Θα δίνατε το παιδί σας για υιοθεσία;

kalypso

Περιβόητο μέλος

Η lily allen αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 35 ετών, επαγγέλεται Μηχανολόγος μηχανικός και μας γράφει απο Μονακό (Ευρώπη). Έχει γράψει 5,880 μηνύματα.
Αρχική Δημοσίευση από Neraida:
Για να ειμαι ειλικρινης, οταν κανεις προφασιζεται οικονομικους λογους για να δωσει το παιδι του προς υιοθεσια, το θεωρω ιδιαιτερως υποκριτικο. Δεν εχει ιδεα τι σημαινει να ειναι κανεις ευτυχισμενος και επισης το κρινω ιδιοτελες. Δεν ενδιαφερεται για το παιδι, αλλα για τον εαυτο του και τη βολη του. Αυτο μαλιστα, μπορει να χαρακτηριστει εγωιστικο.

Δε συμφωνώ καθόλου. Δεν μπορούμε να χαρακτηρίζουμε ως υποκριτή έναν άνθρωπο που κάνει μία τέτοια κίνηση, γιατί πολύ απλά δεν ξέρουμε πώς μπορεί να σκέφτηκε και να κατέληξε στο ότι θα ήταν καλύτερο το παιδί να δοθεί για υιοθεσία... Γιατί δεν πιστεύω ότι κανένας γονιός θα λειτουργούσε με κίνητρο διαφορετικό από αυτό που υπερασπίζεται το συμφέρον και την ευτυχία του παιδιού του. Ακόμα κι αν αυτό που θα αποφασίσει τελικώς, δεν είναι το καλύτερο για εκείνο. Και οι γονείς άνθρωποι είναι..

Θεωρώ λοιπόν άδικο τον χαρακτηρισμό, κυρίως επειδή μέσα στην απελπισία όταν βρίσκεσαι, πολλές φορές είσαι ανίκανος να περιμένεις, να σκεφτείς λογικά ή να ζυγιάσεις τις καταστάσεις- πόσο μάλλον να σκεφτείς ότι κάποια στιγμή μπορεί να βγεις από τη δύσκολη φάση στην οποία βρίσκεσαι, και ότι ενδεχομένως τότε να δεις τα πράγματα τελείως διαφορετικά.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Neraida

Επιφανές μέλος

Η Bitch... αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 13,073 μηνύματα.
Μα για ποιες δυσκολες φασεις μιλαμε επιτελους, ειδικα στην εποχη μας?!
Απο τη στιγμη που παιρνεις την αποφαση να κρατησεις ενα παιδι, για κανεναν λογο δε δικαιολογω, αλλα ουτε και καταλαβαινω καποιον που δινει το παιδι του με εξαιρεση καποιες περιπτωσεις υπο συγκεκριμενες συνθηκες που ανεφερα σε προηγουμενο μηνυμα μου.
Περι ποιας απελπισιας μιλαμε δηλαδη?! Απελπιζεσαι επειδη δεν μπορεις να θρεψεις το παιδι σου? Δουλεψε. Θελεις να του προσφερεις πλουτη? Ειναι περιττα. Φροντιδα και αγαπη χρειαζεται. Ποιος δεν μπορει να το καταλαβει αυτο και βυθιζεται σε απελπισια?!
Τη μονη που μπορω να καταλαβω ειναι εκεινη την εφηβη, που μπορει καποιος αλλος να αποφασισει για εκεινη και λογω ηλικιας, ανωριμοτητας και τα συναφη να μην μπορει να συνειδητοποιησει τι κανει...Περαν αυτης της περιπτωσης, δε θα δικαιολογησω ποτε κανεναν, οταν προφασιζεται οικονομικους λογους. Μα ποτε και θα ειμαι και ιδιαιτερως σκληρη.
Το παιδι δεν ειναι το κουταβι που γεννησε η σκυλα μας και δεν μπορουμε να αναλαβουμε την ευθυνη να το κρατησουμε.-
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

moonlight

Διάσημο μέλος

Η moonlight αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,767 μηνύματα.
επειδη εχω γνωρισει τετοια παιδια που ζουν με τους θετους τους γονεις και εχουν δοθει γιατι ηταν αδυνατο να επιβιωσουν στη χωρα τους προσπαθω να επιμενω στο οτι ποτε δεν ξερει κανεις...

απο μαρτυριες της θετης μανας για τη μητερα απο τη ρουμανια που της εδωσε δυο αγγελουδια και κατ'επεκταση το μεγαλυτερο δωρο ζωης την εχω ακουσει να λεει οτι σπαραζε η ψυχη της οταν επρεπε να δωσει το νεογεννητο αγορακι που ειχε στην αγκαλια της αλλα δυστυχως δεν ειχε ουτε γαλα να του δωσει.

η μια ηθελε να βιωσει τη μητροτητα που της στερησε η φυση και η ζωη και η αλλη βιωνε την απωλεια που η συνθηκες πολεμου την εφεραν αντιμετωπη.

χαρακτηρηστικα ελεγε η κοπελα οτι δεν θα ξεχασει το ποσο εκλαιγε εκεινη η μανα και δεν ηθελε να δωσει τα παιδια της... ητανε μια παλη με τον εαυτο της , το συμπαν , το θεο ποιος ξερει με τι παλευε εκεινη τη στιγμη εκεινη η μανα.

το επιχειρημα της κοπελας ηταν αφου δεν μπορεις να τα μεγαλωσεις εσυ , δεν εχουν ουτε γαλα να πιουν αφησε με εμενα να τα μεγαλωσω στη θεση σου...

τον πονο εκεινης της μανας και τα δακρυα της που δεν μπορουσε να κανει κατι , ουτε δουλεια να βρει ουτε τιποτα ποιος μπορει να τον κρινει... κανεις. στερηθηκε τα παιδια της για να τα σωσει. χαρακτηρηστικα ελεγε οτι δεν αφηνε το παιδι απο τα χερια της, το κρατουσε σφιχτα και σπαραζε στο κλαμα..

τωρα που το λεω εχω ανατριχιασει ολοκληρη γιατι θυμηθηκα τα λογια της κοπελας που τα ελεγε και κανω παλι την εικονα στο μυαλο μου. σημερα αυτα τα αγγελουδια ειναι 18 και 20 ετων υπεραγαπουν τους θετους τους γονεις και πηγαινουν και βλεπουν και τη μαμα τους συχνα.

τελευταια η θετη τους μαμα αρρωστησε σοβαρα και της εχουν σταθει οσο δεν εχουν σταθει βιολογικα παιδια στους γονεις τους. με το κοριτσακι που τωρα ειναι 20 απο μικρο παντα το εβλεπα και μου χαμογελαγε και τωρα που εγινε μια κουκλα και μεγαλωσε κιολας μιλαμε , εχει τρομερο χιουμορ , ειναι δυναμικη και γεματη αγαπη.

