Πρέπει η φωτογραφία να συγκαταλέγεται στις τέχνες;

Πρέπει η φωτογραφία να συγκαταλέγεται στις τέχνες;

Αποτελέσματα της δημοσκόπησης (Ψήφισαν 72)
  • Ναι, η φωτογραφία δικαίως θεωρείται τέχνη.

    Ψήφοι: 67 93.1%
  • Όχι, δεν μπορεί να συγκριθεί με άλλες εικαστικές τέχνες.

    Ψήφοι: 5 6.9%
  • ΔΞ/ΔΑ

    Ψήφοι: 0 0.0%

Noisette

Περιβόητο μέλος

Η Φωτεινός Θάλαμος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Συντάκτης και μας γράφει απο Νότιος Αμερική (Αμερική). Έχει γράψει 4,754 μηνύματα.
Έννοειται οτι η φωτογραφία είναι τέχνη...στην περιπτωση που η τέχνη υπαρχει...
Η φωτογραφία ειναι σαν την γλύπτικη...έτσι οπως η γλυπτικη ειναι τεχνη έτσι θα πρεπει να θεωρειται και η φωτογραφια...Όπως στην γλυπτικη παιρνεις ας πουμε μια μάζα από πυλό και αφαιρείς απο την μία πλευρα και προσθέτεις απο την άλλη έτσι και στην φωτογραφία...βλέπεις μία εικόνα μέσα απο την φωτογραφική σου μηχανη και είτε αφαιρεις καποια στοιχεια ειτε τα προσθετεις, αναλογα τι σου αρεσει και τι θελεις να εκφρασεις...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Δεσμώτης

Περιβόητο μέλος

Ο Δεσμώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 45 ετών. Έχει γράψει 4,605 μηνύματα.
Ας ακουστεί κι η άλλη άποψη κατόπιν τσιγκλισμάτων, "πειραγμάτων' και μεθυστικών παραινέσεων που αναζωογόνησαν το είναι μου σαν μικρά γαργαλητά και χαδάκια στις πατουσίτσες μου. :redface:

Οι αρχαίοι συλλέκτες ανεκδότων μας διέσωσαν την εντυπωσιακή ανασκευή της ελεατικής φιλοσοφίας, που έκανε με το κεραυνοβόλο χιούμορ του ο κυνικός Διογένης.
Όταν κάποιος του ανέπτυξε τις θεωρητικές αναλύσεις του Ζήνωνα (τα περίφημα παράδοξα του "Αχιλλέα και της χελώνας" και του "βέλους που δεν φτάνει ποτέ στο στόχο του") και το συμπέρασμά του ότι αυτό που ονομάζουμε κίνηση είναι πλάνη των αισθήσεων, ο Διογένης έμεινε αδιάφορος.

"Ποιά είναι η δική σου γνώμη", τον ρώτησαν.
Και εκείνος αντί να απαντήσει...σηκώθηκε και περπάτησε. Σα να έλεγε: "ιδού η κίνηση - όπερ έδει δείξαι"..

Μια από τις πολλές σημασίες της ελληνικής λέξης "λόγος" είναι εκείνη που την ταυτίζει με μιαν άλλη, πολύχρηστη στην κοινή ομιλία: με το "επιχείρημα".

Και τέτοιο δεν είδα στις παρατιθέμενες απόψεις που συνηγόρησαν καταφατικά στο ερώτημα του θέματος.:/:

Τα εγχειρίδια της Λογικής ορίζουν το επιχείρημα (argument): διαλογισμό ή σειρά αλληλένδετων διαλογισμών, που συντίθεται για ν'αποδείξει την αλήθεια ή το ψεύδος μιας πρότασης (μιας διαπίστωσης, μιας υπόθεσης, ενός ισχυρισμού και ταλιμπάν).

όταν δεν πείθουμε το ακροατήριό μας - το δικαστήριο, την τάξη των μαθητών μας, το πλήθος το συγκεντρωμένο σε μια συνέλευση, επιστημονική, πολιτική, εμπορική κτλ.- η ερώτηση, που υποβάλλεται ή υπονοείται, είναι:

Ποιόν ή ποιούς λόγους έχεις για να υποστηρίζεις αυτή τη γνώμη;

Και τούτο σημαίνει: δώσε μας το επιχείρημα που τη θεμελιώνει, απόδειξέ την.

Ε δεν δόθηκε από κανέναν εκτός από μια φιλοσοφική "γυροβολιά" της kajira μα μόνο αν είχε κάποια επιχειρηματική ισχύ η "εύκολη πρόσβαση", ευκολία δηλ. να βγάζει φωτογραφίες κάποιος, όπως εύκολο είναι και να ζωγραφίζεις.

Επίσης, Χάουλα, το ότι δεν βρίσκεις επιχειρήματα ως προς το γιατί να μην αποτελεί τέχνη η φωτογραφία δε δικαιώνει την κατηγοριοποίηση της φωτογραφίας σαν μορφή τέχνης.
Λογικότερο θα έμοιαζε να αποδείξεις γιατί είναι τέχνη λοιπόν, αν δε μπορείς να βρείς γιατί δεν είναι τέχνη...

Για μένα όλο το ζουμί του θέματος είναι στην αλήθεια και το ψεύδος στην Τέχνη...
Με το νόημα που δίνουμε σε μια πνευματική παράσταση, εικόνα, έκφραση κατά τη σχέση της προς την πραγματικότητα...
Στην περίπτωση αυτή η αλήθεια σημαίνει συμφωνία, το ψεύδος διαφωνία με την πραγματικότητα.

Είναι "νόμιμη" η αξίωσή μας από ένα καλλιτέχνημα να συμφωνεί με την φυσική πραγματικότητα ενός τοπίου , ενός άνθους, ενός προσώπου ή ενός σώματος αν το καλλιτέχνημα είναι εικαστικό;
Ή ότι η αλήθεια ως συμφωνία με την πραγματικότητα είναι μέριμνα και στόχος αυτών που διακονούν την Επιστήμη κι αντίθετα ο καλλιτέχνης στα οράματα και τις κατασκευές του δουλεύει κατα κύριο λόγο με τη φαντασία που δικαιωματικά είναι αδέσμευτη και δημιουργεί, δεν αντιγράφει αντικείμενα και γεγονότα;

Ας δεχτώ την απάντηση ότι η καλλιτεχνική φαντασία είναι και δικαιούται να είναι ελεύθερη από τους περιορισμούς της πραγματικότητας.
Κατά τον κλασσικό ορισμό της η Τέχνη είναι "μίμηση", αναπαράσταση αντικειμένων ή γεγονότων, με πρόθεση τη μετάπλασή τους σε "σημαίνουσες μορφές".

Γι'αυτό ορθά είπαν την Τέχνη: natura plus homo
Με το καλλιτέχνημα και μέσα σε αυτό παντρεύονται δύο δυνάμεις: η Φύση και ο άνθρωπος, η πραγματικότητα και η φαντασία.

Σκοπός της τέχνης, να φυσήξουμε στους χαρακτήρες μας ζωή, να τους κάνουμε να "υπάρξουν" σαν όντα πραγματικά , όχι σαν σχήματα της φαντασίας. Σ'αυτήν την αλήθεια αγωνίζεται και κατορθώνει να φτάσει η Τέχνη με τη μαγεία της ή για το ακριβέστερο σ'αυτή τη συμπαθητική μαγεία που συνίσταται στο να μεταφέρεσαι νοερά στο εσωτερικό κάποιου άλλου ανθρώπου.

Τι διαφέρει το πορτραίτο από τη φωτογραφία -προσοχή: τη φωτογραφία την παρμένη απο μηχανή ακριβείας, αλλά την αρετουσάριστη, γιατί στη ρετουσαρισμένη έχει παρέμβει η αναπαραστατική φαντασία, επομένως εδώ υπάρχει το ζευγάρωμα natura plus homo...

Είναι πιο αληθινή η φωτογραφία ενός προσώπου από το πορτραίτο του; - εννοείται το πορτραίτο από το μάτι και το χέρι ενός μεγάλου μάστορα, να πούμε του: Θεοτοκόπουλου ή του Velasquez.

Μπορούμε σοβαρά να υποστηρίξουμε ότι η φωτογραφία αντιπροσωπεύει εδώ την πραγματικότητα, επομένως όσο πιο πολύ την πλησιάζει το πορτραίτο, τόσο μεγαλύτερη, σιγουρότερη, πιο εγγυημένη είναι η αλήθεια του;

Θα φανεί παράξενο σε πολλούς από σας, αλλά είναι βέβαιο ότι κατα κανόνα δεν βρίσκουμε σε καμιά φωτογραφία του τον άνθρωπο που αγαπήσαμε ή θαυμάσαμε, καθώς και εκείνον που αντιπαθήσαμε ή καταδιώξαμε. Ούτε καν εμάς τους ίδιους...

Δεν είναι καθόλου τυχαίο όταν συλλαμβάνουμε τους εαυτούς μας να λέμε σε φωτογραφίες που μας έχουν βγάλει ή που έχουμε βγάλει τον εαυτό μας "εγώ είμαι αυτός;" ή "πόσο δε μου μοιάζω" ή "τι χάλια που είμαι" κλπ. ενώ ποτέ δε θα πούμε το ίδιο σε ένα ακόμα και πρόχειρο πορτραίτο κάποιου φίλου μας....

Γιατί;
Γιατί η φωτογραφία ακινητεί το αντικείμενό της σε μια και μόνο στιγμή του χρόνου και το απεικονίζει. Το παγώνει. Το καταγράφει. Το παρουσιάζει αιωνίως με την έκφραση εκείνης της στιγμής, όχι λοιπόν με ολόκληρη και καθαρή και αποσταγμένη την πραγματικότητά του που αναπτύσσεται και διαμορφώνεται μέσα στη διάρκεια και με τη διάρκεια της.

Αυτό το ολοκλήρωμα και το απόσταγμα της μορφής το κατορθώνει με γραμμές και χρώματα, με επιφάνειες και όγκους, με φως και με σκιές στο μουσαμά ή στον πηλό του, ο καλλιτέχνης προσωπογράφος, μωρά μου...

Και τότε το έργο του φτάνει στην αλήθεια, την ποιητική αλήθεια, γιατί συμφωνεί όχι με το τυχαίο και συμπτωματικό, το φευγαλέο και εφήμερο φαινόμενο ενός κλικ, αλλά με ολόκληρη και καθαρή τη διαρκή πραγματικότητα ενός ανθρώπινου προσώπου που δεν είναι μόνο εξωτερική επιφάνεια αλλά και εσωτερικό βάθος, σάρκα με τις δικές της αποχρώσεις και πτυχώσεις, και συνάμα ψυχή με τις δικές της πάλι έγνοιες και τα δικά της πάθη.

Η φωτογραφία εμφανίζει τον καθημερινό κι ασήμαντο άνθρωπο, όχι μιας ημέρας ούτε μιας ώρας, αλλά ενός δευτερολέπτου, τον άνθρωπο τον χωρίς παρελθόν και χωρίς μέλλον, ενώ το πορτραίτο (κοντά του βρίσκεται η καλύτερη φωτογραφική εικόνα, με την οπτική της γωνία και τις "βελτιώσεις" της αλλά μόνο αυτή...) μας δίνει τον άνθρωπο με την ιστορία και το μύθο του...

Η αποστολή της Τέχνης γράφει ένας μεγάλος πορτραιτίστας ανθρώπινων χαρακτήρων, ο Balzac, "δεν είναι να αντιγράφει τη φύση, αλλά να την εκφράζει". Δεν είσαι ευτελής αντιγραφέας, αλλά ποιητής.

Προσπαθήστε λοιπόν να νιώσετε τη τέχνη σαν μια έκφανση της ποίησης των ματιών...
Διαφορετικά ένας γλύπτης θα ξοφλούσε με όλες τις δουλειές του χύνοντας σε μαλακή ύλη το σώμα μιας γυναίκας.
Θα την καλούπωνε και θα ησύχαζε.

