Διαζύγιο

Αρχική Δημοσίευση από Isiliel:

Τελικά, αν μπορεί μια γυναίκα να περάσει τον μελλοντικό πατέρα των παιδιών της, από ψιλό κόσκινο, τι την εμποδίζει να κάνει το ίδιο και με τον νέο εραστή της;

Click για ανάπτυξη...

Γιατί ο εραστής δε θα είναι ούτε θα γίνει ποτέ πραγματικός πατέρας, με την έννοια οτι ούτε θα αγαπάει - νοιάζεται το παιδί όσο ένας ξένος ούτε και το παιδί θα τον αγαπάει το ίδιο και θα του συγχωρεί κάποια πράγματα εκ των πραγμάτων.

Ξέρεις πόσα πράγματα συγχωρώ στον πατέρα μου μόνο και μόνο επειδή μου γεννά αυτό το αίσθημα του "αίματος" αλλά και το πόσο ίδιοι είμαστε;

Αρχική Δημοσίευση από Isiliel:

Η λέξη "εραστής" χρησιμοποιήθηκε από μένα με την προοπτική αυτός ο άνθρωπος να γίνει ή να είναι ο νέος σύντροφος ίσως και σύζυγος.
Δεν νομίζω να θέλει μια γυναίκα ή ένας άνδρας να δημιουργήσει στενές σχέσεις το παιδί του, με το όποιο fuck buddy τυχαίνει να έχει σε κάποια περίοδο της ζωής του.
Ας μιλήσουμε απλά για τον νέο άνδρα ή τη νέα γυναίκα, που μπαίνει στη ζωή κάποιου που έχει ήδη ένα παιδί από προηγούμενη σχέση, ώστε να μην κολλήσουμε στις όποιες φορτίσεις φέρει κάθε λέξη.

Υπάρχουν άνθρωποι που δεν είναι βιολογικοί γονείς, αλλά μεγαλώνουν υιοθετημένα παιδιά καλύτερα κι από τους φυσικούς τους γονείς. Υπάρχουν άνθρωποι που υιοθετούν εν γνώση τους παιδιά με κινητικά ή άλλα προβλήματα, παιδιά που κάποιοι άλλοι για τον ίδιο λόγο τα παράτησαν και τα μεγαλώνουν με αμέριστη στοργή και αγάπη. Έχουμε παραδείγματα ακόμη και μέσα στο στέκι.
Θες να μου πεις ότι δεν μπορούν ποτέ να τα αγαπήσουν πραγματικά, επειδή δε είναι οι βιολογικοί τους γονείς;
Σε ποιο παραμύθι με κακές μητριές το διάβασες αυτό;

Μια φιλική σχέση άλλωστε μεταξύ παιδιού και νέου ανθρώπου συνήθως είναι αρκετή. Θες να μου πεις ότι δεν αγαπάμε αρκετά τους φίλους μας και δεν τους συγχωρούμε λάθη, επειδή δεν υπάρχουν μεταξύ μας δεσμοί αίματος; Naaaah.

Click για ανάπτυξη...

Παραδείγματα υπάρχουν πολλά όπως κι εξαιρέσεις. Εγώ λέω οτι είναι ρίσκο να εξαναγκάσεις το παιδί σου να μεγαλώσει με κάποιον ξένο, και για το παιδί μας δε μας αρκεί το ρίσκο, έτσι δεν είναι;

Αρχική Δημοσίευση από Subject to change:

Για το παιδί είναι καλό να έχει και ευτυχισμένη μάνα όμως, όχι ένα μίζερο πλάσμα που θεωρεί ότι θυσίασε τη ζωή της για αυτό και έχει όπως είναι αναμενόμενο γαντζωθεί πάνω του.

Click για ανάπτυξη...

Δε θεωρώ οτι ένας εραστής είναι αυτό που θα δώσει στη μάνα ευτυχία από μόνο του. Αν είναι έτσι, ας μην έκανε παιδί ή ας πρόσεχε καλύτερα ώστε ο πατέρας του παιδιού να της έβγαινε σωστός.

Ξέρω, είμαι απόλυτη.