νομιζω οτι αξιζουν συγχαρητηρια και στις δυο μανες και στη καθε μανα που πασχιζει για το καλο των παιδιων της ασχετως του τι θεωρουμε εμεις σωστο ή λαθος...

επαναλαμβανω, ας βαλει το χερι του ο θεος καμια μανα να μην βρεθει σε τετοια θεση...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Lorien

Περιβόητο μέλος

Ο Lorien αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 5,880 μηνύματα.
ενώ στην περίπτωση της έκτρωσης φοβάμαι ότι θα με κυνηγούσαν μια ζωή οι τύψεις.
Τυψεις για εκτρωση, αλλά οχι τυψεις για εγκαταλειψη ; (κι ας μην το καταλαβει το παιδι στην αρχη -γιατι καποτε θα το μαθει- οτι εγκαταληφθηκε).

Εάν δεθείς, αυτό σημαίνει ότι δεν είναι πλέον ανεπιθύμητη η εγκυμοσύνη και ότι η αρχική σου κρίση επ' αυτού ήταν απλά αποτέλεσμα φόβου και ανωριμότητας.
Ειναι συχνο μια μανα, οσο και να μην ηθελε να γινει μανα, να μη δεθει με το νεογεννητο ; Δε νομιζω. Δεσιμο λοιπον δε σημαινει απαραιτητα οτι η εγκυμοσυνη ηταν επιθυμητη, εκεινη την περιοδο.

Ωστόσο, το να δοθεί ένα παιδί για υιοθεσία αντί του να αποβληθεί με έκτρωση, με βρίσκει απολύτως σύμφωνο. Το προτιμώ αυτό, μιας κι έτσι θα δοθεί σ' έναν άνθρωπο μια ευκαιρία, την οποία ειδάλλως δεν θα είχε. Άλλωστε σωστά είπε η Ίντριλ, ότι θα γίνουν ευτυχισμένοι κι άλλοι άνθρωποι και όχι μόνο δύο. Θεωρώ ότι η πραγματική αγάπη υπερτερεί της βιολογικής μητρότητας
Η πραγματικη αγαπη ειναι και το να θελεις οτι ειναι καλυτερο για ενα πλασμα. Το να γεννηθει σωνει και καλα, επειδη εκανες λαθος, δεν ειναι απαραιτητα "οτι καλυτερο" γιαυτο. Και το "να γινουν ευτυχισμενοι κι αλλοι" ενω στεκει σαν λογικη, εδω ειναι ακυρη, διοτι υπαρχουν παρα πολλα ηδη γεννημενα παιδια σε αυτον τον κοσμο, που περιμενουν ακριβως αυτο κια που μπορουν να κανουν 1 ζευγαρι ευτυχισμενο. Το να ερχονται αβερτα κι αλλα παιδια στον κοσμο και μετα να λεμε "ειμαστε πολλοι", ή "δεν εχουμε καλες συνθηκες ζωης" (δεν μιλω μονο για τη χωρα μας), δε μου φαινεται και πολυ σοφο.

Παντως συμφωνω (αν και δε το εχω ζησει ακριβως) με αυτο που λεει ο Great Chaos, για το πως αλλαζεις οταν δεις τον απογονο σου μπροστα σου.

Όσοι είπαν ότι τους φαίνεται αδιανόητο να ξέρουν ότι κάπου ζει το παιδί και αυτοί δεν αποτελούν μέρος της ζωής του νομίζω ότι το βλέπουν λίγο εγωιστικά το πράγμα. Είναι λίγο αντιφατικό το οτί θα τους φαίνεται δυσβάσταχτο να ξέρουν ότι ζει κάπου ευτυχισμένο, ενώ το να ξέρουν ότι δεν το άφησαν να ζήσει καθόλου τους φαίνεται νορμάλ.
Οχι νορμαλ. Απλά εχει τεραστια διαφορά, να διακοψεις μια κυηση, που μπορεις να επαναλαβεις οταν θεωρεις οτι ειναι καταλληλο, απο το να περασεις ολη τη διαδικασια που ειναι σωματικα και ψυχικα επωδυνη, για να γεννησεις, για να το δωσεις ...χωρις να ξερεις αν θα ειναι καλα και ευτυχισμενο (ετσι ελπιζεις απλως),....μονο και μονο για να αισθανεσαι καλα με τον εαυτο σου που δεν εκανες εκτρωση...

Άποψή μου είναι (και μάκαρι να έχω τη δύναμη να την εφαρμόσω και έμπρακτα αν αποκτήσω κάποτε παιδιά) ότι όταν δύο άνθρωποι γίνονται γονείς, είτε το προγραμμάτισαν και το ήθελαν είτε όχι, είναι απόλυτα υπέυθυνοι για αυτό το πλάσμα, και συνεπώς θα πρέπει να παίρνουν αποφάσεις όχι μόνο με γνώμονα τι θέλουν οι ίδιοι, τι τους κάνει ευτυχισμένους ή τι θα τους πληγώσει λιγότερο αλλά τι είναι καλύτερο για το παιδί, τι θα κάνει εκείνο ευτυχισμένο και τι θα πληγώσει εκείνο λιγότερο.
Σωστο σαν γενικη σκεψη, αλλά εν προκειμενω, αν το γεννησουν και το δωσουν θα πληγωθει σιγουρα περισσοτερο απο το να μη γεννηθει...

Μαλλον εχουμε σκληροπυρηνικους pro-lifers εδω :hmm:...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Estartu

Εκκολαπτόμενο μέλος

Η τρελή κι αλλοπαρμένη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 61 ετών, επαγγέλεται IT και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 169 μηνύματα.


Να σε ρωτησω κατι?
Σε ποιες συγκεκριμενες συνθηκες αναφερεσαι?
Επισης, τι σημαινει για σενα "καλυτερη" ζωη? Αναφερεσαι σε υλικα αγαθα?
Αυτο πιστευουμε πως σημαινει "καλη ζωη", "ευτυχισμενη ζωη"?
Ειδικα στην εποχη μας, δεν μπορουμε να μιλησουμε για οικογενεια που πειναει, και προκειμενου να πεθανει το παιδι απο την πεινα, ειναι καλυτερο να δοθει προς υιοθεσια.




φυσικά και μπορούμε ...

γνωρίζω περίπτωση οικογένειας πριν από αρκετά χρόνια δύο κοριτσάκια από τη Ρουμανία - τα παιδάκια ήταν
όντως "πεθαμένα" από την πείνα και την κακουχία και δεν γνώριζαν Ελληνικά όταν υιοθετήθηκαν ...
σήμερα είναι και οι δύο παντρεμένες και με δικές τους οικογένειες και δε σταματούν να λένε ευχαριστώ στους
θετούς τους γονείς και να μιλάνε με τα καλύτερα λόγια γι αυτούς, που τις "γλύτωσαν" από τη μοίρα που τις
περίμενε αν είχαν παραμείνει στην κατάσταση στην οποία ζούσαν ...

