Να μένουν οι ενήλικοι με τους γονείς τους;

Guest 209912

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Εχ δε θα βγαλεις λεφτα αποταμιευοντας απο ταξιδια. Αν αποταμιευεις 1000ε το χρονο θα μπορεις να παρεις σπιτι σε 20(πιο κοντα στα 200, αλλα λεμε τωρα). Και μετα οταν θα ξαναγίνει οικονομικό μπουμ θα χάσεις τα πάντα. Οι επενδύσεις σε σπίτια είναι η πιο ριψοκίνδυνη επένδυση αυτή τη στιγμή.

Πέρα απ' αυτό, σε κάθε ηλικία ο άνθρωπος ταξιδεύει διαφορετικά και το πιο σημαντικό είναι να το κάνει πριν τα 30-35.

Γενικά, ακόμα καλύτερο είναι να πάει κάποιος να ζήσει σε άλλη χώρα για κάποια χρόνια επίσης.

Αν μένεις με γονείς και δεν έχεις να πληρώσεις νοίκι και φαι αποταμιευεις και χιλιάρικο το μήνα φαστ. Σιγά μην περιμένεις 20 χρόνια.


Σημείωση συντονιστή: Το θέμα δημιουργήθηκε από σπλιτ του θέματος Αξίζει να πηγαίνουμε ταξίδια;
 
Επεξεργάστηκε από συντονιστή:

Guest 092312

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Σόρρυ, αλλά βρίσκω απίστευτα μίζερο το να βγάζεις (τουλάχιστον) 1000 ευρώ το μήνα και να επιλέγεις να μένεις και να τρως από τους γονείς σου. Κι εγώ είμαι υπέρ της αποταμίευσης, το έχω πει πολλάκις σε αντίστοιχη συζήτηση, αλλά εδώ μιλάμε για νέα επίπεδα μιζέριας.
 

Guest 874453

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Σόρρυ, αλλά βρίσκω απίστευτα μίζερο το να βγάζεις (τουλάχιστον) 1000 ευρώ το μήνα και να επιλέγεις να μένεις και να τρως από τους γονείς σου. Κι εγώ είμαι υπέρ της αποταμίευσης, το έχω πει πολλάκις σε αντίστοιχη συζήτηση, αλλά εδώ μιλάμε για νέα επίπεδα μιζέριας.

Θύμισε μου, λίγο. Ποια είσαι που θα βάλεις ταμπέλες κ θα κάνεις κουμάντο στην ζωή του καθενός?

Αν πχ μένουν Αθήνα κ ξέρω γω το παιδί εργάζεται κ δε έχει σχέση,ποιος ο Λόγος να φύγει? Καταπίεση? Αυτοσυντήρηση? Ελευθερία? Μα, για να βγάλεις στις μέρες μας τόσα, σημαίνει πως έχεις μία χ ηλικία κ την αντίστοιχη κατανόηση από γονείς.
 

Guest 875331

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Αν μένεις με γονείς και δεν έχεις να πληρώσεις νοίκι και φαι αποταμιευεις και χιλιάρικο το μήνα φαστ. Σιγά μην περιμένεις 20 χρόνια.


Εχ μαν θα μένεις με τους δικούς σου που σε συντηρούν, χωρίς να σπαταλάς τίποτα μόνο και μόνο για την υπόσχεση ενός καλύτερου μέλοντος, το οποίο μάλιστα για να το αποκτήσεις ακολουθείς την χειρότερη τεχνική και αν το αποκτήσεις θα καταλάβεις πως η διαφορά στη ζωή σου είανι μικρή(για να ωφεληθεί κάποιος από την οικονομική ελευθερία, πρέπει πρώτα να έχει ωριμάσει).

Και, αυτό είναι το ζήτημα με σας που είστε κατά ή δεν καταλαβαίνετε τα ταξίδια. Αν θέλετε να βγάλετε χρήματα ή να βελτιώσετε τον ευατό σας τότε οκ πάρτε τα λεφτά από τα ταξίδια και βάλτε τα σε καλά γυμναστήρια, σεμινάρια, νοικιάστε δικό σας σπίτι. Οι πραγματικές επενδύσεις στη ζωή είναι αυτές στον εαυτό μας και την εξέλιξη του, όχι στην ασφάλεια της "αποταμίευσης"(που ποτέ δεν θα σε κάνουν πλούσιο, ούτε τα 1000 το μήνα σε 20 χρόνια ΛΟΛ).


Θες λεφτά; Επένδυσε στον εαυτό σου και στις επαγγελματικές σου δεξιότητες και σχέσεις.
Θες καλή ζωή; Επένδυσε στον εαυτό σου, σε ποιοτικές εμπειρίες και ψυχαγωγία.


