν αναφέρουν προβλήματα και λάθη στον υπολογισμό της ποικιλομορφίας κάθε περιοχής , στην υποκατάσταση σε ορισμένες περιπτώσεις της προκαταρτικής δουλειάς προετοιμασίας με τη γραφειοκρατική επιβολή του κινήματος, με αποφάσεις στα χαρτιά για ανάπτυξη κολχόζ σε χώρους που δεν υπήρχαν ακόμα προϋποθέσεις.
Τα προβλήματα που εμφανίστηκαν στην πορεία της συνεταιριστικοποίησης όξυναν τις αντιθέσεις της εργατικής τάξης με τη μικρή και τη μεσαία αγροτιά. Τα αρνητικά φαινόμενα αξιοποιήθηκαν για να προβληθούν διαφορετικές απόψεις και διαφωνίες που υπερέβαιναν τη διαφωνία για τους ρυθμούς κολεκτιβοποίησης.

Στον πυρήνα αυτής της αντιπαράθεσης δεν μπήκαν επιμέρους ζητήματα, αλλά ο ίδιος ο σοσιαλιστικός χαρακτήρας της επανάστασης, το ζήτημα της εξουσίας. Η αστική τάξη της ρωσίας-που είχε χάσει την εξουσία της-δεν εγκατέλειψε ποτέ τον αγώνα ενάντια στο εργατικό κράτος: οργάνωσε πολλές προσπάθειες για την ανακατάληψη της εξουσίας, στηρίχτηκε ανοιχτά από τις καπιταλιστικές δυνάμεις της εποχής, συνεργάστηκε με διάφορα οπορτουνιστικά,μικροαστικά και εθνικιστικά στοιχεία που βρίσκονταν στο ΠΚΚ. Επιδίωξε να διαμορφώσει συμμαχίες με μικροαστικά στρώματα, ιδιαίτερα της αγροτιάς, να αξιοποιήσει λάθη,καθυστερήσεις και παραλείψεις της σοβιετικής εξουσίας και του Κόμματος.
Τη δεκαετία του 1930 η ραγδαία βιομηχανοποίηση και ανάπτυξη της σοβιετικής οικονομίας αποτελούσαν σημαντικές επιτυχίες που οδήγησαν σε μια σειρά κοσμοϊστορικών κατακτήσεων, όπως η εξάλειψη της ανεργίας, η εξασφάλιση ενός υψηλού επιπέδου ζωής και δικαιωμάτων για τους Σοβιετικούς πολίτες. Σε αυτές τις ίδιες συνθήκες όμως οι επαναστατικές επιτυχίες μεγάλωσαν την εχθρότητα και την αντίδραση των παλιών εκμεταλλευτριών τάξεων και των εκπροσώπων τους,η κολεκτιβοποίηση και η εκβιομηχάνιση, η επέκταση της κοινωνικοποίησης προκάλεσε την αντίδραση της αστικής τάξης του χωριού:των κουλάκων, των λεγόμενων <<ΝΕΠμεν>>,δηλαδή των καπιταλιστών που διαμορφώθηκαν την περίοδο την Νέας Οικονομικής Πολιτικής(ΝΕΠ). Η πάλη ενάντια στη γραφειοκρατία δυσαρέστησε αυτά τα τμήματα του κράτους που προέρχονταν από τον παλιό τσαρικό κρατικό μηχανισμό.Η λειτουργία των πολιτικών επιτρόπων , ο σοβιετικός έλεγχος στον Κόκκινο στρατό ενόχλησε τους αξιωματικούς στρατιωτικούς που προέρχονταν από τον τσαρικό στρατό.
Την ίδια στιγμή πύκνωναν τα σύννεφα ενός νέου ιμπεριαλιστικού πολέμου με στόχο το ξαναμοίρασμα των αγορών.Σε αυτή την κατεύθυνση όλες οι αντιμαχόμενες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις ιεράρχησαν το στόχο της επέμβασης και διάλυσης της Σοβιετικής Ένωσης.
Σε αυτές τις συνθήκες διαμορφώθηκαν διάφορα παράνομα αντεπαναστατικά κέντρα και οργανώσεις μέσα και έξω από το ΠΚΚ, συνδέθηκαν με εθνικιστές διάφορων δημοκρατιών , με εξόριστους λευκοφρουρούς,μενσεβίκους,τροτσκιστές,που ενισχύθηκαν και αξιοποιήθηκαν από μυστικές υπηρεσίες της Γερμανίας, αλλά και άλλων καπιταλιστικών κρατών, της Γαλλίας, της Μ. Βρετανίας. Βασικές εκδηλώσεις της δράσης αυτών των ομάδων ήταν το εκτεταμένο βιομηχανικό σαμποτάζ σε διάφορες βιομηχανίες του καύκασου και της Σιβηρίας, οι δολοφονίες στελεχών του ΠΚΚ και της σοβιετικής εξουσίας με προεξέχουσα τη δολοφονία του μέλους του ΠΓ του ΠΚΚ, Σεργκέι Κίροφ, την προετοιμασία πραξικοπήματος από ομάδες μέσα στο στρατό.