θέλεις άλλη περίπτωση "ειδικών συνθηκών" ??
εγκυμοσύνη εκτός γάμου από γυναίκα άνεργη με μηδενικό εισόδημα και σε περιβάλλον που θεωρεί ένα τέτοιο
"ατύχημα" ως μίασμα ... τι είναι καλύτερο για το παιδί ?? μια ζωή σ ένα περιβάλλον που θα το αγαπήσουν από
τη πρώτη στιγμή ως δώρο και θα του προσφέρουν ότι καλύτερο ή το μεγάλωμα χωρίς κανέναν στο πλάι του
εκτός από μια μάνα που θα παλεύει να μη λιμοκτονήσει μιας που η απόφαση της να μην προχωρήσει σε
έκτρωση θα την στείλει κυριολεκτικά στο δρόμο ??? μπορείς να προεξοφλήσεις το ότι η μητέρα σε κάποια στιγμή
δε θα λυγίσει κάτω από το βάρος της καθημερινότητας ?? μπορείς να προεξοφλήσεις ότι το παιδί μεγαλώνοντας
δεν θα σιχτιρίσει τη μητέρα του που το καταδίκασε σε μια ζωή γεμάτη ανέχεια και δεν θα αισθανθεί ένοχο που
στάθηκε αιτία για να χαρακτηρισθεί η μητέρα του παρίας από το περιβάλλον της ???

είναι πολύ καλύτερα, όπως ανέφεραν παραπάνω άλλες κοπέλες να μην είμαστε ποτέ απόλυτοι και να μην
ρισκάρουμε με βαρείς χαρακτηρισμούς, όταν είμαστε έξω από τον χορό

η κάθε οικογένεια είναι διαφορετική, η κάθε περίπτωση εγκυμοσύνης είναι επίσης διαφορετική και το να
καταδικάζουμε έτσι απλά μόνο σοφό δε μπορεί να θεωρηθεί





Ωστόσο, το να δοθεί ένα παιδί για υιοθεσία αντί του να αποβληθεί με έκτρωση, με βρίσκει απολύτως σύμφωνο. Το προτιμώ αυτό, μιας κι έτσι θα δοθεί σ' έναν άνθρωπο μια ευκαιρία, την οποία ειδάλλως δεν θα είχε. Άλλωστε σωστά είπε η Ίντριλ, ότι θα γίνουν ευτυχισμένοι κι άλλοι άνθρωποι και όχι μόνο δύο. Θεωρώ ότι η πραγματική αγάπη υπερτερεί της βιολογικής μητρότητας και ότι γονιός είναι στην πραγματικότητα εκείνος που αναλαμβάνει το εσωτερικό Καθήκον για ένα παιδί.

Το να ισχυριστεί μάλιστα κανείς ότι οι τύψεις της μάνας θα ήταν βαρύτερες σε τούτη την περίπτωση, είναι σαν να ομολογεί ότι κάνουμε μια έκτρωση απλά και μόνο για ν' αποφύγουμε τις τύψεις μας. Καλύτερα ν' αφήνουμε τα παιδιά να ζήσουν, αντί να καταφύγουμε σε μια λύση που είναι έτσι κι αλλιώς οριακή από ηθικής απόψεως.


σ έβαλα στην καρδιά μου μ αυτές τις γραμμές - να είσαι πάντα γερός και δυνατός και να χαίρεσαι το
παιδί σου μέχρι τα βαθιά σου γεράματα :D:D:D




edit:
σύμφωνα με τους ψυχολόγους το παιδί που μεγαλώνει σε ένα ισορροπημένο περιβάλλον
και γνωρίζει από τη πρώτη στιγμή ότι είναι υιοθετημένο ( = επιλεγμένο ανάμεσα σε άλλα)
δεν πληγώνεται και στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων ούτε που ζητά να
συναντήσει την βιολογική του μητέρα - γι αυτό είναι ανύπαρκτη
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

Lorien

Περιβόητο μέλος

Ο Lorien αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 5,880 μηνύματα.
edit:
σύμφωνα με τους ψυχολόγους το παιδί που μεγαλώνει σε ένα ισορροπημένο περιβάλλον
και γνωρίζει από τη πρώτη στιγμή ότι είναι υιοθετημένο ( = επιλεγμένο ανάμεσα σε άλλα)
δεν πληγώνεται και στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων ούτε που ζητά να
συναντήσει την βιολογική του μητέρα - γι αυτό είναι ανύπαρκτη
Καποιες ερευνες γιαυτα εχουμε ;
Παντως το "υιοθετημενο" δεν μεταφραζεται απαραιτητα σε "επιλεγμενο αναμεσα σε αλλα". Με βαση του τι γνωριζει το παιδί το ιδιο, το πιο λογικο ειναι να αισθανθει οτι καποιος το απερριψε. Ειναι καπως σα να λεμε οτι ενα σκουπιδι αισθανεται καλα, επειδη το διαλεξαν αναμεσα σε αλλα.:/:
Ξερει το παιδι πως γινεται η διαλογη, ωστε να σκεφτει οτι το διαλεξαν για καποια ιδιοτητα του ;
Αγνωστο στους νεους γονεις ειναι, δεν το γνωριζουν πρωτα μερικα χρονια και αν τους κανει το παιρνουν.
Δεν ξερω αν ισχυει και κατα ποσο και για ποιες ηλικιες και περιπτωσεις. Αν οι γονεις του δωσουν συναισθηματικη καλυψη αρκετη, ναι πιθανο να μην νιωσει ποτε πολυ ασχημα (οχι οτι δε θα τον τρωει εστω λιγο οτι οι πραγματικοι του το αφησαν)..
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

xanp

Δραστήριο μέλος

Η Ξανθή αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 43 ετών και επαγγέλεται IT. Έχει γράψει 668 μηνύματα.
Προσωπικά δεν θα το έκανα.Θα προτιμούσα το παιδί να μεγαλώσει μαζί μου με λίγα πράγματα αν δεν είχα οικονομική άνεση αλλά με αγάπη και με ότι καλύτερο μπορούσα να προσφέρω παρά να σκέφτομαι κάθε μέρα τι θα γινότανε αν είχα αυτό το παιδί μαζί μου τώρα.