..συνεχίζει ο Balzac..
Ε λοιπόν δοκιμάστε (οι άντρες) να χύσετε σε μαλακή ύλη το χέρι της αγαπημένης σας και να το τοποθετήσετε μπροστά σας.
Θα δείτε ένα φρικτό πτώμα χωρίς καμιά ομοιότητα, και θα αναγκαστείτε να πάτε να βρείτε το γλύφανο του ανθρώπου που χωρίς να σας αντιγράψει αυτό το χέρι με ακρίβεια, θα σας παραστήσει την κίνηση και τη ζωή του..

Εκείνο που έχουμε ν'αδράξουμε είναι το πνεύμα, η ψυχή, η φυσιογνωμία των πραγμάτων και των όντων..κι αυτά συμβολίζουν την πραγματικότητα με την οποία πρέπει να συμφωνεί το ποιητικό έργο για ν'αγκαλιάσει την αλήθεια, την αλήθεια του μύθου...

Φάτε με.

όπως και να έχει η πίτα για φέτος, δεν έχει φλουρί. :/:
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

Εδάδ

Διάσημο μέλος

Η Εδάδ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,958 μηνύματα.
Kουίζ Νούμερο 1

Επίπεδο Δυσκολίας 1.

Θέμα: Το πορτοκάλι.

Με βάση τον παρακάτω ορισμό απαντήστε στις ερωτήσεις πολλαπλής επιλογής που ακολουθούν.

Ορισμός: Το πορτοκάλι είναι φρούτο που καρπίζει από το δέντρο πορτοκαλιά. Το σχήμα του είναι σφαιρικό ή ωοειδές, η φλούδα του παχιά ή λεπτή ανάλογα με την ποικιλία και η σάρκα του έχει χρώμα πορτοκαλί ή κόκκινο στην ποικιλία σαγκουίνι. Η εξωτερική επιφάνεια της φλούδας είναι σχετικά ανώμαλη και θυμίζει κυτταρίτιδα σε πρώιμο στάδιο :P.

Eρώτηση 1:

Το παρακάτω είναι ένα πορτοκάλι:



a) ΝΑΙ b) OXI c) ΔΕΝΞΕΡΩ/ΔΕΝΑΠΑΝΤΩ

Eρώτηση 2:

Το παρακάτω είναι ένα πορτοκάλι:



a) ΝΑΙ b) OXI c) ΔΕΝΞΕΡΩ/ΔΕΝΑΠΑΝΤΩ

Eρώτηση 3:

Το παρακάτω είναι ένα πορτοκάλι:



a) ΝΑΙ b) OXI c) ΔΕΝΞΕΡΩ/ΔΕΝΑΠΑΝΤΩ

Eρώτηση 4:

Το παρακάτω είναι ένα πορτοκάλι:



a) ΝΑΙ b) OXI c) ΔΕΝΞΕΡΩ/ΔΕΝΑΠΑΝΤΩ

Eρώτηση 5:

Το παρακάτω είναι ένα πορτοκάλι:



a) ΝΑΙ b) OXI c) ΔΕΝΞΕΡΩ/ΔΕΝΑΠΑΝΤΩ




Eυχαριστούμε για τη συμμετοχή σας.

Ελέω οικονομικής κρίσης, κάποιο δώρο εκτός από την αγάπη μας δεν υπάρχει.

Take it or leave it.

--

Kουίζ Νούμερο 2
Επίπεδο Δυσκολίας 1023.
Θέμα: Η Τέχνη.

Δεδομένου της αυξημενης δυσκολίας του κουίζ και φυσικά της αντίστοιχης ικανοποίησης που θα προσφέρει η επίλυση του, ορισμός δε δίνεται.

Με βάση τον ασφαλή, δεδομένο, αδιαμφισβήτητο και εύκολο να διατυπωθεί ορισμό που ο καθένας μας έχει υπόψη του για την τέχνη απαντήστε στις παρακάτω ερωτήσεις.


Eρώτηση 1:


Το παρακάτω είναι τέχνη:



a) ΝΑΙ b) OXI c) ΔΕΝΞΕΡΩ/ΔΕΝΑΠΑΝΤΩ

Eρώτηση 2:

Το παρακάτω είναι τέχνη:



a) ΝΑΙ b) OXI c) ΔΕΝΞΕΡΩ/ΔΕΝΑΠΑΝΤΩ

Eρώτηση 3:

Το παρακάτω είναι τέχνη:




a) ΝΑΙ b) OXI c) ΔΕΝΞΕΡΩ/ΔΕΝΑΠΑΝΤΩ

Eρώτηση 4:

Το παρακάτω είναι τέχνη:



a) ΝΑΙ b) OXI c) ΔΕΝΞΕΡΩ/ΔΕΝΑΠΑΝΤΩ

Eρώτηση 5:

Το παρακάτω είναι τέχνη:



a) ΝΑΙ b) OXI c) ΔΕΝΞΕΡΩ/ΔΕΝΑΠΑΝΤΩ

Eρώτηση 6:

Το παρακάτω είναι τέχνη:



a) ΝΑΙ b) OXI c) ΔΕΝΞΕΡΩ/ΔΕΝΑΠΑΝΤΩ

Eρώτηση 7:

Το παρακάτω είναι τέχνη:



a) ΝΑΙ b) OXI c) ΔΕΝΞΕΡΩ/ΔΕΝΑΠΑΝΤΩ

Eρώτηση 8:

Το παρακάτω είναι τέχνη:



a) ΝΑΙ b) OXI c) ΔΕΝΞΕΡΩ/ΔΕΝΑΠΑΝΤΩ

Eρώτηση 9:

Το παρακάτω είναι τέχνη:



a) ΝΑΙ b) OXI c) ΔΕΝΞΕΡΩ/ΔΕΝΑΠΑΝΤΩ

Eρώτηση 10:


Τα παρακάτω είναι τέχνη:



a) ΝΑΙ b) OXI c) ΔΕΝΞΕΡΩ/ΔΕΝΑΠΑΝΤΩ

Eρώτηση 11:

Το παρακάτω είναι τέχνη:



b) ΝΑΙ b) OXI c) ΔΕΝΞΕΡΩ/ΔΕΝΑΠΑΝΤΩ


Ευχαριστούμε και πάλι.

--


Ύστερα από το ευχάριστο διάλειμμα, όπου απέδειξα ότι δεν έχω ξεμεθύσει από χθες το βράδυ θα προσπαθήσω να απαντήσω και... σοβαρά.

Υποθέτω ότι για να αποφανθούμε αν η φωτογραφία είναι τέχνη θα πρέπει να μπορούμε να απαντήσουμε τι είναι η τέχνη. Συνεχίζοντας να υποθέτω θαρρώ ότι αυτή η ερώτηση δεν μπορεί να απαντηθεί.

Για τον καθένα ο ορισμός της ή "ορισμός" της είναι διαφορετικός.

Και φυσικά με το πέρασμα των χρόνων κάτι που χθες θεωρούταν τέχνη, σήμερα να μη θεωρείται, πόσο μάλλον κάτι που χθες θεωρούταν τρέλα ή αδιάφορο σήμερα να είναι τέχνη.

Υποθέτω για να συζητήσουμε για το αν είναι κάτι τέχνη θα πρέπει να το συζητήσουμε υπό συγκεκριμένο πρίσμα, εποχή, νοοτροπία ή με βάση κάποιον ορισμό που κάποιος μας έπεισε ότι είναι σωστός.

Εντάξει, μάλλον δε θα απαντήσω τελικά :D.

Φωτογραφία δεν είναι απλά το πάτημα ενός κουμπιού.
Και φωτογραφικό αποτέλεσμα δεν είναι απλά μια εικόνα αποθηκευμένη σε ένα hdd.

Αλλά ίσως τελικά να μην έχει και σημασία.




















Καλή μας χρονιά και καλές δραπετυέσεις. :)

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

kalypso

Περιβόητο μέλος

Η lily allen αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 35 ετών, επαγγέλεται Μηχανολόγος μηχανικός και μας γράφει απο Μονακό (Ευρώπη). Έχει γράψει 5,880 μηνύματα.
Η φωτογραφία εμφανίζει τον καθημερινό κι ασήμαντο άνθρωπο, όχι μιας ημέρας ούτε μιας ώρας, αλλά ενός δευτερολέπτου, τον άνθρωπο τον χωρίς παρελθόν και χωρίς μέλλον, ενώ το πορτραίτο (κοντά του βρίσκεται η καλύτερη φωτογραφική εικόνα, με την οπτική της γωνία και τις "βελτιώσεις" της αλλά μόνο αυτή...) μας δίνει τον άνθρωπο με την ιστορία και το μύθο του...
Απειροελάχιστη παράθεση από το ποστ του Δεσμώτη.
Δεν είχα το ψυχικό σθένος να το διαβάσω ολόκληρο, το ομολογώ, μα η αλήθεια είναι ότι ποτέ σχεδόν δεν τα έχω καταφέρει να διαβάσω περα από το μισό... :redface:
Απομονώνω λοιπόν αυτό το κομματάκι του ποστ του, στο οποίο έπεσε η ματιά μου καθώς διέτρεχε όλο αυτό το χάος των γραμμών, γιατί εδώ βρίσκεται ολόκληρη η ουσία για μένα...

Με όλη τη συμπάθεια που τρέφω για σενα Δεσμώτη μου, πιστεύω πως έχεις λάθος... Έχεις λάθος στο σημείο που λες ότι η φωτογραφία αποτυπώνει τον άνθρωπο "χωρίς παρελθόν και χωρίς μέλλον", τον "καθημερινό και ασήμαντο άνθρωπο".
Ο καθημερινός άνθρωπος είναι ασήμαντος;.. Πίστευα πως ο άνθρωπος, με τις μικρές στιγμές του, τις ανησυχίες, τα προβλήματα, τα όνειρα και τις χαρές του είναι ό,τι πιο σημαντικό. Και αν δεν είναι αυτό, τότε τι είναι; :)
Και γιατί χωρίς παρελθόν; Είχα την εντύπωση πάντα, πως το παρελθόν των ανθρώπων αποτυπώνεται πάνω στο πρόσωπό τους, στα μάτια τους, στην έκφρασή τους, στα σημάδια που αφήνει πάνω τους ο χρόνος καθώς περνά- και καλά και κακά, αυτά που μένουν και μας θυμίζουν όλα εκείνα που ζήσαμε και μας έκαναν αυτό που είμαστε, αυτό που ήμασταν τη στιγμή που πατήθηκε το κουμπί και ο χρόνος πάγωσε και η στιγμή πέρασε στην αιωνιότητα.
Πώς μπορείς και τα αγνοείς όλα αυτά; :)

Σίγουρα συμφωνώ μαζί σου στο εξής- ένας ζωγράφος θέλει μήνες δουλειάς για να φτιάξει ένα υπέροχο πορτραίτο που θα αποτυπώνει θαυμάσια την προσωπικότητα του εικονιζομένου και θα δημιουργεί ποικίλα συναισθήματα σε αυτόν που το κοιτάζει.
Θα σε κοιτάζει, μα το βλέμμα του θα στέκεται παγωμένο πάνω σου, με μία έκφραση που μπορεί να αποτυπώνει κάποιο συναίσθημα που τον χαρακτήριζε στη ζωή του, μα η στιγμή; Τι απέγινε; Χάθηκε... Και ενώ στη φωτογραφία, έχεις δίκιο, βλέπεις τον άνθρωπο τη συγκεκριμένη στιγμή, στο πορτραίτο η στιγμή χάνεται. Όπως στα μαθηματικά- παίρνεις τη μέση τιμή και οι ενδιάμεσες δεν έχουν πλέον σημασία. Είναι πάντα βέβαια μέρος του όλου, μα σαν μονάδες δεν έχουν καμία απολύτως αξία. :)
Μπορεί λοιπόν ένα πορτραίτο να το κοίταζες για ώρες, να το θαύμαζες, να σου δημιουργούσε πολλά συναισθήματα- μα θα ήταν το ίδιο σαν να είχες το πρόσωπο δίπλα σου; Τώρα θα μου πεις, και με τη φωτογραφία το ίδιο δε συμβαίνει; Ναι, μα στη φωτογραφία τουλάχιστον κοιτάζεις το πρόσωπο του αγαπημένου σου, έτσι όπως τον ήξερες, βλέπεις αυτό που έβλεπες όταν τον κοίταζες, αναγνωρίζεις σε αυτόν ό,τι αγαπούσες...
Γνωρίζω ανθρώπους που φυλούν φωτογραφίες σαν θησαυρό- ίσως κι εγώ να το έκανα αν δεν προτιμούσα να τα καταγράφω στο μυαλό μου και να τα χαράσσω στη μνήμη μου - μα δεν γνωρίζω κανέναν να κάνει το ίδιο με κάποιο έργο τέχνης.