Σε αυτά τα πλαίσια και βλέποντας τα σύννεφα του πολέμου να πυκνώνουν απειλητικά πάνω από την ΕΣΣΔ, συνειδητοποιώντας το ρόλο που μπορούν να παίξουν αυτές οι ομάδες ως <<5η φάλαγγα>> της ιμπεριαλιστικής επέμβασης αποφασίστηκε να παρθούν μέτρα. Η Ολομέλεια της ΚΕ του ΠΚΚ(μπ) που εξέτασε τα ζητήματα ύπαρξης και δράσης αντεπαναστατικών κέντρων και ομάδων και των μέτρων αντιμετώπισής τους κράτησε από τις 23 φλεβάρη μέχρι 5 φλεβάρη του 1937. Τα μέτρα αυτά στόχευαν στην αποκάλυψη και διάλυση των συνωμοτικών ομάδων, την εκκαθάριση του Κόμματος και της Σοβιετικής εξουσίας από κάθε στοιχείο που υποστήριζε ή ανεχόταν τη λειτουργία αυτών των ομάδων. Τα μέτρα που πάρθηκαν από τη Σοβιετική εξουσία εκείνη την περίοδο δεν ήταν μέτρα απέναντι σε όσους <<δε συμφωνούσαν με τη γραμμή του Κόμματος>>,όπως το παρουσιάζει η αστική και οπορτουνιστική προπαγάνδα σε <<διαφωνούντες>> από τη σκοπιά της υπεράσπισης του σοσιαλισμού. Ήταν μέτρα απέναντι σε αντεπαναστατικές δυνάμεις που επιδίωκαν την ανατροπή του σοσιαλισμού, την επαναφορά στην εξουσία των εκμεταλλευτριών τάξεων και στην οικονομία των εκμεταλλευτικών σχέσεων παραγωγής.Ήταν μέτρα απέναντι σε οπορτουνιστικές δυνάμεις που τελικά συμμάχησαν και έγιναν στήριγμα των αντεπαναστατικών δυνάμεων.Ακόμα και σήμερα η αστική προπαγάνδα σκόπιμα προβάλλει τους οπορτουνιστές ως θύματα, κρύβοντας τη σύμπλευσή τους με αντεπαναστατικές αστικές δυνάμεις.
Σε αυτές τις συνθήκες της σκληρής ταξικής πάλης για την επιβίωση του σοσιαλισμού δεν αποφεύχθηκαν λάθη και παρατυπίες. Από την πρώτη στιγμή αυτής της διαδικασίας έγινε προσπάθεια από το ΠΚΚ(μπ) να αντιμετωπιστούν φαινόμενα παρατυπιών, υπερβολών και στρεβλώσεων. Το Γενάρη του 1938, σε σχετική ανακοίνωση της ολομέλειας της ΚΕ του ΠΚΚ(μπ) τονίζεται:<<Η Ολομέλεια της ΚΕ του Κομμουνιστικού Κόμματος της ΣΕ εκτιμά ότι είναι αναγκαίο να επιστήσει την προσοχή των κομματικών οργανώσεων και των ηγετικών στελεχών τους στο γεγονός πως επικεντρώνοντας κατά κύριο λόγω τις προσπάθειές τους στην εκκαθάριση των γραμμών τους από τροτσκιστές,δεξιούς πράκτορες του φασισμού,πέφτουν σε σφάλματα και σοβαρές διαστρεβλώσεις που βλάπτουν την υπόθεση εκκαθάρισης του Κόμματος από πράκτορες,κατασκόπους και δολιοφθορείς. Παρά τις επανειλημμένες οδηγίες και προειδοποιήσεις της Κεντρικής Επιτροπής οι οργανώσεις του Κόμματος υιοθετούν έναν εσφαλμένο τρόπο προσέγγισης και αποπέμπουν κομμουνιστές από το Κόμμα με εγκληματική επιπολαιότητα.>>
Το Νοέμβρη του 1938 οι Στάλιν και Μολότοφ υπογράφουν απόφαση για να μπει φραγμός σε φαινόμενα στρεβλώσεων και παραβιάσεων.
Η σχετική απόφαση αναφέρει σε ένα σημείο:<<Το Συμβούλιο των Επιτρόπων του Λαού και η ΚΕ του ΚΚ(μπ) της ΕΣΣΔ αποφασίζουν:την απαγόρευση στα όργανα του Λαϊκού Επιτροπάτου Εσωτερικών (ΛΕΕ) και της δικαιοσύνης να πραγματοποιούν κάθε επιχείρηση μαζικών συλλήψεων και εκτοπισμών (…)ΤΟ ΣΕΛ και η ΚΕ του ΚΚ(μπ) προειδοποιούν όλους τους υπαλλήλους του ΛΕΕ και της δικαιοσύνης ότι στην παραμικρή παραβίαση των σοβιετικών νόμων και των οδηγιών του Κόμματος και της κυβέρνησης κάθε υπάλληλος αδιακρίτως θα γίνει αντικείμενο αυστηρής ποινικής δίωξης.>>
Υποκρίνονται οι αστοί , όταν κάνουν πως αγνοούν τη σκληρή μορφή που παίρνει η ταξική πάλη σε επαναστατικές περιόδους. Η πιο αιματηρή επανάσταση στην ιστορία δεν ήταν η Οκτωβριανή , αλλά η αστική Γαλλική Επανάσταση του 1789. Στη μεγάλη αστική Γαλλική Επανάσταση η ταξική πάλη εκφράστηκε με πολλούς τρόπους. Ανάμεσα στις επαναστατικές και αντεπαναστατικές δυνάμεις υπήρξε ένας ανελέητος ταξικός πόλεμος με χιλιάδες θύματα. Όμως η ταξική πάλη πήρε σκληρή μορφή και ανάμεσα στους κόλπους των επαναστατημένων, εκφράζοντας τη διαπάλη ανάμεσα σε διαφορετικά ταξικά συμφέροντα που εκφράζονταν στους κόλπους της επανάστασης, ιδιαίτερα ανάμεσα στις προλεταριακές μάζες και την αστική τάξη όσο και μέσα στην ίδια την αστική τάξη,με πιο χαρακτηριστική τη σύγκρουση Ιακωβίνων-Γιρονδίνων. Όμως και μέσα σε αυτά τα ίδια τα κόμματα της αστικής τάξης εκφράστηκε σκληρή σύγκρουση, όπως, π.χ., η σύγκρουση Δαντόν-Ροβεσπιέρου μέσα στους κόλπους των Ιακωβίνων. Αυτές οι συγκρούσεις πάντα εκφράζουν συγκρούσεις κοινωνικών δυνάμεων.