Ρε παιδιά όταν γέννησα και κράτησα στην αγκαλιά μου τον αντράκο μου ξέχασα τα πάντα και τους 9 μήνες ταλαιπωρίας και την διαδικασία της γέννας.Κατευθείαν νιώθεις ένα αίσθημα ευθύνης σε αυτό το ανυπεράσπιστο και μικρό πλασματάκι που μόλις του χάρισες την ζωή δεν μπορώ να φανταστώ ότι μετά την πρώτη αγκαλιά δεν θα το ξαναέβλεπα δεν θα ξαναέβλεπα αυτά τα μικρά ματάκια να με κοιτάζουν έτσι.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Great Chaos

Περιβόητο μέλος

Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
αν το γεννησουν και το δωσουν θα πληγωθει σιγουρα περισσοτερο απο το να μη γεννηθει...

Κατά την ταπεινή μου γνώμη, σκληροπυρηνική είναι η θέση ότι είναι προτιμότερος ο θάνατος από μια ζωή χωρίς υλικές προϋποθέσεις ή με πιθανότητα ψυχολογικών προβλημάτων, λες κι εμείς οι υπόλοιποι δεν διαθέτουμε από δαύτα.

Σίγουρα αγαπητέ, εάν κάποιον τον σκοτώσουμε απαλλάσεται από όλα τα βάσανα και τους πόνους της ζωής, γι' αυτό...Genocide, the cure for mankind!! :lol:
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Falmarin

Νεοφερμένος

Η Αμφιτρίτη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 28 ετών, επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 18 μηνύματα.
Περι ποιας απελπισιας μιλαμε δηλαδη?! Απελπιζεσαι επειδη δεν μπορεις να θρεψεις το παιδι σου? Δουλεψε. Θελεις να του προσφερεις πλουτη? Ειναι περιττα. Φροντιδα και αγαπη χρειαζεται. Ποιος δεν μπορει να το καταλαβει αυτο και βυθιζεται σε απελπισια?!


Αγαπητή Neraida, μερικές φορές η αγάπη και η φροντίδα δεν είναι αρκετές για να μεγαλώσουν ένα παιδί. Βασικό ρόλο παίζει και το χρήμα, τουλάχιστον για τα σημερινά κοινωνικά δεδομένα, το οποίο δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι σε επάρκεια.
Δεν είναι τόσο εύκολη όσο ακούγεται η έκφραση "δούλεψε". Είναι πολύ δύσκολο να έχεις μία δουλειά που να σου εξασφαλίζει χρήματα όχι μόνο για το παιδί σου αλλά και για σένα έτσι ώστε να του χαρίσεις μία ικανοποιητική ποιότητα ζωής. Σε περίπτωση που δεν μπορείς να το κάνεις προτιμάς -κατά την γνώμη μου πάντα- να δώσεις το παιδί σε ανθρώπους που είναι έτοιμοι να γίνουν γονείς κι έχουν και την απαιτούμενη οικονομική άνεση.


Τη μονη που μπορω να καταλαβω ειναι εκεινη την εφηβη, που μπορει καποιος αλλος να αποφασισει για εκεινη και λογω ηλικιας, ανωριμοτητας και τα συναφη να μην μπορει να συνειδητοποιησει τι κανει...Περαν αυτης της περιπτωσης, δε θα δικαιολογησω ποτε κανεναν, οταν προφασιζεται οικονομικους λογους. Μα ποτε και θα ειμαι και ιδιαιτερως σκληρη.
Το παιδι δεν ειναι το κουταβι που γεννησε η σκυλα μας και δεν μπορουμε να αναλαβουμε την ευθυνη να το κρατησουμε.


Όντως το παιδί δεν είναι κουτάβι αλλά σε περίπτωση ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης είναι προτιμότερο να το δώσεις παρά να το αναγκάσεις να ζήσει μία στερημένη ζωή που εσύ θα λείπεις όλη μέρα, δουλεύοντας για να βγάλεις χρήματα και δεν θα το βλέπεις καν γιατί θα γυρνάς κουρασμένη απ' τη δουλειά και για το μόνο που θα είσαι ικανή είναι να πέσεις για για ύπνο.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Neraida

Επιφανές μέλος

Η Bitch... αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 13,073 μηνύματα.
φυσικά και μπορούμε ...

γνωρίζω περίπτωση οικογένειας πριν από αρκετά χρόνια δύο κοριτσάκια από τη Ρουμανία - τα παιδάκια ήταν
όντως "πεθαμένα" από την πείνα και την κακουχία και δεν γνώριζαν Ελληνικά όταν υιοθετήθηκαν ...
σήμερα είναι και οι δύο παντρεμένες και με δικές τους οικογένειες και δε σταματούν να λένε ευχαριστώ στους
θετούς τους γονείς και να μιλάνε με τα καλύτερα λόγια γι αυτούς, που τις "γλύτωσαν" από τη μοίρα που τις
περίμενε αν είχαν παραμείνει στην κατάσταση στην οποία ζούσαν ...

Δεν μπορω να γνωριζω τι και πως επ αυτου... Παραδειγματα ομως υπαρχουν πολλα...
Κι εγω εχω φιλη απο Ρουμανια, που περασε δυσκολα παιδικα χρονια με τους γονεις της, τρομερη ανεχεια, φαγητο μια φορα τη μερα, αλλα ηταν ευτυχισμενη. Ποτε δεν ευχηθηκε να ειχε δοθει σε θετους γονεις (βασικα, εκανα μια συζητηση μαζι της χθες επ αυτου, διοτι πραγματικα με ενδιεφερε η αποψη της), οι οποιοι θα της ειχαν προσφερει μια πιο ανετη ζωη.
Παιδια, ειναι μεγαλο πραγμα να κανουμε εστω και τη σκεψη του πως θα ηταν να ειχαμε μεγαλωσει μακρια απο τους βιολογικους μας γονεις και ποσο μαλλον να μαθες οτι εκεινοι σε απερριψαν. Με τρομαζει...

θέλεις άλλη περίπτωση "ειδικών συνθηκών" ??
εγκυμοσύνη εκτός γάμου από γυναίκα άνεργη με μηδενικό εισόδημα και σε περιβάλλον που θεωρεί ένα τέτοιο
"ατύχημα" ως μίασμα ... τι είναι καλύτερο για το παιδί ?? μια ζωή σ ένα περιβάλλον που θα το αγαπήσουν από
τη πρώτη στιγμή ως δώρο και θα του προσφέρουν ότι καλύτερο ή το μεγάλωμα χωρίς κανέναν στο πλάι του
εκτός από μια μάνα που θα παλεύει να μη λιμοκτονήσει μιας που η απόφαση της να μην προχωρήσει σε
έκτρωση θα την στείλει κυριολεκτικά στο δρόμο ??? μπορείς να προεξοφλήσεις το ότι η μητέρα σε κάποια στιγμή
δε θα λυγίσει κάτω από το βάρος της καθημερινότητας ?? μπορείς να προεξοφλήσεις ότι το παιδί μεγαλώνοντας
δεν θα σιχτιρίσει τη μητέρα του που το καταδίκασε σε μια ζωή γεμάτη ανέχεια και δεν θα αισθανθεί ένοχο που
στάθηκε αιτία για να χαρακτηρισθεί η μητέρα του παρίας από το περιβάλλον της ???