-------------------------------------------------------

Και κάτι άλλο...
Διάβασα σε μία έκθεση ζωγραφικής λίγες φράσεις του δημιουργού και μου έκαναν τόση εντύπωση- ήταν υπέροχα διατυπωμένες.
Έλεγε λοιπόν πως αυτό που κάνει ένα έργο τέχνης, δεν είναι τα εργαλεία, μα η ματιά, η ευαισθησία και η δεξιοτεχνία του δημιουργού. Ναι, όλοι το ίδιο κουμπί πατάμε, μα αυτό που τελικά αποτυπώνεται στο φιλμ είναι αυτό που μας κάνει να νιώθουμε η εικόνα που προσπαθούμε να αιχμαλωτίσουμε. :)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Isiliel

Επιφανές μέλος

Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 51 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
...ας αφήσουμε την εικόνες να μιλήσουν από μόνες τους...

Edvard munch:




Sebastiao Salgado:



δεν είναι αυτό που αναπαριστά η τέχνη, που αποτυπώνεται στο μυαλό και την ψυχή...δεν είναι η γραμμές του πινέλου ή τα κλικ, τα φιλμ, η πέτρα...

Είναι το ανείπωτο του καθενός μας, που ο καλλιτέχνης έρχεται να εκμαιεύσει, το συναίσθημα και οι εικόνες, που κατά βάθος γνωρίζουμε, μα δε μπορούμε να περιγράψουμε, έρχεται εκείνος και με την ποιητική ματιά του, δίνει στο ανείπωτο υπόσταση.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Δεσμώτης

Περιβόητο μέλος

Ο Δεσμώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 45 ετών. Έχει γράψει 4,605 μηνύματα.
...ας αφήσουμε την εικόνες να μιλήσουν από μόνες τους...

Εικόνες από πίνακες κι όχι από φωτογραφίες; :confused:
(χικ)

Μεθυσμένα μου φεγγάρια. :kissing:


Sebastiao Salgado:
δεν είναι αυτό που αναπαριστά η τέχνη, που αποτυπώνεται στο μυαλό και την ψυχή...δεν είναι η γραμμές του πινέλου ή τα κλικ, τα φιλμ, η πέτρα...

Σκέψου, χωρίς το κλικ δεν υπάρχει φωτογραφία. (χωρίς καμβά και χωρίς πινέλο συγκρατείται το "αζωγράφιστο" και αποτυπώνεται σε ένα τσαλακωμένο χαρτί με λίγο κάρβουνο ή λαδομπογιά)

Χωρίς φιλμ ή μηχανή, η φωτογραφία δεν υφίσταται.

Και κάτι ακόμα..

Η φωτογραφία απαιτεί συνεύρεση του φωτογράφου με το υποκείμενο ή το αντικείμενο της φωτογράφησης.
Δίχως τη "συνεύρεση", δεν υπάρχει δυνατότητα αποτύπωσης.

Η φωτογραφία απαιτεί επομένως, ταύτιση χώρου και χρόνου για τον "καλλιτέχνη" και το καλλιτέχνημα του.
Κάποιος ζωγράφος μπορεί να ζωγραφίσει από μια φωτογραφία ή να σχεδιάσει μία φανταστική ή ακόμη και σουρρεαλιστική εικόνα. Υπ'αυτή την έννοια η φωτογραφία δε μπορεί παρά μόνο να θεωρηθεί πηγή έμπνευσης των τεχνών. :)
Ο σουρρεαλισμός πως επιτυγχάνεται με τη φωτογραφία; (Εκείνο που στέκει παρα το ρεαλισμό της φύσης); - ρωτώ με διάθεση να σεμιναριαστώ. Η παιδεία μου στις τέχνες είναι υποτυπώδης-.

Μπορεί η καρδιά της τέχνης, το ζουμάκι της, κα Ισίλιελ και κε Salgado, να μην είναι το φιλμ, το πινέλο, ο μουσαμάς παρά μόνο τα μέσα αλλά νομίζω ότι "σηκώνει" διαχωρισμό ο αυτοματισμός μιας kodak ή μιας nicon που κάνουν όλη τη δουλειά (άντε κι ελέγχεις και ένα διάφραγμα και μια φωτεινότητα = έλεγχος της διαλυτότητας των χρωμάτων και της ελαστικότητας του πινέλου ας πούμε, αναλογικά μιλώντας) από το πινέλο που πάει όπου το πας κι αν δεν σκαμπάζεις από ζωγραφική το πολύ να φτιάξεις γεωμετρικούς τόπους από μουντζαλιές και ακανόνιστα σχήματα που δεν αντιλέγω: κάποιοι θα τα θεωρήσουν τέχνη.

Μην τσουβαλιάζουμε τα κλικ μιας ψηφιακής κάμερας με τους διαδρόμους της φαντασίας ενός ζωγράφου.
Μα γνωρίζουμε ότι μέχρι κι οι ελέφαντες της Καμπότζης είναι καλλιτέχνες. So what?
Κι επίσης υπάρχουν εκθέσεις που έχουν γίνει με "τζαμαρισμένους" πίνακες από κόπρανα των...δημιουργών. (μυρωδάτη τέχνη)
Σε σύγκριση με τα παραπάνω μπορεί η φωτογραφία να είναι τέχνη indeed...:P

Είναι το ανείπωτο του καθενός μας, που ο καλλιτέχνης έρχεται να εκμαιεύσει, το συναίσθημα και οι εικόνες, που κατά βάθος γνωρίζουμε, μα δε μπορούμε να περιγράψουμε, έρχεται εκείνος και με την ποιητική ματιά του, δίνει στο ανείπωτο υπόσταση.

Εγώ λέω: να ξεμακραίνεις από τα πράγματα ώσπου να μην βλέπεις πολλές λεπτομέρειες σ'αυτά για να μπορείς να τα βλέπεις ακόμα..ή να βλέπεις τα πράγματα από μια γωνία και σαν να βρίσκονται μέσα σε μια εκτομή..ή να τα τοποθετείς με τρόπο που να σκεπάζουν ως ένα σημείο το ένα το άλλο και να μας δίνουν μόνο προοπτικές απόψεις.

Can you do that with a camera?

Τούτη η λεπτή δύναμη σταματά εκεί όπου τελειώνει η τέχνη κι αρχίζει η ζωή. Κι εμείς θέλουμε να'μαστε οι ποιητές της ζωής μας..

Ιστορώ τη ζωή μου ή τη κάνω ποίηση; Αυτό για μένα είναι μια καλή αναγωγή στο θέμα ζωγραφική - φωτογραφία...

Από ένα χρωματιστό φακό ή από το φως του ηλιοβασιλέματος ή από το να δίνεις μια απιφάνεια, ένα δέρμα όχι τελείως διάφανο κερδίσαμε την αιωνιότητα της αποτύπωσης της στιγμής όπως είναι...

Το στοίχημα της ανθρωπότητας όμως παραμένει.
Πως μπορεί να είναι...όχι πως είναι. Αυτό μόνο ο φακός του ματιού κι η φαντασία του μυαλού μπορεί να το καταφέρει είτε με λέξεις (ποιητής) είτε με αναπαραστατικές εικόνες (ζωγράφος).
Είμαστε κάτι περισσότερο απο stop καρέ.

Αντιλαμβάνομαι την ευκολία και την ανάγκη ύπαρξης της φωτογραφίας σε πολλούς.
Θέλουμε να πιαστούμε από την ανάμνηση αλλιώς νιώθουμε πως το παρελθόν μας δεν υπήρξε. Φυτευτήκαμε στη ζωή όταν φτάσουμε στο τέλος της διαδρομής και δεν έχουμε να ανατρέξουμε σε φωτογραφίες μας, σε απειροστά του χρόνου...

Ένα πορτραίτο, πάντως που μου έκανε, ένας φίλος που έχασα, δεν το αλλάζω με 1.384.829 φωτογραφίες μου, αν είχα στη κατοχή μου τόσες...

Έχεις λάθος στο σημείο που λες ότι η φωτογραφία αποτυπώνει τον άνθρωπο "χωρίς παρελθόν και χωρίς μέλλον", τον "καθημερινό και ασήμαντο άνθρωπο".


Μία αποκομμένη στιγμή του χρόνου είναι μια στιγμή δίχως πριν και μετά, is what i mean.
Ο καθημερινός άνθρωπος είναι ασήμαντος όταν αποτυπώνεται όπως είναι φευγαλέα από μια αυθόρμητη αποτύπωση ή μια πόζα κι όχι όπως είναι πριν και μετά τη φωτογράφιση.
Τι αξια έχει ένα δευτερόλεπτο από τη ζωή σου σε χαρτί;

Το να το βλέπεις 30 χρόνια μετά και να κλαις τη μοίρα σου για την υγεία και τη φυσική λαμπρότητα των μαλλιών σου ενώ τώρα πια σου έχουν πέσει;
Μια ασήμαντη διαπίστωση από μια ασήμαντη ανάμνηση της καθημερινότητας σου 30 χρόνια πριν.
Θα μου πεις, ασήμαντο και το δάκρυ;

Το δάκρυ βρίσκει (πάντα) στόχο, ακόμη και στα ασήμαντα. Ανάγκη των ματιών για υγρούς αναστεναγμούς, περισσότερο συνειδητοποίηση του χρόνου που έχει περάσει.
Που δημιουργεί αλυσιδωτές σκέψεις για άτομα που συμμετείχαν στη φωτογράφιση, εναγκαλισμοί θανάτου και πάει λέγοντας.

Η ευαισθητοποίηση δεν καθιστά τον άνθρωπο της φωτογραφίας σημαντικό.
Πριν τις φωτογραφικές μηχανές, ο προβληματισμός και η ευαισθησία για τους ίδιους λόγους (πέρασμα χρόνου, γηρατειά, απώλεια της ζωής των άλλων) ίσχυε το ίδιο.

Σήμερα μπορείς να έχεις ένα άλμπουμ από φωτογραφίες πεθαμένων και αυτό δε στους θυμίζει περισσότερο. Η απώλεια είναι απώλεια με ή χωρίς την ασήμαντη εικόνα. Ψυχρό, το ξέρω, αλλά μια φωτογραφία δε θα μου προκαλέσει μεγαλύτερη νοσταλγία ή μελαγχολία.