Δε μ' αρέσει που χρησιμοποιώ αυτή τη λέξη, αλλά ναι όπως είπε η ελιά από πάνω, το να φοβάσαι τον έξω κόσμο και να κλείνεσαι μόνος σου αποταμιεύοντας είναι συνταγή για μιζέρια.

Θύμισε μου, λίγο. Ποια είσαι που θα βάλεις ταμπέλες κ θα κάνεις κουμάντο στην ζωή του καθενός?

Αν πχ μένουν Αθήνα κ ξέρω γω το παιδί εργάζεται κ δε έχει σχέση,ποιος ο Λόγος να φύγει? Καταπίεση? Αυτοσυντήρηση? Ελευθερία? Μα, για να βγάλεις στις μέρες μας τόσα, σημαίνει πως έχεις μία χ ηλικία κ την αντίστοιχη κατανόηση από γονείς.


Αν δεν φύγεις δε θα μεγαλώσεις. Τίποτα δεν είανι πιο σημαντικό από αυτό.
 
Επεξεργάστηκε από συντονιστή:

Guest 092312

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Θύμισε μου, λίγο. Ποια είσαι που θα βάλεις ταμπέλες κ θα κάνεις κουμάντο στην ζωή του καθενός?

Αν πχ μένουν Αθήνα κ ξέρω γω το παιδί εργάζεται κ δε έχει σχέση,ποιος ο Λόγος να φύγει? Καταπίεση? Αυτοσυντήρηση? Ελευθερία? Μα, για να βγάλεις στις μέρες μας τόσα, σημαίνει πως έχεις μία χ ηλικία κ την αντίστοιχη κατανόηση από γονείς.
Ξέρω γω, ανεξαρτησία; Κι αυτό που λες μίζερο είναι, να θεωρείς ότι ο μόνος λόγος για να φύγει κανείς απ'το σπίτι των γονιών του είναι η σχέση του.
 

Valder

Τιμώμενο Μέλος

Ο Αυτοκράτωρ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 40 ετών, επαγγέλεται Χρηματιστής και μας γράφει απο Αυστρία (Ευρώπη). Έχει γράψει 27,504 μηνύματα.
Θύμισε μου, λίγο. Ποια είσαι που θα βάλεις ταμπέλες κ θα κάνεις κουμάντο στην ζωή του καθενός?


Μεταξύ μας αν δεν υπάρχει πολύ σοβαρός οικονομικός λόγος, είναι όντως κατά τη γνώμη μου εσφαλμένη επιλογή να καθαρίζεις 1200 το μήνα και να μην έχεις πάει να πιάσεις έστω μια τρύπα να μείνεις μόνος σου να μάθεις να αυτοσυντηρείσαι και να εχεις κινητρο να εξελιχθείς. Οι γονείς δεν θα ζουν για πάντα να ταίζουν εμάς. Την ανάγκη να την καταλάβω που αναγκάζει έναν νεο ή μια νεα να μεινει με γονείς, αλλά το να μένεις απο επιλογή με τη μαμά και το μπαμπά ενώ μπορείς μόνος, ε είναι κάπως... Βολεύει, φέρνεις δυο φιλαράκια ή μια κοπέλα-σχέση στο σπίτι, κλάνεις όπου θες, κυκλοφορείς με το βρακί, μαγειρεύεις μόνος σου οτι θες, δεν τρως στη μάπα δυο γέρους. Αρρωσταίνει κάθε φυσιολογικός τριαντάρης κάποια στιγμή.

Για μένα και τη δική μου ιδιοσυγκρασία και τις δικές μου προτιμήσεις μετά από 18 χρόνια αυτονομίας, δε θα τολμούσα ΠΟΤΕ να ξαναμείνω με τους γονείς μου.

Έχω ένα φίλο που μου λέει "πήγαινε στο μέρος σου, μείνε με τους γονείς, τσάμπα φαι, ρούχα, σπίτι κλπ και δούλευε και βγάζε φράγκα"

Και του λέω "αντε γαμήσου ρε, εσυ γιατί δεν παρατάς το διαράκι με την κοπελιά σου να πάτε να μείνετε ο καθένας στο μέρος του και στους γονείς του; Τσάμπα φαι νερο και αποταμίευση. Αφού γαμάει η ζωή με γονείς γιατί δεν το κάνεις κι εσυ;"

Όπως είναι ωραία λοιπόν η ελευθερία και η αυτονομία για εμάς, έτσι είναι και για τους άλλους. Όταν έχει συνηθίσει ένας άνθρωπος έτσι, αρρωσταίνει με γονείς. Το θεωρεί πισωγύρισμα.

