Η ποίηση του Οδυσσέα Ελύτη

jonx

Νεοφερμένος

Ο jonx αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 9 μηνύματα.
------ Σημείωση συντονιστή ------
Πλέον ο τίτλος του θέματος είναι "Η ποίηση του Οδυσσέα Ελύτη", με σκοπό να λέμε τι μας αρέσει και τι όχι σε αυτόν, να ανταλλάσσουμε κορυφαίους στίχους, να αποκαλύπτουμε κάποια ιστορία που γνωρίζουμε πίσω από τα ποιήματά του, να ερμηνεύουμε χωρία, και ούτω καθεξής.

Ενα απο τα αρκετα καλα ποιηματα του Ελυτη, που ανηκει στην επιμερους συλλογη"Η θητεια του καλοκαιριου" αλλα και στην πρωτη προσωπικη ποιητικη συλλογη του Ελυτη "Προσανατολισμοι". Αυτο που κανει εντυπωση δεν ειναι οι εικονες που για τη συναισθηματικη φορτιση, αν και το ποιημα εχει ορισμενες ασαφειες, ο τροπος με τον οποιο κινει την φαντασια του αναγνωστη ειναι μοναδικος, σαν να εισαι ακριβως μπροστα την ωρα που γινεται .
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Επεξεργάστηκε από συντονιστή:

Subject to change

e-steki.gr Founder

Η Λία αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 37 ετών και επαγγέλεται Web developer. Έχει γράψει 15,891 μηνύματα.
Jonx αν δεν σε πειράζει θα σε παρακαλούσα να χρησιμοποιείς σημεία στίξης (.,!;:-) μιας και χωρίς αυτά καθίσταται δύσκολη η ανάγνωση των μηνυμάτων σου. :)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

crazyhelen

Διάσημο μέλος

Η crazyhelen αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,771 μηνύματα.
Είναι νωρίς ακόμη μές στόν κόσμο αυτόν, μ' ακούς
Δέν έχουν εξημερωθεί τά τέρατα μ' ακούς
Τό χαμένο μου το αίμα καί τό μυτερό, μ' ακούς
Μαχαίρι
Σάν κριάρι πού τρέχει μές στούς ουρανούς
Και των άστρων τους κλώνους τσακίζει, μ' ακούς
Ειμ' εγώ, μ' ακούς
Σ' αγαπώ, μ' ακούς
Σέ κρατώ καί σέ πάω καί σού φορώ
Το λευκό νυφικό της Όφηλίας, μ' ακούς
Πού μ' αφήνεις, πού πάς καί ποιος, μ' ακούς

Σού κρατεί τό χέρι πάνω από τους κατακλυσμούς

Οί πελώριες λιάνες καί των ηφαιστείων οί λάβες
Θα' ρθει μέρα, μ' ακούς
Να μας θάψουν κι οί χιλιάδες ύστερα χρόνοι
Λαμπερά θά μάς κάνουν περώματα, μ' ακούς
Να γυαλίσει επάνω τούς η απονιά, ν' ακούς
Των ανθρώπων

Και χιλιάδες κομμάτια να μάς ρίξει
Στα νερά ένα-ένα, μ' ακούς
Τά πικρά μου βότσαλα μετρώ, μ' ακούς
Κι είναι ο χρόνος μια μεγάλη εκκλησία, μ' ακούς
Όπου κάποτε οί φιγούρες Τών Αγίων
βγάζουν δάκρυ αληθινό, μ' ακούς
Οί καμπάνες ανοίγουν αψηλά, μ' ακούς
Ένα πέρασμα βαθύ να περάσω
Περιμένουν οί άγγελοι με κεριά καί νεκρώσιμους ψαλμούς
Πουθενά δεν πάω, μ' ακούς

Το λουλούδι αυτό τής καταιγίδας και μ' ακούς
Της αγάπης
Μια για πάντα το κόψαμε
Και δεν γίνεται ν' ανθίσει αλλιώς, μ' ακούς
Σ' άλλη γη, σ' άλλο αστέρι, μ' ακούς
Και κανείς κηπουρός δεν ευτύχησε σ' άλλους καιρούς

