Πρέπει η φωτογραφία να συγκαταλέγεται στις τέχνες;

Φτου κι απ΄την αρχή με τις επιλογές των καρέ. Μα κανένα καρέ δεν είναι τέχνη. Οπότε το επιχείρημα σε τι αποσκοπεί;
Αποτύπωση το ένα αποτύπωση και τα εκατομμύρια άλλα εναλλακτικά καρέ...

Click για ανάπτυξη...

Και οι λέξεις αυτές καθαυτές δεν είναι τέχνη. Ο ποιητής όμως θα τις χρησιμοποιήσει με τέτοιο τρόπο ώστε εσύ να διαβάσεις την συλλογή του και να το πεις σπουδαίο έργο τέχνης.

Βλέπεις υπάρχει και η ρημάδα η αισθητική (και όχι το αίσθημα) που παρεμβαίνει και μετατρέπει τις πεζές λέξεις σε τέχνη.

Αυτό που δεν κατάλαβα είναι αν διαχωρίζεις την φωτογραφία μέσα από την υποκειμενική ματιά του φωτογράφου ο οποίος δημιουργεί ένα έργο τέχνης παίζοντας με τα χρώματα, τα αισθήματα, τα σύμβολα αποτυπώνοντας την δικιά του αισθητική πάνω στο δημιούργημα σε αντίθεση με τις φωτογραφίες που τραβάμε στις διακοπές όπως διαχωρίζουμε την ποίηση από ένα άρθρο σε μια εφημερίδα ή ένα προσωπικό ημερολόγιο. Γιατί αν δεν τα διαχωρίζεις και εγώ έχω ενστάσεις για την φωτογραφία σαν τέχνη αλλά θα πρέπει να έχω ενστάσεις και για την ποίηση.

Να σε ρωτήσω και κάτι άλλο που μου ήρθε τώρα. Το έργο τέχνης ορίζεται από την σχέση του με τον δημιουργό ή από την σχέση του με τους αποδέκτες του;

Α και κάτι άλλο δώσε μου ένα "ακροβατικό" ορισμό για την τέχνη, συμπυκνωμένο έτσι για να μην ψάχνω όλα τα ποστ. Είμαι πολύ τεμπέλης για να τα διαβάσω όλα με προσοχή Αφού πιστεύεις ότι πρέπει να υπάρχει και ένα μίνιμουμ ορισμός για την τέχνη καλό θα ήταν να μου ανοίξεις λίγο τους ορίζοντες

Αγαπητέ "Δεσμώτη" ποτέ η τέχνη δεν ήταν τόσο....ευχερής!
Οι αισθήσεις είναι 5 (πέντε) και οι τέχνες 6 (έξι)...ο κιν/φος ονομάστηκε 7η αλλά είναι γνωστό ότι λέγεται έτσι σε αντιδιαστολή προς τις υπόλοιπες. Από κει και πέρα υπάρχουν και οι πολεμικές τεχνες, η τέχνη της χαρτοκοπτικής, η χιονάτη και οι 7 (επτά) ...νάνοι, τα...7 (επτά) χρόνια φαγούρας, και ....να χαμε να λέγαμε!
Α! παρέλειψα και την αφηρημένη τέχνη! Ένας κόσμος βουτηγμένος στην ...τέχνη!
Και κάπου εκεί υπεισέρχεται η έμφυτη τάση του ανθρώπου για....γνώση μέσω των αισθήσεων (σενσουαλισμός)
Όμως άλλο γνώση και άλλο αντίληψη, η διαφορά είναι ανάλογη της πεποίθησης περί ύπαρξης θεού και της αναπαράστασης της παραγματικότητας στην πιο αποκρουστική της μορφή....
1 εικόνα = 1000 λεξεις αλλά....ποιές;
Είπαμε, οτιδήποτε γίνεται με επιδεξιότητα είναι τέχνη, και πρέπει να ομολογήσω πως κατέχεις την τέχνη της "σκέψης" και της έκφρασης της δια του γραπτού λόγου μπροστά σε....κοινό, αν μάλιστα κρατούσες και μια....PowerShot sx10is είμαι σίγουρος ότι θα πετύχαινες αποτελέσματα ανάλογα ενός....van gogh κι εγώ με ένα ακόμη 0 (μηδενικο) στο τιμολόγιο αγοράς, ανεβαίνοντας στα...4000 ευρω, θα γινόμουν το "τριτο" ματι του...dali!
　
　
Να "θυμίσουμε" λοιπόν τις ΤΕΧΝΕΣ και να διαφυλάξουμε την "θεοείδια" από τα "κλικ" !
Νισάφι πια.....
Γλυπτική, Ζωγραφική, Χορός, Αρχιτεκτονική, Μουσική και Λογοτεχνία!
ΥΓ Μιά επισήμανση, επειδή η ευστοχία σου στην περιγραφή των κυριότερων χαρακτηριστικών μιας έννοιας, χαρακτηρίστηκε ως ....ορισμομάνια
"αρχή επιστήμης, ονομάτων επίσκεψις" και ο νοών νοήτω, όπως διάβασα σε κάποιο άλλο post!

Αρχική Δημοσίευση από fantasmenos:

και εγώ έχω ενστάσεις για την φωτογραφία σαν τέχνη αλλά θα πρέπει να έχω ενστάσεις και για την ποίηση.

Click για ανάπτυξη...

Ατυχής παραλληλισμός.
Η ποίηση δεν είναι αυτοματοποίηση.
Είναι ποίηση χωρίς το automoto.
Τα σύμβολα της έχουν πολλαπλή σημασία.
Στον δέκτη των μηνυμάτων της προϋποθέτει μια ψυχική ανταπόκριση, ένα συντονισμό διανοητικό και συναισθηματικό, μια αντιπροσφορά ευαισθησίας και στοχασμών που σπάνια, πολύ σπάνια αξιώνεται να βρει σε όσους την πλησιάσουν, και με τις καλύτερες προθέσεις, για να την εννοήσουν.

Μήπως άραγε αν ζούσε, θα μπορούσε ο ίδιος ο ποιητής να μας πει ποιο είναι ακριβώς το αυθεντικό νόημα του ποιήματός του;
Έγινε μια φορά το πείραμα, αλλά χωρίς επιτυχία.
Όταν ο Alain σχολίασε ένα ποίημα του Paul Valery (Air de Semiramis) και ρώτησε τον ποιητή αν η ερμηνεία του είναι σωστή, ο Valery του απάντησε (1930):

"Οι στίχοι μου έχουν το νόημα που τους δίνει ο καθένας. Αυτό που τους δίνω εγώ, ταιριάζει μόνο σε μένα, κι έτσι δεν έρχεται σε αντίθεση με κανένα".

Σε μία φωτογραφία τι ενστάσεις να έχεις πέρα από αυτό που αποτυπώνεται στη φωτογραφία; Ποια ήταν η γωνία λήψης; Δίλημμα μοιρών; π/4 ή π/6;

Αλλά ξέχασα. Κι εσύ έχεις ενστάσεις για τη φωτογρ. σαν τέχνη. Γράψε άκυρον. (λόλεν)

Θα επανέλθω στα της ποίησης.
Έχει να πέσει πολύ σεντόνι με βαμβακερό κάλυμα αλλά κλείνουν τα ματάκια μου.

Εν πάσει περιπτώσει, στο μόνο που συμφωνούμε είναι στο ότι επιθυμούμε δικές μας πραγματικότητες, άρα και δικούς μας ορισμούς… και ίσως να συμφωνήσω ότι η στρουθοκάμηλος με το κεφάλι στον άμμο ελπίζει…

Αρχική Δημοσίευση από fantasmenos:

Να σε ρωτήσω και κάτι άλλο που μου ήρθε τώρα. Το έργο τέχνης ορίζεται από την σχέση του με τον δημιουργό ή από την σχέση του με τους αποδέκτες του;

Click για ανάπτυξη...

Κάθε έργο τέχνης επιδέχεται όχι μία αλλά περισσότερες ερμηνείες σε μορφή και περιεχόμενο,
αποτελούμενο από μια δέσμη με πολλές δυνατότητες.
Ο ερμηνευτής (αποδέκτης) πραγματοποιεί με την "ανάγνωση" του μια απ'αυτές.
Το έργο τις στεγάζει όλες. Άλλη σε μεγαλύτερο και άλλη σε μικρότερο βαθμό.

Κι εδώ βρίσκεται η δυσκολία προς εκτίμηση.
Ποιο είναι άραγε το μέτρο που καθορίζει το περισσότερο και το λιγότερο;
Το βάθος της εντύπωσης στο νοήμον κοινό; Ή η αντοχή της κάθε ερμηνείας απέναντι στο χρόνο;
Κριτήρια αναμφισβήτητα και αντικειμενικά, δεν υπάρχουν σ'αυτή την περίπτωση, όπως και σε πολλές άλλες.

Μήπως η προσωπική γνώμη του ίδιου του δημιουργού (εάν υπάρχει ρητή, και εάν διατυπώνεται ειλικρινά και χωρίς φιλαρέσκεια) μπορεί να αποτελέσει τη σχετικώς ακέραιη μονάδα, απέναντι στις άλλες γνώμες που θα θεωρηθούν πλησιέστερα ή πιο μακρινά κλάσματά της;

"Οι κριτικοί ποτέ δεν κουράζονται να θυμίζουν και σε μας και στους εαυτούς τους ότι οι καλλιτέχνες είναι πάρα πολύ κακοί ερμηνευτές του δικού τους έργου..ο καλλιτέχνης (δημιουργός) δεν είναι προνομιούχος ερμηνευτής του έργου του.
Μπορεί να πει τι εννοεί, αλλά το έργο εξακολουθεί να εννοεί αυτό που εκείνο λέει".(Robert J.Matthews, Περιγραφή και ερμηνεία ενός έργου Τέχνης, στο περιοδ. The Journal of Aesthetics and Art Criticism)

Εξού και η ασυμφωνία, οι αντιθέσεις και η τριβή μεταξύ συγγραφέα και ερμηνευτων του έργου, ως προς το "ουσιαστικό", το "βαθύτερο", το "κύριο" νόημά του είτε κριτικοί ειναι οι ερμηνευτές, είτε σκηνοθέτες ή ηθοποιοί (όπως στο Θέατρο), είτε απλοί αναγνώστες ή θεατές.

