Αξίζει να πηγαίνουμε ταξίδια;

Guest 209912

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Ερυνις η αποταμίευση έχει πάντα κάποιο σκοπό. Τα λεφτά που βάζεις στην άκρη έχεις σκοπό κάπου να τα επενδύσεις έτσι ώστε αυτή η επένδυση να κάνει καλύτερη όλη την υπόλοιπη ζωή σου και προφανώς όσο πιο γρήγορα γίνει τόσο μεγαλύτερο το όφελος.


Εσύ και όλοι οι παραπάνω μιλάτε υπό το mindset του δουλεύω βγάζω ένα Χ πόσο και βάζω και 50 ευρώ το μήνα στη άκρη για ώρα ανάγκης. Ναι οκ χαιρω πολύ και εγώ όταν λειτουργώ κάτω από αυτό το mindset θα πάω και ταξίδια και βόλτες και όλο το πακέτο.

Απλά αυτό δεν είναι αποταμίευση. Αποταμίευση π.χ είναι να αγοράσεις ένα σπίτι, πράγμα που όπως καταλαβαίνεις δεν γίνεται με 50 και 100 ευρώ το μήνα. Ένα σπίτι δικό σου όμως σου γλιτώνει το μηνιάτικο νοίκι και προφανώς όσο πιο γρήγορα το πάρεις τόσο περισσότερα γλιτώνεις. Ε είναι προτιμότερο να στερηθείς όλες τις πολυτέλειες για ένα δύο χρόνια πάρα να ζεις για πάντα στο νοίκι. Αυτό είναι το νόημα της αποταμίευσης. Και όπου σπίτι βάλε οποίο asset θέλεις.

Αυτά αν έχεις το μυαλό να τα κάνεις μικρός μετά έχεις τεράστιο προβάδισμα στη ζωή. Φαντάσου να είσαι πχ 30 χρόνων και να έχεις 2-3 διαμερίσματακια να μην μένεις στο νοίκι και μια καλή δουλειά. 1300 απτή δουλειά και 300 από το κάθε διαμέρισμα βάλε πόσα είναι το μήνα. Μετά πας όσα ταξίδια θες.
 

Ιππολύτη

Πολύ δραστήριο μέλος

Η Ιππολύτη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 24 ετών. Έχει γράψει 1,972 μηνύματα.
Ερυνις η αποταμίευση έχει πάντα κάποιο σκοπό. Τα λεφτά που βάζεις στην άκρη έχεις σκοπό κάπου να τα επενδύσεις έτσι ώστε αυτή η επένδυση να κάνει καλύτερη όλη την υπόλοιπη ζωή σου και προφανώς όσο πιο γρήγορα γίνει τόσο μεγαλύτερο το όφελος.

Εσύ και όλοι οι παραπάνω μιλάτε υπό το mindset του δουλεύω βγάζω ένα Χ πόσο και βάζω και 50 ευρώ το μήνα στη άκρη για ώρα ανάγκης. Ναι οκ χαιρω πολύ και εγώ όταν λειτουργώ κάτω από αυτό το mindset θα πάω και ταξίδια και βόλτες και όλο το πακέτο.

Απλά αυτό δεν είναι αποταμίευση. Αποταμίευση π.χ είναι να αγοράσεις ένα σπίτι, πράγμα που όπως καταλαβαίνεις δεν γίνεται με 50 και 100 ευρώ το μήνα. Ένα σπίτι δικό σου όμως σου γλιτώνει το μηνιάτικο νοίκι και προφανώς όσο πιο γρήγορα το πάρεις τόσο περισσότερα γλιτώνεις. Ε είναι προτιμότερο να στερηθείς όλες τις πολυτέλειες για ένα δύο χρόνια πάρα να ζεις για πάντα στο νοίκι. Αυτό είναι το νόημα της αποταμίευσης. Και όπου σπίτι βάλε οποίο asset θέλεις.

Αυτά αν έχεις το μυαλό να τα κάνεις μικρός μετά έχεις τεράστιο προβάδισμα στη ζωή. Φαντάσου να είσαι πχ 30 χρόνων και να έχεις 2-3 διαμερίσματακια να μην μένεις στο νοίκι και μια καλή δουλειά. 1300 απτή δουλειά και 300 από το κάθε διαμέρισμα βάλε πόσα είναι το μήνα. Μετά πας όσα ταξίδια θες.
Άρα σύντομα θα έχεις δύο διαμερίσματα και θα ποσταρεις στο "Φωτογραφίες που τραβήξαμε" από Σύδνεϋ;
 

Guest 209912

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Άρα σύντομα θα έχεις δύο διαμερίσματα και θα ποσταρεις στο "Φωτογραφίες που τραβήξαμε" από Σύδνεϋ;


Το σκεπτικό μου το κατάλαβες. Το τι έχω και τι θα έχω εγώ προσωπικά δεν αφορά το φόρουμ. Συζήτηση κάνουμε εδώ όχι φλεξινγκ.
 

