Όλοι έχουμε κάτι να κρύψουμε!

iJohnnyCash

e-steki.gr Founder

Ο Panayotis Yannakas αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 34 ετών, επαγγέλεται Επιχειρηματίας και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 24,043 μηνύματα.
Εν ’όψει της υπόθεσης «PRISM», της οργανωμένης και συντονισμένης παρακολούθησης ψηφιακών δεδομένων από τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, ο σχολιασμός των social media και των τηλεπικοινωνιών με αφετηρία και επίκεντρο το privacy ήταν ικανή αιτία να αναδείξει το επιχείρημα καθησυχασμού «δεν έχω κάτι να κρύψω».

Η πιο συνήθης χρήση υπηρεσιών επικοινωνίας και πληροφοριών, από κινητό τηλέφωνο μέχρι μηχανή αναζήτησης ή social network, αναμφισβήτητα δεν αρκεί να αποκαλύψει πληροφορίες που δεν γνωρίζει π.χ. ο γείτονάς σας. Είναι αναμενόμενο ο γείτονάς σας μπορεί να γνωρίζει ότι καθημερινά το απόγευμα πηγαίνετε γυμναστήριο ή τα σαββατοκύριακα λείπετε και πιθανόν να βρίσκεστε στην εξοχική σας οικία. Έτσι συχνά πιστεύετε ότι οι προσωπικές μας πληροφορίες έχουν μηδαμινή αξία. Η ειδοποιός διαφορά είναι σε τι εύρος η πληροφορία δημοσιοποιείται. Το ότι κάποιοι άνθρωποι γνωρίζουν κάτι, δεν σημαίνει ότι ο οποιοσδήποτε είναι υγιές να έχει πρόσβαση σε αυτή πληροφορία. Ή πιο απλά, το ότι είναι ανεπάντεχο πως οι γείτονές σας γνωρίζουν ότι τα βράδια καυγαδίζετε με την γυναίκα σας, σημαίνει ότι είναι δεοντολογικά ανεκτό να το καταγράψει κάποιος δημοσιογράφος στην τοπική εφημερίδα;

Παρόλα αυτά, μήπως χρειάζεται κάθε άνθρωπος να έχει κάτι να κρύψει;

Ο μέσος αστυνομικός δεν γνωρίζει το συνολικό πλήθος των νόμων, και προσωπικά στοιχηματίζω ότι το ίδιο συμβαίνει και για τον μέσο εισαγγελέα. Πώς είναι δυνατόν να γνωρίζουμε εμείς οι ίδιοι αν πράγματι έχουμε να κρύψουμε κάτι; Π.χ. μόλις πρόσφατα έμαθα, ότι η λεπίδα ενός μαχαιριού δεν πρέπει να ξεπερνάει περίπου την μια παλάμη, και το γεγονός ότι αγοράστηκε από νόμιμο κατάστημα με νόμιμο παραστατικό, είναι απλά αδιάφορο.

Παλιότερα η μοιχεία ήταν αιτία φυλάκισης, φανταστείτε λοιπόν μια δυστοπία, όπου οι διωκτικές αρχές λειτουργούσαν με 100% αποτελεσματικότητα, ποιος θα τολμούσε να μοιχεύσει και πως θα γινόταν αντιληπτό ότι η κοινωνία έχει ανάγκη μια τέτοια «παρέκκλιση»; Η παραβατικότητα ενίοτε αποτελεί την αφορμή για νίκες πάνω σε νομικά ή ανθρώπινων δικαιωμάτων θέματα, έτσι ώστε να «δοκιμάσουμε» τι μας ταιριάζει καλύτερα.

Η αφρόκρεμα της φιλελεύθερης δημοκρατίας είναι η ελευθέρια στο λόγο, η όποια επιτρέπει κάθε μορφής διαπραγμάτευση σε πολιτικά, νομικά και κοινωνικά θέματα με σκοπό τον εκσυγχρονισμό τους. Κάθε είδος κοινωνικής δομής καθορίζει τι και πως σκεφτόμαστε, τι επιθυμούμε και τι πράττουμε.

Σίγουρα χρειάζεται μια ισορροπία μεταξύ privacy και ηλεκτρονικού, ή μη, εγκλήματος αλλά αυτή την στιγμή έχουμε να αντιμετωπίσουμε ακραίες θέσεις και πράξεις και είναι λογικό, οι υποστηρικτές του σεβασμού του privacy να έχουν καθετοποιημένες απόψεις. Και αυτό συμβαίνει όχι μόνο με το PRISM αλλά π.χ. και στον Ελλαδικό χώρο. Το 2012 «ανοίχτηκαν» 50.000 τηλεφωνικές συνομιλίες, ενώ το 2010 ήταν «μόλις» 6.500 (πηγή). Αυτό απέχει πολύ από την «παλιού» τύπου παρακολούθηση, όπου χρειαζόταν η φυσική παρουσία του «ντετέκτιβ», και κατά επέκταση, για να παρακολουθηθεί μια ολόκληρη χώρα θα έπρεπε να υπήρχαν διαθέσιμοι «ντεντέκτιβ», τουλάχιστον όσοι και οι κάτοικοι.