Κανονικά στα 35 μας πρέπει να έχουμε τα δικά μας παιδιά, τις δικές μας οικογένειες, τα δικά μας κατορθώματα και να δημιουργούμε τις δικές μας εμπειρίες, όχι να πασχιζουμε να ξαναγίνουμε παιδιά και να βολευόμαστε στον προστατευτισμό και τη νοσταλγία της ασφάλειας των γονιών.

Ξαναλέω εξαιρώ τις περιπτώσεις σοβαρής οικονομικής δυσπραγίας. Μιλάω απλά για βολεμένους μαμάκηδες και μπαμπάκισσες.
 

Guest 209912

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Εχ μαν θα μένεις με τους δικούς σου που σε συντηρούν, χωρίς να σπαταλάς τίποτα μόνο και μόνο για την υπόσχεση ενός καλύτερου μέλοντος, το οποίο μάλιστα για να το αποκτήσεις ακολουθείς την χειρότερη τεχνική και αν το αποκτήσεις θα καταλάβεις πως η διαφορά στη ζωή σου είανι μικρή(για να ωφεληθεί κάποιος από την οικονομική ελευθερία, πρέπει πρώτα να έχει ωριμάσει).

Και, αυτό είναι το ζήτημα με σας που είστε κατά ή δεν καταλαβαίνετε τα ταξίδια. Αν θέλετε να βγάλετε χρήματα ή να βελτιώσετε τον ευατό σας τότε οκ πάρτε τα λεφτά από τα ταξίδια και βάλτε τα σε καλά γυμναστήρια, σεμινάρια, νοικιάστε δικό σας σπίτι. Οι πραγματικές επενδύσεις στη ζωή είναι αυτές στον εαυτό μας και την εξέλιξη του, όχι στην ασφάλεια της "αποταμίευσης"(που ποτέ δεν θα σε κάνουν πλούσιο, ούτε τα 1000 το μήνα σε 20 χρόνια ΛΟΛ).


Θες λεφτά; Επένδυσε στον εαυτό σου και στις επαγγελματικές σου δεξιότητες και σχέσεις.
Θες καλή ζωή; Επένδυσε στον εαυτό σου, σε ποιοτικές εμπειρίες και ψυχαγωγία.


Δε μ' αρέσει που χρησιμοποιώ αυτή τη λέξη, αλλά ναι όπως είπε η ελιά από πάνω, το να φοβάσαι τον έξω κόσμο και να κλείνεσαι μόνος σου αποταμιεύοντας είναι συνταγή για μιζέρια.




Αν δεν φύγεις δε θα μεγαλώσεις. Τίποτα δεν είανι πιο σημαντικό από αυτό.


Πρώτα από όλα Φαστ δεν είπα πως κάνω εγώ αυτό το πράγμα. Αυτήν την ηλιθιότητα που με το που πει κάποιος μια άποψη η κουβέντα πάει κατευθείαν στο προσωπικό θέλω να δω πότε θα σταματήσει.

Δεύτερον μπορώ πολύ εύκολα να σου απαντησω και επί προσωπικού καθώς είμαι 100% σίγουρος πως έχω αρκετά περισσότερες επιτυχίες και αποτυχίες στο ιστορικό μου και έχω κάνει αρκετά πιο εξτριμ πράγματα, αλλά όπως έγραψα και πιο πάνω εδώ κανουμε κουβέντα και όχι και φλεξινγκ.

Τρίτων ναι φίλος, θα μένεις με τους δικούς. Και όχι δεν είναι μιζέρια η ότι άλλη βλακεια υποθηκε παραπάνω διότι δεν μένεις για να ξυνεις το πουτσο σου, μένεις γιατί να φτιάξεις κάτι στη ζωή σου που θα βοηθήσει και αυτούς εν τέλει, εκτός και αν εσύ το βρίσκεις ηθικό να τους πεις φεύγω και να πάτε να γαμηθειτε. Ξέρεις, είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα με το να σε πληρώνει ο μπαμπάς για να σπουδάσεις και να ταξιδεύεις, απλά αρκετά πιο φτηνό. In fact ειναι πολυ πιο τίμιο να πεις στους γονείς θέλω να μείνω σπίτι για να μαζέψω λεφτά και να κάνω το χ ψ από vague υποσχέσεις σπουδών...

