Η αρχή και το τέλος του πολιτισμένου ανθρώπου

Νωεύς

Τιμώμενο Μέλος

Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
Αν ως πολιτισμένος άνθρωπος θεωρηθεί ο τύπος εκείνος του ανθρώπου, που "προτιμάει τα καλα του πολιτισμού", ακόμη κι όταν δεν τα επιδιώκει ή κι όταν ακόμη τα καταστρέφει(πχ με πολεμικές πράξεις), τότε διανύουμε ως ανθρωπότητα, τις τελευταίες δεκαετίες του πολιτισμού, αυτού του τύπου ανθρώπου. Καθότι, ο μεν πολιτισμός αυτός είναι "πηγή δυστυχίας"(κατά Φρόιντ),ο δε τύπος αυτός ανθρώπου, τον βιώνει ως "επιδίωξη ευημερίας". Δυστυχία και επιδίωξη ευημερίας, στο συνταίριαγμά τους, προϋποθέτουν, βωμούς και θυσίες. Και ήδη ο βωμός της σήμερον, αντιμετωπίζει τον τύπο αυτόν ανθρώπου, ως ψηφίο:κοντά είναι η ημέρα, που θα τον υποκαταστήσει, ο βιοτεχνολογικός άνθρωπος.
Το αφήγημα, για την "αρχή και το τέλος του πολιτισμένου ανθρώπου", αφορά ακριβώς την εξιστόρηση της περιπέτειας του ανθρώπου, από την αγριότητα μέχρι τη βαρβαρότητα κι απ' αυτήν, στον πολιτισμό.(συνεχίζεται)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Νωεύς

Τιμώμενο Μέλος

Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
Η ιδιοτέλεια

Αν ποτέ το ανθρώπινο είδος διενύσε περίοδο ζωώδη, μάλλον θα διαβιούσε "κατά μόνας". Από άλλους αποδίδεται στην "έμφυτη ελευθερία" του κι από άλλους, στο γεννήτορα Αδάμ. Ο τελευταίος, αν ήξερε από μετάνοια, θα προτιμούσε την προ Εύας μοναξιά του, αμέσως μετά την "έξοδο απ' τον Παράδεισο", νομίζω...
[Κατά τη σύγχρονη ανθρωπολογία, σε γενικές γραμμές, το πλάσμα που άρχισε να μιλάει, για να γίνει αργότερα άνθρωπος, θα ήταν ένα από τα είδη που μπόρεσαν να προσαρμοστούν και να επιβιώσουν των παγετώνων. Η Γεωλογία τοποθετεί την Α΄Παγετώδη στα 500.000- 475.000 πΧ, την Α΄Ημιπαγετώδη στα 475.000-400.000 πΧ, την Β΄Παγετώδη στα 400.000 -375.000 πΧ, τη Β΄Ημιπ. στα 375.000-175.000 πΧ, τη Γ΄Παγετώδη στα 175.000-150.000 πΧ, τη Γ΄Ημιπ. στα 150.000-50.000 πΧ, τη Δ΄Παγετώδη στα 50.000-25.000 πΧ. ...].Κοντά στα 27.000 χρόνια μέχρι σήμερα, διανύουμε τη τέταρτη ημιπαγετώδη. [Επικαιρικά, ήμαστε μάρτυρες οικολογικών αναταράξεων/ανατροπών, που ο πολιτισμός μας ρισκάρει σε δύο βασικές επιλογές/εκδοχές: Υπερθέρμαση ή, ίσως(; ), η Ε΄Παγετώδης. Σύμφωνα με αρχεία του Πανεπιστημίου του Βελιγραδίου, από αστροφυσικές μελέτες του Μεσοπολέμου ακόμη, διανύουμε την ουρά της τέταρτης ημιπ, και ακολουθεί η Ε΄Παγ. ].
Πιθανολογείται, πάντα από την "επιστημονική κοινότητα", ότι ήμαστε "Κρομανιόν". Ο ανθρώπινος τύπος, που ανέδειξε η περιπέτεια του είδους, σε συνθήκες της τέταρτης παγετώδη. Οι " Νεάντερταλ'ς", βασικά εξολοθρεύτηκαν από κρυοπαγήματα και "ομοιοφαγεία", σε βαθμό που οι εναπομείνατες, να αφανισθούν παντελώς, από τους προγόνους μας. ('Ηταν άραγε απόγονοι των "Νεάντερταλ'ς" ; ).
Η ιδιοτέλεια φαίνεται σχεδόν φυσιολογικά να υπήρξε, " θεμελιώδες στοιχείο των ενορμήσεων" του είδους,( που στη σύγχρονη ηθική μεταφέρθηκε ως "ο σώζων εαυτόν σωθείτω"), καθ' όλη την προ του 20.000 πΧ. περίοδο. Μέχρι τότε περίπου διαρκεί η απόλυτη διατροφική του εξάρτηση, από τις πρωτεϊνες, τους μύκητες και το αλάτι. Ο κανιβαλισμός, ως μία περίοδο του πρώιμου πολιτισμένου ανθρώπου, θα μπορούσε να θεωρηθει ως εκδήλωση του πάθους της λαιμαργίας ή αδιέξοδης πείνας, που με την πάροδο του χρόνου κατέληξε σε θρησκευτικές ανθρωποθυσίες του μέσου πολιτισμένου ανθρώπου και του αντίστοιχου πολιτισμού του. Διανύουμε το τέλος αυτού του πολιτισμού, όπως και του "μέσου ανθρώπου". Χαρακτηριστική μαρτυρία της αλήθειας, η επικράτηση του "νεοφιλελευθερισμού", από τη μία άκρη του κόσμου μέχρι την άλλη. Τό δόγμα του, που θέλει την ιδιοτέλεια, ως σχεδόν την ευγενέστερη αρετή του ανθρώπου των καιρών μας, ξεπερνάει σε "επιστημονικότητα" κι αυτόν ακόμη τον "δαρβινισμό"!(συνεχ. )
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

