Τι είναι ο άνθρωπος;

Κακή Επιρροή

Επιφανές μέλος

Η Αναστασία αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 53 ετών και μας γράφει απο Περιστέρι (Αττική). Έχει γράψει 17,438 μηνύματα.
Καλό, αλλά πολυερμηνευόμενο.:/:
Αν είμαστε ένα σύμφυρμα αταίριαστων πραγμάτων, τότε αυτό δεν μοιάζει και πολύ ελπιδοφόρο. Εκτός και αυτό ακριβώς εννοείς, Κουεδίνι (:redface:), ότι δεν έχουμε καμία ελπίδα..
Τι μας προσφέρει να γνωρίζουμε ότι είμαστε η συνένωση της ψυχής και του σώματος σε μια οντότητα; Ότι δε χρειάζεται, after death να κάνουμε δύο ξεχωριστές κηδείες, αλλά καθαρίσαμε με μία;
Το ότι πάνω στα προηγούμενα βάζεις και για "μπεσαμέλ" την απειροελάχιστη ενέργεια μας (μπροστά σε μια σούμα συμπαντικής ενέργειας) (αλήθεια πόσα KJoules ξοδεύουμε τελικά μέχρι την ώρα της θέασης των ανάποδων ραδικίων; Χμ...) μειώνει ακόμα περισσότερο την ελπίδα για βελτίωση της ζωής μας. Κι αν μάλιστα συνυπολογίσουμε ότι όσο μεγαλώνουμε, ξεμένουμε από Joules, βράστο ζουμί του κάβουρα κι έρχομαι....:hmm:

Δεν έχεις πολύ πίστη στους ανθρώπους για να δίνεις ορισμούς που υποθάλπουν το μέλλον τους ή έχεις κουραστεί απ'τη ζωή;:worry:
Σημ: δε διαφωνώ σε τίποτα από την πρόταση σου. Απλώς με ενδιαφέρει να καθορίσω με ποιο τρόπο συμφωνούμε...


ίσα ίσα, έχω απίστευτη πίστη στους ανθρώπους για το τι μπορούν να είναι καθώς και για το μέλλον τους
κι όχι, δεν έχω κουραστεί απ τη ζωή καθότι πολύ πρόσφατα κατάλαβα τι σημαίνει να ζεις πραγματικά με νόημα και ουσία

δεν είναι ότι δεν έχουμε ελπίδα... αλλά ότι δεν είμαστε δα και κάτι το τόσο σημαντικό όσο ο εγωισμό μας θέλει να λέμε
ενέργεια είμαστε όπως ακριβώς κι όλα τα υπόλοιπα πλάσματα
ενέργεια αρκετά σημαντική για το "μεγάλο σχέδιο", αρκετά ασήμαντη για την μεμονωμένη αυταρέσκεια του καθενός μας

Για "εκεί έξω" ο πλανήτης μας, είναι ένας κόκκος άμμου... σκέψου τώρα τι είναι είναι ένας μεμονωμένος άνθρωπος
ο άνθρωπος είναι σημαντικός μόνο για τους ίδιους τους ανθρώπους - και καλά κάνει-.
για ένα ... μυρμήγκι, ο άνθρωπος είναι αδιάφορος

Για το σύμπαν, ένας άνθρωπος μόνος του είναι μια απειροελάχιστη δόση ενέργειας, η ανθρωπότητα όμως είναι μια καλούτσικη δόση ενέργειας.
Το αν ο καθένας μας από μόνος του αποφασίσει τι είδους ενέργεια θέλει να είναι, είναι αυτό που τελικά στο γενικό σύνολο τον κάνει να έχει μια πλευρά... σκοτεινή ή φωτεινή.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

DrStrangelove

Περιβόητο μέλος

Ο DrStrangelove αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μοντέλο. Έχει γράψει 5,311 μηνύματα.
Εκπεσών άγγελος θα ήταν ο άνθρωπος μόνο αν είχε διαβολικές προθέσεις και τότε θα ταυτιζόταν με τον Διάβολο (τον μοναδικό έκπτωτο άγγελο), τον κατά τον Μιγιάγκι devil-son. :P
Βρίσκω πιθανότερο να είμαστε ζώα που έχουν εκπέσει παρά άγγελοι γιατί η διαβολική θεώρηση του κόσμου μας "better reign in hell, than serve in heaven" είναι υψηλότατου στοχασμού, πράγμα που σπανίως συναντάς στους ανθρώπους. Κάτω από το πρίσμα αυτό, αν είμαστε εκπεσόντες, τότε πιο ρεαλιστικό είναι να εκπέσαμε σαν ζώα παρά σαν κάτι για το οποίο θα ελπίζαμε περισσότερο ως βελτιωτικό κάποιας μελλοντικής εξέλιξης.
Η ρομαντικότητα της φύσης σου (σαν σωστός υπερασπιστής της αγάπης και της πίστης στα ανθρώπινα) πάντως είναι αρκούντως συγκινητική. Με την ευκαιρία, ευχαριστώ που συμμετέχεις στα θέματα μου. Προσδίδεις μια πνευματικότητα που δύσκολα διαχωρίζει κανείς απο την αισθηματικότητα του λόγου σου..:)
Όσο για την έννοια του υπερανθρώπου, ο Νίτσε απλώς προφήτεψε τον superman. :whistle:Αυτό τον καθιστά περισσότερο προφήτη και λιγότερο φιλόσοφο.
Δεν δύναται να υπάρξει ο υπεράνθρωπος όσο ο άνθρωπος θα γεννιέται και θα πεθαίνει. Όσο η φθαρτότητα του θα στέκει να του υπενθυμίζει πόσο ασήμαντα φαντάζουν όλα μπρος στην ιδέα και τη στιγμή του προσωπικού του θανάτου.

