Ο ρόλος της γυναίκας στη σημερινή οικογένεια

Άγγελος

Επιφανές μέλος

Ο Άγγελος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Ελεύθερος επαγγελματίας και μας γράφει απο Πάτρα (Αχαΐα). Έχει γράψει 10,408 μηνύματα.
Κι όμως δεν είναι δεδομένο. Στη λογοτεχνία του 19 αιώνα ειδικά θα βρεις αναφορές για γυναίκες και άνδρες της εργατικής τάξης που εργάζονταν στα εργοστάσια ή στις βιοτεχνίες και τα παιδιά μεγάλωναν στους δρόμους ή στις αγροτικές περιοχές τα αναλάμβαναν οι ηλικιωμένοι (ή όποιος τύχαινε να μένει σπίτι) και οι μητέρες των ανώτερων τάξεων, παρόλο που δεν εργάζονταν είχαν τις λεγόμενες παραμάνες πολλές από τις οποίες αναλάμβαναν ακόμα και το θηλασμό.

Μη φτασουμε και στο άλλο ακρο..
Η απαντηση παντως στο διλημμα "Παιδια ή καριερα" ειναι "Και τα δυο!":D
Συμφωνω απολυτως με την Obscura απο πανω στο ότι πολλα πραγματα που θεωρουμε "παραδοσιακα".."Η γυναικα στο σπιτι ,ο ανδρας στη δουλεια"...ειναι φτιαχτα εδω και 50-60 χρονια...

Ενω σε όλους τους αιωνες πριν ,ενα ζευγαρι και μια οικογενεια δουλευανε με οσες δυναμεις είχε ο καθενας για την επιβιωση....(με τα προβληματα βεβαια,που υπηρχαν όντως μερικες φορες της καταπιεσης των γυναικων ..)Μη ξεχναμε ότι στην Αρχαια Ελλαδα υπηρχε η Αθηνα( με τις γυναικες το Χρυσο Αιωνα κλεισμενες μεσα..) και υπηρχε και το άλλο ακρο της σχεδον μητριαρχικης Σπαρτης...Και υπηρχαν εννοειται και όλα τα ενδιαμεσα...της υπολοιπης Ελλαδας..Σαν να λεμε ΗΠΑ -Ρωσσια και όλα τα ενδιαμεσα...σε αναλογια..
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Lorien

Περιβόητο μέλος

Ο Lorien αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 5,880 μηνύματα.
Ανέφερα επίσης ότι αν από την αρχή της ζωής του μωρού οι δύο γονείς συνέβαλλαν εξίσου στην ανατροφή του, θα είχε εξίσου στενή σχέση και με τους δύο.
Το ανεφερες, αλλά αμφιβαλλω αν ισχυει. Και τα ιδια ακριβως να κανουνε, με τη μανα θα εχει στενοτερη σχεση. Κατι που δεχεσαι.

Όσο για το ότι η ζωή δεν είναι δίκαιη, αυτό δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να το αποδεχτούμε και να μην προσπαθήσουμε να την κάνουμε όσο πιο δίκαιη μπορούμε.
Σαφως. Δεν ειπε κανεις κατι τετοιο. Να βοηθανε ολοι, αρκει να μη νομιζουμε οτι το φυλλο ειναι παντελως ασημαντο και αρα δεν πρεπει να επηρεαζει τιποτα σχετικα με το παιδι.

Πιθανόν να τη γεμίζει στην αρχή, όταν είναι ακόμη επηρεασμένη από τις ορμόνες της εγκυμοσύνης. Μετά όμως; Μετά κατά πάσα πιθανότητα θα αλλάξει άποψη, αλλά θα είναι πολύ αργά για την καριέρα της... :/:
Με καλυψε η Himela. Αυτα πρεπει να τα εχει ξεκαθαρισει μια γυναικα μεσα της πριν μπει στη διαδικασια να κανει παιδι. Αρα οι ορμονες και τα σχετικα, δεν παιζουν ρολο.

Χρειάζονται και θυσίες στη ζωή, αλλά και από τα δύο φύλα. Θεωρώ απαράδεκτο να πρέπει η γυναίκα να διαλέξει ανάμεσα σε καριέρα και οικογένεια και ο άνδρας να μπορεί χωρίς κανέναν προβληματισμό να τα έχει και τα δύο. Ποτέ δεν πρόκειται να αποδεχτώ μια τέτοια αδικία.
Καταρχην πας κατευθειαν στο καριερα. Δλδ με το ναεργαζεται δεν ικανοποιεισαι ; Πρεπει σωνει και καλα να κανει καριερα ; Καριερα ξερουμε τι σημαινει ; Σημαινει αφιερωνω για καποια χρονια τη ζωη μου στη δουλεια, και θυσιαζω ολα τα αλλα (το πες και συ στο ποστ σου). Δεν ειναι ουτε εφικτο, ουτε επιθυμητο,ουτε η καλυτερη λυση για ολους. Και αν μια γυναικα χρειαστει να θυισιασει κατι επαγγελματικα (οχι απαραιτητα να μην εργαζεται τελειως), γιατι το θεωρεις αδικια; δεν εχει τοσα ωφελη που δεν εχει ο αντρας ; Αμα το παμε ετσι, δεν ειναι αδικια να μην τεκνοποιει ο αντρας ; Δεν ειναι αδικια που ο αντρας πεθαινει πιο ευκολα ; Δλδ η φυση ειναι ετσι, τι να κανουμε τωρα ; Αμα δε μπορουμε να εναρμονιστουμε με μια κατασταση και να βελτιστοποιησουμε οτι μπορουμε, τοτε ...ας αλλαξουμε φυλλο , τι να πω.:P

