• Σας ενημερώνουμε ότι η κατηγορία δεν αντικαθιστά σε καμία περίπτωση την επίσκεψη σας σε επαγγελματία ιατρό.

    Το σύνολο του περιεχομένου της κατηγορίας αυτής, όπως κείμενα, γραφικά, εικόνες, πληροφορίες που λαμβάνονται από δικαιούχους διαφήμισης, είναι καθαρά και μόνο για ενημερωτικούς σκοπούς και δεν προορίζεται να είναι υποκατάστατο για την επαγγελματική ιατρική συμβουλή, διάγνωση ή θεραπεία. Δεν αποτελεί υποκατάστατο ιατρικής εξέτασης, ούτε αντικαθιστά την ανάγκη για υπηρεσίες που παρέχονται από επαγγελματία ιατρό. Πάντοτε να ζητάτε τη συμβουλή του ιατρού σας πριν πάρετε οποιαδήποτε συνταγή ή φάρμακο. Μόνο ο ιατρός σας μπορεί να σας δώσει συμβουλές για το τι είναι ασφαλές και αποτελεσματικό για σας.

Άγχος

Johnny15

Επιφανές μέλος

Ο Γιάννης? αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Άεργος/η και μας γράφει απο Γερμανία (Ευρώπη). Έχει γράψει 12,749 μηνύματα.
Μην αγχώ. Ότι είναι να γίνει, θα γίνει.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

methexys

Τιμώμενο Μέλος

Η methexys αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Αρχιτέκτονας και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 9,088 μηνύματα.
Καλησπέρα!Σας τυχαίνει να έχετε άγχος και να ανεβάζετε πυρετό;Αύριο πρόκειται να ταξιδέψω θεσσαλονίκη με αεροπλάνο και δυστυχώς οι γονείς μου δε θα έρθουν μαζί λόγω υποχρεώσεων.Έτσι,πρέπει να ταξιδέψω μόνη μου και έχω καταγχωθεί.Θα καθήσω θεσσαλονίκη μόνο μια μέρα και μετά θα γυρίσω λόγω φροντιστηρίου.Το θέμα είναι το εξής.Σκέφτομαι οτι πρέπει να έρθω σε επαφή με τόσο κόσμο και πραγματικά με πιάνει κρύος ιδρωτάς και τρέμω ολόκληρη.Φοβάμαι μη πάθω καμιά κρίση πανικού στο αεροδρόμιο και λιποθυμήσω.Ανησυχώ μήπως δε φτάσω έγκαιρα στο αεροδρόμιο και χάσω την πτήση.Αποτελεσματικά,το πρωί που σηκώθηκα ένιωθα οτι δε μπορούσα να αναπνεύσω.Τώρα όμως ανέβασα πυρετό και πονάει ο λαιμός μου όμως η δυσφορία μου πέρασε.Τι να κάνω αύριο,φοβάμαι πολύ.
ΥΓ στο αεροδρόμιο θεσσαλονίκης θα με περιμένουν γνωστοί

Λυση δεν μπορω να σου δωσω, αυτο που ξερω ομως ειναι οτι οσο περισσοτερο το σκεφτεσαι, τοσες περισσοτερες πιθανοτητες εχεις να το προκαλεσεις στον εαυτο σου. Όσο πιο αγχωμενη εισαι, τοσο πιθανοτερο να νιωσεις σφιξιμο στο στομαχι, ζαλαδες κτλ τις οποιες θα αποδωσεις στο οτι παθαινεις κριση πανικου. Και ετσι, ισως να παθεις, ενω στην πραγματικότητα δεν θα πάθαινες τίποτα. Επειδη το ειχα αυτο το προβλημα το εκανα και εγω, μόλις ένιωθα λίγο περιεργα ή βρισκομουν με πολύ κόσμο κτλ νόμιζα ότι θα πάθαινα κρίση και απλά το έκανα χειρότερο. Στην πραγματικότητα δεν θα πάθεις τιποτα, να το ξέρεις αυτό. Και νωρις θα φτάσεις, και με τον κόσμο θα πάνε όλα μια χαρά, και στο αεροπλάνο θα είσαι εντάξει. Το παθαίνω και εγώ καμιά φορά. Πριν από ταξιδι (και ενω λατρευω τα ταξιδια) μου ειχε τυχει να εχω παρα πολυ αγχος, να μην μπορω να κοιμηθω, να κλαιω (ειχα παθει και μια κριση την προηγουμενη μερα και φοβομουν μην παθω και στο ταξιδι). Πιο πολύ φοβομουν επειδή δεν ήξερα τι με περίμενε και ήθελα να έχω τον έλεγχο, να ξέρω ακριβως τι θα κανω, που θα παω, πως θα ειναι το αεροδρομιο, το ξενοδοχειο κτλ, πραγματα τα οποια φυσικα δεν μπορουσα να προβλεψω γιατι ειχαν κανονισει αλλοι τις λεπτομερειες και μερικα πραγματα τα ειχαμε αφησει στην τυχη. Στην πραγματικοτητα όμως ολα πηγαν μια χαρα. Προσπάθησε να μην το σκέφτεσαι και πες οτι ο,τι ειναι να γινει, θα γινει. Θα αργησω 10 λεπτα για το τσεκ ιν? Ας αργησω. Θα ρεζιλευτώ σε μια αεροσυνοδό επειδή θα κάνω καμια βλακεια με τη βαλιτσα; Ας ρεζιλευτω. Θα τα αντιμετωπίσεις όλα όταν γίνουν (αν γίνουν). Σκέψου μόνο τι θα κάνεις τώρα, τις επόμενες ώρες και μην αναλύεις διεξοδικα τι μπορει να πάθεις αυριο. Κατα τ'αλλα, οταν ειμαι μονη μου ανάμεσα σε κόσμο με βοηθαει παρα πολυ να ακουω μουσικη για να αποσπάται η προσοχή μου από τον κόσμο γύρω μου. Μπορείς επίσης να μιλάς στο τηλεφωνο με κάποιον ή να επικοινωνείς μέσω messenger κτλ με φίλους.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Evaki_555