Το άσχημο βρίσκεται όταν ο καθένας διεκδικεί για τη δική του ερμηνεία την ορθοδοξία.

Κάποιοι έχουν την λανθασμένη πεποίθηση ότι ο ποιητής είναι ένας φθοροποιός παρείσακτος της τέχνης ή συναρμολογητής λέξεων.
Μέσα στο άξιο ποίημα, όμως, υπάρχουν πολύ περισσότερα πράγματα (αισθήματα, σκέψεις, καημοί, λαχτάρες, περιπλοκές, απελπισίες, όνειρα, ερημιτισμοί κτλ. κτλ.) απ'όσα νομίζει ότι έχει προσδιορίσει και εκφράσει ο ποιητής.

Και πάντοτε ένα μέρος απ'αυτό το θησαυρό βγάζει στο φώς ο άξιος ερμηνευτής και οικειοποιείται ο άξιος αναγνώστης.

"Μόνο σαν ένα όριο νοητό πρέπει να φαντασθούμε την περίπτωση όπου το έργο δεν περιέχει παρά μόνο ό,τι έκλεισε μέσα του ο ποιητής, και όπου ο αναγνώστης βρίσκει ακριβώς την έκφραση του ίδιου περιεχομένου. Αλλά πάλι σαν ένα όριο νοητό πρέπει να φανταστούμε και την περίπτωση όπου ο ποιητής, το έργο και αναγνώστης στέκονται σαν τέλεια χωριστές, ανεξάρτητες υπάρξεις μέσα σ'έναν απίθανο χώρο που αποκλείει και την παραμικρότερη σχέση, σαν τρεις ψυχές που η καθεμιά τους είναι αφημένη και κλεισμένη μέσα στο δικό της όνειρο.

Και όπως η Τέχνη πνίγεται αρχικά μέσα στην ξέχειλη πλησμονή της, έτσι και κατοπινά σβήνει και χάνεται μέσα στο τέλειο κενό. Όλη η γοητεία της ίσα ίσα έγκειται στο γεγονός ότι κινείται ανάμεσα στην επικοινωνία και τη μόνωση, είναι συνεννόηση μαζί και ασυνεννοησία, συζήτηση προσώπων που μολοταύτα μονολογούν..." (Αισθητική, εκδ. οριστική)

Αρχική Δημοσίευση από fantasmenos:

Α και κάτι άλλο δώσε μου ένα "ακροβατικό" ορισμό για την τέχνη, συμπυκνωμένο έτσι για να μην ψάχνω όλα τα ποστ.

Click για ανάπτυξη...

Τέχνη είναι η μάταιη προσπάθεια για εκτέλεση επικίνδυνης ακροβατικής άσκησης από Αφρικανικό ρινόκερο χωρίς προβοσκίδα ντουμπλάροντας έναν ελέφαντα που πολύ θα ήθελε να ήταν άλογο και όχι μονόκερος.
Επίσης τέχνη είναι να πουλάς σαν σούπερ συμπυκνωμένο χυμό το νερομπούλι από φρεσκοσαπισμένα πορτοκάλια αγνώστου προελεύσεως. (λαϊκιστί και "τέχνη εξαπάτησης")

Και ακροβατικός και συμπυκνωμένος.
Φαντάσου το σαν πουμαρό που εκσφενδονίζεται.

Αν απαιτείς συμπτύξεις των ποστ μου για να παρακολουθήσεις το τι λέω, αύξησε την περιέργεια σου και μείωσε την οκνηρία σου.
Μου ζητάς ορισμούς που έχω ήδη δώσει αλλά εσύ χωρίς να δίνεις ορισμό, άρα χωρίς μπούσουλα, προβαίνεις σε κρίσεις για το ότι το ένα είναι τέχνη και το άλλο δεν είναι. Έχεις δώσει ορισμό (deep inside), απλώς βαριέσαι να τον γράψεις (γιατί άραγε πέρα από το ότι βαριέσαι να διαβάζεις ποστ επειδή υπερβαίνουν τις αν(τ)οχές σου.

Δηλ να μη σκοτώσεις τον δικό σου χρόνο αλλά τον δικό μου. Μα ποιος είσαι; Ο Ironman? (κοινώς: για τα σίδερα )

Αρχική Δημοσίευση από fantasmenos:

Είμαι πολύ τεμπέλης για να τα διαβάσω όλα με προσοχή Αφού πιστεύεις ότι πρέπει να υπάρχει και ένα μίνιμουμ ορισμός για την τέχνη καλό θα ήταν να μου ανοίξεις λίγο τους ορίζοντες

Click για ανάπτυξη...

“Βαθαίνει το μπλε
και μένουν οι ουρανοί
ατελείωτοι”

Βάκης Λοϊζίδης, “Κλαράκι σπάζει”, 2007

Αναρωτιέμαι φίλοι fanta-calypso, διαβάσατε κανένα από τα σχόλια που έκανα; Ή οφείλατε απλά στον εαυτό σας να αντιδράσετε; Για κάντε μια επιστροφή προς τα πίσω, παίδες.

Και στρόφιγγα στις λέξεις αν πρώτα δεν κατανοήσουμε τι τέλει να πει τω πιητί.

Αρχική Δημοσίευση από kalypso:

Θα ήθελα να λάβω μία απάντηση (σύντομη- τουτέστιν δύο παραγράφους και για τα δύο ) στα παρακάτω

Click για ανάπτυξη...

Δε θες απάντηση.
Εσύ θες ένα κουτάκι που να χωράει όλα τα τσιμπιδάκια σου και διάφορα μπιχλιμπίδια πεταμένα εδώ κι εκεί.
Αν θες δύο παραγράφους, ξέχασες να μου πείς των πόσων περιόδων, με πόσες κύριες, δευτερεύουσες προτάσεις;
Κάποια προτίμηση σε συνδέσμους και μετοχούλες, έχουμε;
Τις πόσες λέξεις να μην υπερβαίνει κάθε παράγραφος;

Ο προκρούστης φοράει περούκα και αρμενίζει σε πελάγη με σκουτεράκι θαλάσσης και μια ομπρελίτσα για τον ήλιο.

Αρχική Δημοσίευση από kalypso:

- Μπορείς να μου πεις τι είναι για σένα τέχνη; Συνοπτικά και επί της ουσίας.
Αναφέρομαι στην τέχνη γενικώς και όχι σε κάποιο είδος αυτής.

Click για ανάπτυξη...

Κυρία, κυρία, θέλω να σας πω ότι κάτι σαν εσάς με τις πρόωρα αφελείς λέξεις, "συνοπτικά" και "ουσίας" συνάντησα… δυο τρεις και ήταν αρκετοί…

Κυρία κυρία, προτιμώ να κάνω την υπέρβαση και μέσω λεκτικής σύζευξης να σας απαντήσω...συνουσιαστικά.

Κυρία κυρία, να πω να πω… στο χαμηλότερο σκαλί της διαλεκτικής βρίσκονται οι οκνηροί και οι πρώιμα ωριμασμένοι γιατί οι πρώτοι έχουν έφεση στη μούχλα και τον περονόσπορο, οι δεύτεροι είναι τίγκα στις ορμόνες…

Κυρία κυρία, η δασκάλα είναι ανύπαρκτο επάγγελμα...
Δωρεά και δωρεάν είναι κυρία…
Κυρία κυρία χαίρομαι που το ξέρετε…

Σας χαρίζω την ουσία μιας και συνοπτικά μιλώνας είστε ουσιοκράτωρ.

Κυρία κυρία, “όπου ακούς σύνοψη και τάξη, μυρίζει ανθρώπινη βλακεία"...

Κυρία κυρία, πάμε αταξία; Δε ξέρω αλλά έχω όρεξη για τρελλίτσες...

Αρχική Δημοσίευση από kalypso:

- Η φωτογραφία για σένα δεν είναι τέχνη. Τι είναι;

Click για ανάπτυξη...

Είναι αυτό που το αποτέλεσμά του δεν είναι ένα «έργο» (ποίημα, πίνακας) αλλά μία "στιγμή ζωής". Κατά τα άλλα ανταποκρίνεται πλήρως σ'εκείνο που προϋποθέτει και ταλέντο και τεχνική - και χαρίζει τελικά ευχαρίστηση (απαθανάτιση).

Ερώτηση: α. Για σένα για ποιους λόγους είναι τέχνη;
β. Αν δεν ορίσεις τι είναι τέχνη πως θα κατατάξεις τη φωτογραφία στις τέχνες;

Σα να λέμε σύνολο: φρούτα, υποσύνολο: κεράσια πχ. (γιατί έχεις ορίσει ότι τα βοδενά είναι κεράσια και τα κεράσια φρούτα όπως και τα μπεμπέκος βερύκοκα που είναι επίσης φρούτα). Αν οι φράουλες δεν πεις ότι είναι φρούτο τότε κάτι πρέπει να είναι...

Αλλιώς το ότι συμμετέχεις στο θέμα "strawberries, fruit or not?" θα ήταν ισοδύναμο με το να συμμετέχεις στο θέμα "το ε-στεκι διοργανώνει τουρνουά κικ μπόξιν".

