Η τέχνη του να έχεις πάντα δίκιο

anisixos · 28 Ιουλίου 2011

Σημερα αγορασα ενα βιβλιο του φιλοσοφου Αρτουρ Σοπενχαουερ με τιτλο "Η τεχνη του να εχεις παντα δικιο". Ηταν στα ευπωλητα, ηταν μικρο και φτηνο και ειπα να το αγορασω. Οχι πως με ενδιαφερει να εχω παντα δικιο, απλα θελω να συμφωνουν οι αλλοι παντα μαζι μου...χιχιχι! Παραθετω αυτουσιο ενα αποσπασμα απο το βιβλιο. Ιδου :

Η τεχνη της αντιπαραθεσης ειναι η τεχνη του να λογομαχει κανεις με τετοιο τροπο ωστε να υπερασπιζεται επαρκως τις θεσεις του ειτε εχει δικιο ειτε αδικο. Διοτι καποιος μπορει να εχει αντικειμενικα δικιο και εντουτοις οι ακροατες, ή και ο ιδιος ακομη, να σχηματισουν την εντυπωση οτι υστερει.
Για παραδειγμα, καθως προχωρω στην αποδειξη ενος ισχυρισμου, μπορει ο αντιπαλος μου να διαψευσει την αποδειξη και να φανει ετσι οτι διαψευδει και τον ιδιο τον ισχυρισμο μου. Ενδεχεται ωστοσο να υπαρχουν και αλλες αποδειξεις. Στην περιπτωση αυτη, ο αντιπαλος μου κι εγω αλλαζουμε θεσεις : Εκεινος φαινεται σαν να εχει δικιο, παρολο που αντικειμενικα εχει αδικο.
Αν με ρωτησετε γιατι συμβαινει αυτο, θα σας απαντησω απλα πως οφειλεται στην εγγενη ποταποτητα της ανθρωπινης φυσης.
Αν η ανθρωπινη φυση δεν ηταν ποταπη, αλλα απολυτα εντιμη, θα επρεπε σε καθε αντιπαραθεση να αποβλεπουμε μονο στην αποκαλυψη της αληθειας. Δεν θα επρεπε να μας απασχολει ουτε στο ελαχιστο αν η αληθεια θα αποδειχτει υπερ της αποψης που εκφρασαμε αρχικα ή υπερ της αποψης του αντιπαλου μας. Αυτο δεν θα επρεπε να θεωρειται σημαντικο ζητημα ή, εν παση περιπτωσει, θα επρεπε να θεωρειται δευτερευουσης σημασιας.
Ομως, οπως εχουν τα πραγματα, αποτελει πρωταρχικο μελημα. Η εμφυτη ματαιοδοξια μας, που ειναι ιδιαιτερα ευθικτη οταν προκειται για τη νοητικη μας ικανοτητα, δεν επιτρεπει να δεχτουμε πως η αρχικη μας τοποθετηση ηταν εσφαλμενη και οτι η θεση του αντιπαλου μας ηταν η σωστη.
Η λυση σε αυτην τη δυσκολη κατασταση θα ηταν να μπαιναμε παντα στον κοπο να σχηματιζουμε σωστες αποψεις.
Γι' αυτο και θα επρεπε κανεις να σκεφτεται προτου μιλησει. Ομως, στους περισσοτερους ανθρωπους η εμφυτη ματαιοδοξια συνοδευεται απο φλυαρια και εγγενη ανειλικρινεια. Οι περισσοτεροι ανθρωποι μιλουν προτου σκεφτουν, και μαλιστα, αν αργοτερα αντιληφθουν πως εχουν αδικο, επιθυμουν να αποδειχτει το αντιθετο. Το ενδιαφερον για την αληθεια, που υποτιθεται οτι ηταν το μοναδικο τους κινητρο οταν αρχισαν να αναπτυσσουν την αποψη που θεωρουσαν ορθη, παραχωρει πλεον τη θεση του στη ματαιοδοξια.

Ποσο δικιο εχει ο Αρτουρ. Δεν ειναι τυχαια ενας απο το μεγαλυτερους φιλοσοφους.
Αυτα να τα βλεπουν μερικοι ανωνυμοι, μερικοι που γραφουν σε φορουμ, μερικοι πολιτικοι και διαφοροι αλλοι.
Συνεχισα να διαβαζω το βιβλιο αλλα αρχισε να γινεται πολυ κουραστικο και βαρετο και το παρατησα. Μισω τα βιβλια.

