Καφέ, μπαρ και κλαμπ και πάλι καφέ...

Λοιπόν έχοντας πάει στην ζωή μου τους άπειρους καφέδες και για πολλά χρόνια μη έχοντας και μέσο μετακίνησης είχα περιοριστεί στη city-door διασκέδαση.
Αλλά έχω βαρεθεί και σιχαθεί. Θέλω να κάνω κάτι διαφορετικό ειδικά το ΣΚ που δεν δουλεύω. Αλλά όπου και να κοιτάξω όποιον και να ρωτήσω καφέ θα μου πει για το μεσημέρι. Ακόμα και το καλοκαίρι για μπάνιο καφέ στην παραλία θα μου πει.

Πάμε αδερφέ να περπατήσουμε βόλτα. Όχι καφέ θέλω. Ρε πάμε βόλτα πχ στην Ακρόπολη Τι να κάνουμε είναι η απάντηση. Ρε να περπατήσουμε να μας δει ο ήλιος να κουνηθείς λίγο.... σιγή από το τηλέφωνο.

Τι σπαρίλα και σαπίλα είναι αυτή που έχει πέσει στον κόσμο και ειδικά στην νεολαία.Τι λαπάδες έχουμε γίνει όλοι.

Ακούω διαρκώς ότι δεν έχουμε χώρους πρασίνου στην Αθήνα και ότι δεν έχουμε ένα Μητροπολιτικό πάρκο. Και που θα το φτοιάξουν αν δεν έχει ΚΑΦΕ πάλι δεν θα πηγαίνει η νεολαία που νομίζει επειδή πήγε για καφέ μια ηλιόλουστη μέρα τους είδε και ο ήλιος.

Λοιπόν με αφορμή κιόλας τον απίστευτο καιρό που έχει για χειμώνα, κάθε ΣΚ που προλαβαίνω τον ήλιο έχω ξεκινήσει βόλτες στην ευρύτερη περιοχή μοναστηράκι θησείο πνύκα αλλά δυστυχώς πάντα καφέ μετά. Αλλά πρόσφατα θέτω εγώ τις παραμέτρους και όποιος θέλει ας έρθει. Άρχισα να ξαναπηγαίνω πνύκα (που ανέβαινα από το δημοτικό) για άραγμα και πάλί προσφάτος με ένα παλικάρι που μεγάλωσε Αγγλία πήγαμε και λίγο Φιλοπάππου που είχα πολλά χρόνια να παω.

Καταπληκτικά. Πράσινο μέρη που δεν βλέπεις τσιμέντο, θέα στον Σαρωνικό μαζί με την Αθήνα δυστυχώς. Υπάρχουν όμως μέρη που δεν βλέπεις τσιμέντο παρά μόνο φύση, δεν ακούς αμάξι αν και έχει κάτι ηλίθιους που έχουν μπει με το αμάξι, μέρη για να κάτσεις για πικνικ. Αυτά και περισσότερα ανακαλύπτω κάθε φορά που πάω.

Χθες πήγα από την πίσω πλευρά όπου είναι και πιο όμορφα και πιο ορειβατικά κιόλας. Έπαθα πλάκα. Κάνουν αναρίχηση, mountain bike και μηχανοκίνητο μοντελισμό. Και φυσικά έξω από νέους στα δάχτυλα όλοι οι άλλοι παππούδες.

Επόμενη αποστολή προς το Αστεροσκοπείο από πίσω

Είμαστε απαράδεκτοι. Γκρινιάζουμε για το θέμα του πρασίνου όταν έχουμε χώρο ανεκμετάλευτο. Φυσικά και θέλουμε και άλλο πράσινο αλλά ο Φιλοπάππου είναι φυσικός χώρος πρασίνου και όχι τεχνητός όπως θα είναι το Ελληνικό.

Όσο στην Ελλάδα δεν καταλαβαίνουμε το δουλειά από το σπίτι που το επαγγελμά μου είναι το καλύτερο γιαυτό, στην Ελλάδα στην Αθήνα θα μένω. Αλλά δεν χρειάζεταινα την τρώω και στην μάπα μου στον ελεύθερο μου χρόνο.

