Αθεΐα και ηθική

Μάξιμος

Διάσημο μέλος

Ο Μάξιμος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Σκηνοθέτης. Έχει γράψει 3,804 μηνύματα.
Όλες οι θρησκείες που έχουνε περάσει από αυτό το πλανήτη, από την πιο αρχαία παγανιστική, ως την πιο πρόσφατη αίρεση έχουν ένα κοινό σημείο. Όλες δίνουν μια απάντηση σε ένα ερώτημα που τυραννά τον άνθρωπο από γεννησιμιού του. Τι συμβαίνει μετά το θάνατο?

Πολλοί μπορεί να μην θέλουν να το παραδεχτούν, αλλά κατά βάθος είμαστε όλοι εγωιστικά όντα, μας αρέσει ο εαυτός μας και η ζωή, και θέλουμε να ζήσουμε όσο περισσότερο μπορούμε. Αν δίνατε και για πάντα. Ενώ βλέπουμε καθημερινά το θάνατο να χτυπάει την πόρτα στους γύρω μας, αρνούμαστε να συμβιβαστούμε με αυτή τη σκληρή πραγματικότητα και ψάχνουμε εναγωνίως να πιαστούμε από ο,τι βρούμε εύκαιρο.

Προσωπικά πιστεύω πως μόνο αντιμετωπίζοντας καταπρόσωπο την ματαιότητα της ύπαρξής μας, μόνο αναγνωρίζοντας το τέλος της με το θάνατο μπορούμε να εκτιμήσουμε πραγματικά την ομορφιά της ζωής και να ζήσουμε στο φουλ την κάθε μας στιγμή. Ακόμα και όταν πεθάνουμε, η ζωή μας δεν τελειώνει εκεί. Συνεχίζουμε να ζούμε μέσα από τα παιδιά μας. Μέσα από τα πράγματα που τους έχουμε διδάξει, καθώς και μέσα από τα πράγματα που έχουμε αφήσει παρακαταθήκη στην ανθρωπότητα.

Μακάρι να υπάρχει και δεύτερη και τρίτη ζωή. Εμένα δε θα με χάλαγε καθόλου. Αλλά μέχρι να γνωρίζουμε κάτι τέτοιο, ας επικεντρωθούμε στην παρούσα ζωή μας και στο πως θα την κάνουμε καλύτερη για εμάς και τους γύρω μας. Όχι μετά θάνατον, τώρα.
Και όμως ενώ μιλάμε για την ζωή, δεν κάνουμε προσπάθεια να εξηγήσουμε την ζωή.

Ο προβληματισμός μου είναι απλός.
Όλοι μας γνωρίζουμε ότι η ύλη αποτελείται από διάφορα μικροσωματίδια, τα οποία μάλιστα κινούνται. Τώρα τι σας είπα;

Αφού τα σωματίδια π.χ. ηλεκτρόνια συνεχίζουν να κινούνται και μετά τον θάνατο μας, δεν υπάρχει μια ανάγκη προσδιορισμού της έννοιας ζωή; Τι είναι ζωή; Και γιατί μετά τον θάνατο μας, κάτι δικό μας εξακολουθεί να κινείται, έστω και στο επίπεδο των μικροσωματιδίων;


Οσο για την νόηση μας. Επαρκεί στο να αντιληφτούμε αυτά τα πράγματα;
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Guest 209912

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Και όμως ενώ μιλάμε για την ζωή, δεν κάνουμε προσπάθεια να εξηγήσουμε την ζωή.

Ο προβληματισμός μου είναι απλός.
Όλοι μας γνωρίζουμε ότι η ύλη αποτελείται από διάφορα μικροσωματίδια, τα οποία μάλιστα κινούνται. Τώρα τι σας είπα;

Αφού τα σωματίδια π.χ. ηλεκτρόνια συνεχίζουν να κινούνται και μετά τον θάνατο μας, δεν υπάρχει μια ανάγκη προσδιορισμού της έννοιας ζωή; Τι είναι ζωή; Και γιατί μετά τον θάνατο μας, κάτι δικό μας εξακολουθεί να κινείται, έστω και στο επίπεδο των μικροσωματιδίων;


Οσο για την νόηση μας. Επαρκεί στο να αντιληφτούμε αυτά τα πράγματα;