Guest 875331

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Εχ δε θα βγαλεις λεφτα αποταμιευοντας απο ταξιδια. Αν αποταμιευεις 1000ε το χρονο θα μπορεις να παρεις σπιτι σε 20(πιο κοντα στα 200, αλλα λεμε τωρα). Και μετα οταν θα ξαναγίνει οικονομικό μπουμ θα χάσεις τα πάντα. Οι επενδύσεις σε σπίτια είναι η πιο ριψοκίνδυνη επένδυση αυτή τη στιγμή.

Πέρα απ' αυτό, σε κάθε ηλικία ο άνθρωπος ταξιδεύει διαφορετικά και το πιο σημαντικό είναι να το κάνει πριν τα 30-35.

Γενικά, ακόμα καλύτερο είναι να πάει κάποιος να ζήσει σε άλλη χώρα για κάποια χρόνια επίσης.
 

Guest 874453

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Βασικά το θέμα έφτασε σε άλλο επίπεδο. Οι μεν προσπαθούν να πείσουν τους δε να πράττουν όπως οι ίδιοι αντί να εκθέτουν απλά την γνώμη τους. Μεχ..

Πιο μίζερο από το να ασχολούμαστε με την ζωή των άλλων δε υπάρχει...

Κενότητα το λιγότερο..
 
Επεξεργάστηκε από συντονιστή:

akikos

Επιφανές μέλος

Ο Ανδρέας αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Η.Μ.Μ.Υ. και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 11,774 μηνύματα.
Δε χρειάζεται να κάνεις 4 ταξίδια το χρόνο και για μπύρες μπορείς να πηγαίνεις. Θεωρώ ότι δίνεις πολύ πολύ συγκεκριμένα παραδείγματα ίσως γιατί έχεις ένα πολύ συγκεκριμένο πλάνο στο μυαλό σου. Εγώ αναφέρομαι πολύ πιο γενικά με βάση τις δικές μου εμπειρίες καί γνώσεις.
1 ταξίδι που κάνει 300 ευρώ τριών ημερών είναι πολλά για έναν φοιτητή με μηδενικά έσοδα. Αντικεμεινικά δεν αξίζει να πιεστείς 2, 3 μήνες ώστε να μην έχεις "τύψεις" που κάνεις ένα ταξίδι.
 

Εχέμυθη

Περιβόητο μέλος

Η Εχέμυθη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 5,863 μηνύματα.
1 ταξίδι που κάνει 300 ευρώ τριών ημερών είναι πολλά για έναν φοιτητή με μηδενικά έσοδα. Αντικεμεινικά δεν αξίζει να πιεστείς 2, 3 μήνες ώστε να μην έχεις "τύψεις" που κάνεις ένα ταξίδι.
Προσωπικά έχω πιεστεί και δεν είχα τύψεις. Όπως είπα είναι ανάλογα το που θέλεις να ξοδέψεις τα χρήματα σου. Ο καθένας μας είναι διαφορετικός. Το να βγάζουμε γενικά συμπεράσματα για τους φοιτητές, τους μεσήλικες, τους νέους δεν έχει κανένα απολύτως νόημα
 

grtt

Δραστήριο μέλος

Ο grtt αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 425 μηνύματα.
Αυτά αν έχεις το μυαλό να τα κάνεις μικρός μετά έχεις τεράστιο προβάδισμα στη ζωή. Φαντάσου να είσαι πχ 30 χρόνων και να έχεις 2-3 διαμερίσματακια να μην μένεις στο νοίκι και μια καλή δουλειά. 1300 απτή δουλειά και 300 από το κάθε διαμέρισμα βάλε πόσα είναι το μήνα. Μετά πας όσα ταξίδια θες.

Δε θεωρώ και πολύ ρεαλιστικό το παράδειγμα σου. Διότι αν κάποιος στα 30 του έχει 3 διαμερίσματα, δηλαδή έχει δώσει κατ' ελάχιστον 100.000 ευρώ, μην πω και παραπάνω, πόσα λεφτά πρέπει να βγαζει; συγγνώμη δηλαδή αλλά αν κάποιος στα 30 του έχει μαζέψει τόσα λεφτά τότε πολύ άνετα μπορεί να διαθέσει 1000 ευρώ το χρόνο για ένα ταξίδι... Τα χρήματα για σπίτι δε συγκεντρώνονται σε 2-3 χρονια, τα χρήματα για ένα ταξίδι το χρόνο συγκεντρώνονται πολύ εύκολα.
 

Guest 209912

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Δε θεωρώ και πολύ ρεαλιστικό το παράδειγμα σου. Διότι αν κάποιος στα 30 του έχει 3 διαμερίσματα, δηλαδή έχει δώσει κατ' ελάχιστον 100.000 ευρώ, μην πω και παραπάνω, πόσα λεφτά πρέπει να βγαζει; συγγνώμη δηλαδή αλλά αν κάποιος στα 30 του έχει μαζέψει τόσα λεφτά τότε πολύ άνετα μπορεί να διαθέσει 1000 ευρώ το χρόνο για ένα ταξίδι... Τα χρήματα για σπίτι δε συγκεντρώνονται σε 2-3 χρονια, τα χρήματα για ένα ταξίδι το χρόνο συγκεντρώνονται πολύ εύκολα.