Νωεύς

Τιμώμενο Μέλος

Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
Από το κυνήγι, στη θαλπωρή της εστίας


Την υποχώρηση της τέταρτης παγετώδη και των πάγων της υποδέχθηκε μία νέα εκδήλωση της γήινης χλωρίδας. Αυτό θα συνέβαλε καταλυτικά στην εξέλιξη του ανθρώπου μέχρι σήμερα, αλλά κινδυνεύει πλέον, είτε οριστικά από την υπερθέρμανση του Πλανήτη, είτε τεχνολογικά, λόγω πρόνοιας και ενόψει της πέμπτης παγετώδη.
Τον ιδιοτελή και μονήρη άνθρωπο των σπηλαίων του ορινιάκιου πολιτισμού (25.000 πΧ) διαδέχεται, ο εξοπλισμένος με κατασκευασμένα από τον ίδιο όπλα κυνηγός του σολουτραίου πολιτισμού(20.000 πΧ). Περί το 16.000 πΧ , όπως φαίνεται κι από το σπήλαιο Αλταμίρα, ο Κρομανιόν, εκτός από την περίτεχνη επεξεργασία του ελεφαντόδοντου, εκδηλώνει και εξαιρετική απεικονιστική ικανότητα στη ζωγραφική του. Έχει εισέλθει στο λεγόμενο μαγδαληναίο πολιτισμό. Είναι η εποχή, που η γυναίκα καταγίνεται περισσότερο με τη συλλογή καρπών και φρούτων, όσο και ψαριών, στις όχθες ποταμών και λιμνών. Ενώ ο άνδρας τρέχει ακόμη πίσω από τα θηράματά του. Από τους κάστορες, η γυναίκα, θα μάθει να κατασκευάζει τα πρώτα καταλύματα, στα οποία εν πολλοίς θα καταφεύγουν και οι διερχόμενοι κυνηγοί, είτε ως φιλοξενούμενοι είτε ως κατακτητές. Κατασκευασμένα στις όχθες και τις ακτές ποταμών και λιμνών, θα συμβάλλουν με τη σειρά τους στην ανάδειξη της ναυσιπλοΐας, καθώς με τις πλημμύρες συχνά αυτά καταντούσαν σχεδίες.
Τα πρώτα εκείνα καταλύματα, σε ικανή απόσταση συνήθως από φυσικά σπήλαια, θα αποτελέσουν την αρχική εστία μονιμότερης συμβίωσης των ανθρώπων και μάλιστα εκτός σπηλαίων. Τυπικά, κάτω από εκείνα, αρχίζει να πλάθεται η ματαιοδοξία των κάστρων και των φρουρίων, αλλά και η πόλη. Η τελευταία, θα αποτελέσει επέκταση του οίκου, η ασφάλεια του οποίου παρέχει τα εχέγγυα, για το σχηματισμό της οικογένειας. Όπου δύο οικογένειες κατορθώνουν να «κάνουν χωριό», εκεί αρχίζει να σπινθηρίζει, αυτό που (και) σήμερα (ακόμη) εννοούμε ως «πολιτισμό».(συνεχ. )
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Νωεύς