είναι πολύ καλύτερα, όπως ανέφεραν παραπάνω άλλες κοπέλες να μην είμαστε ποτέ απόλυτοι και να μην
ρισκάρουμε με βαρείς χαρακτηρισμούς, όταν είμαστε έξω από τον χορό

η κάθε οικογένεια είναι διαφορετική, η κάθε περίπτωση εγκυμοσύνης είναι επίσης διαφορετική και το να
καταδικάζουμε έτσι απλά μόνο σοφό δε μπορεί να θεωρηθεί

Καταρχας, σε περιπτωσεις που μια εγκυμοσυνη ειναι ανεπιθυμητη, φρονω οτι πρεπει να φροντιζουμε για να εχουμε.
Εχω αναφερει σε αλλα θεματα οτι ειμαι υπερ της εκτρωσης απο τη στιγμη που κρινει η γυναικα για τους χ λογους οτι ειναι αδυνατον να κρατησει το παιδι και να το μεγαλωσει. Και για να προλαβω μερικους, οχι για μενα η αποβολη ενος εμβρυου δε συνεπαγεται με φονο, ειτε εντος εισαγωγικων ειτε εκτος αυτων.
Και ακομα κι εαν το κρατησει και οι δυσκολιες που θα συναντησει ειναι τρομερες ποια μανα θα λυγισει μπροστα στο καλο του παιδιου της?!
Η μητερα της κολλητης μου, εμεινε στα 30 της με τρια παιδια (13-10-2, ηλικιες). Με μια βελονα απο το πρωι μεχρι το βραδυ καταφερε ολομοναχη να τα μεγαλωσει και να τα σπουδασει κιολας και ακομα αγωνιζεται για να τους προσφερει ο,τι καλυτερο μπορει. Βοηθεια δεν ειχε απο κανεναν.
Τι ειναι αυτα περι "παριας"?! Ηρωιδα θα ηταν...Το περιβαλλον που θα θεωρησει οτι η κοπελα αυτη ειναι αποβλητο της κοινωνιας, ειναι αναξιο να προφερει το ονομα της και μονο. Ενα τετοιο περιβαλλον δεν αξιζει σε κανεναν και θα ηταν πολυ τυχερος εκεινος που θα ειχε απαλλαχθει απο αυτο, ποσο μαλλον δε το παιδι του να το σιχτιρισει και να νοιωσει ενοχες για τους οποιους χαρακτηρισμους μπορει να εχει προσαψει στη μητερα του ενα αναξιο περιβαλλον.

Αγαπητή Neraida, μερικές φορές η αγάπη και η φροντίδα δεν είναι αρκετές για να μεγαλώσουν ένα παιδί. Βασικό ρόλο παίζει και το χρήμα, τουλάχιστον για τα σημερινά κοινωνικά δεδομένα, το οποίο δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι σε επάρκεια.
Δεν είναι τόσο εύκολη όσο ακούγεται η έκφραση "δούλεψε". Είναι πολύ δύσκολο να έχεις μία δουλειά που να σου εξασφαλίζει χρήματα όχι μόνο για το παιδί σου αλλά και για σένα έτσι ώστε να του χαρίσεις μία ικανοποιητική ποιότητα ζωής. Σε περίπτωση που δεν μπορείς να το κάνεις προτιμάς -κατά την γνώμη μου πάντα- να δώσεις το παιδί σε ανθρώπους που είναι έτοιμοι να γίνουν γονείς κι έχουν και την απαιτούμενη οικονομική άνεση.

Ποια ειναι τα σημερινα δεδομενα?!
Απο τη στιγμη που επιλεγεις να φερεις εναν αλλον ανθρωπο στη ζωη, ειτε ηταν προγραμματισμενο ειτε οχι, εχεις και την ευθυνη αυτου. Εαν η μια ηδη υπαρχουσα δουλεια που εχεις δεν ειναι αρκετη για να το μεγαλωσεις, βρες και δευτερη και τριτη.
Δεν ξερω πως βλεπεις το θεμα δουλεια, αλλα πολυ καλος φιλος μου, τραπεζικος, οταν χρειαστηκαν αρκετα χρηματα κατα τη διαρκεια της δευτερης εγκυμοσυνης της γυναικας του, για πολυ μεγαλο χρονικο διαστημα μετα την τραπεζα ,δουλευε σε μαγαζι προπο και τα σ/κ σερβιρε σε εταιρια κετερινγκ.
Εαν θελουμε να εργαστουμε, δουλειες υπαρχουν. Τα υπολοιπα τα ακουω βερεσε... και καμμια δουλεια δεν ειναι ντροπη. Ντροπη ειναι να απορριπτεις το σπλαχνο σου, ειδικα, οπως εχω ηδη αναφερει, για οικονομικους λογους.
Απορω δηλαδη, που μιλαμε για το σημερα, οταν οι γονεις καποιων, συμπεριλαμβανομενου και του πατερα μου, ηταν μωρα-παιδια επι γερμανικης κατοχης, οταν δεν υπηρχε ουτε ψωμι να φανε που ομως επιβιωσαν.
Αυτα τα πραγματα που λειπουν απο τα παιδια και παιζουν το βασικοτερο ρολο στην αναπτυξη τους δεν ειναι π.χ τα 2-3 ζευγαρια παπουτσια παραπανω, αλλα η φροντιδα, η στοργη και η αγαπη.
Δηλαδη, δεν εχω καταλαβει καλα καποια πραγματα...Εχουμε την εντυπωση οτι παιδια κανουν μονο οι προυχοντες?! Ολοι οι φιλοι μας μεγαλωσαν δηλαδη με ανεσεις και χωρις δυσκολιες?! Να με συμπαθατε, αλλα καποιοι δικοι μου ανθρωποιπερασαν πολυ δυσκολα χρονια απο οικονομικης πλευρας, αλλα ηταν ευτυχισμενα. Καταφεραν να σπουδασουν και με σκληρη δουλεια να δωσουν εκεινοι στα παιδια τους ο,τι πιθανοτατα στερηθηκαν. Η ζωη δεν εινα μια βολτα...ετσι ειναι για λιγους. Για τους περισσοτερους ειναι αγωνας.