Συγγραφέας: SCHOPENHAUER ARTHUR/ΣΟΠΕΝΑΟΥΕΡ ΑΡΘΟΥΡ
Μετάφραση: ΜΥΡΤΩ ΚΑΛΟΦΩΛΙΑ
Εκδόσεις: ΠΑΤΑΚΗΣ
Έτος έκδοσης: 2011
ISBN: 978-960-16-3823-2
Αριθμός σελίδων: 166

Θάλεια · 28-07-11

Αρχική Δημοσίευση από anisixos:
(...)
Η λυση σε αυτην τη δυσκολη κατασταση θα ηταν να μπαιναμε παντα στον κοπο να σχηματιζουμε σωστες αποψεις.
Γι' αυτο και θα επρεπε κανεις να σκεφτεται προτου μιλησει. Ομως, στους περισσοτερους ανθρωπους η εμφυτη ματαιοδοξια συνοδευεται απο φλυαρια και εγγενη ανειλικρινεια. Οι περισσοτεροι ανθρωποι μιλουν προτου σκεφτουν, και μαλιστα, αν αργοτερα αντιληφθουν πως εχουν αδικο, επιθυμουν να αποδειχτει το αντιθετο. Το ενδιαφερον για την αληθεια, που υποτιθεται οτι ηταν το μοναδικο τους κινητρο οταν αρχισαν να αναπτυσσουν την αποψη που θεωρουσαν ορθη, παραχωρει πλεον τη θεση του στη ματαιοδοξια.
(...)

Εγώ κρατάω αυτό. Αυτό τα λέει όλα... Απλά και περιεκτικά! Και είναι τόσο επίκαιρο (

.

Ο Σοπενάουερ παρ'όλες τις πεσιμιστικές και μισογυνικες απόψεις του, έχει παραθέσει αριστουργήματα στην παγκόσμια φιλοσοφία. Άλλωστε έχει επηρεάσει και άλλους με τις απόψεις του (Φρόυντ, Νίτσε, Άινσταιν, Βαγκνερ κτλ ).

Οδεύω στην αυτοκτονια;

Πατρεύς · 28-07-11

Αρχική Δημοσίευση από anisixos:
Συνεχισα να διαβαζω το βιβλιο αλλα αρχισε να γινεται πολυ κουραστικο και βαρετο και το παρατησα. Μισω τα βιβλια.

Δὲν γνωρίζω φίλε κατὰ πόσον αὐτὴ ἡ καταληκτήρια πρόταση καὶ ἰδίως ἡ τελευταῖα φράση «μισῶ τὰ βιβλία» ἀντικατοπτρίζει τὸ τί πιστεύεις πραγματικά, ἢ ἁπλῶς εἶναι ἕνας τρόπος νὰ κεντρίσῃς τὸν ἀναγνώστη τοῦ μηνύματός σου καὶ νὰ τὸν «ἀναγκάσῃς» τρόπον τινὰ νὰ πάρῃ θετικὴ ἢ ἀρνητικὴ στάση ἀπέναντι σὲ αὐτὰ τὰ ὁποῖα γράφεις, πάντως ὀφείλω νὰ ὁμολογήσω ὅτι ἔχεις ἕνα μοναδικὸ ταλέντο μὲ λίγες φράσεις νὰ ἐγείρῃς μεγάλης κλίμακας ἀντιπαραθέσεις καὶ διαφωνίες ὅπως στὸ θέμα μὲ τὴ θάλασσα... Εἶναι καὶ αὐτὸς ἕνας δημιουργικὸ «τρολλάρισμα»...

Σ.σ.: Πολὺ ἐνδιαφέρουσες πάντως οἱ διαστάσεις τοῦ Σοπενχάουερ. Αὐτὴν τὴν τεχνικὴ πάντως τὴν ὁποῖα καυτηριάζει ὁ φιλόσοφος, χρησιμοποιοῦν κατ' ἐξοχὴν τὰ κακόβουλα τρολλς καὶ ἰδίως αὐτὰ ποὺ ἔχουν ἀσκηθεῖ στὸ νὰ κάνουν τὸ ἄσπρο-μαῦρο μὲ σοφιστίες καὶ φθηνὰ εὐφυολογήματα. Μήπως ὅμως τὸ τρολλάρισμα στὸ διαδίκτυο εἶναι ἐντέλει μιὰ ἐπέκταση τῆς ἔλλειψης διαλεκτικοῦ πνεύματος ποὺ ἔχουν πολλοὶ στὴν πραγματικὴ ζωή; Ἂς βάλω καὶ αὐτὴν τὴν παράμετρο στὴ συζήτηση...