Τιμώμενο Μέλος

Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
Ανιχνεύσεις










Μετά τον homo sapiens: Θνητότητα, τεχνητή νοημοσύνη και ευτυχία

28/1/16 | 18 σχόλια | 5 απαντήσεις | 615 εμφανίσεις
του Θεοφάνη Τάση*
Όπως γνωρίζουμε από τη μυθολογία, ο Κρόνος καταβρόχθιζε τα παιδιά του για να μην αμφισβητήσουν την εξουσία του. Οι άνθρωποι, ως θνητοί, είναι παιδιά του χρόνου. Σπαράσσονται έως ότου κατασπαραχθούν απ’ αυτόν. Η θνητότητα είναι το αξεπέραστο όριο του ανθρώπινου είδους. Ή μήπως όχι; Άραγε, είναι όντως η εξουσία του χρόνου αδιαμφισβήτητη; Στην τρέχουσα δεκαετία εξελίσσονται ήδη προσπάθειες για την υπέρβαση της θνητότητας. Το ερευνητικό ίδρυμα SENS μελετά τις διαδικασίες γήρανσης και αναπτύσσει μεθόδους αναγεννητικής ιατρικής για την αντιμετώπιση των συνεπειών του γήρατος, οι οποίες ενδέχεται να οδηγήσουν σε μια δραματική επέκταση του προσδόκιμου ορίου ζωής. Ο δισεκατομμυριούχος επιχειρηματίας Dmitry Itskov χρηματοδοτεί το ερευνητικό πρόγραμμα Avatar με τελικό σκοπό τη μεταφόρτωση του περιεχομένου ενός εγκεφάλου σε ένα συνθετικό σώμα. Σύμφωνα με τον Ray Kurzweil, πλησιάζουμε πλέον τη μοναδικότητα, εκείνο το σημείο καμπής της ανθρώπινης ιστορίας όπου η τεχνοεπιστήμη αναπτύσσεται τόσο ραγδαία, ώστε ο homo sapiens θα υπερβεί τους βιολογικούς περιορισμούς του εγκαινιάζοντας ένα νέο ανθρώπινο είδος.1 Στην πορεία προς τη μοναδικότητα, βιολογία και τεχνική συγχωνεύονται, ενώ η διάκριση μεταξύ φυσικής και ψηφιακής πραγματικότητας καταργείται. Ο homo sapiens μετατρέπεται ολοένα περισσότερο σε έναν κυβερνοοργανισμό διασυνδεδεμένο με τα φυσικά αντικείμενα (έξυπνα αυτοκίνητα, σπίτια, είδη ένδυσης) όσο και με τους άλλους ως μέρος μιας συλλογικής συνείδησης. Αντιθέτως, ο Nick Bostrom υποστηρίζει ότι, ανεξάρτητα από τη χρονική στιγμή άφιξης της τεχνητής νοημοσύνης σε ανθρώπινο επίπεδο, θα επακολουθήσει άμεσα ένα υπερ-ευφυές σύστημα, που θα ξεπερνά κατά πολύ τις γνωσιακές δυνατότητες ακόμη και ενός νέου ανθρώπινου είδους.2 Η άφιξη ενός υπερ- ευφυούς συστήματος με κύριο γνώρισμα τη δυνατότητα ανεξάρτητης αυτοαναπαραγωγής θα θέσει σε κίνδυνο την ανθρωπότητα λόγω της δυσκολίας ελέγχου του. Ακόμη και εάν η επιβίωση ή η ευημερία της περιληφθούν στον αρχικό προγραμματισμό της τεχνητής νοημοσύνης, η μετάφραση ανθρωπίνων αξιών, δηλαδή νοήματος, σε κώδικα μηχανής θα παραμείνει προβληματική οδηγώντας σε απρόβλεπτες συνέπειες στην καθημερινή εφαρμογή. Είναι δύσκολο να προβλέψει κανείς τις συνέπειες από τη δραματική επέκταση του ορίου ζωής. Ωστόσο, η αντικατάσταση ή η εγκατάλειψη του σώματος παραγνωρίζει τη σημασία του και τη σημασία της θνητότητας για την ανθρώπινη εμπειρία. Αν επιτευχθεί, τότε τα μη βιολογικά ή ασώματα αυτά όντα θα υπερβαίνουν οτιδήποτε μπορούμε να φανταστούμε σήμερα. Όμως, ακόμη και αν τότε επαναπροσδιοριστεί αναγκαία η έννοια της ανθρωπινότητας, το ζήτημα της νοηματοδότησης και της διαχείρισης του χρόνου και των σχέσεων θα εξακολουθεί να τίθεται, αν και με ριζικά διαφορετικό τρόπο. Αλλά το ζήτημα του νοήματος βρίσκεται επίσης στο επίκεντρο της τεχνητής νοημοσύνης. Ανεξάρτητα από τα επιχειρήματα για την κβαντική φύση της ανθρώπινης συνείδησης και τη συνεπαγόμενη αδυνατότητα δημιουργίας τεχνητής συνείδησης,3 πώς μπορούμε να μιλήσουμε για κάτι το οποίο