Αυτό είναι το όλο θέμα, δεν υπάρχει στην ουσία ούτε ζωή ούτε θάνατος. Όλοι αποτελούμαστε από την ίδια ύλη, άτομα που συνεχώς κινούνται. Η 'ζωή' μας ξεκινά όταν μερικά από αυτά τα άτομα συγκεντρωθούν και σχηματίσουν το έμβρυο και τελειώνει όταν αυτά αναδομηθούν. Στην ουσία με το θάνατο δε χανόμαστε απλά οικοδομούμαστε για να γίνουμε κάτι άλλο, επιστρέφουμε πίσω στην φύση.
Όσο για τη νόηση μας αυτή ίσως χάνετε, αλλά ίσως και να μην υπάρχει καν, ίσως αυτό που θεωρούμε ως νόηση και συνείδηση να μην είναι τίποτα παραπάνω από μια ψευδαίσθηση, ένας περίεργος συνδυασμός ηλεκτρονίων. Οπότε είμαστε όσο ζωντανοί είναι και οι πέτρες γύρω μας.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

olga_serb

Εκκολαπτόμενο μέλος

Η olga_serb αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Καλαμάτα (Μεσσηνία). Έχει γράψει 228 μηνύματα.
Μέσα στον κόσμο των ανθρώπινων ψευδαισθήσεων μας, αυτό που θεωρούμε ως γέννηση, εξέλιξη, θάνατο, δεν είναι παρά μια διαδικασία εμφάνισης, εξέλιξης και φθοράς της ύλης. Αυτό όμως που οι ανθρώπινες αισθήσεις, αντιλαμβάνονται ως ύλη, δεν είναι παρά το ζευγάρωμα δύο ψευδαισθήσεων μας, του χώρου και του χρόνου. Χώρος, χρόνος και ύλη δεν αποτελούν παρά κομμάτι ενός ονείρου που διαρκεί όσο αυτό που ονομάζουμε, διάρκεια της ζωής μας.
Οι αισθήσεις μας, δεν είναι παρά τα όργανα που συντηρούν τη διάρκεια... του ονείρου μας. Η ύλη σιγά σιγά ξεθωριάζει σαν όλες τις ονειρικές εικόνες και μαζί της ξεθωριάζουν και οι αισθήσεις που τις συντηρούν. Τότε το όνειρο τελειώνει και μια καινούργια μέρα ξημερώνει. Μια μέρα άχρονη και άπειρη, μέσα στην αγκαλιά του πραγματικού πλέον σύμπαντος..... - Μ. Δανέζης

Οσο για την νόηση μας.....:)...Ο άνθρωπος δε μπορει να αναζητά αυτό που δε γνωρίζει γιατί τότε δεν ξέρει τί να αναζητήσει αλλά ούτε αυτό που γνωρίζει μπορεί να αναζητά γιατί το ξέρει ήδη. Ο άνθρωπος τίποτε νέο δε μαθαίνει, παρά μόνο παίρνει συνείδηση των όσων ήδη γνωρίζει. Η γνώση (μάθηση) είναι ανάμνηση (ενθύμιση)...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Μάξιμος