Αρχική Δημοσίευση από kalypso:

παράγραφος θεωρείται μέχρι 10 γραμμές και έβαλα το "όριο" για να μην το χάσω πάλι με το τι είπε ο τάδε και τι απάντησε ο τάδε και τι ξαναείπε ο τάδε

Click για ανάπτυξη...

Και το μυρμήγκι φορά 42 νούμερο παπούτσι…

Πολύ φοβούμαι πως η προσπάθεια για δυναμικό διάλογο πέφτει, όπως και η γραφή, στο κενό.

Αρχική Δημοσίευση από kalypso:

Αν δε σε βολεύει γράψε και περισσότερο, μα θέλω θεματική περίοδο και κατακλείδα αν δε σε πειράζει

Click για ανάπτυξη...

Διστάζουν πλέον ακόμη και τα ρίγη για απάντηση.

Μια στάλα γελάκι που μπορείς να δώσεις το έδωσες…

Αρχική Δημοσίευση από _daemon_:

Αγαπητέ "Δεσμώτη" ποτέ η τέχνη δεν ήταν τόσο....ευχερής!
Οι αισθήσεις είναι 5 (πέντε) και οι τέχνες 6 (έξι)...ο κιν/φος ονομάστηκε 7η αλλά είναι γνωστό ότι λέγεται έτσι σε αντιδιαστολή προς τις υπόλοιπες. Από κει και πέρα υπάρχουν και οι πολεμικές τεχνες, η τέχνη της χαρτοκοπτικής, η χιονάτη και οι 7 (επτά) ...νάνοι, τα...7 (επτά) χρόνια φαγούρας, και ....να χαμε να λέγαμε!
Α! παρέλειψα και την αφηρημένη τέχνη! Ένας κόσμος βουτηγμένος στην ...τέχνη!
Και κάπου εκεί υπεισέρχεται η έμφυτη τάση του ανθρώπου για....γνώση μέσω των αισθήσεων (σενσουαλισμός)
Όμως άλλο γνώση και άλλο αντίληψη, η διαφορά είναι ανάλογη της πεποίθησης περί ύπαρξης θεού και της αναπαράστασης της παραγματικότητας στην πιο αποκρουστική της μορφή....
1 εικόνα = 1000 λεξειςαλλά....ποιές;
Είπαμε, οτιδήποτε γίνεται με επιδεξιότητα είναι τέχνη, και πρέπει να ομολογήσω πως κατέχεις την τέχνη της "σκέψης" και της έκφρασης της δια του γραπτού λόγου μπροστά σε....κοινό, αν μάλιστα κρατούσες και μια....PowerShotsx10is είμαι σίγουρος ότι θα πετύχαινες αποτελέσματα ανάλογα ενός....van gogh κι εγώ με ένα ακόμη 0 (μηδενικο) στο τιμολόγιο αγοράς, ανεβαίνοντας στα...4000 ευρω, θα γινόμουν το "τριτο" ματι του...dali!
　
　
Να "θυμίσουμε" λοιπόν τις ΤΕΧΝΕΣ και να διαφυλάξουμε την "θεοείδια" από τα "κλικ" !
Νισάφι πια.....
Γλυπτική, Ζωγραφική, Χορός, Αρχιτεκτονική, Μουσική και Λογοτεχνία!
ΥΓ Μιά επισήμανση, επειδή η ευστοχία σου στην περιγραφή των κυριότερων χαρακτηριστικών μιας έννοιας, χαρακτηρίστηκε ως ....ορισμομάνια
"αρχή επιστήμης, ονομάτων επίσκεψις" και ο νοών νοήτω, όπως διάβασα σε κάποιο άλλο post!

Click για ανάπτυξη...

Ποστ για μαντάμ Τισό.

Αρχική Δημοσίευση από Isiliel:

Το διάβασα σήμερα και θυμήθηκα το παρόν θεματάκι:
«Ένας πίνακας ζωγραφικής είναι μια φωτογραφία φτιαγμένη με το χέρι»
Salvador Dali

Click για ανάπτυξη...

..και άρα η φωτογραφία είναι...Τέχνη;
Αν υποθέσουμε ότι είσαι η συμπεθέρα, και το παράλογο αυτό που συμπέρανα από κείνο που έγραψες, τότε μόλις το άκουσα! (συμβολικό επεισόδιο)

note: φτιαγμένη με το χέρι λέει ο Salvi. Χειροποίητη. no nikon, kodak, olympus, cannon included.

Καλούς βαλεντίνους να έχετε, και ιδιαίτερα εσύ.

zoom 80x.... και ούτε καν τον (ξενυχτισμένο) αγκώνα μου δεν στήριξα στο αυτοκίνητο, στη στάση που έκανα στην....διπλή γραμμή του δρόμου κατά παράβαση του νόμου, επιστρέφοντας χαράματα από την Λ.Αθηνών, λες και το ήξερα ότι ο Δεσμώτης θα "ξέθαβε" το ...post των κέρινων ομοιωμάτων περί τέχνης!
Θαυμάστε και την επίσημη αντιπροσωπεία της πάλε ποτέ ρολς, πριν την εξαγοράσουν οι κινέζοι.....εεεεε οι γερμανοί ήθελα να πω!





Τις "μίκρυνα" στο 1/5 περίπου αλλά και πάλι υπάρχει δυνατότητα θέασης λεπτομερειών, αν τις σώσετε στο σκληρό και κάνετε μεγένθυση, καθώς και με απλή....επαφή του καταδείκτη στο (αποθηκευμένο) αρχείο μπορείτε να δείτε το μοντέλο του....καλλι-τέχνη!
Εγώ το κουμπάκι μόνο πάτησα!

Αρχική Δημοσίευση από Εδάδ:

Κατά τάλλα, ρε σύ Άγγελε, ποιος σου είπε ότι θα θεωρούσαμε γενικώς ότι οι φώτος σου από πάνω είναι τέχνη. Μα τι εγωπάθεια Δε νομίζω κανείς εδώ να υποστήριξε ότι ΚΑΘΕ φώτο είναι τέχνη.

Click για ανάπτυξη...

Γιατί ρε συ Εδάδ, είπα εγώ ότι τις πόσταρα σαν σημείο...αναφοράς και ορισμού της σχέσης φωτο-τέχνης;
Άλλωστε δεν υφίσταται τέτοια σχέση ούτε κατά διάνοια, αχ....δεν διάβασες προσεκτικά τις προηγούμενες αναφορές και τοποθετήσεις μου επί του θέματος, ούτε με απασχολεί....ιδιαίτερα βέβαια αλλά σε οδηγεί σε εσφαλμένες εντυπώσεις και δηλώσεις!
Κάποιες φωτογραφίες σαφώς και "βγάζουν" συναίσθημα, ευαίσθητη προσέγγιση, αλληγορία, προβληματισμό και πολλά ακόμη....που λειτουργούν σαν ψευδεπίπλαστη πεποίθηση ότι φέρουν μέσα τους τον λόγο ύπαρξης τους, άρα είναι και...τέχνη για όσους εντυπωσιάζονται εύκολα!
Τέχνη όμως αυτό δεν είναι επ ουδενί....προσπάθεια ίσως να την "έχουν θέα με το κυάλι" ναι, όπως είδε η μηχανή μου το φεγγάρι με τόσο ευκολία, όση εσύ.....συμπέρανες!

Αυτό που ήθελα βασικά να απο-δείξω δεν ήταν άλλο από την σταθερότητα του χεριού μου!
Το αναφέρω μόνο και μόνο για να μην ακυρώσω τελείως τον χαρακτηρισμό περί εγωπάθειας...
Και θα σου βάλω θετική ψήφο, μη νομίσεις ότι ενοχλήθηκα!

Να προσθέσω κάτι ακόμη, για να γίνω ακόμη πιο σαφής σχετικά με την θέση μου επί του θέματος....

"Ξέχνα" το φεγγάρι....

Τούτη η φωτογραφία, θα μπορούσε να θεωρηθεί "τέχνη" από κάποιους, έτσι;



σε πληροφορώ ότι μου είναι υπερβολικά (εγωπαθητικά) εύκολο να "αποδώσω" μια παρόμοια, και σαν σύλληψη ιδέας (δεν υποννοώ κάτι....) αλλά και η υλοποίηση της!
Αυτό σημαίνει δηλαδή ότι είμαι....θεράπων της τέχνης;
Αν ήταν ατυχής η επιλογή του αριστούργηματος του.... Helmut Newton, απλά δεν ήθελα να ποστάρω κάποια....γριά που σε κάθε ρυτίδα του προσώπου της ο φωτογράφος "έβλεπε" το....νόημα του κόσμου και να συγκινήσω ευαίσθητες ψυχές ώστε να με ψηλώσουν όσο ένας.....πικασο!

Δεν μπορώ να απλοποιήσω περισσότερο την (φωτογραφική) σκέψη μου, προσπάθησα όμως κι αυτό για...χάρη σου!

@ Δεσμώτη

Θεοί τιμωρήστε τον, με έβαλε να διαβάσω σοβαρότερα το θέμα...

Εισαγωγή: Μπορεί να είμαστε οκνηροί αλλά πάντα αυτοί δίνουν την θέληση στους ισχυρογνώμονες για να παραθέσουν τα επιχειρήματα . Έχουμε δηλαδή δημιουργική οκνηρία. Άσε που με την αντίδραση για την αντίδραση θυμώνουμε τον ισχυρογνώμονα και απαντά περισσότερο αιχμηρά!