Αρχικά, θέλω να πω ότι δεν υπάρχει λόγος να είμαστε βέβαιοι για το θέμα του εκπεσόντος αγγέλου, απ'τη στιγμή που "εν οίδα ότι ουδέν οίδα''. 'Επειτα το θέμα ''εκπεσών άγγελος'' έχει ποικίλες ερμηνείες, και όχι αναγκαστικά θεολογικές χριστιανικές ορθόδοξες. Για ποιούς λόγους έγινε η 'πτώση' κι αν είναι καν 'πτώση', κι αν ο διάβολος είναι ο τιμωρημένος Θεός που ήθελε να βοηθήσει τον άνθρωπο να γίνει θεός, κι έτσι του την έσπασε του "καλού" θεούλη και μπλα μπλα μπλα...
Πάμε στο Νίτσε τώρα . 'Εχω διαβάσει όλα τα έργα του Νίτσε και δεν είδα πουθενά να κάνει αναφορές στον Υπεράνθρωπο εννοώντας τον αθάνατο -είτε βιολογικά είτε μεταφυσικά- άνθρωπο. 'Ενα κύρηγμα περί δύναμης έκανε κυρίως ο Φρειδερίκο, έτσι όπως αυτός εννοούσε τη δύναμη, έστω κι αν ήταν ουσιαστικά ένας αβοήθητος αδύναμος άνθρωπος πίσω από ένα προσωπείο ισχύος και σίγουρα πάσχων από μεγαλομανία. Πάνω στην τρέλλα του ο άνθρωπος έγραψε κάποιες φοβερές αλήθειες εντούτοις που για μένα τον καθιστούν μια από τις σημαντικότερες μορφές της Ιστορίας της Φιλοσοφίας. Πολλές μάλιστα από τις θέσεις του τις ασπάζομαι χωρίς ενδοιασμούς. Και ένα ακόμα λάθος που θα ήθελα να επισημάνω. Προφήτης δεν ήταν ούτε σκόπευε να γίνει, ούτε τον καθιστά τίποτα ως τέτοιο. Φιλόσοφος ήταν και θα παραμείνει, στο έλεος κάθε παλαβού που επικαλείται Μεσσιανισμούς. Προφήτη τον κάνανε και τον οικειοποιήθηκαν τόσοι οι συμπαθούντες τα απολυταρχικά καθεστώτα, όσο κάποιοι αναρχικοί.
Ο νιτσεικός Superman ήταν όντως ουτοπία, ωστόσο διαβλέπω μεγάλη ηθικότητα πίσω από την Φιλοσοφία του Νίτσε, που απέχει έτη φωτός από την χαμηλότατη ηθική και κενότητα του Superman που επικαλέστηκαν οι ιστορικές υπερδυνάμεις.

ΥΓ Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια περί πνευματικότητας. Ο ρομαντισμός όμως δεν είναι κάτι που κυρίως με χαρακτηρίζει. Είναι "παιδική ασθένεια" απ'την οποία θεραπεύθηκα τελευταία με μεγάλη καθυστέρηση (DrStrangelove recipe), ασπάζομαι τελευταία μάλιστα το ρητό του Γκέτε ''Το κλασσικό είναι υγεία, το ρομαντικό αρρώστια". Τα θέματά σου είναι όντως πολύ ενδιαφέροντα.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

Rempeskes

Επιφανές μέλος

Ο Rempeskes αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Hair stylist. Έχει γράψει 8,045 μηνύματα.
Να'σαι νηφάλιος όταν γράφεις.


Λωλ
τι λεει ο Άνθρωπας... :P



Λοιπόν, για να σοβαρευτούμε.

Ο Άνθρωπος είναι
ένα Λάθος της Φύσης,
μα δεν πειράζει, γιατί η ίδια έχει κάνει μεγαλύτερα :P



----------------------------------------------------------------------------------
Κι εγώ τόσα χρόνια, νόμιζα ότι ήμουν αρκούδα, επειδή ανέκαθεν εκστασιαζόμουν από τον ήχο του ταμπούρλου.

Σου χω δουλειά ;)

---------------------------------------------------------------
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

@nt¤wnis|~|¤e

Δραστήριο μέλος

Ο Αντώνης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 787 μηνύματα.
Αρχική Δημοσίευση από Uluru:
Ως γνωστόν, όσο περισσότερο εντρυφείς σε ένα σύγγραμα π.χ., τόσο ταυτίζεσαι με αυτό και βρίσκεσαι πολλές φορές, αγνοώντας την υπάρχουσα καταστατικότητα, στη θέση να υπερασπίζεσαι και τον συγγραφέα (ακόμα και για το πώς έζησε!) και τις απόψεις του...μυστήριο πράγμα...
Όσο περισσότερο σε αγγίζουν αυτά που γράφει τόσο περισσότερο τον συμπαθείς. Στην περίπτωση του Νίτσε όμως, εκτός απʼ την συγκίνηση που μπορεί να μας προκαλεί το πνεύμα, ο αντικομφορμισμός του, η τραγικότητά του ως φιλοσόφου κτλ.., πρέπει να συνυπολογίζουμε ότι επρόκειτο και για ένα άτομο με αντιφατική προσωπικότητα! (είναι αλήθεια πως ένας απʼ τους καλύτερούς του φίλος ήταν καθηγητής…θεολογίας;;;!!!)
Η επιθυμία του για συναισθηματική ανεξαρτησία, δύναμη και αυτάρκεια, ίσως θα μπορούσε να χαρακτηριστεί υπερβολική, ενώ μπορεί να έκρυβε και μια δόση μισανθρωπισμού! Οπωσδήποτε, δεν πρέπει να αγνοούμε και το μεγαλείο αυτού του ανθρώπου που για χάρη της γνώσης δε δίστασε να κινηθεί σε επικίνδυνες περιοχές διακινδυνεύοντας τον ίδιο του τον εαυτό!....Αντιφατικό, αινιγματικό και πολυσύνθετο πνεύμα ο Φρίντριχ – εκεί βρίσκεται και η γοητεία του φυσικά!