Το παράδειγμα μου είναι ρεαλιστικότατο καθώς έχω και προσωπικά παραδείγματα. Ο λόγος που δεν φαντάζει ρεαλιστικό είναι επειδή είναι εξαιρετικά σπάνιο, καθώς είναι εντελώς έξω από το mainstream τρόπο αντίληψης της πραγματικότητας.

Τα 100 χιλιάρικα που λες, αφενός και βγαίνουν σε μια δεκαετία αν όντως το κυνηγήσεις και βάλεις σκοπό να τα βγάλεις και αφετέρου δεν είναι καν 100. Αυτοί που ασχολούνται με αυτό το πράγμα αγοράζουν κυρίως υποβαθμισμένα διαμερίσματα τα οποία ανακαινίζουν οι ίδιοι (που σημαίνει πως έχουν κάποια σχέση με οικοδομικό τομέα) και είτε τα μεταπουλάνε, είτε τα κρατάνε. Δε θα επεκταθώ παραπάνω γιατί είναι off topic.

Το βασικό πλεονέκτημα που έχεις στα 20ς σου το οποίο δεν έχεις σε άλλες δεκαετίες είναι άπειρη ενέργεια και μια γενικότερη ελαφροκεφαλιά που σημαίνει ότι μπορείς να δουλέψεις πολλές ώρες και σε κακές συνθήκες. Άρα αν θες μπορείς να βγάλεις αρκετά χρήματα ακόμα και με δουλείες του ποδαριού. Το βασικό πράγμα που δεν έχεις είναι συγκροτημένη σκέψη και γενικά πλάνο ζωής, οπότε καταλήγεις για αρκετά χρόνια να περιπλανιέσαι άσκοπα και μη αποδοτικά. Τα παιδιά που έχουν περάσει αποδοτικά τα 20ς τους συνήθως είχαν κάποιο μεγαλύτερο μέντορα που τους κατατόπισε από νεαρή ηλικία για θέματα ζωής.

Όταν αναφέρθηκα στα ταξίδια αναφερόμουν γενικότερα στις διασκεδάσεις. Αν αποφασίσεις να κάνεις κάτι τέτοιο που λέω θα στερηθείς πράγματα και είναι λογικότατο. Προφανώς δεν γίνεται να είσαι μονίμως στην πρέσα. Το αν θα ξεπρεσαριστείς πηγαίνοντας ένα ταξίδι το χρόνο ή αυτά τα λεφτά θα τα φας εξόδους καθόλη τη χρονιά είναι άλλο θέμα.

Απλά η νόρμα είναι πως πρέπει την ζωή σου να τη ζήσεις δουλεύοντας ένα 8ωρο από τα 18 ως τα 65. Και οκ προφανώς αν κάποιος είναι αυτής της λογικής είναι εντελώς λογικό να του φαίνονται παράλογα τα όσα είπα.
 

grtt

Δραστήριο μέλος

Ο grtt αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 425 μηνύματα.
Το παράδειγμα μου είναι ρεαλιστικότατο καθώς έχω και προσωπικά παραδείγματα. Ο λόγος που δεν φαντάζει ρεαλιστικό είναι επειδή είναι εξαιρετικά σπάνιο, καθώς είναι εντελώς έξω από το mainstream τρόπο αντίληψης της πραγματικότητας.

Κατά βάση, όμως, αναιρείς αυτό που λες, καθώς παραδέχεσαι ότι αυτό αφορά μια ισχνή μειοψηφία. Δεν είπα ότι είναι αδύνατον να συμβεί, είπα ότι δεν είναι ρεαλιστικό να συμβεί για την συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων οι οποίοι όσο και να δουλέψουν είναι αδύνατον να έχουν 3 σπίτια, πριν τα 30 τους, εκτός φυσικά αν προέρχονται από εύπορη οικογένεια, έχουν έτοιμη δουλειά του κλάδου, όπως αφήνεις εσύ να εννοηθεί κλπ. Μην ξεχνάμε ότι πολλοί μέχρι τα 25-30 τους σπουδάζουν ακόμα!

Από εκεί και πέρα, είναι θέμα πώς θες να περάσεις τη νιότη σου και τη ζωή σου. Συνήθως οι άνθρωποι που εργάζονται από το πρωί μέχρι το βράδυ, συνηθίζουν σε αυτούς τους ρυθμούς σε όλη τους τη ζωή, μέχρι τελικής πτώσεως! Έχουν έτσι σπαταλήσει όλη τους τη ζωή ενδιαφερόμενοι μια ζωή για τη δουλειά τους, και η συγκέντρωση χρημάτων γίνεται αυτοσκοπός.
Πότε δηλαδή θα πρέπει να ταξιδέψει, ή έστω να διασκεδάσει κανείς; όταν θα πάρει σύνταξη; τότε ίσως να μη μπορεί να το κάνει ή να μη το κάνει όπως θα ήθελε.

