Πώς "φασώνουμε";

Guest 278211

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Το βασικότερο θέμα είναι αυτό της διασφάλισης της υγείας. Η πληροφόρηση γύρω από τις σεξουαλικές σχέσεις προέρχεται από τους φίλους, το ίντερνετ ή και από το θεοκρατούμενο ακόμα σχολείο. Στις κοινωνικές συνθήκες που επικρατούν στην Ελλάδα ένας έφηβος ή μια έφηβη, θα ντραπεί κατ' αρχάς να ρωτήσει για το σεξ και δε θα πάρει τις κατάλληλες πληροφορίες, ακόμα κι αν ρωτήσει άτομα που θεωρητικά έχουν γνώσεις, όπως κάποιον γιατρό. Το πιθανότερο είναι ότι θα δεχτεί ένα κήρυγμα, του τύπου ότι δεν είναι τώρα η ώρα για τέτοια και να κοιτάει τα μαθήματά του. Αυτή η λογική, όμως, έχει οδηγήσει σε αύξηση των ανεπιθύμητων εγκυμοσύνων και αύξηση των εκτρώσεων. Σε κάθε περίπτωση, αν πρέπει να εστιάσουμε κάπου για τις σεξουαλικές σχέσεις στις εφηβικές ηλικίες είναι περισσότερο στη σωστή ενημέρωση και λιγότερο στην ηθική του ζητήματος. Θεωρώ απαράδεκτο ένα περιστατικό που έγινε σε σχολείο σχετικά με την ενημέρωση των μαθητών για τα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα, όπου η ομιλήτρια κατέληγε στο ότι ο καλύτερος τρόπος πρόληψης είναι να πουν όχι στο προγαμιαίο σεξ. Ο καθένας ας πράττει όπως αισθάνεται καλύτερα, είτε αυτό σημαίνει να κάνει σεξ στα 15 ή στα 25.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

vassilis498

Διακεκριμένο μέλος

Ο vassilis498 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 7,079 μηνύματα.
Πολύ ωραία και αναλυτική η σκέψη σου, Βασίλη. Θίγεις σημαντικά ζητήματα και από κοινωνιολογική πλευρά το θέμα έχει καλυφθεί. Ωστόσο, νομίζω πως αφήνεις στην άκρη το ψυχολογικό κομμάτι. Περιγράφεις πολύ σωστά και ωραία τι συμβαίνει, αλλά γνωρίζουμε πώς νιώθει το έφηβο κορίτσι ή αγόρι (ή αυτό που βρίσκεται στην προεφηβεία αντίστοιχα) όταν η κοινωνίες που περιγράφεις στην αρχή το αναγκάζουν, ουσιαστικά, να έχει σεξουαλικές επαφές;

Όλα θα ήταν όμορφα και υπέροχα αν ήταν κάτι που έβγαινε αβίαστα, με τη θέληση και των δύο, χωρίς καμία απολύτως πίεση. Απλά και μόνο επειδή βγήκε. Συμβαίνει όμως αυτό; Από όσο γνωρίζω, ένα κορίτσι χρειάζεται χρόνο να χειριστεί και να συνηθίσει όλες αυτές τις αλλαγές που συμβαίνουν στο σώμα του. Βασικό στοιχείο για τη σεξουαλική απόλαυση το να νιώθεις καλά με το σώμα σου. Άλλωστε, τη στιγμή του σεξ, καλώς ή κακώς, ο εγκέφαλος είναι που παίζει το βασικό ρόλο κι όχι τα γεννητικά όργανα. Πηδιούνται, λοιπόν, αναζητώντας απλά την απόλαυση ή με άλλα κίνητρα; Κι επειδή μου φάνηκε ενδιαφέρον, το έψαξα λίγο από ερευνητική πλευρά. Σε μεγάλο βαθμό, η σεξουαλική επαφή στις αρχές της εφηβείας ή κατά τη διάρκεια της προεφηβείας σχετίζεται με παράγοντες όπως αυξημένη παρακολούθηση τηλεόρασης, κακή σχέση με το οικογενειακό περιβάλλον και λανθασμένη εικόνα για το τι κάνουν οι συνομίληκοί τους. Σε τι βαθμό, λοιπόν, προχωρούν έχοντας στο νου την αναζήτηση της απόλαυσης; Τέλος, να σημειώσω ότι και πάλι αυτά τα ποσοστά δεν είναι υψηλά -στο μεγαλύτερο βαθμό μιλάμε για ηλικίες από 16-18 και μετά τα 20- αλλά, είναι απλά μία τάση της προηγούμενης γενιάς να κατηγορεί την επόμενη. Οι 25+ γνωρίζουν κάποια περιστατικά και υπεργενικεύουν.

