Όλοι αυτό μου λέγανε και μου λένε ακόμα αλλά δεν ξέρω... Μου φαίνεται λίγο παράξενο να με ζηλευει τόσα χρόνια μετά, ειδικα απο τη στιγμη που με τα δικά της κριτήρια αυτή είναι πιο πετυχήμενη (δικα της κριτήρια=πλήθος γκόμενων) παρ'οτι χοντρούλα...
Υπαρχουν πολλοι ανθρωποι που κρατανε κακια...Και πιστευω και εγω οτι σε ζηλευε..Ηξερα μια κοπελα με μαλλον παρομοια συμπεριφορα και δεν φανταζεσαι ποσο διπροσωπη ηταν..Της φερομουν παντα με τον καλυτερο τροπο,αλλα δεν ημουν εντλως κολλητη γιατι ειχα αλλες κολλητες με τις οποιες ημουν πολυ δεμενη..Αλλα αυτη εβρισκε τροπους να μας κανει να τσακωνομαστε και να μαλωνουμε...Και κατηγορουσε τη μια στην αλλη,με ψεματα πολλες φορες...Πραγματικα οταν το εμαθα ενιωσα τοσο ασχημα..Αλλα πηγα,της μιλησα σκληρα,την ταπεινωσα και την εκανα να κλαψει(αν και εκλαιγε μερα παρα μερα χωρις λογο,μονο αν δεν της καναμε την χαρη)..Δεν ξερω αν επραξα σωστα...Αλλα δεν ηθελα να νομιζει οτι ειμαι το κοροιδο που δεν καταλαβε τι εκανε τοσο καιρο...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
mindcircus
Περιβόητο μέλος
θέλησε να πάρει όσα έχω μέσα μου...
να κάνει δικά της όσα εγώ κέρδισα...
ηθελε να παίρνει.. να παίρνει... να παίρνει...
έμμεσα, υπουλα, διακριτικά...
να μου πάρει την ενέργεια, το πάθος μου για τη ζωή, την διάθεση, την όρεξη, την τσαχπινιά, την ένταση μου, τα δικά μου!
Εφταιξα, γιατί το επέτρεψα. Δε μετάνιωσα. Επρεπε να γίνει για να γίνω αυτό που είμαι σήμερα.
το κατάλαβα νωρίς, έφυγα και είμαι ευτυχισμένη.Εφυγε ο βραχνάς απο πάνω μου, απόλυτα σίγουρη για την επιλογή μου
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
moonlight
Διάσημο μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Μελιώ
Δραστήριο μέλος
Έχω ένα κακό κουσούρι στέκομαι πάντα με την πλάτη στον τοίχο ..Η μεγαλύτερη "στραβή", "πισώπλατη μαχαιριά" που σας έχουν κάνει!
( Ναι ξέρω .... έχω δει πολύ Κλιντ Ισγουντης στη ζωή μου )
Ακόμα κι όταν περπατώ πάω τοίχο - τοίχο και για σύνθημα ενίοτε βήχω .. και ξεροβήχω
ειδικά εαν ακούω γύρω μου του έρωτα τον ήχο ...
( στην νοηματική πάντα καθότι κοφή και γκαβή σε πάσης φύσεως "μηνύματα" και " ήχους "
του ενστικτου μου... )
Οπότε ... αι μαχαιριαί έρχονται πάντα εις το στέρνο
κοινώς εις την καρδιά και συνήθως έχοντας τα μάτια μου τα πλάνα ορθάνοιχτα
οπότε δεν έχω να κακίσω κανέναν για καμιά πισώπλατη μαχαιριά ...
Όσες δεχτηκα ( μη φανταστείτε μια , δυο .. πεντε , έξι....εικοσι πέντε .. σαραντα δύο
......ουφ οφείλω να καταγγείλω δημοσίως τον στιλετο-πωλητή δίπλα στου Μπακάκου ..
μας ρίμαξε λέμε .. τρελές πωλήσεις ...)
ήτο φανερές , τις έβλεπα να έρχονται κατα δωθε και εγώ δεν έφευγα κατα κειθε ..
Δεν βαριέσαι ...
Τι κατάλαβαν ?
Άλλο ένα παράσημο στυλετοκαρφώματος ... σιγά τα ωα ....
Για περπάτα μάγκα μου πάνω σε αυτά τα στιλέτα και να καταφέρνεις να κρατήσεις την "ισορροπία " σου και την αξιοπρέπειά σου και μετά τα λέμε ....