Στη ζωή πρέπει να υπάρχει ισορροπία. Ασφαλώς το ίδιο καταδικαστέος είναι και όποιος ενδιαφέρεται μόνο για κραιπάλες, ξοδεύει αλόγιστα κλπ. Αυτός δεν έχει ισορροπία από την άλλη μεριά.

Ένας νέος θα πρέπει να μπορεί και να εργάζεται, έστω και παραπάνω και να διασκεδάζει όποτε μπορεί, αυτή είναι η ισορροπία.

Προσωπικά ούτε μπορώ, ούτε θα ήθελα να εργάζομαι νυχθημερόν για να έχω ένα σπίτι παραπάνω. Ναι να εργαστώ, να αποταμιεύσω, να ζω άνετα, αλλά η έννοια του να ζεις άνετα είναι να κάνεις και πιο καλή ζωή, να πάρεις ένα λίγο καλύτερο αμάξι, να πας και λίγο πιο μακριά στον κόσμο, να γνωρίσεις νέους πολιτισμούς και όσο πιο νέος είσαι τόσο ευκολότερα το κάνεις αυτό. Δεν είναι να δουλεύεις από το πρωί μέχρι το βράδυ, για να λες ότι δυνητικά μπορείς να ζήσεις άνετα, ενώ στην πραγματικότητα δε το κάνεις!

Εξάλλου οι νέοι έχουν τη δυνατότητα να ταξιδεύουν επειδή δεν έχουν άλλες υποχρεώσεις, όταν κάνεις οικογένεια και μεγαλώνεις σε πνίγουν τόσο πολύ οι υποχρεώσεις που -για τον μέσο πάντα άνθρωπο- είναι δύσκολο να κάνεις αυτό που θες..
 

Guest 209912

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Κατά βάση, όμως, αναιρείς αυτό που λες, καθώς παραδέχεσαι ότι αυτό αφορά μια ισχνή μειοψηφία. Δεν είπα ότι είναι αδύνατον να συμβεί, είπα ότι δεν είναι ρεαλιστικό να συμβεί για την συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων οι οποίοι όσο και να δουλέψουν είναι αδύνατον να έχουν 3 σπίτια, πριν τα 30 τους, εκτός φυσικά αν προέρχονται από εύπορη οικογένεια, έχουν έτοιμη δουλειά του κλάδου, όπως αφήνεις εσύ να εννοηθεί κλπ. Μην ξεχνάμε ότι πολλοί μέχρι τα 25-30 τους σπουδάζουν ακόμα!

Από εκεί και πέρα, είναι θέμα πώς θες να περάσεις τη νιότη σου και τη ζωή σου. Συνήθως οι άνθρωποι που εργάζονται από το πρωί μέχρι το βράδυ, συνηθίζουν σε αυτούς τους ρυθμούς σε όλη τους τη ζωή, μέχρι τελικής πτώσεως! Έχουν έτσι σπαταλήσει όλη τους τη ζωή ενδιαφερόμενοι μια ζωή για τη δουλειά τους, και η συγκέντρωση χρημάτων γίνεται αυτοσκοπός.
Πότε δηλαδή θα πρέπει να ταξιδέψει, ή έστω να διασκεδάσει κανείς; όταν θα πάρει σύνταξη; τότε ίσως να μη μπορεί να το κάνει ή να μη το κάνει όπως θα ήθελε.

Στη ζωή πρέπει να υπάρχει ισορροπία. Ασφαλώς το ίδιο καταδικαστέος είναι και όποιος ενδιαφέρεται μόνο για κραιπάλες, ξοδεύει αλόγιστα κλπ. Αυτός δεν έχει ισορροπία από την άλλη μεριά.

Ένας νέος θα πρέπει να μπορεί και να εργάζεται, έστω και παραπάνω και να διασκεδάζει όποτε μπορεί, αυτή είναι η ισορροπία.

Προσωπικά ούτε μπορώ, ούτε θα ήθελα να εργάζομαι νυχθημερόν για να έχω ένα σπίτι παραπάνω. Ναι να εργαστώ, να αποταμιεύσω, να ζω άνετα, αλλά η έννοια του να ζεις άνετα είναι να κάνεις και πιο καλή ζωή, να πάρεις ένα λίγο καλύτερο αμάξι, να πας και λίγο πιο μακριά στον κόσμο, να γνωρίσεις νέους πολιτισμούς και όσο πιο νέος είσαι τόσο ευκολότερα το κάνεις αυτό. Δεν είναι να δουλεύεις από το πρωί μέχρι το βράδυ, για να λες ότι δυνητικά μπορείς να ζήσεις άνετα, ενώ στην πραγματικότητα δε το κάνεις!

Εξάλλου οι νέοι έχουν τη δυνατότητα να ταξιδεύουν επειδή δεν έχουν άλλες υποχρεώσεις, όταν κάνεις οικογένεια και μεγαλώνεις σε πνίγουν τόσο πολύ οι υποχρεώσεις που -για τον μέσο πάντα άνθρωπο- είναι δύσκολο να κάνεις αυτό που θες..