Τέταρτον ξεχνάς η σε βολεύει να ξεχνάς πως δεν μπορούν όλοι η άνθρωποι να επενδύσουν στον εαυτό τους και τις επαγγελματικές τους δεξιότητες. Δεν γίνεται να γίνουν όλοι CEO, ούτε προγραμματιστες, ούτε Don draper. Οι περισσότεροι θα γίνουν αγρότες, μπογιατζιδες, υδραυλικοί, η θα δουλεύουν σε dead end δουλειές. Η στρατηγική που έγραψα πιο πάνω είναι applicable σε όλους. Ολοι μπορούν να κάνουν οικονομίες και να πάρουν κάποιο μικρό asset που θα τους επιφέρει ενα παραπάνω παθητικό εισοδημα, είτε αυτό είναι ενα κτήριο, ένα χωράφι, ένα πάρκινγκ η οτιδήποτε. Και για αυτά τα άτομα, αυτό που έγραψα είναι πολύ πιο σημαντικό ακριβώς επειδή δεν είναι Don draper και η ανεργία και η έλλειψη εισοδήματος τους χτυπά την πόρτα πολύ πιο συχνά και σκληρά.

Επίσης είμαι 200% σίγουρος πως δεν έχεις μείνει νηστικός η ασπιτος ούτε μια μέρα. Αν είχες μείνει θα έδινες πολύ μεγαλύτερη σημασία στο να έχεις ένα δικό σου σπίτι έστω και αν αυτό είναι μια τρύπα 20τετραγωνικα.
Υπάρχουν άτομα και οικογένειες που εχουν βρεθεί στο δρόμο από τη μια μέρα στην άλλη.


Πεμπτον αν όντως έχεις κάποιο skill που θες να εξασκήσεις, αλλά μιλάμε για σοβαρά πράγματα τώρα, όχι για κατά φαντασίαν εξάσκηση και procrastination, ο καλύτερος χρόνος για να το κάνεις είναι όταν είσαι σε μια τέτοια φάση αποταμιευσης καθώς αν αποφασίσεις να μην ξοδεύεις φτάνεις σε ένα σημείο που έχεις πολύ ελεύθερο χρόνο. Οπότε τον γεμίζεις έτσι και πετυχαίνεις με ένα σπαρο δύο τρυγονια.


Εκτον, δεν ξέρω πως ακριβως έχεις τις επιχειρήσεις στο νου σου, (καθως αυτός είναι ο εναλλακτικός καλύτερος τρόπος που λες παραπάνω) αλλά σου λέω από προσωπική πείρα πως οι επιχειρήσεις θέλουν 15ωρακι δουλειάς κάθε μέρα, ιδιαίτερα στο ξεκίνημα, αιματηρές θυσίες, πεισμα,γερα νεύρα και την ικανότητα να αντέχεις να δεις τους κόπους σου να χάνονται εν μια νυκτί για κάποιο random λόγο. Εκτός κι αν νομίζεις πως υπάρχει κάποιος αυτοδημιουργητος επιτυχημένος επιχειρηματίας που δεν έφτυσε αίμα και δεν στερήθηκε τρελά στη ζωή του κάποια στιγμή.

Για να κλείσω και για να καταλάβεις ότι πραγματικά λες χαζομάρες αλλά δε σε κατηγορώ γιατί είμαι σίγουρος πως οφείλονται σε έλλειψη εμπειριών, θα σου πω πως έχω στο προσωπικό μου κύκλο ατόμα που από τα 20 τους ζουνε ολόκληρες οικογένειες γιατί οι δικοί τους μείνανε χωρίς δουλειά. Σκέψου λοιπόν πως είναι να είσαι στα 20 σου και να είσαι αναγκασμένος να δουλεύεις μια dead end δουλειά για να συντηρείς τον άρρωστο πατέρα σου και την άνεργη μάνα σου και μετά έλα πες μου αν αυτό το παιδί έχει μεγαλώσει η όχι, επειδή δεν έφυγε απτό σπίτι.

Whether you like it or not, η ωριμανση ερχεται μέσα από τις προσωπικές δυσκολίες που περνάς στη ζωή σου, είτε αυτές που επέλεξες, είτε αυτές που φορτώθηκες και όχι από το να τρως πίτσα στο Μιλάνο και να πιες καφές με θέα τον πύργο του Αιφελ.



Τέλος, δεν είπα πουθενα ότι έχω κάτι με τα ταξίδια. Αντιθέτως είπα πως μου αρέσουν κι εμένα. Ούτε επίσης εκρινα και χαρακτήρισα κανέναν. Το αντίθετο έγινε αρκετές φορές. Περιέγραψα μια άλλη οπτική της κατάστασης και υπέδειξα και μια στρατηγική που θα μπορούσε να επιλέξει κάποιος για να πετύχει κάποια πράγματα που εγώ προσωπικά θεωρώ αρκετά σημαντικά.
 

