Ζωγραφική: είναι ακόμα μια καλή τέχνη;

Δεσμώτης

Περιβόητο μέλος

Ο Δεσμώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 45 ετών. Έχει γράψει 4,605 μηνύματα.
Το ερώτημα αν η ζωγραφική είναι καλή τέχνη δυστυχώς έχει επικρατήσει να απαντιέται από αναρμόδιους ή αδαείς περί της τέχνης.
Με την απεριόριστη πίστη στην αξία και δύναμη της Επιστήμης (να δαμάζει τη Φύση με την ανακάλυψη των νόμων που τη κυβερνούν) ο αιώνας μας έχει παραβλέψει ένα αναμφισβήτητο γεγονός, ότι τουλάχιστο στην εξερεύνηση της "ψυχής" του ανθρώπου το δρόμο τον ανοίγει και τον φωτίζει ένας άλλος οξυδερκέστερος από τον επιστήμονα βυθοσκόπος: ο ποιητής.

Για μένα ο ζωγράφος είναι ένας ποιητής που χρησιμοποιεί ένα καβαλέτο με χρώματα αντί λέξεις.

Αλλά τί θα πεί Καλή Τέχνη; Υπάρχει Κακή; Υπάρχει Κακή τέχνη ή κακός τρόπος έκφρασης της; Όλες οι Τέχνες είναι καλές ακόμα κι αν πληρώνουμε ένα ακριβό (έως απάνθρωπο) τίμημα για να την ασκήσουμε ή να τη θαυμάσουμε.

Είναι παρατηρημένο (για να μείνω στη ζωγραφική και να μη πλατιάσω) ότι και μόνο η διατύπωση της παραπάνω (υπογραμμισμένης) πρότασης ενοχλεί τους σταυροφόρους της καθαρής, αντικειμενικής (τάχα μου) γνώσης, φιλοσόφους και "θετικούς" (ένας απο αυτούς και η αφεντομουτσουνάρα μου) επιστήμονες. Έχουν σχηματίσει την αντίληψη ότι τα καλλιτεχνικά προϊόντα είναι έργα της "φαντασίας" και εφόσον κινούνται στη σφαίρα του "μύθου" δεν υπόκεινται στους περιορισμούς της ανεξάρτητης απο την υποκειμενική συνείδηση πραγματικότητας και αποκλειστικό σκοπό έχουν να χαρίζουν στον άνθρωπο τη συγκίνηση της ομορφιάς, όχι το φώς της "αλήθειας"....μπορεί να υπάρξει καλό άν δεν μας ποτίζει με την ουσία μιας αλήθειας;ε;

Καθένας-λένε- στην περιοχή της δικαιοδοσίας τους. Η γνώση είναι της θεωρητικής ανάλυσης και της πειραματικής επαλήθευσης προσφορά, όχι της ποιητικής εμπνοής, του οίστρου της Τέχνης.Εξού και η διένεξη για την παιδευτική σπουδαιότητα των προϊόντων της καλλιτεχνικής δημιουργίας ή τα ποιά είναι Καλά και ποιά όχι Καλά.Διένεξη που ανατρέχει σε πολύ περασμένα χρόνια εως την εποχή λ.χ. του Πλάτωνα. Είναι γνωστή η οξύτατη κριτική των αρχαίων φιλοσόφων στο γνωσιολογικό περιεχόμενο των Ομηρικών επών. Τον ποιητή γενικά τον τοποθετούν τρείς θέσεις μακρυά από τη βασίλισσα Αλήθεια: στην πρώτη θέση κάθεται ο σοφός που θεάται τις αιώνιες ιδέες, στη δεύτερη αυτός που αντιλαμβάνεται τα αισθητά ομοιώματα τους και τα χειρίζεται πρακτικά (π.χ. ο κατσκευαστής ενός κρεβατιού,ο μαραγκός κλπ.) και στη τρίτη εκείνος που απεικονίζει (με το λόγο, τη γραφίδα ή το γλύφανο), ο καλλιτέχνης. Άν ο δεύτερος έχει να κάνει με τους ίσκιους του Όντος, ο τρίτος-ο εμπνευσμένος τάχα και προφητικός ποιητής-περιδιαβαίνει στον ίσκιο του ίσκιου...

Σήμερα δεν έχει πολλούς οπαδούς αυτή η θεωρία.Η πρόληψη όμως εξακολουθεί να υπάρχει οτι απο "καθαρά επιστημονική άποψη" οι επινοήσεις του καλλιτέχνη είναι ανεύθυνες, ότι στον ποιητή (ζωγράφο) επιτρέπεται να μυθοποιεί πρόσωπα και πράγματα, και επομένως ο τρόπος με τον οποίο ως δραματουργός (τοπιοζωγράφος) παρουσιάζει μια περιπλοκή ζωής και ως μυθιστοριογράφος (πορτραιτίστας) αναλύει ένα χαρακτήρα δεν πρέπει να παίρνεται στα σοβαρά.Άλλο επιστήμη και άλλο Τέχνη.

Διαφωνώ.Βασικός πυλώνας των ψυχογραφικών αποτυπώσεων είτε με τη γραφή είτε με την εικονοκλαστική ήταν η Τέχνη και παραμένει.Τα συνταρακτικά ευρήματα των Καλλιτεχνών τα ανακάλυψε πολύ αργότερα η Επιστήμη είτε ψυχολογία λέγεται αυτή, είτε κοινωνιολογία είτε ανθρωπολογία.

Αλήθεια όμως, είναι εκείνο που δε ξεχνιέται...Άρα μήπως πρέπει να αναθεωρήσουμε για το τί είναι καλό και τί όχι; Κάθε γνώση είναι καλή άρα και αληθινή; Κι αν κάθε γνώση δεν είναι (γιατί πολύ απλά ξεχνάμε πολλά απ΄όσα μαθαίνουμε)ενώ κάθε τέχνη είναι αληθινή (γιατί αποτυπώνεται στα σπήλαια της ψυχής μας) έχω την εντύπωση ότι μάλλον η Τέχνη με το σκεπτικό αυτό είναι σημαντικότερη από κάθε επιστήμη.

Έκανα μια σπιντάτη συγκριτική (τέχνη-επιστήμη) χωρίς να είναι το κεντρικό ερώτημα αυτό γιατί η προσέγγιση του αν η ζωγραφική είναι μια άλλη Καλή τέχνη περνάει απο τις συμπληγάδες των γνωστικών και της επιστημονικής σωληνώδους σκέψης που πολλές φορές είναι στείρα κρίνοντας το διαφορετικό...