Αρχική Δημοσίευση από Uluru:
αν έχεις διαβάσει λιγοστά (αλλά χαρακτηριστικά αποσπάσματα) τότε και αυξάνεις και τη προσωπική στατιστική σου, του να θυμάσαι περισσότερα, και είσαι πιο ανοιχτός και λιγότερο προκατειλημμένος.

Δεν έπεσες κι έξω. Έχω υπόψη μου κυρίως χαρακτηριστικά αποσπάσματα – αυτά που μου έκαναν εντύπωση και μου είναι, βεβαίως, κατανοητά. Πολλά απʼ όσα γράφω δε χρειάζεται να εκλαμβάνονται σα μια έντονη διαφωνία, αλλά απλώς ως παράθεση απόψεων και τίποτα περισσότερο… Προσπαθώ να είμαι προσεχτικός με αυτά που λέω, γιατί το μεγαλύτερο μέρος απʼ όσα έχω διαβάσει είναι πέρα απʼ την αντίληψή μου… Ή υπάρχουν κι αυτά που καταλαβαίνω μονάχα στο βαθμό που χρειάζεται για να τα θαυμάσω. Σα να αντικρίζεις στον ουρανό κάτι απαράμιλλα ελκυστικό και άπιαστο, ξέροντας την ίδια στιγμή πως είσαι καταδικασμένος να το θαυμάζεις από χαμηλά, πως δε θα γίνεις ποτέ ένα με αυτό. Μιλώντας για Νίτσε, η τελευταία περίπτωση μπορεί να κρύβει…κινδύνους! Κάποιες στιγμές έχω αισθανθεί τυχερός…που δεν καταλαβαίνω!
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

Palladin

Διάσημο μέλος

Η Palladin αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,415 μηνύματα.
Ο Άνθρωπος είναι
ένα Λάθος της Φύσης

βασικά αυτό πιστεύω κι εγώ
ο άνθρωπος από λάθος της φύσης απέκτησε τόση νοημοσύνη ώστε να καταστρέψει τη γη
όπως λέει και στο Matrix ο άνθρωπος ζει και εξαπλώνεται όπως και ένας ιός, καταστρέφοντας την περιοχή στην οποία ζει κάθε φορά
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Δεσμώτης

Περιβόητο μέλος

Ο Δεσμώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 45 ετών. Έχει γράψει 4,605 μηνύματα.
...δεν είμαστε δα και κάτι το τόσο σημαντικό όσο ο εγωισμός μας θέλει να λέμε
ενέργεια είμαστε....

Και η ενέργεια είναι ασήμαντη για την ύπαρξη και σημαντική για τον εγωισμό; :eek:
Θα ήμασταν επομένως, κάτι το σημαντικό, αν προβαίναμε στο σβήσιμο του εγωϊσμού; Γιατί, αν ο εγωϊσμός μας, απ'το όρος Αραράτ, μας φώναζε ότι είμαστε εξαιρετικά σημαντικοί για μας και τους άλλους, τότε χωρίς αυτόν, αλλά μόνο με τις επιβεβαιώσεις από τον γύρω μας κόσμο θα ήμασταν γνώστες της προσωπικής μας ασημαντότητας.

Η ενέργεια μας είναι ασήμαντη μόνο επειδή αναφέρεται σε ένα μηδαμινό ποσό συγκριτικά με αυτήν της γής, ή του κόσμου;


ενέργεια είμαστε...όπως ακριβώς κι όλα τα υπόλοιπα πλάσματα....

Αν είμαστε ενέργεια όπως ακριβώς όλα τα πλάσματα, τότε στην ερώτηση "τι είναι ο άνθρωπος" απαντάς ότι είναι ό,τι και όλα τα υπόλοιπα πλάσματα, ορισμός που σε τίποτα δε διαφοροποιεί τον άνθρωπο. Μονοδιάστατο όσο και ανεπαρκές.:worry:


Για "εκεί έξω" ο πλανήτης μας, είναι ένας κόκκος άμμου... σκέψου τώρα τι είναι είναι ένας μεμονωμένος άνθρωπος
ο άνθρωπος είναι σημαντικός μόνο για τους ίδιους τους ανθρώπους - και καλά κάνει-.
για ένα ... μυρμήγκι, ο άνθρωπος είναι αδιάφορος....

Άρα:
1. Για έναν άνθρωπο, η ύπαρξη του είναι σημαντική επειδή υπάρχει ο εγωϊσμός.
2. Για εξωκοσμικές οντότητες ή μεγέθη, ο άνθρωπος είναι ασημαντότητα της ασημαντότητας.
3. Για ένα μυρμήγκι, ο άνθρωπος είναι αδιάφορος.

Μόνο από τα πλάσματα του είδους μας, βρίσκουμε κάποια παρηγοριά, το λοιπόν. Και οι σκύλοι ή τα ανυπεράσπιστα ζώα που βρίσκονται στο έλεος (της αγάπης) μας, δεν είναι φίλοι, ούτε παρηγορητές μας.
Αναστασούλα, homo homini lupus. Ο άνθρωπος για τον άνθρωπο, λυκανθρωπίζει. Εκεί σαφώς, υπεισέρχεται ένας αρρωστιάρικος εγωϊσμός ποικίλων αιτιών κι όχι όταν θεωρούμε τους εαυτούς μας, σπουδαίους σε κάτι...
Επίσης, δεν υπάρχει γλωσσολογία και ερμηνευτική ψυχολογία των μυρμηγκιών για να διαπιστώσουμε ότι τα μυρμήγκια αδιαφορούν παντελώς για τους ανθρώπους επειδή υπάρχει διαφορά κλίμακας ανάμεσα τους. Από τη στιγμή που δεν κατανοούμε τα μυρμήγκια, θεωρώ -και δεν θα ήταν παράλογη μια τέτοια θεώρηση- ότι μια μυρμηγκίνα δεν θα ήταν αδύνατο να ερωτευτεί ένα παιδί ή μελετητή επιστήμονα των μυρμηγκιών που το κρατάνε στο χέρι και το περιεργάζονται με τα μάτια...

