Agora (2009)

Agora
Η ιστορία της Υπατίας της Αλεξανδρινής
που ήταν φιλόσοφος, μαθηματικός και άθεη.....ή η ιστορία του σκάβου της;;;;;;;
Η Rachel Weisz ήταν ικανοποιητική στο ρόλο της χωρίς εξάρσεις και πομπώδη στησίματα.....
Όμως το έργο ήταν τίγκα σε ανιστόρητα γεγονότα και πάλι θέλησαν να περάσουν μια ψιλοερωτική ιστοριούλα για να κρατάει το ενδιαφέρον του κοινού....αποσματατικές ιστοριούλες όλες μαζί για να κατανοήσουμε σε 20 λεπτά τι γινόταν κατά τον 5 μ.Χ. αιώνα στην Αίγυπτο.....

στην αίθουσα κάτι μικρά δεκαοχτάχρονα είχαν λιγωθεί στο γέλιο σε όλη τη διάρκεια της ταινίας.....ήθελα να μάθω τι έβρισκαν τόσο αστείο ή μήπως μέσα στα σκοτάδια απλώς τσιμπιόντουσαν;;;;;



το μόνο θετικό ήταν ότι ακουγόταν οι λέξεις "κόσμος" και "αγορά" μπας και κατανοήσουν όλοι οι άλλοι τη σημαντικότητα της ελληνικής γλώσσας στην επιστήμη και την πληροφορική.......
Η Αγορά ήταν τόπος συνάθροισης και συνάντησης στην πόλη, όπου τον χρησιμοποιούσαν οι αρχαίοι για να καλύψουν τις επικοινωνιακές και κοινωνικές τους ανάγκες.
Ο Κόσμος (στολίδι) είναι το εύτακτο τμήμα του όντως Όντος, που είναι άπειρο, διατεταγμένο και στολισμένο.





Πάντως δεν θα πρότεινα να μην πάτε να το δείτε.....
Ας πάτε να βγάλετε τα δικά σας συμπεράσματα επί του θέματος....

Αρχική Δημοσίευση από venividivici:

Agora

Ας πάτε να βγάλετε τα δικά σας συμπεράσματα επί του θέματος....

Click για ανάπτυξη...

Να μας τα πείτε και σε μας .... Ανούσια ταινία....

Μια κυρία που καθόταν πίσω μας με το συντροφό της ελεγε και ξανάλεγε "Κάτι λείπει απο την ταινία, μα κάτι λείπει" Τον είχε πρίξει τον άνθρωπο ( και εμάς )... Και απαντάει ο άλλος...Ζαμπόοοοοοον !!!!

Μου φάνηκε πολύ αστείο τότε

Συμφωνώ με τη Νεράιδα και προσθέτω επίσης μια φράση που ακούστηκε λίγο πριν το τέλος και κατά τη γνώμη μου χαρακτηρίζει κάθε ερευνητή και επιστήμονα:

Hypatia:
Synesius, you don't question what you believe, or cannot. I must.

Η σκηνοθεσία δεν με ξετρέλανε, τουλάχιστον στο πρώτο μισό της ταινίας, όπου προσπάθησε να μιλήσει για πολλά πράγματα σε πολύ περιορισμένο χρόνο, αποσυντονίζοντας το θεατή από το στόχο της. Στο δεύτερο μισό όμως, όλα μπήκαν στη θέση τους.

Απ' όσο έψαξα λιγάκι το ζήτημα, ιστορικά η ταινία είναι αρκετά αξιόπιστη. Ακόμη και το τέλος, όπου πράγμα που μου φάνηκε ως απλό σκηνοθετικό τέχνασμα, για να μην ταράξει το στομάχι του θεατή, ο οποίος είχε φτάσει να συμπαθεί ή και να θαυμάζει την Υπατία, τελικά αποδείχτηκε ιστορικά πιθανό, αφού υπάρχει και η άποψη ότι οι αγριότητες έγιναν επάνω στο ήδη νεκρό σώμα της Υπατίας.