Μερικές παρατηρήσεις-ερωτήσεις (για να σου δώσω περισσότερα κίνητρα ώστε να αναπτύξεις τα "επιχειρήματα" σου (σιχαίνομαι αυτή τη λέξη μου θυμίζει αργόσχολους ξερόλες που αυτοεπιβεβαιώνονται). Οφείλω να ομολογήσω ότι περίμενα την απάντηση σου αλλά άργησες κάπως (μάλλον διάβαζες για να είναι πειστικότερα τα "επιχειρήματα" σου).

-Γιατί αγαπητέ φίλε αναφέρεσαι συχνά στα αντικείμενα με τα οποία παράγεται η τέχνη-φωτογραφία; Τα εργαλεία αυτά (δηλαδή η φωτογραφική κάμερα και το φιλμ) γιατί είναι κατώτερα από το πινέλο, την πένα και το χαρτί; Αναφέρεσαι στο ανθρώπινο χέρι μα ο κινηματογράφος λειτουργεί ακριβώς όπως η φωτογραφία αλλά με έμφαση στην κίνηση. Το ότι υπάρχει πλοκή στον κινηματογράφο και για αυτό είναι τέχνη είναι εντελώς άκυρο. Ελπίζω επίσης να αιτιολογήσεις αυτό το φετιχισμό με την kodak. Μήπως ξέχασαν να βάλουν φιλμ όταν τραβούσαν φωτογραφίες στη βάφτιση σου και νομίζεις ότι φταίει η εταιρεία;

-Έψαξα για το τι είναι τέχνη για εσένα και βρήκα τον εξής ενδιαφέρων "φύση και άνθρωπος" (πραγματικότητα και φαντασία)... Ουάουουουουου. Ναι έχεις δίκιο όταν το εκλαμβάνεις έτσι. Αλλά και η μακαρονάδα που έφτιαξα είναι ένα τέτοιο προϊόν. Ξέρεις τι φαντασία χρειάζεται για να φτιάξω μια μακαρονάδα όπου αντί για την κλασική συνταγή (σάλτσα τυρί μακαρόνια) προσθέτω και μέλι; Είναι δίσκουλό να προσπαθείς να εντάξεις την τέχνη μέσα σε ένα ορισμό όσο ευρύς και αν είναι αυτός γιατί πάντα ένας δίσκουλός θα έρθει και θα σου τα κάνει μαντάρα με το να θεωρεί τέχνη σύμφωνα με τον ορισμό σου κάτι απαξιωμένο στα μάτια σου. Μπορεί να απαντήσεις στο σαχλό έργο τέχνης μου αλλά θα επανέλθω με περισσότερα σαχλά παραδείγματα για να σου δείξω την ματαιότητα του πράγματος.



-Η παραπάνω φώτο παρατέθηκε προηγουμένως. Όταν την χαζεύεις όπως έγραψες νιώθεις κάποια ευχαρίστηση ή κάποιο αίσθημα γενικότερα. Το ζήτημα όμως με αυτή τη φώτο είναι ότι ουσιαστικά συμπυκνώνει τον ισπανικό εμφύλιο (πρόσεξε την λέξη που χρησιμοποιώ "συμπυκνώνει" απαιτώ να την σχολιάσεις). Ήταν δηλαδή για αρκετούς ανθρώπους ένα έργο τέχνης το οποίο ανεπαίσθητα τους θύμιζε την καταστροφή τους. Δεν σου θυμίζει κάτι; Την Γκουέρνικα μήπως; Αλλά ξέχασα ο Πικάσσο είναι αποδεκτός για εσένα, ο φωτογράφος δεν είναι. Εδώ μπορείς να ψάξεις την ιστορία της φώτο και να μου τρίψεις στη μούρη τον τρόπο με τον οποίο δημιουργήθηκε αλλά είσαι καλός άνθρωπος και δεν θα με προσβάλλεις. Επίσης θα μου έλεγες για τον Πικάσσο και την πρωτοπορία του πάνω στη καταραμένη αισθητική αλλά ούτε αυτό θα κάνεις γιατί είσαι καλός άνθρωπος. Με λίγα λόγια αναγνωρίζω το προβληματικό του "επιχειρήματος" αλλά κάνω τα στραβά μάτια...

-Συνέχεια θεωρείς την φώτο αποτύπωση της στιγμής. Για σένα δηλαδή ένα έργο τέχνης εξαρτάται από το χρόνο που δαπανάται για να αναπαραχθεί. Λογικό, ο Τολστόι έκανε 6 χρόνια να γράψει το τέρας του και ο αντιπαθής Μπρετόν έγινε γνωστός για το έργο του το οποίο το έγραψε σε μερικές μέρες. Καταραμένοι κριτικοί που άλλους τους ανεβάζετε και άλλους τους κατεβάζετε...

-Και μιας και μιλάμε για τον Μπρετόν σε συμβουλεύω να βρεις την δικιά σου Nadja έτσι ώστε να καταφέρεις να δημιουργήσεις. Έτσι μπορεί να γίνεις ποιητής με ποιήματα και όχι δημιουργός ευτελών νοημάτων. Βέβαια η Nadja το πιθανότερο είναι να χρειαστεί να της αγοράσεις ένα κουτάκι με τσιμπιδάκια και αυτό να σε θυμώνει αλλά τι να κάνουμε...

Που καταλήγουμε:

1) Εκτός από την οκνηρία έχω και τις υπόλοιπες 6 αμαρτίες σε υπερθετικό βαθμό (όπως νομίζω ότι κατάλαβες)

2) Η παγίδα του τι είναι τέχνη είναι η εξής: Θα βρεις ένα τέλειο σαφή ορισμό και θα θεωρήσεις ότι μπορείς να κρίνεις αν κάτι ικανοποιεί της προϋποθέσεις (η φωτογραφία δεν είναι τέχνη για αυτό και αυτό τον λόγο). Το ζήτημα είναι ότι υπάρχουν μερικές φωτογραφίες που δεν είναι τεχνική αλλά τέχνη και έτσι

και έτσι η εξαίρεση θα επιβεβαιώσει τον κανόνα; Μπα, δεν υπάρχει κανόνας, το κάθε έργο τέχνης εξετάζεται ξεχωριστά. Τα δοκίμια του Σω για την τέχνη δεν είναι τέχνη τα θεατρικά του είναι...

3) Έγραψα τόσες ανοησίες για να καταλήξω σε ένα συμπέρασμα-απόρροια της οκνηρίας μου. Είναι καλό να αφήσεις την ουσιοκρατία για την θεολογία και να την κρατήσεις μακριά από την τέχνη...

4) Σε ευχαριστώ για την την ευκαιρία που μου παραχώρησες να σε ειρωνευτώ. Δυστυχώς δεν έχω φτάσει στο δικό σου επίπεδο αλλά με χρόνια ενασχόληση στα φόρουμ και συνεχή πρακτική εξάσκηση ίσως να καταφέρω να σε πλησιάσω ...δάσκαλε

Αρχική Δημοσίευση από Εδάδ:

Σύμφωνα με τον "ορισμό" που παραπάνω έδωσε ο Δεσμωτής μια χαρά "natura plus homo" είναι η φώτο που πόσταρες τελευταία, γιατί έχει ...σκηνοθεσία και ενδεχομένως ...ποίηση.
Πέρα από το ότι προφανώς είναι καλότραβηγμένη, κάτι που δεν είναι απαραίτητα δεδομένο μόνο με την κατοχή πολλών μεγαπίξελς.

Click για ανάπτυξη...

Βγαίνει η βαρκούλα

βγαίνει η βαρκούλα του ψαρά.

Ρε agent of Intelligence () αν ο χέλμουτ είναι καλλιτέχνης τότε όλοι με τη μηχανή του χέλμουτ και το μπάτζετ θεμάτων του, είναι.

Επίσης είναι σκανδαλώδες να λες πως συμφωνείς με το τάδε ποστ (βασισμένο στη λογική naturaplushomo <--- βαρέθηκα να το γράφω, shit) και να υποστηρίζεις ότι η φωτό του "Χ" είναι τέχνη.

Το ότι μια φωτό σκηνοθετείται και αναδύει ποιητικότητα δεν την ανάγει σε καλλιτέχνημα γιατί το μέσον είναι ο δημιουργός...
Ο άνθρωπος ήταν ο ...ενεργοποιητής. Όλη η δουλεία έγινε από τη μηχανή.

Ο σκηνοθέτης έχει το όραμα. Στήνει, διατάζει, επιλέγει, κλέβει ενίοτε (τον συγγραφέα).
Αλλά ο ηθοποιός είναι ο καλλιτέχνης (μηχανή) κι ο σκηνοθέτης είναι το "κλικ"...

Θέλει ν' αλλάξεις χρόνο και στάση για να
σου αποκαλυφθεί κάτι ως δημιουργικό έναυσμα.
Κι αυτό θέλει χάρισμα κι όχι πόζα.

Αρχική Δημοσίευση από fantasmenos:

Θεοί τιμωρήστε τον, με έβαλε να διαβάσω σοβαρότερα το θέμα...

Click για ανάπτυξη...

Φώναζε εσύ αλλά με μέτρο.
Εκείνο που δεν είναι εκεί να σου απαντήσει μοιάζει με καθαρή κουταμάρα να ξελαρυγγιάζεσαι για δαύτο.

Είναι κι αυτό μια “Sancta simplicitas!” (Ιερά Απλότης)

Αρχική Δημοσίευση από fantasmenos:

Μπορεί να είμαστε οκνηροί αλλά πάντα αυτοί δίνουν την θέληση στους ισχυρογνώμονες για να παραθέσουν τα επιχειρήματα .

Click για ανάπτυξη...

Αν ίσχυε αυτό τότε οι ισχυρογνώμονες θα είχαν πάντα δίκιο.
Μα αυτό εξαιρεί τους φανατισμένους (που σπάνια εως ποτέ έχουν δίκιο) που είναι επίσης ισχυρογνώμονες διαφορετικής μόνον έντασης.