Επίσης, αξιόλογη καριέρα είναι τραγικά δύσκολο να κάνεις ακόμα κι αν ασχολείσαι με αυτή χωρίς άλλους περισπασμούς. Αν την παρατήσεις κιόλας για 1-2 χρόνια, οι πιθανότητες συρρικνώνονται δραματικά. Άρα ουσιαστικά μου λες ότι οι γυναίκες πρέπει να αποδεχθούν ότι θα πρέπει να καταβάλλουν δεκαπλάσια (και βάλε) προσπάθεια από έναν άνδρα για την ίδια καριέρα, ακόμη κι αν έχουν περισσότερο ταλέντο στο αντικείμενο τους; Όχι, δεν πρόκειται να δεχτώ κάτι τέτοιο ποτέ ως σωστό και δίκαιο. Αν ισχύει κάτι τέτοιο σήμερα, τότε και μόνο το ότι είναι άδικο, αποτελεί καμπανάκι ότι πρέπει να αλλάξει.
Αν εχει ταλεντο, τοτε να μην κανει παιδι και να κανει καριερα. Κι αν τα καταφερει, και προλαβει ας κανει παιδι. Δε μπορουμε να τα χουμε ολα. Ειδικα οταν σκεφτομαστε τον εαυτο μας πρωτα.

Οι οποίες είναι; Εγώ πάντως δεν θα ήθελα επ'ουδενί μια μάνα που θα παρατούσε τον εαυτό της για μένα και χαίρομαι πολύ που δεν είχα τέτοια.
Μη λες μεγαλα λογια. Μπορει να βρεις οτι υπαρχουν πολυ περισσοτερα παιδια που δε θα ηθελαν επουδενι μια μανα να παρατησει τα ιδια, για να ασχοληθει μονο με το επαγγελμα της.

Δεν γνωρίζω. Είναι συμπέρασμα που έχω βγάλει από όσες εμπειρίες είχα με γυναίκες που παράτησαν την καριέρα τους για να μεγαλώσουν τα παιδιά τους. Οι περισσότερες πολλά χρόνια αργότερα το μετάνιωσαν και μάλιστα έλεγαν συνεχώς στις κόρες τους να μην κάνουν το ίδιο επ'ουδενί.
Που ειναι ποσες ; 2 ; 4 ; 5 ; 7 ; Δε θα βγαζα συμπερασματα για ενα τοσο σημαντικο θεμα, απο τοσο μικρο δειγμα...

Από το οτιδήποτε, θα την χαρακτηρίσω φυσικά κακή μάνα. Από κάτι συγκεκριμένο όμως, δεν θα την κακοχαρακτηρίσω απαραιτήτως, θα κρίνω πρώτα τι είναι αυτό.
Το "κατι συγκεκριμενο" ειναι μεσα στο "οτιδηποτε"...

Να με συγχωρείς αλλά το ποσοτικά έχει τεράστια διαφορά από το ποιοτικά. Και εκεί είναι που την πατάνε οι περισσότερες γυναίκες που παρατούν τη δουλειά για το παιδί.Ποιοτικά μπορείς να ασχολείσαι με το παιδί ακόμη κι αν έχεις ιδιαίτερα απαιτητική δουλειά.
Μπορει το ποσοτικο και το ποιοτικο να μην ταυτιζονται, αλλα σιγουρα σχετιζονται. Αν εχεις 1 ωρα διαθεσιμη μονο ολη μερα για το παιδι, ειναι βεβαιο οτι η ποιοτητα συνολικα θα παει περιπατο. Η ποιοτητα για να υπαρχει χρειαζεται τουλαχιστον μια χ ποσοτητα.

Γιατί του προσφέρω άλλα πράγματα που επίσης δικαιούται, αλλά ελάχιστες του τα προσφέρουν.
Οπως ; Και ποια απο αυτα, ειναι σημαντικοτερα απο το να εισαι διπλα του σα μανα, σα φιλη, σαν γονιος, να παιζεις, να γελας, να το μαθαινεις, κλπ ;

Από που προκύπτει ότι όσο περισσότερες ώρες περνάς με τα παιδιά τόσο καλύτερα μεγαλώνουν;
Απο που προκυπτει το αντιθετο , το οποιο πιστευεις εσυ ; Γιατι εχεις αποψη αν δε το εχεις ψαξει ; Εγω αν δε ψαξω κατι λεω "δεν ξερω". Δεν ισχυει παντως οπως το λες, αλλά ισχυει το αναποδο.