Οι <<δίκες της Μόσχας>>
Πολύ συζήτηση έχει γίνει για τις λεγόμενες <<δίκες της Μόσχας>> στα πλαίσια της εκκαθάρισης. Η αστική προπαγάνδα τις παρουσιάζει ως δίκες παρωδία. Ας δούμε όμως πια ήταν η γνώμη ενός αστού, του Τζότζεφ Ντέιβις, πρεσβευτή των ΗΠΑ στη Μόσχα την περίοδο των δικών,ο οποίος παρακολούθησε από την αρχή μέχρι το τέλος τη δίκη της ομάδας Μπουχάριν.Στις 17 Μάρτη του 1938 ο Ντέιβις έστειλε εμπιστευτικό μήνυμα στον Υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ στην Ουάσινγκτον:<<Αν και είμαι προκατειλημμένος απέναντι σε κάθε καθομολογία απόδειξη από ένα δικανικό σύστημα που δεν παραχωρεί θα έλεγα καμιά προστασία στον κατηγορούμενο και αφού παρατήρησα προσεκτικά κάθε μέρα τους μάρτυρες και τον τρόπο που κατέθεταν και σημείωσα τις ακούσιες επιβεβαιώσεις που προέκυψαν και άλλα γεγονότα που σημάδεψαν τη δίκη, πιστεύω, σύμφωνος προς αυτό και με άλλους, των οποίων η κρίση μπορεί να γίνει αποδεκτή, πως σε ό,τι αφορά τους κατηγορούμενους διέπραξαν αρκετά εγκλήματα σύμφωνα με το σοβιετικό νόμο, εγκλήματα που αποδείχτηκαν με συγκεκριμένα στοιχεία και χωρίς να είναι δυνατή η εύλογη αμφισβήτησή τους, ώστε να δικαιολογείται η ετυμηγορία που τους κρίνει ένοχους προδοσίας και η απόφαση που τους καταδικάζει στην προβλεπόμενη απο τον ποινικό κώδικα της ΕΣΣΔ ποινή. Είναι κοινό το αίσθημα των διπλωματών που παραβρέθηκαν στη δίκη πως αποδείχτηκε η ύπαρξη μιας εξαιρετικά σοβαρής συνωμοσίας.>>