Διάσημο μέλος

Ο Μάξιμος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Σκηνοθέτης. Έχει γράψει 3,804 μηνύματα.
Μέσα στον κόσμο των ανθρώπινων ψευδαισθήσεων μας, αυτό που θεωρούμε ως γέννηση, εξέλιξη, θάνατο, δεν είναι παρά μια διαδικασία εμφάνισης, εξέλιξης και φθοράς της ύλης.
Εδώ, δεν βλέπω να υπάρχει ούτε ο Θεός, ούτε και ο ά-θεος.
Είναι δηλ. κάτι απο ψευδαισθήσεις, κάτι απο θεωρούμε ως... με λίγα λόγια θα μπορούσε να είναι και κάτι απο τσάι πάρτυ...
Αυτό όμως που οι ανθρώπινες αισθήσεις, αντιλαμβάνονται ως ύλη, δεν είναι παρά το ζευγάρωμα δύο ψευδαισθήσεων μας, του χώρου και του χρόνου. Χώρος, χρόνος και ύλη δεν αποτελούν παρά κομμάτι ενός ονείρου που διαρκεί όσο αυτό που ονομάζουμε, διάρκεια της ζωής μας.
Οι αισθήσεις μας, δεν είναι παρά τα όργανα που συντηρούν τη διάρκεια... του ονείρου μας. Η ύλη σιγά σιγά ξεθωριάζει σαν όλες τις ονειρικές εικόνες και μαζί της ξεθωριάζουν και οι αισθήσεις που τις συντηρούν. Τότε το όνειρο τελειώνει και μια καινούργια μέρα ξημερώνει. Μια μέρα άχρονη και άπειρη, μέσα στην αγκαλιά του πραγματικού πλέον σύμπαντος..... - Μ. Δανέζης
Γνωρίζω να ξεθωριάζουν τα χρώματα από τον ήλιο. Τώρα «η ύλη ξεθωριάζει», είναι κάτι ποιητικό και δεν έχει θέση.
Οσο για την νόηση μας.....:) Ο άνθρωπος δε μπορει να αναζητά αυτό που δε γνωρίζει γιατί τότε δεν ξέρει τί να αναζητήσει αλλά ούτε αυτό που γνωρίζει μπορεί να αναζητά γιατί το ξέρει ήδη.
Δύο είναι οι αντίθετες αναζητήσεις σε αυτό που Υπάρχει. Ο μυστικισμός και η ποιο δυνατή αναζήτηση, είναι ο Χριστιανισμός.
Και στις δύο περιπτώσεις χρειάζεσαι για να ανέβεις; οδηγό!!!
Στην μία περίπτωση θα αναζητάς το ΟΝ. Και στην άλλη θα ασκείσαι στην λέπτυνση της συνείδησης σου, ας μιλήσω γενικά.
Ο άνθρωπος τίποτε νέο δε μαθαίνει, παρά μόνο παίρνει συνείδηση των όσων ήδη γνωρίζει. Η γνώση (μάθηση) είναι ανάμνηση (ενθύμηση)...
Και πώς θα εξηγήσουμε τα θαύματα που συμβαίνουν, ακόμα και σήμερα, γύρω μας;
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

olga_serb

Εκκολαπτόμενο μέλος

Η olga_serb αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Καλαμάτα (Μεσσηνία). Έχει γράψει 228 μηνύματα.
Εδώ, δεν βλέπω να υπάρχει ούτε ο Θεός, ούτε και ο ά-θεος.
Είναι δηλ. κάτι απο ψευδαισθήσεις, κάτι απο θεωρούμε ως... με λίγα λόγια θα μπορούσε να είναι και κάτι απο τσάι πάρτυ... Γνωρίζω να ξεθωριάζουν τα χρώματα από τον ήλιο. Τώρα «η ύλη ξεθωριάζει», είναι κάτι ποιητικό και δεν έχει θέση.
“ ...η ζωή είναι η δυνατότητα της υλικής μας υπόστασης να μεταβάλλει την ενεργειακή της πυκνότητα (δηλαδή την καμπυλότητά της). Αυτό σημαίνει αυτόματα μια δυνατότητα αυξομειώσεως της διάστασης χρόνος, που εγκλείουμε αοράτως μέσα μας. Η έννοια της ζωής όμως χαρακτηρίζεται από τις έννοιες της γέννησης, της ανάπτυξης, της φθοράς και του θανάτου. Η έννοια της γέννησης, της εμφάνισης δηλαδή μιας υλικής πραγματικότητας από το αισθητό τίποτα, δεν είναι παρά μια καμπύλωση του χώρου προς τον χρόνο, πέραν κάποιου ορίου. Η καμπύλωση αυτή μπορεί να γίνει αισθητή και λογικά αντιληπτή από την επιστήμη, σαν μια περιοχή αυξημένης τιμής της πυκνότητας ενέργειας, που γύρω της σχηματίζεται κάποιο πεδίο βαρύτητας. Η έννοια της ανάπτυξης μιας υλικής ύπαρξης, είναι ταυτόσημη με την έννοια της αύξησης της καμπυλότητας του χώρου και με την ισοδύναμη έννοια της αύξησης της ενεργειακής πυκνότητας. “ :hmm:
Δύο είναι οι αντίθετες αναζητήσεις σε αυτό που Υπάρχει. Ο μυστικισμός και η ποιο δυνατή αναζήτηση, είναι ο Χριστιανισμός. Και στις δύο περιπτώσεις χρειάζεσαι για να ανέβεις; οδηγό!!!
Στην μία περίπτωση θα αναζητάς το ΟΝ. Και στην άλλη θα ασκείσαι στην λέπτυνση της συνείδησης σου, ας μιλήσω γενικά.
“Η θρησκευτική πεποίθηση είναι η γενεσιουργός αιτία του κακού, όταν ζηλωτικά διαπράττουμε θρησκευτικά εγκλήματα. Η δίωξη αιρετικών, αλλόθρησκων ή άθεων, οδήγησε τον «ενάρετο» πιστό ζηλωτικά να εγκληματεί για αιώνες και χιλιάδες χρόνια. Διώξεις, βασανισμοί, δολοφονίες, πόλεμοι, γενοκτονίες, αφανισμός πνευματικών έργων, καταστροφή έργων τέχνης, πλαστογράφηση της ιστορίας, είναι τα φρικαλέα εγκλήματα που επιβράβευαν πιστούς και αναδείκνυαν την αγιότητά τους!”
Και πώς θα εξηγήσουμε τα θαύματα που συμβαίνουν, ακόμα και σήμερα, γύρω μας;
Δεν υπάρχουν θαύματα! η επιθυμία μας να πιστέψουμε στο θαύμα μας κάνει να το βλέπουμε εκεί που δεν υπάρχει.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Alejandro Papas