fantasmenos · 28 Ιουλίου 2011

Αρχική Δημοσίευση από anisixos:
Σημερα αγορασα ενα βιβλιο του φιλοσοφου Αρτουρ Σοπενχαουερ με τιτλο "Η τεχνη του να εχεις παντα δικιο". Ηταν στα ευπωλητα, ηταν μικρο και φτηνο και ειπα να το αγορασω. Οχι πως με ενδιαφερει να εχω παντα δικιο, απλα θελω να συμφωνουν οι αλλοι παντα μαζι μου...χιχιχι! Παραθετω αυτουσιο ενα αποσπασμα απο το βιβλιο. Ιδου :

Η τεχνη της αντιπαραθεσης ειναι η τεχνη του να λογομαχει κανεις με τετοιο τροπο ωστε να υπερασπιζεται επαρκως τις θεσεις του ειτε εχει δικιο ειτε αδικο. Διοτι καποιος μπορει να εχει αντικειμενικα δικιο και εντουτοις οι ακροατες, ή και ο ιδιος ακομη, να σχηματισουν την εντυπωση οτι υστερει.
Για παραδειγμα, καθως προχωρω στην αποδειξη ενος ισχυρισμου, μπορει ο αντιπαλος μου να διαψευσει την αποδειξη και να φανει ετσι οτι διαψευδει και τον ιδιο τον ισχυρισμο μου. Ενδεχεται ωστοσο να υπαρχουν και αλλες αποδειξεις. Στην περιπτωση αυτη, ο αντιπαλος μου κι εγω αλλαζουμε θεσεις : Εκεινος φαινεται σαν να εχει δικιο, παρολο που αντικειμενικα εχει αδικο.
Αν με ρωτησετε γιατι συμβαινει αυτο, θα σας απαντησω απλα πως οφειλεται στην εγγενη ποταποτητα της ανθρωπινης φυσης.
Αν η ανθρωπινη φυση δεν ηταν ποταπη, αλλα απολυτα εντιμη, θα επρεπε σε καθε αντιπαραθεση να αποβλεπουμε μονο στην αποκαλυψη της αληθειας. Δεν θα επρεπε να μας απασχολει ουτε στο ελαχιστο αν η αληθεια θα αποδειχτει υπερ της αποψης που εκφρασαμε αρχικα ή υπερ της αποψης του αντιπαλου μας. Αυτο δεν θα επρεπε να θεωρειται σημαντικο ζητημα ή, εν παση περιπτωσει, θα επρεπε να θεωρειται δευτερευουσης σημασιας.
Ομως, οπως εχουν τα πραγματα, αποτελει πρωταρχικο μελημα. Η εμφυτη ματαιοδοξια μας, που ειναι ιδιαιτερα ευθικτη οταν προκειται για τη νοητικη μας ικανοτητα, δεν επιτρεπει να δεχτουμε πως η αρχικη μας τοποθετηση ηταν εσφαλμενη και οτι η θεση του αντιπαλου μας ηταν η σωστη.
Η λυση σε αυτην τη δυσκολη κατασταση θα ηταν να μπαιναμε παντα στον κοπο να σχηματιζουμε σωστες αποψεις.
Γι' αυτο και θα επρεπε κανεις να σκεφτεται προτου μιλησει. Ομως, στους περισσοτερους ανθρωπους η εμφυτη ματαιοδοξια συνοδευεται απο φλυαρια και εγγενη ανειλικρινεια. Οι περισσοτεροι ανθρωποι μιλουν προτου σκεφτουν, και μαλιστα, αν αργοτερα αντιληφθουν πως εχουν αδικο, επιθυμουν να αποδειχτει το αντιθετο. Το ενδιαφερον για την αληθεια, που υποτιθεται οτι ηταν το μοναδικο τους κινητρο οταν αρχισαν να αναπτυσσουν την αποψη που θεωρουσαν ορθη, παραχωρει πλεον τη θεση του στη ματαιοδοξια.

Ποσο δικιο εχει ο Αρτουρ. Δεν ειναι τυχαια ενας απο το μεγαλυτερους φιλοσοφους.
Αυτα να τα βλεπουν μερικοι ανωνυμοι, μερικοι που γραφουν σε φορουμ, μερικοι πολιτικοι και διαφοροι αλλοι.
Συνεχισα να διαβαζω το βιβλιο αλλα αρχισε να γινεται πολυ κουραστικο και βαρετο και το παρατησα. Μισω τα βιβλια.

