O φόβος της απώλειας διαμορφώνει παράλογες συμπεριφορές στην ζωή μας;

passenger123

Εκκολαπτόμενο μέλος

Ο Δημήτρης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Υπεύθυνος πωλήσεων. Έχει γράψει 138 μηνύματα.
Aφορμή για το παρόν θέμα για συζήτηση αφορά η πρόσφατη ανάγνωση ενός βιβλίου το οποίο για ευνόητους λόγους δεν αναφέρω τον τίτλο .Εκείνο που θα ήθελα να σχολιάσουμε είναι περισσότερες εξηγήσεις του φαινομένου , που ίσως έχετε αντιμετωπίσει, της μή ορθής ανάλυσης καταστάσεων - πορισμάτων εκ μέρους ενός ατόμου σε ανακύπτοντα προβλημάτα όταν αυτά συνοδεύονται από τον φόβο της απώλειας εκ μέρους του υφισταμένων θετικά καταστάσεων στην ζωή του με αποτέλεσμα την εκτέλεση απο μέρους του λύσεων ενάντια στην λογική και τις επικρατέστερες αποφάσεις με εξέλιξη την ουσιαστική ζημία . Τελικά ο φόβος της απώλειας , ( εργασίας , σχέσης , ότι θεωρεί ο καθένας μας σημαντικό ) ,παρεμβαίνει στην ζωή μας με αρνητικό πρόσημο ; και άν ναί πως θα μπορούσαμε να την διαχειριστούμε με κάποιο άλλο τρόπο έτσι ώστε να καταλήξουμε σε θετικά αποτελέσματα .
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

lady31ath

Νεοφερμένος

Η lady31ath αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 45 ετών. Έχει γράψει 83 μηνύματα.
Υπαρχει ενα ρητο νομιζω που λεει...Οταν χανεις κατι, τοτε το εκτιμας. Οχι οτι πριν δεν το εκτιμουσες.

Σιγουρα η απωλεια καποιου ανθρωπου ειναι σημαντικη. Η απωλεια μιας εργασιας αρκετα σοβαρο ζητημα. Η απωλεια σχεσης και οτι αλλου σημαντικου θεωρει ο καθενας ειναι σοβαρο ζητημα.
Μας επηρεαζει σε πολυ μεγαλο βαθμο και σε καποιες περιπτωσεις ειναι δυσκολο να το ξεπερασουμε ακομα και μετα απο μεγαλο χρονικο διαστημα. Και σε καποιες περιπτωσεις αφηνει τραυματα.
Απλα πρεπει να αντιμετωπισουμε αυτες τις καταστασεις.
Για εμενα το κλαμμα βοηθαει, να φωναξω, να εκτονωθω καπως. Απο εκει και περα μπορει να εχω καποιες ωρες εως μερες αδρανειας , που περναω στην αρνηση. Οταν συνειδητοποιησω πιο ψυχραιμα οτι αυτο που συνεβη σε εμενα μπορει να εχει συμβει και σε αλλα ατομα, τοτε γινομαι πιο αντικειμενικη. Και αρχιζω να ψαχνω λυση, οταν φυσικα ειναι εφικτο αυτο.

Απο εκει και περα θα πρεπει να εχω πιο πολλα στοιχεια για να απαντησω και να συμβουλεψω καποιον.

Παντως στην ιστορια του ανθρωπου μεγαλες καταστροφες οδηγησαν ατομα να κανουν εκπληκτικη προοδο σε καποιους τομεις. Απο ενα κακο μπορει να προελθει κατι πολυ καλο.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