Όποιος θεωρεί την όποια τέχνη σαν μη καλή μορφή τέχνης προσωπικά τον θεωρώ ανώμαλο στοιχείο, εκείνον δηλ που έχει την παθολογική ισχυρογνωμοσύνη (obduracy).
Μου θυμίζει ένα πόνημα του Οβίδιου για το περίφημο ψυχολογικό παράδοξο: video meliora proboque, deteriora sequor (βλέπω τα καλύτερα και τα επιδοκιμάζω, ακολουθώ τα χειρότερα) και κάποιος Αμερικανός (!) φιλόσοφος το απέδωσε σε ψυχική διαστροφή.Όταν-λέει- κάποιος εκτελεί μια πράξη που πιστεύει ότι είναι κακή, πρέπει να υποθέσουμε ότι ταυτόχρονα πιστεύει πως αυτή η πράξη για κάποιον λόγο είναι εκείνη που οφείλει να εκτελέσει.Το ανώμαλο στοιχείο που χαρακτηρίζει το φαινόμενο αυτό γίνεται φανερό στη περίπτωση που αυτός ο άνθρωπος πνίγει μέσα του επίμονες φυσικές τάσεις, ισχυρά συναισθήματα, ακόμα και οργανικές ανάγκες, για να μη παραβεί ορισμένες ανάγκες, για να μη παραβεί ορισμένες αρχές, στις οποίες πιστεύει ακράδαντα.

παραδείγματα τέτοιων ανωμαλιών:
1. Ο Kepler στο ημερολόγιο του είχε σημειώσει ότι ο περίφημος αστρονόμος τησ εποχής του ο Δανός Tycho Brahe πέθανε κατά τον εξής παράδοξο τρόπο: Τον είχε καλέσει σε πλούσιο δείπνο ένας επιφανής άρχοντας, ο Rosenberg, και ενώ σε μία στιγμή αισθάνθηκε έντονη την ανάγκη να ουρήσει, ντράπηκε να σηκωθεί από το τραπέζι, για να μη φανεί ανάγωγος, και εξακολούθησε να πίνει.Όταν γύρισε αργά στο σπίτι του, είχε πάθει ανάσχεση ούρων και πέθανε.
2. Για τον διαβόητο πάλι δήμιο του Χίτλερ τον Himmler, λέγεται ότι κάθε φορά που πρόσταζε την εξόντωση μυριάδων Εβραίων, πάθαινε νευρική κρίση από την αποστροφή που ένιωθε για το έγκλημα του, γεγονός που δείχνει ότι ηθικά αποδοκίμαζε τις πράξεις του. Εξακολούθησε εντούτοις να κακουργεί, επειδή πίστευε στην υπεροχή της Άριας Φυλής και στον κίνδυνο εκφυλισμού της από την σημιτική διάβρωση (L.S. Carrier "Perversity" μέσα στο Σκωτικό περιοδικό "Τhe philosophical Quarterly, τεύχος 1976, σελ. 236-237).

Τέτοιοι είναι που κρίνουν τί είναι Τέχνη, ποιές οι μορφές της...ποια καλή ποιά καλοψημένη, ποιά με το αίμα της κλπ κλπ.

Όσοι ασκείτε τέχνη εξασκείτε και τη γνώση γιατί η γνώση κρύβεται πίσω απο κάθε Τέχνη και κάθε τέχνη είναι καλή.Ακόμα και η αφόδευση ενός Ελέφαντα ή μιας αγελάδας (θυμίσου τη Κλάρα του Αρναούτ.) είναι μια αφηρημένη τέχνη.Ό,τι πουλιέται είναι μόνο τέχνη;
Έχει μεθοδεύσεις και η τέχνη.Απλώς πιο σπάνια δίνουμε σημασία στην τεχνική όταν μιλάμε για τέχνη.Πάντα υπάρχει όμως.Η τέχνη είναι επιστήμη.
Αν πείς οτι ασχολείσαι με μία τέχνη που δεν είναι καλή, τότε στη καλύτερη περίπτωση ταυτίζεις αυτό που του χαρίζεις το καιρό σου με κάτι μή ωφέλιμο.
Καλή Τέχνη για μένα είναι οτιδήποτε εξερευνεί το υπέδαφος του μέσα μας, της συνείδησης.Ο,τι μας κάνει να μιλάμε χωρίς απαραίτητα να το λέμε ή χωρίς να χρειαστεί να το προφέρουμε αν και το να είσαι τραγουδιάρης είναι μορφή Τέχνης.

υ.γ.Η αποστολής της Τέχνης δεν είναι να είναι καλή. Έτσι κι αλλιώς είναι για όλα τα επειδή του κόσμου.
Γράφει ο Balzac (πορτραιτίστας ανθρώπινων χαρακτήρων): Αποστολή της Τέχνης δεν είναι να αντιγράφει τη φύση, αλλά να την εκφράζει.Δεν είσαι ευτελής αντιγραφέας, αλλά ποιητής...Διαφορετικά ένας γλύπτης θα ξοφλούσε με όλες τις δουλειές του χύνοντας σε μαλακή ύλη το σώμα μιας γυναίκας. Ε! λοιπόν δοκίμασε να χύσεις σε μαλακή ύλη το χέρι της αγαπημένης σου και να το τοποθετήσεις μπροστά σου.Θα δείς ένα φρικτό πτώμα χωρίς καμιά ομοιότητα, και θα αναγκαστείς να πάς να βρείς το γλύφανο του ανθρώπου που χωρίς να σου αντιγράψει αυτό το χέρι με ακρίβεια θα σου παραστήσει την κίνηση και τη ζωή του".

....Εκείνο που έχουμε να αδράξουμε δεν είναι η καλοσύνη της όποιας Τέχνης...είναι το πνεύμα, η ψυχή, η φυσιογνωμία των πραγμάτων και των όντων..αυτά είναι η "πραγματικότητα" με την οποία πρέπει να συμφωνεί το ποιητικό έργο για να αγκαλιάσει την καλλιτεχνική αλήθεια.

Κάθε τέχνη έχει τα δικά της μέσα και το δικό της τρόπο να επιτύχει σε αυτό το δύσκολο άθλο. Κοινή σε όλες τις μορφές είναι η μυστηριακή δύναμη που είναι εντελώς μαγική ...αφού μπορεί με τη πνοή της να δημιουργεί άλλες πραγματικότητες και να υψώνεται σε μια άλλη σημαντική αλήθεια. Την αλήθεια του μύθου κατά Παπανούτσο..Πολύ το γουστάρω αυτό....Αλήθεια του μύθου....τι πετυχημένο...

Ερώτηση: Τί γνώμη έχετε για τη φωτογραφία ως μορφή Τέχνης; Πόσο καλή Τέχνη είναι; Εδώ σε θέλω Stellitsa...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

suspiria

Διάσημο μέλος

Η ρόζα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Φοιτητής/τρια. Έχει γράψει 2,065 μηνύματα.
Προσωπικά όσο περνάει ο καιρός, ασχολούμαι με την τέχνη, όχι μόνο με τη ζωγραφική, και συνεχώς ανακαλύπτω νέες πτυχές και αναθεωρώ τον ορισμό της "τέχνης".

Κάποτε προσπαθώντας να απαντήσω στο τι είναι τέχνη έλεγα απλά οτι είναι η δημιουργία. Τώρα, χωρίς να έχει περάσει μεγάλο χρονικό διάστημα από τότε, ο ορισμός που δίνω είναι πολύ περισσότερο πολύπλοκος από τη μία και μοναδική λέξη του τότε.