Εικάζουμε, ότι επειδή είναι δουλευταράδες (τα μυρμήγκια) ως είδος, στη σύντομη ζωή τους, δεν ασχολούνται με τα ανθρώπινα θεωρώντας τους, απλώς, γίγαντες που κρύβονται στις δικές τους γιγάντιες φωλιές, διακρίνοντας μια σαφή ομοιότητα μ'αυτούς, πιθανά...
Άσε που η ατάκα "αει χάσου μυρμηγκάκι" μας έχει φέρει τόσο κοντά όσο και μακρυά, μαζί. :P

Η ερώτηση "τι είναι άνθρωπος" δεν απαντιέται στην καρδιά της, με συγκριτικολογία. Τουτέστιν, ο άνθρωπος είναι ασήμαντος μπροστά στις πλανητικές μάζες ή τις ελκτικές δυνάμεις ανάμεσα στους πλανήτες κλπ. Ναι, είναι ασήμαντος. Αλλά τι είναι; Ασήμαντη ενεργειακή διάταξη; Αυτή είναι η πεποίθηση σου; Κι αν ακόμα, ισχύει αυτό, γιατί όταν κάνουμε έρωτα νιώθουμε σπουδαίοι; Όταν ξεγεννάμε παιδιά; Όλα παιχνίδια της εγωπάθειας; Όλα των όλων; :/:


Το αν ο καθένας μας από μόνος του αποφασίσει τι είδους ενέργεια θέλει να είναι, είναι αυτό που τελικά στο γενικό σύνολο τον κάνει να έχει μια πλευρά... σκοτεινή ή φωτεινή.

Οι ενέργειες δεν αποφασίζονται. Απλώς ρέουν (ζωντάνια) ή παύει η ροή τους (νεκρότητα).

Προσέγγιση με βάση το θέλημα του καθενός μας μοιάζει σαν η ενέργεια μας να είναι διαθέσιμη όποτε τη θέλουμε εμείς ασχέτως εξωτερικών συνθηκών, κάτι που μας διαψεύδει όταν αντιμετωπίζουμε μια ανίατη νόσο (ή ακόμα και ιάσιμη).

Ο Άνθρωπος είναι ένα Λάθος της Φύσης

Αν ο άνθρωπος είναι λάθος της Φύσης, ποιο μπορεί να είναι το σωστό; Let's say: η μη ύπαρξη του ανθρώπινου είδους; Είμαστε ένα λάθος που κάνουμε τα λάθη να μοιάζουν με σωστά ώστε κάθε τι λαθεμένο να έχει μια διττή υπόσταση...; Pas mal..


μα δεν πειράζει, γιατί η ίδια έχει κάνει μεγαλύτερα :P

Εξαδάχτυλος Κοκός, πχ; Α, να χαθείς αντιφρονούντα. :redface:


Σου χω δουλειά ;)

Γύρισα σελίδα στη καριέρα μου. Δεν ξαναγυρνάω στο τσίρκο...:(
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Δεσμώτης

Περιβόητο μέλος

Ο Δεσμώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 45 ετών. Έχει γράψει 4,605 μηνύματα.
... είναι το συνονθύλευμα της ψυχής και του σώματος μιας ενέργειας απειροελάχιστης στο σύμπαν

Είναι μέρες τώρα που με "τρώει" ο παραπάνω ορισμός σου κι όλο στροβιλίζομαι από σκέψεις για αυτόν. Το ομολογώ. :redface:

Πρώτον, ο άνθρωπος είναι ψυχοσωματική οντότητα. Η αλήθεια του ανθρώπου δεν έγκειται στην ψυχή του μόνο, αλλά στην οργανική ενότητα ψυχής, σώματος και πνεύματος. Αυτό είναι τόσο βασικό ώστε κάθε αμφισβήτησή του να συνιστά ασοβαρότητα.
Ο Ωριγένης που τοποθέτησε την ταυτότητα του ανθρώπου στην ψυχή του, ώστε να κάνει λόγο για προΰπαρξη των ψυχών προ της υλικής δημιουργίας του κόσμου, καταδικάστηκε ως αιρετικός, από την Εκκλησία.

Η ψυχή του ανθρώπου γεννιέται μαζί με το σώμα του και το σπουδαιότερο δεν αναπαύεται τελικά αν δεν ανακτήσει το σώμα της. Ο αείμνηστος Γεώργιος Φλωρόφσκι, ο μεγαλύτερος ίσως θεολόγος των χρόνων μας, το έθεσε επιγραμματικά: «το σώμα χωρίς την ψυχή είναι πτώμα, μα και η ψυχή χωρίς το σώμα είναι φάντασμα, δεν είναι σε καμιά περίπτωση άνθρωπος. Δεν είναι η αλήθεια του ανθρώπου».

Χαίρομαι που κάνεις σύνδεση της θεολογίας με την επιστήμη προς απάντηση του "τι ειναι ο άνθρωπος".