υπερβαίνει το σύνολο των συστατικών, των υλικών κατασκευής και του λογισμικού της; Άραγε πώς να φανταστούμε μια τεχνητή νοημοσύνη ικανή να πάσχει από νευρώσεις ή να αναζητά νόημα; Τι θα σήμαινε «νόημα» για μια νοημοσύνη που δεν είναι θνητή και δεν γνωρίζει τη φθορά του χρόνου; Αν πάλι μια τεχνητή νοημοσύνη δεν διαθέτει συνείδηση, τότε θα υπολείπεται έναντι του ανθρώπου ως προς τη φαντασία και τα πάθη. Ωστόσο, μήπως η φαντασία και τα πάθη στην πραγματικότητα μας καθιστούν πιο δυστυχισμένους; Στις προσεχείς δεκαετίες η «ευτυχία» ίσως γίνει μερικώς εφικτή για ένα μέρος της ανθρωπότητας με τη χρήση φαρμακευτικών ουσιών όπως π.χ. την σεροτονίνη ή την ντοπαμίνη.4 Γνωρίζουμε σήμερα ότι η ευτυχία καθορίζεται από βιοχημικές διεργασίες σε ένα πολύπλοκο δίκτυο νευρώνων και ότι το βιοχημικό σύστημα κάθε ανθρώπου είναι εκ γενετής διαφορετικό. Όμως, η βιοχημική προσέγγιση της ευτυχίας αφορά τη ζωή και όχι τον βίο. Αυτό σημαίνει ότι δεν λαμβάνει υπ’ όψιν πως στην εμπειρία της ευτυχίας συνεισφέρει το νόημα, δηλαδή, οι σχέσεις με τους άλλους, η οικογένεια, οι φίλοι και η ικανοποίηση από την εργασία ή από άλλες δραστηριότητες. Έτσι, ακόμη και αν ο άνθρωπος γεννιέται με έναν συγκεκριμένο βιοχημικό εξοπλισμό, το εύρος των «τιμών ευτυχίας» συγκαθορίζεται από τα παραπάνω. Επιπλέον, η ευτυχία περιγράφει πάντοτε τη σχέση μεταξύ των προσδοκιών και της κοινωνικής πραγματικότητας. Αν οι προσδοκίες είναι υψηλές ως προς τις πραγματικές συνθήκες του βίου, τότε το αποτέλεσμα είναι η εμπειρία της δυστυχίας. Όμως, η διαχείριση των προσδοκιών και η άσκηση για την καλλιέργεια συμπεριφορών δεν επιτυγχάνεται φαρμακευτικά. Τέλος, στη βιοχημική προσέγγιση η ευτυχία θεωρείται ως η διαφορά μεταξύ της ηδονής και της οδύνης, άρα όσο πιο θετική είναι η διαφορά σε έναν βίο τόσο πιο ευτυχισμένος μπορεί να θεωρηθεί. Ωστόσο, ένας εθελοντής σε στρατόπεδο προσφύγων στην Αφρική ή μια μητέρα που αναγκάζεται να κάνει τρεις δουλειές για να μεγαλώσει τα παιδιά της βιώνουν περισσότερες στιγμές οδύνης και λιγότερες στιγμές ηδονής, νιώθοντας όμως ευτυχισμένοι διότι η καθημερινότητά τους είναι μεστή νοήματος. Με βάση τα παραπάνω, μπορούμε να εικάσουμε ότι όποια και αν είναι η εξέλιξη του homo sapiens, δεν θα είναι κατ’ ανάγκην πιο ευτυχισμένος, ενώ θα εξακολουθεί ν’ αναζητά νόημα διερωτώμενος πώς να βιώσει τη ζωή του. Προς το παρόν η εξουσία του Κρόνου συνεχίζεται, ενώ ο Δίας παραμένει αγέννητος.
1 Βλ. Ray Kurzweil, The singularity is near: When humans transcend biology, Viking Penguin, 2005. 2 Βλ. Nick Bostrom, Superintelligence: Paths, Dangers, Strategies, Oxford University Press, 2014. 3 Βλ. Stuart Hameroff- Roger Penrose, “Consciousness in the universe: A review of the ‘Orch OR’ theory”. Physics of Life Reviews 11 (1), 2014, σ. 39–78. 4 Βλ. Ramez Naam, More Than Human: Embracing the Promise of Biological Enhancement, lulu.com, 2010.
*Ο Θεοφάνης Τάσης διδάσκει Σύγχρονη Φιλοσοφία στο Freie Universität του Βερολίνου. Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ετήσια ελληνική έκδοση του The Economist.
...και έπεται συνέχεια;
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

  • Τα παρακάτω 0 μέλη και 1 επισκέπτες διαβάζουν μαζί με εσάς αυτό το θέμα:
    Tα παρακάτω 0 μέλη διάβασαν αυτό το θέμα:
  • Φορτώνει...
Top