Θα επανέλθω και με φωτογραφίες που πήγα χθες λίγο άρρωστος να δείτε και τι εννοώ. Εϊμαι σίγουρος ότι οι περισσότεροι δεν έχετε πατήσει το πόδι σας, ότι πιθανά δεν ξέρετε που είναι και μάλλον δεν μένετε και πολύ μακρυά.

Κάτσε να βρω να περάσω τις φωτο από το κινητό σε ένα flashάκι που ξέχασα να το κάνω σπίτι μου.

και δεν βαριεσαι να τρεχεις σε κατσαβραχα, να λερωνεσαι, να κρυωνεις (η ζεστενεσαι) και τελικα να μην κανεις τιποτα διαφορετικο απο χαζοκουβεντα με φιλους (χωρις το τριβιαλ στη μεση)

Epote…δεν ξέρεις τι χάνεις…
Εγω μεγάλωσα έτσι. Κάθε σαββατοκύριακο ήμασταν έξω στο δάσος, περπατούσαμε πολλά χιλιόμετρα….απλά απολαμβάναμε τη φύση. Ξέρεις πόσο ποιο ήρεμος είσαι όταν έχεις τέτοιο τρόπος ζωης?

Χμμμ, εντάξει, όταν έχεις κάτι να πεις με τον άλλον τότε καλός είναι ο καφές. Το περπάτημα τώρα... Δεν ξέρω με τι όρεξη πάει κανείς για περπάτημα όταν έχει 1000 υποχρεώσεις και το μόνο που θέλει είναι να αράξει ακόμα και να σαπίσει σε μια καφετέρια ή σε ένα σπίτι. Κι εγώ πηγαίνω για περπάτημα στην Ακρόπολη αλλά όχι συχνά. Δε λέω οτι είναι άσχημα, απλά δεν ξέρω, κάπως μου φαίνεται.

Δεν είναι θέμα φυσιολατρείας ακριβώς. Άλλωστε αν ήταν ένα λόφος στην Αθήνα μέσα δεν θα μου αρκούσε. Εϊναι το να δεις και να κάνεις κάτι το διαφορετικό όχι σε κλειστό χώρο και τις συνηθεσμένες ασχολίες μιας μεγαλόπολης.

Σχετικά με τον καφέ δεν αναφέρομαι στον καφέ-ποτό καθε αυτό αλλά στο καφέ-πάω σε καφετέρια ή κάτι αντίστοιχο διασκέση.

φιλοπάππου είναι όλα τα λεφτά. μπορείς να κάνεις συζήτηση με τους φίλους σου χωρίς απαραίτητα να κάτσεις για καφέ, αλλά κάνοντας βόλτα. έτσι μπορούμε να πούμε κ κάτι παραπάνω για τον τόπο που ζούμε από το να ξέρουμε μόνο καφετέριες κ μπαράκια.
καλή η εξερεύνηση ειδικά όταν βρίσκεις μέρη όχι πολύ μακριά από όπου θα πάς έτσι κ αλλιώς για καφέ, απλά μπορείς ναλλάξεις για λίγο το στυλ.
συνιστώ επίσης τα τουρκοβούνια, τέρμα θεού,, μόλις ένα 10λεπτο από το κέντρο με αμάξι, το βράδυ στα κατσάβραχα, η αθήνα πιάτο, νιώθεις θεός στον όλυμπο, με λίγες κ καλές παρέες να παίζουν τις κιθάρες τους το ήρεμο βραδάκι...
αν βρεις χρόνο κ κουράγιο πάντος είναι ότι καλύτερο!

Παρεξήγησης.Δεν το έθεσα σωστά. Εγώ αυτό έτυχε να κάνω αυτό μεταξύ άλλων και φυσικά προτιμώ της εξωτερικές ασχολίες καθώς λόγω δουλειάς αρκετά μέσα είμαι.
Η ένσταση μου είναι ότι ελάχιστοι κάνουν κάτι διαφορετικό έξω από τον τίτλο και αναλλώνονται διαρκώς σε μια διαδικασία που λέγεται καφές και τα παρελκόμενα.