Και γιατί χωρίς παρελθόν; Είχα την εντύπωση πάντα, πως το παρελθόν των ανθρώπων αποτυπώνεται πάνω στο πρόσωπό τους, στα μάτια τους, στην έκφρασή τους, στα σημάδια που αφήνει πάνω τους ο χρόνος καθώς περνά- και καλά και κακά, αυτά που μένουν και μας θυμίζουν όλα εκείνα που ζήσαμε και μας έκαναν αυτό που είμαστε, αυτό που ήμασταν τη στιγμή που πατήθηκε το κουμπί και ο χρόνος πάγωσε και η στιγμή πέρασε στην αιωνιότητα.
Πώς μπορείς και τα αγνοείς όλα αυτά; :)


Δεν αγνοώ τίποτα.
Απλώς η φωτογραφία δεν αποτυπώνει το βιογραφικό των ανθρώπων.
Αποτυπώνει ένα μέρος του μέρους από μια ασήμαντη γωνίτσα στο κάτω μέρος της σελίδας του..
Δεν είμαστε οι φωτογραφίες μας. Είμαστε στις φωτογραφίες μας.
Ένα δευτερόλεπτο μπρος στα 2.522.880.000 sec. (καραϋπολογισμένο)

Γνωρίζω ανθρώπους που φυλούν φωτογραφίες σαν θησαυρό- ίσως κι εγώ να το έκανα αν δεν προτιμούσα να τα καταγράφω στο μυαλό μου και να τα χαράσσω στη μνήμη μου - μα δεν γνωρίζω κανέναν να κάνει το ίδιο με κάποιο έργο τέχνης.


Επειδή κάποια πράγματα έχουν συναισθηματική αξία για μας, αυτό δεν είναι αρκετό να τα θεωρήσουμε εν γένει τέχνη ή καλλιτεχνήματα.
Είναι για σένα τέχνη. Σύμφωνοι.
Για μένα δεν είναι οι θησαυροί των άλλων τέχνη.

Μιλάμε για κάτι που θεωρείται αδιαμφησβήτητα ως τέχνη, για το σύμπαν.

Όταν θέλουμε να κοσμήσουμε ένα τοίχο κρεμάμε συνήθως πίνακες ζωγραφικής ή πορτραίτα. Όχι μεγενθυμένες φωτογραφίες ματάκια.
Αλλά μην ολισθαίνουμε στο λάθος του να συγκρίνουμε τι είναι σημαντικότερο. Αυτό που στολίζουμε ή αυτό που κρύβουμε στα συρτάρια και στο φυλλοκάρδι μας για να μη σκονίζεται;

Μήπως να μιλήσω και για αγιογραφίες τώρα;
Εικονολατρίες και τα σχετικά; :P
Μπα, δεν είναι του στυλ μου...

Διάβασα σε μία έκθεση ζωγραφικής λίγες φράσεις του δημιουργού και μου έκαναν τόση εντύπωση- ήταν υπέροχα διατυπωμένες.
Έλεγε λοιπόν πως αυτό που κάνει ένα έργο τέχνης, δεν είναι τα εργαλεία, μα η ματιά, η ευαισθησία και η δεξιοτεχνία του δημιουργού. Ναι, όλοι το ίδιο κουμπί πατάμε, μα αυτό που τελικά αποτυπώνεται στο φιλμ είναι αυτό που μας κάνει να νιώθουμε η εικόνα που προσπαθούμε να αιχμαλωτίσουμε. :)


Συμφωνώ προσθέτοντας στα μαυρισμένα "και μια καλής ανάλυσης φωτ. μηχανή". :D

Αυτό που προσπαθούμε να αιχμαλωτίσουμε στον φακό της μηχανής, προσέχοντας τα περιθώρια, όχι στον δικό μας προσωπικό φακό!
Αυτό που τελικά αποτυπώνεται στο φιλμ είναι συνυπολογισμός φωτισμού, απόστασης, και σταθερότητας του χεριού και τέλος ανάλυσης της μηχανής...:hmm:

Αν βγει μια άσχημη φωτογραφία, θα φταίει πάντα η μηχανή ή ο κακός φωτισμός, σωστά;
Αλήθεια υπάρχει άσχημη φωτογραφία (σε μια σωστά τραβηγμένη φωτογραφία);

Θέμα: Το πορτοκάλι.

Η φωτό ενός πορτοκαλεώνα είναι τέχνη; :worry::worry:
Γιατί ;
Επειδή μας θυμίζει ένα πορτοκάλι που σώζεται στην αιωνιότητα ακόμα και μετά τη κοπή από το δένδρο και τη μεταφορά του στις λαϊκές και την αγορά του από την Μαριγούλα και το στίψιμο αυτού προς παραγωγή orange juice για να πιεί η ανιψούδα;

Επειδή μας ερεθίζει τον αμφιβληστροειδή χιτώνα λόγω χρώματος; Αν ήταν ένα βαμμένο μπλε πορτοκάλι δεν θα ήταν τέχνη;

Χωρίς φωτογραφική μηχανή ή χωρίς κλικ, πορτοκάλι υφίσταται;

Τέχνη ποιος παράγει, ο φωτογράφος ή η μηχανή;

Μια άλλη φωτογραφική μηχανή ίδιας μάρκας, ίδιου μοντέλου δεν θα απεικονίσει το ίδιο πορτοκάλι τραβηγμένο από την ίδια ακριβώς λήψη σε ένα δωμάτιο απόλυτου ελέγχου του φωτισμού;

Αυτό δεν μετατρέπει τη φωτογραφία σε ένα μιμητικό είδος αναπαράστασης αντικειμένων και καθόλου τέχνη;

Ο,τι σε κάνει να αισθάνεσαι είναι τέχνη;

Όταν ενεργείσαι στη τουαλέτα παράγεις τέχνη ή σκατό; Ή εξαρτάται από αυτό που έχεις φάει ή από τον πισινό που το εξάγει;

Ο βηματοδότης είναι τέχνη; Επειδή κι εκεί γίνεται μια συντονισμένη ενέργεια.

Τι είναι άτεχνο; Μήπως αυτό βοηθάει στο να βρούμε από ό,τι μένει τι να'ναι τέχνη αφού τόσο σας δυσκολεύει, όχι πως είναι εύκολο. Οι ολιγόλογοι ορισμοί είναι συνήθως ελλιπείς σε θέματα με έκταση εννοιολογική όπως η "τέχνη"..

Τι είναι άτεχνο (ξανά); Επιστήμη; Καταργούμε τα σύνορα; Όλα είναι τέχνη άρα και η φωτογραφία, ένα μιμητικό πρόσχημα τέχνης, είναι κι αυτή τέχνη.

Αν οι φωτογράφοι επιθυμούν να αυτοπροσδιορίζονται καλλιτέχνες ποιος είμαι να τους το στερήσω;
Κι εγώ από αύριο ως εμπορικός αντιπρόσωπος "χ" προϊόντος αυτοαποκαλούμαι καλλιτέχνης των "χ".
Μα τότε ερωτώ: Κι εκείνος που σε ένα μουσικό studio κάνει producing, αναπαραγωγή cd είναι άραγε μουσικός χωρίς να παίζει κάποιο όργανο και χωρίς να τραγουδά;;;;
Είναι οι μαύροι που πουλούν cd καλλιτέχνες; Αντιγραφείς τραγουδιών με τη βοήθεια αντιγραφικών μηχανών άρα είναι και το dvd authoring και το cd writing τέχνη;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;

Ο Μητσικώστας είναι καλλιτέχνης; Αν είναι τότε γιατί τον λέμε μίμο;
Είναι ηθοποιός που ο ηθοποιός παριστάνει αυτόν που είναι χωρίς να είναι και είναι καλλιτέχνης;
Μήπως ο μίμος δεν είναι ηθοποιός γιατί ηθοποιός σημαίνει να υποκρίνεσαι, όχι να μιμείσαι;

Ένα αντίγραφο πίνακα του Πικασό ή όποιου άλλου, είναι έργο τέχνης;
Κι αν είναι προς τι η ραγδαία διαφορά στην αποτίμηση της αξίας τους (μερικά εκατομμύρια versus "o" nada, niente, big zero);

Ένα αντίγραφο ακόμα κι αν ξεγελά και όλους τους ειδικούς του κόσμου, αν αποδειχθεί τέτοιο πιάνει χώρο και από τα σκουπίδια...:whistle: Γιατί άραγε; ε; ε;ε ;ε; ε ; ε;ε;;ε;ε ;ε ;ε ε; Γιατίιιιιι ε;ε ; ε ε; ε; ε; ε;ε; χμ; γιατί; ε; γιατί; ; ; ; ε ε ε ; :)

Είναι απλό το γιατί. Μας αρέσει δε μας αρέσει.

Επειδή μέχρι στις μέρες μας, έχει επικρατήσει ότι η απομίμηση "worths shit" για τους καλά γνωρίζοντες.
Γιατί η τέχνη δεν αξιώνει την μιμητική διάλεκτο ούτε η φθηνή και απλή αντιγραφή έχει θέση στο χώρο της τέχνης.
Μπορεί να μας διασκεδάζει, να μας ευφραίνει αλλά αποτελεί μίμηση όσο και πράξεως τελείας και να είναι...

Η φωτογραφία λοιπόν, δεν είναι μια καλή τέχνη ακριβώς για το λόγο ότι δεν είναι ούτε καν τέχνη.

Δεν λέω πως μου χαλάει το γούστο.
Ίσα ίσα που έχω κολλητή μου φωτογράφο που είναι εξαίρετη επαγγελματία (με δικό της photo studio pro), μη διαφημίζω τώρα. :redface:
Κι επίσης γουστάρω ανεπανόρθωτα να χαζεύω φωτογραφίες, άσχετα αν βαριέμαι να τις βγάζω ο ίδιος.

Μα δεν αφαιρεί κανείς το μεγαλείο της φωτογραφίας μόνο επειδή την αποκατατάσσει από το πεδίο της τέχνης.
Αποδεικνύω γιατί δεν είναι τέχνη με ανάσυρση κλασσικών ορισμών της Τέχνης, όχι δικών μου.
Άρα ούτε αμφισβητήσιμοι είναι, ούτε αυθαίρετοι.

ΝΑ αμφιβάλλετε μπορείτε, άφοβα. :)

Εσύ Εδαδ, απόδειξέ μου με κάποιον δικό σου ορισμό, έστω, γιατί είναι τέχνη η φωτογραφία χωρίς η αποδεικτική σου να περιλαμβάνει την αναμφισβήτητη εκπομπή συναισθημάτων που αναδύονται σαφέστατα κι από άπειρες φωτογραφίες κι όχι μόνο αυτές που παρέθεσες...

Θυμίζω, με βάση τη δική μου επειχειρηματολόγηση (χωρίς να οδηγώ κανέναν σε αυτή, ας ακολουθήστει ο καθένας το δικό του δρομάκι) πως τέχνη είναι το natura plus homo, κι όχι natura plus olympus, pentax κλπ.

Αρχική Δημοσίευση από Edad:
Ορισμός: Το πορτοκάλι είναι φρούτο που καρπίζει από το δέντρο πορτοκαλιά. Το σχήμα του είναι σφαιρικό ή ωοειδές, η φλούδα του παχιά ή λεπτή ανάλογα με την ποικιλία και η σάρκα του έχει χρώμα πορτοκαλί ή κόκκινο στην ποικιλία σαγκουίνι. Η εξωτερική επιφάνεια της φλούδας είναι σχετικά ανώμαλη και θυμίζει κυτταρίτιδα σε πρώιμο στάδιο :P.

Συγκέντρωση βιταμίνης C ανά mgr πορτοκαλόζουμου; (λολ)

Πάντως όλο αυτό με τα πορτοκάλια βγάζει μια μανία πρόσληψης c-vitamin.
Είτε υποδηλώνει μη κανονικότητα εντερικής λειτουργίας είτε όταν ήσουν μικρή δέχθηκες επίθεση από τον orangeman, έναν γνωστό κακοποιό παιδόφιλο της...γειτονιάς σου. :redface:

Αρχική Δημοσίευση από εδαδ:
Δεδομένου της αυξημενης δυσκολίας του κουίζ και φυσικά της αντίστοιχης ικανοποίησης που θα προσφέρει η επίλυση του, ορισμός δε δίνεται.