Έπειτα, παραδέχομαι και αναγνωρίζω τα όσα λες για τα παιδικά παιχνίδια και τα κοινωνικά ταμπού και κολλήματα πίσω από αυτά, αλλά, πραγματικά το "παίζω με τις κούκλες μου" δεν είναι το ίδιο με το "παίζω με τα κουζινικά μου". Σίγουρα, το "παίζω με τα τουβλάκια μου" ακούγεται και είναι πολύ καλύτερο και ουδέτερο ως προς τη διάκριση των φύλων, αλλά, πραγματικά, ως κάποιο βαθμό το τι βρίσκει ένα παιδί ενδιαφέρον σχετίζεται με πολλούς παράγοντες και δεν έχει μόνο κοινωνιολογική εξήγηση.

Τίποτα δε βγαίνει 100% αβίαστα. Ακόμη και το ρούχο που θα φορέσεις πιθανόν να το πήρες επειδή το είδες κάπου ή πείστηκες πως είναι όμορφο βάσει ποιος ξερει τι κριτηρίων. Όταν αυτό συμβαίνει τόσο κατά κόρον σε ενήλικες φαντάσου τι γίνεται σε μικρότερες ηλικίες.

Το θέμα είναι πως αυτό δεν περιορίζεται, με την έννοια πως θα μπορούσες να περιορίσεις όσο γίνεται τα εξωτερικά ερεθίσματα που δέχεται καθημερινά ένα παιδί, στην πραγματικότητα όμως έτσι το μόνο που κάνεις είναι να στέλνεις τη μπάλα στο οικογενειακό και το στενότερο περιβάλλον. Είναι καλό αυτό; συνήθως όχι γιατί έχουμε δει τι γίνεται σε περιπτώσεις παιδιών που για τον οποιοδήποτε λόγο περιθωριοποιούνται από το σύνολο, ας πούμε *γκουχ* * γκουχ* αυστηροί γονείς.

Αυτά δεν είναι χαρακτηριστικό της σημερινής κοινωνίας και πριν 40 χρόνια ίσχυε, απλά όπως σήμερα βλέπεις παντού πως είναι cool να κάνεις σεξ σε μικρή ηλικία έτσι και τότε άκουγες πως αυτό δεν είναι σωστό και τα παιδιά και τότε όπως και τώρα το ακολουθούσαν αυτό το μοτίβο.

Τώρα όσον αφορά τη προσέγγιση προσωπικά τάσσομαι με τη λογική καλύτερα να πεις σε κάποιον τι να κάνει παρά τι να μην κάνει. Θεωρώ στρουθοκαμηλισμό για κάποιον να θέλει να ορίσει ό,τι θέλει ως κακώς κείμενα της κοινωνίας και να θέλει να τα απεμπολήσει γιατί αυτό στην πράξη δε γίνεται και αργά ή γρήγορα γυρίζει boomerang σε αυτόν και στο παιδί του. Αυτό που μπορεί να κάνει είναι να το καθοδηγήσει ώστε να μην έχουν αρνητική επίπτωση σε εκείνο και να ενσωματωθεί με έναν υγιή τρόπο.