Επίσης η θέληση για υπεράσπιση μιας θέσης είναι ανεξάρτητη τρίτων ή ιδιοτήτων αυτών όπως η οκνηρία.
Δες το ζεστά: Το ότι άρχισα να παραθέτω τις απόψεις μας δεν ήταν προϊόν οκνηρίας των προηγούμενων παρατιθέμενων απόψεων. Αυτό δε με εμπόδισε διόλου να πω την άποψή μου. Αυτό που εσύ λες ισχυρογνωμοσύνη, εγώ το λέω "φαρέτρα γεμισμένη" που αντί για λέξεις έχει χάρτες διαφόρων κλιμάκων.

Αρχική Δημοσίευση από fantasmenos:

Έχουμε δηλαδή δημιουργική οκνηρία.

Click για ανάπτυξη...

Οξύμωρο.

Το μόνο δημιουργικό που πρόχειρα μπορώ να σκεφθώ (αν και βαριέμαι οικτρά ) είναι ο κνησμός ο οποίος είναι μια κάποια απόλαυση.

Κατά το "βαριέμαι και ξύνομαι".

Αρχική Δημοσίευση από fantasmenos:

Άσε που με την αντίδραση για την αντίδραση θυμώνουμε τον ισχυρογνώμονα και απαντά περισσότερο αιχμηρά!

Click για ανάπτυξη...

Τʼ απόβραδο στους δρόμους σουλατσάρει
μʼ ένα κουβά μαύρη μπογιά
τους γκρίζους τοίχους να γεμίσει
συνθήματα επαναστατικά.
”Λευτεριά στους αγωνιστές πίσω απʼ τα κάγκελα”
”Λευτεριά στα καναρίνια”
Το πρωί ανήξερος την πόλη τριγυρνά
κανείς δεν βλέπει που γελούν και τα μουστάκια του
Τον λένε Salvador
(αλίμονο δεν είναι ο Dali)
είναι ο γάτος της γειτονιάς μας

Αφιερωμένο

Λευτεριά στα καναρίνια και στην αιχμηρότητα των διαπιστευτηρίων.

Αρχική Δημοσίευση από fantasmenos:

Οφείλω να ομολογήσω ότι περίμενα την απάντηση σου αλλά άργησες κάπως (μάλλον διάβαζες για να είναι πειστικότερα τα "επιχειρήματα" σου).

Click για ανάπτυξη...

Ναι.
Σφαδάζουν οι εγκυκλοπαίδειες.
Μʼ όποιον δάσκαλο θα κάτσεις τέτοια γράμματα θα μάθεις… Ornithology.

Περνά περνά η μέλισσα με τα μελισσόπουλα.
Δεν περνάς κυρά Μαρία.
Δεν περνάς δεν περνάς.

Αρχική Δημοσίευση από fantasmenos:

Γιατί αγαπητέ φίλε αναφέρεσαι συχνά στα αντικείμενα με τα οποία παράγεται η τέχνη-φωτογραφία; Τα εργαλεία αυτά (δηλαδή η φωτογραφική κάμερα και το φιλμ) γιατί είναι κατώτερα από το πινέλο, την πένα και το χαρτί;

Click για ανάπτυξη...

Υπάρχει ένας τρόπος να φανταστείς όλα τα αξιοθέατα
που δεν φωτογράφησαν ακόμα τα ταξιδιωτικά γραφεία
Υπάρχει ένας τρόπος να πιστέψεις
πως κάποιος έχει ιδιαίτερα όνειρα
κι αυτός είναι κάποιος ξεχωριστός
ένας ποιητής!
Αα, τράβα στον ζωολογικό κήπο
εκεί θα βρεις τους αληθινούς ποιητές. (απόσπασμα του Σίνκλερ Μπέηλς)



Αυτοί που θα στέκουν απέναντι από τη στρουθοκάμηλο περιμένοντας για μια ναζιάρικη πόζα της δεν είναι καλλιτέχνες αλλά φευγάτοι.

Σαν αυτούς που κλειδώνουν σκυλιά στα μπαλκόνια κι αυτά γαβγίζουν γιατί τουρτουρίζουν απ'το κρύο στη γλώσσα τους κι εκείνοι νομίζουν ότι αγόρασαν θορυβώδη κατοικίδια...

Αρχική Δημοσίευση από fantasmenos:

Αναφέρεσαι στο ανθρώπινο χέρι μα ο κινηματογράφος λειτουργεί ακριβώς όπως η φωτογραφία αλλά με έμφαση στην κίνηση.

Click για ανάπτυξη...

Δεν είναι μόνο η κίνηση και η πλοκή,

Παραλείπεις μερικές χιλιάδες άλλες εργασίες. Στο κινηματογράφο υπάρχει άπλετη επεξεργασία σε χρωματισμούς, σκηνικά-κοστούμια, τοποθεσίες γυρισμάτων, βλέμματα, τονισμούς, ήχους, παράηχους, εναλλαγές κίνησης στατικότητας, παραφωνίες, αντιφωνίες, και εκατομμύρια άλλες παραμέτρους..
Το μοντάζ στη φωτογραφία είναι, μια άλλη φωτογραφία. Ξεκίνησες να φωτογραφίζεις μια θάλασσα κι από επεξεργασία επιλέγεις να φαίνεται μόνο το αλμυρίκι.
Στον πίνακα δεν έχεις πολυτέλειες.

Ξεκινάς να ζωγραφίζεις μια θάλασσα και σε θάλασσα καταλήγεις.
Επίσης στον κινηματογράφο, λόγω προετοιμασιών (δοσμένο σενάριο, σκηνικά αγορασμένα, ρούχα επίσης κλπ) ξεκινάς να ξετυλίγεις ένα στόρι και θα μείνεις σε αυτό.

Στη φωτογραφία δεν έχεις κωλύματα.
Δεν πληρώνεις κανένα κόστος μετανιώματος. Γιατί όλα τα κάνει η μηχανή. Εσύ απλώς χαίρεσαι τις δυνατότητές της και προβάλλεις σε μια οθόνη ό,τι αυτή κατάφερε για σένα.

Αρχική Δημοσίευση από fantasmenos:

Ελπίζω επίσης να αιτιολογήσεις αυτό το φετιχισμό με την kodak.

Click για ανάπτυξη...

Όταν ήμουν πιο μικρός, είχα φετιχισμό να φωτογραφίζω γυναικεία πόδια.
Εννοείται γυμνά.

Αρχική Δημοσίευση από fantasmenos:

Μήπως ξέχασαν να βάλουν φιλμ όταν τραβούσαν φωτογραφίες στη βάφτιση σου και νομίζεις ότι φταίει η εταιρεία;

Click για ανάπτυξη...

Πόσο δύσκολο είναι να γελάς στο πάρτυ.
Ο ένας κάθεται μουτρωμένος στη γωνία να τον προσέξει καμιά νοσοκόμα, ο άλλος θεωρητικολογεί τέχνες, Nadja και τα συναφή…
Το πάρτυ είναι για χορό και τα σκληρά αγόρια δεν χορεύουν…

Αισθητικώς τουλάχιστον το υφάκι σου δε στέκει οπουδήποτε.

Και να με συγχωρείτε. Δεν ξέρω τι αντίληψη έχετε για το ατραυμάτιστο. Πάντως για τα δικά μου παιδικά τραύματα είμαι περήφανος. Γιατί είναι αφορμές γραφής.

Ενοχές για μια στιγμή λησμοσύνης στο δεν του κόσμου είναι αστείο να έχουμε επειδή κάποιοι δεν χορεύουν στο πάρτυ…

Περνάει ο ψυχολόγος έξω από το σχολείο και λέει: Ε ρε πελατεία!!!!!

Ο ποιητής μπαίνει μέσα…

Αν με εννοείτε, kind sir...(και είστε κύριος με τα όλα σας)

Αρχική Δημοσίευση από fantasmenos:

Έψαξα για το τι είναι τέχνη για εσένα και βρήκα τον εξής ενδιαφέρων "φύση και άνθρωπος" (πραγματικότητα και φαντασία)... Ουάουουουουου.

Click για ανάπτυξη...

Εγώ πάλι έβαλα το γουγλοψάχτηρο και έπεσα πάνω σε "γειτνιάζον forum" με κοπιαρισμένη την άποψη μου για τη φωτογραφία από αυτό το θέμα.

Τι πρωτότυπο κι αυτό, πάλι;
Θα'ρθει και το δειλινό με το πρώτο αστέρι, ξεκινήσαμε πρωί κι είναι μεσημέρι
έχουμε ως το απόγευμα, δρόμο ανοιχτό,
τίποτ' άλλο αγάπη μου,
τώρα δε ζητώ,

άστο το χεράκι σου,
το μικρό σου χέρι
άστο το χεράκι σου,
να σου το κρατώωωωωωωωω

Τώρα που νυχτώσαμε...(άσχετο)

Μη σε νοιάζει που το φως,
είναι λιγοστό
και περπάτα δίπλα μου,
όπως περπατώ.

(συγκινήθηκα) (από "το δόλωμα" του Σακελάριου, αντ1 σήμερα το απόγευμα)

Αρχική Δημοσίευση από fantasmenos:

Ναι έχεις δίκιο όταν το εκλαμβάνεις έτσι. Αλλά και η μακαρονάδα που έφτιαξα είναι ένα τέτοιο προϊόν. Ξέρεις τι φαντασία χρειάζεται για να φτιάξω μια μακαρονάδα όπου αντί για την κλασική συνταγή (σάλτσα τυρί μακαρόνια) προσθέτω και μέλι;

Click για ανάπτυξη...