Συνήθως όμως δεν είναι ποιοτικός, είναι; Προσωπικά όσες οικογένειες ξέρω που ο ένας γονιός δεν δουλεύει τάχα μου για να μεγαλώσει τα παιδιά, καταλήγει τελικά να τρέχει όλη μέρα να καθαρίσει το σπίτι και καταλήγει στο τέλος να παραμελεί τα παιδιά όσο και κάποιος που δουλεύει ή και περισσότερο. Το να βρίσκεται απλώς εκεί ο γονιός δεν συντελεί σε κάτι στο σωστότερο μεγάλωμα των παιδιών...
Προσωπικά με τους γονείς μου που εργάζονταν και οι 2, έχω περάσει ΠΟΛΥ πιο ποιοτικό χρόνο ως παιδί απ'ότι όλοι μου οι συμμαθητές των οποίων ο ένας γονιός δεν εργαζόταν (τουλάχιστον από όσους μπορούσα να ξέρω, δεν είχα δα και σχέσεις με όλους)...
Αgain..πολυ μικρο δειγμα για συμπερασματα.

Κάνεις λάθος. Αυτό που μου φαίνεται αδιανόητο είναι το να πρέπει να διαλέξει.
δυστυχως ολη η ζωη ειναι επιλογες. Συμφωνω μαζι σου, να παλεψουμε να εχουμε τι καλυτερες. Αλλά η παλη μπορει να παει μεχρι ενος σημειου σε καποια πραγματα.

Συμφωνώ. Αυτό που δεν ανέχομαι, είναι να προσπαθεί να μου πει κάποιος πώς θα μεγαλώσω τα παιδιά μου και τι θα κάνω με τη δική μου ζωή (εκτός αν είναι ειδικός, και δεν νομίζω κανείς από όσους απάντησαν στο θέμα να είναι) και να υπονοεί ότι αν δεν τα μεγαλώσω όπως πιστεύει εκείνος/η, τότε δεν θα μεγαλώσουν σωστά. Και πάρα πολλοί αυτό ακριβώς κάνουν. Τα "πρέπει" που πετάει ο καθένας αυτό ακριβώς κάνουν. Δεν υπάρχουν πρέπει, και δεν μπορείς να προεξοφλήσεις ποτέ αν ένα παιδί θα μεγαλώσει σωστά ή λάθος, ο,τι "θυσίες" και να κάνεις ή να μην κάνεις.
Κανεις δε σου λεει αυτο. Ο καθενας λεει το μακρυ του και το κοντο του. Το σημαντικο ειναι να μην νομιζουμε οτι εμεις ηδη ξερουμε, και να ακουμε ολους, να ακονιζουμε την κριση μας, και να παιρνουμε τα καλα απο καθε αποψη.

Κι όμως δεν είναι δεδομένο. Στη λογοτεχνία του 19 αιώνα ειδικά θα βρεις αναφορές για γυναίκες και άνδρες της εργατικής τάξης που εργάζονταν στα εργοστάσια ή στις βιοτεχνίες και τα παιδιά μεγάλωναν στους δρόμους ή στις αγροτικές περιοχές τα αναλάμβαναν οι ηλικιωμένοι (ή όποιος τύχαινε να μένει σπίτι) και οι μητέρες των ανώτερων τάξεων, παρόλο που δεν εργάζονταν είχαν τις λεγόμενες παραμάνες πολλές από τις οποίες αναλάμβαναν ακόμα και το θηλασμό.
Κι επειδη καποτε το εκαναν απο αναγκη, παει να πει οτι δεν εχει επιπτωσεις ; Το ποιες και ποσες, εξαρταται απο αλλους παραγοντες, ειδικους για καθε περιπτωση. Σε μια περιπτωση μπορει να μην εχει κανενα σοβαρο αντικτυπο στο παιδι, σε αλλη μπορει που μεγαλο.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

Himela

Συντονίστρια

Η Himela αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 30,870 μηνύματα.
Γύρω από αυτό χτίστηκε μία μυθολογία από την ψυχολογία και την ψυχιατρική, οι οποίες αποφαίνονταν ότι για όλα τα δεινά και για όλη την παθολογία, από αυτισμό μέχρι σχιζοφρένεια, ευθύνεται η μητέρα. Σήμερα αυτό καταρρίπτεται και η παθολογία παρουσιάζεται ως πολυπαραγοντικό φαινόμενο

Μυθολογία; Μήπως μιλάμε εκ του ασφαλούς, ξέροντας τη δική μας περίπτωση κι άλλες 6-7 περιπτώσεις και κλίνουμε σε ένα θέμα; Γιατί τότε εγώ σας λέω άλλες 6-7 ανάποδες περιπτώσεις και συμπέρασμα δε βγαίνει. Ποιος μπορεί να αρνηθεί οτι το παιδί χρειάζεται τη μάνα του, να περάσει μαζί του ποσοτικό ή ποιοτικό χρόνο, ποσώς το ενδιαφέρει, να παίξει μαζί του, να του μάθει πράγματα, να γελάσουν, να το βοηθήσει σε δυσκολίες, να χαρεί με τη χαρά του; Να σας πω ένα παράδειγμα δικό μου. Μετά το σχολείο πήγαινα στη γιαγιά γιατί οι δικοί μου δούλευαν. Η γαγιά ερχόταν 2 ώρες μετά, γιατί ήταν νέα και δούλευε κι αυτή. Μια φορά είχε γίνει κάτι στο σχολείο και ήθελα να της το πω. Μπαίνει μέσα λοιπόν κουρασμένη κι εγώ πέφτω πάνω της και με χαρά άρχισα να της λέω την ιστορία. Εκείνη μου λέει "παιδί μου, άσε με να πάρω μια ανάσα, να φάω κάτι και τα λέμε μετά". Ε σας πληροφορώ οτι πέρασαν 15 χρόνια κι ακόμα το θυμάμαι, δεν της ξαναείπα ποτέ τίποτα. Αυτό που εμάς μας φαίνεται γελοίο και ασήμαντο, στο παιδί μπορεί να κάνει τεράστια εντύπωση και να το στιγματίσει. Οπότε έλα πες μου ξανά για ψυχολογίες και μύθους που καταρρίφθηκαν.

