Αρνητικά στοιχεία του χαρακτήρα μας...Μπορούν να αλλάξουν;

Αυτό με το διάβασμα με επηρεάζει και έμενα πολύ αρνητικά!!! Δυστυχώς η σχολή που είμαι έχει πολύ διάβασμα το οποίο το σιχαίνομαι!! Πολλές φορές νιώθω ότι πιέζομαι και το μοναδικό που θέλω είναι να τα παρατήσω όλα!!!
Ωστόσο πιστεύω πως εάν κάτι αρνητικό που έχουμε πάνω μας μας ενοχλεί, εάν πραγματικά το επιθυμούμε μπορούμε να το αλλάξουμε!! Δε θα είναι εύκολο,
όμως πιστεύω πως μέσα από την επανάληψη , θα μπορέσουμε να φτάσουμε σε ένα ικανοποιητικό επίπεδο!!

Λοιπον, τα πραγματα εχουν ως εξης:

Απο τις 7:00 περιπου πηρα τελικα την αποφαση να ξεκινησω μια εργασια.
Επειδη στην πορεια βαρεθηκα (πριν καν ξεκινησω δλδ) ειπα αστο.
Δεν εισαι ετοιμη ακομα να συγκεντρωθεις.
Κανε ενα διαλειμμα.
Μου εδωσα διορια μιση ωρα μεχρι τις 7:30
Εφτασε 7:30.
Εδωσα στον εαυτο μου ακομα μιση ωρα διορια, μεχρι τις 8:00.
Εχει παει ηδη 8:00 και δεν το βλεπω να ξεκιναω.
Σκεφτομαι να μου δωσω αλλη μιση ωρα διορια, μεχρι τις 8:30.
Ή να το κανω 9:00 μια και καλη να τελειωνουμε;

Αναβλητικοτητα...

Έχει 2-3 μέρες τώρα που ανακάλυψα κάτι πολύ συγκλονιστικό για τον εαυτό μου.
Δεν το είχα παρατηρήσει ποτέ και με βασανίζει πολύ η διαπίστωση αυτή.
Δεν μπορούσα τόσα χρόνια να καταλάβω τι πάει στραβά με εμένα.
Σχεδόν κατέρρευσε όλη μου η κοσμοθεωρία.
Μιλάω πολύ γρήγορα και δυνατά.
Δε λέω ότι μιλάω πολύ ούτε ότι τσιρίζω σαν υστερική. Απλά αυτό που είναι να πω θα το πω γρήγορα και με έντονο τόνο φωνής.
Δεν μου το είπε ποτέ κανείς αυτό ,βέβαια,... από ευγένεια προφανώς .Το κατάλαβα μόνη μου.
Βέβαια κατά καιρούς μου έλεγαν "Καλά μη φωνάζεις.Σε ακούμε" αλλά θεωρούσα ότι ο λόγος που φώναζα εκείνη τη στιγμή είχε κάποια αιτία (θόρυβος, νεύρα κτλ) και δεν το λάμβανα υπόψιν. Αντιθέτως όταν μου το έλεγαν αυτό με μπρίζωναν πιο πολύ, γιατί με εκνεύριζαν όταν μου έκαναν παρατήρήσεις.
Διαπίστωσα, όμως, ότι μιλούσα δυνατά και γρήγορα και χωρίς να υπάρχει λόγος.
Το πρόβλημα αυτό χειροτερεύει όταν υπάρχουν στην παρέα άτομα με το ίδιο πρόβλημα, οπότε καταλήγουμε να συζητάμε όλοι μαζί δυνατά προσπαθώντας ο ένας να επισκιάσει τον άλλον. Τελικά φεύγουμε όλοι με πονοκέφαλο.
Τώρα αν συνδυάσουμε όλα τα παραπάνω και με το γεγονός ότι είμαι ένα "σαρκαστικό" (αλλά και αυτοσαρκαστικό άτομο) και ότι έχω έναν αρκετά αιχμηρό λόγο...πολλοί με παρεξηγούν και νομίζουν ότι διψάω για καυγάδες. Ενώ εγώ το μόνο που κάνω είναι λίγο χιούμορ. Κακόγουστο ίσως, αλλά χιούμορ.
Όλα αυτά έχουν τα εξής πιθανά αποτελέσματα με τους γύρω μου:
α)ή να σπάω τα νεύρα στους άλλους, στιγμιαία ίσως
β)ή να μη με συμπαθούν καθόλου
γ)ή να τους κουράζω απλά
γ)ή να νομίζουν ότι και καλά είμαι ΤΟ άτομο καθώς αυτό μεταφράζεται από κάποιους ότι έχω ηγετικά χαρακτηριστικά, δυναμισμό,αυθορμητισμο, επιβλητικότητα κτλ. Η αλήθεια είναι ότι τα έχω όλα αυτά, όχι όμως για να επισκιάσω τους άλλους αλλά γιατί έτσι είναι ο χαρακτήρας μου.Δεν μπορώ να το ελέγξω αυτό.Όταν αντιλαμβάνομαι ότι πάει να γίνει κάτι τέτοιο κατευθείαν κάνω πίσω. Δε θέλω να κάνω πράγματα στους άλλους, που δε θα ήθελα να μου κάνουν και αυτοί.