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
love_angel
Επιφανές μέλος
να σαι καλα ρε φιλε. εγω θα το θυμαμαι παντα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Zilda
Πολύ δραστήριο μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Ariana2018
Πολύ δραστήριο μέλος
Ήθελε προίκα πως να το πω.. Ω ναι... Εγώ χαμπάρι.. Ούτε καν μου περνούσαν τέτοια από το μυαλό... Που να φανταστώ όταν ονειρευόταν κότερα και σκάφη εννοούσε αλλά?Η τι έχω περιουσιακό.. Εγώ δεν καταλάβαινα τότε... Όλο για λεφτά βέβαια μίλαγε... Βέβαια ήμασταν χρόνια μαζί. Πιστεύω με γούσταρε σαν πιτσιρικάς. Και παρόλο που είχαμε χωρίσει και είχε δεσμό όλο μου κόλλαγε. Αλλά έπεσε πολύ μπιριμπιρι ήταν της μαμάς του παιδί καταλαβαίνετε... Εγώ τον παράτησα παρόλο που τον ήθελα. Είχα σιχαθεί με όλα αυτά.
Τότε δεν είχα και πολλά η αλήθεια ειναι.. Φοιτήτρια ήμουν.. Σήμερα που τα οικονομικά μου πάνε πολύ καλά νομίζω αν με έβλεπε θα έτριβε τα μάτια του.
Εγώ νομίζω ο Θεός γενικά με αγαπάει και είδε πως πήγαινα να μπλέξω σε άσχημη οικογένεια.. Που δε μου ταίριαζε η φιλοσοφία. Αν προχωρουσαμε θα είχα πολλά προβλήματα..
Και...
Μάλλον δεν ήταν γραφτό μου να τα φάω μαζί του. Χαχαχα
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Jack of Spades
Περιβόητο μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Ιππολύτη
Πολύ δραστήριο μέλος
Εγώ γνωρίζοντας πως ο φίλος μου είναι γενικώς μαλάκας και παθολογικός ψεύτης, τον αγαπούσα ωστόσο αρκετά για να τον συγχωρήσω, τον ανάγκασα να μιλήσει στην γκόμενά του και να της πει πως αυτό δεν είναι αλήθεια. Εξάλλου, το κίνητρό του το ήξερα από μόνη μου: είχε κόμπλεξ και δεν ήθελε να παραδεχτεί στη μικρότερης ηλικίας κοπέλα του ότι αυτή είναι η πρώτη του και δεν είχε άλλες εμπειρίες. Αφού έγινε αυτό, η κοπέλα του (σχέση από απόσταση) ήταν πολύ επιφυλακτική για τη σχέση μου με τον φίλο μου και κάπως έτσι αυτός με έκρυβε λες κι είμαι η δεύτερη παράνομη γκόμενα. Εγώ τον έβριζα αλλά πάλι σα μαλάκας συνέχιζα να τον παίρνω τηλέφωνα να βγαίνουμε και λοιπά. Μετά από κάνα δίμηνο με έπαιρνε τηλέφωνο μόνο όποτε με χρειαζόταν. Έγινε σταδιακά αλλά κάποτε τα πήρα κι εγώ και δεν του ξαναπάντησα.
Στον δρόμο όταν με έβλεπε άλλαζε πεζοδρόμιο. Μια φορά που με χαιρέτησε τον κοίταξα έντονα και δεν του μίλησα ποτέ. Είχα εσωτερικό θυμό που μπορεί και να κράτησε 1μιση χρόνο. Κάθε φορά που τον έβλεπα μου γυρνούσαν τα άντερα και έριχνα παναγίες. Μια φορά πριν λίγους μήνες ήμασταν στο ίδιο ΚΤΕΛ για Θεσσαλονίκη και συνειδητοποίησα ότι δεν είχα νεύρα πλέον οπότε το ξεπέρασα και τώρα απλώς αδιαφορώ χιχι.
Δεν ξέρω αν ακούγεται τόσο φοβερό πλέον που τα λέω, απλώς είναι κρίμα γιατί παρά τις διαφορές μας περνούσαμε πολύ ωραία. Το ότι είπε ψέματα για μένα ήταν κάτι που μπορούσα να το διαχειριστώ και να το συγχωρήσω. Το να με έχει έπειτα δεδομένη όμως επειδή τον συγχώρησα ήδη μια φορά (και άρα ντάξει μωρέ το στεφανάκι δεν παρεξηγεί), σε καμία περίπτωση δεν είναι κάτι που διατίθεμαι να συγχωρήσω.