Το <<Ουκρανικό ολοκαύτωμα>>
Ένα άλλο <<έγκλημα>> που αποδίδεται στη <<σταλινική περίοδο>> είναι το λεγόμενο <<Ουκρανικό ολοκαύτωμα>>. Πρόκειται για μια συκοφαντία προϊόν της Ναζιστικής –Γκεμπελικής προπαγάνδας,η οποία διέδωσε το 1934-1935 ότι εκατομμύρια Ουκρανοί πέθαναν σαν αποτέλεσμα της πολιτικής κολεκτιβοποίησης στην Ουκρανία,η οποία προκάλεσε μαζική πείνα-λιμό και την εξόντωση Ουκρανών που αντέδρασαν στην πολιτική των κομμουνιστών. Αυτές οι <<ειδήσεις>> στηρίχτηκαν σε κατασκευασμένες μαρτυρίες και διαδόθηκαν τη δεκαετία του 1930 από διάφορα φιλοναζιστικά κέντρα στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ. Ως ντοκουμέντα παρουσιάστηκαν φωτογραφίες από το λιμό του 1921-1922(αποτέλεσμα της ιμπεριαλιστικής επέμβασης της Αντάντ και του εμφύλιου πολέμου), φωτογραφίες εκτελέσεων με εκτελεστικά αποσπάσματα στρατιωτών του τσάρου της περιόδου του Αʼ Παγκόσμιου Πολέμου. Αυτές οι <<θεωρίες>> αναπαράχτηκαν μετά το τέλος του Βʼ Παγκόσμιου Πολέμου στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ κατά τη διάρκεια του λεγόμενου <<ψυχρού πολέμου>>. Οι τότε υπολογισμοί έφτασαν τα θύματα του λιμού στα 15.000.000!!!
Η αλήθεια είναι ότι λιμός στην Ουκρανία υπήρξε την περίοδο 1932-1933 με πολλούς νεκρούς ,που βέβαια ο αριθμός τους δεν έχει καμία σχέση με τα αστρονομικά νούμερα που δίνονται.
Ο λιμός ήρθε σαν αποτέλεσμα των εξής παραγόντων:
1. Της αντίδρασης των Κουλάκων οι οποίοι πραγματοποίησαν ένα εκτεταμένο σαμποτάζ στην πολιτική της κολεκτιβοποίηση. Έσφαξαν μαζικά τα ζώα, κατέστρεψαν τις σοδιές , εγκατέλειψαν τις καλλιέργειες, κατέστρεψαν μηχανήματα, δολοφόνησαν πολιτικούς επιτρόπους του κόμματος.
2. Της μαγάλης ξηρασίας του 1932 που κατάστρεψε μεγάλο μέρος της σοδιάς.
3. Της επιδημίας τύφου που σάρωσε Ουκρανία και Β. Καύκασο.
4. Των προβλημάτων που προκάλεσε η αναδιοργάνωση της αγροτικής παραγωγής.
Ο λιμός χρονικά δεν ξεπέρασε την έναρξη της συγκομιδής του 1933. Ταυτόχρονα η σοβιετική κυβέρνηση πήρε μια σειρά μέτρα, στέλνοντας βοήθεια στην Ουκρανία για να αντιμετωπίσει την κατάσταση.