Από τεχνικής άποψης η ταινία δεν με ενθουσίασε, καθώς από τη σκηνοθεσία έλλειπε ροή και νεύρο, πράγμα που εν πολλοίς δικαιολογεί και τα περί κουραστικής ή ανούσιας ταινίας που ακούστηκαν παραπάνω, ενώ δεν ξέφυγε από τον κλασικό τρόπο αφήγησης ταινιών με θέμα τη Ρωμαϊκή εποχή. Ωστόσο η ιστορία που μας διηγείται η ταινία αυτή, έχει τεράστιο ενδιαφέρον. Η καύση των βιβλίων της Βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας, είναι ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα όλων των εποχών, εναντίον του ίδιου του ανθρώπινου πνεύματος και πολιτισμού. Έχει γραφεί ότι εάν δεν είχε καεί η συγκεκριμένη βιβλιοθήκη, ο ανθρώπινος πολιτισμός θα είχε φτάσει στην Βιομηχανική Επανάσταση, από τον 6ο ή τον 7ο μΧ Αιώνα. Αυτό το ασυγχώρητο έγκλημα βαρύνει αποκλειστικά τη Χριστιανική θρησκεία και δεν μπορεί ποτέ να ξεχαστεί, αφού σηματοδοτεί τη βύθιση της ανθρωπότητας στην άγνοια, τον φανατισμό, τη δεισιδαιμονία, τη θεοκρατία και την αγριότητα, στο όνομα Εκείνου που ήρθε να διδάξει την πραότητα, την Αγάπη, την ανεκτικότητα και την αδελφότητα μεταξύ των ανθρώπων. Η ίδια η δολοφονία της φιλοσόφου κι επιστήμονος Υπατίας, εμπεριέχει το μίσος για τη γνώση, για τον ορθολογισμό, αλλά και για την ίδια τη γυναικεία φύση, ένα έγκλημα ίσως ακόμη χειρότερο από τα προηγούμενα που αναφέρω, τις συνέπειες του οποίου βιώνουμε ακόμη μέχρι τις μέρες μας, υπογραμμίζοντας συμβολικά αλλά απολύτως εύγλωττα, τη χαώδη διαφορά μεταξύ του Ελληνικού και του Χριστιανικού πολιτισμού. Με αυτόν τον τρόπο γίνεται κατανοητή και η κατοπινή είσοδος της ανθρωπότητας σε σκοτεινούς αιώνες, αποδεικνύοντας ότι τα κατοπινά εγκλήματα στο όνομα του θεού, όπως η Ιερά Εξέταση, οι Σταυροφορίες κλπ, ούτε τυχαία, ούτε μεμονωμένα ήταν, αλλά ούτε και αποκλειστικό προνόμιο της Καθολικής Εκκλησίας, όπως πολύ συχνά οι καθ' ημάς ελληνορθόδοξοι διακηρύσσουν.

Είναι πολύ χαρακτηριστική η αντίδραση των σύγχρονων χριστιανών, στην προβολή της εν λόγω ταινίας (μεταφράζω από wiki): Το Παρατηρητήριο εναντίον της Θρησκευτικής Δυσφήμισης, διαμαρτυρήθηκε εναντίον της ταινίας, επειδή "προάγει το μίσος για τους Χριστιανούς και ενδυναμώνει ψευδή κλισέ, σχετικά με την Καθολική Εκκλησία". Η ταινία ακόμη δεν έχει βρει διανομέα στην Ιταλία.

Όπως βλέπουμε, η αναφορά στα εγκλήματα του παρελθόντος δεν είναι μέχρι και τις μέρες μας ανεκτή από τους χριστιανούς, πράγμα που σημαίνει ότι δεν έχουν ουσιαστικά μετανοήσει, δεν έχουν μάθει απ' αυτά και συνεπώς είναι έτοιμοι να τα επαναλάβουν. Η επιχειρηματολογία είναι διάτρητη, αφού με την ίδια λογική κάθε ταινία που δείχνει το Ολοκαύτωμα μπορεί να κατηγορηθεί ότι "προάγει το φυλετικό μίσος εναντίον των Γερμανών κι ενδυναμώνει ψευδή κλισέ σχετικά με τη Ναζιστική ιδεολογία".

Και να σκεφτεί κανείς ότι κατά τ' άλλα ο Χριστιανισμός διδάσκει στους άλλους τη ...μετάνοια.