Απόκριες: αλλάζει κάτι στις διαπροσωπικές σχέσεις;

Με αφορμή της ημέρες της αποκριάς …παίρνω το θάρρος να ομολογήσω πως αυτές οι μέρες είναι πιο αληθινές από της υπόλοιπες…όλοι οι άνθρωποι φοράνε προσωπεία κοινωνικές «μάσκες» και κρύβουνε τον εαυτό τους …κάποιοι γιατί έτσι συνηθίσανε άλλοι γιατί φοβούνται να αποκαλύψουν τον πραγματικό τους εαυτό..Την αποκριά φοράμε μάσκες στα φανερά καλές αποκριές...!!!!

Ο κάθε άνθρωπος έχει 3 εαυτούς αυτός που είναι αυτός που δείχνει και αυτός που νομίζει πως είναι…η φύση του ανθρώπου είναι σαν τον χαμαιλεων προσαρμόζετε σε διάφορες συνθήκες…μιλάω για τα προσωπεία που αποκτούμε σε διάφορες συνθήκες.. όχι για την υποκρισία αυτό είναι άλλο τροπάριο.. ευχαριστώ πάντως που με διόρθωσες πάντα ανέφερε την φράση «οι περισσότεροι» τώρα μάλλον παραφέρθηκα. .ευχαριστώ..

Έχεις άποψη ορθή και σωστή θα έλεγα..θα μπορούσες να γράψεις πράγματα που θα καθόριζαν την λογική μας…αυτό με τα bold για τίν ακρίβεια δεν ξέρω από πού το πήρα αλλά κάπου το διάβασα(λογικό μου φαίνεται πάντως)…αυτό όμως που εκφράζω με τα λόγια μου είναι πέρα από την λογική ..βλέπω από άλλη διάσταση την ανθρώπινοι ύπαρξη

Ευχαριστώ την κύρια κύριο admi η mod που μου άλλαξε τον τίτλο μόλις κατάλαβα από την όλοι συζήτηση πως δεν ήθελα να ευχηθώ απλά καλές αποκριές....

Έχω αναρωτηθεί πολλές φορές. Φοράμε μάσκα και νιώθουμε πιο ελεύθεροι. Γράφουμε ανώνυμα και νιώθουμε πιο ελεύθεροι. Γιατί; Τι είναι η ταυτότητα μας, σκλαβιά; Ή μήπως κάτι που υπερπροστατεύουμε και δεν θέλουμε να της καταλογήσουμε τις πράξεις του "κακού" μας εαυτού; Πόσο καταπιέζουμε τους εαυτούς μας για χάρη αυτής της ταυτότητας; Αυτής της ταυτότητας που έχουμε εισάγει στο κυνήγι του "ιδανικού", της άκρως επιλεκτικής, της ουσιαστικά ψεύτικης.

Έχει να κάνει με το θάρρος που δεν έχουμε νιώθοντας περικυκλωμένοι από ένα κυνικό κοινωνικό κύμα με τάσεις επιθετικές; Κατά τα λοιπά τι; Τσάμπα τσαμπουκάς; Όποιος ενεργήσει άκρως επώνυμα αναλαμβάνοντας τις ευθύνες των λεγομένων και των πράξεων του είναι θαρραλέος, παλικάρι, λεβέντης ή κουτός επιδειξίας που γρήγορα "του βγαίνει το όνομα" που λέμε ή εξελίσσεται σε διασκεδαστική μασκότ;

Σε μια υπερπληθή κοινωνία με εκατομμύρια ταυτότητες χρειάζεται αυτό το κράτει, χρειάζεται αυτή η προσωπική σκλαβιά; Είναι όμως αυτό το ειλικρινές κριτήριο μας, η προστασία της υγιούς κοινωνικής πορείας μας ή εστιάζεται σε ένα κύκλο πολύ στενότερο, αυτό των σχέσεων μας ειδικότερα των κοντινών; Επενδύουμε τόσο πολύ στην κρίση των ανθρώπων δίπλα μας για την εικόνα μας ώστε να μεθοδεύουμε την έκφραση της ταυτότητας μας γενικότερα χτίζοντας πολύ προσεχτικά αυτό που λέμε συγκεκριμένο "image";

Και όταν η εσσωτερική ανάγκη αρχίζει να ουρλιάζει τι κάνουμε; Φτιάχνουμε ένα ψευδώνυμο ή φοράμε μια αποκριάτικη μάσκα;