Η πραγματικότητα είναι ότι σε σχέσε με 10 χρόνια πριν οι καφετέριες έχουν πολλαπλασιαστεί σε κάθε σημείο της ΕΛλάδας ακόμα και μέσα στην θάλλασα και τα γήπεδα όπως μπάσκετ,βόλει πάρκα έχουν αδειάσει, οι σύλλογοι για χόμπυ έχουν συρικνωθεί και γενικότερα η ασχολία πάμε για καφέ έχει επικρατήσει κατά κράτος όλων των άλλων. Και προσωπικά το θεωρώ λάθος όταν γίνεται έτσι.

Αρχική Δημοσίευση από Giovanna:

μωρε...

λετε ...

το επομενο....

Ε-STEKI MEETING

ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΠΟΥ ΕΚΕΙ ΚΟΝΤΑ?​

Click για ανάπτυξη...

+100

Epote…δεν ξέρεις τι χάνεις…
Εγω μεγάλωσα έτσι. Κάθε σαββατοκύριακο ήμασταν έξω στο δάσος, περπατούσαμε πολλά χιλιόμετρα….απλά απολαμβάναμε τη φύση. Ξέρεις πόσο ποιο ήρεμος είσαι όταν έχεις τέτοιο τρόπος ζωης?

Click για ανάπτυξη...

ναι ξερω, ετσι μεγαλωσα ετσι ηταν οι γονεις μου (παιδια των λουλουδιων) και πολλοι (οι περισοτεροι φιλοι μου) ετσι ειναι, βουνα, δαση, μονοπατια, φωτογραφιες κτλ κτλ.

Και το ποσο ηρεμη ειναι η ζωη σου οταν εχεις τετοιο lifestyle ειναι: καθολου.

συγνωμη, αλλα το να καθαριζω σκ@τ@ ελαφιων απο τα παπουτσια μου, να βγαζω αραχνες και λοιπα εντομα απο το σβερκο μου, να γεμιζω λασπες, να ιδρωνω και να ξε-ιδρωνω αναλογα με το που φυσαει ο αερας, να φοβαμαι μην χαθω, να προσεχω μην πεσω απο το γκρεμο, να προσεχω μην μεσει ο γκρεμος επανω μου (ω ναι), να ανυσηχω τι θα γινει αν πεσει το σκοταδι και GOD FORBID μην πονεσεις καπου, πεινασεις λιγο η σε πιασει κανα κατουρημα.

Εχεις περασει ποτε παγετο με 60 μοιρες κλιση, με 300μ γκρεμο απο κατω, χωρις σκοινια, χωρις ειδικα παπουτσια σκαβοντας πιασηματα με τα χερια σου? I have, and it aint prety, actually it SUCKS ASS (στη στιγα ολα αυτα).

αλλα το αλλο το καλυτερο, εκεινο που πραγματικα με εφερε κοντα στη φυση ηταν ο ταυγετος. 4 ωρες περπατημα σε δαση και βουνα και ανηφορα για να φτασουμε να κοιμηθουμε σε μια κορφη 100m^2 με αλλους 2000 ανθρωπους που ειχαν την ιδια ιδεα. Διπλα σε γκρεμο. Με κρυο. Και αλλους να κατουρανε (κυριολεκτικα) πανω απο τα κεφαλια μας.

nope nope nope, not for me, η φυση ειναι καλη να τη βλεπω σε ελεγχομενες πολιτισμενες συνθηκες.

απο την αλλη δεν ειμαι ουτε του "καφε". Η ιδια η φραση "παμε για καφε" μου σπαει τα νευρα, προτιμω να εχω καποιο στοχο στις εξοδους μου, ταινια, κανα μπιλιαρδο, κανα επιτραπεζιο, οτιδηποτε.

Αλλα παλι εγω βαριεμαι ευκολα και γρηγορα οποτε το "εξω για καφε" δεν μου κανει κλικ

πλακα πλάκα εγώ το λέω πάνω από ένα μήνα να κάνω καμια μονοήμερη μια κυριακή κ ακόμα δεν ταχω καταφέρει...