Αυτές οι έρευνες που βάζεις δεν δείχνουν την όποια αιτία του προβλήματος. Ακόμη κι αν υπάρχει όντως τέτοια συσχέτηση εσύ πιστεύεις πως η αιτιακή σχέση είναι αυτή που ανέφερες ή η αντίστροφη; μήπως ένα παιδί το οποίο δεν εμπιστεύεται τους γονείς του οι οποίοι το παραμελούν συστηματικά και δεν του καλλιεργούν ούτε ενδιαφέροντα ούτε μια σωστή κοινωνική συμπεριφορά, θα βρεθεί να καταφεύγει στη ζεστασιά της τηλεόρασης ή των παρεών που ποιος ξέρει τι αντιλήψεις μπορεί να κουβαλάνε; σε αυτού του είδους τα προβλήματα το σεξ θα είναι η αιτία ή το αποτέλεσμα;
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Ερις

Περιβόητο μέλος

Η Ερις αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Σκηνοθέτης. Έχει γράψει 4,955 μηνύματα.
Τίποτα δε βγαίνει 100% αβίαστα. Ακόμη και το ρούχο που θα φορέσεις πιθανόν να το πήρες επειδή το είδες κάπου ή πείστηκες πως είναι όμορφο βάσει ποιος ξερει τι κριτηρίων. Όταν αυτό συμβαίνει τόσο κατά κόρον σε ενήλικες φαντάσου τι γίνεται σε μικρότερες ηλικίες.
Δε διαφωνώ. Χρησιμοποίησα το αβίαστα αρχικά για να το ξεχωρίσω από τις κοινωνίες που αναφέρεις στην αρχή του προηγούμενου μηνύματός σου. Η ερώτηση που απάντησες, αν δεν κάνω λάθος, ήταν αν ένα κορίτσι, όντας βιολογικά έτοιμο, είναι και ψυχολογικά. Και η απάντηση ήταν: "ναι είναι, δες σ' αυτές και σ' αυτές τις κοινωνίες". Και σου λέω, εκτός συγκεκριμένου κοινωνικού πλαισίου, το κορίτσι αυτό θα επιζητούσε την απόλαυση αυτού του είδους; Αν, δηλαδή, δεν υπήρχε η λογική του "παντρεύεσαι από τα 12". Ή ακόμη, πώς νιώθει εκείνη τη στιγμή που ξαπλώνει για πρώτη φορά με κάποιον; Το θέλει;

Και περνάμε στις σύγχρονες "υγιείς" κοινωνίες. Το αβίαστα ήταν σχόλιο για περιπτώσεις που κάποιος/κάποια έκανε κάτι έπειτα από πίεση για να το κάνει, πχ. τελεσίδικες δηλώσεις του τύπου : "ή το κάνουμε ή χωρίζουμε!" και "αν δεν προχωρήσουμε σημαίνει ότι δε με αγαπάς", που είναι πολύ συχνά φαινόμενα. Όπως επίσης: "το κάνω γιατί το έχει κάνει και η Αννούλα και εγώ έχω μείνει πίσω". Ναι, τίποτα δεν βγαίνει 100% αβίαστα, αλλά, οι παραπάνω λογικές δεν έχουν μέσα τους το "για αυτούς τους λόγους θέλω να κάνω σεξ τώρα που είμαι 13 και το κάνω για να περάσω καλά".

Έτσι μιλάμε για ψυχολογικά έτοιμος ή όχι.

Τώρα όσον αφορά τη προσέγγιση προσωπικά τάσσομαι με τη λογική καλύτερα να πεις σε κάποιον τι να κάνει παρά τι να μην κάνει. Θεωρώ στρουθοκαμηλισμό για κάποιον να θέλει να ορίσει ό,τι θέλει ως κακώς κείμενα της κοινωνίας και να θέλει να τα απεμπολήσει γιατί αυτό στην πράξη δε γίνεται και αργά ή γρήγορα γυρίζει boomerang σε αυτόν και στο παιδί του. Αυτό που μπορεί να κάνει είναι να το καθοδηγήσει ώστε να μην έχουν αρνητική επίπτωση σε εκείνο και να ενσωματωθεί με έναν υγιή τρόπο.
Συμφωνώ απόλυτα. Αλλά, υπό την προυπόθεση ότι, και πάλι, το παιδί θα το κάνει επειδή το θέλει, το νιώθει και όχι έπειτα από πίεση ή για χ,ψ άλλους λόγους. Εδώ, φυσικά, μπαίνει ο γονιός που πρέπει να έχει συζητήσει με το παιδί του για το τι σημαίνει το "έπειτα από πίεση", οι "άλλοι λόγοι" και το "καν'το αν το θέλεις".