οι γυναίκες παγιδεύονται σε ένα δίλημμα που δε θα έπρεπε να υφίσταται

Μα για μένα δεν υπάρχει καν δίλημμα! Ξαναλέω πως δε διανοούμαι μάνα να μη βάλει το παιδί της πάνω απ' όλα...

... ακόμα ακόμα κι αν ήταν ατύχημα.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Obscura

Πολύ δραστήριο μέλος

Η Obscura αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 1,515 μηνύματα.
Λες να υπαρχει σοβαρη διαφωνια και σε κατι τετοιο ; Αλοιμονο μας !

Υποψιάζομαι ότι πρόκειται για 'κείνα τα τόσο αυτονόητα πράγματα που κανένας δεν μπαίνει στον κόπο να επεξεργαστεί και που τελικά υπάρχουν ποιοτικές διαφορές στην αντίληψη του καθενός, εξ ου και οι διαφωνίες για τις προεκτάσεις του θέματος, όπως ο ρόλος της γυναίκας που συζητάται εδώ.

Οπότε έλα πες μου ξανά για ψυχολογίες και μύθους που καταρρίφθηκαν.

Είναι επισφαλές να θεωρούνται οι οικογενειακές σχέσεις σαν αιτιώδης παράγοντας της ψυχοπαθολογίας.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Lorien

Περιβόητο μέλος

Ο Lorien αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 5,880 μηνύματα.
Υποψιάζομαι ότι πρόκειται για 'κείνα τα τόσο αυτονόητα πράγματα που κανένας δεν μπαίνει στον κόπο να επεξεργαστεί και που τελικά υπάρχουν ποιοτικές διαφορές στην αντίληψη του καθενός, εξ ου και οι διαφωνίες για τις προεκτάσεις του θέματος, όπως ο ρόλος της γυναίκας που συζητάται εδώ.
Αρα στην ερωτηση μου απαντας "ναι".

Διαφορες στην αντιληψη υπαρχουν λογω πεποιθησεων και γνωσεων-εμπειριας (κυριως απουσιας αυτων) που εχει ο καθενας. Ομως μπορουμε ολοι να συμφωνουμε για καποια αρχη βασει της οποίας εκφραζεται ο τελικος σκοπος του "μεγαλωνω σωστα". Δλδ (το λεω προχειρα οπως μου βγαινει αυτη τη στιγμη) φτιαχνω εναν ανθρωπο με σωστες αρχες,κριτηρια,κριτικη ικανοτητα,αρετες,αισθηση του σωστου και του λαθους, και με ζεστα ανθρωπινα συναισθηματα, ισορροπημενο, ετσι ωστε να μην εξαρταται νοητικά ή συναισθηματικά απο άλλους, και να μπορει να φτιαξει τη ζωη του, αναλαμβανοντας τις ευθυνες των πραξεων του.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Obscura

Πολύ δραστήριο μέλος

Η Obscura αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 1,515 μηνύματα.
Αρα στην ερωτηση μου απαντας "ναι".

Διαφορες στην αντιληψη υπαρχουν λογω πεποιθησεων και γνωσεων-εμπειριας (κυριως απουσιας αυτων) που εχει ο καθενας. Ομως μπορουμε ολοι να συμφωνουμε για καποια αρχη βασει της οποίας εκφραζεται ο τελικος σκοπος του "μεγαλωνω σωστα". Δλδ (το λεω προχειρα οπως μου βγαινει αυτη τη στιγμη) φτιαχνω εναν ανθρωπο με σωστες αρχες,κριτηρια,κριτικη ικανοτητα,αρετες,αισθηση του σωστου και του λαθους, και με ζεστα ανθρωπινα συναισθηματα, ισορροπημενο, ετσι ωστε να μην εξαρταται νοητικά ή συναισθηματικά απο άλλους, και να μπορει να φτιαξει τη ζωη του, αναλαμβανοντας τις ευθυνες των πραξεων του.