Ωστόσο ακόμα δεν μπορώ να απαντήσω με σιγουριά αν γνωρίζω τι είναι τέχνη και σαφώς και δεν μπορώ να απαντήσω στο ερώτημα του συγκεκριμένου θέματος.

Αυτό που ήθελα να γράψω εδώ είναι οτι τα δύο τελευταία χρόνια άρχισα να ασχολούμε με το ελεύθερο σχέδιο (λόγω του οτι θα εξεταστώ πανελλήνια σε αυτό), πέρυσι λιγότερο και φέτος περισσότερο, και αυτό που συνειδητοποίησα είναι οτι ενώ στην αρχή το έβλεπα ως ένα ακόμα μάθημα -και μέγα το λάθος μου, το αναγνωρίζω- ύστερα άρχισα να μένω με τις ώρες πάνω από ένα σχέδιο και να προσέχω και τις πιο μικρές λεπτομέρειες -τις οποίες θεωρούσα αγγαρεία κάποτε-.

Το πιο σημαντικό όμως είναι οτι με τον καιρό σκεφτόμουν συνέχεια συνθέσεις, που τις περισσότερες βέβαια ακόμα δεν έχω σχεδιάσει λόγω του περιορισμένου χρόνου μου, ή έβλεπα τριγύρω κάποια αντικείμενα και σκεφτόμουν να είχα χαρτί και μολύβι να τις ζωγραφίσω.

Το ίδιο νιώθω και με τη φωτογραφία. Κάποτε τυχαία ξεκίνησα να τραβάω φωτογραφίες και από τότε μονίμως εντοπίζω εικόνες στο περιβάλλον μου που θα ήθελα να χωρέσω σε μία φωτογραφία την ίδια στιγμή.

Αυτό είναι καλή τέχνη;
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Δεσμώτης

Περιβόητο μέλος

Ο Δεσμώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 45 ετών. Έχει γράψει 4,605 μηνύματα.
πιστευω η τεχνη δεν πρεπει να εμπορευεται.Συμφωνειτε?Και ετσι ναι θα ηταν μια καλη τεχνη...

Εδώ εμπορεύεται η πίστη.Αλλά μέσα στα σπλάχνα των λατρευτικών χώρων του Δημιουργού βλέπεις τη τέχνη.Βλέπεις κηροπήγεια, τρούλους μικρά αρχιτεκτονικά θαύματα, βλέπεις αγιογραφίες κλπ.Να μή δώσεις το κατιτίς; Κοντζάμ τάμα, θέλει το σπρωξιματάκι του κι ο Θεός!

Αλλά δε μου λές...όταν το χρήμα είναι ενδιάμεσος σώνει και καλά υπάρχει φθήνια και ξεπεσμός;Το να λές ότι η εμπορία ζωγραφικών πινάκων, ή ποιητικών συλλογών ή χαλιών (βλέπε Μοιραράκη) ή ξυλουργικών κατασκευών κλπ. δε συνάδει με το καλόν είναι σα να ταυτίζεις το χρήμα με τη πηγή κάθε κακού...

Με την ίδια λογική λοιπόν δεν υπάρχει καλό εμπόριο (πόσο μάλλον!)....επειδή κάθε συναλλαγή εμπορική αποτιμάται με χρήμα..
Άραγε οι πουτ@νες (που μοσχοπουλούνται- με το "μοσχο" έχω κάποιες αντιρρήσεις!) παύουν να είναι γυναίκες και δει καλές επειδή τα παίρνουν; Δεν υπάρχουν καλές πουτ@νες;

Οι πίνακες του Σαλβαντόρ Νταλί, ή του Εγγονόπουλου ή του Πικασό είναι κακή τέχνη επειδή μοσχοπουλήθηκαν και όσο μεγαλύτερο το αντίτιμο τόσο πιο κακή η τέχνη;

Το καλόν είναι το συγκινητικό...το καλό δεν είναι το αγαθό και καθυστερημένο.Αν ζείς για τη τέχνη και όχι απο τη τέχνη θα πεί ότι σέβεσαι τη τέχνη ενώ αν πουλάς στο όνομα της τέχνης είσαι βυθισμένος σε πελάγη ιδιοτέλειας; Αφού σε προτιμά πολύς κόσμος και στο δείχνει...Δηλαδή αν γράψεις ένα βιβλίο και το εκδόσεις δεν είναι σημαντικότερο να το διαβάσει ένας αριθμός ανθρώπων από το να το'χεις δια παντός συρταρωμένο; Την ένοια της μοιρασιάς πώς τη κόβεις; Οκ αν από αυτό πλουτίσεις κι από πάνω γιατί παύει να είναι καλή η τέχνη; Επειδή σου απέφερε και μια σέσουλα χρημάτων;

Ο Στίβεν Κίνγκ ή ο Προύστ και τόσοι άλλοι είχαν στο μυαλό τους τα πλούτη ενώ έγραφαν; Ή μόλις εξαπλώθηκε η φήμη τους αυτομάτως (με ένα τσικιτικλόν) έγιναν κακοί στη τέχνη τους;

Αν η τέχνη εμπορεύεται δε πάει να πει ότι είναι κακή τέχνη αλλά ούτε και η καλή τέχνη είναι απαρέγκλιτα αυτή που δεν καταλήγει σε καμία εμπορευσιμότητα. Όταν την εμπορεύεις παίζεις ένα στοίχημα του κατά πόσο θα έχεις απήχηση (και οι εκδοτικοί σε έχουν στο χέρι έτσι κι αλλιώς...για τα ποσοστά μιλάω) και όταν δε την εμπορεύεις είσαι ένας μοναχικός γραφιάς, ζωγράφος που απλώς ονειρεύεσαι τις τύχες σου άν την εμπορευόσουν...

Η εμπορικότητα απλώς σε κάνει γνωστό..πιθανόν και πλούσιο...βγαίνεις απο την αφάνεια του καβουκιού σου.Σε περιεργάζονται οι πολλοί...

Ο ρομαντισμός σου δε κάνει καλό στη ζωγραφική σου Στέλλα με όλο το σέβας που μπορώ να στάξω μέσα μου...


το να ζωγραφιζεις τα ονειρα σου και να τα προσφερεις ωστε να ονειρευονται και αλλοι ναι αυτο ειναι καλο καγαθον

καλοκάγαθον; Δηλαδή άν τα εμπορεύεσαι πάλι τα όνειρα σου δεν είναι;

Γκρρ..μπορούμε να μιλάμε για αλήθεια και για ψεύδος στη τέχνη κ' στα όνειρα στελλάκι;

Για μένα το πραγματικό ερώτημα είναι άν είναι νόμιμη η αξίωση μας απο ένα καλλιτέχνημα να μη διαφωνεί αλλά να συμφωνεί με τη πραγματικότητα τη φυσική, ενός τοπίου, ενός άνθους ή καρπού, ενός ζωντανού σώματος ή προσώπου κτλ.), άν το καλλιτέχνημα είναι εικαστικό ή την ψυχολογική και τη κοινωνική άν είναι ποίημα, μυθιστόρημα ή δράμα που εκφράζει, ιστορεί ή παρασταίνει ψυχολογικές καταστάσεις ενός ανθρώπινου πεπρωμένου..