Εκκολαπτόμενο μέλος

Η Evaki_555 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 28 ετών και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 156 μηνύματα.
Απο την περίοδο της εφηβείας μου ημουν ενα παιδι που ανέπτυξα πολυ άγχος. Άγχος για τα μαθήματα και μια τελειομανία, ηθελα να ειμαι τελεια και να μην αποτυγχάνω ώστε να με αγαπούν και να ειμαι αποδεκτή . Με τα χρονια το άγχος επεκτάθηκε και για αλλα ζητήματα, συμηθως απλα πραγματα , τα οποια ομως με γέμιζαν με στρες. Αν αργω πχ καπου (μαθημα, ραντεβου) αγχώνομαι πολυ. Πλέον η κατάσταση αυτη εχει εξελιχθεί παρα πολυ. Νιώθω έντονο άγχος και στρες που δεν μπορω να διαχειριστώ και συχνά σωματοποιειται. Αισθάνομαι πόνους στο στήθος, στο λαιμο, στην καρδια, στο στομάχι, στον θώρακα. Να σημειώσω οτι εχω αναπτυξει αρρωστοφοβια και ολο αυτο μου προσθέτει ακόμη περισσοτερο άγχος που αδυνατώ να αντιμετωπίσω. Συνέχεια κανω άσχημες σκέψεις οτι εχω κατι κακο, καποια κακια αρρώστια. Φοβάμαι παρα πολυ μηπως ολο αυτο το άγχος μου δημιουργήσει κατι. Δεν ξερω τι να κανω... δε θελω να ζω αλλο ετσι με αυτη τη κατάσταση, θελω να γινω καλυτερα και να απαλλαγώ αλλα δεν ξέρω πώς... οι άσχημες σκέψεις και το άγχος ειναι τοσο δυνατα που νιώθω οτι με κυριεύουν .
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

methexys

Τιμώμενο Μέλος

Η methexys αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Αρχιτέκτονας και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 9,088 μηνύματα.
Απο την περίοδο της εφηβείας μου ημουν ενα παιδι που ανέπτυξα πολυ άγχος. Άγχος για τα μαθήματα και μια τελειομανία, ηθελα να ειμαι τελεια και να μην αποτυγχάνω ώστε να με αγαπούν και να ειμαι αποδεκτή . Με τα χρονια το άγχος επεκτάθηκε και για αλλα ζητήματα, συμηθως απλα πραγματα , τα οποια ομως με γέμιζαν με στρες. Αν αργω πχ καπου (μαθημα, ραντεβου) αγχώνομαι πολυ. Πλέον η κατάσταση αυτη εχει εξελιχθεί παρα πολυ. Νιώθω έντονο άγχος και στρες που δεν μπορω να διαχειριστώ και συχνά σωματοποιειται. Αισθάνομαι πόνους στο στήθος, στο λαιμο, στην καρδια, στο στομάχι, στον θώρακα. Να σημειώσω οτι εχω αναπτυξει αρρωστοφοβια και ολο αυτο μου προσθέτει ακόμη περισσοτερο άγχος που αδυνατώ να αντιμετωπίσω. Συνέχεια κανω άσχημες σκέψεις οτι εχω κατι κακο, καποια κακια αρρώστια. Φοβάμαι παρα πολυ μηπως ολο αυτο το άγχος μου δημιουργήσει κατι. Δεν ξερω τι να κανω... δε θελω να ζω αλλο ετσι με αυτη τη κατάσταση, θελω να γινω καλυτερα και να απαλλαγώ αλλα δεν ξέρω πώς... οι άσχημες σκέψεις και το άγχος ειναι τοσο δυνατα που νιώθω οτι με κυριεύουν .

Γιατι δεν πας να το συζητησεις με καποιον ειδικο ψυχολογο; Δεν ειναι ντροπη και στις μερες μας θα επρεπε να μην υπαρχει καν αυτο το ταμπου σχετικα με τους ψυχολογους και τους ψυχιατρους... Η ψυχικη υγεια ειναι εξισου σημαντικη με την σωματικη υγεια. Απο τη στιγμη που επηρεαζεται τοσο πολυ η καθημερινοτητα σου, πρεπει να λυσεις αυτο το προβλημα.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