Συγγραφέας: SCHOPENHAUER ARTHUR/ΣΟΠΕΝΑΟΥΕΡ ΑΡΘΟΥΡ
Μετάφραση: ΜΥΡΤΩ ΚΑΛΟΦΩΛΙΑ
Εκδόσεις: ΠΑΤΑΚΗΣ
Έτος έκδοσης: 2011
ISBN: 978-960-16-3823-2
Αριθμός σελίδων: 166

Αυτό που συγκράτησα από το κείμενο.

Βρε φίλε εσύ εκτός από τη θάλασσα μισείς και τα βιβλία; Σε λίγο θα μας πεις πως μισείς και τον Άγιο Βασίλη

Αρχική Δημοσίευση από Πατρεύς:
Σ.σ.: Πολὺ ἐνδιαφέρουσες πάντως οἱ διαστάσεις τοῦ Σοπενχάουερ. Αὐτὴν τὴν τεχνικὴ πάντως τὴν ὁποῖα καυτηριάζει ὁ φιλόσοφος, χρησιμοποιοῦν κατ' ἐξοχὴν τὰ κακόβουλα τρολλς καὶ ἰδίως αὐτὰ ποὺ ἔχουν ἀσκηθεῖ στὸ νὰ κάνουν τὸ ἄσπρο-μαῦρο μὲ σοφιστίες καὶ φθηνὰ εὐφυολογήματα. Μήπως ὅμως τὸ τρολλάρισμα στὸ διαδίκτυο εἶναι ἐντέλει μιὰ ἐπέκταση τῆς ἔλλειψης διαλεκτικοῦ πνεύματος ποὺ ἔχουν πολλοὶ στὴν πραγματικὴ ζωή; Ἂς βάλω καὶ αὐτὴν τὴν παράμετρο στὴ συζήτηση...

Αγαπητέ Πατρεύς αυτή τη τακτική ακολουθούν οι περισσότεροι άνθρωποι (όχι μόνο τα τρολζ) και με ιδιαίτερη θέρμη τα περισσότερα μέλη της ακαδημαϊκής κοινότητας. Για να μην ευλογάμε τα γένια μας (τα οποία πρέπει να τα κόψω btw)...

Δεσμώτης · 28-07-11

η τεχνη του να έχεις πάντα δίκιο

μα και φυσικά έχει σημασία το υποκείμενο εκφοράς ενός λογικού
σχήματος που με τη σειρά του έχει άμεση σχέση με τον τρόπο της εκφοράς
του και ισοδύναμα με το πόσο σε πείθει, αρκεί να υπακούει στην προσωπική
ηθική μας.
Κάτι φαίνεται να ξυπνά μέσα μας, κάτι να συγκινείται από τη μια φωνή
στην άλλη, από το ένα βλέμμα στο άλλο, απο τη διαφορετική αφή του ενός.

Είναι όπως όταν κάποιος σε χαϊδεύει στη ρώγα και ξενερώνεις,
και κάποιου άλλου τα χάδια στο ίδιο σημείο σου πυροδοτούν
να τον γαμήσεις στο πάτωμα.
Έτσι και με τις απόψεις, πρέπει να εκφέρονται αισθησιακά,
να σου σπρώχνουν το μάγμα έξω...

(αν ο χίτλερ πάντως, ήταν μια λευκορώσα δε θα με
έπειθε να ρίξω στην πυρά μερικούς φτωχοεβραίους
αλλά λάγνα θα τη φιλούσα παντού και θα της έγραφα ένα άσμα
αμφι-ερωμένο στις απανταχού Λευκορώσες!)

Όπως ακριβώς ο μονίμως καυλωμένος δεν είναι απαραιτήτως ερωτικός,
ωστόσο ο ερωτικός είναι μονίμως καυλωμένος
κατα την ίδια διαλεκτική ένταση
δεν έχουν μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους οι παθιασμένοι
αλλά οι άλλοι σνομπάρουν τις θεότητες. :confused:

χουρμάδες.

Ηρώ · 28-07-11

Αρχική Δημοσίευση από anisixos:
Ποσο δικιο εχει ο Αρτουρ. Δεν ειναι τυχαια ενας απο το μεγαλυτερους φιλοσοφους.
Αυτα να τα βλεπουν μερικοι ανωνυμοι, μερικοι που γραφουν σε φορουμ, μερικοι πολιτικοι και διαφοροι αλλοι.
Συνεχισα να διαβαζω το βιβλιο αλλα αρχισε να γινεται πολυ κουραστικο και βαρετο και το παρατησα. Μισω τα βιβλια.