Τέχνη της επιβίωσης.
Τέχνη των τεχνών.
Αλλά δε δίνει υπόσταση στη ζωή μας και το πνεύμα μας (το λέω εγώ που έχω επαφή με τη κουζίνα μου , τρελομάγειρας γαρ.)

Δίνει υπόσταση μόνο στη γεύση μας, ε οκ και στη ποσότητα, οξύτητα, χρώμα των κοπράνων μας.

Άνοιξε θρεντ αν η μαγειρική πρέπει να συγκαταλέγεται στις τέχνες.
Κάτι θα σκεφτώ.

Το ίδιο το έργο (το μαγειρικόν), πάντως που μας καλεί στη (γευστική) γοητεία του
το ίδιο μας εξορίζει στα ψελλίσματά του
με τον ίδιο τρόπο που το οξυγόνο μας δίνει
τη ζωή ενώ μας καίει προς θάνατον.

Μπορεί λοιπόν η μαγειρική να είναι μια αδικημένη ενασχόληση στο πλαίσιο της θεώρησής της ως τέχνης μα θεωρώ ότι προσεγγίζει καλύτερα την επιστήμη γιατί είναι πάνω από όλα χημεία των υλικών.

Αρχική Δημοσίευση από fantasmenos:

Είναι δίσκουλό να προσπαθείς να εντάξεις την τέχνη μέσα σε ένα ορισμό όσο ευρύς και αν είναι αυτός γιατί πάντα ένας δίσκουλός θα έρθει και θα σου τα κάνει μαντάρα με το να θεωρεί τέχνη σύμφωνα με τον ορισμό σου κάτι απαξιωμένο στα μάτια σου.

Click για ανάπτυξη...

Τότε ανήκεις στη κατηγορία των αραχτών που δεν εκφράζονται για την ασφάλεια της μη κρίσης.

Οι απόψεις εκφράζονται για να γίνονται γνωστές και να'ρχονται σιμά για να παρατεθούν οι διαφορετικές εκφορές που σημαίνουν πλουραλισμό.

Αν σε ανταριάζει ο δισκουλός (?) τότε διάβασε το παρακάτω, ταιριάζει στη στιγμή της αντάρας:

"Όταν θα τα έχετε σπάσει όλα κοιτάξετε λίγο τα χέρια σας που θα στάζουν το δικό σας αίμα. Μην τρέξετε στο σπιτικό σας φαρμακείο. Μιλήστε λίγο με το αίμα. Ίσως να γίνετε λίγο πιο σοφοί. Στη συνέχεια πάνω στις γάζες να μεταφέρετε γραπτώς την εμπειρία σας. Όλα ας χαθούν και το καθαρό οινόπνευμα και οι θάλασσες και τα ιώδια. Τίποτα να μην επιβιώσει εξόν ο θυμός!"

Προμετωπίδα σε μια αντιγραφή των ¨Ωδών¨

Αρχική Δημοσίευση από fantasmenos:

Μπορεί να απαντήσεις στο σαχλό έργο τέχνης μου αλλά θα επανέλθω με περισσότερα σαχλά παραδείγματα για να σου δείξω την ματαιότητα του πράγματος.

Click για ανάπτυξη...

Με το "ματαιότης ματαιοτήτων" ξέρεις που οδηγούμαστε. Στον μη διάλογο.
Τελικά δε πρέπει να συμμετέχουμε καν σε φορουμς, ούτε αυτά να υπάρχουν.
Ένα ακόμη σαχλό παράδειγμα της ματαιοθεωρίας.
Να μασάς όταν καταπίνεις.

Αρχική Δημοσίευση από fantasmenos:

-Η παραπάνω φώτο παρατέθηκε προηγουμένως. Όταν την χαζεύεις όπως έγραψες νιώθεις κάποια ευχαρίστηση ή κάποιο αίσθημα γενικότερα. Το ζήτημα όμως με αυτή τη φώτο είναι ότι ουσιαστικά συμπυκνώνει τον ισπανικό εμφύλιο (πρόσεξε την λέξη που χρησιμοποιώ "συμπυκνώνει" απαιτώ να την σχολιάσεις).
Ήταν δηλαδή για αρκετούς ανθρώπους ένα έργο τέχνης το οποίο ανεπαίσθητα τους θύμιζε την καταστροφή τους. Δεν σου θυμίζει κάτι; Την Γκουέρνικα μήπως; Αλλά ξέχασα ο Πικάσσο είναι αποδεκτός για εσένα, ο φωτογράφος δεν είναι. Εδώ μπορείς να ψάξεις την ιστορία της φώτο και να μου τρίψεις στη μούρη τον τρόπο με τον οποίο δημιουργήθηκε αλλά είσαι καλός άνθρωπος και δεν θα με προσβάλλεις. Επίσης θα μου έλεγες για τον Πικάσσο και την πρωτοπορία του πάνω στη καταραμένη αισθητική αλλά ούτε αυτό θα κάνεις γιατί είσαι καλός άνθρωπος. Με λίγα λόγια αναγνωρίζω το προβληματικό του "επιχειρήματος" αλλά κάνω τα στραβά μάτια...

Click για ανάπτυξη...

Και γιατί η φωτό αυτή συμπυκνώνει τον ισπανικό εμφύλιο και δε τη συμπυκνώνει με μεγαλύτερο βαθμό συμπύκνωσης αυτή:





ή αυτή:





ή αυτή:





Και τι νόημα έχει, ακριβώς να μιλάμε για συμπυκνώσεις του χωροχρόνου και τι θα εξυπηρετούσε ακόμα κι αν αυτό γινόταν;

Το ότι μια φωτογραφία θυμίζει μια εποχή, ένα καιρό, μια εμπόλεμη κατάσταση, μια άδικη συνθήκη κλπ. ή ότι μας θυμίζει έναν ζωγραφικό πίνακα που λειτουργεί ομοίως στο ψυχοπνευματικό επίπεδο δε πα να πεί ότι η φωτογραφία θυμίζει γκουέρνικα είναι και γκουέρνικα.

Και δε θα πει αυτό πως δεν αποδέχομαι την δυναμική της φωτογραφίας όπως άδικα μου προσδίδεις.
Το μόνο που είπα και αποπνέεται από όλα τα ποστ μου είναι όχι η απαξίωση της φωτογραφικής έμπνευσης και δύναμης των εικόνων (που είναι αναμφίβολη) αλλά η κατάταξη της στο χώρο των τεχνών.

Δε θεωρώ ότι είναι προβληματικό το επιχείρημα σου.
Δεν παίζω τον αισθητικό φιλόσοφο.
Δεν αποκλείεται, αργότερα, όταν νέες εμπειρίες και νέες εκτιμήσεις διευρύνουν το οπτικό (ορθότερα: το συνειδησιακό) μου πεδίο, να τροποποιήσω τις διαθέσεις μου και να περιλάβω κι άλλα στο καλλιτεχνικό μας σύμπαν.

Λ.χ. στους χρόνους του Cezanne δεν θα ήταν παραδεκτή, ενώ σήμερα θαυμάζεται μια κυβιστική σύνθεση του Picasso, όχι επειδή δεν είχε έρθει ακόμα η ώρα της, αλλά επειδή εμείς που τη βλέπουμε πρεσβεύουμε σήμερα μιαν άλλη θεωρία για τη φύση και τον προορισμό της εικαστικής τέχνης. Ο "κόσμος" των θαυμαστών του Cezanne δεν θα τη χωρούσε, ο δικός μας τη χωράει.

Αρχική Δημοσίευση από fantasmenos:

Συνέχεια θεωρείς την φώτο αποτύπωση της στιγμής.

Click για ανάπτυξη...

Φόρος στην αιωνιότητα είναι μια στιγμή (του κλίκ) κι άλλη μία κατά την εμφάνιση της αν είναι φιλμ ή απεικόνιση της στην οθόνη αν είναι digital.

Αρχική Δημοσίευση από fantasmenos:

Για σένα δηλαδή ένα έργο τέχνης εξαρτάται από το χρόνο που δαπανάται για να αναπαραχθεί. Λογικό, ο Τολστόι έκανε 6 χρόνια να γράψει το τέρας του και ο αντιπαθής Μπρετόν έγινε γνωστός για το έργο του το οποίο το έγραψε σε μερικές μέρες. Καταραμένοι κριτικοί που άλλους τους ανεβάζετε και άλλους τους κατεβάζετε...

Click για ανάπτυξη...

Η ποίηση με το είδος γραφής που καθιερώθηκε στους κύκλους της λογοτεχνικής πρωτοπορίας, έγινε δύσκολη, πολύ δύσκολη.

Τα έργα της μοιάζουν πολλές φορές με απόκρυφα κείμενα, που απαιτούν ειδικό σχολιασμό για να κατανοηθούν.
Είναι ελλειπτικά, αναστρέφουν ή εξαλείφουν το χρόνο, βιάζουν τη λογική τάξη, αιφνιδιάζουν με ασύνδετες εικόνες, διακόπτονται απότομα, απροσδόκητα, γενικά παρουσιάζουν έναν "ερμητισμό" που προκαλεί την αμηχανία, ακόμη και την εξέγερση του αναγνώστη (πολύ συνηθισμένο αυτό).

Εάν δεν έχει εξοικειωθεί με αυτό το "νέο γράψιμο", δεν μπορεί να παρακολουθήσει την ποιητική φαντασία στους λαβυρίνθους της και δεν ξέρει σε ποιον να αποδώσει την ευθυνη γι'αυτό το αγεφύρωτο χάσμα επικοινωνίας: ο ποιητής φταίει ή εμείς που δεν διαθέτουμε την απαιτούμενη για την κατανόησή του γνώση και ευαισθησία;

"Οι δυστυχισμένοι οι ποιητές (γράφει σε μια αξιομνημόνευτη κριτική σελίδα του ο Σεφέρης) βρεθήκανε μπροστά στο τραγικό δίλημμα να μη μιλήσουν διόλου ή να εκφραστούν δύσκολα και να περάσουν για τρελοί. Προτιμήσανε το δεύτερο.