Κι εγώ νομίζω ότι μπορούμε να βρούμε κάποιες κοινές αρχές. Οπότε το αρχικό μου ερώτημα μετατρέπεται σε πώς μπορούμε να μεγαλώσουμε ένα παιδί σωστά. Προσπαθώ να αναδείξω τον πυρήνα της αντιπαράθεσης Michelle-Himela και αναρωτιέμαι αν αντικρούονται και οι πεποιθήσεις τους για το πώς επιτυγχάνεται η σωστή ανατροφή. Ας πάρουμε για παράδειγμα την αυτονομία. Η Himela και όσοι υποστηρίζουν τη σημασία της άμεσης διαθεσιμότητας, πιστεύει ότι η αυτονομία καλλιεργείται με τη συνεχή παρουσία ενός διαθέσιμου συναισθηματικά ενήλικα που παρέχει υποστηρικτικό περιβάλλον; Μήπως η Michelle και όσοι πιστεύουν ότι η άμεση διαθεσιμότητα δεν παίζει και τόσο ρόλο, πιστεύουν παράλληλα ότι η αυτονομία καλλιεργείται με ματαιώσεις και χρόνο με τον εαυτό; :hmm:
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Lorien

Περιβόητο μέλος

Ο Lorien αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 5,880 μηνύματα.
Η Himela και όσοι υποστηρίζουν τη σημασία της άμεσης διαθεσιμότητας, πιστεύει ότι η αυτονομία καλλιεργείται με τη συνεχή παρουσία ενός διαθέσιμου συναισθηματικά ενήλικα που παρέχει υποστηρικτικό περιβάλλον; Μήπως η Michelle και όσοι πιστεύουν ότι η άμεση διαθεσιμότητα δεν παίζει και τόσο ρόλο, πιστεύουν παράλληλα ότι η αυτονομία καλλιεργείται με ματαιώσεις και χρόνο με τον εαυτό; :hmm:
Δεν ξερω. Πρεπει να μας πουν τα κοριτσια τη γνωμη τους γιαυτο. Τι εννοεις "ματαιωσεις" ομως ;
Παντως δεν θυμαμαι να ειπε η Himela οτι συγκεκριμενα η αυτονομια καλλιεργειται με το να ειναι ο γονιος συνεχεια διπλα στο παιδι.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

_daemon_

Πολύ δραστήριο μέλος

Ο Άγγελος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 1,537 μηνύματα.
Noμιζω πως οι επιληπτικοι αφροι οφειλονται στο ποσοστο των γυναικων που το κανουν αυτο. Που οσο αυξανεται, τοσο αυξανει και ο ρυθμος αυξησης του καθως "οι αλλες το κανουν, να μεινω πισω εγω ;

Α μα τότε είναι επιτακτική ανάγκη, πριν γενικευτεί το κακό και οι μπατίρηδες βλέπουμε θυληκό μόνο σε φωτογραφίες, να τις πείσουμε ότι ο χοϊκός ρασιοναλογιστικός λογικισμός,που ασπάζονται, υπάρχει μόνο στο...νού και πως ότι συλλαμβάνουν με τις αισθήσεις δεν είναι παρά πνευματικά φαινόμενα! :)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

alis

Πολύ δραστήριο μέλος

Η alis αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 1,134 μηνύματα.
Α ναι; Και γιατί δεν κλείνεστε εσείς στο σπίτι να μεγαλώσετε τα παιδιά σας; Θα σας άρεσε;


Συμφωνω εντελως σε αυτο...Γιατι να πρεπει οι γυναικες να ειναι μεσα στο σπιτι και να μεγαλωνουν μονες τους τα παιδια;Ελεος.....Η θεση της γυναικας ειναι η τουλαχιστον θα επρεπε να ειναι εντελως ΙΔΙΑ με του αντρα...

Εγώ δεν βλέπω κάτι κακό σε αυτό!
εκτός του ότι τα παιδιά δλδ πως τα μεγαλώνει μόνη της...τα ποτίζει και ψηλώνουν?

Μακάρι οι γυναίκες να ξαναγύρναγαν στον φυσικό τους χώρο...το σπίτι!
Η κοινωνία μας θα γινόταν πολύ καλύτερη!
Όχι από θέμα μισογυνισμού (τράβα μωρη να πλύνεις κάνα πιάτο και τέτοια) αλλά από θέμα ανατροφής παιδιών,αξιών,ιδανικών κ.λπ.!

Ο φυσικος χωρος των γυναικων ειναι το σπιτι;Και δεν το θεωρεις αυτο μισογυνισμο;Η το οτι ''η κοινωνια θα γινοταν πολυ καλυτερη'';Και τι αξιες ειναι αυτες που λενε οτι τα παιδια πρεπει να μεγαλωνονται απο τη μητερα και σχεδον αποκλειστικα απο αυτη;Αν ειναι δυνατον...Εντελως αλλαζονικη αποψη...(χωρις παρεξηγηση)....Δηλαδη αν παντρευοσουν θα απαιτουσες απο τη γυναικα σου να μενει στο σπιτι;;Δουλα και κυρα;;;Θεωρεις οτι ειστε πιο ικανοι εσεις να κανετε οτι θελετε,να φερνετε τα λεφτα σπιτι και εμεις να μην κανουμε τιποτα ουσιαστικο εκτος απο την ανατροφη των παιδιων;

Ρε Michelle,με όλο το θάρρος,μήπως έχεις κάνα σοβαρό πρόβλημα?
δΙαβάζοντάς σε (σε διάφορα τοπικ και όχι μόνο σήμερα)θες...
Να κάτσουν οι άντρες σπίτι και εσύ να γίνεις ο "κυνηγός"-προμηθευτής,να πάρουν τα παιδιά το όνομά σου-με το έτσι θέλω και όχι γιατί υπάρχει σοβαρός λόγος-,να κάνουμε περιτομή( ο εκάστοτε σύντροφός σου) γιατί έτσι ικανοποιήσαι και δεν ξέρω τι άλλο θα ακούσουμε ακόμα!
Βάλε και κάνα στραπ-ον κι έλα να μας ξεπαρθενέψεις κιόλας!:D
Ο ΕΓΩΙΣΜΟΣ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΟΥ!
Έλεος δλδή!:D