Volkswagen Fan

Επιφανές μέλος

Ο Fotis. αυτή τη στιγμή είναι συνδεδεμένος. Είναι 24 ετών, επαγγέλεται Οικονομολόγος και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 26,972 μηνύματα.
Εγώ νομίζω ότι οκ είναι μέχρι τα 25 μετά παραπάει.Και δεν το λέω για κακό λόγο αλλά είναι λογικό ότι μετά τα 25 αρχίζεις και βάζεις την ζωή σου σε μια τάξη,έχεις τελειώσει τις σπουδές σου και θες να δημιουργήσεις μόνος σου κάτι που είναι πολύ δύσκολο να γίνει αν μένεις με τους γονείς σου οι οποίοι θα σε ελέγχουν συνέχεια.Τωρα Βέβαια αν είναι πολύ μεγάλη ανάγκη εκεί είναι άλλο θέμα που δεν μπορώ ούτε εγώ ούτε κανένας να το κρίνει εκτός του ενδιαφερόμενου.
 

Guest 209912

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Επι του θέματος. Το βέλτιστο είναι να φεύγει κάποιος από το σπίτι στα 18 μόλις τελειώσει το σχολείο και να αρχίσει να συντηρείται μόνος του, καθώς μαθαίνεις έτσι να είσαι ανεξάρτητος και αυτόνομος.

Καλό είναι να μην μένει κάποιος με τους γονείς μετά την ηλικιωση παραμονή εάν υπάρχει κάποιος πολύ συγκεκριμένος λόγος.
 

vassilis498

Διακεκριμένο μέλος

Ο vassilis498 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 7,079 μηνύματα.
Όχι ΟΧΙ ΟΧΙ να μη μένουν. Το να μάθεις να ζεις μόνος απ' τα 18 είναι η μεγαλύτερη επένδυση που μπορεί να κάνει κάποιος για τον εαυτό του από άποψη προσωπικότητας. Ακόμη κι αν αυτό σημαίνει πως θα σου φεύγει όλος ο μισθός για να συντηρείς ένα ημιυπόγειο 30 τετραγωνικών. Όλοι ξεκινούν από κάπου.
 

akikos

Επιφανές μέλος

Ο Ανδρέας αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Η.Μ.Μ.Υ. και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 11,779 μηνύματα.
Aν ο μισθός του νέου είναι μικρός ή είναι φοιτητής, προφανώς το πιο έξυπνο είναι να μένει με τους γονείς.

Το ενοίκιο είναι χαμένα λεφτά, ακόμα και μικρό να είναι. π.χ. Με 200 ευρώ έχουμε 2400 το χρόνο αποταμίευση. Αν μετρήσεις και τα λοιπά έξοδα του σπιτιού και το φαί τα χαμένα λεφτά να φτάσουν και τα 4000 ευρώ το χρόνο.

Σε μερικά χρόνια ο νέος μαζεύει ένα σεβαστό ποσό για επενδύσεις για να αυξήσει το εισόδημά του.
 

Himela

Συντονίστρια

Η Himela αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 30,870 μηνύματα.
Χμμ είναι ένα θέμα δίκοπο μαχαίρι. Από τη μια το καλύτερο είναι ο νέος να "ψηθεί" μόνος του και να μπορεί να αναλάβει ευθύνες και να έχει προσωπική ζωή, από την άλλη στην εποχή μας το σκέφτεσαι να έχεις σπίτι άνετο και να το αφήσεις να πας να μείνεις σε μια τρύπα πληρώνοντας ενοίκιο, ρεύματα, νερά, πετρέλαια, κοινόχρηστα και να πρέπει να μαγειρεύεις κι όλα τα έξοδα που έχει ένα σπίτι. Δηλαδή όπως ειπώθηκε είναι στην καλύτερη ένα 400αρι το μήνα με πολλή οικονομία. Ποια δουλειά σήμερα δίνει 400€ σε φοιτητή; Οπότε λογικά γιατί να μην κρατάς αυτό το 400αρι για αλλα πράγματα; Θα εκλινα περισσότερο στο να μένει με γονείς ώσπου να βρει έναν φίλο ή σχέση για να συγκατοικήσει.
 

meetmeinmontauk

Τιμώμενο Μέλος

Η meetmeinmontauk αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 27 ετών. Έχει γράψει 11,788 μηνύματα.
Θύμισε μου, λίγο. Ποια είσαι που θα βάλεις ταμπέλες κ θα κάνεις κουμάντο στην ζωή του καθενός?
Θυμάμαι ένα μέλος να μας κουνάει το δάχτυλο περί διαφορετικότητας των απόψεων. Την γνώμη της είπε, η οποία προϋποθέτει την αποδοχή της διαφορετικής άποψης. Όχι υιοθέτηση, αποδοχή. Και για του λόγου το αληθές:


Εντάξει το θέμα δε μπορει να συζητηθεί επειδή μέσα μας δ έχει καλλιεργηθεί η αποδοχή της διαφορετικότητας.