Αυτές οι έρευνες που βάζεις δεν δείχνουν την όποια αιτία του προβλήματος. Ακόμη κι αν υπάρχει όντως τέτοια συσχέτηση εσύ πιστεύεις πως η αιτιακή σχέση είναι αυτή που ανέφερες ή η αντίστροφη; μήπως ένα παιδί το οποίο δεν εμπιστεύεται τους γονείς του οι οποίοι το παραμελούν συστηματικά και δεν του καλλιεργούν ούτε ενδιαφέροντα ούτε μια σωστή κοινωνική συμπεριφορά, θα βρεθεί να καταφεύγει στη ζεστασιά της τηλεόρασης ή των παρεών που ποιος ξέρει τι αντιλήψεις μπορεί να κουβαλάνε; σε αυτού του είδους τα προβλήματα το σεξ θα είναι η αιτία ή το αποτέλεσμα;
Σίγουρα, το να υπάρχει συσχετισμός, δε σημαίνει απαραίτητα και αιτιακή σχέση. Απλά, μιλάμε για θετικό συσχετισμό, με κάποιο τρόπο σχετίζονται. Ίσως μία συγκριση ανάμεσα στο πριν και το μετά να ήταν βοηθητική. Ωστόσο, έχω την εντύπωση ότι σε περιπτώσεις που εξ αρχής δεν υπάρχει καλή σχέση με την οικογένεια, δεν πρόκειται και να το μάθει, άρα δε θα υπάρχει κάποια αλλαγή στη στάση. Το κομμάτι που αφορά την παρέα/συνομήλικους αναφερόταν κυρίως στο "έχω λάθος εικόνα για το τι έχουν κάνει και τι όχι οι συνομήλικοί μου", πιο απλά, ότι το έχουν κάνει ενώ δεν έχουν κάνει τίποτα. Τέλος, η τηλεόραση για τα ερεθίσματα που δίνει. Καλά ή άσχημα, ό,τι κι αν είναι αυτά.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

vassilis498

Διακεκριμένο μέλος

Ο vassilis498 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 7,079 μηνύματα.
Δε διαφωνώ. Χρησιμοποίησα το αβίαστα αρχικά για να το ξεχωρίσω από τις κοινωνίες που αναφέρεις στην αρχή του προηγούμενου μηνύματός σου. Η ερώτηση που απάντησες, αν δεν κάνω λάθος, ήταν αν ένα κορίτσι, όντας βιολογικά έτοιμο, είναι και ψυχολογικά. Και η απάντηση ήταν: "ναι είναι, δες σ' αυτές και σ' αυτές τις κοινωνίες". Και σου λέω, εκτός συγκεκριμένου κοινωνικού πλαισίου, το κορίτσι αυτό θα επιζητούσε την απόλαυση αυτού του είδους; Αν, δηλαδή, δεν υπήρχε η λογική του "παντρεύεσαι από τα 12". Ή ακόμη, πώς νιώθει εκείνη τη στιγμή που ξαπλώνει για πρώτη φορά με κάποιον; Το θέλει;

Και περνάμε στις σύγχρονες "υγιείς" κοινωνίες. Το αβίαστα ήταν σχόλιο για περιπτώσεις που κάποιος/κάποια έκανε κάτι έπειτα από πίεση για να το κάνει, πχ. τελεσίδικες δηλώσεις του τύπου : "ή το κάνουμε ή χωρίζουμε!" και "αν δεν προχωρήσουμε σημαίνει ότι δε με αγαπάς", που είναι πολύ συχνά φαινόμενα. Όπως επίσης: "το κάνω γιατί το έχει κάνει και η Αννούλα και εγώ έχω μείνει πίσω". Ναι, τίποτα δεν βγαίνει 100% αβίαστα, αλλά, οι παραπάνω λογικές δεν έχουν μέσα τους το "για αυτούς τους λόγους θέλω να κάνω σεξ τώρα που είμαι 13 και το κάνω για να περάσω καλά".