passenger123

Εκκολαπτόμενο μέλος

Ο Δημήτρης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Υπεύθυνος πωλήσεων. Έχει γράψει 138 μηνύματα.
Κατ' αρχάς lady31ath θα ήθελα να σε ευχαριστήσω για την απάντηση σου που δείχνει ένα άτομο που πραγματικά δεν θα λυγίσει εύκολα και θα βρεί τον δρόμο του μετά απο μιά ενδεχόμενη .. κακιά ώρα , όπως την χαρακτηρίζουν πολλοί .Βέβαια είσαι λίγο εκτός θέματος γιατί στην απάντηση σου οι υποθέσεις τις οποίες κάνεις ( χάσιμο εργασίας - σχέσης - σημαντικού γενικά ) έχουν ήδη συντελεσθεί και εσύ περνάς πλέον στην αντιμετώπιση της μετά-συμβάντος κατάστασης . Εγώ με το σκεπτικό που θέτω για συζήτηση επικεντρώνω το όλο θέμα στο στάδιο της πρό-συμβάντος κατάστασης και της λεπτής διαχείρισης από μέρους μας της επικείμενης καταστροφής υπό το πρίσμα της απώλειας κεκτημένων ( θετικά ) καταστάσεων στην ζωή μας . Δέν διαφωνώ μαζύ σου ότι μιά καταστροφή μπορεί να αποτελέσει το έναυσμα μιάς καλύτερης κατάστασης αλλά πιστεύω πάντα στην αποφυγή απώλειας των θετικά κεκτημένων , όσο βέβαια αυτό περνάει απο το χέρι μας .
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

tsarachaf

Περιβόητο μέλος

Ο Allah 1/3 MEΤΣ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 31 ετών, επαγγέλεται Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,366 μηνύματα.
Τελικά ο φόβος της απώλειας , ( εργασίας , σχέσης , ότι θεωρεί ο καθένας μας σημαντικό ) ,παρεμβαίνει στην ζωή μας με αρνητικό πρόσημο ; και άν ναί πως θα μπορούσαμε να την διαχειριστούμε με κάποιο άλλο τρόπο έτσι ώστε να καταλήξουμε σε θετικά αποτελέσματα .

Ω ναι, πιστευω οτι το παρεμβαινει... Αλλα το προσημο δεν ειναι παντοτε αρνητικο...

Η αληθεια ειναι οτι μας αρεσει η σταθεροτητα και η σιγουρια και δεν θελουμε να τις αφηνουμε για κατι ασταθες και αβεβαιο... Περιμενουμε να ειμαστε εξασφαλισμενοι πριν κανουμε μια ριψοκινδυνη προσπαθεια... Αυτο αλλοτε μας κραταει πισω κι αλλοτε μας προστατευει, απο τραγικα λαθη που θα μας πηγαιναν ακομη πιο πισω...

Ο φοβος αλλωστε ειναι απο τα μεγαλυτερα κινητρα για μας τους ανθρωπους...

Το πως να το διαχειριστουμε δεν ειναι καθολου ευκολο... Πιστευω πως θελει insight, να καταλαβαινουμε ποτε η αλλαγη και η απωλεια ειναι τελικα ωφελιμη και τοτε να προχωραμε... Αλλα αυτο απαιτει πολυ βαθια γνωση του εαυτου μας αλλα και μεγαλη σοφια...

Υγ. Να μας τον πεις τον τιτλο του βιβλιου
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