Δεύτερο σημείο, αν είναι έτσι τα πράγματα ως προς την αλήθεια του ανθρώπου, τότε δεν μπορούμε να λέμε ότι ο άνθρωπος έχει σώμα αλλά είναι σώμα. Αυτό θα πει ότι το σώμα είναι στοιχείο της αλήθειας του, του είναι του. Αλλά αν είναι έτσι, τότε ο άνθρωπος στην αλήθεια του είναι του είναι αδιάρρηκτα δεμένος με το φυσικό του περιβάλλον. Διότι πώς μπορεί να νοηθεί το ανθρώπινο σώμα χωρίς την υπόλοιπη υλική δημιουργία; Όσοι πιστεύουν ότι στα έσχατα θα αναστηθεί το ανθρώπινο σώμα, αλλά δεν θα επιβιώσει ο υλικός κόσμος, ασφαλώς εννοούν ένα σώμα μυθικό, εξωπραγματικό. Ο Άγιος Μεθόδιος Ολύμπου, πολεμώντας τον Ωριγένη, υποστηρίζει ότι δεν είναι δυνατόν ο Θεός να αναστήσει τα σώματα, αν δεν διασώσει ολόκληρη την υλική δημιουργία.
Κάθε επιστημονική και τεχνολογική κατάκτηση που καταργεί ή αποδυναμώνει τον ρόλο του σώματος στην γνώση, αντιβαίνει όχι στην ηθική αλλά στην αλήθεια, την οντολογία του ανθρώπου.

Τρίτο σημείο, ακριβώς λόγω αυτής της αδιάρρηκτης και οντολογικής σχέσεως του ανθρώπου με το σώμα του και δι' αυτού με το φυσικό του περιβάλλον, η Εκκλησία περιγράφει τον άνθρωπο ως μικρόκοσμο, ο οποίος εμπεριέχει τον μακρόκοσμο και συνδέει με το σώμα του τα υλικά με τα νοητά.
Δεν είναι τυχαίο ότι ο Υιός και Λόγος του Θεού προκειμένου να σώσει τον άνθρωπο έγινε σαρξ, δηλαδή πήρε επάνω του και το στοιχείο εκείνο του ανθρώπου που τον συνδέει με το φυσικό του περιβάλλον. Αν η αλήθεια του ανθρώπου βρισκόταν στην ψυχή του, θα έπαιρνε μόνο την ανθρώπινη ψυχή. Παίρνοντας το ανθρώπινο σώμα, έδειξε ότι ο άνθρωπος θα ήταν αδιανόητος χωρίς το σώμα του και ότι δεν ήλθε να σώσει ο Χριστός μόνο τον άνθρωπο αλλά και όλη την κτίση. Μεγαλύτερη καταξίωση του φυσικού περιβάλλοντος δεν θα μπορούσε να υπάρξει.

Τέταρτο, όλα αυτά καταδεικνύουν την οργανική σύνδεση και εξάρτηση του ανθρώπου από το φυσικό του περιβάλλον. Το ότι ο άνθρωπος δεν έχει σώμα αλλά είναι σώμα, υποδηλώνει ότι χωρίς το φυσικό περιβάλλον παύει να υπάρχει ο άνθρωπος. Η αλήθεια του ανθρώπου συνδέεται αδιάρρηκτα με την υπόλοιπη υλική κτίση. Η αλήθεια αυτή θεμελιώνεται στο ότι ο άνθρωπος δημιουργήθηκε από τον Θεό στο τέλος της Δημιουργίας και αφού είχε προηγηθεί η δημιουργία του υλικού κόσμου και όλου του ζωικού βασιλείου. Είναι χαρακτηριστικό ότι στα γνωστικά συστήματα ο άνθρωπος εμφανίζεται πριν δημιουργηθεί ο υλικός και ζωικός κόσμος. Στην Αγία Γραφή συμβαίνει το αντίστροφο. Αυτό δηλώνει την εξάρτηση του ανθρώπου από όλη την προηγουμένη δημιουργία και ιδιαίτερα από το ζωικό βασίλειο.

Πέμπτο, το ότι όμως ο άνθρωπος εμφανίζεται στο τέλος της δημιουργίας, δεν υποδηλώνει απλώς την εξάρτησή του από το φυσικό του περιβάλλον. Αυτό το δέχονται μετά χαράς όλοι οι περιβαλλοντολόγοι. Εκείνο που δεν φαίνεται να έχουν εντελώς αποδεχθεί είναι ότι και το φυσικό περιβάλλον έχει ανάγκη του ανθρώπου για να υπάρξει. Ο λόγος για τον οποίον δεν το αποδέχονται είναι ιστορικός. Εφόσον κάποτε υπήρχαν τα άλλα είδη χωρίς τον άνθρωπο, άρα μπορούν να υπάρξουν και στο μέλλον χωρίς αυτόν. Στο σημείο αυτό η (Ορθόδοξη) θεολογία διαφοροποιείται. Η υλική κτίση υπάρχει για να κορυφωθεί στον άνθρωπο, σ' αυτήν την κορωνίδα όλης της δημιουργίας, όπως την καλούν οι Πατέρες. Ο Άγιος Μάξιμος ιδιαίτερα, ταυτίζοντας τον κατ' εξοχήν, τον αληθινό άνθρωπο με τον Χριστό, επιμένει ότι τα πάντα δημιουργήθηκαν με στόχο τον άνθρωπο. Χωρίς τον άνθρωπο όλη η κτίση καταρρέει. Η οντολογία, η αλήθεια της κτίσεως δεν είναι ιστορική, πρωτολογική αλλά τελεολογική, εσχατολογική. Και στην έσχατη αλήθεια του κτιστού κόσμου κείται ο άνθρωπος. Η αντίληψη αυτή των Πατέρων έρχεται στην σκέψη μας όταν βρισκόμαστε μπροστά σε σύγχρονες θεωρίες της φυσικής και της κοσμολογίας, όπως η λεγόμενη ανθρωπική αρχή. Στον πρόλογο του κλασικού πλέον έργου των Barrow and Tipler, «The Anthropic Cosmological Principle», διαβάζουμε: «δεν είναι μόνον ότι ο άνθρωπος προσαρμόζεται εις τον κόσμο, ο κόσμος επίσης προσαρμόζεται στον άνθρωπο». Και έχω εδώ ένα κομμάτι που δεν θα σας κουράσω να σας το διαβάσω.
Έτσι «τι εστίν άνρθωπος, τι μιμνήσκειν αυτού;». Όλα για τον πρίγκηπα έγιναν, η επιστήμη συμφωνεί με την θεολογία. Αλλά η επιστήμη μας λέει ότι ο κόσμος αυτός θα τελειώσει. Ακούω ότι το είπε και μάλιστα σε συγκεκριμένο χρόνο ο ακαδημαϊκός κ. Κοντόπουλος. Και μαζί του ο άνθρωπος. Ενώ η ιδεολογία μας διαβεβαιώνει ότι ο κόσμος θα σωθεί από την καταστροφή μαζί με τον άνθρωπο. Υπάρχει εδώ σημείο συναντήσεως θεολογίας και επιστήμης; Σε ένα πρόσφατο βιβλίο του, ο ένας από τους συγγραφείς ονόματι Tipler, με τον σαγηνευτικό τίτλο «The Physics of Immortality», «η Φυσική της Αθανασίας», επιχειρεί να αποδείξει ότι η αθανασία του ανθρώπου είναι ιδέα συμβατή, ίσως και αναγκαία, με την Φυσική. Την όλη επιχειρηματολογία του την συνδέει βέβαια με την μετάβαση της ανθρώπινης ζωής σε άλλους πλανήτες.