Έτσι μιλάμε για ψυχολογικά έτοιμος ή όχι.

Κορίτσι δεν είμαι για να σου πω τι πιστεύω από πρώτο χέρι και πώς ένιωθα στα 14 μου. Αυτό που μπορώ να κάνω είναι να το πιάσω από τη βιολογική πλευρά και η γνώμη μου σε αυτά είναι πως αν ένας οργανισμός έχει προετοιμαστεί για κάτι βιολογικά τότε το ό,τι άλλο σχετίζεται με καθαρά κοινωνικά αίτια, για αυτό και ανέφερα διαφορετικά κοινωνίες και τι συνέβη σε τέτοια πλαίσια.

Τέτοια φαινόμενα που επιβάλλουν "πρέπει" σε μικρά παιδιά υπάρχουν στα πάντα. Όπως υπάρχει και το πρέπει να κάνω σεξ γιατί ήρθε η ώρα έτσι υπάρχει και το δε πρέπει να κάνω σεξ γιατί αυτό σημαίνει πως είμαι εύκολη/πουτάνα w/e. Είναι οι 2 όψεις του ίδιου νομίσματος. Εγώ δε μπορώ να πω σε κανέναν πως ξέρω καλύτερα από εκείνον τι είναι αυτό που πραγματικά θέλει, δεν ευσταθεί καν αν το σκεφτείς κάτι τέτοιο σαν έννοια. Αυτό που μπορεί όμως να κάνει κάποιος και θεωρώ το πιο σοφό είναι να στηρίξει τις οποιεσδήποτε επιλογές κάποιου ώστε να μην είναι τόσο ευάλωτος στις γύρω επηρροές. Είτε αυτό αφορά έφηβους χωρίς σεξουαλικές επαφές που καταπιεζονται από τους γύρω τους για το αντίθετο, είτε κάποιους που θέλουν να το κάνουν αλλά είτε κρύβονται είτε διστάζουν για να μη τους βγάλουν το όνομα.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

DAIGOG

Νεοφερμένος

Η Δήμητρα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Αμπελάκια (Λάρισα). Έχει γράψει 21 μηνύματα.
Ως "φασωμα" θεωρούνται όλα τα προκαταρκτικα. Φιλιά, χουφτωματα, τριψιματα, οτιδήποτε τέλος πάντων γίνεται με απωτερο σκοπό την διέγερση των γεννητικων οργάνων. Το φασωμα δεν γίνεται ακριβώς μηχανικά. Είναι η εκδήλωση της σεξουαλικής σου έλξης προς τον άλλον και σε αυτά μιλάει η ανθρώπινη φύση. Δεν υπάρχουν πρέπει, ούτε στάνταρ. Είναι ανάλογα τον άνθρωπο. Μπορείς να καταλάβεις τι αρέσει στον ερωτικό σου σύντροφο μόνο μέσω της επικοινωνίας με το ταίρι σου, καθώς και παρατηρώντας τις αντιδράσεις του. Επίσης το αν σου αρέσει να βάζεις γλώσσα στο φιλί πίστεψε με δεν καθορίζει αν θέλεις το ταίρι σου ή όχι...αν και συνήθως δείχνει πάθος. Αν θέλεις να διαπιστώσεις αν αρέσει στην κοπέλα σου, δοκίμασε το και δες πως θα ανταποκριθεί!!
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

Zilda

Πολύ δραστήριο μέλος

Η Zilda αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 1,042 μηνύματα.
Μισό λεπτό να θυμηθώ...χμμμ χεράκι πάνω, χεράκι κάτω ή το αντίθετο ?:hmm:
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τσιγάρα σέρτικα

Πολύ δραστήριο μέλος

Ο Στράτος :P αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 1,183 μηνύματα.
Μισό λεπτό να θυμηθώ...χμμμ χεράκι πάνω, χεράκι κάτω ή το αντίθετο ?:hmm:

το εντός εισαγωγικών ούτε 'γω το κατέχω. Πιο αναλυτική αν γινόσασταν; :loltooth::loltooth:
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Guest 647452

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Πάνω ή κάτω το γλωσσάκι;
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

Top