Ελεος η Michelle;Εσυ εισαι ελεος...Μπορει να διαφωνησα μαζι της στο θεμα με τις δουλειες του σπιτιου,αλλα εδω εχει απολυτο δικιο...Και ποιος σου ζητησε να κατσεις σπιτι;Εσυ το ζητας απο εμας και οχι εμεις απο σενα...Και εσυ εισαι ο εγωιστης εδω!Κυριε Κυνηγε και Προμηθευτη...Λες και εμεις οι γυναικες παντρευομαστε γιατι θελουμε να μας θρεψετε η οτιδηποτε..Αν δεν εφερναν και οι γυναικες λεφτα στο σπιτι ποιος ξερει σε τι οικονομικη κατασταση θα βρισκοντουσαν οι οικογενειες.....

έχεις την εντύπωση ότι όλες οι γυναικες ΜΠΟΡΟΥΝ ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ να γίνονται Μάνες?

Η μάνα είναι κάτι σαν τη βασίλισσα στο μελίσι (για μένα)
Είναι ΙΕΡΟΣ όρος.... ΙΕΡΗ δουλειά.... και σίγουρα δεν ειναι για όλους!


Δηλαδη θες να πεις οτι επειδη θελουμε ΙΣΟΤΗΤΑ δεν ειμαστε ικανες να γινουμε μανες και να φροντισουμε ενα παιδι;Επειδη θελουμε να συμμετεχει ενργα ο πατερας δεν ''ειμαστε για αυτη την ιερη δουλεια'';Επειδη δεν θελουμε να παρατησουμε τη καριερα μας δεν ειμαστε καταλληλες;;
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Επεξεργάστηκε από συντονιστή:

fantasmenos

Τιμώμενο Μέλος

Η Διαταραγμένη Προσωπικότητα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Θεολόγος και μας γράφει απο Μαυροβούνιο (Ευρώπη). Έχει γράψει 4,026 μηνύματα.
wow τόσα νεύρα για να ειπωθεί το απλό ότι ο άντρας πρέπει να αφήσει τις προκαταλήψεις του παρελθόντος και να ασχοληθεί περισσότερο με πράγματα που παλαιότερα ήταν γυναικείες υποθέσεις;
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

alis

Πολύ δραστήριο μέλος

Η alis αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 1,134 μηνύματα.
Γιατί πρέπει να γίνεις "κυνηγός" για να νοιώσεις ίση με έναν άντρα?
Γιατί πρέπει να "βγεις" από το σπίτι?(Ξέρεις τι εννοώ)
Γιατί δεν αισθάνεσαι/στε ίση η και ανώτερη στην "εστία" σου αλλά πρέπει να κατακτήσεις χρυσό μετάλιο στην άρση βαρών για να το νοιώσεις?
Αυτό δεν μπόρεσα ποτέ να το καταλάβω!
Εγώ θέλω τη γυναίκα γυναίκα και τον άντρα άντρα!
Εγώ τη θέλω αφεντικό στο σπίτι της και όχι με κοστούμι και γραβάτα ανώτερο στέλεχος σε εταιρεία η γεμάτη γράσσο σε συνεργείο αυτοκινήτων!
Είμαι σωβινιστής?
Είμαι μισογύνης?

Για μενα ναι...Ολα αρχιζουν απο την αποψη σου οτι ο φυσικος χωρος,το φυσικο πεδιο δρασης της γυναικας ειναι το σπιτι..Και δεν ειναι θεμα ανταγωνισμου...Πως να νιωσουμε ισες οταν ακουμε τετοια πραγματα;Και γιατι να μην ειμαστε ανωτερα στελεχη;Η να δουλεψουμε σε συνεργεια;

Nαι μονο που σ'εμενα θα ηταν "ατυχημα" και οχι φυσικος νομος!
Ειτε το θες ειτε οχι υπαρχει φυσικη ταξη των πραγματων κι αυτη δεν ειναι η γυναικα να ειναι ο "κυνηγος"!
Χωρις καμια υπονοια μισογυνισμου,η γυναικα (συζυγος,μητερα) ανηκει στο σπιτι,στην εστια και οχι στον "κυνηγοτοπο"!