Παραμένει όμως εδώ ένα κενό μεταξύ επιστήμης και Oρθοδόξου θεολογίας. Για την θεολογία, η αθανασία είναι δωρεά του Θεού και όχι φυσική αναγκαιότητα. Ο άνθρωπος είναι κτιστός και κατά συνέπεια από την φύση του θνητός. Αν όμως δούμε τον άνθρωπο χριστολογικά, τότε ίσως χωρέσει μέσα στην φύση, μέσα στην αλήθεια του κτιστού η έννοια της αθανασίας. Μπορεί όμως η επιστήμη να συναντήσει την θεολογία στον χώρο της χάριτος; Μπορεί να δει τον κόσμο σαν δώρο της ελευθερίας ενός προσώπου και όχι απλώς σαν παρατήρηση φαινομένων; Από την στιγμή που η Φυσική άρχισε να προβληματίζεται με το ερώτημα της αρχής του κόσμου και του τέλους του και από την ώρα που βρέθηκε τόσο κοντά στην έννοια της εκ του μηδενός δημιουργίας, έχει ήδη αγγίξει την έννοια της χάριτος. Αν η αρχή του κόσμου δεν ανάγεται στον ίδιο τον κόσμο, η χάρη, και αν δεν αποδεικνύεται ή ομολογείται, πάντως εξυπακούεται. Το ίδιο ισχύει και για το τέλος του φυσικού κόσμου.

Έκτο και τελευταίο σημείο της Oρθοδόξου ανθρωπολογίας. Ο άνθρωπος δεν βρίσκεται μόνο σε σχέση εξάρτησης από την φύση αλλά και σε σχέση διαλεκτική μαζί της. Αυτό είναι το νόημα της έννοιας του προσώπου. Στην Πατερική Θεολογία το πρόσωπο χρησιμοποιείται για την Αγία Τριάδα και αυτό σημαίνει ότι ως πρόσωπο ο άνθρωπος προσπαθεί να υπερβεί τη φύση και να λειτουργήσει ελεύθερα από αυτήν, όπως ο Θεός. Πρόσωπο θα πει ελευθερία από την φύση αλλά και ελευθερία για την φύση. Και εδώ έγκειται η σπουδαιότητα του προσώπου για την οικολογία. Στην άσκηση της ελευθερίας του, ο άνθρωπος μπορεί να αντιταχθεί στο φυσικό του περιβάλλον και αυτό κάνει με την καταστροφή που επιφέρει. Αλλά μπορεί, εν ονόματι της ίδιας ελευθερίας και να το αγαπήσει και να το σεβαστεί. Με την ίδια ελευθερία με την οποία υπερβαίνει την δουλεία του στην φύση, μπορεί και να αγαπήσει την φύση, διότι την θεωρεί ως δώρο της αγάπης εκείνου Τον οποίον ελεύθερα αγαπά.

Και εδώ συνδέεται το θέμα της (αλλοίωσης) ταυτότητας του ανθρώπου με την Οικολογική κρίση. Αλλά μην το πλατιάσω.

Στην αλλοίωση αυτή μερίδιο ευθύνης έχουν τόσο η θεολογία όσο και η επιστήμη.
Η πρώτη στο βαθμό που αποσωμάτωσε την αλήθεια του ανθρώπου και τον απέκοψε από τον υλικό κόσμο με μια «πνευματικότητα» που αποποιείται την ύλη και δεν τονίζει την ανάσταση των σωμάτων ως βασική προϋπόθεση της αλήθειας του ανθρώπου.
Η δεύτερη, η επιστήμη, στον βαθμό που καλλιεργεί την νοημοσύνη ως λειτουργία ανεξάρτητη από το σώμα και με τον τρόπο αυτό καταδυναστεύει με την τεχνολογία τον φυσικό κόσμο, επεμβαίνοντας στον τρόπο του είναι του και αλλοιώνοντας επικίνδυνα την αλήθεια της ταυτότητάς του.

Η καταδυνάστευση του φυσικού κόσμου από την ανθρώπινη νοημοσύνη, όχι από τον άνθρωπο, γιατί στρέφεται και κατά του ανθρώπου το φαινόμενο αυτό, ως ψυχοσωματικού όντος, δεν μπορεί να ανατραπεί παρά μόνο με μια κοινή προσπάθεια επιστήμης και θεολογίας να καταδείξουν τον ψυχοσωματικό χαρακτήρα του ανθρώπου και να αναδείξουν το σώμα του ανθρώπου ως κρίκου μεταξύ αισθητών και νοητών ως μέσου κοινωνίας και επικοινωνίας.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

Rempeskes

Επιφανές μέλος

Ο Rempeskes αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Hair stylist. Έχει γράψει 8,045 μηνύματα.
Αλλά μην το πλατιάσω.