Το ανέφερα ακριβώς γιατί είναι κάτι που μπορεί να κάνει ο καθένας και χρειάζεται απλά δουλειά, ούτε λεφτά από γονείς, ούτε εξυπνάδα ούτε κάτι άλλο που το παίρνεις τυχαία στη γέννηση σου. Το να μάθεις π.χ. να ανακαινίζεις ένα σπίτι το μόνο που χρειάζεται να πας να δουλέψεις στον οικοδομικό τομέα, έστω και με μισθό πείνας στην αρχή.

Αυτό που περιέγραψα είναι απλά ένας διαφορετικός τρόπος να σχεδιάσεις και να παίξεις την ζωή σου, η οποία ένα παιχνίδι είναι εν τέλει. Ο mainstream τρόπος είναι αυτός που λες. Να δουλεύεις το οχτάωρο σου και να απολαμβάνεις τον ελεύθερο χρόνο σου. Το βασικό πρόβλημα όμως με αυτό τον τρόπο είναι πως όσο μεγαλώνεις γίνεται όλο και πιο δύσκολο να τον συντηρήσεις και εν τέλει καταλήγεις να δουλεύεις όλη μέρα στα 45-60 απλά για να βγάλεις τα προς το ζειν την οικογένειας. Τώρα αυτό είναι τόσο συνηθισμένο που ο μέσος άνθρωπος το αποδέχεται ως απλώς την φυσική ροή της ζωής.

Η αντίθετη στρατηγική που περιέγραψα είναι να δεις την ζωή σου ως σύνολο, να καταγράψεις τι ανάγκες, τι μειονεκτήματα και τι πλεονεκτήματα θα έχεις σε κάθε στάδιο της και να πονηρευτείς ανάλογα. Ουσιαστικά να κάνεις μια διαχείριση έργου όπως θα έκανες αν αναλάμβανες να φτιάξεις ένα έργο επαγγελματικά.


Στα 20ς το πλεονέκτημα που έχεις είναι πολύ μικρές ανάγκες, είσαι πολύ υγιής, έχεις πολύ ενέργεια και αντοχή στην πίεση. Στα 40ς και στα 50ς σου έχεις οικογένεια και αν δεν είσαι πολύ καλά οικονομικά αυτό μεταφράζεται σε καθημερινό άγχος. Έχεις χειρότερη υγεία, λιγότερη ενέργεια και πολύ μεγαλύτερες οικονομικές ανάγκες που σημαίνει λιγότερες εργασιακές ευκαιρίες.

Αν κάνεις την οικονομική ανάλυση θα δεις ξεκάθαρα πως η λογική και έξυπνη επιλογή είναι να δουλέψεις σκληρά στα 20ς ώστε να δημιουργήσεις γερές οικονομικές βάσεις ανεξαρτησίας οι οποίες όσο περνάνε τα χρόνια θα σου επιτρέψουν να ζήσεις τις δύσκολες δεκαετίες σου 40ς και 50ς δίχως άγχος, με ασφάλεια τόσο για σένα αλλά και για την οικογένεια σου και με αρκετό ελεύθερο χρόνο ώστε να τον αφιερώσεις σε αυτήν. Ο μπαμπάς που πεθαίνει στα 55 του από εγκεφαλικό γιατί δουλεύει 15 ώρες τη μέρα για να ζήσει την οικογένεια του δεν είναι και τόσο σπάνιο φαινόμενο. Φυσικά το να δουλέψεις σκληρά στα 20ς σημαίνει πως θα θυσιάσεις τις απολαύσεις σου. Δε θα βγαίνεις κάθε βράδυ με τα φιλαράκια, ούτε θα είσαι όλη μέρα τη γκόμενα. Αλλά so what? Αξίζει αν δεις λίγο τη μεγάλη εικόνα.

Επίσης η σκληρή δουλειά που περιγράφω δεν σημαίνει απαραίτητα πως έχεις και μηδενική ζωή. Ο μέσος άνθρωπος κάνει χείριστη αξιοποίηση του χρόνου του. Απλά σκέψου πόσο χρόνο χαλάμε σε ανούσια πράγματα όπως social media, youtube, καφέδες για 1000στη φορά με τα ίδια άτομα, αραλίκι όλη μέρα στο καναπέ και netflix κ.ο.κ. Σκληρή δουλειά σημαίνει κυρίως ποιοτική αξιοποίηση όλου του χρόνου σου η οποία αν γίνει σωστά αφήνει και αρκετά περιθώρια για ουσιαστικές απολαύσεις και χαλάρωση. Αρκεί να ξέρεις ποια είναι αυτή.
 

Ορέστης40

Εκκολαπτόμενο μέλος

Ο Ορέστης40 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 148 μηνύματα.
Φετος πηγα για πρωτη φορα διακοπες στη ζωη μου. Αξιζε καθε ταλαιπωρια. Θα αξιζε ακομα περισσοτερο αν το ειχα κανει πριν 10-20 χρονια. Για την ακριβεια η πορεια της ζωης μου θα ηταν τελειως διαφορετικη, προς το καλυτερο.
 