Η συζήτηση προϋποθέτει την αποδοχή της διαφορετικής άποψης.

Αποδοχή όχι υιοθέτηση.



Κι επειδή θα γραφτεί η γνωστή καραμέλα πως ο καθένας κάνει ό,τι θέλει με την ζωή του. Ναι, προφανώς ο καθένας ό,τι θέλει κάνει αλλά ας είμαστε ειλικρινείς. Δεν είναι ιδανικό να μένεις στο πατρικό σου μια ζωή. Εκτός κι αν οι συνθήκες είναι τέτοιες που πραγματικά είναι αδύνατο να νοικιάσεις αλλού. Ακόμη κι αυτοί που ζορίζονται οικονομικά και δεν μπορούν να φύγουν από το σπίτι των γονιών τους αναγνωρίζουν ότι αυτό δεν μπορεί να κρατήσει μια ζωή.
 

Himela

Συντονίστρια

Η Himela αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 30,870 μηνύματα.
ας είμαστε ειλικρινείς. Δεν είναι ιδανικό να .....
Γιατί πρέπει πάντα οι άνθρωποι να κυνηγάμε το ιδανικό; Μια μέτρια ζωή δε μάς είναι αρκετή; Όλοι την τέλεια ζωή δικαιούμαστε και πρέπει να έχουμε;:/:

Ας είμαστε ειλικρινείς. Δε με νοιάζει η ιδανική ζωή. Δε με νοιάζει να αρέσει η ζωή μου στους άλλους. Φτάνει να αρέσει σε μένα.
 

CiNeFiL

Διακεκριμένο μέλος

Η CiNeFiL αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Νορβηγία (Ευρώπη). Έχει γράψει 7,229 μηνύματα.
Γιατί πρέπει πάντα οι άνθρωποι να κυνηγάμε το ιδανικό; Μια μέτρια ζωή δε μάς είναι αρκετή; Όλοι την τέλεια ζωή δικαιούμαστε και πρέπει να έχουμε;:/:

Ας είμαστε ειλικρινείς. Δε με νοιάζει η ιδανική ζωή. Δε με νοιάζει να αρέσει η ζωή μου στους άλλους. Φτάνει να αρέσει σε μένα.

ω γουελ
στους γονεις που θρεφουν ακομα τα 30φευγα 40χρονα μπουμπουκακια τους δεν ξερω αν αρεσει βεβαια εξισου αλλα κλειν δεν θα τους ρωτησουμε κ ολας υποθετω αν τα φερεις στον κοσμο υπεγραψες την καταδικη σου μαλλον
(αν τους αρεσει βεβαια αυτο θα με ανησυχουσε πολυ περισσοτερο αλλα ενυγουει)

