Χωρισμός λόγω δουλειάς και απόστασης - πιθανή εγκυμοσύνη

Marcia23

Νεοφερμένος

Η Marcia23 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 25 ετών. Έχει γράψει 5 μηνύματα.
Δεν είναι ότι θέλω τόσο πολύ να είμαστε μαζί αυτή τη στιγμή επειδή ξέρω ότι αφού εμφανίστηκαν δυσκολίες θα συνεχίσουν να υπάρχουν και μπορεί να γίνω χειρότερα συνεχίζοντας κάτι που δεν είναι λειτουργικό σε αυτή τη φάση.
Απλά σκέφτομαι, εάν το τεστ βγει θετικό, ότι θέλω να κρατήσω το παιδί επειδή δεν το θεωρώ σωστό και σίγουρα θα έχω υποστήριξη από την οικογένεια μου.
Άλλωστε και εκείνος μου είπε, επειδή το συζητήσαμε, να είμαι ψύχραιμη και ότι σε αυτό είμαστε μαζί. Για αυτό είπα για τα ωμά σχόλια επειδή ξέρω ότι νοιάζεται αλλά οι συνθήκες δεν ευνοούν και δεν θέλει να πληγωθώ. Άλλος στη θέση του με αυτά τα δεδομένα μπορούσε να είχε εξαφανιστεί και δικαίωμα του θα ήταν αλλά λάθος για εμένα.
Είμαι σίγουρη ότι κάποιοι μπορεί να είχατε μια στιγμή σχέση από απόσταση και να με καταλάβαιτε.
Πραγματικά βρίσκομαι σε πολλή δύσκολη θέση επειδή ούτε θέλω να τον δεσμεύσω, έχουμε όλη τη ζωή μπροστά μας, αλλά ούτε και να σκοτώσω μια ζωούλα. Για αυτό δεν ξέρω τι να κάνω!!
 

Εχέμυθη

Περιβόητο μέλος

Η Εχέμυθη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 5,863 μηνύματα.
Ακριβώς επειδή η θέση της είναι υπερβολικά δύσκολη και - αν είναι όντως έγκυος - όποια απόφαση και να πάρει, πάντα θα τη βασανίζει το "τι θα γινόταν αν έκανα το αντίθετο", πρέπει να γίνει πολύ σκληρή και αυστηρή με τον εαυτό της για να τα φέρει εις πέρας.

Η φρίκη και ο πανικός ποτέ δε βοήθησαν κανέναν, γι' αυτό και πρέπει να γίνει λίγο πιο δεκτική στα άσχημα σχόλια και να χαίρεται που υπάρχουν άνθρωποι που της τα λένε έξω απ' τα δόντια.

Όπως είπα δεν με ενοχλεί το ύφος του καθενα απλά η έκτρωση όπως και να έχει είναι ένα χειρουργείο δύσκολο και ψυχοφθόρο και είναι λογικό η σκέψη της εγκυμοσύνης ή της έκτρωσης να της προκαλεί πανικό. Συμφωνώ ότι ο πανικός δε βοήθησε κανένα ωστόσο το νά είσαι ψύχραιμος σε μία τέτοια περίπτωση ειδικά αν δεν έχεις ανθρώπους να σε στηρίζουν είναι κάτι εξαιρετικά δύσκολο και ίσως γι αυτό να στράφηκε εδώ. Τωρα προφανώς δεν άκουσε αυτά που ήθελε και είναι οκ γιατί ο καθένας έχει τίς απόψεις του.
 

Agaphbou

Περιβόητο μέλος

Η Αγάπη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 26 ετών. Έχει γράψει 5,328 μηνύματα.
Όπως είπα δεν με ενοχλεί το ύφος του καθενα απλά η έκτρωση όπως και να έχει είναι ένα χειρουργείο δύσκολο και ψυχοφθόρο και είναι λογικό η σκέψη της εγκυμοσύνης ή της έκτρωσης να της προκαλεί πανικό. Συμφωνώ ότι ο πανικός δε βοήθησε κανένα ωστόσο το νά είσαι ψύχραιμος σε μία τέτοια περίπτωση ειδικά αν δεν έχεις ανθρώπους να σε στηρίζουν είναι κάτι εξαιρετικά δύσκολο και ίσως γι αυτό να στράφηκε εδώ. Τωρα προφανώς δεν άκουσε αυτά που ήθελε και είναι οκ γιατί ο καθένας έχει τίς απόψεις του.

Ε δε νομίζω να πιστεύει κανείς εδώ μέσα ότι είναι εύκολο, αλλά επίσης δε νομίζω ότι παρεξηγήθηκε γι' αυτό. Μάλλον αυτό που την πείραξε πιο πολύ ήταν ότι της απομυθοποίησαν τον πρώην της και τον λόγο που έληξε η σχέση της.
 

_Σταύρος_

Δραστήριο μέλος

Ο Σταύρος, χωρίς _ _ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Ελεύθερος επαγγελματίας και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 701 μηνύματα.
Ε δε νομίζω να πιστεύει κανείς εδώ μέσα ότι είναι εύκολο, αλλά επίσης δε νομίζω ότι παρεξηγήθηκε γι' αυτό. Μάλλον αυτό που την πείραξε πιο πολύ ήταν ότι της απομυθοποίησαν τον πρώην της και τον λόγο που έληξε η σχέση της.
Τίποτα δεν είναι, σε 2 ώρες φεύγετε αγκαλίτσα σα να μη συνέβη τίποτα. Όσο για την....αντίδραση της κοπέλας, γιάντα ωρέ μου θυμίζει τόσο έντονα εκείνης (δεν θυμάμαι νικ) που ο σύζυγος ήταν μανιακός με το κουμάρι (τζόγος) :hehe:
 

Agaphbou

Περιβόητο μέλος

Η Αγάπη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 26 ετών. Έχει γράψει 5,328 μηνύματα.
Τίποτα δεν είναι, σε 2 ώρες φεύγετε αγκαλίτσα σα να μη συνέβη τίποτα. Όσο για την....αντίδραση της κοπέλας, γιάντα ωρέ μου θυμίζει τόσο έντονα εκείνης (δεν θυμάμαι νικ) που ο σύζυγος ήταν μανιακός με το κουμάρι (τζόγος) :hehe:

Της Maryjane. Ε γιατί συνήθως τα άτομα που αναλώνονται σε τέτοιες σχέσεις και καταλήγουν με λάθος συντρόφους, σε δύσκολες καταστάσεις κτλ είναι πιο επιεική με τους γύρω τους ή απλώς εθελοτυφλούν. Για να δεχτεί κάποιος με προθυμία τη σκληρή γνώμη του άλλου σημαίνει ότι είναι και ο ίδιος αυστηρός και συγκροτημένος, επομένως θα είχε ήδη βρει τη λύση στο πρόβλημά του από μόνος του. Ξέρω, είναι δύσκολο, αλλά συνήθως οι μόνοι που αξίζουν τη συμβουλή μας είναι εκείνοι που δεν τη ζητάνε. Οι υπόλοιποι θέλουν κατανόηση, ίσως μια μικρή βοήθεια από κάποιον πιο έμπειρο και στο τέλος θα κάνουν ό,τι τους έλεγε η καρδιά τους εξαρχής - χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν αξίζει να πούμε τη γνώμη μας ούτως ή άλλως.
 