Guest 209912
Επισκέπτης
Ιππολύτη
Πολύ δραστήριο μέλος
Για το ψέμα ζήτησε, ναι, με περίσσεια ειλικρίνεια. Και μου πε πως δεν ήταν κάτι που είπε για να με βλάψει ή να βγάλει καμιά φήμη. Και όντως έτσι ήταν, ακόμα αυτό πιστεύω κι εγώ.Δεν ζήτησε δηλαδή καν συγνώμη;
Johnny15
Επιφανές μέλος
Νομίζω πως δε θα μπορούσε να σε βλάψει έτσι και αλλιώς κάτι τέτοιο. Το είπε γιατί τον ρώτησε η κοπέλα του με ποιες τα είχε πριν και αυτός μην έχοντας κάποια απάντηση είπε εσένα, μπορεί να ήταν και τυχαίο ότι διάλεξε εσένα. Aν αγχωθείς μπορείς να πεις και το πρώτο πρόσωπο που σου έρχεται στο κεφάλι. Με αυτά που γράφεις μου φαίνεται ότι μπορείς να το καταλάβεις αυτό. Και πάλι λάθος του αλλά δεν ήταν κακοπροαίρετο.Για το ψέμα ζήτησε, ναι, με περίσσεια ειλικρίνεια. Και μου πε πως δεν ήταν κάτι που είπε για να με βλάψει ή να βγάλει καμιά φήμη. Και όντως έτσι ήταν, ακόμα αυτό πιστεύω κι εγώ.
Το δεύτερο βέβαια είναι κάτι τελείως διαφορετικό. Αν σε θυμάται όποτε σε χρειάζεται τότε καλά έκανες και ξέκοψες, καλό είναι και οι 2 πλευρές μιας φιλίας να προσπαθούν εξίσου. Να σου πω την αλήθεια και εγώ έχω κάποιους φίλους που σχεδόν πάντα εγώ τους λέω να βγούμε κλπ. Ο ένας εδώ και καιρό μου φαίνεται ότι μένει στην "παρέα" απλά επειδή δεν έχει κάποια άλλη. Μηδέν προσπάθεια για να κάνουμε κάτι της προκοπής και να περάσουμε καλά. Μόνο τυπικές εξόδους once per week λες και είναι αγγαρεία.
-----------------------------------------------------------------------------------------
FUCKING AUTOMERGE
Θα γράψω τα δικα μου τώρα. Δεν είναι ακριβώς πισώπλατες μαχαιριές, αλλά πράγματα που με έχουν ενοχλήσει κατά καιρούς σε παρέες κλπ.
Πάμε στο δημοτικό. Όσα χρόνια ζούσα στο χωριό, εκανα παρέα με τα παιδιά του σχολείου. Ήμασταν μικρό σχολείο και κάθε τάξη ανά έτος ήταν μια, άρα γνωριζόμασταν όλοι μεταξύ μας. Κάναμε παρέα κάθε μέρα πολλές ώρες, μπάλα στις αλάνες, ποδήλατα και κρυφτό σε νεόκτιστα σπίτια, λέγαμε ποια κορίτσια μας αρέσουν κλπ. Κάπου προς το τέλος της έκτης δημοτικού, παίζαμε στην αυλή του σπιτιού μου όπως συνηθίζαμε, μιας και είχα ping pong στο σπίτι. Άλλες φορές μπαίναμε μέσα και παίζαμε στο playstation μου (και οι άλλοι είχαν playstation αλλά σπάνια με καλούσαν σπίτι τους). Έρχονται οι γονείς μου που λέτε, και βλέπουν ότι τα παιδιά πετάνε σκουπίδια στην αυλή, φάση περιτυλίγματα από παγωτό, σακούλες κλπ. Τους μαλώνουν και τους λένε παιδιά, είναι που δεν είναι σωστό να πετάτε σκουπίδια σε δημόσιους χώρους και πάρκα, αλλά το να τα πετάτε όπου να ναι μέσα στο σπίτι μας είναι προσβλητικό. Είχαν δίκιο οι γονείς μου προφανώς, θα τους το έλεγα εγώ αλλά επειδή έπαιζα δεν το είχα προσέξει. Με αφορμή αυτό εκείνα τα παιδιά δεν μου ξαναμίλησαν ποτέ. Όταν λέω ποτέ, εννοώ ποτέ. Ούτε από κοντά, ούτε από τηλέφωνο, ούτε από μήνυμα. Έχω να αλληλεπιδράσω μαζί τους από εκείνη την μέρα. Πήγαμε σε διαφορετικά γυμνάσια οπότε με βοήθησε και αυτό. Τώρα που τους βλέπω, νομίζω δεν θα είχαμε κανένα κοινό πλέον. Αλλά αυτή η προδοσία ας πούμε με είχε πειράξει αρκετά τότε. Ήμουν και 12 χρονών παιδί όσο να ναι, το να χάνεις όλη την παρέα σου ξαφνικά επειδή είναι μαλάκες είναι αρκετά σκληρό. Ευτυχώς στο γυμνάσιο βρήκα καλύτερη παρέα.