Ή θα παραδεχτούμε ότι η αλήθεια ως συμφωνία με τη πραγματικότητα είναι μέριμνα και στόχος άλλων πνευματικών εργατών, αυτών που διακονούν την Επιστήμη, αντίθετα ο καλλιτέχνης στα οράματα και στις κατασκευές του δουλεύει κατα κύριο λόγο με τη φαντασία που δικαιωματικά είναι αδέσμευτη-δημιουργεί, δεν αντιγράφει αντικείμενα και γεγονότα;

Δέχομαι οτι η καλλιτεχνική φαντασία δικαιούται να είναι ελεύθερη από τους περιορισμούς της πραγματικότητας. Πόσο ελεύθερη όμως;Γιατί υπάρχουν πολλοί βαθμοί ελευθερίας.Και αδέσμευτη απο ποιά πραγματικότητα;Απο την οποιαδήποτε;

Επιτρέπεται λ.χ. το καλλιτεχνικό πλάσμα (αν για παράδειγμα πρόκειται να είναι ένα πορτραίτο ή τραγωδία ενός προδομένου εραστή) να είναι εξωπραγματικό ή αντι-πραγματικό; Και αυτή η τόσο εύκολη ερχόμενη στα χείλη μας πραγματικότητα (φυσική ή κοινωνική ή ψυχολογική) από που αρχίζει και που τελειώνει;

Πώς την αναγνωρίζουμε και την οριοθετούμε για να την αντιπαραθέσουμε στα πλάσματα της καλλιτεχνικής φαντασίας και να κρίνουμε αν ο καλλιτέχνης έχει σε επιτρεπτό βαθμό απομακρυνθεί απο αυτήν ή τη διαστρέφει αυθαίρετα;

(σημ: άν τη διαστρέφει είναι τέχνη;Είναι Καλή Τέχνη;Είναι κακή έκφραση τέχνης; Τί να'ναι; λολ.)

Κατά το κλασσικό ορισμό της η Τέχνη είναι "μίμηση", αναπαράσταση αντικειμένων ή γεγονότων, με πρόθεση τη μετάπλαση τους σε σημαίνουσες μορφές.Φωτίστηκα!Ξαφνικά φωσφορίζω! Μα την Παναγία των Παρισίων...

..για να σχεδιαστεί αυτή η διαμόρφωση παρεμβάλλεται ενεργητικά με τις πρωτοβουλίες και τις δεξιότητες του, ο άνθρωπος.Ο Καλλιτέχνης ("γειά σου ρε Καλλιτέχνη" λαϊκιστί; αυτός ο ίδιος!). Γι'αυτό ορθά είπαν τη Τέχνη: natura plus homo..με το καλλιτέχνημα παντρεύονται δύο δυνάμεις: η Φύση και ο ανθρωπος, η πραγματικότητα και η φαντασία.

Οι μεγαλόστομοι φιλόσοφοι αγαπούν μιαν άλλη πιο εντυπωσιακή διατύπωση: αδελφώνεται, λένε, η αναγκαιότητα με την ελευθερία. Ο παράς δεν υπάρχει. Υπάρχει η ανάγκη του καμβά, του χαρτιού και ταλιμπάν. Άν υπάρξει ο παράς αυτός έρχεται άφτερ αουρς και δεν κάνει ο παράς τη τέχνη άτεχνη ούτε τον καλλιτέχνη φουκαρά!

Όπως και να?χει το πράγμα, δύο παράγοντες πρέπει να συμπράξουν για να γεννηθεί το έργο της Τέχνης.Το πνεύμα δεν δημιουργεί εκ του μηδενός, τροφοδοτείται απο τη πραγματικότητα.Το πρόβλημα μας είναι να προσδιορίσουμε τη πραγματικότητα για να γνωρίζει ο κάθε παράγοντας τον δικό του ρόλο και να μην υπερβαίνει τα δικαιώματα του προς ζημία του άλλου.

Άντε να κάνεις δίκαια αυτόν τον επιμερισμό...έλα να σε δώ...

Δεν είμαι ζωγράφος αλλά αν ήμουν θα με ένοιαζε να δώσω τη κίνηση, τη ζωντανή ευκινησία στα πέτρινα πρόσωπα...να φυσήξω δηλαδή στον χαρακτήρα μου ζωή.. να τον κάνω να υπάρξει σαν ον πραγματικό, όχι σα σχήμα της φαντασίας.

Σε αυτή την αλήθεια παλεύει η Τέχνη να φτάσει με τη μαγεία της και όχι με τη καλοσύνη της!


Κάποτε τυχαία ξεκίνησα να τραβάω φωτογραφίες και από τότε μονίμως εντοπίζω εικόνες στο περιβάλλον μου που θα ήθελα να χωρέσω σε μία φωτογραφία την ίδια στιγμή.
Αυτό είναι καλή τέχνη;

Ξεκινάω με μόνη παραδοχή το ως τώρα δεδομένο ότι η η ζωγραφική (αλλά και κάθε τέχνη) είναι καλή, αν συμφωνεί με τον ορισμό που έδωσα (δικό μου αξιολογητικό κριτήριο) γιατί για να ναι καλή+ τέχνη πρέπει να είναι πρώτα Τέχνη!

Τί διαφέρει το πορτραίτο από τη φωτογραφία; -προσοχή: τη φωτογραφία την παρμένη έστω απο μηχανή ακριβείας, αλλά την αρετουσάριστη, γιατί στη ρετουσαρισμένη έχει παρέμβει η αναπαραστατική φαντασία, επομένως εδώ υπάρχει το ζευγάρωμα natura plus homo...:)

Είναι πιο αληθής η φωτογραφία ενός προσώπου απο το πορτραίτο του;- εννοείται το πορτραίτο το τεχνουργημένο από το μάτι και το χέρι ενός μεγάλου μάστορα όπως π.χ. της στέλλας. :redface:

Μπορούμε να πούμε ότι η φωτογραφία αντιπροσωπεύει τη πραγματικότητα , επομένως όσο πιο πολύ τη πλησιάζει το πορτραίτο, τόσο μεγαλύτερη, σιγουρότερη και πιο εγγυημένη η αλήθεια του;

Θα φανεί παράξενο στον αμύητο αλλα είναι βέβαιο ότι κατά κανόνα δεν βρίσκουμε σε καμιά φωτογραφία του τον άνθρωπο που αγαπήσαμε ή θαυμάσαμε, καθώς και εκείνον που αντιπαθήσαμε ή καταδιώξαμε...Γιατί;

Γιατί η φωτογραφία ακινητεί το αντικείμενο της σε μια και μόνο στιγμή του χρόνου και το απεικονίζει, το παρουσιάζει αιωνίως με την έκφραση του εκείνης της στιγμής, όχι λοιπόν με ολόκληρη και καθαρή και αποσταγμένη την πραγματικότητα του που αναπτύσσεται και διαμορφώνεται μέσα στη διάρκεια της στιγμής και της ζωής του.