Ας τους συμπαθήσουμε, αφού έχουν το ελαφρυντικό πως κανένας άλλος δεν κατάφερε να βρει καλύτερη λύση".

Μα έτσι καθώς γράφουν -λένε οι επικριτές- ονειρεύονται, έχουν απομονωθεί, αποσχιστεί από τον κόσμο σαν τους υπνοβάτες.

Την απάντηση στο επιχείρημα την έχει, νομίζω, δώσει πολύ χαρακτηριστικά ένας ποιητής:

"Η ποίηση σου αφαιρεί την πραγματικότητα
αφήνοντάς σε στις προσβάσεις του ύπνου
να μηρυκάζεις λέξεις.
Κάποτε άγγελος Κυρίου έρχεται
να σου αλλάξει το μουσκεμένο προσκέφαλο.
Η ποίηση είναι η πιο σκληρή μοναξιά"

Γ.Ξ.Στογιαννίδης

Κι η μοναξιά είναι χρονοβόρα..

Όσο για το ότι ο Τολστόϊ έκανε 6 χρόνια κι ο Μπρετόν λίγες ημέρες, αυτό δεν είναι και τόσο ακριβές αν αναφέρεσαι στο μανιφέστο του σουρρεαλισμού καθόσον είναι μια συλλογική δουλειά πολλών κι όχι μόνο του Αντρίκου.

Δε μπορεί να συγκριθεί, με λίγα λόγια ένα λογοτεχνικό έργο του ενός με ένα φιλοσοφικό πόνημα που το συναποτελούν πέντέξι.

Βέβαια από Σεφέρη διαβάζω κι ετούτο (που με μπερδεύει με το παραπάνω):

“Θλιβει ο καπνός το διάστημα γαλάζιον των αέρων…”
Κάλβο που τύπωσε στα ʽ26 και τον γνωρίσαμε στα ʽ88
και που έμεινε αξομολόγητος στα γεροντάματα, σαν ένα
“ραγισμένο βάζο”
στα χέρια μιας γριάς Εγγλέζας δασκάλας, σύμβολο ακατάλυτο και φριχτό

για όσους επιμένουν να γράφουν στίχους ή πρόζα που κανείς δεν καταλαβαίνει,
και γυρεύουν να δοξαστούν, οι τυχάρπαστοι, από τους λογάδες και τους σοφούς,
ενώ θα ναʼ ταν χίλιες φορές προτιμότερο, και η τέχνη πολύ πιο ευτυχισμένη,
αν πήγαιναν στην Εκάλη να μαζεύουν κούμαρα, ή στη Γλυφάδα να ψαρεύουν ροφούς.

Τρανσβααλ, 11. 12. 1941



Αλήθεια, για ορισμένους η τέχνη -ή έστω η δημιουργία τέχνης- είναι συνώνυμο της δυστυχίας; Για τον Μπόρχες, πάντως, ήταν ο μόνος δρόμος προσεγγίσεως της ευτυχίας (”la dicha”, έλεγε).

Και θα συμφωνήσω με χόρχες, with my hands in the air.

Αρχική Δημοσίευση από fantasmenos:

Και μιας και μιλάμε για τον Μπρετόν σε συμβουλεύω να βρεις την δικιά σου Nadja έτσι ώστε να καταφέρεις να δημιουργήσεις. Έτσι μπορεί να γίνεις ποιητής με ποιήματα και όχι δημιουργός ευτελών νοημάτων.

Click για ανάπτυξη...

Κολλητιλίκια βλέπω με Σουρεαλάδες. Να σε προσέχω εσένα. Άρχισες να μ'αρέσεις
Nadja, τι μου θύμισες ρε συ.

Καλοκαίρι στη Σάμο, σε υπηρεσία και νωρίς το βραδάκι ξαπλωμένος να διαβάζω Nadja (το βιβλίο δεν το επέστρεψα ποτέ. Έτσι νιώθω ότι ο στρατός μου 'κανε κι ένα δώρο για τις υπηρεσίες μου. Λίγο τα΄χεις τα αγήματα, τις παρελάσεις, τις αναφορές, γενική μέριμνα για τους soldiers του λόχου μου. Έτσι, κατασχέθηκε ευκόλως. Υπήρχε και το φιλοσοφικό υπόβαθρο πια. )

Btw, η Nadja του Breton δεν είναι ερωτική ιστορία.
Η πρωτοτυπία της έγκειται στο ότι δείχνει τι μπορεί να δώσει σ'έναν ποιητή μια γυναίκα με ξέχωρη προσωπικότητα.
Η Nadja του περιγράφει πώς νιώθει ότι κατευθύνεται προς την ιδέα από την οποία κυριαρχείται. Η ιδέα αυτή μοιάζει μ'ένα άστρο, ένα άστρο που θα ήταν "η καρδιά ενός άνθους δίχως καρδιά".

Με αυτά οδηγό η συμβουλευτική σου για εύρεση ιδιωτικής Nadja σαλαγίζει μέσα μου κι αποκτάει κάποια αξία, fantasmene μου.

Αλλά η δημιουργία δεν απαιτεί πάντα μια μούσα. Μια πηγή έμπνευσης μπορεί να είναι κι οι καπνοί από το εσωτερικό μας λιβάνι. Οι αναθρώσκοντες καπνοί εντός μας δε διαφέρουν πολύ από εσωτερικές αιμορραγίες γι' αυτό και πάντα ανείδωτοι.

Ως ποιητής δεν καταδέχομαι γυναίκες. Ας το κάνει κανένας πιο μπέλλος…

Αρχική Δημοσίευση από fantasmenos:

Βέβαια η Nadja το πιθανότερο είναι να χρειαστεί να της αγοράσεις ένα κουτάκι με τσιμπιδάκια και αυτό να σε θυμώνει αλλά τι να κάνουμε...

Click για ανάπτυξη...

Ξέχασα να σου πω: Γνώρισα μια γυναικάρα τις προάλλες, άλλο πράγμα. Την περιμένω απόψε.

Κι όταν ο ποιητής την ρωτάει "ποια είναι", χωρίς να διστάσει εκείνη του απαντάει πως είναι "η περιπλανώμενη ψυχή" που θα'ρθει απόψε να με βρει.

Α, και προτιμώ τα μαλλιά λυτά.

Αρχική Δημοσίευση από fantasmenos:

Που καταλήγουμε: 1) Εκτός από την οκνηρία έχω και τις υπόλοιπες 6 αμαρτίες σε υπερθετικό βαθμό (όπως νομίζω ότι κατάλαβες)

Click για ανάπτυξη...

Για τις αμαρτίες, θανάσιμες ή αθάνατες () απευθύνσου αλλού.
Δεν είμαι τσολιάς της ανατολικής φρουράς της γης μήτε τ'ουρανού.

Αρχική Δημοσίευση από fantasmenos:

2) Η παγίδα του τι είναι τέχνη είναι η εξής: Θα βρεις ένα τέλειο σαφή ορισμό και θα θεωρήσεις ότι μπορείς να κρίνεις αν κάτι ικανοποιεί της προϋποθέσεις (η φωτογραφία δεν είναι τέχνη για αυτό και αυτό τον λόγο). Το ζήτημα είναι ότι υπάρχουν μερικές φωτογραφίες που δεν είναι τεχνική αλλά τέχνη και έτσι

και έτσι η εξαίρεση θα επιβεβαιώσει τον κανόνα; Μπα, δεν υπάρχει κανόνας, το κάθε έργο τέχνης εξετάζεται ξεχωριστά. Τα δοκίμια του Σω για την τέχνη δεν είναι τέχνη τα θεατρικά του είναι...

Click για ανάπτυξη...

Αρχική Δημοσίευση από fantasmenos:

3) Έγραψα τόσες ανοησίες για να καταλήξω σε ένα συμπέρασμα-απόρροια της οκνηρίας μου. Είναι καλό να αφήσεις την ουσιοκρατία για την θεολογία και να την κρατήσεις μακριά από την τέχνη...

Click για ανάπτυξη...

Μα η ουσιοκρατία μου ήταν ποιητικός σαρκασμός!
Δεν μίλησα εγώ για αυτήν.
Μίλησε η καλυψούδα την οποία έσπευσες να υπερασπιστείς σαν να'ταν η δική σου Nadja. (αθώα και άνευ συμπτώματα υπόγειων σκέψεων).

Μπορείς να μιλάς για την ουσία των πραγμάτων χωρίς να σου φτάνει η βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας αν ήταν άκαφτη.
Άρα το να ζητάται η ουσία μιας άποψης λόγω μη ασχολίας με ένα bigger than average post, αυτοαναγορεύει σε κυνηγό ουσίας τον αναζητητή κι όχι εκείνον που απαντά σ'αυτόν!

Παραμένω σθεναρά σε προηγούμενά μου ερωτήματα, επί των οποίων επικρατεί σιγή κατεψυγμένου ψαριού.

Δεν είναι δα το πιο δίκαιο να απαντώ μονίμως εγώ κι εσείς να κωφεύετε/εθελοτυφλείτε..

Αρχική Δημοσίευση από fantasmenos:

4) Σε ευχαριστώ για την την ευκαιρία που μου παραχώρησες να σε ειρωνευτώ.

Click για ανάπτυξη...