Ακούγεται βολικό. :/:

Αρχική Δημοσίευση από εδαδ:
Με βάση τον ασφαλή, δεδομένο, αδιαμφισβήτητο και εύκολο να διατυπωθεί ορισμό που ο καθένας μας έχει υπόψη του για την τέχνη απαντήστε στις παρακάτω ερωτήσεις.

whata ?? whata? :confused:

Τα φουσκωμένα βυζιά της Πάμε-έλα είναι αδιαμφισβήτητα η μόνη τέχνη από ολες τις φωτό που παρέθεσες...για εκείνον που τα χαίρεται και μόνο. (χοχοχο)

Πού φαίνεται να υφίσταται σύζευξη natura/homo; (εκτός κι αν θεωρείς σύζευξη τη προσθετική σιλικόνης :D )

Αρχική Δημοσίευση από εδαδ:
Υποθέτω ότι για να αποφανθούμε αν η φωτογραφία είναι τέχνη θα πρέπει να μπορούμε να απαντήσουμε τι είναι η τέχνη. Συνεχίζοντας να υποθέτω θαρρώ ότι αυτή η ερώτηση δεν μπορεί να απαντηθεί.
Για τον καθένα ο ορισμός της ή "ορισμός" της είναι διαφορετικός.

Δεν είναι ο ορισμός "χριστού της θείας γέννησης".
Είναι ορισμός τέχνης.
Κάτι που αποφάνθηκαν οι αρχαίοι και συνεχίστηκε να αποφαίνεται κι από τους σύγχρονους και ξενικά αποδίδεται με τον όρο "art"

Πές έναν δικό σου ορισμό.
Ή έστω βγάλε σκάρτο τον δικό μου.

Θαρρώ με τη σειρά μου ότι άπαξ δοθεί ένας ορισμός με τον οποίο δε θα διαφωνείς ή παραθέσεις έναν δικό σου, τότε αυτή η ερώτηση θα μπορεί πια να απαντηθεί. :)

Αρχική Δημοσίευση από εδαδ:
Και φυσικά με το πέρασμα των χρόνων κάτι που χθες θεωρούταν τέχνη, σήμερα να μη θεωρείται, πόσο μάλλον κάτι που χθες θεωρούταν τρέλα ή αδιάφορο σήμερα να είναι τέχνη.

μια φωτογραφία του σήμερα είναι ή όχι τέχνη για σένα;
μια φωτογραφία του χθες είναι ή όχι τέχνη για σένα;

Αρχική Δημοσίευση από εδαδ:
Εντάξει, μάλλον δε θα απαντήσω τελικά :D.

Δηλ. μας έβαλες τις φωτογραφίες με τα πορτοκάλια και τα orange i-pod και "άντε βασανιστείτε";
Αυτό το κάνει κι ένας πορτοκαλοπαραγωγός, Εδαδούνι. :worry:

Αρχική Δημοσίευση από εδαδ:
Φωτογραφία δεν είναι απλά το πάτημα ενός κουμπιού.
Και φωτογραφικό αποτέλεσμα δεν είναι απλά μια εικόνα αποθηκευμένη σε ένα hdd.

κανείς δεν είπε κάτι τέτοιο.
Αλλά ποιος είναι ο καλλιτέχνης εν προκειμένω.
Ο κυρ νίκο(ν) ή ο νικόλας;
Αυτοματοποίηση = τέχνη;
Μήπως η αυτοματοποίηση θυμίζει εκτυπωτικό (ή φωτοτυπικό) μηχάνημα ;
Μήπως αυτό δεν είναι τέχνη αλλά ένας τρόπος να παίρνουμε εικόνες σπίτι μας;

:hmm:
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

Εδάδ

Διάσημο μέλος

Η Εδάδ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,958 μηνύματα.
Desmoti, θαρρώ ότι εσύ έχεις πιο πολύ ελεύθερο χρόνο από όλους :P

Εγώ δεν είχα καμία πρόθεση να απαντήσω συγκροτημένα και αφού αυτό με τα πορτοκάλια μου δε σου άρεσε ας το κάνω λιανά.


Δε θεωρώ ότι υπάρχει ορισμός της τέχνης επαρκής και σαφής γιατί διαφέρει από θεωρητικό σε θεωρητικό και από κίνημα σε κίνημα και από εποχή σε εποχή.

(το dada ποιούσε τέχνη? ήτανε κακή τέχνη? ήταν πολιτικό κίνημα? πρέπει να μας ενδιαφέρει να το ορίσουμε?)

Συμφωνώ σχεδόν με κάθε σημείο των ποστς σου με μία και μόνο εξαίρεση....

Μου είναι αδιάφορο να το ορίσω, για αυτό και πέρασα να γράψω το παραπάνω "απαξιωτικό" ποστ για το τόπικ. Και δεν είχα καμία πρόθεση να απαντήσω.

Η θέση μου είναι απλή, μερικές φορές όταν προσπαθείς να ορίσεις κάτι χάνεις τη μαγεία που μπορει να σου προσφέρει.


Κατά τ'άλλα, βαμένη ξανθιά είμαι, μην περιμένεις ανάλυση σε βάθος. :/:
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

_daemon_

Πολύ δραστήριο μέλος

Ο Άγγελος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 1,537 μηνύματα.
Οτιδήποτε γίνεται με ....επιδεξιότητα είναι τέχνη! Στην συγκεκριμένη περίπτωση, βοηθάνε πολύ επίσης.....η φωτεινότητα του φακού, το οπτικό ζουμ, το ψηφιακό έχει πάντα να κάνει ανάλογα με την καθοριζόμενη τιμή των εγγραφομένων pixels, τα οποία όπως πάνε θα υπερβούν τον πληθυσμό της...Γης!
Βασικότατο στοιχείο ειναι το φλας! Χωρίς αυτό δεν "πιάνεις", όχι παρελθόν η μέλλον αλλά ούτε καν το παρόν, υπό συνθήκες κακού φωτισμού!
Ο σταθεροποιητής εικόνας φροντίζει να μην είναι αβέβαιο το μέλλον του θέματος και η ταχύτητα του κλείστρου αντιμετωπίζει πιθανά προβλήματα λόγω αστάθειας όχι του...ψυχικού κόσμου του φωτογράφου αλλά της μηχανής!
Καλά περί αυτόματης εστίασης, μεμονωμένης η συνεχούς δεν συζητάμε....
Επενδύοντας λοιπόν, όχι κάτω από 400 ευρώ και με στοιχειώδεις ικανότητες χρήσης λίγο πάνω από ενός.....ουρακοτάγκου, κάνεις... τέχνη.
Θα έλεγα λοιπόν ότι, η canon και η nikon έχουν καταφέρει το ακατόρθωτο! Να μετατρέψουν απλούς απαίδευτους ανθρώπους σε θεράποντες της...τέχνης, ακυρώνοντας
το γνωστo: "ο μεν βίος βραχύς η δε τέχνη μακρά
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Ηρώ

Διακεκριμένο μέλος

Η Μαρούλι αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 39 ετών και επαγγέλεται Αρχιτέκτονας. Έχει γράψει 6,569 μηνύματα.
Μην τσουβαλιάζουμε τα κλικ μιας ψηφιακής κάμερας με τους διαδρόμους της φαντασίας ενός ζωγράφου.

Όπως δε θεωρείται καλλιτέχνης οποιοσδήποτε πιάνει απλά ένα πινέλο στα χέρια του κι ας κάνει κάτι το οποίο αποτελεί τέχνη (ζωγραφική) έτσι και δεν μπορεί να βαφτιστεί καλλιτέχνης κάποιος που κάνει απλά ένα κλικ.
Η φωτογραφία απαιτεί σπουδή χρόνων που θα οδηγήσει στη σωστή τεχνική, απαιτεί γνώση της κάμερας, απαιτεί timing, απαιτεί ΦΑΝΤΑΣΙΑ!
Βγάλε από το μυαλό σου την ξαδέρφη σου τη Σούλα που τραβάει αναμνηστική φώτο στο τραπέζι της πρωτοχρονιάς όλο το συγγενολόι για να βλέπετε τις μάπες σας ύστερα από χρόνια αναπολώντας τα νιάτα και βάλε σε αυτό άτομα που έχουν σκοπό να αποτυπώσουν συναισθήματα και όχι εικόνες.
Υπάρχουν φωτογραφίες που δεν μπορούν να τις τραβήξουν όλοι. Τη συγκεκριμένη στιγμή συμμετέχουν όλες οι αισθήσεις για να αποθανατιστεί με σημαντικότερο ρόλο να παίζει η ψυχολογική κατάσταση και οι σκέψεις του φωτογράφου, γιατί επιλέγει να το απαθανατίσει και πως.
Μήπως για έναν πίνακα ζωγραφικής δε συμβαίνει το ίδιο;

Με την ίδια λογική δε συγκαταλέγεις και τον κινηματογράφο στις τέχνες σωστά;

Μια φωτογραφία Δεσμώτη δεν μπορεί να είναι ίδια με κάποιαν άλλη γιατί πολύ απλά κάθε στιγμή είναι διαφορετική.
Κάθε αντικείμενο έχει εκατομμύρια οπτικές γωνίες, το θέμα είναι ποια θα διαλέξεις και γιατί.
Αν μπορεί να δώσει κάποιος απάντηση στο γιατί το κάνει έτσι για μένα συμπεριλαμβανομένων και των υπολοίπων ικανοτήτων, παράγει τέχνη.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Εδάδ

Διάσημο μέλος

Η Εδάδ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,958 μηνύματα.
Έχω την αίσθηση ότι ο Desmoti θεωρεί ότι η φωτογραφία είναι τεχνική και όχι τέχνη και ίσως αυτό να δικαιολογείς με το παραπάνω επιχείρημα ηρώ.

(Μια φωτογραφία Δεσμώτη δεν μπορεί να είναι ίδια με κάποιαν άλλη γιατί πολύ απλά κάθε στιγμή είναι διαφορετική.
Κάθε αντικείμενο έχει εκατομμύρια οπτικές γωνίες, το θέμα είναι ποια θα διαλέξεις και γιατί.)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Ηρώ

Διακεκριμένο μέλος

Η Μαρούλι αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 39 ετών και επαγγέλεται Αρχιτέκτονας. Έχει γράψει 6,569 μηνύματα.
Έχω την αίσθηση ότι ο Desmoti θεωρεί ότι η φωτογραφία είναι τεχνική και όχι τέχνη και ίσως αυτό να δικαιολογείς με το παραπάνω επιχείρημα ηρώ.
Με τον ίδιο τρόπο και η ζωγραφική τεχνική είναι.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Corpse Bride

Διακεκριμένο μέλος

Η Corpse Bride αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 6,595 μηνύματα.




















Οχι? :)

(Οοοοοοοοοοοοχι?!)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Εδάδ

Διάσημο μέλος

Η Εδάδ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,958 μηνύματα.
Moυ φαίνεται ότι όλοι πήγαμε στην έκθεση του Κουντελκα και μας αρέσει και λίγο ο Μπρεσον για επίχρισμα.




















(μουαχαχα, σορρυ μωράκλα :D)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Corpse Bride

Διακεκριμένο μέλος

Η Corpse Bride αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 6,595 μηνύματα.
O Munkacsi στο πηγαδι κατουρησε? :pfff:
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Εδάδ

Διάσημο μέλος

Η Εδάδ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,958 μηνύματα.
:redface: Σχώραμε, δεν τις είχε φορτώσει όλες ω
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Isiliel

Επιφανές μέλος

Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 51 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
Αρχική Δημοσίευση από Δέσμιο των ορισμών:
Εικόνες από πίνακες κι όχι από φωτογραφίες; :confused:
(χικ)

You missed the point my deer (sic). Ο πίνακας και η φωτογραφική εικόνα στην προκειμένη περίπτωση, για μένα, αποπνέουν την ίδια δύναμη συναισθήματος ασχέτως του μέσου της αποτύπωσης.

Κουβαλάω χρόνια μέσα μου τη φωτογραφία του Salgado (και όχι της Nikon του ;))

Φυσικά δεν είναι κάθε κλικ τέχνη, όπως δεν είναι και κάθε πινελιά, όμως όπως θα ξέρεις, κάθε μηχανή έχει στην πίσω όψη της ένα σκόπευτρο για τον άνθρωπο φωτογράφο. Αυτός είναι που ανάμεσα σε χιλιάδες καρέ θα επιλέξει αυτό το ένα και μοναδικό που θα απαθανατίσει.