δεν μιλαμε για ιδανικη ζωη, σχημα λογου ηταν,shit high and watch αν θεωρουσαμε ιδανικη ζωη και ανω του μετριου το να μην φορτωνεται κανεις στους γονεις του μεχρι να κλεισουν τα ματια τους
για μια μεση ζωη μιλαμε, δεν ειπε κανεις για κοκες, βιλες και λιμουζινες (πουτανες κ λεφτα θα ελεγα αλλα ειπα να μην παρεκτραπω :Ρ)
ειναι κατι που στα δικα μου ματια και thank god και στην πλειοψηφια των ανθρωπων ειναι η φυσικη πορεια των πραγματων
ενηλικιωνεσαι δεν χρειαζεσαι πια ανθρωπους να σε ταιζουν, να σε φροντιζουν και να σε ξεσκατιζουν, εσυ πρεπει να παρεις αυτο το ρολο για τον εαυτο σου καλως ή κακως και καλυτερα να τον παρεις οσο ειναι νωρις παρα μετα που θα τρεχεις και δεν θα φτανεις, οι γονεις δεν ειναι ουτε elves ουτε βαμπιρ δεν θα ζουν αιωνια
και οσο για το οικονομικο
ναι ενα παιδι 20κατι χρονων που δουλευει σε ενα μαγαζι (συνηθως αδηλωτος) και παιρνει ψιχουλα δεν μπορει να σταθει μονο του, λογικα θα μενει με τους γονεις του και ναι λογικοτατο, αλλα μετα απο μια ηλικια αν δεν το προσπαθησεις να βρεις κατι καλυτερο και να μπορεσεις να ανεξαρτητοποιηθεις... ε εν μερη ειναι λιγο επιλογη
και ουτε οι γονεις μας (το μεγαλυτερο ποσοστο τουλαχιστον) οταν αρχισαν να μενουν μονοι τους και να φευγουν απο τα σπιτια τους ειχαν λεφτα που τους ερεεαν απο τα μπατζακια, ισα ισα πολλοι πηγαν σε αλλες πολεις που δεν ηξεραν κανεναν, απο το 0 βρηκαν οτι δουλειες να ναι, δουλευαν ποσες ωρες τη μερα και εκαναν οικονομια,
επειδη αναγκαστηκαν και το εκαναν
απλως σημερα πολλοι δεν θελουν να βγουν απο το κομφορτ ζοουν τους και σ' αυτο πολυ συχνα φταινε και οι ιδιοι γονεις μια που δεν μπορουν να δεχτουν οτι τα παιδια τους μεγαλωσαν και δεν τους χρειαζονται πλεον, μια που φοβουνται τι θα απογινουν τα παιδια τους και μην κακοπεσουν και παει λεγοντας
και δεν λεω για τα 1-2 ατομα που τα βγαζουν πολυ δυσκολα περα για χ ψ λογους αλλα δεν γινεται να θεωρουμε λογικο το ενας ενηλικας που θα μπορουσε να εχει ο ιδιος παιδια, να εμμενει να ειναι ο ιδιος το παιδι
ειναι το ιδιο με το να δεις ενα 8χρονο να αρνειται να περπατησει και να το πηγαινουν με το καροτσακι
και αυτο μια χαρα ευχαρηστημενο μπορει να ειναι απο αυτο που κανει γιατι ξεκουραζει τα κουλα του και παει βολτα σαν μαχαραγιας αλλα αυτο δεν το κανει και σωστο
 

meetmeinmontauk

Τιμώμενο Μέλος

Η meetmeinmontauk αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 27 ετών. Έχει γράψει 11,788 μηνύματα.
Γιατί πρέπει πάντα οι άνθρωποι να κυνηγάμε το ιδανικό; Μια μέτρια ζωή δε μάς είναι αρκετή; Όλοι την τέλεια ζωή δικαιούμαστε και πρέπει να έχουμε;:/:

Ας είμαστε ειλικρινείς. Δε με νοιάζει η ιδανική ζωή. Δε με νοιάζει να αρέσει η ζωή μου στους άλλους. Φτάνει να αρέσει σε μένα.
Χαίρομαι που σου αρέσει η ζωή σου, ιδανική ή μη. Αντικατεστησε την λέξη ιδανικό με ο, τι σου αρέσει αλλά δεν είναι εκεί το θέμα.
Δεν είναι φυσιολογικό ένας νέος άνθρωπος να θέλει από κάποια στιγμή και μετά να μένει με τους γονείς του. Άλλο αν τον πιέζουν οι καταστάσεις. Μιλάμε για περιπτώσεις που είναι συνειδητή επιλογή το να μένεις στο πατρικό σου χωρίς πλάνα να φύγεις. Αυτό δεν είναι απλά μη ιδανικό, είναι μη υγιές.
 
Τελευταία επεξεργασία:

Nihilist

Τιμώμενο Μέλος

Ο Nihilist αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 1,355 μηνύματα.
Σοβαρά συζητάμε τώρα αν ο τριαντάρης θα μένει στους γονείς του για να αποταμιεύει μερικά ευρώ το μήνα ώστε να τα αξιοποιήσει νοικιάζοντας διαμερίσματα ως μεσήλικας;

Το να απογαλακτιστείς και να αρχίσεις να στέκεσαι στα δικά σου πόδια(ακόμα και με έξοδα που αλλιώς θα μπορούσαν να αποταμιευθούν) είναι επιταγή στοιχειώδους σεβασμού όχι μόνο απέναντι στους γονείς μας, αλλά και απέναντι στον ίδιο μας τον εαυτό, ειδικά όταν είμαστε νέοι και ζούμε τα ωραιότερα χρόνια μας. Και όχι μόνο σέβεσαι τον εαυτό σου, αλλά τον βοηθάς να εξελιχθεί σε κάθε επίπεδο, παίρνεις ανεκτίμητα μαθήματα ζωής. Ένα χρόνο τώρα που μένω μόνος μου χωρίς να βλέπω γονείς για 3-4 μήνες και υποχρεωμένος να παίρνω πρωτοβουλίες έχω συνειδητοποιήσει και διδαχθεί πολλά. Δε λέω μόλις πας 18 να βρεις τρόπο οπωσδήποτε να φύγεις, αλλά σε καμία περίπτωση να έχεις εισόδημα 1000 ευρώ ως τριαντάρης και να κάθεσαι στο πατρικό. Στη ζωή δεν κερδίζει αυτός που καταλήγει με τα περισσότερα χρήματα, αλλά αυτός που όντως «έζησε».