Αυτό το ολοκλήρωμα και το απόσταγμα της μορφής επιδιώκει και κατορθώνει να το αποτυπώσει με γραμμές και χρώματα , με επιφάνειες και όγκους, με φώς και σκιές στο μουσαμά ή στον πηλό του ο καλλιτέχνης προσωπογράφος.

Και τότε το έργο του φτάνει στην αλήθεια, τη ποιητική αλήθεια, γιατί συμφωνεί όχι με το τυχαίο και συμπτωματικό, το φευγαλέο και εφήμερο φαινόμενο της στιγμής, αλλά με ολόκληρη και καθαρή τη διαρκή πραγματικότητα ενός ανθρώπινου προσώπου που δεν είναι μόνο εξωτερική επιφάνεια αλλά και εσωτερικό βάθος, σάρκα με τις δικές της αποχρώσεις και πτυχώσεις, και συνάμα ψυχή με τις δικές της πάλι εγνοιες και τα δικά της πάθη.. Η φωτογραφία εμφανίζει τον καθημερινό και ασήμαντο άνθρωπο, όχι μιας ημέρας ούτε μιας ώρας αλλά ενός δευτερολέπτου, τον άνθρωπο τον χωρίς παρελθόν και χωρίς μέλλον, ενώ το πορτραίτο μας δίνει τον άνθρωπο με την ιστορία και το μύθο του...αμέ!

Άρα για μένα η φωτογραφία δε μπορεί να είναι μια καλή τέχνη αφού πρώτα δεν είναι καν τέχνη.Όταν φωτογραφίζουμε δεν κάνουμε τέχνη μόνο και μόνο επειδή κάθε φωτογραφία έχει τη δική της οπιτκή γωνία και είναι διαφορετική από άπειρες ίδιες φωτογραφίες.Τα μηχανήματα που βγάζουν στοπ καρέ ή ταυτοπροσωπίες είναι ρομποτικοί καλλιτέχνες; Κι αν ακόμα ήταν καλλιτέχνημα η φωτογραφία ποιός θα ήταν ο καλλιτέχνης (αυτός που πατάει το κουμπί ή η ίδια η μηχανή) ή σε τί ποσοστό ο καθένας;



Να ένα καλό ερώτημα.Υπάρχει ψηφιακή Τέχνη; Όσο αυξάνεται η αυτοματοποίηση αυτό τι συνιστά στη Τέχνη αν συνιστά κάτι...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

stella1

Νεοφερμένος

Η στελλα. αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Ζωγράφος. Έχει γράψει 42 μηνύματα.
επεξηγησεις
το να πουληθει το ονειρο σου ειναι καλο
το να πουληθεις και να ζωγραφιζεις απλα και μονο για να πουλησεις δεν ειναι καλο...για μενα
απλα
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Γίδι

Τιμώμενο Μέλος

Η Γίδι αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 22,554 μηνύματα.
επεξηγησεις
το να πουληθει το ονειρο σου ειναι καλο
το να πουληθεις και να ζωγραφιζεις απλα και μονο για να πουλησεις δεν ειναι καλο...για μενα
απλα
Γιατί όμως; Το ότι οι μεγάλοι ζωγράφοι της Αναγέννησης όχι μόνο πωλούσαν την τέχνη τους, αλλά και πριν καν ξεκινήσουν είχαν παραγγελιά, σημαίνει ότι δεν ήταν καλλιτέχνες; Το ότι τόσοι ζωγράφοι δημιούργησαν στρατευμένα, για την εκκλησία, μειώνει την προσφορά τους;

Η Τέχνη εμπορεύεται. Ξεκίνησε ως κάτι εμπορεύσιμο, άλλαξε μορφή μεν αγοραπωλησίας μες στους αιώνες, αλλά πάντα θα έχει αντίτιμο. Δυστυχώς ή ευτυχώς.

Τέχνη είναι ό,τι ορίσει ο καλλιτέχνης. Τέχνη είναι ένα παράθυρο στον κόσμο, παρουσίαση μίας οπτικής γωνίας.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Neraida

Επιφανές μέλος

Η Bitch... αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 13,073 μηνύματα.
σορρυ, αλλα για μενα αυτη η "εικονα" ειναι τεχνη......
"μια φωτογραφια, μια ιστορια...."
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

stella1

Νεοφερμένος

Η στελλα. αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Ζωγράφος. Έχει γράψει 42 μηνύματα.
μαλλον δεν τα διατυπωνω καλα
εγω δεν υποστηριζω οτι οι πινακες δεν θα επρεπε να πωλουνται.Λέω πως ο αγοραστής δεν θα πρέπει να πιέζει τον ζωγράφο ή τον μουσικό να δημιουργήσει κάτι που θα εξυπηρετούσε απλά και μόνο τον αγορασήη ή τον μαγαζάτορα που θα φιλοξενήσει τους πίνακές του.ΚΑι το χειρότερο ειναι όταν και ο δημιουργός αλλάζει τον τρόπο δημιουργίας του ,κατ εμε σκλαβ'ωνεται με σκοπό την πώληση.Αυτό για μένα δεν ε'ιναι σωστό
για αυτό αναρωτιέμαι αν η τέχνη γενικά είναι ακόμα ευγενής
ΥΣ ο ζωγραφος ή ο γλύπτης παλαιοτερα (αναγεννηση) δεν θα τολμουσε κανεις να του πει τι να φτιαξει στον τοιχο του καθιστικου ακομα και του βασιλια...μημπως γινεται το ιδιο και σημερα?δεν νομιζω
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

stella1

Νεοφερμένος

Η στελλα. αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Ζωγράφος. Έχει γράψει 42 μηνύματα.
Εδώ εμπορεύεται η πίστη.Αλλά μέσα στα σπλάχνα των λατρευτικών χώρων του Δημιουργού βλέπεις τη τέχνη.Βλέπεις κηροπήγεια, τρούλους μικρά αρχιτεκτονικά θαύματα, βλέπεις αγιογραφίες κλπ.Να μή δώσεις το κατιτίς; Κοντζάμ τάμα, θέλει το σπρωξιματάκι του κι ο Θεός!

Αλλά δε μου λές...όταν το χρήμα είναι ενδιάμεσος σώνει και καλά υπάρχει φθήνια και ξεπεσμός;Το να λές ότι η εμπορία ζωγραφικών πινάκων, ή ποιητικών συλλογών ή χαλιών (βλέπε Μοιραράκη) ή ξυλουργικών κατασκευών κλπ. δε συνάδει με το καλόν είναι σα να ταυτίζεις το χρήμα με τη πηγή κάθε κακού...