Και κανείς κηπουρός δεν ευτύχησε σ' άλλους καιρούς

Από τόσον χειμώνα κι από τόσους βοριάδες, μ' ακούς
Νά τινάξει λουλούδι, μόνο εμείς, μ' ακούς
Mές στη μέση της θάλασσας


Από το μόνο θέλημα τής αγάπης, μ' ακούς
Ανεβάσαμε ολόκληρο νησί, μ' ακούς
Μέ σπηλιές καί με κάβους κι ανθισμένους γκρεμούς
άκου, άκου
Ποιος μιλεί στα νερά και ποιος κλαίει- ακούς;
Είμ' εγώ πού φωνάζω κι είμ' εγώ που κλαίω, μ' ακούς
Σ' αγαπώ, σ' αγαπώ, μ' ακούς.


Απόσπασμα από το Μονόγραμμα του Οδυσσέα Ελύτη

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

crazyhelen

Διάσημο μέλος

Η crazyhelen αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,771 μηνύματα.
Η ΜΑΡΙΝΑ ΤΩΝ ΒΡΑΧΩΝ

'Εχεις μια γεύση τρικυμίας στα χείλη - Μα πού γύριζες
Ολημερίς τη σκληρή ρέμβη της πέτρας και της θάλασσας
Αετοφόρος άνεμος γύμνωσε τους λόφους.
Γύμνωσε την επιθυμία σου ως το κόκαλο
Κι οι κόρες των ματιών σου πήρανε τη σκυτάλη της χίμαιρας
Ριγώνοντας μ' αφρό τη θύμηση!
Πού είναι η γνώριμη ανηφοριά του μικρού Σεπτεμβρίου
Στο κοκκινόχωμα όπου έπαιζες θωρώντας προς τα κάτω
Τους βαθιούς κυαμώνες των άλλων κοριτσιών
Τις γωνιές όπου οι φίλες σου άφηναν αγκαλιές τα δυοσμαρίνια

- Μα πού γύριζες
Ολονυχτίς τη σκληρή ρέμβη της πέτρας και της θάλασσας
Σου' λεγα να μετράς μες στο γδυτό νερό τις φωτεινές του μέρες
Ανάσκελη να χαίρεσαι την αυγή των πραγμάτων
'Η πάλι να γυρνάς κίτρινους κάμπους
Μ' ένα τριφύλλι φως στο στήθος σου ηρωίδα ιάμβου.

'Εχεις μια γεύση τρικυμίας στα χείλη
Κι ένα φόρεμα κόκκινο σαν το αίμα
Βαθιά μες στο χρυσάφι του καλοκαιριού
Και τ' άρωμα των γυακίνθων - Μα πού γύριζες

Κατεβαίνοντας προς τους γιαλούς τους κόλπους με τα βότσαλα
'Ηταν εκεί ένα κρύο αρμυρό θαλασσόχορτο
Μα πιο βαθιά ένα ανθρώπινο αίσθημα που μάτωνε
Κι άνοιγες μ' έκπληξη τα χέρια σου λέγοντας τ' όνομά του
'Οπου σελάγιζε ο δικός σου ο αστερίας

'Ακουσε ο λόγος είναι των στερνών η φρόνηση
Κι ο χρόνος γλύπτης των ανθρώπων παράφορος
Κι ο ήλιος στέκεται από πάνω του θηρίο ελπίδας
Κι εσύ πιο κοντά του σφίγγεις έναν έρωτα
'Εχοντας μια πικρή γεύση τρικυμίας στα χείλη.
Δεν είναι για να λογαριάζεις γαλανή ως το κόκαλο άλλο καλοκαίρι,
Για ν' αλλάξουνε ρέμα τα ποτάμια
Και να σε πάνε πίσω στη μητέρα τους,
Για να ξαναφιλήσεις άλλες κερασιές
'Η για να πας καβάλα στο μαίστρο.
Στυλωμένη στους βράχους δίχως χτες και αύριο,
Στους κινδύνους των βράχων με τη χτενισιά της θύελλας
Θ' αποχαιρετήσεις το αίνιγμά σου.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

ines

Εκκολαπτόμενο μέλος

Η Ινές αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 34 ετών και επαγγέλεται Φοιτητής/τρια. Έχει γράψει 361 μηνύματα.
αααααχ......συγκινουμαι γμτ......ειναι και τα δυο απιστευτα ποιηματα.
η αληθεια ειναι ποως δεν ξερω ποιο μου αρεσει περισσοτερο. η μαρινα των βραχων ειναι το πρωτο ποιημα του ελυτη που διαβασα (και καταλαβα). αργοτερα ο μπαμπας μου μου δανεισε τα " απαντα" και τρελαθηκα.
τη μαρια νεφελη την εχει διαβασει κανεις;;
"ο νομος που ειμαι δεν θα με υποταξει"
"το κενο υπαρχει οσο δεν πεφτεις μεσα του"