Πάμε τώρα στο λύκειο, πριν την πενταήμερη. Ήμασταν μερικά παιδιά στην τάξη που λέγαμε δεν θα πάμε πενταήμερη λόγω οικονομικών. Εγώ είχα πάει πριν ενάμιση χρόνο στο εξωτερικό για ένα πανευρωπαικό πρωτάθλημα στο άθλημα που έκανα τότε, και οι γονείς μου είχαν ξοδευτεί αρκετά. Ήμουν πάντα πολύ self conscious των εξόδων που έκανα, παρόλο που με στήριζαν οι γονείς μου και μου έλεγαν να πάω πενταήμερη αν το θέλω, εγώ δεν το ήθελα. Και που λέτε υπάρχουν άλλες δυο κοπέλες στην τάξη μου που λένε στο σχολείο ότι δε θα πάνε λόγω εξόδων. Η τάξη μας αποφασίζει να βάλει ο καθένας από ένα μικρό ποσό, ώστε να τις βοηθήσει να πάνε για να μην χάσουν αυτήν την εμπειρία. Με ενοχλεί βέβαια λίγο ότι δεν το έκαναν για μένα, ωστόσο δεν είναι αυτό το πρόβλημα μου, γιατί μπορεί και να μην το δεχόμουν καν, μπορούσαν οι γονείς μου να με στείλουν, απλά εγώ δεν ήθελα τα έξοδα. Συνεπώς δε θα τους κορόιδευα με αυτον τον τρόπο. Πηγαίνουν εκδρομή, έρχονται πίσω και λένε την πρώτη μέρα τις περιπέτειες τους. Και αχ τι ωραίοι οι Ιταλοί, και αχ τι ωραία ρούχα, και αχ τι ωραία παπούτσια που βρήκαμε με 100 ευρώ. Το ακουώ εγώ και τρελαίνομαι. Ρε μοσχάρες, μάζεψε η τάξη λεφτά για να πάτε πενταήμερη επειδή δεν είχατε λεφτά, και αγοράσατε 100 ευρώ παπούτσια η καθεμιά; Εγώ είχα εκνευριστεί άπειρα με αυτό το θράσος, αναρωτιέμαι αν εκνευρίστηκαν και οι άλλοι και δεν το έδειχναν, ή δεν τους ένοιαζε.
Πάμε και σε ένα πρόσφατο. Ξεκινάω και στέλνω βιογραφικά εγώ γιατί κοντεύω να τελειώσω τη σχολή και γενικότερα κάνω αρκετή δουλειά και ασχολούμαι με linkedin κλπ γιατί μου αρέσει να ξέρω που πατάω. Όλα αυτά τα κάνω προσωπικά και συνήθως δεν τα μοιράζομαι με φίλους. Με λίγα λόγια αν στέλνω 10 βιογραφικά δε θα τους το πω, παρά μόνο αν έχω κάποιο σημαντικό νέο, όπως για παράδειγμα ότι με δέχτηκαν κάπου. Και έτσι και έγινε, με δέχτηκαν σε έναν αρκετά μεγάλο οργανισμό. Εγώ ήμουν πού ενθουσιασμένος και γεμάτος χαρά μόλις το έμαθα, και σκέφτομαι θα το πω στους φίλους μου από κοντά, δεν θα το γράψω ονλαιν. Βγαίνουμε λοιπόν και τους το λέω, και περιμένω έστω να χαρούν μαζί μου. Νομίζω αυτό που αντίκρυσα ήταν περισσότερο μια απάθεια ή ίσως και αδιαφορία και ξενέρα. Προφανώς, δεν το έκανα για να καυχηθώ στους φίλους μου, αλλά περίμενα τουλάχιστον να χαρούν για μένα. Εγώ σε αντίστοιχες περιπτώσεις είχα χαρεί πολύ και ήμουν και περήφανος μάλιστα. Δεν θυμάμαι αν είδα ένα χαμόγελο ή αν άκουσα ένα μπράβο τότε. Δεν με είχε πειράξει ακριβώς αυτό, αλλά από τοτε ένιωσα λίγο ότι δεν ενδιαφέρονται πραγματικά για μένα όλοι αυτοί. Σκεφτείτε ο ένας φίλος μου θύμωσε και μα κατσαδιασε που δεν του το είπα, γιατί αυτός ζει σε άλλη πόλη, συνεπώς δεν του το ανακοίνωσα. Και μου λέει "καλά και σε εμένα πότε θα το πεις;". Σημαίνει ότι τον πείραξε που δεν του είπα κάτι τόσο σημαντικό. Και η μια κοπέλα της παρέας που δεν ήμασταν τόσο κοντά είχε ενθουσιαστεί και με ρωτούσε λεπτομέρειες. Αυτοί, τιποτα. Ο ένας από αυτούς είναι ο τύπος στην παρέα που περιέγραψα στην Ιππολυτη που φαίνεται πλέον να μην ενδιαφέρεται για τίποτα.