Guest 209912

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Της Maryjane. Ε γιατί συνήθως τα άτομα που αναλώνονται σε τέτοιες σχέσεις και καταλήγουν με λάθος συντρόφους, σε δύσκολες καταστάσεις κτλ είναι πιο επιεική με τους γύρω τους ή απλώς εθελοτυφλούν. Για να δεχτεί κάποιος με προθυμία τη σκληρή γνώμη του άλλου σημαίνει ότι είναι και ο ίδιος αυστηρός και συγκροτημένος, επομένως θα είχε ήδη βρει τη λύση στο πρόβλημά του από μόνος του. Ξέρω, είναι δύσκολο, αλλά συνήθως οι μόνοι που αξίζουν τη συμβουλή μας είναι εκείνοι που δεν τη ζητάνε. Οι υπόλοιποι θέλουν κατανόηση, ίσως μια μικρή βοήθεια από κάποιον πιο έμπειρο και στο τέλος θα κάνουν ό,τι τους έλεγε η καρδιά τους εξαρχής - χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν αξίζει να πούμε τη γνώμη μας ούτως ή άλλως.


Αυτό είναι μεγάλη αλήθεια και είναι και ο λόγος που δεν έχει κανένα νόημα να καθίσεις να συμβουλέψεις κάποιον, ιδιαίτερα αν δεν στο έχει ζητήσει. Είναι κυριολεκτικά τζάμπα χάσιμο χρόνου. Για την ακρίβεια όποιος έχει καλές λύσεις για συγκεκριμένα προβλήματα πάντα χρεώνει, καθώς έτσι τουλάχιστο δεν χάνει το χρόνο του τζάμπα.


Ο μόνος λόγος που αξίζει να πεις πράγματα σε ένα δημόσιο μέρος όπως εδώ είναι για να τα διαβάσουν τρίτοι που έχουν το ίδιο πρόβλημα και ψάχνουν γνώμες.
 

_Σταύρος_

Δραστήριο μέλος

Ο Σταύρος, χωρίς _ _ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Ελεύθερος επαγγελματίας και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 701 μηνύματα.
Της δικής μου εμπειρίας :redface:
Ανάλογα το...πρότζεκτ για τα ψάρια που τσιμπάνε, κυρία (αχ) Αγάπη :rolleyes:

Υγ κάποιος με παίρνει για κουτό, πάει να μου φάει το μερτικό, μα με του θεού τη χάρη.... :P
 
Τελευταία επεξεργασία:

Guest 699855

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Όλα όσα λες είναι ξεκάθαρα post hoc rationalizations της κατάστασης. Όποιος έχει όλα αυτά τα όνειρα που λες και είναι τόσο σημαντικά γι αυτόν που δεν μπορεί να ανεχθεί "ανατροπές" τότε δεν κάνει σεξ. Πολύ απλά. Η εγκυμοσύνη είναι πάντα ένα πιθανό ενδεχόμενο όταν κάνεις σεξ.


Μπορεί επίσης τίποτα από τα παραπάνω που γράφεις να μην συμβεί, αλλά όλα να πάνε καλά. Η ευθύνες είναι που αλλάζουν τους ανθρώπους και τους κάνουν να πηγαίνουν μπροστά αλλά και δίνουν νόημα στην ζωή τους.


Το ηθικό δίδαγμα όσων γράφεις είναι, πως είμαστε υπεύθυνοι και κάνουμε το σωστό μόνο όταν αυτό δεν έχει κάποιο σοβαρό κόστος. Κοινώς virtue signaling at it's best.


Τώρα εγώ γιατί διαβάζοντας τα δικά μου και τα δικά σου μηνύματα, μου φαίνεται πιο ταιριαστό να είχα γράψει εγώ τα δικά σου και εσύ, τα δικά μου;
Αυτό το "μπορεί τίποτα από τα παραπάνω να μην συμβεί αλλά όλα να πάνε καλά" είναι η κλασική ατάκα μιας γυναίκας που βρίσκεται σ΄αυτή τη δύσκολη θέση και αποφασίζει να κάνει ένα βήμα πίστης αλά Ιντιάνα Τζόουνς ελπίζοντας να μην γκρεμοτσακιστεί!
΄Οσο για το τελευταίο, ναι είμαστε υπεύθυνοι παίρνοντας την απόφαση του τερματισμού μιας άκαιρης εγκυμοσύνης και κάνουμε το σωστό προς όλα τα εμπλεκόμενα μέρη (υπαρκτά και πιθανά) και το κόστος για τη γυναίκα είναι πάρα μα πάρα πολύ σοβαρό!
 

Αλκίμαχος

Εκκολαπτόμενο μέλος

Ο Αλκίμαχος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 39 ετών και μας γράφει απο Αφρική. Έχει γράψει 224 μηνύματα.
Σε πρώτη φάση πρέπει να ξεκαθαρίσεις πόσο σοβαρά είναι τα πράγματα σε πρακτικό επίπεδο. Δηλαδή κάνεις τεστ εγκυμοσύνης. Οι περισσότερες πιθανότητες είναι να μην είσαι έγκυος. Ζήτα βοήθεια από ειδικό αν χρειαστείς ωστόσο.

Σε δεύτερη φάση πρέπει να ξεκαθαρίσεις το τι στάση έχεις εσύ για την ζωή σου. Τι θέλεις για εσένα. Πρέπει να αρχίσεις σιγά σιγά να θέτεις τις αρχές οι οποίες θα ορίζουν την συμπεριφορά σου και θα πηγάζουν από την δική σου ηθική. Όχι μόνο στις σχέσεις σου αλλά σε όλες τις πτυχές της καθημερινότητας σου.
Έτσι μόνο θα είσαι σίγουρη ότι ποτέ δεν θα αλλάξεις γνώμη για τις αποφάσεις σου αφού αυτές θα βασίζονται σε αρχές. Αν το να κρατήσεις ένα παιδί (που δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι υπάρχει προς το παρόν ) είναι μια ενέργεια που θα πάρεις επειδή είναι ζήτημα αρχής για σένα, τότε οκ. Δεν θα το μετανιώσεις διότι θα είσαι συνειδητοποιημένη και θα το κάνεις με τη δική σου συνείδηση ήσυχη. Θα μεγαλώσεις το παιδί και θα το χαίρεσαι εσύ. Θα είσαι χαρούμενη επειδή αυτό το παιδί θα το αγαπάς. Και δεν θα σε εμποδίσει από το να έχεις και την πρόοδο που επιθυμείς.

Αν το κάνεις για τον οποιονδήποτε άλλο λόγο, θα είσαι δυστυχισμένη. Θα μείνεις πίσω, δεσμευμένη σε μια υποχρέωση της οποίας το βάρος δυστυχώς θα επωμιστείς εσυ. Και αυτό είναι κάτι που πρέπει να σκεφτείς καλά.
Πρέπει να ξέρεις επίσης ότι η αγάπη που έχουν οι γονείς για τα παιδιά τους συνδέεται με κάποιο τρόπο με την αγάπη για τον σύντροφο τους. Αν δεν είσαι σε θέση να ελέγξεις συναισθηματικά την αλληλεπίδραση σου με τον πατέρα του παιδιού, δηλαδή αν δεν μπορείς να δεχτείς ότι δεν θα είσαι μαζί με αυτόν τον άνθρωπο, τότε μην το κάνεις. Και το πιθανότερο είναι ότι δεν είσαι καθόλου έτοιμη για κάτι τέτοιο. Το έχεις σκεφτεί καθόλου αυτό;
Ένα παιδί πρέπει να είναι αποτέλεσμα συγκεκριμένων προγραμματισμένων βημάτων και όχι ατύχημα. Επίσης, ο τερματισμός της κύησης δεν σημαίνει ότι σκοτώνεις έναν άνθρωπο αρκεί να γίνει μέσα στα χρονικά πλαίσια που πρέπει.