Αν ξαμολήσεις 10 άτομα με μηχανές στον ίδιο τόπο και συλλέξεις όλα τα κλικς κανένα δεν θα είναι ίδιο ή πανομοιότυπο με κάποιο άλλο. Μπορεί επίσης κανένα να μη χαρακτηριστεί τέχνη, πάντως 10 φωτογραφικές μηχανές (ακόμα και ίδιας μάρκας και αξίας) δεν εξάγουν το ίδιο οπτικό αποτέλεσμα.

Αρχική Δημοσίευση από Δεσμώτης:
Αν βγει μια άσχημη φωτογραφία, θα φταίει πάντα η μηχανή ή ο κακός φωτισμός, σωστά;
Λάθος :P Εξάλλου μπορώ να φτιάξω έναν πίνακα ακολουθώντας κάθε κανόνα της ζωγραφικής, (αφού την έχω διδαχτεί) και το αποτέλεσμα να μην είναι τέχνη!

Κοντολογίς θα συμφωνήσω με την Εδάδ, πως ασφαλής ορισμός της τέχνης δεν υπάρχει και πως:

Αρχική Δημοσίευση από Εδαδούνι:
...μερικές φορές όταν προσπαθείς να ορίσεις κάτι χάνεις τη μαγεία που μπορει να σου προσφέρει.

Περισσότερα σε επόμενο ποστ.
Δεσμώτη ευχαριστούμε που μας δίνεις την ευκαιρία να διαλογ-ιστούμε! :thumbup:
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Δεσμώτης

Περιβόητο μέλος

Ο Δεσμώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 45 ετών. Έχει γράψει 4,605 μηνύματα.
Εγώ δεν είχα καμία πρόθεση να απαντήσω συγκροτημένα και αφού αυτό με τα πορτοκάλια μου δε σου άρεσε ας το κάνω λιανά.

μη πρόθεση να απαντήσεις συγκροτημένα από έκλειψη του γούστου ; Γιατί εγώ έχω την ιδέα ότι το γούστο είναι ένα μεγάλο καθήκον ακόμη και στην ασυγκρότητη απάντηση ..:redface:

Ανασυγκροτήσουυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυ :D

Δε θεωρώ ότι υπάρχει ορισμός της τέχνης επαρκής και σαφής γιατί διαφέρει από θεωρητικό σε θεωρητικό και από κίνημα σε κίνημα και από εποχή σε εποχή.
(το dada ποιούσε τέχνη? ήτανε κακή τέχνη? ήταν πολιτικό κίνημα? πρέπει να μας ενδιαφέρει να το ορίσουμε?)

Πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι πρώτος αντικειμενικός στόχος των θεαμάτων "Dada" (όρος τον οποίο υιοθέτησαν οι εμπνευστές του κινήματος φυλλομετρώντας τυχαία ένα λεξικό, μια παιδική λέξη χωρίς νόημα, την οποία επέλεξαν ακριβώς για να δηλώσουν την αντίδρασή τους προς το κατεστημένο) υπήρξε πάντοτε η σύγχυση, ότι στο μυαλό των οργανωτών μεγαλύτερη σημασία είχε να φέρουν την παρεξήγηση ανάμεσα στη σκηνή και στην πλατεία, στον μεγαλύτερο δυνατό βαθμό...

Μιας και ρωτάς, ο ντανταϊσμός ήταν ένα ρεύμα στο οποίο προσχώρησε τόσο η τέχνη όσο και η επιστήμη (πολιτική).
Ένα ενωτικό κίνημα που αψήφησε την πολιτιστική και κοινωνική συμβατικότητα, κατηγορηματικά εναντίον του πολέμου.
Στη διοργάνωση μιας σειράς θεαμάτων και παράξενων, σχεδόν παράλογων, εκθέσεων με πίνακες του Ντε Κίρικο, του Μακ Έρνστ του Βασίλι Καντίνσκυ κ.α. ήταν (κι ακόμα είναι) καρατεχνάρα.

Επειδή ο ντανταϊσμός επεκτείνεται και σε άλλα πεδία πέρα της τέχνης δε μπορείς να του αφαιρέσεις τον τίτλο καλλιτεχνικού κινήματος.
Αφού εξέφρασε και και εξάντλησε την ανανεωτική του προσπάθεια, άρχισε να φθείρεται, οπότε διοχέτευσε το δυναμικό του σε άλλα ρεύματα, όπως στον υπερρεαλισμό στη Γαλλία και τον εξπρεσιονισμό στη Γερμανία.

Επίσης, μέσω της παράδοξης λογικής του και της επιδίωξής του να εξαφανίσει τις παραδεκτές αξίες, ο ντανταϊσμός προκάλεσε την ουσιαστική και αναγκαία αναζήτηση στη διεργασία της ανανέωσης των εκφραστικών μέσων και της ίδιας της αντίληψης περί τέχνης.
Όχι μόνο δηλ. ήταν μια κάλλιστη μορφή τέχνης αλλά διαδράματησε ρόλο ενός μέσου καλύτερης κατανόησης και εμπέδωσης του όρου "τέχνη".

Το γεγονός ότι δεν ορίζεται το "dada" είναι γιατί στέκει πέρα από τη λογική αλλά παρόλαυτά είναι τέχνη.
Από την άλλη σκέφτομαι ότι η έξαρση του παραλόγου, η αντισυμβατικότητα, η έλλειψη νοήματος στους τίτλους των έργων του, η περιφρόνηση προς το κοινό και την κοινή λογική καθώς και μια άρνηση όλων των αξιών αποτελούν επαρκείς ορισμούς. :D

Μην ξεχνάς ότι για να απαντηθεί το ερώτημα αν η φωτογραφία είναι Τέχνη πρέπει να ορίσουμε τι είναι τέχνη.
Αν δεν δίνεται ένας ορισμός ή αυτός είναι εξαρτώμενος της εποχής, του ύφους κλπ. τότε δεν μπορεί να υφίσταται το ερώτημα αν η φωτογραφία είναι τέχνη (άκυρο τόπικ :redface:) ούτε να υφίσταται η κατηγοριοποίηση "Αυτό είναι κι αυτό δεν είναι τέχνη" γιατί απλώς λειτουργεί αποπροσανατολιστικά στο αρχικό ερώτημα.

Θα πρέπει να διαλέξουμε λοιπόν: α. υπάρχει ορισμός κοινής αποδοχής; β. αν υπάρχει ορισμός μας αποτρέπει από το να αισθανθούμε το μεγαλείο της τέχνης ή κάτι που έχει μεγαλείο αλλά δεν είναι τέχνη;

Σημ: ο ορισμός της τέχνης που αναφέρθηκε από μένα, δεν είναι ένας ορισμός αναφερόμενος σε κινήματα ή σε εποχές. Είναι αυτός που υποδηλώνεται από εκείνους που πρωτομίλησαν για τέχνη. Αν μας φαίνεται παρωχημένο ή δε μας συμφέρει ο δοθέν ορισμός που αναφέρεται σε αρκετούς αιώνες παλιότερα, δεν είναι αμαρτία να το δηλώσουμε αλλά καλό είναι να αναφερθεί και το προτεινόμενο update. :)

Αν η τέχνη είναι μια θολή έννοια, δεν μπορεί να υπάρξει εννοιολογικό βάθρο να στηρίξουμε τις απόψεις μας.
Όλοι θα έχουμε ταυτόχρονα δίκιο και άδικο.

Ας καταθέσουμε τα βάθρα μας για να γνωρίζουμε τους ορισμούς χωρίς να προκαταλαμβάνουμε με αυτούς την τέχνη φοβούμενοι ότι έτσι χάνεται κάποιο συναίσθημα ή χωλαίνει η κρίση μας
Δεν χάνεται απολύτως τίποτε.
Απλώς χανόμαστε στα αχανή των εξηγήσεων που δε στέκουν σε ορισμούς.

Πως να συγκρίνεις (ή να ταυτίσεις) κάτι με τέχνη αν δεν έχεις μια ιδέα περι του τι σημαίνει "για σένα" τέχνη;
Αλλά, υπόψιν, τότε θα μπουν στο κλείστρο των αναλύσεων οι ορισμοί. Νέτα σκέτα. :P

There, is the substance.

Δεν βλέπω, ειλικρινά, τίποτε που να εμποδίζει, για να τον αδράξουμε (τον ορισμό), ώστε να μην ανοίγουμε τα παράθυρα στα μεγαλύτερα ουτοπικά τοπία.
Μια εποχή σαν αυτήν που ζούμε μπορεί να ανεχθεί όλες τις αναχωρήσεις για τα ταξίδια όπως του Bergerac ή του Gulliver, αρκεί να έχουν για στόχο την αμφισβήτηση όλων των συμβατικών τρόπων σκέψης των οποίων η ένδεια (ελλείψει επιχειρημάτων ειδικά) είναι πάρα πολύ έκδηλη.

Και δεν αποκλείεται, στο ταξίδι στο οποίο σήμερα προσκαλώ να υπάρχει κάποια πιθανότητα να φθάσουμε κάπου, ύστερα από μερικές στροφές έστω, σε γη πιο λογική απ'αυτήν που αφήνουμε. :)

Συμφωνώ σχεδόν με κάθε σημείο των ποστς σου με μία και μόνο εξαίρεση...
Μου είναι αδιάφορο να το ορίσω, για αυτό και πέρασα να γράψω το παραπάνω "απαξιωτικό" ποστ για το τόπικ. Και δεν είχα καμία πρόθεση να απαντήσω.

Αν είναι αδιάφορος ο ορισμός τότε ξέχνα το τόπικ, απλώς δεν απαντιέται.
Λες, μάλλον δε λες, υπαινίσσεσαι "αισθάνομαι" κι αυτό αρκεί.

Φαίνεται από δώ:

Η θέση μου είναι απλή, μερικές φορές όταν προσπαθείς να ορίσεις κάτι χάνεις τη μαγεία που μπορει να σου προσφέρει.
Χάνεις το σκίρτημα και το στολισμένο συναίσθημα;;;;...:worry:
Δεν είναι ακυρωτικός μηχανισμός ο καθορισμός.
Ίσα ίσα που είναι ξεδιαλυντής για το τι είναι ή τι δεν είναι.
Το σκίρτημα είναι ανεξάρτητο των ορισμών.
Δηλ. η φυσική ως επιστήμης και εξηγήτριας της τροχιάς και των σχετικών κινήσεων των πλανητών, μας κλέβει το δέος για την θαυμαστή ακρίβειά τους;


Κι επειδή με τη φωτογραφία σαφώς κι αισθάνεσαι, πνέει εικόνες και ιστορίες και χρώματα και αφηγήσεις και ζωντάνια κι αινίγματα θα πει πως είναι τέχνη.

Ξαναρωτώ ό,τι σε κάνει να αισθάνεσαι είναι τέχνη;
Αν ναι, έχουμε τον ορισμό σου.

ενώ τέλος, δεν σε ενδιαφέρει να απαντήσεις κι απαξιώνεις, φτιάχνεις και κουίζ-τεστ τι είναι τέχνη, αν το παστίτσιο είναι πορτοκάλι κι αν το πορτοκάλι είναι φασιανός ουσιαστικά είναι σα να δηλώνεις ότι κάθε φωτογραφία είναι τέχνη επειδή...ο κόσμος των αισθητών είναι ένας φιλόμουσος κόσμος έστω κι αν σε μία φωτογραφία δε μπορείς να μυρίσεις τη χαρακτηριστική οσμή των εσπεριδοειδών ή δε μπορείς να χαϊδέψεις το "γούνινο" δερματάκι της ράχης του πουλιού..