Κάθισα και σκέφτηκα ποιες μπορεί να είναι οι πιθανές αιτίες του ελαττώματος αυτού και κατέληξα στα εξής:
α)Ή είναι κάποιο παιδικό τραύμα από τα σχολικά μου χρόνια καθώς ήμουν η "αόρατη" του σχολείου...όχι δεν είχα κάποιο κουσούρι, απλά μου την έσπαγαν όλοι και ήμουν πολύ απόμακρη. Είχα άλλα ενδιαφέροντα απλά. Αισθανόμουν ότι δεν ταίριαζα με κανέναν. Γιαπ. Τα σχολικά μου χρόνια ήταν ένα μεγάλο μαρτύριο και ανυπομονούσα να τελειώσω το σχολείο.Εννοείται ότι πενθήμερη δεν πήγα.
Βέβαια στο πανεπιστήμιο πάλι τα ίδια. Δεν έμπλεξα ποτέ με κανέναν συμφοιτητή/τρια μου πέρα από κάτι αναγκαστικές εργασίες που ήταν ομαδικές.Η συναναστροφή μου με αυτούς κρατούσε μέχρι το πέρας αυτής της εργασίας. Ούτε τηλέφωνα για σημειώσεις αντάλλαξα ποτέ, ούτε μπλέχτηκα με κομματικές παρατάξεις. Εκεί και αν ήμουν αόρατη. Απο κει και πέρα δεν επεδίωκα ουσιαστικότερες σχέσεις. Όχι γιατί δεν ήθελα, αλλά γιατί δούλευα ταυτόχρονα( και όταν λέμε δούλευα, δούλευα. Όχι μαλακίες) και αυτό δε μου άφηνε πολύ χρόνο για κοινωνικότητες. Tέλος πάντων αυτή ήταν και η εποχή ορόσημο για μένα όπου διαμόρφωσα μια δικιά μου τελείως κοσμοθεωρία για τον κόσμο που δεν την καταλάβαινε ποτέ κανείς. Ήμουν απλά ένα αντιδραστικό/γκρινιάρικο άτομο για αυτούς. Όλα αυτά πιστεύω ότι με οδήγησαν στην αιτία (β).
β)"Αίσθημα καταδίωξης" ή να τραβήξω την προσοχή ίσως. Όντας αόρατη στον κοινωνικό μου περίγυρο όταν μιλούσα στην χ παρέα νόμιζα ότι δε θα με ακούσει κανείς ή θα προσπαθήσει να με διακόψει. Έχοντας το άγχος , λοιπόν, να προλάβω να πω αυτά που θέλω μιλούσα γρήγορα και δυνατά. Δεν λέω ότι έγινε από τη μια μέρα στην άλλη όλο αυτό το πράγμα, αλλά κλιμακώθηκε σταδιακά με το πέρασμα του χρόνου χωρίς να το αντιλαμβάνομαι στην ουσία.
γ)Σκέφτομαι πάρα πολύ, μα πάρα πολύ. Σε σημείο που καμιά φορά νομίζω ότι το μυαλό μου θα εκραγεί. Και όλες αυτές τις σκέψεις μου θέλω να τις βγάζω προς τα έξω για να αδειάσει το κεφάλι μου. Αυτό πάλι έχει ως συνέπεια να μιλάω γρήγορα και να βομβαρδίζω τους υπόλοιπους.
Ακόμα και εδώ μέσα. Ενώ ξεκινάω να γράψω ένα μικρό μόνο ποστ , καταλήγω τελικά να γράφω ολόκληρα κατεβατά (καλή ώρα). Προσπαθώ ,τουλάχιστον, να είναι όσο πιο αραιογραμμένα γίνεται για να είναι ευανάγνωστα και να μην δυσκολεύει στην ανάγνωση. Τώρα που το σκέφτομαι στα γραπτά ήμουν πολύ καλύτερη από τα προφορικά.
δ)Είμαι κριός. Δε χρειάζεται περισσότερη ανάλυση νομίζω.
Και τελευταία πιθανή αιτία αυτού του ελαττώματος
ε)ΜΝΗΜΟΝΙΟ, κάτι που μου δημιουργεί καθημερινά άγχος και εκνευρισμό καταλήγοντας τελικά να μιλάω με ένταση χωρίς να μου φταίνε οι γύρω μου.

Από τότε που διαπίστωσα ότι έχω αυτό το ελάττωμα κάνω υπεράνθρωπες προσπάθειες να το διορθώσω. Προσπαθώ να μιλάω αργά, με σταθερό τόνο φωνής και ήρεμα.Δεν τα καταφέρνω πάντα.Καμιά φορά ξεφεύγω.
Κατάλαβα ότι αυτό είναι κάτι πολύ ξεκούραστο και λυτρωτικό για μένα και προφανώς και για τους άλλους.