Αρχική Δημοσίευση από Isiliel:

...κι άμα της πέθανε, ας πρόσεχε να τον διάλεγε πιο υγιή...


Κακό στον εαυτό σου κάνεις όσο είσαι απόλυτη.
Αν η ζωή σου φέρει μια στραβή, (πράγμα που απεύχομαι!!!!!!), ετοιμάσου να δοκιμάσεις την απολυτότητά σου απ' την καλή κι απ' την ανάποδη...

Click για ανάπτυξη...

Δίκιο έχεις, κι εγώ καμιά φορά τρομάζω με την απολυτότητά μου...

Αλλά έχω μέσα μου τόσο δυνατό το αίσθημα του δικαίου που είμαι σίγουρη πως αν (μακριά από μας) μου συμβεί κάτι τέτοιο, έτσι θα το χειριστώ.

Αρχική Δημοσίευση από Subject to change:

Δεν είναι αίσθηση του δικαίου αυτή και όχι, ΔΕΝ είσαι οσιομάρτυρας.

Οποιαδήποτε λογική αίσθηση του δικαίου πρέπει να συμπεριλαμβάνει όλους τους ανθρώπους. Η λογική "να πνιγείτε όλοι, αρκεί το παιδί να είναι καλά", εκτός από ανέφικτη (διότι το παιδί επηρεάζεται από την ευτυχία των γύρω του), είναι κατά τη γνώμη μου ΚΑΙ άδικη.

Click για ανάπτυξη...

Άδικη γιατί;

λοιπον εμενα η γνωμη μου ειναι πριν παντρευτει ενα ζευγαρι το καλαο θα ηταν να μεινουν και λιγο καιρο μαζι για να μαθει ο ενας τις συνηθιες του αλλου και αν τα πανε καλα μαζι στην συμβιωση οκ γιατι να μην παντρευτουν?
γιατι στο κατω κατω τι ειναι ο γαμος?ενα χαρτι που επισημοποιει την σχεση σου...αλλα καμια φορα παιρνονται αυτες οι αποφασεις πολυ επιπολαια και τα ζευγαρια φτανουν να συνειδητοποιουν οτι δεν ταιριαζουν μετα απο ενα χρονο γαμου...

Θά γράψω εδώ ένα πραγματικό γεγονός που συνέβη σε άλλη χώρα και πιστεύω να "μείνω" εντός θέματος .

Σε μιά ασιατική χώρα λοιπόν η οποία χωρίζεται σε επαρχίες και όπου ο έπαρχος είναι ο τοπικός επιτηρητής της κυβέρνησης με αυξημένες αρμοδιότητες εξουσίας απο την κυβέρνηση συνέβη το παρακάτω πραγματικό γεγονός .
Παρατηρήθηκε αύξηση της υπογεννητικότητας με κύρια αιτία την ραγδαία κατοχύρωση μεγάλου αριθμού διαζυγίων τα οποία εκδιδόταν χωρίς μεγάλες νομικές διαδικασίες και μάλιστα πολλές φορές γιά ασήμαντες αφορμές .Ο συγκεκριμμένος έπαρχος ο οποίος μετά απο μιά αναλογιστική μελέτη διαπίστωσε ότι με την υπάρχουσα κατάσταση σε βάθος χρόνου θα αντιμετώπιζε άπειρα προβλήματα λόγω αυτού του φαινομένου και κυρίως την μείωση του τοπικού εργατικού δυναμικού εξέδωσε διαταγή η οποία έγινε και τοπικός νόμος πώς αν το ζευγάρι που πηγαίνει στον δικαστή έχει σοβαρό λόγο να χωρίσει να εκδίδεται το διαζύγιο άμεσα ( επικρατούσε η γνώμη του δικαστή ) εάν όμως η αφορμή διαζυγίου κρινόταν απο το δικαστήριο ώς μή έγκυρη
( μή σημαντικός λόγος διαζυγίου πάλι με την γνώμη του δικαστή ) και πάλι θα εκδιδόταν το διαζύγιο αλλά με σοβαρό χρηματικό πρόστιμο και στους δύο εναγόμενους ώς αποζημίωση στην κυβέρνηση .
Το άμεσο αποτέλεσμα ήταν η μείωση έκδοσης νέων διαζυγίων σε ποσοστό της τάξης του 60-70%.