passenger123

Εκκολαπτόμενο μέλος

Ο Δημήτρης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Υπεύθυνος πωλήσεων. Έχει γράψει 138 μηνύματα.
Ειλικρινά φίλε water_lily πιστεύω πως δίνεις με την απάντηση σου μια διαφορετική και "ντόμπρα" προσέγγιση του θέματος . Αναλύεις αρκετά τον "φόβο της απώλειας " μετανομάζοντας τον σε "αποτίμηση κόστους" , το οποίο κόστος μεταφράζεται σε αποτροπή μιας παράλογης συμπεριφοράς απο μέρους μας και ρεαλιστική τοποθέτηση απέναντι στο "πρόβλημα" που μας πλησιάζει .Εκεί πιστεύω πως αρχίζει στον καθένα μας μιά εσωτερική διεργασία με ουσιαστικό "ακροατή" και αντίπαλο ή συνεργάτη τον ίδιο τον εαυτό μας .Το να χάσεις κάτι απλό και εύκολα δημιουργητέο είναι προφανές ότι δεν αποτελεί " μήλο της έριδος " το να χάσεις όμως κάτι σπουδαίο μετά από χρόνων κόπους , έ τότε είναι "βλακεία" να μην δώσεις κάποια έστω και μικρή "μάχη" .Το θέμα επικεντρώνεται πλέον το πόσο καλά τα έχεις βρεί , όπως λες και σύ , με τόν εσωτερικό σου κόσμο και κατά το πόσο έχεις σωστά , και όταν λέω σωστά εννοώ --βγάζοντας τον μανδύα του φόβου της απώλειας από το πρόβλημα σου--κοστολογήσει το τίμημα της άμεσα επόμενης ενέργειας σου γιά την λύση του προβλήματος . Το να "κωφεύσεις" ή όπως αλλιώς το εννοήσεις " να στρουθοκαμηλήσεις " απέναντι στο πρόβλημα , αφενός δεν το λύνει αφετέρου πιστεύω πως αναζοπυρώνει και μεγενθύνει τον φόβο της απώλειας .
Αναλύοντας σκέψεις όπως το να αποτελέσει ο φόβος κίνητρο γιά δημιουργία (φόβος με διαχείριση συνεχόμενου θετικού προσήμου) πιστεύω είναι πολλές φορές μή αποτελεσματικό, γιατί αρκετοί άνθρωποι διαχειρίζονται πραγματικές ευκαιρίες ( εργασίες - σχέσεις - σημαντικά πράγματα ) στην ζωή τους φοβούμενοι το "αποφασιστικό ρίσκο" της επόμενης κίνησης και παραδίδοντας τα όπλα ακόμα και στο 99% της προσπάθειάς τους (στο παρά '5) με αποτέλεσμα να βιώνουν "φαύλους κύκλους".

Αναλύοντας περαιτέρω σε ένα σημείο που θεωρώ ότι λειτουργεί θετικά και εν μέρει δημιουργικά ο φόβος της απώλειας ( αν και στηρίζεται συχνά σε κίνητρα ιδιοτέλειας ) είναι η απο κοινού αντιμετώπιση εξωτερικών προβλημάτων ,( κοινός νούς ) ,τα οποία θέτουν σε κίνδυνο όμοια συμφέροντα δύο ή περισσοτέρων ατόμων ( ενός ζευγαριού , μιάς επιχείρησης και των μελών της ή σκεφθείτε κάτι άλλο ) με αποτέλεσμα την ισχυροποίηση δεσμών που σε διαφορετικές περιπτώσεις ίσως δεν ήταν ..ότι το καλύτερο , και χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει το ότι θα παραμείνει η θετική κατάσταση μετά την αντιμετώπιση και επίλυση του κινδύνου .

Τον τίτλο του βιβλίου δεν μπορώ να τον αναφέρω , όμως το όνομα του συγγραφέα (πρόκειται ουσιαστικά γιά έργο δύο ατόμων)
πιστεύω πως μπορώ να τα γράψω : ORI BRAFMAN . ROM BRAFMAN , χωρίς σε καμιά περίπτωση να αποτελεί κάποιο είδος διαφήμισης του έργου τους .
Συνεχίζω να περιμένω και άλλες απαντήσεις στην διαχείριση καταστάσεων οι οποίες μας ωθούν σε μή λογικές αποφάσεις όταν εμπνέονται και τροφοδοτούνται απο "τον φόβο της απώλειας" των "κεκτημένων μας ".
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