Αν το διάβαζες μέχρι τέλους, θα καταλάβαινες πόσο άδικο έχει, μέσα από το βιβλίο του "Η τέχνη του να έχεις πάντα δίκιο"
Απαισιόδοξος άνθρωπος και επιτρέψτε μου να πω κομματάκι στριμμένος ο ίδιος, παροτρύνει συνομιλητές να γίνονται ξεροκέφαλοι, να εμμένουν στην αρχική τους άποψη για να νικήσουν. Ισοπεδώνει όλες τις Σωκρατικές και Αριστοτελικές μεθόδους, ενθαρρύνει, όταν εξαντλήσεις τα επιχειρήματα σου, να βρίζεις και να επιτίθεσαι λεκτικά στον συνομιλητή σου, για να του αποσπάσεις την προσοχή, να τον κάνεις να αισθανθεί άσχημα για να έχεις την υπεροχή ξανά.
Μια αέναη μάχη περιγράφεται, μάχη που πρέπει να έχει οπωσδήποτε έναν νικητή. Δεν είναι τέχνη. Είναι ένα μαρτύριο.
Δεν κατάλαβα εν τέλει αν όλα αυτά τα εννοούσε ή απαντούσε με αυτή την τόσο ειρωνική γραφή στους πολιτικούς, δημοσιογράφους, σε κάθε άνθρωπο που χρησιμοποιεί "εντέχνως" τον λόγο για επαγγελματικούς σκοπούς.
Άβυσσος η ψυχή του.

Αν μισείς τα βιβλία, διάλεξες λάθος βιβλίο.

parafernalia · 29-07-11

Η τέχνη του να έχεις πάντα δίκιο θα μπορούσε να είναι ένα χρήσιμο εγχειρίδιο για όσους διεκδικούν την απόλυτη αλήθεια.

Great Chaos · 30-07-11

Αρχική Δημοσίευση από anisixos:
Ποσο δικιο εχει ο Αρτουρ. Δεν ειναι τυχαια ενας απο το μεγαλυτερους φιλοσοφους.
Αυτα να τα βλεπουν μερικοι ανωνυμοι, μερικοι που γραφουν σε φορουμ, μερικοι πολιτικοι και διαφοροι αλλοι.
Συνεχισα να διαβαζω το βιβλιο αλλα αρχισε να γινεται πολυ κουραστικο και βαρετο και το παρατησα. Μισω τα βιβλια.

Ο Γκρινιάρης απ' τα στρουμφάκια, καλά σε είπε ο Γιάννης...
Έχω δει σχέσεις αγάπης και μίσους μαζί, είναι οι πιο παθιασμένες σχέσεις μάλιστα. Το θέμα είναι να έχεις έστω κάποια σχέση με τα βιβλία, παρά να μην έχεις καμμία απολύτως. Το πού θα σε βγάλει τούτη η σχέση, μόνο το Χάος γνωρίζει...

Αρχική Δημοσίευση από Ηρώ:

Δεν κατάλαβα εν τέλει αν όλα αυτά τα εννοούσε ή απαντούσε με αυτή την τόσο ειρωνική γραφή στους πολιτικούς, δημοσιογράφους, σε κάθε άνθρωπο που χρησιμοποιεί "εντέχνως" τον λόγο για επαγγελματικούς σκοπούς.
Άβυσσος η ψυχή του.

Click για ανάπτυξη...

Εξαιρετικό ποστ Ηρώ! Με λίγα λόγια δίνεις στον αναγνώστη μια πολύ σαφή εικόνα του βιβλίου...

Σε ό,τι αφορά το συγκεκριμένο ερώτημα, θα ήθελα να πω, ότι διακρίνω ένα είδος κυνικής ειρωνείας. Το συμπέρασμα αυτό και χωρίς να έχω πλήρη γνώση του κειμένου, το στηρίζω στο παρακάτω απόσπασμα, από το εναρκτήριο ποστ:

Στην περιπτωση αυτη, ο αντιπαλος μου κι εγω αλλαζουμε θεσεις : Εκεινος φαινεται σαν να εχει δικιο, παρολο που αντικειμενικα εχει αδικο.
Αν με ρωτησετε γιατι συμβαινει αυτο, θα σας απαντησω απλα πως οφειλεται στην εγγενη ποταποτητα της ανθρωπινης φυσης.
Αν η ανθρωπινη φυση δεν ηταν ποταπη, αλλα απολυτα εντιμη, θα επρεπε σε καθε αντιπαραθεση να αποβλεπουμε μονο στην αποκαλυψη της αληθειας. Δεν θα επρεπε να μας απασχολει ουτε στο ελαχιστο αν η αληθεια θα αποδειχτει υπερ της αποψης που εκφρασαμε αρχικα ή υπερ της αποψης του αντιπαλου μας. Αυτο δεν θα επρεπε να θεωρειται σημαντικο ζητημα ή, εν παση περιπτωσει, θα επρεπε να θεωρειται δευτερευουσης σημασιας.