Himela

Συντονίστρια

Η Himela αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 30,869 μηνύματα.
Εντωμεταξύ πέστε να με φάτε, βλέπω στο άλλο θέμα που λέτε για μέρη για ταξίδια και καταβάλλω πολλή προσπάθεια για ακόμα μια φορά να καταλάβω και να νιώσω τί παραπάνω προσφέρει σε κάποιον το να δει από κοντά ένα μέρος παρά ας πούμε σε ένα ντικιμαντέρ ή μια φωτογραφία. Δε σας κάνω πλάκα, είναι κάτι που δε νομίζω ποτέ να το καταλάβω. Εγώ από όσα μέρη έχω πάει (λίγα), θυμάμαι με ποιον ήμουν, τί έκανα, πώς ένιωθα, και δε θυμάμαι, όσο κι αν προσπαθώ, κανένα μέρος από όσα είδα. Το μόνο που είναι ενδιαφέρον σε κάποιο ξένο τόπο είναι να βλέπεις τη ζωή των ντόπιων, αλλά αυτό μπορώ να το δω και σε ένα ντοκιμαντέρ ή να μου το διηγηθεί κάποιος. :look:
 

Agaphbou

Περιβόητο μέλος

Η Αγάπη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 26 ετών. Έχει γράψει 5,328 μηνύματα.
Εντωμεταξύ πέστε να με φάτε, βλέπω στο άλλο θέμα που λέτε για μέρη για ταξίδια και καταβάλλω πολλή προσπάθεια για ακόμα μια φορά να καταλάβω και να νιώσω τί παραπάνω προσφέρει σε κάποιον το να δει από κοντά ένα μέρος παρά ας πούμε σε ένα ντικιμαντέρ ή μια φωτογραφία. Δε σας κάνω πλάκα, είναι κάτι που δε νομίζω ποτέ να το καταλάβω. Εγώ από όσα μέρη έχω πάει (λίγα), θυμάμαι με ποιον ήμουν, τί έκανα, πώς ένιωθα, και δε θυμάμαι, όσο κι αν προσπαθώ, κανένα μέρος από όσα είδα. Το μόνο που είναι ενδιαφέρον σε κάποιο ξένο τόπο είναι να βλέπεις τη ζωή των ντόπιων, αλλά αυτό μπορώ να το δω και σε ένα ντοκιμαντέρ ή να μου το διηγηθεί κάποιος. :look:

Είναι καθαρά θέμα ανθρώπου. Εγώ, απ' την άλλη, θεωρώ ότι το ντοκιμαντέρ ή η φωτογραφία δείχνει πολύ επιλεγμένα σημεία ενός τόπου, ενώ αναζητώ μια καθολική εικόνα. Από όσα μέρη έχω πάει θυμάμαι όλα τα μικρά, απλά πραγματάκια. Πώς ντύνεται/συμπεριφέρεται ο κόσμος, με τι ασχολούνται, τη διαδρομή από τη μια πόλη στην άλλη και όλα τα χωριουδάκια που περνάμε ενδιάμεσα, τι αυτοκίνητα κυκλοφορούν περισσότερο, την ποιότητα των συγκοινωνιών και του οδικού δικτύου, την καθαριότητα, τη βλάστηση, τα ζώα, κλπ. Δε με νοιάζει να πάω σε μουσεία και αξιοθέατα με ξεναγό, ένα απλό πέρασμα μου αρκεί. Αλλά θέλω να έχω γνωρίσει όσο περισσότερες πτυχές του τόπου γίνεται και να προσαρμόζομαι στην εκάστοτε "ατμόσφαιρα"/νοοτροπία. Να γίνομαι ντόπια όπου πηγαίνω.
 

Valder

Τιμώμενο Μέλος

Ο Αυτοκράτωρ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 40 ετών, επαγγέλεται Χρηματιστής και μας γράφει απο Αυστρία (Ευρώπη). Έχει γράψει 27,502 μηνύματα.
Εντωμεταξύ πέστε να με φάτε, βλέπω στο άλλο θέμα που λέτε για μέρη για ταξίδια και καταβάλλω πολλή προσπάθεια για ακόμα μια φορά να καταλάβω και να νιώσω τί παραπάνω προσφέρει σε κάποιον το να δει από κοντά ένα μέρος παρά ας πούμε σε ένα ντικιμαντέρ ή μια φωτογραφία. Δε σας κάνω πλάκα, είναι κάτι που δε νομίζω ποτέ να το καταλάβω. Εγώ από όσα μέρη έχω πάει (λίγα), θυμάμαι με ποιον ήμουν, τί έκανα, πώς ένιωθα, και δε θυμάμαι, όσο κι αν προσπαθώ, κανένα μέρος από όσα είδα. Το μόνο που είναι ενδιαφέρον σε κάποιο ξένο τόπο είναι να βλέπεις τη ζωή των ντόπιων, αλλά αυτό μπορώ να το δω και σε ένα ντοκιμαντέρ ή να μου το διηγηθεί κάποιος. :look:


Εντωμεταξύ (#2), από πλευράς χαρακτήρων στις σχέσεις έχω παρατηρήσει ότι εμένα με κουράζουν αυτοί οι άνθρωποι, οι διακοπάκηδες νομάδες. Αταίριαστοι με το στυλ μου τελείως. Πολύ τρεχάλα, πολύ συντήρηση. Αυτό το μόνιμο keep-up με τον άλλο, "άντε γιατί δεν πάμε κι εκεί" ή "γιατί δεν κάνουμε κι αυτό".