Όντως το παιδί δεν είναι κουτάβι αλλά σε περίπτωση ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης είναι προτιμότερο να το δώσεις παρά να το αναγκάσεις να ζήσει μία στερημένη ζωή που εσύ θα λείπεις όλη μέρα, δουλεύοντας για να βγάλεις χρήματα και δεν θα το βλέπεις καν γιατί θα γυρνάς κουρασμένη απ' τη δουλειά και για το μόνο που θα είσαι ικανή είναι να πέσεις για για ύπνο.

Εαν καποιος λειπει ολη μερα στη δουλεια, να εισαι σιγουρη οτι εχει να προσφερει κατι πολυ παραπανω απο μια στερημενη ζωη. Οποτε καταλαβαινεις το ατοπο της σκεψης σου...
Το θεμα ομως ειναι αλλο...να καταλαβουμε οτι δε χρειαζονται ανεσεις και πλουτη... Ενα παιδι χρειαζεται, αγαπη, στοργη και ποιοτικο χρονο ενασχολησης των γονεων με αυτο.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Falmarin

Νεοφερμένος

Η Αμφιτρίτη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 28 ετών, επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 18 μηνύματα.
Απορω δηλαδη, που μιλαμε για το σημερα, οταν οι γονεις καποιων, συμπεριλαμβανομενου και του πατερα μου, ηταν μωρα-παιδια επι γερμανικης κατοχης, οταν δεν υπηρχε ουτε ψωμι να φανε που ομως επιβιωσαν.

Δεν λέω! Όλοι βρίσκουν τρόπο να επιβιώσουν αν θέλουν πραγματικά να παλέψουν γι' αυτό! Δεν είναι όμως όλοι μαθημένοι έτσι! Μερικοί δεν μπορούν καν να διανοηθούν ότι θα κάνουν και τρεις και τέσσερις δουλειές μαζί! Και δεν μιλάω για μένα.

Αυτα τα πραγματα που λειπουν απο τα παιδια και παιζουν το βασικοτερο ρολο στην αναπτυξη τους δεν ειναι π.χ τα 2-3 ζευγαρια παπουτσια παραπανω, αλλα η φροντιδα, η στοργη και η αγαπη.
Δηλαδη, δεν εχω καταλαβει καλα καποια πραγματα...Εχουμε την εντυπωση οτι παιδια κανουν μονο οι προυχοντες?! Ολοι οι φιλοι μας μεγαλωσαν δηλαδη με ανεσεις και χωρις δυσκολιες?!

Μα φυσικά και παιδιά δεν κάνουν μόνο οι προυχόντες! Και οι γονείς μου δεν ήταν προυχόντες και όμως μεγάλωσα μια χαρά με αυτά που είχα και χωρίς περιττά πράγματα. Και όταν λέω με ανέσεις δεν μιλάω για 2-3 ζευγάρια παπούτσια! Μιλάω για τις απαραίτητες ανέσεις.

Η ζωη δεν εινα μια βολτα...ετσι ειναι για λιγους. Για τους περισσοτερους ειναι αγωνας.

Θα συμφωνήσω μαζί σου! Η ζωή δεν είναι βόλτα! Είναι ένας αγώνας! Παρ' όλο που είμαι μικρή και δεν μπορώ να μιλήσω με πείρα ακόμα για τους αγώνες της ζωής, πίστεψέ με ότι έχω περάσει αρκετό αγώνα μέχρι σήμερα!

Το θεμα ομως ειναι αλλο...να καταλαβουμε οτι δε χρειαζονται ανεσεις και πλουτη... Ενα παιδι χρειαζεται, αγαπη, στοργη και ποιοτικο χρονο ενασχολησης των γονεων με αυτο.

Μα για ακριβώς αυτό μιλάω! Που θα βρεις το χρόνο για ποιοτική ενασχόληση με το παιδί σου όταν θα γυρνάς στις 9:00 και στις 10:00? Και δεν μιλάω βέβαια για μεγαλύτερες ηλικίες που οι ανάγκες μειώνονται! Μιλάω για όταν ακόμα το παιδί είναι μωρό/μικρό και σε χρειάζεται στο σπίτι.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Estartu

Εκκολαπτόμενο μέλος

Η τρελή κι αλλοπαρμένη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 61 ετών, επαγγέλεται IT και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 169 μηνύματα.



1. Σίγουρα "φροντίζουμε για να έχουμε" όμως όσο και να φροντίζουμε, "ατυχήματα" συμβαίνουν πάντα ...όπως
επίσης και εγκυμοσύνες που γίνονται αντιληπτές όταν πλέον είναι πολύ αργά για να γίνει έκτρωση ...

2. Θεωρείς ότι είναι εύκολο μια άνεργη εγκυμονούσα γυναίκα να βρει δουλειά ?? στην Ελλάδα ??? σήμερα ???
Γνωρίζεις ότι αν ζητήσεις βοήθεια από το ίδρυμα Μητέρα (προσωρινή στέγη και περίθαλψη μέχρις ότου να βρεις
κάποια δουλειά και μαζέψεις κάποια χρήματα ώστε να εξασφαλίσεις δική σου στέγη ) οι ίδιες οι ψυχολόγοι που
εργάζονται εκεί σε αποτρέπουν επειδή οι φιλοξενούμενες κατά πλειοψηφία είναι "προβληματικές" περιπτώσεις
(ναρκομανείς, ιερόδουλες, κλέφτρες ) και σου προτείνουν να ζητήσεις βοήθεια από την οικογένεια σου (αυτήν
ακριβώς που σε απέρριψε) ??



Λυπάμαι αλλά επιμένω ...

Θεωρητικά όλα είναι καλά, δεν υπάρχουν οικογένειες που δεν θα λυγίσουν στη θέα του νεογέννητου κι ας ήταν
εντελώς αρνητικές πριν, η θέληση της μελλοντικής μητέρας αρκεί να να λύσει όλα τα πρακτικά προβλήματα
(εργασία, στέγη, φύλαξη του βρέφους μέχρι να γίνει δεκτό σε βρεφονηπιακό σταθμό κλπ κλπ κλπ)

Στην πράξη όμως τα πράγματα είναι πολυ σκληρότερα


και πριν καταδικάσουμε μια μητέρα που δίνει το νεογέννητο της για νόμιμη υιοθεσία, γνωρίζοντας ότι δεν θα
το ξαναδεί ποτέ στη ζωή της (και αγνοώντας το αν θα μπορέσει να ξαναγίνει μητέρα αργότερα), ας σκεφθούμε
ότι όταν η πράξη αυτή γίνεται συνειδητά, τότε η γυναίκα πάει ενάντια στο ποιο δυνατό της ένστικτο: αυτό της
μητρότητος