Ομως, οπως εχουν τα πραγματα, αποτελει πρωταρχικο μελημα. Η εμφυτη ματαιοδοξια μας, που ειναι ιδιαιτερα ευθικτη οταν προκειται για τη νοητικη μας ικανοτητα, δεν επιτρεπει να δεχτουμε πως η αρχικη μας τοποθετηση ηταν εσφαλμενη και οτι η θεση του αντιπαλου μας ηταν η σωστη.

Click για ανάπτυξη...

Είναι δηλαδή σαν να λέει στον αναγνώστη του: "Γνωρίζω πόσο ποταπός είσαι και το γνωρίζεις κι εσύ. Όμως το μόνο που θέλεις δεν είναι η αλήθεια, αλλά το να ισοπεδώνεις τον αντίπαλο, πάση θυσία. Ωραία λοιπόν, αφού αυτό επιλέγεις, θα σου δώσω κι εγώ μια μέθοδο για να το κάνεις αποτελεσματικά"...

Έχει κάτι το μακιαβελικό, δεν έχει;

Από την άλλη, έχει κάτι του τύπου "γουστάρω να σε βλέπω να ξεπέφτεις-διασκεδάζω με τη ματαιοδοξία σου" κι εδώ είναι που βρίσκω το κυνικό στοιχείο...

venividivici · 30-07-11

πηγή

Ο Σοπενχάουερ μας μαθαίνει να έχουμε πάντα δίκιο
Ο Αρθούρος Σοπενχάουερ στο δοκίμιό του «Η τέχνη του να έχεις πάντα δίκιο» φοράει τη μάσκα του σοφιστή και μας μαθαίνει πώς να κάνουμε το μαύρο άσπρο και αντιστρόφως.

Ο Σοπενχάουερ, δεν δημοσίευσε όσο ζούσε το καυστικό, ειρωνικό του δοκίμιο «Η τέχνη του να έχεις πάντα δίκιο». Το έργο κυκλοφόρησε μετά το θάνατό του και προκάλεσε αίσθηση στους κύκλους της διανόησης.

Στόχος του Γερμανού φιλοσόφου δεν ήταν φυσικά να δώσει απλώς μαθήματα ρητορικής αλλά να επιστήσει την προσοχή των αναγνωστών του στα τεχνάσματα που χρησιμοποιούν κατά καιρούς οι πολιτικοί και γενικότερα όσοι θέλουν να επηρεάσουν την κοινή γνώμη. Το μικρό αυτό διαμάντι του Σοπενχάουερ κυκλοφορεί σε νέα έκδοση και μετάφραση της Μυρτώς Καλοφωλιά από τις εκδόσεις Πατάκη.

«Εριστική διαλεκτική», έγραφε ο Σοπενχάουερ, «είναι η τέχνη του να λογομαχεί κανείς-και να λογομαχεί με τέτοιο τρόπο ώστε να υπερασπίζεται επαρκώς τις θέσεις του, είτε έχει δίκιο, είτε έχει άδικο…Σε μια αντιπαράθεση πρέπει να αγνοήσουμε την αντικειμενική αλήθεια, ή μάλλον να την εκλάβουμε ως μια τυχαία συγκυρία και να επικεντρωθούμε μόνο στην υπεράσπιση της θέσης μας και στην αντίκρουση της θέσης του αντιπάλου». Ο Σοπενχάουερ μας παρουσιάζει 38 τρόπους που θα πείσουν τους άλλους για τα επιχειρήματά μας και το βιβλίο του προσφέρεται για λίγη «γυμναστική του μυαλού».

Η αληθινή πρόθεση του Σοπενχάουερ ήταν να επιστήσει την προσοχή των αναγνωστών στα τεχνάσματα που χρησιμοποιούν κατά κόρον οι πολιτικοί, οι δημοσιογράφοι, οι διαφημιστές ακόμη και οι έμποροι. Προφασίστηκε μέσα από το κείμενό του ότι διδάσκει τη στρεψοδικία, αλλά στην πραγματικότητα ήθελε να την παρουσιάσει και να διδάξει πώς να την αναγνωρίζει κανείς και πώς να την αντιμετωπίζει.