πηγη: εκδοσεις ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

DrStrangelove

Περιβόητο μέλος

Ο DrStrangelove αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μοντέλο. Έχει γράψει 5,311 μηνύματα.
Ο σταλινισμός και ο υπαρκτός σοσιαλισμός δεν ήταν μια σειρά από λάθη, αλλά μια θλιβερή σελίδα της παγκόσμιας ιστορίας με οργανωμένα εγκλήματα, αδικίες, προπαγάνδα, συνωμοσίες, φόνους, εξορίες, έλλειψη ανεκτικότητας του διαφορετικού, έλλειψη ανεξιθρησκείας (μέχρι και ναό της αθείας είχαν χτίσει οι κουφιοκέφαλοι λες και ο άθεος έχει ανάγκη για ναούς), κακή αισθητική (σταλινική τέχνη με το ίδιο πνεύμα που υπήρχε και ναζιστική τέχνη), και απολυταρχισμό που μόνο με τη ναζιστική Γερμανία μπορεί να συγκριθεί. Πίσω από την κατάρευση και την απομυθοποίηση του σταλινισμού και του υπαρκτού σοσιαλισμού μπορεί να κρύβονταν πράγματι ο Σιωνισμός, οι μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ και το τσιράκι τους η Καθολική Εκκλησία, με τον αρχηγέτη της πουλημένο σπιούνο, έμπορο ναρκωτικών και όπλων, τον Πάπα, αλλά οι περήφανοι λαοί της Ρωσίας και των χωρών της ανατολικής Ευρώπης ήταν που επαναστάτησαν και τους έστειλαν στο διάολο όλους αυτούς τους ανεγκέφαλους σταλινίσκους με τα σκουριασμένα μυαλά. Αν τα καθεστώτα αυτά απλά έκαναν λάθη και όχι στυγνά εγκλήματα, τότε θα είχαν παραμείνει αλώβητα ή θα είχαν επανέλθει με την αρχική τους μορφή. Η αστική τάξη που τόσο εύκολα δαιμονοποιείται από τους κομουνιστές και τότε και τώρα, δεν αγνοεί όπως γράφει ο συγγραφέας την σκληρή μορφή που παίρνει η ταξική πάλη σε εποχές ταξικής πάλης, αλλά αντιδρά και επαναστατεί όταν βλέπει ή προβλέπει ότι μετά την επικράτηση της επανάστασης των τάχα σωτήρων, θα επικρατήσουν τα πιο αιμοσταγή στοιχεία, τα οποία και αποτελούν την αφρόκρεμα τέτοιων απολυταρχικών καθεστώτων. Στο κάτω κάτω, η ίδια η επανάσταση που εκθειάζει τόσο πολύ ο συγγραφέας, αμφισβητείται αν δεν ήταν και αυτή προσχεδιασμένη και κατασκευασμένη από συγκεκριμένα σκοτεινά κέντρα. Η κάθε επανάσταση οδηγείται σε δικτατορία, αυτός είναι ιστορικός νόμος. Βαθειές και ουσιαστικές αλλαγές στις κοινωνίες θα προκαλούνται στο μέλλον μόνο από ιδιοφυιή όντα υψηλής οικουμενικής συνειδητότητας μέσα σε αληθινά δημοκρατικές κοινωνίες, γιατί όλα τα ιστορικά πειράματα πάνω στο ανθρώπινο τομάρι έχουν αποτύχει οικτρά ως τώρα. Τι θα συνέβαινε αν επικρατούσαν στην επαναστατημένη Ρωσία της εποχής εκείνης οι φωνές της αντιπολίτευσης ; Ισχυρίζεται ότι αυτές οι φωνές συνωμοτούσαν υπέρ της συντήρησης, αλλά αυτό μήπως δεν στέκει εφόσον δεν επικράτησαν οι δυνάμεις της αντιπολίτευσης και δεν είδαμε τι διαφορετική ροή μπορεί να είχε πάρει η ιστορία ;
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

teo

Πολύ δραστήριο μέλος

Ο Θοδωρής αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 37 ετών και επαγγέλεται Φοιτητής/τρια. Έχει γράψει 1,573 μηνύματα.
Η αποψη μου:

Παρόλο που ο σοσιαλισμός ανατράπηκε στη Σοβιετική Ένωση και στις άλλες χώρες, όπου η αντεπανάσταση επικράτησε, αυτό δεν αποδεικνύει ότι ο μαρξισμός – λενινισμός ηττήθηκε και έχασε την ισχύ του, όπως αξιώνουν οι καπιταλιστές.
Οι μεγάλοι ηγέτες του προλεταριάτου, Μαρξ και Λένιν, επεσήμαναν ότι η επανάσταση δεν είναι μια νικητήρια προέλαση σε ευθεία πορεία. Θα έχει νίκες, αλλά και πισωγυρίσματα. Προχωράει με ζιγκ-ζαγκ, αναπτύσσεται βήμα – βήμα. Η ιστορία της εξέλιξης` της ανθρώπινης κοινωνίας δείχνει, ότι η αντικατάσταση ενός κοινωνικού συστήματος από ένα άλλο, ανώτερο σύστημα, δεν πραγματοποιείται μέσα σε μια μέρα, αλλά καλύπτει μια ολόκληρη ιστορική περίοδο. Σε πολλές περιπτώσεις και σε πολλές χώρες η αστικές επαναστάσεις, οι οποίες αντικατέστησαν το φεουδαρχικό σύστημα εκμετάλλευσης με το καπιταλιστικό σύστημα εκμετάλλευσης, δεν μπόρεσαν να ξεφύγουν από την αντεπανάσταση. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι η Γαλλία, όπου η αστική επανάσταση, παρόλο που ήταν η πιο βαθιά εδραιωμένη και η πιο ριζοσπαστική, δεν μπόρεσε να εγκαταστήσει και να στηρίξει την καπιταλιστική τάξη έγκαιρα. Μετά την αρχική νίκη του 1789, η αστική τάξη και οι εργατικές μάζες έπρεπε να ξεσηκωθούν και πάλι για να ανατρέψουν την φεουδαρχική μοναρχία των Bourgon και το φεουδαρχικό σύστημα γενικά και να αποκαταστήσουν τελειωτικά την καπιταλιστική τάξη πραγμάτων. Ο σοσιαλισμός αντιπροσωπεύει μια ιστορική αναγκαιότητα, η οποία απορρέει από την αντικειμενική εξέλιξη της κοινωνίας. Αυτό είναι αναπόφευκτο. Η αντεπανάσταση που πραγματοποιήθηκε και τα εμπόδια που εμφανίστηκαν μπορεί να παρατείνουν την ύπαρξη του παλιού εκμεταλλευτικού συστήματος για κάποιο διάστημα, δεν μπορούν όμως να σταματήσουν την εξέλιξη της ανθρώπινη κοινωνίας προς το σοσιαλιστικό της μέλλον.
Η θεωρία των Μαρξ και Λένιν δεν είναι ένα σχήμα που σχεδιάστηκε στις αίθουσες μελετών φιλοσόφων και πολιτικών. Είναι μια αντανάκλαση των αντικειμενικών νόμων της εξέλιξης της κοινωνίας. Ακόμα και χωρίς τη γνώση του μαρξισμού – λενινισμού, οι εργαζόμενοι παλεύουν για να ξεφύγουν απʼ την καταπίεση και εκμετάλλευση, για να ανατρέψουν αφεντικά και τυράννους, για να ζήσουν ελεύθερα και να απολαύσουν τους καρπούς του μόχθου τους.