N.F

Εκκολαπτόμενο μέλος

Η N.F αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Μοντέλο και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 306 μηνύματα.
Απο την περίοδο της εφηβείας μου ημουν ενα παιδι που ανέπτυξα πολυ άγχος. Άγχος για τα μαθήματα και μια τελειομανία, ηθελα να ειμαι τελεια και να μην αποτυγχάνω ώστε να με αγαπούν και να ειμαι αποδεκτή . Με τα χρονια το άγχος επεκτάθηκε και για αλλα ζητήματα, συμηθως απλα πραγματα , τα οποια ομως με γέμιζαν με στρες. Αν αργω πχ καπου (μαθημα, ραντεβου) αγχώνομαι πολυ. Πλέον η κατάσταση αυτη εχει εξελιχθεί παρα πολυ. Νιώθω έντονο άγχος και στρες που δεν μπορω να διαχειριστώ και συχνά σωματοποιειται. Αισθάνομαι πόνους στο στήθος, στο λαιμο, στην καρδια, στο στομάχι, στον θώρακα. Να σημειώσω οτι εχω αναπτυξει αρρωστοφοβια και ολο αυτο μου προσθέτει ακόμη περισσοτερο άγχος που αδυνατώ να αντιμετωπίσω. Συνέχεια κανω άσχημες σκέψεις οτι εχω κατι κακο, καποια κακια αρρώστια. Φοβάμαι παρα πολυ μηπως ολο αυτο το άγχος μου δημιουργήσει κατι. Δεν ξερω τι να κανω... δε θελω να ζω αλλο ετσι με αυτη τη κατάσταση, θελω να γινω καλυτερα και να απαλλαγώ αλλα δεν ξέρω πώς... οι άσχημες σκέψεις και το άγχος ειναι τοσο δυνατα που νιώθω οτι με κυριεύουν .

Αντιμετωπίζω και εγώ μια παρόμοια κατάσταση και τώρα είμαι στην διαδικασία της ίασης. Θα σου δώσω μερικές συμβουλές από την δική μου εμπειρία. Δυστυχώς και εμένα μου είχαν κάνει πλύση εγκέφαλου ότι είμαστε υπεύθυνοι για τις πράξεις μας και στην ζωή προχωράς μόνο με σκληρή δουλεία. Αποτέλεσμα άγχος, νεύρα και οργή. Τελικά μέσα από την ίδια την ζωή συνειδητοποίησα ότι δεν είμαστε ποτέ 100% υπεύθυνοι για τις πράξεις και τα πράγματα δεν εξαρτιούνται πάντοτε από εμάς. Κάνεις ότι μπορείς σαν άνθρωπος και όπως σου έρθουνε ,οι δυσκολίες είναι για να ξεπερνιούνται. Τώρα για όλα αυτά τα ψυχοσωματικά που νιώθεις είναι απολύτως φυσιολογικό το σώμα και η ψυχή είναι ένα και επηρεάζονται. Εγώ στις πολύ χάλια στιγμές μου που ένιωθα αυτές τι σκέψεις και τα συναισθήματα να με πνίγουν ένα πράγμα βοήθησε μόνο. Ο Θεός. Θες να το πιστέψεις θες όχι. Θυμάμαι ένα μεσημέρι να νιώθω ένα βάρος σαν πέτρα στο στήθος από το άγχος και μια πίεση στο κεφάλι σαν πονοκέφαλος, και εκεί που προσπαθούσα να χαζέψω στο youtube βλέπω ένα βίντεο ενός Σέρβου καλόγερου για την κατάθλιψη και το άγχος και κάπου εκεί άρχισε να αλλάζει η σκέψη μου και να βάζω ένα φρένο σε όλο αυτό το χάλι. Το δουλεύω ακόμα βέβαια αλλά πραγματικά όλο αυτό μέσα στο μυαλό μας είναι, μόνοι μας το δημιουργούμε.
Δεν ξέρω τι άλλο να σου πω γιατί σε καταλαβαίνω απόλυτα αλλά κοίταξε να μιλήσεις και σε κάποιον φίλο, συγγενή ίσως με το να πείς τις ανησυχίες σου σε βοηθήσει να απαλλαγείς από όλο αυτό.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Chem2000