Κατα βάθος όλοι θέλουμε να έχουμε δίκιο, ακόμη κι όταν κάνουμε λάθος......

Είμαι πρόθυμος να δεχτώ ότι δεν έχω πάντα δίκιο, αλλά δεν έχω ποτέ άδικο......Λόγια μεγάλων ανδρών....

anisixos · 30-07-11

Μισω τη θαλασσα. Αγαπω την πισινα. Μισω τα βιβλια. Αγαπω τα περιοδικα. Αυτο ας γινει αντιληπτο. Καποιοι μπορει να με μισουν που μισω τη θαλασσα και τα βιβλια αλλα πρεπει να μαθουν να σεβονται τις προτιμησεις των αλλων.

Eileen · 06-08-11

Αρχική Δημοσίευση από Ηρώ:
Αν το διάβαζες μέχρι τέλους, θα καταλάβαινες πόσο άδικο έχει, μέσα από το βιβλίο του "Η τέχνη του να έχεις πάντα δίκιο"
Απαισιόδοξος άνθρωπος και επιτρέψτε μου να πω κομματάκι στριμμένος ο ίδιος, παροτρύνει συνομιλητές να γίνονται ξεροκέφαλοι, να εμμένουν στην αρχική τους άποψη για να νικήσουν. Ισοπεδώνει όλες τις Σωκρατικές και Αριστοτελικές μεθόδους, ενθαρρύνει, όταν εξαντλήσεις τα επιχειρήματα σου, να βρίζεις και να επιτίθεσαι λεκτικά στον συνομιλητή σου, για να του αποσπάσεις την προσοχή, να τον κάνεις να αισθανθεί άσχημα για να έχεις την υπεροχή ξανά.
Μια αέναη μάχη περιγράφεται, μάχη που πρέπει να έχει οπωσδήποτε έναν νικητή. Δεν είναι τέχνη. Είναι ένα μαρτύριο.
Δεν κατάλαβα εν τέλει αν όλα αυτά τα εννοούσε ή απαντούσε με αυτή την τόσο ειρωνική γραφή στους πολιτικούς, δημοσιογράφους, σε κάθε άνθρωπο που χρησιμοποιεί "εντέχνως" τον λόγο για επαγγελματικούς σκοπούς.
Άβυσσος η ψυχή του.

Αν μισείς τα βιβλία, διάλεξες λάθος βιβλίο.

Μα για αυτό το λόγο ονομάζεται το βιβλίο "Η τέχνη του να έχεις πάντα δίκιο" και όχι " Η τέχνη προσέγγισης της αλήθειας - δικαίου"

. Πάντως, αν διάβασες προσεκτικά την εισαγωγή του βιβλίου ξεκαθαρίζει πως είναι τεχνικές ρητορικής και τίποτα περισσότερο. Σκοπώ έχουν μόνο να πείσουν - είτε οι απόψεις που προασπίζονται είναι αληθείς είτε όχι.
Για αυτό θεωρώ ότι το συγκεκριμένο βιβλίο επιτυγχάνει τον σκοπό του. Ένα σκοπό καθαρά πρακτικό, κυνικό και ιδιοτελή. Αλλά ποτέ δεν είπε ότι είναι κάτι παραπάνω.

Και για να απαντήσω στην απορία που έχεις,
προσωπικά θεωρώ ότι μέχρι ένα βαθμό καυτηριάζει τα μέσα που χρησιμοποιούν ορισμένοι έχοντας αυτή την ανάγκη - να έχουν πάντα δίκιο. Είναι ένα στοιχείο της ανθρώπινης ματαιοδοξίας την οποία και σαρκάζει.
Θα το χαρακτήριζα όπως και ο Θεόδωρος Καρζής ένα έργο του:
Περί θέματος καυτού και τεραστίου
πραγματεία μεταξύ σοβαρού και αστείου

Μάξιμος · 06-08-11

Αρχική Δημοσίευση από anisixos:
Μισω τη θαλασσα. Αγαπω την πισινα. Μισω τα βιβλια. Αγαπω τα περιοδικα. Αυτο ας γινει αντιληπτο. Καποιοι μπορει να με μισουν που μισω τη θαλασσα και τα βιβλια αλλα πρεπει να μαθουν να σεβονται τις προτιμησεις των αλλων.