Με την ίδια λογική λοιπόν δεν υπάρχει καλό εμπόριο (πόσο μάλλον!)....επειδή κάθε συναλλαγή εμπορική αποτιμάται με χρήμα..
Άραγε οι πουτ@νες (που μοσχοπουλούνται- με το "μοσχο" έχω κάποιες αντιρρήσεις!) παύουν να είναι γυναίκες και δει καλές επειδή τα παίρνουν; Δεν υπάρχουν καλές πουτ@νες;

Οι πίνακες του Σαλβαντόρ Νταλί, ή του Εγγονόπουλου ή του Πικασό είναι κακή τέχνη επειδή μοσχοπουλήθηκαν και όσο μεγαλύτερο το αντίτιμο τόσο πιο κακή η τέχνη;

Το καλόν είναι το συγκινητικό...το καλό δεν είναι το αγαθό και καθυστερημένο.Αν ζείς για τη τέχνη και όχι απο τη τέχνη θα πεί ότι σέβεσαι τη τέχνη ενώ αν πουλάς στο όνομα της τέχνης είσαι βυθισμένος σε πελάγη ιδιοτέλειας; Αφού σε προτιμά πολύς κόσμος και στο δείχνει...Δηλαδή αν γράψεις ένα βιβλίο και το εκδόσεις δεν είναι σημαντικότερο να το διαβάσει ένας αριθμός ανθρώπων από το να το'χεις δια παντός συρταρωμένο; Την ένοια της μοιρασιάς πώς τη κόβεις; Οκ αν από αυτό πλουτίσεις κι από πάνω γιατί παύει να είναι καλή η τέχνη; Επειδή σου απέφερε και μια σέσουλα χρημάτων;

Ο Στίβεν Κίνγκ ή ο Προύστ και τόσοι άλλοι είχαν στο μυαλό τους τα πλούτη ενώ έγραφαν; Ή μόλις εξαπλώθηκε η φήμη τους αυτομάτως (με ένα τσικιτικλόν) έγιναν κακοί στη τέχνη τους;

Αν η τέχνη εμπορεύεται δε πάει να πει ότι είναι κακή τέχνη αλλά ούτε και η καλή τέχνη είναι απαρέγκλιτα αυτή που δεν καταλήγει σε καμία εμπορευσιμότητα. Όταν την εμπορεύεις παίζεις ένα στοίχημα του κατά πόσο θα έχεις απήχηση (και οι εκδοτικοί σε έχουν στο χέρι έτσι κι αλλιώς...για τα ποσοστά μιλάω) και όταν δε την εμπορεύεις είσαι ένας μοναχικός γραφιάς, ζωγράφος που απλώς ονειρεύεσαι τις τύχες σου άν την εμπορευόσουν...

Η εμπορικότητα απλώς σε κάνει γνωστό..πιθανόν και πλούσιο...βγαίνεις απο την αφάνεια του καβουκιού σου.Σε περιεργάζονται οι πολλοί...

Ο ρομαντισμός σου δε κάνει καλό στη ζωγραφική σου Στέλλα με όλο το σέβας που μπορώ να στάξω μέσα μου...




καλοκάγαθον; Δηλαδή άν τα εμπορεύεσαι πάλι τα όνειρα σου δεν είναι;

Γκρρ..μπορούμε να μιλάμε για αλήθεια και για ψεύδος στη τέχνη κ' στα όνειρα στελλάκι;

Για μένα το πραγματικό ερώτημα είναι άν είναι νόμιμη η αξίωση μας απο ένα καλλιτέχνημα να μη διαφωνεί αλλά να συμφωνεί με τη πραγματικότητα τη φυσική, ενός τοπίου, ενός άνθους ή καρπού, ενός ζωντανού σώματος ή προσώπου κτλ.), άν το καλλιτέχνημα είναι εικαστικό ή την ψυχολογική και τη κοινωνική άν είναι ποίημα, μυθιστόρημα ή δράμα που εκφράζει, ιστορεί ή παρασταίνει ψυχολογικές καταστάσεις ενός ανθρώπινου πεπρωμένου..

Ή θα παραδεχτούμε ότι η αλήθεια ως συμφωνία με τη πραγματικότητα είναι μέριμνα και στόχος άλλων πνευματικών εργατών, αυτών που διακονούν την Επιστήμη, αντίθετα ο καλλιτέχνης στα οράματα και στις κατασκευές του δουλεύει κατα κύριο λόγο με τη φαντασία που δικαιωματικά είναι αδέσμευτη-δημιουργεί, δεν αντιγράφει αντικείμενα και γεγονότα;

Δέχομαι οτι η καλλιτεχνική φαντασία δικαιούται να είναι ελεύθερη από τους περιορισμούς της πραγματικότητας. Πόσο ελεύθερη όμως;Γιατί υπάρχουν πολλοί βαθμοί ελευθερίας.Και αδέσμευτη απο ποιά πραγματικότητα;Απο την οποιαδήποτε;

Επιτρέπεται λ.χ. το καλλιτεχνικό πλάσμα (αν για παράδειγμα πρόκειται να είναι ένα πορτραίτο ή τραγωδία ενός προδομένου εραστή) να είναι εξωπραγματικό ή αντι-πραγματικό; Και αυτή η τόσο εύκολη ερχόμενη στα χείλη μας πραγματικότητα (φυσική ή κοινωνική ή ψυχολογική) από που αρχίζει και που τελειώνει;

Πώς την αναγνωρίζουμε και την οριοθετούμε για να την αντιπαραθέσουμε στα πλάσματα της καλλιτεχνικής φαντασίας και να κρίνουμε αν ο καλλιτέχνης έχει σε επιτρεπτό βαθμό απομακρυνθεί απο αυτήν ή τη διαστρέφει αυθαίρετα;

(σημ: άν τη διαστρέφει είναι τέχνη;Είναι Καλή Τέχνη;Είναι κακή έκφραση τέχνης; Τί να'ναι; λολ.)

Κατά το κλασσικό ορισμό της η Τέχνη είναι "μίμηση", αναπαράσταση αντικειμένων ή γεγονότων, με πρόθεση τη μετάπλαση τους σε σημαίνουσες μορφές.Φωτίστηκα!Ξαφνικά φωσφορίζω! Μα την Παναγία των Παρισίων...

..για να σχεδιαστεί αυτή η διαμόρφωση παρεμβάλλεται ενεργητικά με τις πρωτοβουλίες και τις δεξιότητες του, ο άνθρωπος.Ο Καλλιτέχνης ("γειά σου ρε Καλλιτέχνη" λαϊκιστί; αυτός ο ίδιος!). Γι'αυτό ορθά είπαν τη Τέχνη: natura plus homo..με το καλλιτέχνημα παντρεύονται δύο δυνάμεις: η Φύση και ο ανθρωπος, η πραγματικότητα και η φαντασία.

Οι μεγαλόστομοι φιλόσοφοι αγαπούν μιαν άλλη πιο εντυπωσιακή διατύπωση: αδελφώνεται, λένε, η αναγκαιότητα με την ελευθερία. Ο παράς δεν υπάρχει. Υπάρχει η ανάγκη του καμβά, του χαρτιού και ταλιμπάν. Άν υπάρξει ο παράς αυτός έρχεται άφτερ αουρς και δεν κάνει ο παράς τη τέχνη άτεχνη ούτε τον καλλιτέχνη φουκαρά!