Διάσημο μέλος

Η Chem2000 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 23 ετών, επαγγέλεται Μεταπτυχιακός Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Νίκαια (Αττική). Έχει γράψει 2,871 μηνύματα.
Καλησπέρα σε όλους.Γνωρίζω πως δεν είστε ούτε ειδικοί ούτε ψυχολόγοι για να μου κάνετε ψυχανάλυση αλλά ειλικρινά νιώθω ότι πνίγομαι τις τελευταίες μέρες,ίσως επειδή κοντεύουν τα αποτελέσματα των βάσεων.Αρχικά θέλω να σας πω τι μου συμβαίνει τις τελευταίες μέρες,γενικά τι σκέφτομαι.
Κατά πρώτο λόγο,πριν 1 εβδομάδα χώρισα με ένα παιδί που ήμασταν 1 χρόνο μαζί.Η αλήθεια είναι ότι με πείραξε πολύ,αλλά προσπαθώ να σκεφτώ λογικά και να μην αφήνω τα συναισθήματα μου να με ελέγχουν και να με χαντακώνουν.Ο λόγος που χωρίσαμε ήταν πως είχε βαρεθεί και πως τώρα που έδωσα πανελλήνιες,υπάρχει περίπτωση να φύγω και δε θα ξέρει με ποιον είμαι και τι θα κάνω(ουσιαστικά δεν μου είχε εμπιστοσύνη,κάτι στο οποίο στηρίζεται και θεμελιώνεται μια σχέση)..Εννοείται συμφώνησα,όσο και να με πονούσε,διότι εφόσον πίστεψε ότι αν πάω αλλού θα τον ξεχάσω,σήμαινε ότι δε με ήξερε τόσο καλά όσο πίστευα.Ωστόσο,παρά το χωρισμό,μου στέλνει κάθε μέρα να ρωτήσει πως είμαι και τι κάνω.
Επίσης,υπερσκέφτομαι και υπεραναλύω καταστάσεις.Σε δυο βδομάδες βγαίνουν οι βάσεις και ειλικρινά νιώθω μια τεράστια κυκλοθυμία.Θα σας εξηγήσω γιατί:
Η Χημεία μου αρέσει πάρα πολύ,πραγματικά θα μπορούσα να σπαταλήσω ώρες διαβάζοντας οποιονδήποτε κλάδο της.Για αυτόν τον λόγο και την έβαλα πρώτη επιλογή.Ωστόσο υπάρχει πιθανότητα να μην την πιάσω.Δυστυχώς δεν έβαλα το χημικό στην Κρήτη,διότι θεωρώ ότι είναι πολύ μακριά και τα μεταφορικά για να επιστρέφω,αν χρειαστεί κάτι,στην Αθήνα,θα είναι πολλά.Υπάρχουν πιθανότητες για Γιάννενα,ωστόσο το μέσα μου μου λέει ότι δε θα περάσω και ανησυχώ πολύ.Πανελλήνιες δεν έχει περάσει από το μυαλό μου να ξαναδώσω γιατί το αποτέλεσμα μπορεί να μην είναι το ίδιο με φέτος και η ψυχική κούραση είναι το χειρότερο μου.Επιπλέον,θέλω να περάσω εκτός Αθήνας για πάρα πολλούς λόγους.Πρώτον,θα μάθω να είμαι ανεξάρτητη και δε θα χρειάζεται να τα περιμένω όλα από τους γονείς μου,με λίγα λόγια θα κινητοποιηθώ.Δεύτερον,θα μάθω να διαχειρίζομαι καταστάσεις μόνη μου,κάτι το οποίο θα με κάνει πιο ώριμη και συνειδητοποιημένη.Τρίτον,θα μάθω να διαχειρίζομαι μόνη τα χρήματα,και θα εξοικονομώ όσα πιστεύω ότι πρέπει.Τέταρτον,θα κοινωνικοποιηθώ και χίλια δυό άλλα.
Βέβαια,εκτός από χημεία έχω βάλει και το βιοϊατρικών επιστημών στο ΠΔΑ το οποίο έχει αρκετή χημεία και το πιάνω σίγουρα.Ωστόσο το συγκεκριμένο πανεπιστήμιο εκτός του ότι βρίσκεται στην Αθήνα,βρίσκεται και σε κοντινή απόσταση από το πατρικό μου σπίτι.Ειλικρινά,χωρίς να θέλω να κινδυνολογήσω,νιώθω πως αν μείνω Αθήνα θα επαναπαυτώ,αφού θα συνεχίσω να ζω με τους γονείς μου,και δε θα μάθω όσα προανέφερα(επίσης θα υπάρχει έλεγχος).Ξέρω πως πολλοί θα μου πείτε πως μπορώ να συζητήσω με τους γονείς μου αν συμβεί το ενδεχόμενο αυτό,αλλά και πάλι,θα είναι πολύ άβολο για μένα να θέλω μια φορά να βγω έξω και να μου κάνουν εξονυχιστικό έλεγχο(με ποιον βγαίνεις,που πας,τι ώρα είναι αυτή που ήρθες).Δε λέω οτι θέλω να πάω Γιάννενα,για να ζήσω την άσωτη ζωή,προς θεού,απλά θέλω τις αποφάσεις να τις παίρνω εγώ με ό,τι κόστος και αν υπάρξει.Κάτι τέτοιο δε θα συμβεί αν μένω μαζί τους καθ'όλη τη διάρκεια της φοιτητικής μου ζωής.Ούτως ή άλλως το συγκεκριμένο τμήμα,παρά τη χημεία που έχει,δε θα με κάνει χημικό :( .
Επιπρόσθετα,έχω αγοραφοβία και κοινωνική φοβία,πράγματα τα οποία μου κάνουν την καθημερινότητα κάπως δύσκολη.Όπως είπα και πριν θέλω να φύγω από εδώ όχι μονο για τους παράπανω λόγους,αλλά επειδή πιστεύω ακράδαντα οτι αν πάω κόντρα στις φοβίες αυτές φεύγοντας από τους γονείς μου ίσως να καλυτερέψει την κατάσταση μου.Γενικά είμαι της άποψης οτι πρέπει να πηγαίνουμε κόντρα στις φοβίες μας!
Τέλος πάντων,ας γυρίσουμε στο τώρα.Γράφω όλο αυτό το κατεβατό γιατί λίγο πριν αρχίσω να γράφω με έπιασε δύσπνοια.Είχε καιρό να με πιάσει,από το χειμώνα,και δε ξέρω τι θα γίνει.Μου έχουν πέσει όλα μαζεμένα και δε ειλικρινά έχω κακό προαίσθημα για ό,τι επακολουθήσει στη πορεία..Συγνώμη για το κατεβατό :(
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Dreamer_SW