Εχεις δίκιο!
Το θέμα όμως είναι, αν επιθυμείς να δικαιωθείς ή θέλεις να με πείσεις ότι έχω άδικο;

Ηρώ · 10-08-11

Αρχική Δημοσίευση από Great Chaos:
Εξαιρετικό ποστ Ηρώ! Με λίγα λόγια δίνεις στον αναγνώστη μια πολύ σαφή εικόνα του βιβλίου...

Σε ό,τι αφορά το συγκεκριμένο ερώτημα, θα ήθελα να πω, ότι διακρίνω ένα είδος κυνικής ειρωνείας. Το συμπέρασμα αυτό και χωρίς να έχω πλήρη γνώση του κειμένου, το στηρίζω στο παρακάτω απόσπασμα, από το εναρκτήριο ποστ:

Είναι δηλαδή σαν να λέει στον αναγνώστη του: "Γνωρίζω πόσο ποταπός είσαι και το γνωρίζεις κι εσύ. Όμως το μόνο που θέλεις δεν είναι η αλήθεια, αλλά το να ισοπεδώνεις τον αντίπαλο, πάση θυσία. Ωραία λοιπόν, αφού αυτό επιλέγεις, θα σου δώσω κι εγώ μια μέθοδο για να το κάνεις αποτελεσματικά"...

Έχει κάτι το μακιαβελικό, δεν έχει;

Από την άλλη, έχει κάτι του τύπου "γουστάρω να σε βλέπω να ξεπέφτεις-διασκεδάζω με τη ματαιοδοξία σου" κι εδώ είναι που βρίσκω το κυνικό στοιχείο...

Συμφωνώ μαζί σου. Ωστόσο θεωρώ ότι αυτοί οι τρόποι που προτείνει στον αναγνώστη, έχουν δοκιμαστεί πρωτίστως από τον ίδιο. Αυτό είναι που με κάνει να ταλαντεύομαι ανάμεσα στην ειρωνεία και την πραγματικότητα. Όχι από κάποιο απόσπασμα του βιβλίου, αλλά έχοντας σχηματίσει μια άποψη για εκείνον, γνωρίζοντας τον μέσα από τα γραπτά του.
Έχοντας διαβάσει λοιπόν το "Ο κόσμος ως θέληση και ως Ιδέα" όπου με λίγα λόγια συμπεραίνει ότι η ζωή από τη φύση της είναι ένα αναπόφευκτο κακό, ότι είναι γεμάτη από ανία και επικίνδυνες μάχες, ότι είμαστε καταδικασμένοι να υποφέρουμε από στερήσεις και άλλα τόσα ...αισιόδοξα

, δε μου δίνει και πολλές επιλογές.

Δεν τον ισοπεδώνω, άλλωστε έχουν καταρρίψει τις απόψεις του άλλοι μεταγενέστεροί του.

(βλέπε Νίτσε)

Αρχική Δημοσίευση από z0itCa:
Πάντως, αν διάβασες προσεκτικά την εισαγωγή του βιβλίου ξεκαθαρίζει πως είναι τεχνικές ρητορικής και τίποτα περισσότερο. Σκοπώ έχουν μόνο να πείσουν - είτε οι απόψεις που προασπίζονται είναι αληθείς είτε όχι.

Τη διάβασα και δεν αντιλέγω. Βάζω απλά ένα άλλο point of view.

Veronica17 · 20-08-11

Πρεπει οπωσδηποτε να το διαβασω αυτο το βιβλιο. Μου εχει εξαψει την περιεργεια! Θελω να καταλαβω αν οντως προτρεπει τους αναγνωστες να εμμενουν στις αποψεις τους ακομα και αν εχουν αδικο ή απλα ειρωνευεται εμμεσα αυτους που το κανουν..

Η τέχνη του να έχεις πάντα δίκιο

anisixos

Εκκολαπτόμενο μέλος

Θάλεια

Διάσημο μέλος

Πατρεύς

Περιβόητο μέλος

fantasmenos

Τιμώμενο Μέλος

Δεσμώτης

Περιβόητο μέλος

Ηρώ

Διακεκριμένο μέλος

parafernalia

Περιβόητο μέλος

Great Chaos

Περιβόητο μέλος

venividivici

Τιμώμενο Μέλος

anisixos

Εκκολαπτόμενο μέλος

Eileen

Τιμώμενο Μέλος

Μάξιμος

Διάσημο μέλος

Ηρώ

Διακεκριμένο μέλος

Veronica17

Νεοφερμένος

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

Λοιπές Σελίδες