Αυτά είναι κάποια περιστατικά, θα αναρωτιέμαι πως σας φαίνονται και αν έχω κάπου άδικο που τα βάζω στο παρόν νήμα
Guest 986132
Επισκέπτης
[...]
Αυτά είναι κάποια περιστατικά, θα αναρωτιέμαι πως σας φαίνονται και αν έχω κάπου άδικο που τα βάζω στο παρόν νήμα
Φυσικά κι έχεις δίκιο και δικαίως σε πειράζει. Το να σε παρατάνε για πλάκα (βλ παιδιά που εξαφανίστηκαν μετά την ευγενέστατη παραίνεση των γονιών σου) και να μην υπάρχει καμία αντίδραση για ό,τι καλό σου συμβαίνει, δεν δείχνουν σε καμία περίπτωση φιλία. Ίσως να μην υπήρξαν και ποτέ φίλοι σου, απλά συγκαταλέγονταν στην κατηγορία "παρέα".
Τώρα για το αν ταιριάζει στο νήμα ή όχι, μη σε νοιάζει. Κουβέντα να γίνεται πιο πολύ.
Μωρό μου ίσως είναι η ώρα και το έναυσμα να κάνεις ένα ξεσκαρτάρισμα στους φίλους σου.από τοτε ένιωσα λίγο ότι δεν ενδιαφέρονται πραγματικά για μένα όλοι αυτοί.
Valder
Τιμώμενο Μέλος
Μωρό μου ίσως είναι η ώρα και το έναυσμα να κάνεις ένα ξεσκαρτάρισμα στους φίλους σου.
Εμένα ποτέ δε με χεις πει έτσι και με ξέρεις μια δεκαετία σαν φίλο!
Πισώπλατες μαχαιριές, Βοργίες edition. 10 χρόνια κι ούτε ένα "μωρό μου".
ΥΓ: Μη το κάνεις, πλάκα κάνω, σιχαίνομαι το "μωρό μου" μεταξύ φίλων και το κάνουν κυρίως γυναίκες από 30 και πάνω. Και μια τουρμπάτη μανούλα που ξέρω, όλο μωρό μου και γιαβρί μου με έχει.
Κλημεντίνη
Πολύ δραστήριο μέλος
Κι οτι οι ιστορίες τις περισσότερες φορές αλλιως λεγονται απο τους μεν κι αλλιως απο τους δε.
Απλα δεν ταιριάζουμε ολοι μεταξυ μας.
Ενα ατομο που πλήγωσε πολύ εμένα μπορει σε καποιον αλλο να φερθεί άψογα.
Να αγαπάτε κι να δίνετε ευκαιρίες στους ανθρώπους.
Αν κάποιος ειναι τοξικος για εσας μακριά αλλα αν περνατε καλα μη σταματε να μιλάτε για ασήμαντους λόγους.Κριμα ειναι.
Να δίνετε στους άλλους κι θα σας δινουν κι αυτοί.
Να ζητάτε συγγνώμη,και να λετε τι σας πείραξε οταν κάτι σας ενοχλήσει.
Πολυ λιγα πράγματα που όντως θελουμε να λύσουμε δεν λύνονται με τη συζήτηση❤
Αν για κατι αξιζει να παλεύουμε σε αυτη τη ζωη ειναι οι ανθρώπινες σχέσεις.