rosa azul

Πολύ δραστήριο μέλος

Η rosa azul αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 1,945 μηνύματα.
Aφορμή για το παρόν θέμα για συζήτηση αφορά η πρόσφατη ανάγνωση ενός βιβλίου το οποίο για ευνόητους λόγους δεν αναφέρω τον τίτλο .Εκείνο που θα ήθελα να σχολιάσουμε είναι περισσότερες εξηγήσεις του φαινομένου , που ίσως έχετε αντιμετωπίσει, της μή ορθής ανάλυσης καταστάσεων - πορισμάτων εκ μέρους ενός ατόμου σε ανακύπτοντα προβλημάτα όταν αυτά συνοδεύονται από τον φόβο της απώλειας εκ μέρους του υφισταμένων θετικά καταστάσεων στην ζωή του με αποτέλεσμα την εκτέλεση απο μέρους του λύσεων ενάντια στην λογική και τις επικρατέστερες αποφάσεις με εξέλιξη την ουσιαστική ζημία .
Τελικά ο φόβος της απώλειας , ( εργασίας , σχέσης , ότι θεωρεί ο καθένας μας σημαντικό ) ,παρεμβαίνει στην ζωή μας με αρνητικό πρόσημο
; και άν ναί πως θα μπορούσαμε να την διαχειριστούμε με κάποιο άλλο τρόπο έτσι ώστε να καταλήξουμε σε θετικά αποτελέσματα .
Κατα την αποψη μου ναι...παραιμβαινει με αρνητικο προσημο....διοτι ο φοβος ως συναισθημα εμποδιζει το μυαλο να λειτουργησει ψυχραιμα και λογικα με αποτελεσμα οι πραξεις μας αντι να εχουν θετικο να εχουν αρνητικο αποτελεσμα .Σε ακραιες δε περιπτωσεις ,οταν ο φοβος ειναι πολυ μεγαλος, παρατεταμενος και το ατομο βιωνει μια ιδιαιτερα εντονη στρεσσογονα κατασταση ,δυναται να υποπεσει και σε καταθλιπτικες καταστασεις ,κατω απο τις οποιες το ατομο δεν δυναται να χειριστει καθολου τις καταστασεις της ζωης του ,ανευ ιατρικης βοηθειας.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

passenger123

Εκκολαπτόμενο μέλος

Ο Δημήτρης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Υπεύθυνος πωλήσεων. Έχει γράψει 138 μηνύματα.
Κατα την αποψη μου ναι...παραιμβαινει με αρνητικο προσημο....διοτι ο φοβος ως συναισθημα εμποδιζει το μυαλο να λειτουργησει ψυχραιμα και λογικα με αποτελεσμα οι πραξεις μας αντι να εχουν θετικο να εχουν αρνητικο αποτελεσμα
.

Σωστή παρατήρηση , αλλά και πάλι φίλη μου δεν απαντάς στον τρόπο "διαχείρισης" της όλης κατάστασης , εκτός άν εννοείς τον "απόλυτο φόβο" ο οποίος ίσως "εκμηδενίσει" την δυνατότητα διαχείρισης και τελικά μας οδηγήσει στο απευκταίο .Σε αυτή την περίπτωση μιλάμε για φόβο με δυνατότητα γέννεσης παθολογικών καταστάσεων ,που όντως χρήζουν ψυχολογικής υποστήριξης.

Εγώ μιλάω εδώ για τον φόβο με δυνατότητα διαχείρισης , θετικής ή αρνητικής εκ μέρους μας , με γνώμονα πάντα την "προστασία" εκ μέρους μας θετικών καταστάσεων στην ζωή μας που γιά τον λόγο αυτό μας αναγκάζουν ακόμη και να ακολουθήσουμε μιά "παράλογη συμπεριφορά" που μέχρι τότε δεν υπήρχε κάν στην ζωή μας και να φθάσουμε ίσως σε αποφάσεις ακόμη και "ενάντιες" στους νόμους και τις συνθήκες της έως τότε μας ζωής ( να λειτουργήσουμε δηλαδή κατά πολύ εγωιστικά και με μέτρο το προσωπικό μας συμφέρον ενάντια στην λύση που είναι γενικά αποδεκτή αλλά απλά δεν μας ευνοεί ) .
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

rosa azul

Πολύ δραστήριο μέλος

Η rosa azul αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 1,945 μηνύματα.
Αντιθετα φιλε μου,απαντω ακριβως σε αυτο το θεμα.Περαν του απολυτου φοβου και των επιπτωσεων του στις οποιες και εσυ και εγω αναφερομαστε,εγω αναφερομαι στην δυνατοτητα διαχειρησης υπο καθεστως φοβου και θεωρω οτι συνηθως γινεται με αρνητικο προσημο διοτι ο φοβος εμποδιζει την ανθρωπινη λογικη σκεψη και κατα κανονα οδηγει σε σπασμωδικες κινησεις ,αρα σε στη ληψη μη ορθολογικων αποφασεων.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

lady31ath

Νεοφερμένος

Η lady31ath αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 45 ετών. Έχει γράψει 83 μηνύματα.
Δεν καταλαβαινω την ερωτηση για να σας απαντησω. Το εχω χασει λιγο το θεμα. Μπορειτε να απλοποιησετε την απορια σας?
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

passenger123

Εκκολαπτόμενο μέλος

Ο Δημήτρης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Υπεύθυνος πωλήσεων. Έχει γράψει 138 μηνύματα.
Δεν καταλαβαινω την ερωτηση για να σας απαντησω. Το εχω χασει λιγο το θεμα. Μπορειτε να απλοποιησετε την απορια σας?