Και τότε ρίξαμε τον κλήρο
να δούμε ποιος, ποιος, ποιος
θα φαγωθεί

Εγώ ευχαριστώ, ειλικρινά, για την αίσθηση γαλήνης και αξιοπρέπειας που μου μεταδίδεις απόψε.

Αρχική Δημοσίευση από fantasmenos:

Δυστυχώς δεν έχω φτάσει στο δικό σου επίπεδο αλλά με χρόνια ενασχόληση στα φόρουμ και συνεχή πρακτική εξάσκηση ίσως να καταφέρω να σε πλησιάσω ...δάσκαλε

Click για ανάπτυξη...

Η λοιδορία και η ξιπασιά, κρίνεται από το κεφάλι στο οποίο κρέμεται το στόμα.
Άκου "δάσκαλε"..

δάκο να πιάσεις

(Κάποιος είδε πρώτη φορά για ψάρι μια μαρίδα και όταν αντίκρυσε καρχαρία τον πέρασε για ελέφαντα)

ψιτ,

α) η Nadja ήταν πραγματικό πρόσωπο και όχι μόνο βιβλίο (χαίρομαι που δεν το εξέλαβες σαν αναφορά στο σεξ μιας και φυσικά δεν την είδε ποτέ έτσι αλλά you missed my point, εγώ ήθελα να σου υπενθυμίσω τις ανακαλύψεις του Φρόυντ πάνω στο θέμα )

β) δεν κατάφερα να βρω ούτε σε αυτό το ποστ για άλλη μια φορά κάτι περισσότερο από ωραίες φρασούλες άνευ περιεχομένου. Για την ακρίβεια σε ρωτάω αν τελικά θα ήταν προτιμότερο να μας απασχολεί αν ένα δημιούργημα είναι έργο τέχνης καί όχι ο τρόπος με τον οποίο παράχθηκε και δεν κατάλαβα αν μου απάντησες.

Γιατί θυμώνεις δάσκαλε (της ειρωνείας); Με τις λοιδορίες μου; Αφού σου αρέσει κατά βάθος

Αρχική Δημοσίευση από Εδάδ:

Και όσον αφορά την τροποποίηση του ποστ σου...
Σύμφωνα με τον "ορισμό" που παραπάνω έδωσε ο Δεσμωτής μια χαρά "natura plus homo" είναι η φώτο που πόσταρες τελευταία, γιατί έχει ...σκηνοθεσία και ενδεχομένως ...ποίηση.
Πέρα από το ότι προφανώς είναι καλότραβηγμένη, κάτι που δεν είναι απαραίτητα δεδομένο μόνο με την κατοχή πολλών μεγαπίξελς.

Click για ανάπτυξη...

Αγαπητή και συμπαθέστατη Εδάδ, ουδόλως πειράχτηκα και οι τροποποιήσεις είχαν να κάνουν με αντίστοιχα φανάρια που με..."πιάσανε" και βρήκα την ευκαιρία!
Αλήθεια, μάλλον δεν το γνωρίζεις ότι 2 στις 3 φορές συνδέομαι από το....τουτού? Είμαι "άρρωστος" το ομολογώ....
Επί του (πολυπαθούς) θέματος τώρα, τα μεγαπολυπληθή pixels δεν έχουν να κάνουν, εκτός κι αν η φωτογραφία προορίζεται για γιγαντοαφίσα στην εθνική οδό, άλλωστε την φωτογραφία την βγάζει ο...φακός!
Προσωπικά προτιμώ έναν "φωτεινό" (άρα και γρήγορο) φακό με μεγάλο εστιακό εύρος, με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη δυνατότητα μείωσης σφαιρικής εκτροπής, ειδώλων, λάμψεων και άλλων...παραμορφώσεων αλλά με άψογη αναπαραγωγή χρωμάτων!
Σχετικά τώρα με την τροπή της συζήτησης που ανέφερες παραπάνω (το χθεσινό σχόλιο μου είναι σε καραντίνα αν και δεν νομίζω ότι έγραψα κάτι...απαράδεκτο, απλά ότι ..."βιάστηκες", (χρονικά εννοούσα και όχι σεξουαλικά) αναφερόμενος στον...οίστρο που έπιασε τους εμπλεκόμενους να προσθέσουν ακόμη μια...τέχνη στις ήδη υπάρχουσες, αυτή της ικανοποίησης του εγώ!
Πιστεύω λοιπόν ότι γαυγίζουμε κάτω από λάθος δέντρο εδώ και εξηγούμαι...
Το θέμα αγαπητοί μου, δεν είναι η διαφορετική οπτική γωνία της...ίριδας του ματιού και η ποιότητα του βλέματος που σημαίνει πως αν κάποιοι κοιτάζουν σαν γελάδια μέσα από το view finder και άλλοι σαν αητοί, οι τελευταίοι κάνουν...τέχνη!

Απλό είναι! ή μήπως....όχι!

Α! Το ότι εμπεριέχει ποίηση η συγκεκριμένη φωτογραφία με τον κορκόδειλο είναι δεδομένο βρε!
Σπονδειακή ποίηση....
　
　

Εκ πρώτης όψεως θα έλεγα ότι η διαφορά έγκειται στο ότι ο ζωγράφος είναι αυτός που έχει το αβαντάζ στην δημιουργικότητα και στην εμβάθυνση, μιας και είναι πιο αποδεσμευμένος απʼ την εξωτερική πραγματικότητα και άρα η φαντασία του μπορεί να λειτουργήσει πιο ελεύθερα.
[FONT=&quot]

Αρχική Δημοσίευση από Δεσμώτης:

Είναι πιο αληθινή η φωτογραφία ενός προσώπου από το πορτραίτο του;

Click για ανάπτυξη...

[/FONT]Φαντάζομαι ότι θα υπάρχουν και περιπτώσεις όπου ένας φωτογράφος - εκμαιεύοντας ίσως εκείνη την έκφραση του προσώπου και μέσω κατάλληλου φωτισμού, φόντου, timing, γωνίας λήψης... – μπορεί να αποτυπώσει με μεγαλύτερη επιτυχία τον εσωτερικό κόσμο σε μια φωτογραφία, απʼ ό, τι ένας ζωγράφος σε πίνακα. Γιατί αν υπάρχουν ταλαντούχοι ζωγράφοι και ατάλαντοι φωτογράφοι, ισχύει και το αντίστροφο… παρόλο που το ταλέντο και η αξία ενός έργου δεν μετρούνται με τη μεζούρα.
Απʼ την άλλη πλευρά ένας παράγοντας που με μπερδεύει κάπως είναι και η συμβολή της τύχης, όπως – αν δεν κάνω λάθος - με τη φημισμένη φωτογραφία του Τσε, που έχει κοσμήσει άπειρα φοιτητικά δωμάτια. Ο φωτογράφος, σύμφωνα με δικές του δηλώσεις νομίζω, πρόσεξε τυχαία το βλέμμα του Τσε, το βλέμμα αυτό τον ενέπνευσε, κάτι σκίρτησε μέσα του και χωρίς να χάσει καιρό…άρπαξε την μηχανή. Κι όμως η φωτογραφία του Τσε θα μπορούσε να είναι πιο αληθινή από πολλά άλλα πορτραίτα του!


Για διάφορους λόγους η επαφή μου με την τέχνη και δη με τη ζωγραφική και τη γλυπτική είναι αρκετά περιορισμένη, όπως και πολλές φημισμένες φωτογραφίες που έχουν παρατεθεί στο στέκι τις είδα για πρώτη φορά. Αυθόρμητα πάντως θα αποκαλούσα τέχνη την παρακάτω "φωτογραφία", η οποία βέβαια έχει υποστεί μια κάποια… "επεξεργασία." Για φαντάσου όμως ο δημιουργός να την "γλύτωσε" την κατάλληλη στιγμή... απ' το "τζάκι"!

Αρχική Δημοσίευση από Δεσμώτης:

(Κάποιος είδε πρώτη φορά για ψάρι μια μαρίδα και όταν αντίκρυσε καρχαρία τον πέρασε για ελέφαντα)

Click για ανάπτυξη...

Όποιος δεν έχει δει κάστρο, βλέπει φούρνο και θαυμάζει, desmoti, κι επειδή πιστεύω ότι το βλέμμα του Tσε, δεν πιάνει μία μπροστά σε αυτό (το βλέμμα) για τον απλούστατο λόγο ότι δεν είναι εκμεταλλεύσιμο το ποστάρω και δηλώνω υπεύθυνα και με πλήρη επίγνωση των συνεπειών του....focus, ότι η φωτογραφία είναι τέχνη και η ζωγραφική....απομίμηση!


.

Εγω να κανω μια ερωτηση;Πιστευετε οτι για να βγαζει καποιος φωτογραφιες και να τις θεωρει τεχνη,πρεπει να ειναι φωτογραφος; -Μολις το ακουσα και αυτο-

Click για ανάπτυξη...

καμια σχεση

φωτογραφος ειναι οποιος βγαζει φωτογραφιες..

ερασιτεχνης ή επαγγελματιας βεβαια..

καμια φορα ο πρωτος μπορει να βγαλει καλυτερη φωτο απο τον δευτερο..

τυχη,,παιζει..πολλα..

Αρχική Δημοσίευση από kalypso:

σε μία εικόνα κλείνει μία στιγμή, παγώνει το χρόνο

Click για ανάπτυξη...

Αν και ο χρόνος είναι...άχρονος, δηλαδή χωρίς χρονικό όριο, μόνο μια (φωτογραφική) εικόνα καταφέρνει να τον "σταματήσει" εκεί που θέλουμε, κι αυτό είναι αν όχι τέχνη, σίγουρα η μεγαλύτερη τεχνητή επιδεξιότητα του ανθρώπου, μετά τον ...γραπτό λόγο, φυσικά