3 μέρες αυτό το μήνα εκεί, τη μια μέρα στη μια πολη την άλλη μέρα παραέξω, μπουρ μπουρ μπουρ. Σπάσιμο αρχιδιών κανονικό.

Ενω αμα την πάρεις την άλλη και πάτε πέντε-δέκα μέρες Ισλανδία ή και Μήλο ρε παιδί μου εντός Ελλάδας και με το πάσο σας πάτε και δείτε δέκα πράγματα όμορφα και αράξετε και φάτε και ξεκουραστείτε...

Τι εκπληκτικοί άνθρωποι όσοι κάνουν διακοπές ΧΑΛΑΡΑ! Πολύ τους γουστάρω. Λάρτζ ρε παιδί μου, πέτσα τους, ας χάσουμε κι ένα πρωινό, ας μην πάμε και σε μια παραλία στο νησί, ας πάμε σε πέντε παραλίες αντί για έξι.

ΧΑ-ΛΑ-ΡΑ! Λάρτζ καταστάσεις, καλοπέραση, ξόδεμα σε μάσα ξάπλα κι ότι αξιοθέατο θέλουμε, κι όχι ότι είναι "must".
 

Gate4

Επιφανές μέλος

Η Ηägring αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Ασία. Έχει γράψει 25,581 μηνύματα.
Εντωμεταξύ πέστε να με φάτε, βλέπω στο άλλο θέμα που λέτε για μέρη για ταξίδια και καταβάλλω πολλή προσπάθεια για ακόμα μια φορά να καταλάβω και να νιώσω τί παραπάνω προσφέρει σε κάποιον το να δει από κοντά ένα μέρος παρά ας πούμε σε ένα ντικιμαντέρ ή μια φωτογραφία. Δε σας κάνω πλάκα, είναι κάτι που δε νομίζω ποτέ να το καταλάβω. Εγώ από όσα μέρη έχω πάει (λίγα), θυμάμαι με ποιον ήμουν, τί έκανα, πώς ένιωθα, και δε θυμάμαι, όσο κι αν προσπαθώ, κανένα μέρος από όσα είδα. Το μόνο που είναι ενδιαφέρον σε κάποιο ξένο τόπο είναι να βλέπεις τη ζωή των ντόπιων, αλλά αυτό μπορώ να το δω και σε ένα ντοκιμαντέρ ή να μου το διηγηθεί κάποιος. :look:
Επειδή εσύ βαριέσαι να σηκωθείς από τον καναπέ σου δε σημαίνει ότι αυτό ισχύει για όλο τον κόσμο. Σε λύθηκε η απορία; <3
Πραγματικά την εμμονή σου να κάνεις χειρότερα από την 80χρονη γιαγιά μου δεν την καταλαβαίνω, και γω δεν διαβάζω βιβλία ιδιαίτερα ας πούμε δεν κάθομαι να γκρινιάζω σε κόσμο που διαβάζει επειδή δεν καταλαβαίνω γιατί το κάνουν.

ΤΖΙΖΟΥΣ
 
Τελευταία επεξεργασία:

Εχέμυθη

Περιβόητο μέλος

Η Εχέμυθη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 5,863 μηνύματα.
Εντωμεταξύ πέστε να με φάτε, βλέπω στο άλλο θέμα που λέτε για μέρη για ταξίδια και καταβάλλω πολλή προσπάθεια για ακόμα μια φορά να καταλάβω και να νιώσω τί παραπάνω προσφέρει σε κάποιον το να δει από κοντά ένα μέρος παρά ας πούμε σε ένα ντικιμαντέρ ή μια φωτογραφία. Δε σας κάνω πλάκα, είναι κάτι που δε νομίζω ποτέ να το καταλάβω. Εγώ από όσα μέρη έχω πάει (λίγα), θυμάμαι με ποιον ήμουν, τί έκανα, πώς ένιωθα, και δε θυμάμαι, όσο κι αν προσπαθώ, κανένα μέρος από όσα είδα. Το μόνο που είναι ενδιαφέρον σε κάποιο ξένο τόπο είναι να βλέπεις τη ζωή των ντόπιων, αλλά αυτό μπορώ να το δω και σε ένα ντοκιμαντέρ ή να μου το διηγηθεί κάποιος. :look:
Νομίζω ότι έχω εκφέρει άπειρες φορές τη γνώμη μου εδώ μέσα αλλά είναι κάτι που δεν έχω αναφέρει. Ναι για εμένα ωραία τα αξιοθέατα, το να τα δεις από κοντά, να οργωσεις την πόλη με τα πόδια κλπ. Ωστόσο απο μικρή που μετακομίσαμε για δύο χρόνια στην Κύπρο αλλά και από τά πρώτα πρόγραμματα ανταλλαγών που συμμετείχα όπου για ένα διαστημα με φιλοξένησαν οικογένειες , κατάλαβα ότι αυτό που με συναρπάζει , όσο κλισέ και να ακούγεται, είναι η γνωριμία με τους κατοίκους της χώρας. Να δεις που μένουν, τι τρώνε για πρωινό, να κάνεις πχ σάουνα το καλοκαίρι με όλη την οικογένεια γιατί έτσι συνηθίζουν, τις συζητήσεις σχετικά με διάφορα θέματα, τη γνώμη που έχουν για τη δική τόυς καί για τη δική σου χώρα, το να σε ξεναγήσουν στην πόλη τους. Θεωρώ ότι είναι εμπειρία που όσα ντοκιμαντέρ και νά δεις δε μπορείς να τη ζήσεις αν δεν ταξιδέψεις. Και μπορώ να κάθομαι να γράφω για ώρες για τις εμπειρίες που έχω αποκομίσει που μεταξύ μας δεν έχω κάνει κάτι φοβερό στη ζωή μου ειλικρινά και έχω γνωρίσει άτομα στην ηλικία μου περισσότερο ταξιδεμένα , απλά εμένα προσωπικά μου έχουν αλλάξει πολύ τον τρόπο σκέψης καί τα ταξίδια είναι κάτι που απολαμβάνω και επιδιώκω να κάνω . Και φυσικά δεν προσπαθώ να αλλάξω τη γνώμη κανενός εδώ μέσα δεν έχει κανένα νόημα εξάλλου :)
 
Τελευταία επεξεργασία:

akikos

Επιφανές μέλος

Ο Ανδρέας αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Η.Μ.Μ.Υ. και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 11,774 μηνύματα.
Εντωμεταξύ πέστε να με φάτε, βλέπω στο άλλο θέμα που λέτε για μέρη για ταξίδια και καταβάλλω πολλή προσπάθεια για ακόμα μια φορά να καταλάβω και να νιώσω τί παραπάνω προσφέρει σε κάποιον το να δει από κοντά ένα μέρος παρά ας πούμε σε ένα ντικιμαντέρ ή μια φωτογραφία. Δε σας κάνω πλάκα, είναι κάτι που δε νομίζω ποτέ να το καταλάβω. Εγώ από όσα μέρη έχω πάει (λίγα), θυμάμαι με ποιον ήμουν, τί έκανα, πώς ένιωθα, και δε θυμάμαι, όσο κι αν προσπαθώ, κανένα μέρος από όσα είδα. Το μόνο που είναι ενδιαφέρον σε κάποιο ξένο τόπο είναι να βλέπεις τη ζωή των ντόπιων, αλλά αυτό μπορώ να το δω και σε ένα ντοκιμαντέρ ή να μου το διηγηθεί κάποιος. :look:

Δίκιο έχεις και η απόδειξη είναι ότι σχεδόν κανένας δεν πάει μόνος του ταξίδια. Οι περισσότεροι πάνε για την παρέα (δραστηριότητες μαζί με φίλους) κι ας μην το παραδέχονται. Απλώς προσφέρει αλλαγή παραστάσεων που ανανεώνει κάποιους ψυχολογικά, κάτι το οποίο μπορούν να το επιτυχούν με αλλους τρόπους. Τίποτα παραπάνω, τίποτα λιγότερο.
 

Guest 186240

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Εντωμεταξύ πέστε να με φάτε, βλέπω στο άλλο θέμα που λέτε για μέρη για ταξίδια και καταβάλλω πολλή προσπάθεια για ακόμα μια φορά να καταλάβω και να νιώσω τί παραπάνω προσφέρει σε κάποιον το να δει από κοντά ένα μέρος παρά ας πούμε σε ένα ντικιμαντέρ ή μια φωτογραφία. Δε σας κάνω πλάκα, είναι κάτι που δε νομίζω ποτέ να το καταλάβω.

Αυτό σου ξεφεύγει Χίμελα.Δε χρειάζεται να καταλάβεις τον άλλον και γιατί τον ευχαριστεί κάτι(χόμπι οτιδήποτε) που μπορεί να μην ευχαριστεί εσένα και να κουράζεις το μυαλό σου πόσο μάλλον να καταβάλλεις και προσπάθεια γι'αυτό.
Χωρίς να θέλω να φανώ preachy,είναι καλύτερη η αντιμετώπιση του στυλ π.χ''Α σ'αρέσει να μαζεύεις γραμματόσημα? Κουλ.Πως πάει? Τι έχεις μαζέψει?'' ή η σιωπή που είναι χρυσός από αντιμετώπιση του στυλ ''Γραμματόσημα?Δεν καταλαβαίνω τι βρίσκεις σε αυτό?''

Ντάξει,ήταν αρκετά preachy τώρα που το διαβάζω ξανά
 

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

Top