και αλλα αθανατα..........:worship: :'( :clapping:
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

DoLoReS

Νεοφερμένος

Η DoLoReS αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 46 ετών. Έχει γράψει 45 μηνύματα.
Ο αγαπημένος μου Ελύτης..
Η Ελλάδα ολόκληρη..

Το Φωτόδεντρο και η δέκατη τέταρτη ομορφιά

Μ΄ ένα τίποτα έζησα
Μονάχα οι λέξεις δε μου αρκούσανε
Σ΄ ενός περάσματος αέρα
ξεγνέθοντας απόκοσμη φωνή τ΄ αυτιά μου
φχιά
φχιού φχιού
εσκαρφίστηκα τα μύρια όσα
Τι γυαλόπετρες φούχτες
τι καλάθια φρέσκες μέλισσες και σταμνιά φουσκωτά όπου
άκουγες ββββ να σου βροντάει ο αιχμάλωτος αέρας.

Κάτι
Κάτι δαιμονικό μα που να πιάνεται σαν σε δίχτυ στο σχήμα του Αρχαγγέλου
Παραλαλούσα κι έτρεχα
Έφτασα κι αποτύπωνα τα κύματα στην ακοή απ΄ τη γλώσσα

-Ε καβάκια μαύρα, φώναζα, κι εσείς γαλάζια δέντρα τι ξέρετε από μένα;
-Θόη θόη θμος
- Ε; Τι;
- Αρίηω ηθύμως θμος
- Δεν άκουσα τι πράγμα;
- Θμος θμος άδυσος

Ώσπου τέλος ένιωσα
κι ας πα΄ να μ΄ έλεγαν τρελό
πως από ΄να τίποτα γίνεται ο Παράδεισος
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

bonbonaki

Νεοφερμένος

Η bonbonaki αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 41 ετών και επαγγέλεται Φιλόλογος. Έχει γράψει 16 μηνύματα.
Ο Ελύτης είναι για μένα μακράν ο ωραιότερος ποιητής.Ειναι μελωδικός ακόμα και χωρίς μουσική και έχει την ιδιότητα να σε πάει σε άλλα μέρη σε δευτερόλεπτα.Ερωτικός,γλαφυρές περιγραφές και πάντα χρώμα.Η Μαρία Νεφέλη πιο δύσκολο απο τις πρώτες συλλογές αλλά εξίσου όμορφο!
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

e-sofia

Πολύ δραστήριο μέλος

Η Σοφια αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 46 ετών, επαγγέλεται Designer και μας γράφει απο Καβάλα (Καβάλα). Έχει γράψει 1,522 μηνύματα.
Ενα θέμα που πρέπει να φέρω ξανά στην επιφάνεια.
Τόσο όμορφα λόγια του Ελύτη... αυτη τη στιγμή δεν έχω κάτι αλλό να πω απλα υπέροχος.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

rosa azul

Πολύ δραστήριο μέλος

Η rosa azul αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 1,945 μηνύματα.
Εξαιρετικη.....τι να γραψω για μια ιερη μορφη....;Καταθετω ενα μικρο δειγμα που μου αρεσει πολυ...
https://www.youtube.com/watch?v=E36RhuTuTdA....Το ''μονογραμμα του ερωτα''...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

grotesque_mask

Πολύ δραστήριο μέλος

Η in bianco e nero αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Ηνωμένο Βασίλειο (Ευρώπη). Έχει γράψει 1,193 μηνύματα.
Χαμαιλέων
Το επάγγελμά μου το εξασκώ
στο Κάιρο και στη Δαμασκό
χρόνους εννιά και πλέον
σαν ένας χαμαιλέων.