Δεν πρόκειται για κάποια απορία εδώ αγαπητή φίλη .
Αντίθετα εδώ εξετάζουμε μιά γενική διαπίστωση που ίσως ζήσαμε και εμείς κάποτε στην ζωή μας ..
Την αντίδρασή μας απέναντι στην επερχόμενη δυνατότητα απώλειας ενός πολύτιμου για εμας πράγματος στην ζωή μας , υπό το κράτος του φόβου -[ επειδή ακριβώς είναι κατι πολύτιμο για εμας ]- και την κατάληξη στην διαπραγμάτευση στο μυαλό μας πράξεων -[τα οποία χαρακτηρίζονται παραλογες συμπεριφορές ]- με μόνο άλλοθι την μή απώλεια του πολύτιμου πράγματος μας.
Είναι θεμιτό τελικά να ξεφύγουμε απο αυτή την κατάσταση και πώς θα αντιμετωπίζατε "αντικειμενικά" το όλο ζήτημα , πριν εξελιχθεί σε "παράλογη συμπεριφορά" .
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

stellamak

Νεοφερμένος

Η stella αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 59 ετών, επαγγέλεται Νοσηλευτής/ρια και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4 μηνύματα.
Επειδή είμαστε ανθρώπινα όντα με σκέψη και συναίσθημα πάντα θα ελοχεύει ο φόβος σε οτιδήποτε
κάνουμε στη ζωή μας.Οταν οφόβοι μασ μας κατακυριεύουν και γίνονται εμμονές τότε μπορεί να μασ οδηγήσουν σε παράλογες συμπεριφορες και να χάσουμε τη μπάλα. Τότε δε πρόκειται να λύσουμε κανένα πρόβλημα ,ούτε να πάρουμε σωστές αποφάσεις για τη ζωή μας. Οι απώλειες είτε υπάρχει φόβος
είτε όχι έρχονται δυστηχώς στη ζωή μας γι αυτό πρέπει να τις απόδεχόμαστε με σωστή διαχείρηση για
ναπροχωράμε και να εξελισόμεθα.:whistle:
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Pure_Seduction

Επιφανές μέλος

Ο Pure_Seduction αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 9,834 μηνύματα.
Ναι,τοσο παραλογες καμια φορα που οι ιδιοι τους διωχνουμε τους γυρω μας λογω συμπεριφορας ή απο φοβο μην τους χασουμε
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

prwteas

Εκκολαπτόμενο μέλος

Ο prwteas αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 193 μηνύματα.
Ναι, το έχω πάθει κι εγώ. Από το φόβο ακριβώς μην χάσω κάποιον έχω καταφέρει να τον απωθήσω. Ειρωνία και σχήμα οξύμωρο.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Χαρουλιτα

Διάσημο μέλος

Η Χαρουλιτα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Χημικός. Έχει γράψει 2,552 μηνύματα.
To εχω κανει και εγω αυτο και πραγματικα καθε μερα το μετανιωνω που το εκανα...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

dragon

Νεοφερμένος

Η dragon αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 35 μηνύματα.
Κατα την ταπεινη μου αποψη,δεν νομιζω οτι μπορει καποιος να προκαταβαλει την αντιδραση του πανω σε μια απωλεια
γτ συμαντικο ρολο παιζει κ η διαθεση μας την χρονικη εκεινη στιγμη.
Εχω παρατηρησει στον εαυτο μου οτι οταν μου συμβαινει μια απωλεια(σχεση,επαγγελμα,φιλικο επιπεδο ή οτι αλλο) αν ειμαι καλα
ψυχολογικα,τοτε αντιμετωπιζω πιο αναλαφρα μια τετοια κατασταση ενω οταν αισθανομαι ασχημα σιγουρα με κυριευει φοβος κ σκεψεις ακραιες
σε σημειο να θλιβομαι εσωτερικα!
Δυστηχως οταν ερχομαι αντιμετωπη με τετοιου ειδους προβληματισμους δε μπορω να ξερω εκ των προτερων πως θα τις αντιμετωπισω!
Απλα φτανω στο ναδιρ,καταστρεφομαι οσο δεν παει κ αρχιζω ξανα το ''χτισιμο'' της εσωτερικης μου βλαβης!
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