Το όνομα και το έργο το Στάλιν συνδέθηκε με την ίδρυση του κράτους της δικτατορίας του προλεταριάτου στη Σοβιετική Ένωση και την οικοδόμηση του σοσιαλισμού σʼ αυτή τη χώρα. Δυσφημώντας τον Στάλιν και το κοινωνικό σύστημα για το οποίο πάλεψε και δούλεψε σε όλη του τη ζωή, η αντίδραση και όλα τα αντικομμουνιστικά απορρίμματα ήθελαν να καταστρέψουν όχι μόνο τη μεγαλύτερη και δυνατότερη βάση του σοσιαλισμού, αλλά και το κομμουνιστικό όνειρο εκατοντάδων εκατομμυρίων ανθρώπων σε όλο τον κόσμο . Με την επίθεσή τους στον Στάλιν και το έργο του ήθελαν να δημιουργήσουν μια ατμόσφαιρα πεσιμισμού στους αγωνιστές της επανάστασης, την πικρή απογοήτευση κάποιου που ασυνείδητα παρασύρθηκε από ένα ψεύτικο ιδανικό. Ωστόσο, εκτός από τις μεγάλες ελπίδες που εναπόθεσαν στην καμπάνια ενάντια στον Στάλιν, παρά τη νίκη της αντεπανάστασης στη Σοβιετική Ένωση και τις άλλες χώρες, η επανάσταση δεν υπερνικήθηκε, ο μαρξισμός – λενινισμός δεν εξαλείφθηκε, ο σοσιαλισμός δεν πέθανε σαν ιδεολογια.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Νωεύς

Τιμώμενο Μέλος

Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
«Επανορθώσεις» των «ιστορικών διαστρεβλώσεων» μίας επανάστασης.

1ο
«Η περίοδος από την επικράτηση της σοσιαλιστικής επανάστασης στη ρωσία τον Οκτώβρη του 1917 μέχρι το Βʼ Παγκόσμιο Πόλεμο υπήρξε μια κρίσιμη περίοδος σκληρής ταξικής σύγκρουσης»(υποσημ. τ.σ.).

Τελικά, η ίδια η ιστορία απέδειξε, ότι στη Ρωσία η εξέλιξη της πολιτικής ζωής δεν μπόρεσε να ξεπεράσει τα (τεχνητά) όρια, μεταξύ «κρατικού καπιταλισμού» και «σοσιαλισμού». Το Κράτος και το «Εθνικό Νόμισμα», στη Ρωσία μετα-Λένιν, αντί να «μαραθούν» φούντωσαν, σε τερατώδεις διαστάσεις και μορφές. Σχεδόν στον αρνητικό αντίποδα, π.χ. του κρατικού καπιταλισμού «σκανδιναβικού τύπου».
-Ο Τεο ξεκινάει με την επισήμανση, ότι το 1917-1939(;)«υπήρξε μια κρίσιμη περίοδος σκληρής ταξικής σύγκρουσης». Κατά τη γνώμη του, και μετά από την όλη εξέλιξη των «επαναστατικών πραγμάτων» στη Ρωσία, ποια υπήρξε η πλέον αποτελεσματική κίνηση του Καπιταλισμού, κατά την περίοδο εκείνη, που τελικά αποδείχθηκε και η πλέον θανατηφόρα, για τον κρατικό καπιταλισμό(του «υπαρκτού σοσιαλισμού») στη Ρωσία;
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Rempeskes

Επιφανές μέλος

Ο Rempeskes αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Hair stylist. Έχει γράψει 8,045 μηνύματα.
ο μαρξισμός – λενινισμός δεν εξαλείφθηκε
Όταν ακούω "λενινισμός" βγάζω καντήλες. :mad:

Παρακαλώ να λογοκριθεί.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

nefnef

Νεοφερμένος

Η Νεφέλη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 35 ετών και επαγγέλεται Φοιτητής/τρια. Έχει γράψει 96 μηνύματα.
Υπήρχε πάντα ο ψυχρός πόλεμος!!!

Και τι το κακό έχει η λέξη Λενινισμός?!
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

  • Τα παρακάτω 0 μέλη και 1 επισκέπτες διαβάζουν μαζί με εσάς αυτό το θέμα:
    Tα παρακάτω 3 μέλη διάβασαν αυτό το θέμα:
  • Φορτώνει...
Top