:laugh: σε πάω ρε γμτ...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Άγγελος

Επιφανές μέλος

Ο Άγγελος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Ελεύθερος επαγγελματίας και μας γράφει απο Πάτρα (Αχαΐα). Έχει γράψει 10,408 μηνύματα.
Ο άνθρωπος είναι ο πιο πολυπλοκος και εξελιγμενος ζωντανος οργανισμος στον πλανητη γη.....
Τι άλλο χρειαζεται να πουμε?
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Scandal

Διαχειριστής

Ο Πέτρος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 34 ετών, επαγγέλεται Web developer και μας γράφει απο Περιστέρι (Αττική). Έχει γράψει 16,689 μηνύματα.
Πάντως αυτό που μου κάνει εντύπωση στο σώμα του ανθρώπου είναι το γεγονός ότι κάθε άνθρωπος έχει τελείως διαφορετικά χαρακτηριστικά προσώπου σε σχέση με τα ζώα που μεν έχουν διαφορετικά χαρακτηριστικά αλλά σε πολύ πολύ soft επίπεδο. :hmm:




-petros
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Buggs

Διάσημο μέλος

Ο Buggs αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 3,045 μηνύματα.
Ο ανθρωπος ειναι ενα ζώο που χρησιμοποιεί συστηματικά το μυαλό του για την καταστροφή του. Χαρη σ'αυτο (την αυτοκαταστροφή ή το μυαλο ; ) ξεχώρισε απο τα άλλα ζώα !


Edit: Στην διαρκεια της ιστορίας του ενα ποσοστό λιγοτερο απο το 1% των ανθρωπων δημιουργησαν τις επιστήμες και την τεχνολογία, απο τις οποιες βγήκε ο πολιτισμος ενεκα του οποίου πιστεύουμε ότι είμαστε ανώτεροι απο τα ζώα. Στο μεταξύ το υπόλοιπο 99% εξακολουθει να χρησιμοποιεί τις επιστήμες και την τεχνολογία με τον παραπάνω τρόπο :)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

Rempeskes

Επιφανές μέλος

Ο Rempeskes αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Hair stylist. Έχει γράψει 8,045 μηνύματα.
σε σχέση με τα ζώα που μεν έχουν διαφορετικά χαρακτηριστικά αλλά σε πολύ πολύ soft επίπεδο.

Aυτό δεν είναι αλήθεια. Εμείς δεν έχουμε εκπαιδεύσει τα μάτια μας για να τα ξεχωρίζουμε.

Χώρια από αυτό, κάποια μου είπε τις προάλλες "Ωραία η Ολυμπιάδα κλπ... Μα αυτοί οι Κινέζοι, πως ξεχωρίζονται μεταξύ τους?"

:P
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Tetragrammaton

Διάσημο μέλος

Ο Site Bot αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 35 ετών, επαγγέλεται Συνταξιούχος και μας γράφει απο Πειραιάς (Αττική). Έχει γράψει 2,671 μηνύματα.
Aυτό δεν είναι αλήθεια. Εμείς δεν έχουμε εκπαιδεύσει τα μάτια μας για να τα ξεχωρίζουμε.

Χώρια από αυτό, κάποια μου είπε τις προάλλες "Ωραία η Ολυμπιάδα κλπ... Μα αυτοί οι Κινέζοι, πως ξεχωρίζονται μεταξύ τους?"

:P

Έχει απόλυτο δίκιο. Είναι απλώς ότι εμείς δεν είμαστε σε θέση να ξεχωρίσουμε μεταξύ τους τα χαρακτηριστικά των ζώων, όπως δυσκολευόμαστε σε κάποιο μικρό βαθμό να ξεχωρίσουμε και ανθρώπους άλλων φυλών.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Νωεύς

Τιμώμενο Μέλος

Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
Ο ανθρωπος ειναι ενα ζώο που χρησιμοποιεί συστηματικά το μυαλό του για την καταστροφή του. Χαρη σ'αυτο (την αυτοκαταστροφή ή το μυαλο ; ) ξεχώρισε απο τα άλλα ζώα !


Edit: Στην διαρκεια της ιστορίας του ενα ποσοστό λιγοτερο απο το 1% των ανθρωπων δημιουργησαν τις επιστήμες και την τεχνολογία, απο τις οποιες βγήκε ο πολιτισμος ενεκα του οποίου πιστεύουμε ότι είμαστε ανώτεροι απο τα ζώα. Στο μεταξύ το υπόλοιπο 99% εξακολουθει να χρησιμοποιεί τις επιστήμες και την τεχνολογία με τον παραπάνω τρόπο :)

Αν το "1% των ανθρώπων" ήταν μόνο του πάνω στη Γη, μάλλον το ανθρώπινο γένος θα ζούσε ακόμη μέσα στις σπηλιές (άντε, και στα ιγκλού!).
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

cibyllian

Περιβόητο μέλος

Η Μπούι αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 4,205 μηνύματα.
Πάντως αυτό που μου κάνει εντύπωση στο σώμα του ανθρώπου είναι το γεγονός ότι κάθε άνθρωπος έχει τελείως διαφορετικά χαρακτηριστικά προσώπου σε σχέση με τα ζώα που μεν έχουν διαφορετικά χαρακτηριστικά αλλά σε πολύ πολύ soft επίπεδο. :hmm:

-petros


Aυτό δεν είναι αλήθεια. Εμείς δεν έχουμε εκπαιδεύσει τα μάτια μας για να τα ξεχωρίζουμε.