Όσον αφορά στις εξ αποστάσεως σχέσεις, αυτές έχουν υπάρξει και θα υπάρχουν, αλλά εγώ προσωπικά έχω παρατηρήσει ορισμένα κοινά χαρακτηριστικά σε όλα τα ζευγάρια που ξέρω και έχουν επιτυχημένη σχέση ακόμα και σε περιόδους απόστασης. Το πρώτο χαρακτηριστικό τους είναι ότι δεν ήταν εξ αρχής σε απόσταση. Έζησαν μαζί τουλάχιστον 2-3 χρόνια και μετά η απόσταση ήρθε ως ένα αναγκαίο κακό συνήθως για λόγους επαγγελματικούς. Αν δεν υπάρχει συναισθηματικό δέσιμο (αυτό δεν υπάρχει στους 4 μήνες σχέσης με καμία Παναγία) τότε δεν θα ευοδωθεί καμία προσπάθεια. Το δεύτερο χαρακτηριστικό τους ήταν πως όλοι ανεξαιρέτως ήθελαν τον σύντροφό τους και δεν θα τον άλλαζαν με τίποτα. Δεν σκέφτονταν τον εαυτό τους με άλλον. Όταν ρώτησα μάλιστα μερικούς καλά γιατί δεν χωρίζετε τόσο καιρό μακριά ; Η απάντηση ήταν πάντα "τι λες ρε που θα χωρίσω". Από τη στιγμή που το "γάλα χύθηκε" και ο τύπος σκέφτηκε ότι δεν θέλει να συνεχίσει μαζί σου τότε οι συνθήκες δεν παίζουν ρόλο. Δεν θέλει. Και ούτε εσύ θα ήθελες έναν άνθρωπο που είναι εκεί όταν όλα είναι οκ και όταν δυσκολέψει η κατάσταση την κάνει με ελαφρά πηδηματάκια επειδή πιέζεται.
Το τρίτο χαρακτηριστικό, και κατά την άποψη μου το σημαντικότερο είναι η προοπτική. Όλα τα ζευγάρια είχαν κοινή προοπτική και στόχο. Ήξεραν ότι θα μείνουν μαζί πάλι, ότι είχαν κοινό τόπο σε πολλά θέματα και μπορούσαν να προγραμματίζουν τις δράσεις τους βάσει αυτού. Οι δρόμοι τους ήταν μονίμως διασταυρωμένοι είτε επαγγελματικά, είτε οικονομικά είτε κοινωνικά. Με διαφορετικές προοπτικές δεν μπορείς να κάνεις τίποτα.

Η γνώμη μου είναι ότι οι πιθανότητες να κάνεις κάτι σοβαρό με αυτόν τον άνθρωπο είναι λίγες και δεν αξίζει να καταστρέψεις τη ζωή σου και πιθανώς και τη ζωή ενός παιδιού για κάτι τέτοιο. Κατανοώντας την αγωνία σου και τη δύσκολη θέση σου, θα σου πρότεινα να μιλήσεις για όλα αυτά σε έναν ειδικό ώστε να σε βοηθήσει να πάρεις τις σωστές αποφάσεις για σένα.
 

Guest 699855

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Ένα παιδί πρέπει να είναι αποτέλεσμα συγκεκριμένων προγραμματισμένων βημάτων και όχι ατύχημα. Επίσης, ο τερματισμός της κύησης δεν σημαίνει ότι σκοτώνεις έναν άνθρωπο αρκεί να γίνει μέσα στα χρονικά πλαίσια που πρέπει.

Όσον αφορά στις εξ αποστάσεως σχέσεις, αυτές έχουν υπάρξει και θα υπάρχουν, αλλά εγώ προσωπικά έχω παρατηρήσει ορισμένα κοινά χαρακτηριστικά σε όλα τα ζευγάρια που ξέρω και έχουν επιτυχημένη σχέση ακόμα και σε περιόδους απόστασης. Το πρώτο χαρακτηριστικό τους είναι ότι δεν ήταν εξ αρχής σε απόσταση. Έζησαν μαζί τουλάχιστον 2-3 χρόνια και μετά η απόσταση ήρθε ως ένα αναγκαίο κακό συνήθως για λόγους επαγγελματικούς. Αν δεν υπάρχει συναισθηματικό δέσιμο (αυτό δεν υπάρχει στους 4 μήνες σχέσης με καμία Παναγία) τότε δεν θα ευοδωθεί καμία προσπάθεια. Το δεύτερο χαρακτηριστικό τους ήταν πως όλοι ανεξαιρέτως ήθελαν τον σύντροφό τους και δεν θα τον άλλαζαν με τίποτα. Δεν σκέφτονταν τον εαυτό τους με άλλον.


Γεια στο στόμα σου αγαπητέ!!! :thumbup::thumbup::thumbup:
 

Guest 209912

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Τώρα εγώ γιατί διαβάζοντας τα δικά μου και τα δικά σου μηνύματα, μου φαίνεται πιο ταιριαστό να είχα γράψει εγώ τα δικά σου και εσύ, τα δικά μου;
Αυτό το "μπορεί τίποτα από τα παραπάνω να μην συμβεί αλλά όλα να πάνε καλά" είναι η κλασική ατάκα μιας γυναίκας που βρίσκεται σ΄αυτή τη δύσκολη θέση και αποφασίζει να κάνει ένα βήμα πίστης αλά Ιντιάνα Τζόουνς ελπίζοντας να μην γκρεμοτσακιστεί!
΄Οσο για το τελευταίο, ναι είμαστε υπεύθυνοι παίρνοντας την απόφαση του τερματισμού μιας άκαιρης εγκυμοσύνης και κάνουμε το σωστό προς όλα τα εμπλεκόμενα μέρη (υπαρκτά και πιθανά) και το κόστος για τη γυναίκα είναι πάρα μα πάρα πολύ σοβαρό!

Δεν πρόκειται να διαφωνήσω μαζί σου καθώς πρακτικά δεν μπορώ, αφού η ηθική είναι καθαρά υποκειμενική και προσωπική. Αυτό που για εσένα είναι ηθικό και σωστό για εμένα είναι ανήθικο και λάθος.


Το μόνο που θα αφήσω εδώ ως τροφή για σκέψη κυρίως, είναι πως στη ζωή συμβαίνουν πολύ συχνά ακαιρα και απρογραμματιστα σενάρια και το άτομο που σκέφτεται με τον τρόπο που έγραψες παραπάνω κατ εμέ δεν είναι κατάλληλο για for life σχέσεις καθώς οι επιλογές μας είμαι προιον της προσωπικότητάς μας.
 

Guest 699855

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Το μόνο που θα αφήσω εδώ ως τροφή για σκέψη κυρίως, είναι πως στη ζωή συμβαίνουν πολύ συχνά ακαιρα και απρογραμματιστα σενάρια και το άτομο που σκέφτεται με τον τρόπο που έγραψες παραπάνω κατ εμέ δεν είναι κατάλληλο για for life σχέσεις καθώς οι επιλογές μας είμαι προιον της προσωπικότητάς μας.