Libertus
Συντονιστής
Όταν διαλέγεις έναν τόσο ανισόρροπο φίλο, μήπως δεν είσαι άμοιρη ευθυνών; Λες ότι ήξερες ότι είναι μαλάκας και παθολογικός ψεύτης και ότι παρά τις διαφορές σας περνούσατε καλά. Άρα σε ένοιαζε η καλοπέραση και όχι η ουσιαστική φιλία. Παρ' όλ' αυτά, όλες οι επιλογές στα 18 συγχωρούνται.Στο 1ο έτος, από εντελώς άκυρα άτομα και υπό αρκετά περίεργες και περίπλοκες συνθήκες, μαθαίνω ότι πολύ καλός μου φίλος - τύπου ήμασταν σχεδόν κάθε μέρα μαζί - έχει πει στην κοπέλα του πως η πρώτη κοπέλα που έκανε σεξ ήμουν εγώ, υπονοώντας μάλιστα με βάση τα χρονικά όρια που έθεσε πως εγώ κεράτωσα και τον πρώην μου μαζί του σε εκείνη την υποτιθέμενη βραδιά πάθους.
Εγώ γνωρίζοντας πως ο φίλος μου είναι γενικώς μαλάκας και παθολογικός ψεύτης, τον αγαπούσα ωστόσο αρκετά για να τον συγχωρήσω, τον ανάγκασα να μιλήσει στην γκόμενά του και να της πει πως αυτό δεν είναι αλήθεια. Εξάλλου, το κίνητρό του το ήξερα από μόνη μου: είχε κόμπλεξ και δεν ήθελε να παραδεχτεί στη μικρότερης ηλικίας κοπέλα του ότι αυτή είναι η πρώτη του και δεν είχε άλλες εμπειρίες. Αφού έγινε αυτό, η κοπέλα του (σχέση από απόσταση) ήταν πολύ επιφυλακτική για τη σχέση μου με τον φίλο μου και κάπως έτσι αυτός με έκρυβε λες κι είμαι η δεύτερη παράνομη γκόμενα. Εγώ τον έβριζα αλλά πάλι σα μαλάκας συνέχιζα να τον παίρνω τηλέφωνα να βγαίνουμε και λοιπά. Μετά από κάνα δίμηνο με έπαιρνε τηλέφωνο μόνο όποτε με χρειαζόταν. Έγινε σταδιακά αλλά κάποτε τα πήρα κι εγώ και δεν του ξαναπάντησα.
Στον δρόμο όταν με έβλεπε άλλαζε πεζοδρόμιο. Μια φορά που με χαιρέτησε τον κοίταξα έντονα και δεν του μίλησα ποτέ. Είχα εσωτερικό θυμό που μπορεί και να κράτησε 1μιση χρόνο. Κάθε φορά που τον έβλεπα μου γυρνούσαν τα άντερα και έριχνα παναγίες. Μια φορά πριν λίγους μήνες ήμασταν στο ίδιο ΚΤΕΛ για Θεσσαλονίκη και συνειδητοποίησα ότι δεν είχα νεύρα πλέον οπότε το ξεπέρασα και τώρα απλώς αδιαφορώ χιχι.
Δεν ξέρω αν ακούγεται τόσο φοβερό πλέον που τα λέω, απλώς είναι κρίμα γιατί παρά τις διαφορές μας περνούσαμε πολύ ωραία. Το ότι είπε ψέματα για μένα ήταν κάτι που μπορούσα να το διαχειριστώ και να το συγχωρήσω. Το να με έχει έπειτα δεδομένη όμως επειδή τον συγχώρησα ήδη μια φορά (και άρα ντάξει μωρέ το στεφανάκι δεν παρεξηγεί), σε καμία περίπτωση δεν είναι κάτι που διατίθεμαι να συγχωρήσω.