Πρωί πρωί,χαράματα
κόβω απ'τον ήλιο γράμματα
στη γλώσσα που διαβάζουνε
οι αγράμματοι κι αγιαζουνέ.

Κατά τις έντεκα παρά
το στήνω μες στην αγορά
πουλάω φως ουράνιο
στίχους απ'το κοράνιο.

Πουλάω το όχι και το ναι
κι όσα ποτέ δεν είδανε
στη ΛεΪλά,στη Λεϊλέ
πουλάω το ροζ και το βιολέ.

Δεν είμαι Μωαμεθανός
ούτε και ανήκω κανενός
σ'όσους και να πάω τόπους
ίδιους βρίσκω τους ανθρώπους,

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

venividivici

Τιμώμενο Μέλος

Η venividivici αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 23,236 μηνύματα.
Εκείνο που δε γίνεται

Nα 'χε η νοσταλγία σώμα να το σπρώξω απ' το παρά-
θυρο έξω ! Nα τσακίσω εκείνο που δε γίνεται ! Kο-
ρίτσι που από το γυμνό σου στήθος σαν από σχεδία
κάποτε μ' έσωσε ο Θεός

Kαι ψηλά πάνω απ' τα τείχη με την ημισέληνο με πήγε
μην κι από δική μου

Aκριτομύθια φανερωθείς και οι Tύχες σε βάλουν
στο σημάδι Όπως κι έγινε Γιατί τέτοια θέλει κι
αγαπά η ζωή που εμείς αλλού πιστεύουμε πως είναι

Kι από τ' άλλο μέρος της αγάπης από τ' άλλο μέ-
ρος του θανάτου υπνοβατούμε ώσπου αβάσταχτα
περισφιγμένο κείνο που μας έγινε σάρκα της σαρ-
κός σαν το φώσφορο μέσα μας πάρει φωτιά και ανά-
ψει και ξυπνήσουμε

Ίσια ναι πάει ο χρόνος αλλ' ο έρωτας κάθετα
και ή κόβονται στα δύο ή που δεν απαντήθηκαν ποτέ
Aλλ' αυτό που μένει σαν

Άμμος από δυνατόν αέρα στα δωμάτια και η αράχνη
κι έξω στο κατώφλι

O λύκος με το στρογγυλό το μάτι που ολολύζει πιθα-
νά φαίνονται όλα και προ πάντων τα βουνά της Kρή-
της που μικρός τα 'χα στο χιόνι και τα ξαναβρήκα δρο-
σερά μα τι σημαίνει

Που κι ελεύθερος να μείνεις που και νικητής πάλι ο
ήλιος γέρνει κι είναι ολόγυρά σου

Σιγαλιά γεμάτη ακτές καταστραμμένες όπου ακόμη
κατεβαίνουνε τα σύννεφα να φάνε χόρτο λίγο πριν
για πάντα σκοτεινιάσει

Σα να πήραν τέλος οι άνθρωποι και να μην έχει μείνει
άλλο τίποτα καίριο να ειπωθεί.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

iGiannis

Πολύ δραστήριο μέλος

Ο iGiannis αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 30 ετών, επαγγέλεται Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο ΗΠΑ (Αμερική). Έχει γράψει 1,762 μηνύματα.
Το Παράπονο

Εδώ στου δρόμου τα μισά
έφτασε η ώρα να το πω
Άλλα είν' εκείνα που αγαπώ
γι' αλλού γι' αλλού ξεκίνησα

Στ' αληθινά στα ψεύτικα
το λέω και τ' ομολογώ
Σαν να 'μουν άλλος κι όχι εγώ
μες στη ζωή πορεύτηκα

Όσο κι αν κανείς προσέχει
όσο κι αν τα κυνηγά
Πάντα πάντα θα 'ναι αργά
δεύτερη ζωή δεν έχει.

[Τα ρω του έρωτα, 1972]
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

catlin

Δραστήριο μέλος

Η Βάσια αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 31 ετών, επαγγέλεται Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Ζωγράφος (Αττική). Έχει γράψει 427 μηνύματα.
Απο τη συναυλία των Γυακίνθων

Στάσου λιγάκι πιο κοντά στη σιωπή και μάζεψε τα μαλλιά της νύχτας

αυτής που ονειρεύεται γυμνό το σώμα της. Έχει πολλούς ορίζοντες,

πολλές πυξίδες, και μια μοίρα που καίει ακούραστη κάθε φορά και τα

πενήντα δύο χαρτιά της. Ύστερα ξαναρχίζει με κάτι άλλο - με το

χέρι σου, που του δίνει μαργαριτάρια για να βρει έναν πόθο, ένα νη-

σίδιο ύπνου.