Δεν σε κατηγορώ επειδή είσαι άντρας και όσο και να προσπαθήσεις δεν μπορείς να δεις το θέμα από τη γυναικεία πλευρά.
Το μόνο που θα σου επισημάνω είναι ότι η απόφαση για τη γέννηση ενός παιδιού είναι μία κατηγορία μόνη της! Δεν εντάσσεται στα άκαιρα και απρογραμμάτιστα σενάρια που λες. Δεν μπορείς να το συγκρίνεις με ένα σενάριο όπως πχ ότι παραιτήθηκες από τη δουλειά σου επειδή είχες συμφωνήσει να πας σε μία καλύτερη και στο τέλος ανατράπηκε η συμφωνία και έμεινες χωρίς δουλειά και τώρα τι κάνουμε; ΄Η σήκωσες από την Τράπεζα ένα μεγάλο ποσό για να κάνεις μια σημαντική αγορά, σου επιτέθηκε ένας κλέφτης και στα πήρε και τώρα τι κάνουμε; ΄Η έχεις προγραμματίσει τη ζωή σου στο εξωτερικό και ενώ όλα είναι έτοιμα να φύγεις προκύπτει ένας θάνατος στο οικογενειακό σου περιβάλλον οπότε αναγκάζεσαι να μείνεις για να στηρίξεις πολύπλευρα την οικογένειά σου και όλο σου το πλάνο πάει στράφι και τώρα τι κάνουμε; Μπορεί τα παραδείγματα να είναι ανεπιτυχή αλλά νομίζω κατάλαβες τι θέλω να πω!
Η γέννηση ενός παιδιού είναι το σημαντικότερο πράγμα στον κόσμο και δεν είναι δυνατόν να γίνονται εκπτώσεις σ΄αυτό!
Είναι λάθος να εκβιάσεις μία κατάσταση όταν δεν είναι και τα δύο μέρη απολύτως έτοιμα για να κάνουν αυτό το βήμα όπως επίσης είναι λάθος να πάρεις την απόφαση να φέρεις ένα παιδί στον κόσμο μόνη σου, μόνο και μόνο επειδή σε συνεπήρε ο συναισθηματισμός σου! Θα πρέπει να τα βάλεις κάτω και να δεις αν μπορείς να αντέξεις μόνη σου το μεγάλωμα ενός παιδιού. Αρχικά αν είσαι σε θέση να το ζήσεις, μετά αν μπορείς να το διαπαιδαγωγήσεις, αν είσαι διατεθειμένη να βάζεις πάντα το παιδί πάνω από σένα για να καλύπτεις τις ανάγκες του και θα μπορείς να το κάνεις αυτό όταν εσύ είσαι 20 χρονών και ακόμα δεν έχεις ξεκινήσει τη ζωή σου και λαχταράς να τη ζήσεις; Θα μπορέσεις να το θωρακίσεις απέναντι στα "κακά" του κόσμου όταν εσύ ακόμα καλά-καλά δεν έχεις ολοκληρωμένη προσωπικότητα; Θα είσαι εσύ χαρούμενη για να το κάνεις κι αυτό ευτυχισμένο; Και χίλια δυο άλλα ...
Πρόσεξε δεν μιλάω για τις γυναίκες που αποφασίζουν συνειδητά να κάνουν ένα παιδί μόνες τους αφού πριν το έχουν σκεφτεί καλά και το έχουν αποφασίσει! Αυτές είναι άλλη κατηγορία!
Συμφωνώ απολύτως ότι οι επιλογές μας είναι προϊόν της προσωπικότητάς μας!
 

Guest 209912

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Δεν σε κατηγορώ επειδή είσαι άντρας και όσο και να προσπαθήσεις δεν μπορείς να δεις το θέμα από τη γυναικεία πλευρά.
Το μόνο που θα σου επισημάνω είναι ότι η απόφαση για τη γέννηση ενός παιδιού είναι μία κατηγορία μόνη της! Δεν εντάσσεται στα άκαιρα και απρογραμμάτιστα σενάρια που λες. Δεν μπορείς να το συγκρίνεις με ένα σενάριο όπως πχ ότι παραιτήθηκες από τη δουλειά σου επειδή είχες συμφωνήσει να πας σε μία καλύτερη και στο τέλος ανατράπηκε η συμφωνία και έμεινες χωρίς δουλειά και τώρα τι κάνουμε; ΄Η σήκωσες από την Τράπεζα ένα μεγάλο ποσό για να κάνεις μια σημαντική αγορά, σου επιτέθηκε ένας κλέφτης και στα πήρε και τώρα τι κάνουμε; ΄Η έχεις προγραμματίσει τη ζωή σου στο εξωτερικό και ενώ όλα είναι έτοιμα να φύγεις προκύπτει ένας θάνατος στο οικογενειακό σου περιβάλλον οπότε αναγκάζεσαι να μείνεις για να στηρίξεις πολύπλευρα την οικογένειά σου και όλο σου το πλάνο πάει στράφι και τώρα τι κάνουμε; Μπορεί τα παραδείγματα να είναι ανεπιτυχή αλλά νομίζω κατάλαβες τι θέλω να πω!

Ας αφήσουμε τα περί φύλου. Και ο άντρας έχει εξίσου σημαντικές συνέπειες από μια εγκυμοσύνη καθώς η γυναίκα μπορεί να τον δέσει οικονομικά μέσο του νόμου εν τέλει. Δεν είναι παίξε γέλασε.

Η διαφορά στα παραδείγματα δεν είναι ποιοτική, είναι ποσοτική. Το να πρέπει να φροντίσεις τον συγγενή σου είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα σε μικρότερο βαθμό. Πάλι η ζωή σου αλλάζει, πάλι τα πλάνα σου ακυρώνονται και πάλι έρχεσαι αντιμέτωπος με μία ευθύνη στην οποία μπορείς να κλείσεις τα μάτια και να νίψεις τας χείρας σου. Προσωπικά δεν θα μπορούσα να εμπιστευτώ κάποιον/κάποια που πήρε μια τέτοια απόφαση καθώς έχει αποδείξει πως στα σημαντικά ζητήματα επέλεξε να μην αναλάβει την ευθύνη των πράξεων του.

Η γέννηση ενός παιδιού είναι το σημαντικότερο πράγμα στον κόσμο και δεν είναι δυνατόν να γίνονται εκπτώσεις σ΄αυτό!
Είναι λάθος να εκβιάσεις μία κατάσταση όταν δεν είναι και τα δύο μέρη απολύτως έτοιμα για να κάνουν αυτό το βήμα όπως επίσης είναι λάθος να πάρεις την απόφαση να φέρεις ένα παιδί στον κόσμο μόνη σου, μόνο και μόνο επειδή σε συνεπήρε ο συναισθηματισμός σου! Θα πρέπει να τα βάλεις κάτω και να δεις αν μπορείς να αντέξεις μόνη σου το μεγάλωμα ενός παιδιού. Αρχικά αν είσαι σε θέση να το ζήσεις, μετά αν μπορείς να το διαπαιδαγωγήσεις, αν είσαι διατεθειμένη να βάζεις πάντα το παιδί πάνω από σένα για να καλύπτεις τις ανάγκες του και θα μπορείς να το κάνεις αυτό όταν εσύ είσαι 20 χρονών και ακόμα δεν έχεις ξεκινήσει τη ζωή σου και λαχταράς να τη ζήσεις; Θα μπορέσεις να το θωρακίσεις απέναντι στα "κακά" του κόσμου όταν εσύ ακόμα καλά-καλά δεν έχεις ολοκληρωμένη προσωπικότητα; Θα είσαι εσύ χαρούμενη για να το κάνεις κι αυτό ευτυχισμένο; Και χίλια δυο άλλα ...
Πρόσεξε δεν μιλάω για τις γυναίκες που αποφασίζουν συνειδητά να κάνουν ένα παιδί μόνες τους αφού πριν το έχουν σκεφτεί καλά και το έχουν αποφασίσει! Αυτές είναι άλλη κατηγορία!
Συμφωνώ απολύτως ότι οι επιλογές μας είναι προϊόν της προσωπικότητάς μας!