Τα συμπεράσματα τα αφήνω στην κρίση σας . Εγώ πάντως σοκαρίστηκα όταν το διάβασα στο πού μπορεί να φθάσει η αξιολόγηση μιάς ανθρώπινης σχέσης και κατάστασης , όταν μπαίνει το χρήμα στην μέση σαν πρόστιμο και εξαφανίζει τυχόν ελλατώματα από το έτερον ήμισυ .

Συχνό φαινόμενο . Ποτέ ένα διαζύγιο δεν είναι καλό , Ίσως να είναι απαραίτητο. Τι κάνουμε όμως για τα παιδιά μας ?

Οι γονείς αρκετές φορές είναι αποδιοργανωμένοι, όντας σε ένταση μπλεγμένοι σε καυγάδες και στις διαδικασίες του διαζυγίου.Ξεχνάνε να είναι γονείς. Τί κάνουμε όταν ο ένας γονέας ή και οι δύο αποφασίσουν να χωρίσουν?

Το συμφέρον του παιδιού είναι να μεγαλώνει και με τους δύο. Στην δυστυχώς συχνή πια περίπτωση διαζυγίου όμως τι γίνεται ?

Σήμερα στην περίπτωση διάσπασης της κοινής οικογενειακής ζωής και οι δύο γονείς (μετά την βρεφική ηλικία) είναι εξ’ ορισμού απαραίτητοι και κατάλληλοι για την ανατροφή του παιδιού.

Το διαζύγιο είναι μια επώδυνη διαδικασία και για το παιδί. Στη διάσταση ή στο διαζύγιο, οφείλουν και οι δύο γονείς πρωταρχικά και πάνω από κάθε δικό τους συμφέρον, να εξασφαλίσουν το συμφέρον του παιδιού τους, που αγαπάει και τους δύο γονείς του. H εφαρμογή της συνεπιμέλειας (κοινή επιμέλεια και από τους δύο γονείς) είναι η καλύτερη λύση για την ισορροπημένη ανάπτυξη του παιδιού.

Για τον λόγο αυτό ο Σύλλογος ΓΟΝ.ΙΣ. έχει καταρτίσει το «Σύμφωνο κοινής επιμέλειας», ένα πρότυπο που μπορούν να χρησιμοποιήσουν οι γονείς, προκειμένου να ρυθμίσουν και να εξασφαλίσουν τα δικαιώματά τους σε σχέση με το παιδί, μετά το διαζύγιο.

Η κοινή φροντίδα των παιδιών και από τους δύο γονείς είναι η μόνη επιλογή όταν βάλουμε προτεραιότητα μας το συμφέρον του παιδιού. Ανεξάρτητα από την οικογενειακή κατάσταση θα πρέπει είτε πριν το διαζύγιο είτε μετά τα παιδιά να προστατευτούν από διαμάχες , καυγάδες κλπ.

Επομένως και οι δύο γονείς έχουν υποχρέωση να φροντίζουν από κοινού το παιδί τους είτε στο ίδιο είτε σε διαφορετικό σπίτι. Έτσι ένα παιδί όταν προέρχεται από το προστατευτικό περιβάλλον της οικογένειας είτε είναι παιδί χωρισμένων γονιών θα απολαμβάνει τη φροντίδα δύο γονέων με ισότιμο και ισορροπημένο τρόπο, ώστε να αναπτυχθεί συναισθηματικά και ψυχικά χωρίς να αισθανθεί την απώλεια του ενός γονέα.