Οι περιπτώσεις ακραίας φτώχειας ή ιατρικών προβλημάτων είναι αδιάφορες, διότι δεν αποτελούν τον κανόνα.
 

Guest 092312

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Έχω να προτείνω ταινία:

https://www.imdb.com/title/tt0274155/

30αρης, οικονομικά ανεξάρτητος μένει με τους γονείς του και δεν λέει να ξεκουμπιστεί. Οι ίδιοι οι γονείς του προσπαθούν να τον διώξουν. Δείτε τη, είναι γελοία αλλά πάνω στο θέμα.
 

Zilda

Πολύ δραστήριο μέλος

Η Zilda αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 1,042 μηνύματα.
Κατά τη γνώμη μου, όπως είπε και π Φώτης λίγο πιο πάνω, η ιδανική ηλικία είναι γύρω στα 25. Μόλις δλδ έχει τελειώσει κανεις σπουδές, προπτυχιακές και μεταπτυχιακές είναι η ιδανική ηλικία. Δεν υπάρχει λόγος πια να ζει με τους γονείς του. Ώρα να ανοίξει τα φτερά του.
 

Guest 209912

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Σοβαρά συζητάμε τώρα αν ο τριαντάρης θα μένει στους γονείς του για να αποταμιεύει μερικά ευρώ το μήνα ώστε να τα αξιοποιήσει νοικιάζοντας διαμερίσματα ως μεσήλικας;

Το να απογαλακτιστείς και να αρχίσεις να στέκεσαι στα δικά σου πόδια(ακόμα και με έξοδα που αλλιώς θα μπορούσαν να αποταμιευθούν) είναι επιταγή στοιχειώδους σεβασμού όχι μόνο απέναντι στους γονείς μας, αλλά και απέναντι στον ίδιο μας τον εαυτό, ειδικά όταν είμαστε νέοι και ζούμε τα ωραιότερα χρόνια μας. Και όχι μόνο σέβεσαι τον εαυτό σου, αλλά τον βοηθάς να εξελιχθεί σε κάθε επίπεδο, παίρνεις ανεκτίμητα μαθήματα ζωής. Ένα χρόνο τώρα που μένω μόνος μου χωρίς να βλέπω γονείς για 3-4 μήνες και υποχρεωμένος να παίρνω πρωτοβουλίες έχω συνειδητοποιήσει και διδαχθεί πολλά. Δε λέω μόλις πας 18 να βρεις τρόπο οπωσδήποτε να φύγεις, αλλά σε καμία περίπτωση να έχεις εισόδημα 1000 ευρώ ως τριαντάρης και να κάθεσαι στο πατρικό. Στη ζωή δεν κερδίζει αυτός που καταλήγει με τα περισσότερα χρήματα, αλλά αυτός που όντως «έζησε».

Οι περιπτώσεις ακραίας φτώχειας ή ιατρικών προβλημάτων είναι αδιάφορες, διότι δεν αποτελούν τον κανόνα.

Κι εσύ με τους γονείς σου μένεις φίλε από τη στιγμή που σου πληρώνουν το σπίτι και τα έξοδα σου ώστε να μπορείς να σπουδάζεις. Το ότι βάζεις μόνος σου πληντηριο και πληρώνεις μόνος σου τα κοινόχρηστα δεν σημαίνει πως είσαι και ανεξάρτητος.


Το να βγάζεις 1000 το μήνα και να μένεις με τους γονείς υποθηκε αρχικά από εμένα και ως συνήθως διαστρεβλωθηκε εντελώς και φτάσαμε σε μπέμπηδες άβγαλτος 30ριδες κτλ.

Είχα πει πως αν βγάζει κάποιος ένα 1000ρικο και θέλει να μαζέψει κάποιο ποσό για να κάνει κάτι στη ζωή του όπως μια επιχείρηση ή να αγοράσει ένα asset είναι πολύ συμφέρουσα λύση να μείνει για κάποιο καιρό με τους γονείς του ώστε να γλυτώνει τουλάχιστο ένα 600αρι το μήνα σε νοίκια και φαγητά.

Κάποιοι αυτό το πράγμα το εκλαμβανουν ως αδυναμία απογαλακτισμου, ενώ το να σε σπουδάζουν οι γονείς ας πούμε μέχρι τα 26 και τα 28 θεωρείται ανεξαρτησία.
 

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

Top