Κατά τ'άλλα, βαμένη ξανθιά είμαι, μην περιμένεις ανάλυση σε βάθος. :/:

Υou can't fool me, ξανθιά διανοούμενη.:D
Και το χρώμα μαλλιών ποτέ δε συνδέθηκε με iq χαλικιού. Ανεκδοτολογίες 21ου αιώνα, babe.:whistle:


Επενδύοντας λοιπόν, όχι κάτω από 400 ευρώ και με στοιχειώδεις ικανότητες χρήσης λίγο πάνω από ενός.....ουρακοτάγκου, κάνεις... τέχνη.
Θα έλεγα λοιπόν ότι, η canon και η nikon έχουν καταφέρει το ακατόρθωτο! Να μετατρέψουν απλούς απαίδευτους ανθρώπους σε θεράποντες της...τέχνης, ακυρώνοντας
το γνωστo: "ο μεν βίος βραχύς η δε τέχνη μακρά

Superbe.

Με εκφράζεις απερίφραστα.

Να μας ζήσουν οι άνθρωποι που είναι καλλιτέχνες φτιάχνοντας μηχανές μοναδικής αναπαραστατικής ικανότητας της πραγματικότητας μέσω φακών τρομακτικής λεπτομέρειας ανάλυσης και χρωμάτων.
Άρα καλλιτεχνία (του ανθρώπου) δεν είναι η φωτογραφία αλλά η δημιουργία των μηχανών των ίδιων και καλλιτεχνία (της μηχανής) οι φωτογραφίες, indeed. Hell yeah.:clapup:

Όπως δε θεωρείται καλλιτέχνης οποιοσδήποτε πιάνει απλά ένα πινέλο στα χέρια του κι ας κάνει κάτι το οποίο αποτελεί τέχνη (ζωγραφική) έτσι και δεν μπορεί να βαφτιστεί καλλιτέχνης κάποιος που κάνει απλά ένα κλικ.

Στη πρώτη περίπτωση αναφέρεσαι -ακούσια υποθέτω :)- στο γούστο...όσο για τη δεύτερη περίπτωση ένα κλικ δεν είναι τέχνη γιατί είναι υπεραπλό για να είναι τέχνη. Το εξαίσιο της εικόνας θα οφείλεται όχι στον "κλικαδόρο" αλλά στη μηχανή. Οποιοδήποτε άλλο δάχτυλο θα παρήγαγε το ίδιο αισθητικό αποτέλεσμα με την ίδια μηχανή, στην ίδια θέση και στάση, στον ίδιο ακριβώς φωτισμό.
Χειροκρότημα. :P

Η φωτογραφία απαιτεί σπουδή χρόνων που θα οδηγήσει στη σωστή τεχνική, απαιτεί γνώση της κάμερας, απαιτεί timing, απαιτεί ΦΑΝΤΑΣΙΑ!

Ναι απαιτεί σπουδή για να σου πει τι είναι το ζουμινγκ, τι είναι το διάφραγμα, τι είναι εστιακή απόσταση, τι είναι φιλμ και τι είναι τοπίο, τόπι και τοπάζι...:/:

Βγάλε από το μυαλό σου την ξαδέρφη σου τη Σούλα

Την ξαδέρφη μου τη λένε Μπάμπη :redface:

βάλε σε αυτό άτομα που έχουν σκοπό να αποτυπώσουν συναισθήματα και όχι εικόνες.

Χμμ..

Διαχωρισμός!!!!

Φωτογραφίες με συναισθήματα vs. φωτογραφίες με εικόνες.

άρα φωτογραφίες με αντικείμενα = νοτ αρτ;

Κάτι πα να πεις τώρα. Νομίζω...

Να σου πω: αντίστροφα, οι πίνακες ζωγραφικής που απεικονίζουν ένα τραπέζι κι ένα ζευγάρι γυαλιά πάνω ή μια φρουτιέρα, δεν είναι ούτε αυτοί τέχνη;
Ας διαλογιστούμε...

Με την ίδια λογική δε συγκαταλέγεις και τον κινηματογράφο στις τέχνες σωστά;

Ο κινηματογράφος είναι η αποθέωση του natura plus homo
So, not accidentally ανακηρύχθηκε 7η τέχνη.
Wonder why?
Είναι μια καθαρά παρεμβατική τέχνη κι όχι κολλημένες φωτογραφίες ή καρέ.
Πρώτα από όλα είναι ιστορίες.

Η φαντασία μέσω λήψεων, σκηνικών, επιλογής κουστουμιών είναι ζωντανοί πίνακες σε κάθε κλάσμα δευτερολέπτου με μοντάρισμα του μονταρίσματος που αντιστοιχεί σε αποτέλεσμα χιλιάδων διαφορετικών λήψεων και επιλογή έπειτα από πολυεπεξεργασία.

Είχα προαναφέρει πως η ρετουσαρισμένη φωτογραφία είναι τέχνη.
Δεν με διαβάζεις κι εσύ όπως η calypso (ουααααααααααα)

Μια φωτογραφία Δεσμώτη δεν μπορεί να είναι ίδια με κάποιαν άλλη γιατί πολύ απλά κάθε στιγμή είναι διαφορετική.


Κάτι που είναι διαφορετικό με κάτι άλλο και μόνον αυτό το καθιστά τέχνη;

Επειδή θα φωτογραφήσουμε ένα φυσικό τοπίο, εσύ κι εγώ με διαφορετικό τρόπο, είναι επιχείρημα που σου αρκεί ότι οι 2 διαφορετικές αποτυπώσεις ενός ίδιου φυσικού τοπίου αποτελούν αμφότερες τέχνη; :eek:

Δηλ. ένα ξερνατό σε σχήμα καρδιάς στο πάτωμα αποτυπωμένο από δύο διαφορετικές οπτικές γωνίες είναι τέχνη επειδή διαφέρει η μία άποψη από την άλλη;

Τέχνη της φωτογραφίας στοιχειοθετείται όταν κι επειδή έχουμε δύο ίδιες εικόνες με διαφορετική λήψη μεταξύ τους;
Αν δηλ διαφέρει μία φωτο από άλλη με ίδιο μέσο απεικόνισης και ίδιο θέμα, επειδή δεν είναι ακριβώς ίδιες, αυτό αποτελεί ικανό κριτήριο για να κατατάξει την φωτογραφία στις τέχνες;

(ακούγομαι λίγο σαν Γιάγκος Δράκος ε; :redface:)

Ποια φωτογραφία είναι artistic και ποια όχι;

Κάθε αντικείμενο έχει εκατομμύρια οπτικές γωνίες, το θέμα είναι ποια θα διαλέξεις και γιατί.
Αν μπορεί να δώσει κάποιος απάντηση στο γιατί το κάνει έτσι για μένα συμπεριλαμβανομένων και των υπολοίπων ικανοτήτων, παράγει τέχνη.


Οκ αν σου απαντήσει ο δημιουργός της φωτογραφίας του ξεράσματος σε σχήμα καρδιάς ότι ήθελε να αποτυπώσει τα στομαχικά υγρά στο πάτωμα και έτσι νοητά να συνδέσει το στομάχι με τη καρδιά, πως σου φαίνεται σαν αιτία; Σου αρκεί για να πούμε ότι έκανε τέχνη; :confused:

Πόσο υποκειμενικά πράγματα περιγράφεις βρε Ηρώ μου, να'ξερες...
"Βάλθηκα να αγαπώ τις λέξεις, τις έμφυτες αιτίες για το διάστημα που αφήνουν γύρω τους, για τις γειτνιάσεις τους με άλλες λέξεις, άλλες αιτίες, αμέτρητες που δεν πρόφερα" (χωρίς λολ)

Προτίθεται, άραγε το πνεύμα, σε τέτοια μοτίβα για να αποφανθεί ότι ποιεί τέχνη;
Και να καταλάβεις ότι δεν κατηγορώ την έλλειψη πρωτοτυπίας για την έλλειψη πρωτοτυπίας. Λέω μόνο πως δεν καταγράφω τις μηδαμινές στιγμές της ζωής μου, ότι εκ μέρους κάθε ανθρώπου είναι ανάξιο να αποκρυσταλλώνει εκείνες που του μοιάζουν τέτοιες κι ότι πολύ δε περισσότερο δεν έχει κάποιο δίκιο να αισιοδοξεί ότι ανήκουν στη τέχνη.

Ήμαρτον.
(και το παράδειγμα με τον εμετό, δεν το παρέθεσα σαν το μοναδικό που υπήρξε. Βάλε στη θέση της καρδιάς εμετού ένα ψηλόλιγνο δένδρο και πιες στην υγειά της 8,1 mp camera σου).

Μετά πάρε ένα τρίποδο, στερέωσε τη μηχανή σου και βγάλε το ίδιο δέντρο κάνοντας νεύμα στον σκύλο σου να πατήσει το κλικ.
Τέλος κάνε σύγκριση των δύο φωτογραφιών.
Ποί-ος ο καλλιτέχνης Ηρώ;
η μηχανή, εσύ ή ο σκύλος; :hmm:

Α, όταν βάζεις αυτόματο χρονομετρητή και πας και στήνεσαι αλήθεια ποιος είναι ο καλλιτέχνης;
Λοοοοοοοοοοοοοοοοοολ.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

_daemon_

Πολύ δραστήριο μέλος

Ο Άγγελος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 1,537 μηνύματα.

Δεσμώτης

Περιβόητο μέλος

Ο Δεσμώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 45 ετών. Έχει γράψει 4,605 μηνύματα.
Συμπλέουμε αγαπητέ!
stealth art ship ;)

Θα προτιμούσα ετούτο:



Για να μιλάμε και με όρους της τέχνης. (:vroum:)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

Δεσμώτης

Περιβόητο μέλος

Ο Δεσμώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 45 ετών. Έχει γράψει 4,605 μηνύματα.
Έχω την αίσθηση ότι ο Desmoti θεωρεί ότι η φωτογραφία είναι τεχνική και όχι τέχνη και ίσως αυτό να δικαιολογείς με το παραπάνω επιχείρημα ηρώ.

Λέω κάτι απείρως ευκολότερο,
αν η φωτοτυπία κάποιου ζωγραφικού πίνακα δεν είναι τέχνη,
τότε μία φωτογραφία (πιστή αντιγραφή της πραγματικότητας) δεν μπορεί να είναι επίσης τέχνη.
Η αντιγραφή του πραγματικού είναι αντί-γραφο. Can't be art.

(εδώ ο κόσμος τρώει μπόμπες κι ο "ντεσμοτί" το χαλβά του. :worry:)


Μία εικόνα = 1000 λέξεις.
Άρα 8 εικόνες = 8.000 λέξεις;

Επιχείρημα γιοκ.
Στο θέμα μας διατυπώνεται μια ερώτηση κι εσύ επισυνάπτεις 8 εικόνες αντι απάντησης για να ισχυροποιήσεις μέσω αυτών και ελλείψει επιχειρημάτων τη θέση ότι η φωτογραφία είναι τέχνη.

Μία σειρά αντί 8 φωτό, ίσως να υπερτερούσε...ακόμα και ένα ναι ή ενα όχι συνοδευόμενο από ένα τάχιστο γιατί...

Απάντηση: σαφώς και όχι. Αναπαραστάσεις με ρόλους και ιστοριούλες που υποβόσκουν.

Το να ζεις και να παύεις να ζεις είναι λύσεις φανταστικές.
Η ύπαρξη βρίσκεται αλλού κι όχι στις εικόνες.
Ό,τι έκανα, ό,τι δεν έκανα σε τυπωμένες φωτογραφίες (ή σε cd) σας τα χαρίζω.

Έχετε μάλλον μπερδευτεί με τις φωτογραφίες του NG που φωτογράφοι με μηχανές εκατομμυρίων στήνουν καραούλι εις τας ερήμους μήπως απαθανατίσουν κάποια σπάνια σαύρα ή το κυνηγητό μιας αντιλόπης από ένα τσιτάχ...
Ή με τις φωτογραφίες σε βάσεις δεδομένων των εγκληματολογικών.