Ναι βεβαια καμια υπονοια μισογυνισμου.....Και γιατι καθοριζει το φυλο την ταξη των πραγματων;Και εισαι σχεδον ο μονος που ασπαζεται τη συγκεκριμενη ταξη των πραγματων....

wow τόσα νεύρα για να ειπωθεί το απλό ότι ο άντρας πρέπει να αφήσει τις προκαταλήψεις του παρελθόντος και να ασχοληθεί περισσότερο με πράγματα που παλαιότερα ήταν γυναικείες υποθέσεις;


Δεν ειναι νευρα...Κθολου μαλιστα...Απλα οταν ακουω αποψεις να διατυπωνονται με τετοιο τροπο,απανταω με παρομοιο τροπο....
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Επεξεργάστηκε από συντονιστή:

Himela

Συντονίστρια

Η Himela αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 30,870 μηνύματα.
Θεωρεις οτι ειστε πιο ικανοι εσεις να κανετε οτι θελετε,να φερνετε τα λεφτα σπιτι και εμεις να μην κανουμε τιποτα ουσιαστικο εκτος απο την ανατροφη των παιδιων;

Κοριτσάκι μου καταρχήν θέλω να μάθω την ηλικία σου. Κατά δεύτερον, προσβάλλεις ένα τεράστιο ποσοστό γυναικών στον κόσμο που θεωρεί οτι δεν υπάρχει τίποτα πιο ουσιαστικό από το να μεγαλώνουν και να ανατρέφουν τα παιδιά τους. Σταματάω εδώ γιατί θα εκνευριστώ, και γιατί καταλαβαίνω οτι δεν είσαι πάνω από 25 χρόνων. Αλλά πρόσεξε πώς εκφράζεσαι για κάτι που για κάποιους είναι ιερό...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Obscura

Πολύ δραστήριο μέλος

Η Obscura αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 1,515 μηνύματα.
που θεωρεί οτι δεν υπάρχει τίποτα πιο ουσιαστικό από το να μεγαλώνουν και να ανατρέφουν τα παιδιά τους

Που ΕΜΑΘΕ να θεωρεί.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

alis

Πολύ δραστήριο μέλος

Η alis αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 1,134 μηνύματα.
Κοριτσάκι μου καταρχήν θέλω να μάθω την ηλικία σου. Κατά δεύτερον, προσβάλλεις ένα τεράστιο ποσοστό γυναικών στον κόσμο που θεωρεί οτι δεν υπάρχει τίποτα πιο ουσιαστικό από το να μεγαλώνουν και να ανατρέφουν τα παιδιά τους. Σταματάω εδώ γιατί θα εκνευριστώ, και γιατί καταλαβαίνω οτι δεν είσαι πάνω από 25 χρόνων. Αλλά πρόσεξε πώς εκφράζεσαι για κάτι που για κάποιους είναι ιερό...


Δεν ηθελα να προσβαλω ουτε εσενα ουτε κανεναν και ζητω συγνωμη αν το εκανα...Επρεπε να εκφραστω καλυτερα...Και,ναι,δεν ειμαι πανω απο 25 χρονων αν και δεν νομιζω οτι εχει να κανει με την αποψη μου...Και φυσικα θεωρουσα,θεωρω και παντα θα θεωρω τη μητροτητα απιστευτα σημαντικη και σαφως το σημαντικοτερο πραγμα στη ζωη μιας γυναικας..Απλα θελω να πω οτι η μητροτητα και η ανατροφη των παιδιων δεν πρεπει να δεσμευει μια γυναικα...Μπορουν να συνδιαστουν και η ανατροφη των παιδιων και η καριερα και τα παντα....Και δεν αποτελει για ολες τις γυναικες σκοπο να γινουν μητερες...Ομως συμβαινει για τις περισσοτερες..Και θαυμαζω αυτες τις γυναικες...Απλα μπορουν να συνδιαστουν τα πραγματα ,αυτο προσπαθησα να πω με λαθος,ισως,τροπο..
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Isiliel

Επιφανές μέλος

Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 51 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
Κι εγώ θα ήθελα (επιτέλους) να μάθω τη δική σου ηλικία Himela :D
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

DreamsRevenge

Περιβόητο μέλος

Η DreamsRevenge αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 4,757 μηνύματα.
Κοριτσάκι μου καταρχήν θέλω να μάθω την ηλικία σου. Κατά δεύτερον, προσβάλλεις ένα τεράστιο ποσοστό γυναικών στον κόσμο που θεωρεί οτι δεν υπάρχει τίποτα πιο ουσιαστικό από το να μεγαλώνουν και να ανατρέφουν τα παιδιά τους. Σταματάω εδώ γιατί θα εκνευριστώ, και γιατί καταλαβαίνω οτι δεν είσαι πάνω από 25 χρόνων. Αλλά πρόσεξε πώς εκφράζεσαι για κάτι που για κάποιους είναι ιερό...

Τουλάχιστον εσύ καταλαβαίνεις ότι με αυτή την ανάρτηση προσβάλλεις το άλλο τεράστιο ποσοστό των γυναικών που θεωρούν ότι δε γίνεται να μεγαλώσουν σωστά παιδιά όντας οι ίδιες έξω από την παραγωγική διαδικασία, έξω από τον αγώνα για μια καλύτερη ζωή, έξω από την απόκτηση εμπειριών κι επικοινωνίας, στερώντας από τα παιδιά τους το πιο σημαντικό που είναι το ίδιο το παράδειγμα που δίνουν οι μητέρες με τη δραστηριοποίηση, την πάλη, τη διαχείριση της επιτυχίας ή της αποτυχίας?
...σταματάω εδώ, γιατί είμαι αρκετά πάνω από 25 και έχω ήδη εκνευριστεί γιατί και παιδί έχω, και μαθαίνει να εκτιμά την προσπάθεια της μητέρας του να πετύχει στη δουλειά της για εκείνη και την οικογένεια της, και έχει αυτονομηθεί και συνεισφέρει κι αυτό με τη βοήθεια που προσφέρει στα λίγα πράγματα που μπορεί να κάνει στο σπίτι. ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΤΟΝ ΠΡΙΓΚΗΠΑ ΜΕ ΤΟ ΑΣΠΡΟ ΑΛΟΓΟ ΝΑ ΤΗΝ ΕΓΚΑΤΑΣΤΗΣΕΙ Σ ΈΝΑ ΑΛΛΟ ΣΠΙΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΤΗΝ ΚΑΝΕΙ ΚΛΩΣΣΟΜΗΧΑΝΗ ΕΝΤΑΞΕΙ?
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