Δεν υπάρχει απάντηση στις ερώτησεις σου. Ποτέ δεν θα είσαι έτοιμη και σίγουρη για να τα προσφέρεις αυτά σε ένα παιδί και αν όλοι περιμέναμε αυτή τη στιγμή δε θα έκανε κανείς παιδιά. Ο λόγος που ποτέ δεν θα είσαι έτοιμη είναι επειδή ο άνθρωπος ωριμάζει μέσα από την ευθύνη και όχι εν αναμονή αυτής. Οι αλλαγές και η ωρίμανση έρχονται όταν μπαίνεις σε καταστάσεις που σε βγάζουν από το comfort zone σου και επιλέγεις να ανταποκριθείς αντί του να πετάξεις το μπαλάκι και να κάνεις τον Κινέζο.

Και για να σου δώσω και απτό παράδειγμα, εγώ είμαι ακριβώς προϊόν μιας τέτοιας λανθασμένης κατά τα λεγόμενα σου απόφασης. Ο πατέρας μου ιδιαίτερα, όταν έμαθε τα μαντάτα, είχε κυριολεκτικά την ωριμότητα 15χρονου παρότι 32. Το μόνο που σκεφτόταν ήταν που θα τον βάλει, και που θα βγει το βράδυ. Και λειτουργούσε σαν 15χρονος επειδή ακριβώς επέλεγε να μην αναλαμβάνει σοβαρές ευθύνες και άρα στερούσε από τον εαυτό του την ευκαιρία να ανταποκριθεί και να ωριμάσει. Απλά όταν ο κόμπος έφτασε στο χτένι, επέλεξε να ανταποκριθεί και τα κατάφερε σε μεγάλο βαθμό. Τα έκανε όλα τέλεια? Όχι. Θα μπορούσε να κάνει πράγματα καλύτερα? Σίγουρα. Δεν μπορώ όμως να μην σεβαστώ και να μην αναγνωρίσω την απόφαση και των δύο γονιών μου να μην σκεφτούν με τον τρόπο που λες αλλά να αναλάβουν τις ευθύνες των πράξεων τους (Btw ήταν άτομα που δεν ταιριάζανε) και προφανώς χαίρομαι που το κάνανε διότι ειδάλλως δεν θα υπήρχα και προτιμώ να υπάρχω παρόλες τις δυσκολίες της ζωής μου από το αντίθετο.

Και έχοντας το διαπιστώσει και προσωπικά έως τώρα, όλες τις φορές που έκανα κάτι ουσιαστικό στην ζωή μου, προχώρησα και ωρίμασα, ήταν φορές που δεν ήμουν καθόλου έτοιμος να το κάνω, αλλά παρόλα αυτά έκανα το άλμα ως Indiana Jones που λες , βρέθηκα στα σκατά και παρόλα αυτά επέλεξα να μην πετάξω το μπαλάκι και να ανταποκριθώ. Αν λοιπόν βρισκόμουν αύριο κι εγώ στην θέση που ήταν τότε ο πατέρας μου, χωρίς να θέλω να λέω μεγάλα λόγια μάλλον θα έκανα κι εγώ το ίδιο κυρίως επειδή θα ήξερα ότι δεν θα μπορούσα να ζήσω την υπόλοιπη ζωή μου γνωρίζοντας πως σε ένα τόσο σημαντικό ζήτημα έγινα Λούις. Θα κατέστρεφε εντελώς τον αυτοσεβασμό μου και θα ζούσα την υπόλοιπη ζωή μου γνωρίζοντας ότι είμαι χέστης στα δύσκολα, οπότε πως ακριβώς θα μπορούσα αργότερα να δώσω όρκους πίστης σε κάποια και υποστήριξης εφόρου ζωής χωρίς να αισθάνομαι ότι κοροϊδεύω και αυτήν και τον εαυτό μου?


Αντιλαμβάνομαι φυσικά και αποδέχομαι ότι δεν σκέφτονται όλοι οι άνθρωποι με τον ίδιο τρόπο.
 

Guest 699855

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Αντιλαμβάνομαι φυσικά και αποδέχομαι ότι δεν σκέφτονται όλοι οι άνθρωποι με τον ίδιο τρόπο.


Μπορώ να σου απαντήσω αλλά δεν θέλω! ΄Οπως επίσης μπορώ να σου πω τον τρόπο που γεννήθηκα εγώ και εύχομαι με τον ίδιο να γεννηθούν και τα παιδιά μου αλλά δεν θέλω. Ας συμφωνήσουμε ότι έχουμε δύο εντελώς διαφορετικές κοσμοθεωρίες που δεν συγκλίνουν πουθενά!
 

Guest 209912

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Μπορώ να σου απαντήσω αλλά δεν θέλω! ΄Οπως επίσης μπορώ να σου πω τον τρόπο που γεννήθηκα εγώ και εύχομαι με τον ίδιο να γεννηθούν και τα παιδιά μου αλλά δεν θέλω. Ας συμφωνήσουμε ότι έχουμε δύο εντελώς διαφορετικές κοσμοθεωρίες που δεν συγκλίνουν πουθενά!


Why not? Ενδιαφέρουσα είναι η συζήτηση μαζί σου έτσι κι αλλιώς. Δεν χρειάζεται να συγκλίνουμε. Και μόνο η έκθεση σε διαφορετικές κοσμοθεωρίες είναι καλή για μένα. Αλλά αν δεν θες οκ πάω πάσο.
 

Agaphbou

Περιβόητο μέλος

Η Αγάπη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 26 ετών. Έχει γράψει 5,328 μηνύματα.
Ας αφήσουμε τα περί φύλου. Και ο άντρας έχει εξίσου σημαντικές συνέπειες από μια εγκυμοσύνη καθώς η γυναίκα μπορεί να τον δέσει οικονομικά μέσο του νόμου εν τέλει. Δεν είναι παίξε γέλασε.

Έλα τώρα, καμία σχέση η οικονομική δέσμευση με την ανατροφή ενός ανθρώπου. Ειδικά αν έχεις και μια α' οικονομική άνεση, δεν αλλάζει τίποτα σπουδαίο στη ζωή σου (αν δε θες να έχεις άλλες επαφές με το παιδί σου).

Προσωπικά δεν θα μπορούσα να εμπιστευτώ κάποιον/κάποια που πήρε μια τέτοια απόφαση καθώς έχει αποδείξει πως στα σημαντικά ζητήματα επέλεξε να μην αναλάβει την ευθύνη των πράξεων του.


Την ευθύνη αυτή θες να την αποποιηθείς και με το προφυλακτικό. Μπορεί να ακουστεί αστείο, αλλά γιατί είναι οκ να μη φέρνεις σε επαφή το σπερματοζωάριο με το ωάριο, ενώ άπαξ και γίνει μια τυχαία σύλληψη και θες να την "αναιρέσεις" να θεωρηθείς ανεύθυνος; (Δε μιλάω φυσικά για περιπτώσεις απροφύλακτου σεξ, μιλάμε τώρα για το να σκιστεί, να βγει, κτλ).