giannisvitara

Εκκολαπτόμενο μέλος

Ο giannisvitara αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται CAD/CAM Designer και μας γράφει απο Λυκόβρυση (Αττική). Έχει γράψει 227 μηνύματα.
Δεν πρόκειται για κάποια απορία εδώ αγαπητή φίλη .
Αντίθετα εδώ εξετάζουμε μιά γενική διαπίστωση που ίσως ζήσαμε και εμείς κάποτε στην ζωή μας ..
Την αντίδρασή μας απέναντι στην επερχόμενη δυνατότητα απώλειας ενός πολύτιμου για εμας πράγματος στην ζωή μας , υπό το κράτος του φόβου -[ επειδή ακριβώς είναι κατι πολύτιμο για εμας ]- και την κατάληξη στην διαπραγμάτευση στο μυαλό μας πράξεων -[τα οποία χαρακτηρίζονται παραλογες συμπεριφορές ]- με μόνο άλλοθι την μή απώλεια του πολύτιμου πράγματος μας.
Είναι θεμιτό τελικά να ξεφύγουμε απο αυτή την κατάσταση και πώς θα αντιμετωπίζατε "αντικειμενικά" το όλο ζήτημα , πριν εξελιχθεί σε "παράλογη συμπεριφορά" .

τι εννοεις ? τι σκεπτεσααι να κανεις?αν δε γινεις συγκεκριμενος πως να σου απαντησει καποιος?
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Guest 010239

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Οταν εχεις μια σχέση φιλική ή ερωτική οποιασδήποτε φύσης ή μια εργασία που σε ικανοποιεί σε κάθε σου τομέα τότε θα κάνεις τα πάντα ώστε να μην τα χάσεις.Γενικότερα οταν βρίσκεσαι σε μια ευχάριστη κατάσταση και βιώνεις όμορφα πράγματα που σε γεμίζουν τότε συνήθως δεν οδηγείσαι σε παράλογες συμπεριφορές προκειμένου να μην τα χάσεις.Όταν όμως αντιμετωπίζεις κάποιο πρόβλημα με κάποιες απο αυτές τις καταστάσεις (δηλαδή τον φίλο σου,τον συντροφό σου,τον συνεργάτη σου) αλλά δεν θέλεις να χάσεις κάποιον απο αυτούς τότε ο εγκέφαλος δημιουργεί μια αψεγάδιαστη εικόνα για εκείνους διαμορφώνοντας μια δική του πραγματικότητα πολύ απλά επειδή η σκληρή πραγματικότητα που είναι και η αληθινή δεν τον ικανοποιεί.'Ετσι ακόμα και αν υπάρχουν προβλήματα τα αγνοεί ή στην χειρότερη απλά δεν τα αντιλαμβάνεται επειδη αρνείται να καταστρέψει την πραγματικότητα που ο ίδιος δημιούργησε και να χαλάσει αυτούς τους δεσμούς που έχει αναπτύξει ή τις καταστάσεις που έχει βιώσει.Έτσι τα παράλογα τα βλέπει φυσιολογικά,συμβιβάζεται και αρνείται να παραδεχτεί και να αντιμετωπίσει το "πρόβλημα" φοβούμενος της συνέπειες δηλαδή την απώλεια.Επομένως για μένα οδηγείσαι σε παράλογες συμπεριφορές μόνο όταν υπάρχουν τέτοιου είδους προβλήματα στις σχέσεις σου στην εργασία σου και ευρύτερα στις καταστάσεις που βιώνεις ακριβώς επειδή εσύ ο ίδιος έχεις φτιάξει τη δική σου φούσκα και δεν θέλεις να φύγεις απο αυτ'ην γιατί όλα εκεί μέσα για σένα είναι τέλεια.Τότε εκλογικεύεις μή λογικές καταστάσεις,"καταπίνεις" κάθε τι μη φυσιολογικό και αναπτυσσεις παράλογες συμπεριφορές προκειμένου να μην τα χάσεις.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