Όπως και να?χει το πράγμα, δύο παράγοντες πρέπει να συμπράξουν για να γεννηθεί το έργο της Τέχνης.Το πνεύμα δεν δημιουργεί εκ του μηδενός, τροφοδοτείται απο τη πραγματικότητα.Το πρόβλημα μας είναι να προσδιορίσουμε τη πραγματικότητα για να γνωρίζει ο κάθε παράγοντας τον δικό του ρόλο και να μην υπερβαίνει τα δικαιώματα του προς ζημία του άλλου.

Άντε να κάνεις δίκαια αυτόν τον επιμερισμό...έλα να σε δώ...

Δεν είμαι ζωγράφος αλλά αν ήμουν θα με ένοιαζε να δώσω τη κίνηση, τη ζωντανή ευκινησία στα πέτρινα πρόσωπα...να φυσήξω δηλαδή στον χαρακτήρα μου ζωή.. να τον κάνω να υπάρξει σαν ον πραγματικό, όχι σα σχήμα της φαντασίας.

Σε αυτή την αλήθεια παλεύει η Τέχνη να φτάσει με τη μαγεία της και όχι με τη καλοσύνη της!




Ξεκινάω με μόνη παραδοχή το ως τώρα δεδομένο ότι η η ζωγραφική (αλλά και κάθε τέχνη) είναι καλή, αν συμφωνεί με τον ορισμό που έδωσα (δικό μου αξιολογητικό κριτήριο) γιατί για να ναι καλή+ τέχνη πρέπει να είναι πρώτα Τέχνη!

Τί διαφέρει το πορτραίτο από τη φωτογραφία; -προσοχή: τη φωτογραφία την παρμένη έστω απο μηχανή ακριβείας, αλλά την αρετουσάριστη, γιατί στη ρετουσαρισμένη έχει παρέμβει η αναπαραστατική φαντασία, επομένως εδώ υπάρχει το ζευγάρωμα natura plus homo...:)

Είναι πιο αληθής η φωτογραφία ενός προσώπου απο το πορτραίτο του;- εννοείται το πορτραίτο το τεχνουργημένο από το μάτι και το χέρι ενός μεγάλου μάστορα όπως π.χ. της στέλλας. :redface:

Μπορούμε να πούμε ότι η φωτογραφία αντιπροσωπεύει τη πραγματικότητα , επομένως όσο πιο πολύ τη πλησιάζει το πορτραίτο, τόσο μεγαλύτερη, σιγουρότερη και πιο εγγυημένη η αλήθεια του;

Θα φανεί παράξενο στον αμύητο αλλα είναι βέβαιο ότι κατά κανόνα δεν βρίσκουμε σε καμιά φωτογραφία του τον άνθρωπο που αγαπήσαμε ή θαυμάσαμε, καθώς και εκείνον που αντιπαθήσαμε ή καταδιώξαμε...Γιατί;

Γιατί η φωτογραφία ακινητεί το αντικείμενο της σε μια και μόνο στιγμή του χρόνου και το απεικονίζει, το παρουσιάζει αιωνίως με την έκφραση του εκείνης της στιγμής, όχι λοιπόν με ολόκληρη και καθαρή και αποσταγμένη την πραγματικότητα του που αναπτύσσεται και διαμορφώνεται μέσα στη διάρκεια της στιγμής και της ζωής του.

Αυτό το ολοκλήρωμα και το απόσταγμα της μορφής επιδιώκει και κατορθώνει να το αποτυπώσει με γραμμές και χρώματα , με επιφάνειες και όγκους, με φώς και σκιές στο μουσαμά ή στον πηλό του ο καλλιτέχνης προσωπογράφος.

Και τότε το έργο του φτάνει στην αλήθεια, τη ποιητική αλήθεια, γιατί συμφωνεί όχι με το τυχαίο και συμπτωματικό, το φευγαλέο και εφήμερο φαινόμενο της στιγμής, αλλά με ολόκληρη και καθαρή τη διαρκή πραγματικότητα ενός ανθρώπινου προσώπου που δεν είναι μόνο εξωτερική επιφάνεια αλλά και εσωτερικό βάθος, σάρκα με τις δικές της αποχρώσεις και πτυχώσεις, και συνάμα ψυχή με τις δικές της πάλι εγνοιες και τα δικά της πάθη.. Η φωτογραφία εμφανίζει τον καθημερινό και ασήμαντο άνθρωπο, όχι μιας ημέρας ούτε μιας ώρας αλλά ενός δευτερολέπτου, τον άνθρωπο τον χωρίς παρελθόν και χωρίς μέλλον, ενώ το πορτραίτο μας δίνει τον άνθρωπο με την ιστορία και το μύθο του...αμέ!

Άρα για μένα η φωτογραφία δε μπορεί να είναι μια καλή τέχνη αφού πρώτα δεν είναι καν τέχνη.Όταν φωτογραφίζουμε δεν κάνουμε τέχνη μόνο και μόνο επειδή κάθε φωτογραφία έχει τη δική της οπιτκή γωνία και είναι διαφορετική από άπειρες ίδιες φωτογραφίες.Τα μηχανήματα που βγάζουν στοπ καρέ ή ταυτοπροσωπίες είναι ρομποτικοί καλλιτέχνες; Κι αν ακόμα ήταν καλλιτέχνημα η φωτογραφία ποιός θα ήταν ο καλλιτέχνης (αυτός που πατάει το κουμπί ή η ίδια η μηχανή) ή σε τί ποσοστό ο καθένας;



Να ένα καλό ερώτημα.Υπάρχει ψηφιακή Τέχνη; Όσο αυξάνεται η αυτοματοποίηση αυτό τι συνιστά στη Τέχνη αν συνιστά κάτι...

ναι υπαρχει....δεν ειναι στο μεσο η τεχνη αλλα στον δημιουργο.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Subject to change

e-steki.gr Founder

Η Λία αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 37 ετών και επαγγέλεται Web developer. Έχει γράψει 15,891 μηνύματα.
μαλλον δεν τα διατυπωνω καλα
εγω δεν υποστηριζω οτι οι πινακες δεν θα επρεπε να πωλουνται.Λέω πως ο αγοραστής δεν θα πρέπει να πιέζει τον ζωγράφο ή τον μουσικό να δημιουργήσει κάτι που θα εξυπηρετούσε απλά και μόνο τον αγορασήη ή τον μαγαζάτορα που θα φιλοξενήσει τους πίνακές του.ΚΑι το χειρότερο ειναι όταν και ο δημιουργός αλλάζει τον τρόπο δημιουργίας του ,κατ εμε σκλαβ'ωνεται με σκοπό την πώληση.Αυτό για μένα δεν ε'ιναι σωστό
για αυτό αναρωτιέμαι αν η τέχνη γενικά είναι ακόμα ευγενής
ΥΣ ο ζωγραφος ή ο γλύπτης παλαιοτερα (αναγεννηση) δεν θα τολμουσε κανεις να του πει τι να φτιαξει στον τοιχο του καθιστικου ακομα και του βασιλια...μημπως γινεται το ιδιο και σημερα?δεν νομιζω
Ίσως να μην είναι σωστό, είναι όμως εφικτό το αντίθετο;
Κάπως πρέπει να ζήσουν και οι ζωγράφοι... :/:
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Corpse Bride