Διάσημο μέλος

Η Dreamer_SW αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 28 ετών, επαγγέλεται Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 3,832 μηνύματα.
Γιώτα μου, δεν θα πω πολλά ούτε το ότι σε νιώθω και σε καταλαβαίνω βοηθάει, μιας και περίπου νιώθω και σκέφτομαι τα ίδια για άλλα πράγματα αλλά και για παρόμοια όσον αφορά την σχολή μου στην παρούσα φάση. Μάλιστα και εγώ αυτές τις ημέρες επειδή είμαι κάπως με πολλά θέματα αλλά και με το θέμα των σπουδών βιώνω συνέχεια παρόμοια περιστατικά με το δικό σου τώρα. Όλη μέρα σήμερα είμαι με πονοκέφαλο. Όσον αφορά αυτό που λες με την δύσπνοια είναι κάπως γνώριμο κομμάτι και για εμένα διότι είναι σαν σου κόβεται ο αέρας και νιώθεις ότι θα πάθεις ανακοπή. Εμένα με πιάνει διαρκώς αυτό μόνο του ή σε συνδυασμό με κράμπες στο στομάχι όταν αγχώνομαι με ταχυπαλμία και κρύα χέρια αλλά δεν ξέρω εάν αυτό αρκεί ώστε να διαγνωσθεί ότι είναι κρίση πανικού. Εμένα με βοηθάει όταν με πιάνουν τέτοια αναπνοές από το διάφραγμα αργά και σταθερά ή αν δεν μπορώ αυτά να κλάψω προκειμένου να ξεσπάσω βέβαια άλλοτε έχω νεύρα και δυσκολεύομαι να το διαχειριστώ.! Γνωρίζω πως όταν "βιώνεις" αυτά τα συναισθήματα ίσως να πανικοβάλλεσαι και να νιώθεις τρομερά άσχημα μετά ειδικά όταν παθαίνεις κρισούλες σε κόσμο.

Ξέρω ότι ενδιαφέρεσαι και αγαπάς το χημικό έχεις όμως σκεφτεί εναλλακτικές λύσεις ότι πχ τελειώνοντας κάτι παρεμφερές μπορείς να κάνεις μεταπτυχιακό πάνω σε ένα συγκεκριμένο κομμάτι που να σου αρέσει πάνω στην χημεία ή να δώσεις κατατακτήριες; Επίσης πες ότι δεν περάσεις χημικό, έχεις σκεφτεί την λύση του 10% του χρόνου; :/: Αλλά πάραυτα ναι καταλαβαίνω πως είναι να προσπάθησες τόσο και να μην πιάσεις τον στόχο σου για λίγο. Αλλά ποτέ δεν ξέρεις πως μπορεί να τα φέρει η μοίρα. Μπορεί να την πιάσεις την σχολή. Μπορεί και όχι δες τις εναλλακτικές πάνω και που ξέρεις μπορεί σε κάποια σχολή που να περάσεις να σου τραβήξει εξίσου το ενδιαφέρον <3 Πάντως εγώ είμαι σίγουρη ότι ό,τι και εάν γίνει θα τα πας περίφημα και θα κάνεις αυτό που αγαπάς είτε με τον έναν είτε με τον άλλον τρόπο.

Για το θέμα των γονιών δεν θα πω κάτι, αλλά το κλισέ ναι σε κατανοώ απόλυτα πως είναι η όλη φάση. Μακάρι να γίνει κάτι ώστε να τα ξεπεράσεις όσο πιο ανώδυνα ή τουλάχιστον να μην σε επηρεάζουν αρνητικά για το υπόλοιπο της ζωής σου .

Θες να μας πεις πιο συγκεκριμένα τι κακό προαίσθημα έχεις ;
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

Dreamer_SW

Διάσημο μέλος

Η Dreamer_SW αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 28 ετών, επαγγέλεται Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 3,832 μηνύματα.
Όταν αντιλαμβάνεσαι ότι υπάρχουν 2 επιλογές : Ή θα σταματήσεις να άγχεσαι ή θα συνεχίσεις να άγχεσαι και θα καταλήξεις αργά ή γρήγορα στα επείγοντα :/: Αποφασίζεις και παίρνεις!

Σας έχει τύχει λόγω άγχους, να βγάζετε 2-3 σπυράκια που οφείλονται καθαρά σε ψυχολογικό παράγοντα; Μου είχε τύχει όταν ήμουν πολύ μικρή που είχα γεμίσει παντού αλλά και τώρα που ευτυχώς έχουν περιοριστεί σε 3-4 πίσω στην πλάτη. Ελπίζω μην ξεσπάσουν και αλλού και ελπίζω να φύγουν σύντομα!
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

chester20080

Περιβόητο μέλος

Ο Μπάμπης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 28 ετών και επαγγέλεται Η.Μ.Μ.Υ.. Έχει γράψει 5,443 μηνύματα.
FB_IMG_1701372699185.jpg


άλλη μια πρωτιά
και μετά μιλάμε για επενδύσεις, ανάπτυξη και ποιότητα ζωής.
 