Δεν υπάρχει απάντηση στις ερώτησεις σου. Ποτέ δεν θα είσαι έτοιμη και σίγουρη για να τα προσφέρεις αυτά σε ένα παιδί και αν όλοι περιμέναμε αυτή τη στιγμή δε θα έκανε κανείς παιδιά. Ο λόγος που ποτέ δεν θα είσαι έτοιμη είναι επειδή ο άνθρωπος ωριμάζει μέσα από την ευθύνη και όχι εν αναμονή αυτής. Οι αλλαγές και η ωρίμανση έρχονται όταν μπαίνεις σε καταστάσεις που σε βγάζουν από το comfort zone σου και επιλέγεις να ανταποκριθείς αντί του να πετάξεις το μπαλάκι και να κάνεις τον Κινέζο.

Αυτό δε σημαίνει πως οτιδήποτε βρίσκεται έξω απ' το comfort zone σου είναι διαχειρίσιμο και τελικά ωφέλιμο για τη ζωή σου. Μπορεί να αποβεί και ολέθριο.

Και για να σου δώσω και απτό παράδειγμα, εγώ είμαι ακριβώς προϊόν μιας τέτοιας λανθασμένης κατά τα λεγόμενα σου απόφασης. Ο πατέρας μου ιδιαίτερα, όταν έμαθε τα μαντάτα, είχε κυριολεκτικά την ωριμότητα 15χρονου παρότι 32. Το μόνο που σκεφτόταν ήταν που θα τον βάλει, και που θα βγει το βράδυ. Και λειτουργούσε σαν 15χρονος επειδή ακριβώς επέλεγε να μην αναλαμβάνει σοβαρές ευθύνες και άρα στερούσε από τον εαυτό του την ευκαιρία να ανταποκριθεί και να ωριμάσει. Απλά όταν ο κόμπος έφτασε στο χτένι, επέλεξε να ανταποκριθεί και τα κατάφερε σε μεγάλο βαθμό. Τα έκανε όλα τέλεια? Όχι. Θα μπορούσε να κάνει πράγματα καλύτερα? Σίγουρα. Δεν μπορώ όμως να μην σεβαστώ και να μην αναγνωρίσω την απόφαση και των δύο γονιών μου να μην σκεφτούν με τον τρόπο που λες αλλά να αναλάβουν τις ευθύνες των πράξεων τους (Btw ήταν άτομα που δεν ταιριάζανε) και προφανώς χαίρομαι που το κάνανε διότι ειδάλλως δεν θα υπήρχα και προτιμώ να υπάρχω παρόλες τις δυσκολίες της ζωής μου από το αντίθετο.

Στην αρχή, επειδή το είχα φανταστεί ότι υπάρχει κάποιο προσωπικό βίωμα (απ' τον τρόπο που επέμενες), απέφυγα να πω ανοιχτά τη γνώμη μου. Αλλά τώρα εδώ που έφτασε η συζήτηση θέλω να μιλήσω. Μπορεί να πω πράγματα τα οποία να φανούν τελείως λάθος στα μάτια σου, αλλά γι' αυτό είμαι εδώ, να μαθαίνω κι εγώ.

Από τον τρόπο με τον οποίο μιλάς για την οικογένειά σου φαίνεται 1ον ότι είσαι καλό παιδί και 2ον ότι έχεις εισπράξει αγάπη. Εγώ όμως θα σου θέσω κι ένα άλλο απτό παράδειγμα μιας πρώην φίλης μου, η οποία γεννήθηκε επίσης από μη προγραμματισμένη εγκυμοσύνη. (Ας την πούμε "Κ").

Αρχικά οι γονείς της Κ ήταν επίσης αταίριαστοι και χώρισαν όταν αυτή ήταν 2 χρονών. Ο μπαμπάς της συνέχισε τη ζωή που έκανε κι ο δικός σου πριν γίνει πατέρας, ενώ τις ελάχιστες φορές που έπαιρνε την Κ μαζί του (σε διακοπές), την παρατούσε κι έβγαινε έξω με τους φίλους του. Το κοριτσάκι 2-3 χρονών σε αυτά τα σκηνικά. Α επίσης μια φορά την ξέχασε στην παραλία μια ολόκληρη μέρα επειδή έκανε σερφινγκ. Πλέον ζει με άλλη γυναίκα και με την Κ έχει μια καλή, φιλική όμως σχέση. Όχι πατέρα - κόρης.

Η μάνα της, απ την άλλη, είχε όνειρο να πάει να ζήσει στην Αθήνα, με αποτέλεσμα κάθε δύο βδομάδες να αφήνει την Κ στη γιαγιά της (Θεσσαλονίκη) για να μπορεί να κάνει διπλή ζωή. Πλέον βγαίνει κάθε βράδυ και γυρίζει σπίτι 3 η ώρα μεθυσμένη, μπεμπεκίζει και γενικώς αναπληρώνει τη χαμένη ντόλτσε βίτα των νεανικών της χρόνων. Το αποκορύφωμα σε έναν τσακωμό με την Κ, γύρισε και της είπε "ήσουν ένα ατύχημα".

[font=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]Η Κ λοιπόν, πριν 3 χρόνια και έπειτα από μια επεισοδιακή έξοδο, πλάνταξε στην αγκαλιά μου εκμυστηρευόμενη ότι μισεί τη μάνα της (για την ακρίβεια είπε χειρότερες κουβέντες που ντρέπομαι να μεταφέρω) και ότι η ίδια εύχεται να μην είχε γεννηθεί ποτέ.

[/font]
[font=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]Να μου πεις, αυτοί οι άνθρωποι ενδεχομένως να μην ήταν ποτέ ικανοί για να γίνουν γονείς και η πορεία του παιδιού τους να ήταν η ίδια, ακόμη και αν το έκαναν προγραμματισμένα. Μπορεί να έχεις ζήσει αντίστοιχες δυσκολίες, αλλά να έβλεπες τα πράγματα αλλιώς λόγω διαφορετικού χαρακτήρα. [/font][font=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]Μπορεί η ζωή της Κ μια μέρα να αλλάξει προς το καλύτερο και να ευγνωμονεί όπως εσύ. Μπορεί, όμως, να καταστράφηκαν ψυχικά τρεις άνθρωποι γιατί "είναι κρίμα να χαθεί μια ζωούλα". Δεν ξέρω, εσύ πες μου. [/font]
Και έχοντας το διαπιστώσει και προσωπικά έως τώρα, όλες τις φορές που έκανα κάτι ουσιαστικό στην ζωή μου, προχώρησα και ωρίμασα, ήταν φορές που δεν ήμουν καθόλου έτοιμος να το κάνω, αλλά παρόλα αυτά έκανα το άλμα ως Indiana Jones που λες , βρέθηκα στα σκατά και παρόλα αυτά επέλεξα να μην πετάξω το μπαλάκι και να ανταποκριθώ. Αν λοιπόν βρισκόμουν αύριο κι εγώ στην θέση που ήταν τότε ο πατέρας μου, χωρίς να θέλω να λέω μεγάλα λόγια μάλλον θα έκανα κι εγώ το ίδιο κυρίως επειδή θα ήξερα ότι δεν θα μπορούσα να ζήσω την υπόλοιπη ζωή μου γνωρίζοντας πως σε ένα τόσο σημαντικό ζήτημα έγινα Λούις. Θα κατέστρεφε εντελώς τον αυτοσεβασμό μου και θα ζούσα την υπόλοιπη ζωή μου γνωρίζοντας ότι είμαι χέστης στα δύσκολα, οπότε πως ακριβώς θα μπορούσα αργότερα να δώσω όρκους πίστης σε κάποια και υποστήριξης εφόρου ζωής χωρίς να αισθάνομαι ότι κοροϊδεύω και αυτήν και τον εαυτό μου?

Αντιλαμβάνομαι φυσικά και αποδέχομαι ότι δεν σκέφτονται όλοι οι άνθρωποι με τον ίδιο τρόπο.

Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι το ίδιο ικανοί και πρόθυμοι να τα βγάλουν πέρα σε τέτοιες καταστάσεις. Και σίγουρα δεν μπορείς να πεις ευθυνόφοβο κάποιον που επιλέγει την έκτρωση όταν έχει την αυτογνωσία ότι δε θα γίνει καλός γονιός τη δεδομένη στιγμή. Όπως προείπα, υπάρχει το comfort zone, αλλά υπάρχει και το red line. Και δεν μπορώ να φανταστώ μεγαλύτερη δυστυχία για ένα παιδί απ' το να αισθάνεται ανεπιθύμητο στο ίδιο του το σπίτι.
 

Guest 209912

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Έλα τώρα, καμία σχέση η οικονομική δέσμευση με την ανατροφή ενός ανθρώπου. Ειδικά αν έχεις και μια α' οικονομική άνεση, δεν αλλάζει τίποτα σπουδαίο στη ζωή σου (αν δε θες να έχεις άλλες επαφές με το παιδί σου).

Οι περισσότεροι άντρες δεν είναι σε αυτήν την κατηγορία όμως. Άσε που αν το δούμε έτσι και η γυναίκα που έκανε το παιδί ενός τέτοιου άντρα μπορεί να ζει μια χαρά από την διατροφή που θα του παίρνει και να έχει το παιδί παρκαρισμένο μπροστά στην TV. In fact υπάρχουν και τέτοιες που το κάνουν σκόπιμα.

Την ευθύνη αυτή θες να την αποποιηθείς και με το προφυλακτικό. Μπορεί να ακουστεί αστείο, αλλά γιατί είναι οκ να μη φέρνεις σε επαφή το σπερματοζωάριο με το ωάριο, ενώ άπαξ και γίνει μια τυχαία σύλληψη και θες να την "αναιρέσεις" να θεωρηθείς ανεύθυνος; (Δε μιλάω φυσικά για περιπτώσεις απροφύλακτου σεξ, μιλάμε τώρα για το να σκιστεί, να βγει, κτλ).

Ναι, και υπάρχουν και άτομα που θεωρούν το σεξ εκτός γάμου ανευθυνότητα, άλλοι που θεωρούν το πιάσιμο του χεριού χωρίς αποκατάσταση ανευθυνότητα, άλλοι το κοίταγμα στα μάτια, κ.ο.κ. Κάθε άνθρωπος τοποθετεί μια διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στο τι είναι ανευθυνότητα και τι όχι. Εγώ έχω τοποθετήσει την δική μου στο συγκεκριμένο σημείο για λόγους προσωπικής ηθικής και κρίνω με βάση αυτό. Για εσένα ανευθυνότητα μπορεί να μην είναι ούτε η έκτρωση, ή ούτε το να το πουλήσεις για όργανα ξέρω εγώ. Δεν μπορώ να πως εγώ έχω δίκιο και εσύ άδικο διότι η ηθική είναι προσωπικό θέμα και δεν υπάρχει κανένας καθολικά κοινός αποδεκτός κώδικας. Δεν είναι φυσική ούτε μαθηματικά. Αυτό που μπορώ να κάνω βέβαια και αυτό που κάνω, όπως και εσύ και όλοι μας είναι να κρίνω τους άλλους και τον εαυτό μου σύμφωνα με τον δικό μου κώδικα ηθικής.


Αυτό δε σημαίνει πως οτιδήποτε βρίσκεται έξω απ' το comfort zone σου είναι διαχειρίσιμο και τελικά ωφέλιμο για τη ζωή σου. Μπορεί να αποβεί και ολέθριο.

Σαφέστατα, η ωρίμανση ενέχει και την πιθανότητα καταστροφής, αλλά κίνδυνος υπάρχει και στο να μείνεις στάσιμος. για διαφορετικούς λόγους. Είναι αρκετά κοινό fallacy να νομίζουμε πως το να μην κάνουμε κάτι είναι ασφαλές.



Στην αρχή, επειδή το είχα φανταστεί ότι υπάρχει κάποιο προσωπικό βίωμα (απ' τον τρόπο που επέμενες), απέφυγα να πω ανοιχτά τη γνώμη μου. Αλλά τώρα εδώ που έφτασε η συζήτηση θέλω να μιλήσω. Μπορεί να πω πράγματα τα οποία να φανούν τελείως λάθος στα μάτια σου, αλλά γι' αυτό είμαι εδώ, να μαθαίνω κι εγώ.

Από τον τρόπο με τον οποίο μιλάς για την οικογένειά σου φαίνεται 1ον ότι είσαι καλό παιδί και 2ον ότι έχεις εισπράξει αγάπη. Εγώ όμως θα σου θέσω κι ένα άλλο απτό παράδειγμα μιας πρώην φίλης μου, η οποία γεννήθηκε επίσης από μη προγραμματισμένη εγκυμοσύνη. (Ας την πούμε "Κ").

Αρχικά οι γονείς της Κ ήταν επίσης αταίριαστοι και χώρισαν όταν αυτή ήταν 2 χρονών. Ο μπαμπάς της συνέχισε τη ζωή που έκανε κι ο δικός σου πριν γίνει πατέρας, ενώ τις ελάχιστες φορές που έπαιρνε την Κ μαζί του (σε διακοπές), την παρατούσε κι έβγαινε έξω με τους φίλους του. Το κοριτσάκι 2-3 χρονών σε αυτά τα σκηνικά. Α επίσης μια φορά την ξέχασε στην παραλία μια ολόκληρη μέρα επειδή έκανε σερφινγκ. Πλέον ζει με άλλη γυναίκα και με την Κ έχει μια καλή, φιλική όμως σχέση. Όχι πατέρα - κόρης.

Η μάνα της, απ την άλλη, είχε όνειρο να πάει να ζήσει στην Αθήνα, με αποτέλεσμα κάθε δύο βδομάδες να αφήνει την Κ στη γιαγιά της (Θεσσαλονίκη) για να μπορεί να κάνει διπλή ζωή. Πλέον βγαίνει κάθε βράδυ και γυρίζει σπίτι 3 η ώρα μεθυσμένη, μπεμπεκίζει και γενικώς αναπληρώνει τη χαμένη ντόλτσε βίτα των νεανικών της χρόνων. Το αποκορύφωμα σε έναν τσακωμό με την Κ, γύρισε και της είπε "ήσουν ένα ατύχημα".

[font=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]Η Κ λοιπόν, πριν 3 χρόνια και έπειτα από μια επεισοδιακή έξοδο, πλάνταξε στην αγκαλιά μου εκμυστηρευόμενη ότι μισεί τη μάνα της (για την ακρίβεια είπε χειρότερες κουβέντες που ντρέπομαι να μεταφέρω) και ότι η ίδια εύχεται να μην είχε γεννηθεί ποτέ.

[/font]
[font=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]Να μου πεις, αυτοί οι άνθρωποι ενδεχομένως να μην ήταν ποτέ ικανοί για να γίνουν γονείς και η πορεία του παιδιού τους να ήταν η ίδια, ακόμη και αν το έκαναν προγραμματισμένα. Μπορεί να έχεις ζήσει αντίστοιχες δυσκολίες, αλλά να έβλεπες τα πράγματα αλλιώς λόγω διαφορετικού χαρακτήρα. [/font][font=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]Μπορεί η ζωή της Κ μια μέρα να αλλάξει προς το καλύτερο και να ευγνωμονεί όπως εσύ. Μπορεί, όμως, να καταστράφηκαν ψυχικά τρεις άνθρωποι γιατί "είναι κρίμα να χαθεί μια ζωούλα". Δεν ξέρω, εσύ πες μου. [/font]

Αρχικά αυτό σαν ιστορία δεν λέει πολλά γιατί θα μπορούσε κάλλιστα να συμβεί και μέσα σε μια οικογένεια όπου η κοπελιά ήταν προγραμματισμένη. Μπορείς να ισχυριστείς ότι η πιθανότητα θα ήταν μικρότερη και πολύ πιθανόν να έχεις δίκιο αλλά η ουσία δεν αλλάζει για τον παρακάτω λόγο.