και θέλει κότσια για να το κάνει αυτό (και να μη το αφήσει να γίνει θηλιά στο λαιμό της) - όπως επίσης θέλει
απίστευτο ψυχικό σθένος προκειμένου να ομολογήσει αυτή της την πράξη, όταν και αν σε κάποια στιγμή
συναντήσει κάποιον άνθρωπο που θα τον θεωρήσει κατάλληλο για σύντροφο ρισκάροντας την πλήρη απαξίωση
από πλευράς του


στη θεωρία όλα ακούγονται δυνατά και πραγματοποιήσιμα - στη πράξη είναι ακριβώς το αντίθετο
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

iJohnnyCash

e-steki.gr Founder

Ο Panayotis Yannakas αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 34 ετών, επαγγέλεται Επιχειρηματίας και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 24,043 μηνύματα.
Να κάνω μια αφελή ερώτηση;
Γιατί κάποιοι γονείς επιλέγουν να κάνουν παιδιά όταν δεν είναι έτοιμοι, κυρίως από άποψη οικονομικών; Προσωπικά μου θυμίζει όταν κάποιος βγάζει καταναλωτικό δάνειο με δόση που δεν μπορεί να αντέξει. Το ξέρω ότι το δεύτερο έχει να κάνει με την ματαιοδοξία, αλλά μήπως, τελικά, το πρώτο έχει και αυτό κάμποσες δόσεις ματαιοδοξίας; Σίγουρα, αφού, σκέφτεται πρώτα την επιθυμία του για την απόκτηση ενός παιδιού παρά για την ποιότητα ζωής του παιδιού, και αφού βάζει τελικά την επιθυμία του πάνω από έναν ζωντανό οργανισμό γιατί δεν θεωρείτε περισσότερο μίζερο από την δεύτερη περίπτωση με το δάνειο;

Πόσο καλύτερος (ή χειρότερος) θα ήταν ο κόσμος αν σκεφτόμαστε λίγο περισσότερο την απόφαση του παιδιού;

Και φυσικά δεν αναφέρομαι στην οικονομική κατάσταση για μπορεί να δίνει υλικά αγαθά στο παιδί του αλλά για ποιότητα ζωής.
Υποθέτουμε ότι έχουμε ένα παιδί που λατρεύει την φυσική, και ζητάει από τον πατέρα να πάει στο σεμινάριο/συνέδριο, ή ακόμη και μάθημα, του τάδε νομπελίστα, τι θα απαντήσει ο πατέρας; Αυτά, παιδί μου, είναι για τους πλούσιους; Και επειδή κάποιοι μπορούν όντως, το θέμα εκπαίδευσης, να το θεωρούν είδος πολυτέλειας(???), ας μιλήσουμε για την υγεία. Αλήθεια τι θα γίνει στην περίπτωση που το παιδί του θα χρειαστεί μια δύσκολη/ακριβή εγχείρηση ή να συμμετέχει σε κάποια πειραματική θεραπεία; Και πάλι θα το κατατάξει στα παιδιά ενός κατώτερου θεού ή θα αρχίζει να κράζει το σύστημα υγείας;

Φυσικά και αυτό που προτείνω δεν είναι να "επιτρέπουμε" μόνο στους πλούσιους να κάνουν παιδιά, προτείνω απλά να μειωθεί η απόσταση μεταξύ της ποιότητα ζωής που επιθυμούμε να δώσουμε στο παιδί μας, με αυτή που πράγματι είναι πιθανό να μπορούμε να δώσουμε, ο καθένας με τον τρόπο που θεωρεί καλύτερο για το παιδί του.
Εάν δεθείς, αυτό σημαίνει ότι δεν είναι πλέον ανεπιθύμητη η εγκυμοσύνη και ότι η αρχική σου κρίση επ' αυτού ήταν απλά αποτέλεσμα φόβου και ανωριμότητας.
Τελικά, ποία κρίση είναι πιο "σωστή" σε μια τέτοια περίπτωση, η αρχική ή η τωρινή;
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

taftar

Νεοφερμένος

Ο taftar αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει μόλις ένα μήνυμα.
συμφωνω με kalypso.
το παιδι χρειαζεται αγαπη πιο πολυ απ' οτι λεφτα. θα συμφωνουσα για υιοθεσια μονο αν η κατασταση ηταν τραγικη. σε οποιαδηποτε αλλη κατασταση πιστευω οτι ειναι η ευκολη λυση για να ξεφορτωθει καποιος ανευθυνος ενα βαρος απο πανω του.
αν ειναι τοσο ανευθυνος να το δωσει για υιοθεσια, αλλα να υποστει και κυρωσεις απο το νομο. δε γινεται ρε φιλε να φερνεις στον κοσμο μια ζωη κι επειδη δεν τα χες σκεφτει καλα να την απαρνεισαι. εισαι εγκληματιας
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Ηρώ

Διακεκριμένο μέλος

Η Μαρούλι αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 39 ετών και επαγγέλεται Αρχιτέκτονας. Έχει γράψει 6,569 μηνύματα.
Φυσικά και αυτό που προτείνω δεν είναι να "επιτρέπουμε" μόνο στους πλούσιους να κάνουν παιδιά, προτείνω απλά να μειωθεί η απόσταση μεταξύ της ποιότητα ζωής που επιθυμούμε να δώσουμε στο παιδί μας, με αυτή που πράγματι είναι πιθανό να μπορούμε να δώσουμε, ο καθένας με τον τρόπο που θεωρεί καλύτερο για το παιδί του.
Tι εννοείς με αυτό;

--

Όχι δε θα το έκανα.
Λόγος: Δε θα μπορούσα να εμπιστευτώ σε κανέναν τη ζωή του παιδιού μου και τα πλούτη που πιθανόν αυτός να είχε, δε θα μου/του διασφάλιζαν ότι θα έχει μια ευτυχισμένη ζωή.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Lorien

Περιβόητο μέλος

Ο Lorien αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 5,880 μηνύματα.
Κατά την ταπεινή μου γνώμη, σκληροπυρηνική είναι η θέση ότι είναι προτιμότερος ο θάνατος από μια ζωή χωρίς υλικές προϋποθέσεις ή με πιθανότητα ψυχολογικών προβλημάτων, λες κι εμείς οι υπόλοιποι δεν διαθέτουμε από δαύτα.
Δε ξερω τι εχετε σεις απαυτα, αλλα σιγουρα δεν ειναι ολος ο κοσμος παμφτωχος και με χιλιαδυο ψυχολογικά. Και δεν μιλαμε να μην εχει 3ο playstation 5...Εαν για καποιους αυτα αρκουν για το παιδι τους, λυπαμαι για λογαριασμο τους. Υποτιθεται οτι εαν θελουμε να κανουμε κατι καλο, θα πρεπει να προσφερουμε κατι παραπανω στο παιδι μας, αποτι προσφερθηκε σε μας απο τους γονεις μας (σε οποιοδηποτε τομεα).
Και δε θα το χαρακτηριζα φονο κλπ, οπως οι σκληροπυρηνικοι, για λογους που εχουμε εξηγησει. Δεν ειναι καθολου σκληροπυρηνικη η θεση μου. Απλά ειναι περισσοτερο λογικη παρα συναισθηματικη.