touvlo

Πολύ δραστήριο μέλος

Η touvlo αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Γερμανία (Ευρώπη). Έχει γράψει 819 μηνύματα.
Προχθές το βράδυ ειχα για 3η φορά στη ζωή μου, έλλειψη αέρα στον ύπνο μου. Στο παρελθόν δεν είχα δώσει σημασία, γιατί νόμισα πως στραβοκοιμόμουν και καποα σταγόνα σάλιο πηγε σε λάθος σημείο και πνίγηκα. Την 3η φορά όμως πήγα στο γιατρό. Δεν μπορούσα να πάρω αναπνοή, σα κάτι να έφραζε το δρόμο προς τα πνευμόνια. Πνίξιμο κανονικό δηλαδή είχα, επί περίπου 2 λεπτά.
Η παθολόγος μου δεν το πήρε καθόλου αψήφιστα. Με έστειλε να κάνω μια σειρά από εξετασεις και με έστειλε σε ΩΡΛ. Αυτός λοιπόν, είπε, πως τα βλέπει όλα καθαρά. Δεν υπάρχει φλέγμα, τα ιγμόρια είναι καθαρά, γενικά όλοι οι αναπνευστικοί οδοί είναι ανοιχτοί. Μου έβαλε μια σειρά εξετασεων και αυτός, ανάμεσα τους υπνική άπνοια. Είπε πως υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να συσπάστηκαν οι μύες, έπαθαν κράμπα, δηλαδή έφραξαν οι ίδιοι οι μύες την αναπνευστική οδό! Τα συμπτώματα είναι ακριβώς τέτοια και λόγω του αυξημένου άγχους συτό τον καιρό, μάλλον εκεί οδηγούμαστε.
Θα κάνουμε όλες τις εξετάσεις και στο τέλος θα δούμε. Και μου έλεγε για μια νευρολογική κλινική, που γίνονται θεραπείες με ραντεβού, όπου χαλαρώνουν με ηλεκτρόδια συγκεκριμένους μύες. Παιδιά, τι λέει ο άνθρωπος; Τι είναι αυτό; Θα μου κάνουν κανένα ηλεκτροσόκ; Φοβάμαι!
Τελος πάντων, ας δούμε τι θα δείξουν οι εξετασεις και βλέπουμε. Ως τότε μου έδωσε να πίνω μαγνήσιο, για να μην παθαίνω κράμπες
 
Τελευταία επεξεργασία:

Aura

Διάσημο μέλος

Η Aura αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 3,022 μηνύματα.
Προχθές το βράδυ ειχα για 3η φορά στη ζωή μου, έλλειψη αέρα στον ύπνο μου. Στο παρελθόν δεν είχα δώσει σημασία, γιατί νόμισα πως στραβοκοιμόμουν και καποα σταγόνα σάλιο πηγε σε λάθος σημείο και πνίγηκα. Την 3η φορά όμως πήγα στο γιατρό. Δεν μπορούσα να πάρω αναπνοή, σα κάτι να έφραζε το δρόμο προς τα πνευμόνια. Πνίξιμο κανονικό δηλαδή είχα, επί περίπου 2 λεπτά.
Η παθολόγος μου δεν το πήρε καθόλου αψήφιστα. Με έστειλε να κάνω μια σειρά από εξετασεις και με έστειλε σε ΩΡΛ. Αυτός λοιπόν, είπε, πως τα βλέπει όλα καθαρά. Δεν υπάρχει φλέγμα, τα ιγμόρια είναι καθαρά, γενικά όλοι οι αναπνευστικοί οδοί είναι ανοιχτοί. Μου έβαλε μια σειρά εξετασεων και αυτός, ανάμεσα τους υπνική άπνοια. Είπε πως υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να συσπάστηκαν οι μύες, έπαθαν κράμπα, δηλαδή έφραξαν οι ίδιοι οι μύες την αναπνευστική οδό! Τα συμπτώματα είναι ακριβώς τέτοια και λόγω του αυξημένου άγχους συτό τον καιρό, μάλλον εκεί οδηγούμαστε.
Θα κάνουμε όλες τις εξετάσεις και στο τέλος θα δούμε. Και μου έλεγε για μια νευρολογική κλινική, που γίνονται θεραπείες με ραντεβού, όπου χαλαρώνουν με ηλεκτρόδια συγκεκριμένους μύες. Παιδιά, τι λέει ο άνθρωπος; Τι είναι αυτό; Θα μου κάνουν κανένα ηλεκτροσόκ; Φοβάμαι!
Τελος πάντων, ας δούμε τι θα δείξουν οι εξετασεις και βλέπουμε. Ως τότε μου έδωσε να πίνω μαγνήσιο, για να μην παθαίνω κράμπες
Έχει κάνει η μαμά μου , δεν είναι τίποτα, σου βάζει κάτι καλώδια και μετά εσύ κοιμάσαι :P

Και μετά σου δίνουν μασκάκι για τον ύπνο αν χρειάζεται.

Αν είναι αυτό βασικά δεν ξέρω
 

fockos

Επιφανές μέλος

Ο fockos αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Νευρολόγος και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 15,088 μηνύματα.
Προχθές το βράδυ ειχα για 3η φορά στη ζωή μου, έλλειψη αέρα στον ύπνο μου. Στο παρελθόν δεν είχα δώσει σημασία, γιατί νόμισα πως στραβοκοιμόμουν και καποα σταγόνα σάλιο πηγε σε λάθος σημείο και πνίγηκα. Την 3η φορά όμως πήγα στο γιατρό. Δεν μπορούσα να πάρω αναπνοή, σα κάτι να έφραζε το δρόμο προς τα πνευμόνια. Πνίξιμο κανονικό δηλαδή είχα, επί περίπου 2 λεπτά.
Η παθολόγος μου δεν το πήρε καθόλου αψήφιστα. Με έστειλε να κάνω μια σειρά από εξετασεις και με έστειλε σε ΩΡΛ. Αυτός λοιπόν, είπε, πως τα βλέπει όλα καθαρά. Δεν υπάρχει φλέγμα, τα ιγμόρια είναι καθαρά, γενικά όλοι οι αναπνευστικοί οδοί είναι ανοιχτοί. Μου έβαλε μια σειρά εξετασεων και αυτός, ανάμεσα τους υπνική άπνοια. Είπε πως υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να συσπάστηκαν οι μύες, έπαθαν κράμπα, δηλαδή έφραξαν οι ίδιοι οι μύες την αναπνευστική οδό! Τα συμπτώματα είναι ακριβώς τέτοια και λόγω του αυξημένου άγχους συτό τον καιρό, μάλλον εκεί οδηγούμαστε.
Θα κάνουμε όλες τις εξετάσεις και στο τέλος θα δούμε. Και μου έλεγε για μια νευρολογική κλινική, που γίνονται θεραπείες με ραντεβού, όπου χαλαρώνουν με ηλεκτρόδια συγκεκριμένους μύες. Παιδιά, τι λέει ο άνθρωπος; Τι είναι αυτό; Θα μου κάνουν κανένα ηλεκτροσόκ; Φοβάμαι!
Τελος πάντων, ας δούμε τι θα δείξουν οι εξετασεις και βλέπουμε. Ως τότε μου έδωσε να πίνω μαγνήσιο, για να μην παθαίνω κράμπ
το μόνο που μπορεί να σχετίζεται είναι υπνικής - άπνοια και για να διαγνωστεί αυτό γίνεται απο πνευμονολόγο συνήθως και λέγεται τεστ ύπνου. Τώρα τις θεραπείες αυτές δεν τις ξέρω. Το αλλο ειναι αγχος και πας σε ψυχίατρο που θα κρίνει αν θα σου βάλει καποιο ήπιο αγχολυτικό
 