Γιατί η Κ δεν έχει αυτοκτονήσει? Τα άτομα που πραγματικά θεωρούν πως η ζωή που ζουν είναι χειρότερη από την ανυπαρξία παίρνουν δυο πακέτα ντεπόν και φεύγουν αθόρυβα στον ύπνο τους. Συνεπώς η Κ παρ'όλη την στεναχώρια που πέρασε και τα προβλήματα της ζωής της, εν τέλει θεωρεί την ζωή που έχει καλύτερη από το τίποτα. Μπορεί να μην δέχθηκε την αγάπη που δέχεται ένα φυσιολογικό παιδί αλλά είναι στο χέρι της να τα ξεπεράσει όλα αυτά και να ζήσει την ζωή που θέλει φτιάχνοντας τη δική της οικογένεια και ζώντας με τα άτομα που αυτή έχει επιλέξει.

Μην κρίνεις από τα λόγια της. Είναι φυσιολογικό όλοι να λέμε "γιατί γεννήθηκα" όταν περνάμε δύσκολα. Οι πράξεις των ανθρώπων είναι που δείχνουν την πραγματικότητα. Και όπως είπες κι εσύ η ίδια, όταν κάποιοι άνθρωποι είναι τόσο ηλίθιοι και ανεύθυνοι μάλλον κατά πάσα πιθανότητα θα παντρευτούν κάποια στιγμή και θα κάνουν παιδί έτσι κι αλλιώς γιατί σιγά να μην μπουν στην διαδικασία να σκεφτούν ότι δεν είναι κατάλληλοι.

Για την ακρίβεια όταν σκέφτεσαι αν όντως είσαι κατάλληλος να κάνεις παιδί ή όχι, μάλλον είσαι, γιατί έχεις τουλάχιστον την ικανότητα της ενδοσκόπησης και της αυτοκριτικής και μάλλον όπως όλοι οι άνθρωποι με αυτές τις ικανότητες κρίνεις τον εαυτό σου πολύ σκληρά.

Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι το ίδιο ικανοί και πρόθυμοι να τα βγάλουν πέρα σε τέτοιες καταστάσεις. Και σίγουρα δεν μπορείς να πεις ευθυνόφοβο κάποιον που επιλέγει την έκτρωση όταν έχει την αυτογνωσία ότι δε θα γίνει καλός γονιός τη δεδομένη στιγμή. Όπως προείπα, υπάρχει το comfort zone, αλλά υπάρχει και το red line. Και δεν μπορώ να φανταστώ μεγαλύτερη δυστυχία για ένα παιδί απ' το να αισθάνεται ανεπιθύμητο στο ίδιο του το σπίτι.

Μπορώ και θα το κάνω. Για την ακρίβεια το θεωρώ αρκετά τίμιο εκ μέρους μου που το κάνω αυτό. Μπορεί όπως έχεις καταλάβει να έχω ακραίες απόψεις σε αρκετά θέματα αλλά τουλάχιστο έχω κάποιες απόψεις και κάποιες διαχωριστικές γραμμές, έστω και αν αυτές είναι αυθαίρετες ή προϊόντα προσωπικών προκαταλήψεων. Δεν είμαι ο ανθρώπινος ζελές που είναι οκ με όλους και με όλα. Αυτό σε όσους ανθρώπους αρέσω και θέλουν να κερδίσουν τον σεβασμό και την εκτίμηση μου αποτελεί έναν χάρτη για το ποιες συμπεριφορές και ανθρώπους εκτιμώ και ποιες όχι. Σε όσους δεν αρέσω, well δεν βλέπω κανέναν απολύτως λόγο γιατί δώσουν δεκάρα για το οτιδήποτε λέω ή πιστεύω. Δεν είμαι κανέναν δικτάτορας που επιβάλει τις προσωπικές του αρχές στο σύνολο.
Fow now :P
 
Επεξεργάστηκε από συντονιστή:

Marcia23

Νεοφερμένος

Η Marcia23 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 25 ετών. Έχει γράψει 5 μηνύματα.
Ευχαριστώ πολύ όλους σας για τα σχόλια και τις απαντήσεις σας. Τελικά το τεστ βγήκε θετικό και κατόπιν ώριμης συζήτησης με τον πατέρα του αποφασίσαμε να το κρατήσουμε.

Επίσης τα ξαναβρηκαμε καθώς μου είπε ότι είχε κάποιους οικογενειακούς λόγους που τον έκαναν να μην θέλει να είμαστε μαζί, τους οποίους όμως θεωρώ σωστό να κρατήσω για τον εαυτό μου και να μην αναφέρω διότι είναι ευαίσθητοι.

Το εάν θα πετύχει ή οχι θα δείξει στην πορεία. Υπάρχει όλη η καλή διάθεση τόσο από μέρους μου όσο και από μέρους του παρόλο που είμαστε μικροί. Έχουμε, όμως, την ωριμότητα και επιθυμία να το αντιμετωπίσουμε και να πορευτούμε μαζί.

Ευχαριστώ πολύ και πάλι για όλες τις απόψεις!! Αρκετές από αυτές με βοήθησαν!!
 

Volkswagen Fan

Επιφανές μέλος

Ο Fotis. αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 24 ετών, επαγγέλεται Οικονομολόγος και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 27,209 μηνύματα.
Ευχαριστώ πολύ όλους σας για τα σχόλια και τις απαντήσεις σας. Τελικά το τεστ βγήκε θετικό και κατόπιν ώριμης συζήτησης με τον πατέρα του αποφασίσαμε να το κρατήσουμε.

Επίσης τα ξαναβρηκαμε καθώς μου είπε ότι είχε κάποιους οικογενειακούς λόγους που τον έκαναν να μην θέλει να είμαστε μαζί, τους οποίους όμως θεωρώ σωστό να κρατήσω για τον εαυτό μου και να μην αναφέρω διότι είναι ευαίσθητοι.

Το εάν θα πετύχει ή οχι θα δείξει στην πορεία. Υπάρχει όλη η καλή διάθεση τόσο από μέρους μου όσο και από μέρους του παρόλο που είμαστε μικροί. Έχουμε, όμως, την ωριμότητα και επιθυμία να το αντιμετωπίσουμε και να πορευτούμε μαζί.

Ευχαριστώ πολύ και πάλι για όλες τις απόψεις!! Αρκετές από αυτές με βοήθησαν!!


Συγνώμη που θα σε στεναχωρήσω αλλά το άτομο φαίνεται αρκετά ανεύθυνο.Τι εννοεί οικογενειακοί λόγοι;Δηλαδή εσένα δεν σε υπολόγιζε καθόλου;

Καλός να δεχτείς το μωράκι σου.
 

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

  • Τα παρακάτω 0 μέλη και 1 επισκέπτες διαβάζουν μαζί με εσάς αυτό το θέμα:
    Tα παρακάτω 4 μέλη διάβασαν αυτό το θέμα:
  • Φορτώνει...
Top