Χώρια από αυτό, κάποια μου είπε τις προάλλες "Ωραία η Ολυμπιάδα κλπ... Μα αυτοί οι Κινέζοι, πως ξεχωρίζονται μεταξύ τους?"

:P

Θα συμφωνήσω με τον Ρεμπεσκέ, είναι θέμα οπτικής .... όπως λέει εμάς μας φαίνεται ότι π.χ. οι κινέζοι γενικά μοιάζουν πιο πολύ μεταξύ τους απ' ότι εμείς, όμως κάπου έχω ακούσει ότι και αυτοί έτσι μας βλέπουν εμάς.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

mania

Επιφανές μέλος

Η mania αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Ρόδος (Δωδεκάνησα). Έχει γράψει 12,949 μηνύματα.
Θα πώ την άποψη της μητέρας μου μιάς και εδώ κολάει:redface:

Ανθρωπος είναι ένα σκουπίδι, δεν σέβετε και δεν νοιάζετε για κανέναν,
άνθρωπος είναι ένα ισχυρο σκουπίδι που η εξουσία καμιά φορά τον κάνει να ξεχνάει απο που ξεκινά και καταστρέφοντας ότι με κόπο φτιάχνει ο διπλανός του
Ανθρωπος είναι ένα τίποτα με εξουσία σε έναν πλανήτη που ποτέ δεν σεβάστηκε, αυτό όμως που δεν ξέρει ο άνθρωπος είναι πώς όσο ποιο πολλύ δεν σέβετε τον πλανήτη του αντί να λιώσει σαν χαρτί θα λιώσει σαν πλαστικο στον ίδιο πλανήτη που κατέστρεψε...

Χρόνια τώρα ακούω αυτά απο την μάνα μου και πραγματικά σκέυτομαι πώς έχει δίκιο, ο άνθρωπος είναι ένα τίποτα που δεν νοιάζετε και δεν ενδιαφέρετε, όσο για την εκδοχή χαρτιού και πλαστικού, άν και μακάβρια αρχίζω να την ψιλοκαταλαβένω, αν και παλιά την κοροιδευα:hmm:
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Νωεύς

Τιμώμενο Μέλος

Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
Θα πώ την άποψη της μητέρας μου μιάς και εδώ κολάει:redface:

Ανθρωπος είναι ένα σκουπίδι, δεν σέβετε και δεν νοιάζετε για κανέναν,
άνθρωπος είναι ένα ισχυρο σκουπίδι που η εξουσία καμιά φορά τον κάνει να ξεχνάει απο που ξεκινά και καταστρέφοντας ότι με κόπο φτιάχνει ο διπλανός του
Ανθρωπος είναι ένα τίποτα με εξουσία σε έναν πλανήτη που ποτέ δεν σεβάστηκε, αυτό όμως που δεν ξέρει ο άνθρωπος είναι πώς όσο ποιο πολλύ δεν σέβετε τον πλανήτη του αντί να λιώσει σαν χαρτί θα λιώσει σαν πλαστικο στον ίδιο πλανήτη που κατέστρεψε...

Χρόνια τώρα ακούω αυτά απο την μάνα μου και πραγματικά σκέυτομαι πώς έχει δίκιο, ο άνθρωπος είναι ένα τίποτα που δεν νοιάζετε και δεν ενδιαφέρετε, όσο για την εκδοχή χαρτιού και πλαστικού, άν και μακάβρια αρχίζω να την ψιλοκαταλαβένω, αν και παλιά την κοροιδευα:hmm:

Παρά ταύτα, είναι ένα "σκουπίδι", που αναρωτιέται, "τι δεν είναι σκουπίδι;". Θα έλεγε λοιπόν κανείς σχετικά, ότι είναι μεγάλο Ερωτηματικό ( ο άνθρωπος), που "κουβαλάει μέσα" του, και τα πιο απίθανα ακόμη ερωτήματα!
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

mania

Επιφανές μέλος

Η mania αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Ρόδος (Δωδεκάνησα). Έχει γράψει 12,949 μηνύματα.
Παρά ταύτα, είναι ένα "σκουπίδι", που αναρωτιέται, "τι δεν είναι σκουπίδι;". Θα έλεγε λοιπόν κανείς σχετικά, ότι είναι μεγάλο Ερωτηματικό ( ο άνθρωπος), που "κουβαλάει μέσα" του, και τα πιο απίθανα ακόμη ερωτήματα!

Σκουπίδι γλυκιέ μου είναι κάτι που δεν ανακοικλώνετε, δεν χρησιμοποιήτε και δεν μπορείνα είναι χρήσιμο παρα μόνο για την ρήπανση του περιβάλοντος και γενικά την καταστροφη του ότι είναι καλό;)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Νωεύς

Τιμώμενο Μέλος

Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
Σκουπίδι γλυκιέ μου είναι κάτι που δεν ανακοικλώνετε, δεν χρησιμοποιήτε και δεν μπορείνα είναι χρήσιμο παρα μόνο για την ρήπανση του περιβάλοντος και γενικά την καταστροφη του ότι είναι καλό;)

Συμφωνώ, αλλά δεν ξέρω, τι δεν είναι σκουπίδι...Γιατί κάποτε κάποιος είπε: "Τα πάντα ρει..." κλπ.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

mania

Επιφανές μέλος

Η mania αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Ρόδος (Δωδεκάνησα). Έχει γράψει 12,949 μηνύματα.
Συμφωνώ, αλλά δεν ξέρω, τι δεν είναι σκουπίδι...

Γενικά; ή ότι αφορά τους ανθρώπους;
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

  • Τα παρακάτω 0 μέλη και 1 επισκέπτες διαβάζουν μαζί με εσάς αυτό το θέμα:
    Tα παρακάτω 3 μέλη διάβασαν αυτό το θέμα:
  • Φορτώνει...
Top