touvlo

Πολύ δραστήριο μέλος

Η touvlo αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Γερμανία (Ευρώπη). Έχει γράψει 819 μηνύματα.
το μόνο που μπορεί να σχετίζεται είναι υπνικής - άπνοια και για να διαγνωστεί αυτό γίνεται απο πνευμονολόγο συνήθως και λέγεται τεστ ύπνου. Τώρα τις θεραπείες αυτές δεν τις ξέρω. Το αλλο ειναι αγχος και πας σε ψυχίατρο που θα κρίνει αν θα σου βάλει καποιο ήπιο αγχολυτικό
Ευχαριστώ. Θα σου πω νεώτερα, αλλά μάλλον στο τέλος Φεβρουαρίου. Αυτή και την αλλη βδομάδα έχω εξετασεις , έπειτα φεύγω και επιστρέφω τέλος του μήνα.
Το τεστ ύπνου θα μου το κάνει αυτη την εβδομάδα ο ΩΡΛ. Θα μου δώσει την Πέμπτη το μηχάνημα.
 

touvlo

Πολύ δραστήριο μέλος

Η touvlo αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Γερμανία (Ευρώπη). Έχει γράψει 819 μηνύματα.
το τεστ ύπνου έγινε. Ήταν πολύ ενοχλητικό, δεν ξέρω, τι έδειξε, θα μου πει στις 27 του μήνα.
Εχθές πάλι πήγα να πνιγω. Μια φίλη από ένα γκρουπ στο ίντερνετ, μου έστειλε ασκήσεις διαφραγματικής αναπνοής. Είχαμε κάνει και στη γιόγκα, τις ήξερα. Εχθές τις εφάρμοσα, αμέσως μόλις πήγε το <<κάτι>> στο λαιμό και το πρόλαβα, δεν πνίγηκα. Άνοιξε ο λάρυγγας μια χαρά. Εγώ έχω την εντύπωση, πως εκτός από άγχος, που πάντα είχα και έχω, είναι και κάτι που μου <<γαργαλά>> το λαιμό. Τον τελευταίο καιρό πίνω τσάι με γλυκόρυζα. Μ αρεσει πολύ, αλλά νοιωθω ένα γαργάλημα. Μήπως έχω καμιά αλλεργία;;;;
Όταν ολοκληρωθούν οι εξετασεις, τελος Φλεβάρη, θα σας ενημερώσω
 

touvlo

Πολύ δραστήριο μέλος

Η touvlo αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Γερμανία (Ευρώπη). Έχει γράψει 819 μηνύματα.
Λοιπόν, οι εξετασεις ολοκληρωθηκαν για την <κρίση αναπνοής> (Atemnot) όπως το χαρκτήρισε η γιατρός. Όλα είναι πολύ καλά! Επομένως η αιτία είναι νευρολογικής φύσης. Δε θα κάνω καμια θεραπεία. Η νευρολόγος δε θεώρησε την περίπτωση σοβαρή, για να πάρω φάρμακο, ή να κάνω θεραπεία. Εφόσον γνωρίζω την αιτία του άγχους, να το καταπολεμήσω, είπε. Απλά που τα βλέπουν οι γιατροί όμως!
Συνεχίζω το μαγνήσιο συν βιταμινη Β1, Β6, Β12. Υπάρχει σκεύασμα με όλα μέσα. Αυτά! :bye2:
 

Samael

Τιμώμενο Μέλος

Ο Samael αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Η.Μ.Μ.Υ. και μας γράφει απο Πειραιάς (Αττική). Έχει γράψει 10,062 μηνύματα.
το τεστ ύπνου έγινε. Ήταν πολύ ενοχλητικό, δεν ξέρω, τι έδειξε, θα μου πει στις 27 του μήνα.
Εχθές πάλι πήγα να πνιγω. Μια φίλη από ένα γκρουπ στο ίντερνετ, μου έστειλε ασκήσεις διαφραγματικής αναπνοής. Είχαμε κάνει και στη γιόγκα, τις ήξερα. Εχθές τις εφάρμοσα, αμέσως μόλις πήγε το <<κάτι>> στο λαιμό και το πρόλαβα, δεν πνίγηκα. Άνοιξε ο λάρυγγας μια χαρά. Εγώ έχω την εντύπωση, πως εκτός από άγχος, που πάντα είχα και έχω, είναι και κάτι που μου <<γαργαλά>> το λαιμό. Τον τελευταίο καιρό πίνω τσάι με γλυκόρυζα. Μ αρεσει πολύ, αλλά νοιωθω ένα γαργάλημα. Μήπως έχω καμιά αλλεργία;;;;
Όταν ολοκληρωθούν οι εξετασεις, τελος Φλεβάρη, θα σας ενημερώσω
Acid reflux maybe ?
 

chrisjhon02

Διάσημο μέλος

Ο chrisjhon02 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 2,710 μηνύματα.
Το άγχος σκοτώνει, είναι γνωστό. Ο άνθρωπος, σαν καλό θηλαστικό, δεν έχει φτιαχτεί για να στρεσάρεται συνεχώς για μεγάλα χρονικά διαστήματα (η τράπεζα θα μου πάρει το σπίτι, πρέπει να περάσω το μάθημα).