moonlight

Διάσημο μέλος

Η moonlight αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,767 μηνύματα.
οπα παιδια μπαινω σφηνα παλι για να ηρεμησω τα πνευματα...:)
ο ρολος της καθε γυναικας ειναι σημαντικος οχι γιατι ειναι γυναικα αλλα γιατι ειναι ανθρωπος πανω απ'ολα.... :)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

alis

Πολύ δραστήριο μέλος

Η alis αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 1,134 μηνύματα.
...σταματάω εδώ, γιατί είμαι αρκετά πάνω από 25 και έχω ήδη εκνευριστεί γιατί και παιδί έχω, και μαθαίνει να εκτιμά την προσπάθεια της μητέρας του να πετύχει στη δουλειά της για εκείνη και την οικογένεια της, και έχει αυτονομηθεί και συνεισφέρει κι αυτό με τη βοήθεια που προσφέρει στα λίγα πράγματα που μπορεί να κάνει στο σπίτι. ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΤΟΝ ΠΡΙΓΚΗΠΑ ΜΕ ΤΟ ΑΣΠΡΟ ΑΛΟΓΟ ΝΑ ΤΗΝ ΕΓΚΑΤΑΣΤΗΣΕΙ Σ ΈΝΑ ΑΛΛΟ ΣΠΙΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΤΗΝ ΚΑΝΕΙ ΚΛΩΣΣΟΜΗΧΑΝΗ ΕΝΤΑΞΕΙ?

Εισαι πολυ τυχερη που εχεις ενα τετοιο παιδι:)..Απο οσο ξερω λιγα ειναι τα παιδια που εκτιμουν τα σημαντικα πραγματα σημερα...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

DreamsRevenge

Περιβόητο μέλος

Η DreamsRevenge αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 4,757 μηνύματα.
Εισαι πολυ τυχερη που εχεις ενα τετοιο παιδι:)..Απο οσο ξερω λιγα ειναι τα παιδια που εκτιμουν τα σημαντικα πραγματα σημερα...

Δεν είναι τύχη...
Μεγάλωσε βλέποντας τη μαμά να εργάζεται, να διαχειρίζεται το χρόνο της, να εξηγεί ότι επειδή εργάζεται κι αυτή υπάρχει η δυνατότητα για κάποιες μικρές απολαύσεις στο σπίτι, (και μη φανταστείς τίποτε υπερβολές...)
Απλά μίλαγα κι εξηγούσα, πήρα το παιδί στο γραφείο, του έδειξα τί κάνω, με είδε χαρούμενη στην επιτυχία όπως κι αυτό στο σχολείο (χωρίς όμως να πατάω τους άλλους) και αγχωμένη στα δύσκολα όπως κι αυτό επίσης (χωρίς όμως να το βάζω κάτω) ...
Αν ξέρουμε να τη χειριστούμε, η εργασία μας είναι σοβαρότατο εργαλείο διαπαιδαγώγησης, μην το ξεχάσεις ποτέ αυτό.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Neraida

Επιφανές μέλος

Η Bitch... αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 13,073 μηνύματα.
Ειστε σιγουροι οτι μιλατε για το ιδιο πραγμα?
Καποιος μιλαει για συνδυασμο μητροτητας και καριερας και καποιος αλλος για το συνδυασμο μητροτητας και αγωνα για μια καλυτερη ζωη, προσπαθειας αυτονομιας και συνεισφορας...

Οπως λεει και ενας φιλος: "αλλο το ενα, αλλο το αλλο"...

Εκεινος που θελει να κανει καριερα, ειτε μας αρεσει ειτε οχι, πρεπει να εχει ως πρωτη προτεραιοτητα του την εργασια του και να αφοσιωθει σε αυτη. Ολα τα υπολοιπα επονται.
Σαφως και συνδυαζεται η μητροτητα με την εργασια, οχι ομως και με την καριερα.
Γι αυτο και τα παιδια εκεινων που επιλεγουν να κανουν καριερα, μεγαλωνουν με παραμανες, γιαγιαδες και παιδικους σταθμους...
Εαν ειναι να φευγω απο το σπιτι στις 8 το πρωι για να γυριζω στις 10 και 11 το βραδυ, τοτε για τι ειδους οικογενεια μιλαμε?! Αμ δε μιλαμε...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

  • Τα παρακάτω 0 μέλη και 1 επισκέπτες διαβάζουν μαζί με εσάς αυτό το θέμα:
    Tα παρακάτω 11 μέλη διάβασαν αυτό το θέμα:
  • Φορτώνει...
Top