επίσης και εγκυμοσύνες που γίνονται αντιληπτές όταν πλέον είναι πολύ αργά για να γίνει έκτρωση ...
Αυτο εχει να κανει με απλη απερισκεψια και ανευθυνοτητα. Δεν χρειαζεται να περιμενει 2+ μηνες καποιος για να παρει χαμπαρι οτι ειναι εγγυος. Μαλιστα εαν υπαρχει σοβαρη υποψια, μπορει να διαγνωσθει εγκυμοσυνη μεσα σε 5-10 μερες με εξεταση.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Estartu

Εκκολαπτόμενο μέλος

Η τρελή κι αλλοπαρμένη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 61 ετών, επαγγέλεται IT και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 169 μηνύματα.
Αυτο εχει να κανει με απλη απερισκεψια και ανευθυνοτητα. Δεν χρειαζεται να περιμενει 2+ μηνες καποιος για να παρει χαμπαρι οτι ειναι εγγυος. Μαλιστα εαν υπαρχει σοβαρη υποψια, μπορει να διαγνωσθει εγκυμοσυνη μεσα σε 5-10 μερες με εξεταση.


Μάλλον δεν είσαι καλά ενημερωμένος

Ούτε με απερισκεψία έχει να κάνει ούτε με ανευθυνότητα - Μάλλον παιγνίδι της φύσης είναι

Γιατί μπορεί να παίρνεις τα μέτρα σου (και δε μιλάω για "τράβηγμα") και να βρεθείς μέσα σ αυτό το σιχαμένο
ποσοστό αποτυχίας ... και μετά να συνεχίσεις να έχεις αιμορραγία τις "σωστές" ημερομηνίες στη διάρκεια των
πρώτων 2-3 μηνών και να το πάρεις μυρωδιά μόνο όταν αρχίσουν τα άλλα συμπτώματα (ίλιγγοι, εμετοί, λιποθυμίες)

μόνο που τότε είναι πλέον πολύ αργά



(εκτός αν με το "ψιλιασμένος" έχεις στο νου σου ότι θα πρέπει εφόσον έχουμε κάποια
σεξουαλική επαφή, κάθε μήνα να κάνουμε κι ένα τεστάκι για παν ενδεχόμενον)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Lorien

Περιβόητο μέλος

Ο Lorien αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 5,880 μηνύματα.
... και μετά να συνεχίσεις να έχεις αιμορραγία τις "σωστές" ημερομηνίες στη διάρκεια των πρώτων 2-3 μηνών και να το πάρεις μυρωδιά μόνο όταν αρχίσουν τα άλλα συμπτώματα (ίλιγγοι, εμετοί, λιποθυμίες)
Μα ειπα μολις πριν οτι αν ειναι να περιμενει καποια γυναικα να καταλαβει απο την αιμοραγια ή την καθυστερηση της επομενης περιοδου, τοτε για μενα ειναι ηδη ανευθυνη. Να πω οτι δεν υπηρχαν τα τεχνολογικα μεσα να το μαθει νωριτερα, παει στο καλο.


Κακως με αμφισβητεις οταν λεω οτι η εγκυμοσυνη μπορει να διαγνωσθει πολυ νωρις.

Τα τεστ χοριακης γοναδοτροπινης βγαζουν διαγνωση σε 6-14 ημερες απο την γονιμοποιηση, με ποσοστο επιτυχιας 99%.

Και υπαρχει και αιματολογικο τεστ του παραγοντα EPF που ανιχνευεται μεσα σε 48 ωρες απο τη γονιμοποιηση (και καποιες φορες και μεσα σε 8ωρο).

Το οτι καποιος δεν ειναι ενημερωμενος ή εστω δεν ενημερωνεται εγκαιρως, ειναι επισης ανευθυνοτητα.

There's just no excuse.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Estartu

Εκκολαπτόμενο μέλος

Η τρελή κι αλλοπαρμένη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 61 ετών, επαγγέλεται IT και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 169 μηνύματα.
ευχαριστώ πολύ για το μάθημα αλλά τα γνωρίζω πολύ καλά αυτά που λες (γι αυτό και ΔΕΝ αμφισβήτησα ούτε
υπαινίχθηκα ότι κάνεις λάθος σ αυτά που έγραψα παραπάνω)

ΟΜΩΣ

μάλλον δεν είδες αυτό :
(εκτός αν με το "ψιλιασμένος" έχεις στο νου σου ότι θα πρέπει εφόσον έχουμε κάποια
σεξουαλική επαφή, κάθε μήνα να κάνουμε κι ένα τεστάκι για παν ενδεχόμενον)



δλδ. κατά την άποψη σου ακόμα και αν παίρνω τις προφυλάξεις μου, ακόμα και αν αιμορραγώ κανονικά τις
ημερομηνίες που πρέπει από τη στιγμή που έχω σεξουαλικές επαφές θα πρέπει κάθε μήνα να τεστάρομαι
για να μάθω μήπως και έμεινα έγκυος ????


μήπως είσαι υπερβολικός ???
(γιατί αν αυτό υποστηρίζεις, ε τότε καλύτερα να το κόψω )
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Lorien

Περιβόητο μέλος

Ο Lorien αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 5,880 μηνύματα.
ευχαριστώ πολύ για το μάθημα αλλά τα γνωρίζω πολύ καλά αυτά που λες (γι αυτό και ΔΕΝ αμφισβήτησα ούτε
υπαινίχθηκα ότι κάνεις λάθος σ αυτά που έγραψα παραπάνω)
Μάλλον δεν είσαι καλά ενημερωμένος
:whistle: Οπότε συγνωμη που δε σε πιστευω. Αλλωστε αν τα ηξερες δε θα ελεγες αυτα που ειπες καθως ερχονται σε πληρη αντιθεση.

Με τη σειρα σου δεν ειδες αυτο :

Αυτο εχει να κανει με απλη απερισκεψια και ανευθυνοτητα. Δεν χρειαζεται να περιμενει 2+ μηνες καποιος για να παρει χαμπαρι οτι ειναι εγγυος. Μαλιστα εαν υπαρχει σοβαρη υποψια, μπορει να διαγνωσθει εγκυμοσυνη μεσα σε 5-10 μερες με εξεταση.
εαν τωρα το "οσβαρη υποψια" μια κοπελα περιμενει να το δει απο την επομενη περιοδο, και οχι ας πουμε εαν εσπασε το προφυλακτικό πχ...τοτε για μενα αυτο το ατομο ειναι ανευθυνο.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

Top