Με το άγχος μπαίνεις σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, το πεπτικό σύστημα δεν λειτουργεί στο μέγιστο καθώς δεν έχει νόημα η πέψη του φαγητού όταν αντιμετωπίζεις μια τίγρη, το ανοσοποιητικό υπολειτουργεί καθώς ξανά, δεν έχει νόημα η καταστροφή καρκινικών κυττάρων όταν πρέπει να ξεφύγεις από μια απειλή.

Είναι θετικό που πλέον δεν πεθαίνουμε από γρίπες όπως το 1918 αλλά πλέον πεθαίνουμε από την συσσώρευση βλαβών που προκαλεί το χρόνιο στρες (στις δυτικές χώρες τουλάχιστον).

Τα κακά νέα: Η Ελλάδα έχει τους πιο στρεσαρισμένους κατοίκους. Πάλι μια πρωτιά.

 
Τελευταία επεξεργασία:

amarelia

Διάσημο μέλος

Η amarelia αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,678 μηνύματα.
Πολλές φορές το άγχος είναι και σιωπηλό δηλαδή δεν καταλαβαίνεις πως το έχεις και εκδηλώνεται πάρα πολλές φορές με ψυχοσωματικά.
Κι αυτό είναι το πιο ύπουλο καθώς ζείς μαζί του για χρόνια είσαι συνεχώς σε μια κατάσταση fight or flight και νομίζεις πως έτσι είσαι ή έτσι είναι το νορμάλ.

Όντας πολύ αγχώδες άτομο που κατά καιρούς έχω περάσει από όλα τα στάδια του άγχους και του στρές και έντονων κρίσεων πανικού, δεν ξέρω ποια είναι η μόνιμη λύση ειδικά στον σημερινό κόσμο.

Νιώθω πως αυτή είναι η νόρμα του καιρού μας.
 

Samael

Τιμώμενο Μέλος

Ο Samael αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Η.Μ.Μ.Υ. και μας γράφει απο Πειραιάς (Αττική). Έχει γράψει 10,062 μηνύματα.
Πολλές φορές το άγχος είναι και σιωπηλό δηλαδή δεν καταλαβαίνεις πως το έχεις και εκδηλώνεται πάρα πολλές φορές με ψυχοσωματικά.
Κι αυτό είναι το πιο ύπουλο καθώς ζείς μαζί του για χρόνια είσαι συνεχώς σε μια κατάσταση fight or flight και νομίζεις πως έτσι είσαι ή έτσι είναι το νορμάλ.

Όντας πολύ αγχώδες άτομο που κατά καιρούς έχω περάσει από όλα τα στάδια του άγχους και του στρές και έντονων κρίσεων πανικού, δεν ξέρω ποια είναι η μόνιμη λύση ειδικά στον σημερινό κόσμο.

Νιώθω πως αυτή είναι η νόρμα του καιρού μας.
Δεν υπάρχει μόνιμη λύση, μόνο cope υπάρχει σε καθημερινό επίπεδο. Αυτό μπορεί να γίνει με δύο τρόπους, είτε δημιουργόντας την ψευδαίσθηση του ελέγχου, είτε προσπαθώντας να εντάξεις στην καθημερινότητα δραστηριότητες που σου αποσπούν την προσοχή και σε χαλαρώνουν.

Τρομερά τυχεροί όσοι ζουν χωρίς άγχος πάντως :\.
 

touvlo

Πολύ δραστήριο μέλος

Η touvlo αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Γερμανία (Ευρώπη). Έχει γράψει 819 μηνύματα.
Πολλές φορές το άγχος είναι και σιωπηλό δηλαδή δεν καταλαβαίνεις πως το έχεις και εκδηλώνεται πάρα πολλές φορές με ψυχοσωματικά.
Κι αυτό είναι το πιο ύπουλο καθώς ζείς μαζί του για χρόνια είσαι συνεχώς σε μια κατάσταση fight or flight και νομίζεις πως έτσι είσαι ή έτσι είναι το νορμάλ.

Όντας πολύ αγχώδες άτομο που κατά καιρούς έχω περάσει από όλα τα στάδια του άγχους και του στρές και έντονων κρίσεων πανικού, δεν ξέρω ποια είναι η μόνιμη λύση ειδικά στον σημερινό κόσμο.

Νιώθω πως αυτή είναι η νόρμα του καιρού μας.
kai για μένα, αυτό είναι το νορμάλ.
Εγώ εκτονώνομαι όταν χορεύω. Κάνω και αθλητισμό, πλέον μόνο τζοκινγκ, κολύμπι, ποδήλατο, αλλά σαν τον χορό δεν έχει! Νομίζω αυτή είναι η λύση
 

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

Top