Κάθε παιδί έχει ανάγκη και τους δύο γονείς του, ώστε να αναπτυχθεί ισορροπημένα σε μια ολοκληρωμένη προσωπικότητα. Είναι απαραίτητο στο περιβάλλον του παιδιού να υπάρχει αγάπη, αποδοχή, κατανόηση μεταξύ των γονέων. Δυστυχώς όλο και περισσότερο τα τελευταία χρόνια τα διαζύγια αυξάνονται. Πολλά παιδιά βιώνουν - παρά τον νόμο - την εν ζωή απώλεια του ενός γονέα μετά από ένα διαζύγιο. Αυτό είναι σε βάρος του παιδιού και πολλές φορές χωρίς την θέληση του άλλου γονέα. Απο την άλλη υπάρχουν πολλοί γονείς που βάζοντας προτεραιότητα το παιδί φροντίζουν από κοινού, ότι το αφορά προσπαθώντας να επηρεαστεί όσο γίνεται λιγότερο απο την απόφαση τους να χωρίσουν συναισθανόμενοι ότι παραμένουν γονείς ακόμα και μετά απο ένα διαζύγιο.

Η από κοινού φροντίδα εξυπηρετεί τελικά το καλύτερο συμφέρον (best interest) του παιδιού που είναι να μεγαλώνει και με τους δύο γονείς κοντά του, στο ίδιο σπίτι σε περιβάλλον αγάπης. Σε περίπτωση διαζυγίου η κάλυψη της συναισθηματικής ανάγκης του παιδιού να νιώθει και τους δύο γονείς κοντά του, έστω και σε διαφορετικά σπίτια, οδηγεί σίγουρα στην αμέσως καλύτερη επιλογή.

Μέριμνα των γονέων αλλά και της πολιτείας πρέπει να αποτελεί η προστασία των κατοχυρωμένων δικαιωμάτων του παιδιού για ανατροφή και από τους δυο γονείς, λαμβάνοντας πάντοτε υπόψιν στις αποφάσεις τους την αρχή ότι για την ορθή, ομαλή και ισόρροπη ψυχοσωματική ανάπτυξη, τη συναισθηματική τους πληρότητα και τη θετική διαμόρφωση της προσωπικότητας τους είναι απαραίτητη η ενεργός συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή των παιδιών.

[]GONIS_TVspot.avi - YouTube[GONIS_TVspot.avi - YouTube[/YOUTUBE]

ΕΣΕΙΣ ΤΙ ΛΕΤΕ?

καθημερινή παρουσία και φροντίδα,στο ίδιο ή σε διαφορετικά σπίτια

Όποιες αποφάσεις παίρνουμε, που αφορούν το παιδί, πρέπει να λαμβάνονται από κοινού και με τη σύμφωνη γνώμη και των δυο γονιών. Είτε κατα την διάρκεια του γάμου είτε μετά απο ενα τυχόν διαζύγιο είναι, απαραίτητο να υπαρχει ανάμεσα στους γονείς, πάντα σε σχέση με το παιδί, ειλικρίνεια,τρόποι επικοινωνίας, κατανόηση. Το παιδί έχει ανάγκη να νιώθει διαρκώς ότι έχει την αμέριστη προσοχή, την αγάπη και το ενδιαφέρον και των δυο γονιών. Φροντίζοντας να το βεβαιώνουμε διαρκώς για την αγάπη που νιώθουμε για εκείνο. Ολα αυτά έχουν σαν προυπόθεση την καθημερινή παρουσία και φροντίδα στην ζωή του παιδιού μας. Στο ίδιο ή σε διαφορετικά σπίτια. Tο παιδί είναι πάνω απο όλα.

Αρχική Δημοσίευση από maryT.G.1
"καθημερινή παρουσία και φροντίδα,στο ίδιο ή σε διαφορετικά σπίτια

Όποιες αποφάσεις παίρνουμε, που αφορούν το παιδί, πρέπει να λαμβάνονται από κοινού και με τη σύμφωνη γνώμη και των δυο γονιών. Είτε κατα την διάρκεια του γάμου είτε μετά απο ενα τυχόν διαζύγιο είναι, απαραίτητο να υπαρχει ανάμεσα στους γονείς, πάντα σε σχέση με το παιδί, ειλικρίνεια,τρόποι επικοινωνίας, κατανόηση. Το παιδί έχει ανάγκη να νιώθει διαρκώς ότι έχει την αμέριστη προσοχή, την αγάπη και το ενδιαφέρον και των δυο γονιών. Φροντίζοντας να το βεβαιώνουμε διαρκώς για την αγάπη που νιώθουμε για εκείνο. Ολα αυτά έχουν σαν προυπόθεση την καθημερινή παρουσία και φροντίδα στην ζωή του παιδιού μας. Στο ίδιο ή σε διαφορετικά σπίτια. Tο παιδί είναι πάνω απο όλα."