Η μαγική λέξη: ζήλια. Σε αυτές τις περιπτώσεις είναι δεδομένο πλέον ότι έχεις να κάνεις με παρέα και όχι πραγματικούς φίλους. Δεν αναφέρομαι στην καλή ζήλια (τύπου: μπράβο, μακάρι να τα κατάφερνα κι εγώ), αλλά στην κακή που δείχνει ότι ο άλλος δεν χάρηκε με την επιτυχία σου. Το ποιοι είναι φίλοι φαίνεται πάντα σε επιτυχίες όπως αυτή που περιγράφεις ή σε αποτυχίες και στενοχώριες, διότι είναι και οι περιπτώσεις που δύσκολα κρύβεις αυτό που πραγματικά νιώθεις. Αυτό που πρέπει να κάνεις εν προκειμένω να βγάλεις όλους αυτούς από το κουτάκι "φίλοι" και να τους εντάξεις στο κουτάκι "παρέα". Έτσι θα αντιμετωπίζεις πιο χαλαρά τις μεταξύ σας σχέσεις και θα προσέχεις τι μοιράζεσαι. Και μην στενοχωριέσαι, φίλοι είναι ελάχιστοι ούτως ή άλλως. Καλύτερα να ξέρεις όσο πιο νωρίς γίνεται τι είναι ο κάθε άνθρωπος στη ζωή σου.Πάμε και σε ένα πρόσφατο. Ξεκινάω και στέλνω βιογραφικά εγώ γιατί κοντεύω να τελειώσω τη σχολή και γενικότερα κάνω αρκετή δουλειά και ασχολούμαι με linkedin κλπ γιατί μου αρέσει να ξέρω που πατάω. Όλα αυτά τα κάνω προσωπικά και συνήθως δεν τα μοιράζομαι με φίλους. Με λίγα λόγια αν στέλνω 10 βιογραφικά δε θα τους το πω, παρά μόνο αν έχω κάποιο σημαντικό νέο, όπως για παράδειγμα ότι με δέχτηκαν κάπου. Και έτσι και έγινε, με δέχτηκαν σε έναν αρκετά μεγάλο οργανισμό. Εγώ ήμουν πού ενθουσιασμένος και γεμάτος χαρά μόλις το έμαθα, και σκέφτομαι θα το πω στους φίλους μου από κοντά, δεν θα το γράψω ονλαιν. Βγαίνουμε λοιπόν και τους το λέω, και περιμένω έστω να χαρούν μαζί μου. Νομίζω αυτό που αντίκρυσα ήταν περισσότερο μια απάθεια ή ίσως και αδιαφορία και ξενέρα. Προφανώς, δεν το έκανα για να καυχηθώ στους φίλους μου, αλλά περίμενα τουλάχιστον να χαρούν για μένα. Εγώ σε αντίστοιχες περιπτώσεις είχα χαρεί πολύ και ήμουν και περήφανος μάλιστα. Δεν θυμάμαι αν είδα ένα χαμόγελο ή αν άκουσα ένα μπράβο τότε. Δεν με είχε πειράξει ακριβώς αυτό, αλλά από τοτε ένιωσα λίγο ότι δεν ενδιαφέρονται πραγματικά για μένα όλοι αυτοί. Σκεφτείτε ο ένας φίλος μου θύμωσε και μα κατσαδιασε που δεν του το είπα, γιατί αυτός ζει σε άλλη πόλη, συνεπώς δεν του το ανακοίνωσα. Και μου λέει "καλά και σε εμένα πότε θα το πεις;". Σημαίνει ότι τον πείραξε που δεν του είπα κάτι τόσο σημαντικό. Και η μια κοπέλα της παρέας που δεν ήμασταν τόσο κοντά είχε ενθουσιαστεί και με ρωτούσε λεπτομέρειες. Αυτοί, τιποτα. Ο ένας από αυτούς είναι ο τύπος στην παρέα που περιέγραψα στην Ιππολυτη που φαίνεται πλέον να μην ενδιαφέρεται για τίποτα.
Αυτά είναι κάποια περιστατικά, θα αναρωτιέμαι πως σας φαίνονται και αν έχω κάπου άδικο που τα βάζω στο παρόν νήμα
Προσωπικά, δεν θυμάμαι κάποιο περιστατικό πισώπλατης μαχαιριάς. Έχω εξαρχής χαμηλές προσδοκίες από τους ανθρώπους, μέχρι να αποδειχτεί ότι αξίζει να έχω υψηλές. Οι περισσότεροι άνθρωποι αυτό το εφαρμόζουν αντίθετα, πράγμα που δεν καταλαβαίνω. Επίσης, δεν γίνεται να κάνεις παρέα με έναν άνθρωπο και να μην έχεις καταλάβει στο περίπου τι πάστας είναι και τι προθέσεις έχει. Απλά δεν γίνεται. Σίγουρα έχω αντιμετωπίσει δυσάρεστες συμπεριφορές από ανθρώπους, αλλά ποτέ κάτι που με έκανε να πέσω από τα σύννεφα και δεν θα μπορούσα ούτε να φανταστώ.