Τα παραπάνω μπορούν να θεωρηθούν τέχνη καθώς πρόκειται για παρεμβατικές φωτό στη μεν πρώτη περίπτωση με "παίξιμο οξύτητας χρωμάτων" και στη μεν δεύτερη με απεικονίσεις μεταμφιέσεων (τα φωτογραφικά πορτραίτα καθεαυτά δεν είναι τέχνη όπως δεν είναι τέχνη η ταυτοπροσωπία). ;)

You missed the point my deer (sic). Ο πίνακας και η φωτογραφική εικόνα στην προκειμένη περίπτωση, για μένα, αποπνέουν την ίδια δύναμη συναισθήματος ασχέτως του μέσου της αποτύπωσης.

Το τι αποπνέουν μας οδηγεί στο προγενέστερο ερώτημα που μένει να απαντηθεί αν έχετε λίγη τσίπα (πλακίτσα).. :redface:
Τέχνη είναι οτιδήποτε αποπνέει έντονα συναισθήματα; L'art pour l'art που λέγαν και οι Γάλλοι;
Ποιός θα τολμούσε να αναθέσει στην Τέχνη τη στείρα ασχολία να μιμείται τη φύση;

Ας υποθέσουμε ότι η δύναμη του συναισθήματος είναι -εγώ θα σου πώ- ανώτερη στη φωτογραφία από ό,τι στον πίνακα. Αυτό καθιστά τη φωτογραφία τέχνη;
Το συναίσθημα δεν είναι και το κριτήριο του τι είναι τέχνη.

Εγώ προσωπικά συγκινούμαι όταν ολοκληρώνω ένα σταυρόλεξο (μου'ρχονται μύρια δάκρυα στα ματσουναράκια μου). Η συγκίνηση μου αυτή όμως, δεν μου επιτρέπει να υποθέσω ότι τα σταυρόλεξα είναι τέχνη. :'(

Χώρια που δεν υπάρχει αισθηματόμετρο. Η ένταση του συναισθήματος δεν αποτιμάται (ούτε καν με ύγρανση της άκρης των ματιών σου. Γιατί ως γνωστόν "μάτια που κλαίνε, μην τα πιστεύεις /σφακ αttack"...:P)

Κουβαλάω χρόνια μέσα μου τη φωτογραφία του Salgado (και όχι της Nikon του ;))

H φωτογραφία του Salgado, τσαπερδόνα μου, θα ηταν τουλάχιστον ματαιόδοξο για εκείνον και ακραιφνής ρομαντισμός για σένα να πιστεύεις ότι είναι καλλιτεχνική δημιουργία του κι όχι της Nikon του.
Σου δίνω μια επαγγελματική μηχανή (φίλης μου καλής, καλής μου φίλης) και ένα εισιτήριο για Ινδία.

Το ταζ μαχάλ σου δε θα διαφέρει από το ταζ μαχάλ "σπουδαίων" φωτογράφων. Στο ορκίζομαι...

Φυσικά δεν είναι κάθε κλικ τέχνη, όπως δεν είναι και κάθε πινελιά, όμως όπως θα ξέρεις, κάθε μηχανή έχει στην πίσω όψη της ένα σκόπευτρο για τον άνθρωπο φωτογράφο. Αυτός είναι που ανάμεσα σε χιλιάδες καρέ θα επιλέξει αυτό το ένα και μοναδικό που θα απαθανατίσει.

Φτου κι απ΄την αρχή με τις επιλογές των καρέ. Μα κανένα καρέ δεν είναι τέχνη. Οπότε το επιχείρημα σε τι αποσκοπεί;
Αποτύπωση το ένα αποτύπωση και τα εκατομμύρια άλλα εναλλακτικά καρέ...

Το σκόπευτρο κατ'ουσίαν ξέρεις τι είναι αναλογικά με έναν ζωγράφο;
Είναι μία πινελιά που μπορεί να είναι στραβοπινελιά σε κάθε 200-300 πινελιές. Σε ένα πίνακα αυτό μπορεί να είναι ολέθριο. Σε μια φωτογραφία, κάνεις ένα δεύτερο κλικ σκοπεύοντας σωστά αυτή τη φορά.
Η τέχνη είναι ένα ψέμα που μας βοηθάει να ανακαλύψουμε την αλήθεια, όπως είπε και ο Παυλάρας.

Εξάλλου, η ακρίβεια στην απεικόνιση δεν σημαίνει αλήθεια...
Ο σκοπός της τέχνης είναι να δώσει στη ζωή σχήμα. Μία φωτογραφία έχει ήδη σχήματα και όγκους. Κάτι άσκοπο, επομένως μπορεί να είναι τέχνη;

Βέβαια κατά τον Βερλέν τέχνη είναι να είσαι απολύτως ο εαυτός σου.
Με αυτόν τον ορισμό η φωτογραφία είναι ο ορισμός της τέχνης. λοοοολ
Τίποτα δεν είναι πιο εσύ από μια φωτογραφία σου.
Μα επιμένω, η τέχνη μας ελκύει αποκαλύπτοντας τον πιο μυστικό μας εαυτό με βάση τους πέντε κανόνες της (και που κανένας από αυτούς δεν είναι η αντιγραφή του κόσμου μας, ως έχει) ήτοι τάξη, ισορροπία, ενότητα, αντίθεση, αρμονία.

Να πάω και σε βαθύτερα φιλοσοφικά ερείσματα;
Να πω ότι ένα πραγματικό έργο τέχνης δεν τελειώνει ποτέ; Σε αντιπαράθεση με τη πρακτική μιας φωτογραφίας που τελειώνει βασανιστικά...γρήγορα...
...τόσο που αφήνει μια μετέωρη αίσθηση ότι αυτό που αποτυπώθηκε ήταν ίσως περισσότερο μια φευγαλέα εικόνα που ποτέ δεν υπήρξε...:hmm:

Η τέχνη είναι πίστη, όχι πιστότητα αναπαραστάσεων. Ο κόσμος των μεταμορφώσεων. Αυτό είναι τέχνη, πράγμα που είναι αδύνατο να πλησιάσει οποιαδήποτε φωτογραφία.
Γίγαντες της ζωγραφικής (Miro) δήλωσαν ότι χρειάστηκε να γεράσουν για να μάθουν να ζωγραφίζουν σαν παιδί.
Ανντιστρόφως ανάλογα οι φωτογράφοι δε διαφέρουν σε τεχνική, πολύ από ένα 10χρονο αρκεί να του δείξεις πως να ζουμάρει...

Είπε ο Βαν Γκόγκ:
Αν και φτιάχνω τοπία, υπάρχουν πάντα μέσα τους ίχνη προσώπων.

Σε μία φωτογραφία κάνεις μια μεγέθυνση και βλέπεις τα ίχνη. Τα πρόσωπα σου αποκαλύπτονται. Μέχρι αναγνώριση κάνεις. Στη τέχνη τα φαντάζεσαι σαν την Αμελί στο σπίτι του ζωγράφου που τα'βλεπε θολά γιατί είχαν λόγο που ήταν θολά...:redface:

Ένας πίνακας μπορεί να κρύβει αινίγματα λοιπόν. Να δείχνει εσένα, εμένα, τον κόσμο κρυμμένο σε ίχνη, σε ένα δέντρο, πίσω από μια κηλίδα που διαφοροποιεί το ένα σύννεφο από τα άλλα.

Μία δυσερμήνευτη φωτογραφία μπορεί φυσικά, να είναι επίσης αινιγματική μα η επιρροή της πάνω στη ζωή είναι μηδαμινή...

Αν ξαμολήσεις 10 άτομα με μηχανές στον ίδιο τόπο και συλλέξεις όλα τα κλικς κανένα δεν θα είναι ίδιο ή πανομοιότυπο με κάποιο άλλο. Μπορεί επίσης κανένα να μη χαρακτηριστεί τέχνη, πάντως 10 φωτογραφικές μηχανές (ακόμα και ίδιας μάρκας και αξίας) δεν εξάγουν το ίδιο οπτικό αποτέλεσμα.

10 φωτ. μηχανές δεν εξάγουν το ίδιο οπτικό αποτέλεσμα αλλά το ότι έιναι 10 διαφορετικά αποτελέσματα δε παναπεί ότι έχεις 10 καλλιτεχνήματα.
Έχεις 10 φωτογραφίες.

Είπα εγώ ποτέ ότι 10 πίνακες ζωγραφισμένοι ακόμα κι από τον ίδιο ζωγράφο επειδή θα είναι διαφορετικοί μεταξύ τους αυτό καθιστά τη ζωγραφική μία από τις τέχνες και τους πίνακες έντεχνους;

Jamais των jamwn. :)

Εξάλλου μπορώ να φτιάξω έναν πίνακα ακολουθώντας κάθε κανόνα της ζωγραφικής, (αφού την έχω διδαχτεί) και το αποτέλεσμα να μην είναι τέχνη!

Που θα σημαίνει πως όλη η τέχνη που διδάχθηκες ήταν εντελώς άχρηστη επιβεβαιώνοντας τον Oscar Wilde, βροντερά!

Μα αν δεν είναι τέχνη πως θα το ξέρει αν δε του το πει κάποιος κριτικός; Δεν μπορείς να είσαι κι ο δημιουργός κι ο κριτής, χμ;
Κάποιος θα βρεθεί να πει ότι είναι τέχνη και κάποιος άλλος ότι δεν είναι...
Όταν οι κριτικοί διαφωνούν, ο καλλιτέχνης βρίσκεται σε συμφωνία με τον εαυτό του. :D

Κοντολογίς θα συμφωνήσω με την Εδάδ, πως ασφαλής ορισμός της τέχνης δεν υπάρχει..

Δεν υπάρχουν βεβαιότητες και δικλείδες ορισμών.
Σαφώς.
Αλλά αν δεν έχουμε μια ρότα π.χ. «Ο καλλιτέχνης είναι ο δημιουργός ωραίων πραγμάτων» πως θα σκαλίσουμε το δίλημμα "αν η φωτογραφία είναι τέχνη" χωρίς τα χνάρια κάποιου ακροβατικού έστω ορισμού;

Αναμφίβολα, τζουτζούκα μου, υπάρχει πολύς βορράς μέσα μου για να γίνω ποτέ ο άνθρωπος της πλήρους προσκόλλησης σε μία άποψη.
Αυτός ο βορράς, σε μένα τον ίδιο, συγχρόνως ορθώνει φυσικά οχυρά από γρανίτη επειδή το αποδεικτικό ελατήριο λειτουργεί καλά (ακόμη)...:redface:

Δεσμώτη ευχαριστούμε που μας δίνεις την ευκαιρία να διαλογ-ιστούμε! :thumbup:

Σπιριτουαλισμός φορέβα. :D
γουιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι

Υγ. Ηρώ ακούει;
Κάποιος είπε: δημιουργικότητα είναι να επιτρέπεις τον εαυτό σου να κάνει λάθη. Τέχνη είναι να ξέρεις ποια από αυτά να κρατήσεις.
Μην βιαστείς.
Τάδε έφη αμερικανός συγγραφέας κόμικ. (λοοοοοολ)

Αλήθεια στη ζωγραφική αυτό πως εφαρμόζεται ανάμεσα σε 3 πίνακες ενός ζωγράφου που έχει το περιθώριο να κρατήσει τον ένα μόνο (στο χωριό μου το λένε τελειομανία);;;;
Οι δύο του πεταματού, δεν είναι τέχνη;

Στις φωτογραφίες τέχνη είναι από τις 100, πόσες;
Διάβασε τα χείλη μου. Καμ ΄_α :pfff:

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

  • Τα παρακάτω 0 μέλη και 1 επισκέπτες διαβάζουν μαζί με εσάς αυτό το θέμα:
    Tα παρακάτω 3 μέλη διάβασαν αυτό το θέμα:
  • Φορτώνει...
Top