Περιβόητο μέλος

Ο Alive in Illusion αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Ηθοποιός και μας γράφει απο Βόλος (Μαγνησία). Έχει γράψει 4,300 μηνύματα.
Και πώς θα εξηγήσουμε τα θαύματα που συμβαίνουν, ακόμα και σήμερα, γύρω μας;

καποτε θαυμα ηταν και ο κεραυνος που πεφτει. η ασθενεια που σκοτωνει τον κοσμο, η αλλαγη των εποχων κοκ.

οσο θελουμε να πιστευουμε θα πιστευουμε.... γιατι η πιστη σε κανει να ξεχνας τον φοβο
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Μάξιμος

Διάσημο μέλος

Ο Μάξιμος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Σκηνοθέτης. Έχει γράψει 3,804 μηνύματα.
“ .“Η θρησκευτική πεποίθηση είναι η γενεσιουργός αιτία του κακού, όταν ζηλωτικά διαπράττουμε θρησκευτικά εγκλήματα.
Είναι εξαιρετικά σοβαρή υπόθεση να μιλάς για τέτοια θέματα. Και αυτό γιατι οφείλεις να κάνεις διαχωρισμό, διάκριση. Η επιπολαιότητα στην κρίση, δεν δίνει καλά αποτελέσματα.
Η δίωξη αιρετικών, αλλόθρησκων ή άθεων, οδήγησε τον «ενάρετο» πιστό ζηλωτικά να εγκληματεί για αιώνες και χιλιάδες χρόνια. Διώξεις, βασανισμοί, δολοφονίες, πόλεμοι, γενοκτονίες, αφανισμός πνευματικών έργων, καταστροφή έργων τέχνης, πλαστογράφηση της ιστορίας, είναι τα φρικαλέα εγκλήματα που επιβράβευαν πιστούς και αναδείκνυαν την αγιότητά τους!”
Θα πρέπει να γνωρίζεις πάρα πολλά εσύ. Αλλά, πάντα υπάρχει περιθώριο στην γνώση. «αγαπάτε αλλήλους»
Δεν υπάρχουν θαύματα! η επιθυμία μας να πιστέψουμε στο θαύμα μας κάνει να το βλέπουμε εκεί που δεν υπάρχει.
Και μόνο η ύπαρξη μας, αποτελεί θαύμα.
Παρ’όλ’αυτά, μόνο ως αόμματος ένας άνθρωπος, μπορεί να μη βλέπει. Αν και κάποιοι πληροφορούνται και βλέπουν. Διαφορετικά, όπως καλή ώρα εδώ, κάνει τα πάντα για να μη βλέπει.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

  • Τα παρακάτω 0 μέλη και 1 επισκέπτες διαβάζουν μαζί με εσάς αυτό το θέμα:
    Tα παρακάτω 3 μέλη διάβασαν αυτό το θέμα:
  • Φορτώνει...
Top