mindcircus

Περιβόητο μέλος

Η mindcircus αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Μηχανικός αεροσκαφών και μας γράφει απο Σουηδία (Ευρώπη). Έχει γράψει 5,956 μηνύματα.
πως θα μπορούσαμε να την διαχειριστούμε με κάποιο άλλο τρόπο έτσι ώστε να καταλήξουμε σε θετικά αποτελέσματα .
Ζώντας το σήμερα σα να μην υπάρχει αύριο γιατί αύριο δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει. Ο φόβος είναι κακός σύμβουλος.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

sweeney todd

Νεοφερμένος

Ο sweeney todd αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 50 ετών. Έχει γράψει 24 μηνύματα.
Ο φόβος είναι κακός σύμβουλος
Φόβος είναι η επίγνωση του απευκταίου πιθανού, κακός σύμβουλος η αφοριστική.. 'γενική αλήθεια' :P

Στείλε pm να στο αναλύσω ;)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Guest 209912

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Ο φόβος της απώλειας χμμμ. Πως γίνεται άραγε κάποιοι άνθρωποι να ζουν μονίμως μια ζωή παράλυσης από τους φόβους τους, φοβουμενοι πως θα χάσουν τα λεφτά τους, την σχέση τους, την υγεία τους, την φήμη τους, την ζωή τους και άλλοι να κοιτάνε τον θάνατο στα μάτια και να είναι προθυμοι να θυσιάσουν την ζωή τους για έναν σκοπό;

Η απάντηση βρίσκεται στο γεγονός πως οι πρώτοι ζουν μια ζωή νιχιλιστικου ηδονισμου ενώ οι δεύτεροι μια ζωή νοήματος.

Όταν εισαι νιχιλιστης δεν βλέπεις κανένα σκοπό στην ζωή. Συνεπώς αυτό που κάνεις είναι να στρέφεται στο κυνήγι της χαράς. Προσπαθείς με κάθε τρόπο να αισθάνεσαι χαρούμενος κυνηγώντας το επόμενο high. Βγάζεις λεφτά, κανείς σχέσεις, γίνεσαι όμορφος, αποκτάς δύναμη ετσι ώστε να αισθάνεσαι καλά. Κάθε ένα από τα νέα σου αποκτήματα έρχεται πακέτο και με μια νέα φοβία, την φοβία να το χάσεις. Όσο περνάνε τα χρόνια και ο θάνατος ζυγωνει αρχίζεις να εστιάζεις όλο και περισσότερο σε όσα έχασες. Αρχίζεις να τα τρελενεσαι με τα μαλλιά σου, αρχίζεις να τρελενεσαι με τις ρυτίδες, αρχίζεις να τρελενεσαι με τα γόνατα που πονάνε. Φοβάσαι τοσο πολύ το θάνατο που πρέπει πάση θυσία να βρεις νέο τρόπο να αποκτήσεις ένα high χαράς και να ξεχάστεις. Έτσι καταλήγεις στον πάσης φύσεως ηδονισμό και όσο περνάνε τα χρόνια ο φόβος φουντώνει.


Αντίθετα όταν έχεις ένα όραμα στην ζωή, ζεις μια ζωή νοήματος. Το όραμα είναι μια πραγματικότητα την οποία πρέπει να κατασκευάσεις και είναι τοσο σημαντική για εσένα που προτιμάς να πεθάνεις παρα να σταματήσεις να την διεκδικείς. Οι άνθρωποι με όραμα δεν ζουν ζωές ηδονισμου. Για την ακρίβεια οι περισσότεροι τους θεωρούν τρελούς. Δεν καταλαβαίνουν πως γίνεται να στερούνται τις χαρές της ζωής και να θυσιάζουν τα πάντα γι αυτό το κάτι. Κι όμως οι δεύτεροι δεν αισθάνονται καν την ανάγκη να κυνηγήσουν την ηδονή γιατι δεν υπάρχει εξ αρχής το κενό στην ζωή τους που αυτή καλείται να γεμίσει.
 

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

Top