Συμφωνώ απολύτως με το σχόλιο, καθώς πιστεύω ότι η ουσιαστική επικοινωνία με ποιοτικά χαρακτιριστικά είναι αναγκαία για το παιδί.Επίσης ότι και οι δύο γονείς είναι ίσης αξίας.Η "Ελληνική Δικαιοσύνη" όμως δίνει το καταχρηστικό δικαίωμα σε όποιον παίρνει την επιμέλεια να "παίρνει το παιδί και να το πηγαίνει όπου θέλει".Ετσι μια ευαισθησία του νομοθέτη γίνεται συχνά μέσον/μοχλός εκβιασμού και ικανοποίησης των επιθυμιών του "επιμελούντος" την καθημερινότητα του παιδιού.Δυστυχώς πολλά παιδιά βρισκονται μακριά απο το άλλο γονιό τους ακόμα και σε άλλο κράτος.Χωρίς αυτό να είναι ανάγκη του παιδιού ή επιθυμία και των δύο. Στα 600 χιλ. μακριά πως θα αγκαλιάσω το παιδί; Πώς θα δώ το χαμόγελό του; Είναι ηθικό αν και "νόμιμο"?

Tι είναι ηθικό στην περίπτωση ενός παιδιού?
Η "οικεία συμπεριφορά" δεν αποτελεί δικαιολογία.Δεν είναι ηθικό,όταν ο επιμελών αποφασίζει μονόπλευρα και"παίρνει το παιδί και το πάει όπου θέλει".Όταν η επιθυμία του έχων την αποκλειστική επιμέλεια αποτελεί χωρίς κρίση ή δυνατότητα παρέμβασης από τον άλλο γονέα,υποχρεωτική απόφαση για τον δικαστή.

Ηθικό είναι,όταν κάθε παιδί έχει δύο γονείς,ανεξάρτητα από την οικογενειακή κατάσταση τους,άσχετα από τις προσωπικές επιθυμίες εκάστου.Είναι,όταν το παιδί δεν μεγαλώνει με την απώλεια του ενός γονέα, προκειμένου να ικανοποιηθούν αυτές οι επιθυμίες.Όταν,αυτό γίνει προτεραιότητα στην νομική πρακτική,τότε το νόμιμο θα είναι και ηθικό

Παδιά χρειάζομαι τη βοήθειά σας, είναι μια λεπτομέρεια που μου διαφεύγει.
Οι δικηγόροι πολυ ευπρόσδεκτοι!

Πρόκειται για ένα ζευγάρι που είναι σε διάσταση εδώ και πολλά χρόνια.
Ο σύζυγος ισχυρίζεται ότι ξεκίνησε τις διαδικασίες του αυτόματου διαζυγίου.
(Παλαιότερα ο χρόνος της διάστασης έπρεπε να είναι 4 χρόνια, τώρα μειώθηκε στα 2 χρόνια).
Λέει λοιπόν οτι πήγε στον δικηγόρο και έκανε αίτηση.
Αυτό που με παραξενεύει είναι πως είπε ότι ζήτησε από τον δικηγόρο να μην πει τίποτα στην σύζυγό του (που μένει αλλού), γιατί θα αντιδράσει άσχημα.
Η σύζυγος δηλαδή θα το μάθει, σύμφωνα με τα λεγόμενά του, ένα μήνα πριν τη δικάσιμο, που θα της έρθει χαρτί για το δικαστήριο.

Η απορία μου. Λέει αλήθεια? Γίνεται να κάνεις αίτηση αυτόματου διαζυγίου και ο έτερος σύζυγος να το μάθει ένα μήνα πριν το δικαστήριο?

Παρακαλω όποιος ξέρει ας μου απαντήσει!