Στάσου λιγάκι πιο κοντά στη σιωπή κι αγκάλιασε την πελώριαν

άγκυρα που ηγεμονεύει στους βυθούς. Σε λίγο θα 'ναι στα σύννεφα.

Κι εσύ δε θα καταλαβαίνεις, μα θα κλαις, θα κλαις για να σε φιλήσω,

κι όταν πάω ν' ανοίξω μια σχισμή στο ψέμα, έναν μικρό γαλανό φεγ-

γίτη στη μέθη, θα με δαγκάσεις. Μικρή, ζηλιάρα της ψυχής μου

σκιά, γεννήτρα μιας μουσικής κάτω απ' το σεληνόφωτο

Στάσου λιγάκι πιο κοντά μου.



Εδώ - μέσα στα πρώιμα ψιθυρίσματα των πόθων, ένιωσες για πρώτη

φορά την οδυνηρή ευτυχία του να ζεις! Μεγάλα κι αμφίβολα πουλιά

σχίζαν τις παρθενιές των κόσμων σου. Σ' ένα σεντόνι απλωμένο

έβλεπαν οι κύκνοι τα μελλοντικά τους άσματα κι από κάθε πτυχή της

νύχτας ξεκινούσαν τινάζοντας τα όνειρά τους μες στα νερά, ταυτίζον-

τας την ύπαρξή τους με την ύπαρξη των αγκαλιών που προσμέναν.

Μα τα βήματα που δεν έσβησαν τα δάση τους αλλά στάθηκαν στη

γλαυκή κόχη τ' ουρανού και των ματιών σου τι γύρευαν; Ποιο ένα-

στρο αμάρτημα πλησίαζε τους χτύπους της απελπισίας σου;

Μήτε η λίμνη, μήτε η ευαισθησία της, μήτε το εύφλεκτο φάντασμα

δυο συνεννοημένων χεριών δεν αξιώθηκαν ποτέ ν' αντιμετωπίσουν

ένα τέτοιο ρόδινο αναστάτωμα.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

aba

Τιμώμενο Μέλος

Η Φωτεινή αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 4,255 μηνύματα.
Δεύτερη φύση

Ι

Χαμόγελο! Η πριγκίπισσά του θέλησε
Να γεννηθεί κάτω απ’ τη δυναστεία των ρόδων!

II

Ο χρόνος είναι γρήγορος ίσκιος πουλιών
Τα μάτια μου ορθάνοιχτα μες στις εικόνες του

Γύρω απ’ την ολοπράσινη επιτυχία των φύλλων
Οι πεταλούδες ζουν μεγάλες περιπέτειες

Ενώ η αθωότητα
Ξεντύνεται το τελευταίο της ψέμα

Γλυκιά περιπέτεια Γλυκιά
Η Ζωή

III
Επίγραμμα

Πριν απ’ τα μάτια μου ήσουν φως
Πριν απ’ τον Έρωτα έρωτας
Κι όταν σε πήρε το φιλί
Γυναίκα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

venividivici

Τιμώμενο Μέλος

Η venividivici αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 23,236 μηνύματα.


Στίχος από τη Μαρία Νεφέλη του Οδυσσέα Ελύτη


Θεέ μου τι μπλε ξοδεύεις για να μη σε βλέπουμε...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

MariaLoveItaly

Εκκολαπτόμενο μέλος

Η Μαρία αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Ιταλία (Ευρώπη). Έχει γράψει 363 μηνύματα.
Καναμε το Μονόγραμμα στο σχολειο και απο τοτε απλα λατρεψα αυτον τον ανθρωπο και θελω να παρω καμια ποιητικη συλλογη του. :inlove:
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

  • Τα παρακάτω 0 μέλη και 1 επισκέπτες διαβάζουν μαζί με εσάς αυτό το θέμα:
    Tα παρακάτω 3 μέλη διάβασαν αυτό το θέμα:
  • Φορτώνει...
Top