Διακεκριμένο μέλος

Η Corpse Bride αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 6,595 μηνύματα.
ΥΣ ο ζωγραφος ή ο γλύπτης παλαιοτερα (αναγεννηση) δεν θα τολμουσε κανεις να του πει τι να φτιαξει στον τοιχο του καθιστικου ακομα και του βασιλια...μημπως γινεται το ιδιο και σημερα?δεν νομιζω

Σιγα μην ειχαν ορεξη οι ζωγραφοι να κανουν πορτραιτο το ξαδερφακι του βασιλια..Κι εκει υπηρχε εμπορευματοποιηση της τεχνης:X

Γενικα ειναι απειροι αυτοι που ζωγραφιζουν, οποια πετρα κι αν σηκωσεις ενα "καλο χερι" κρυβεται απο κατω, απλα μεχρι να φτασεις να ζωγραφιζεις τους ναυτες σου κι οι αλλοι να τα σκανε για να τους βαλουν στο σαλονι τους, κανεις ο,τι σου παραγγελνουν αν θες να ζεις απ'αυτο. Ο,τι γινεται και με ολα τα υπολοιπα επαγγελματα δηλαδη:>

(Φυσικα αν υπαρχει ανεση, δεν το συζηταμε, απο γκαλερι εχει πηξει ο τοπος :p)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Γίδι

Τιμώμενο Μέλος

Η Γίδι αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 22,554 μηνύματα.
Εγώ διαφωνώ κι εδώ, Στέλλα.
Επειδή έχω δει έργα που έγιναν κατά παραγγελία, αν ο δημιουργός είναι όντως καλλιτέχνης, είναι πανέμορφα...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

stella1

Νεοφερμένος

Η στελλα. αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Ζωγράφος. Έχει γράψει 42 μηνύματα.
συμπερασμα¨.....
η ζωγραφικη ειναι μια καλη τεχνη
συμφωνειτε?
τεχνιτες εχει?
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Γίδι

Τιμώμενο Μέλος

Η Γίδι αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 22,554 μηνύματα.
Τι εννοείς τεχνίτες;
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

deadhead_pirate

Περιβόητο μέλος

Ο deadhead_pirate αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 5,774 μηνύματα.
Εννοούσε τεχνικές.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

stella1

Νεοφερμένος

Η στελλα. αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Ζωγράφος. Έχει γράψει 42 μηνύματα.
οχι δεν εννοουσα τεχνικες
τεχνη-ζωγραφικη
τεχνίτες-ζωγραφοι
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Γίδι

Τιμώμενο Μέλος

Η Γίδι αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 22,554 μηνύματα.
Μα, οι ζωγράφοι δεν είναι τεχνίτες, με την ετυμολογικά σωστή έννοια... Είναι καλλιτέχνες...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

stella1

Νεοφερμένος

Η στελλα. αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Ζωγράφος. Έχει γράψει 42 μηνύματα.
Α!!!!!!! τι καλά!!!!!!!!!Μπορώ να βάλω και κάτι από ζωγράφικη τώρα πιά! Νάστε καλά παιδιά....όσα λέει μιά εικόνα δεν λένε χίλιες λέξεις..εκτός και αν είναι ποιητικές συμπληρώνω την κινέζικη παροιμία....το έχω αυτό το κακό ...να προσπαθώ για υπερβάσεις...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

stella1

Νεοφερμένος

Η στελλα. αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Ζωγράφος. Έχει γράψει 42 μηνύματα.

negative

Εκκολαπτόμενο μέλος

Ο negative αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μοντέλο και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 398 μηνύματα.
Ο ζωγράφος πια εν έτη 2008 δεν είναι μόνο τεχνίτης.Η ζωγραφική σήμερα δεν έχει τον ίδιο λόγο ύπαρξης όπως στα χρυσά χρόνια της αναγέννησης...έχουνε περάσει κάτι αιώνες,και από τότε μέχρι σήμερα έχουνε γίνει πολλά....έχουμε φύγει από την εποχή του ωραίου με την έννοια που το αντιλαμβάνονταν τότε , και ο σημερινός άνθρωπος παρακολουθεί και κάνει τέχνη από άλλη οπτική γωνία.Δεν υπάρχει καλή και κακή τέχνη...υπάρχει καλή και κακή ζωγραφική ή γλυπτική κλπ.Όμως υπάρχει καλή και κακή σκέψη.Σήμερα λοιπόν,και ευτυχώς,τέχνη μπορεί να είναι η εγκατάσταση οι κατασκευές η φωτογραφία η ψηφιακή εικόνα το βίντεο η ζωγραφική....Γιατί σημασία δεν έχει το υλικό,το μέσο , αλλά ο τρόπος σκέψης και απόδοσης.Είναι ανόητο να λέμε σήμερα ότι η φωτογραφία δεν είναι τέχνη,τόσο ανόητο, όσο , όταν υσχειρίζονται κάποιοι ότι η ζωγραφική τελάρου έχει πεθάνει.Η εισαγωγή καινούριων μέσων στην τέχνη δεν σημαίνει την ακύρωση των παλιών.Τέχνη όμως δεν μπορούμε να πούμε την αγιογραφία.Ήταν τέχνη την εποχή του Πανσέληνου και του Θεοφάνη.Τώρα όμως δεν είναι πια.
Ένας καλλιτεχνείς του σήμερα πρέπει να συμβαδίζει με την εποχή του να ενημερώνετε και να μην κλίνεται στο ατελιέ του.Να παρακολουθεί τις τάσεις της τέχνης και να καλλιεργεί έναν λόγο σημερινό και όχι παρωχημένο.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

Stratos7

Εκκολαπτόμενο μέλος

Ο Stratos7 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Φοιτητής/τρια. Έχει γράψει 144 μηνύματα.
Το ερώτημα αν η ζωγραφική είναι καλή τέχνη δυστυχώς έχει επικρατήσει να απαντιέται από αναρμόδιους ή αδαείς περί της τέχνης.

Ομολογώ οτι αυτή η άποψη με ενοχλεί πολύ. Μπορεί να είμαι αδαής ως προς την ζωγραφική αλλά γιατί να θεωρούμαι αναρμόδιος να εκφέρω γνώμη ως προς αυτή; Δέν πιστεύω οτι η ζωγραφική αλλά και όλες οι τέχνες απευθύνονται μόνο σε "ειδικούς".

Καμιά φορά, όσο πιο λίγα ξέρεις, τόσο πιο εντυπωσιακό είναι ένα έργο τέχνης.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

  • Τα παρακάτω 0 μέλη και 1 επισκέπτες διαβάζουν μαζί με εσάς αυτό το θέμα:
    Tα παρακάτω 1 μέλη διάβασαν αυτό το θέμα:
  • Φορτώνει...
Top