Guest 092312
Επισκέπτης
Όταν ήμουν 16 χρονών άρχισε να μου αρέσει τρελά ένας τύπος, τρελά όμως. Οι 2 πιο καλές μου (τότε) φίλες το κατάλαβαν, και με ρώτησαν παρουσία μίας άλλης φίλης μας, ας την πούμε Α, η οποία τότε τον γνώρισε.
Ε, και με τα πολλά τους είπα ότι έχω ήδη σκεφτεί πόσο ωραία θα ναι τα παιδιά μας ξερωγω.
Τέσπα, με τον τυπά γίναμε πολύ καλοί φίλοι, πλησίαζαν τα γενέθλιά μου και λέω "δικιά μου, η ευκαιρία σου".
Έκανα πάρτυ στο σπίτι, ντύθηκα, στολίστηκα, κούκλα ήμουν τελείως αντικειμενικά πάντα.
Μη τα πολυλογούμε, χτυπάει κουδούνι και σκάει μύτη αυτός. Με την φίλη. Ζευγάρι.
1 τούρτα και 1 γερό φάσωμα στο σαλόνι μου μετά δεν ξαναμιλήσαμε.
Guest 209912
Επισκέπτης
Fast forward μερικούς μήνες και παίρνει τηλέφωνο ΄να βγούμε γιατί γύρησε για να δει τους γοννείς. Ήταν λίγο πριν την καραντίνα. Εγώ δεν είχα τι να κάνω όλη μέρα μέσα και του λέω οκ πάμε καμιά Λάρισα να πάρουμε κανένα καφέ και να κάνουμε καμιά βόλτα. Έ με το που φτάνουμε όλη την ώρα να είναι κολλημένος στο κινητό, είτε να παίζει pokemon go ή να βλέπει κάτι ηλίθια βίντεο που του στέλνει η γκόμενα να κάνει κάτι ήχους σαν πάπια (Ανίτα Πάνια κατάσταση). Έχω να έχω εκνευριστεί και του λέω "Καλά εμένα τι με κουβάλησες εδώ?¨ και αυτός να μην νιώθει. Σε κάποια στιγμή εγώ ήμουνα κρυωμένος και πιάσει ένα κοψίδι άλλο πράγμα. Αυτό που πρέπει να βγει πάση θυσία γιατί θα εκραγεί το έντερο. Τουαλέτα να μην υπάρχει πουθενά γιατί είναι τα πάντα κλειστά λόγο covid. Του λέω μαλάκα πάμε πίσω γιατί δεν αντέχω. Μου λέει "Είσαι τρελός ρε, τι να κάνω σπίτι βαριέμαι, δε φεύγω εγώ." Οπότε μένω εγκλωβισμένος γιατί είμαστε με δικό του αμάξι και να μην υπάρχει καν ΚΤΕΛ να φύγω. Για την επόμενη ώρα και μισή μέχρι να του τελειώσει η μπαταρία και να αποφασίσει να φύγουμε δεν ξέρω πως άντεξα. Μιλάμε ήμουνα σε φάση που έλεγα κάτι μάντρα για να αυτουπνωθώ και να μην χεστώ. Από τότε του λέω, δεν ξαναπάω πουθενά μαζί σου φιλαράκι και ούτε πρόκειται.
Devil
Επιφανές μέλος
Οποιος ξηγιεται σωστα θα παρει τα μεγιστα πλεον εκτιμω πολύ την ειλικρινεια και την σωστη συμπεριφορα γιατι ειναι σπάνια. Δυστυχως. Οποτε μολς τα βρω λεω οπα εδω ειμαστε.
Χρήστες Βρείτε παρόμοια
-
Τα παρακάτω 0 μέλη και 1 επισκέπτες διαβάζουν μαζί με εσάς αυτό το θέμα:Tα παρακάτω 69 μέλη διάβασαν αυτό το θέμα:
- Εριφύλη
- *
- *
- *
- sokliap
- kogba
- Pipitsa
- Έμμα
- louminis
- *
- Jack of Spades
- *
- Libertus
- *
- orchidea
- harry akritas
- lnesb
- *
- *
- *
- Athens2002
- Κλημεντίνη
- *
- panagiotis econ
- GoddamnRight
- Johnny15
- Εχέμυθη
- Μάρκος Βασίλης
- CiNeFiL
- NightOwl
- *
- fmarulezkd
- MadameBovary13
- *
- Panagiotis849
- Γατόπαρδος.
- Johny4Life
- charmander
- Memetchi
- tsiobieman
- edweimaste
- *
-
Φορτώνει...
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.