Η παρακολούθηση και η διαχείριση των προσωπικών δεδομένων ήταν όπλα ολοκληρωτικών καθεστώτων, και η Γερμανική Στάζι μπορούσε να ελέγχει τις απόψεις των πολιτών της με πολύ λιγότερα και μη αυτοματοποιημένα μέσα.

Στις μέρες μας υπάρχουν ιατρικά αρχεία, αρχείο συναλλαγών από τραπεζικούς λογαριασμούς και πιστωτικές κάρτες, αλλά ακόμη και ποινικό μητρώο. Η παραβίασή τους μπορεί όχι μόνο να είναι ντροπιαστική, αλλά και ένα είδος ψυχολογικού βιασμού. Φανταστείτε να ήσασταν ασθενής του ιού HIV και να γινόταν γνωστό στον εργοδότη σας ή στη γειτονιά σας…

Ο άνθρωπος ενδόμυχα συμπεριφέρεται διαφορετικά παρουσία τρίτου και το ενδεικτικότατο παράδειγμα είναι τα «ζευγαράκια», όπου κάτω από συνεχή παρακολούθηση θα ήταν δύστυχα. Το privacy μοιάζει και είναι βιολογική ανάγκη του ανθρώπου.

Η απουσία του ελέγχου των προσωπικών δεδομένων είναι σύμφυτη με την απουσία ελέγχου για το ποιοι είμαστε. Μια διαφορά του ανθρώπου σε σχέση με τα ζώα είναι, ότι έχει νόημα η έννοια «περσόνα». Ο άνθρωπος έχει πολλούς ρόλους. Αναμφισβήτητα υπάρχει και η ανάγκη να μπορεί να επιλέγει κανείς διαφορετική περσόνα ως πατέρας και διαφορετική στο χώρο εργασίας του. Το συνονθύλευμα αυτών των διαφορών συνθέτουν εν τέλει τον χαρακτήρα του, και ο ακρογωνιαίος λίθος της ελευθερίας είναι η ελεύθερη επιλογή του ποιοι είμαστε. Σε αυτό το περιβάλλον η επιλογή αυτή έχει νόημα όχι μόνο ως την καθαυτή επιλογή για τις διάφορες σχέσεις μας, αλλά και στον έλεγχο των εισροών πληροφορίας για κάθε σχέση μεμονωμένα. Έτσι ακόμη και ένα αθώο κουτσομπολιό μπορεί να μετατραπεί σε οδυνηρό, όταν αυτό διαδοθεί ανεξέλεγκτα.

Και το privacy, όμως, δεν μας αφορά μόνο ως μεμονωμένα άτομα αλλά μας επηρεάζει ως κοινωνικά σύνολα. Όλα τα παραπάνω ισχύουν, σε αναλογία, και για μια πολιτική ομάδα ή ένα επιχειρησιακό περιβάλλον.

Μήπως θα έπρεπε τελικά να ανησυχούμε για το privacy μας;

Y.γ.: Το παραπάνω κείμενο το δημοσίευσα πρώτα στο προσωπικό μου blog
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

DreamsRevenge

Περιβόητο μέλος

Η DreamsRevenge αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 4,757 μηνύματα.
(...)
Η απουσία του ελέγχου των προσωπικών δεδομένων είναι σύμφυτη με την απουσία ελέγχου για το ποιοι είμαστε. Μια διαφορά του ανθρώπου σε σχέση με τα ζώα είναι, ότι έχει νόημα η έννοια «περσόνα». Ο άνθρωπος έχει πολλούς ρόλους. Αναμφισβήτητα υπάρχει και η ανάγκη να μπορεί να επιλέγει κανείς διαφορετική περσόνα ως πατέρας και διαφορετική στο χώρο εργασίας του. Το συνονθύλευμα αυτών των διαφορών συνθέτουν εν τέλει τον χαρακτήρα του, και ο ακρογωνιαίος λίθος της ελευθερίας είναι η ελεύθερη επιλογή του ποιοι είμαστε. Σε αυτό το περιβάλλον η επιλογή αυτή έχει νόημα όχι μόνο ως την καθαυτή επιλογή για τις διάφορες σχέσεις μας, αλλά και στον έλεγχο των εισροών πληροφορίας για κάθε σχέση μεμονωμένα. Έτσι ακόμη και ένα αθώο κουτσομπολιό μπορεί να μετατραπεί σε οδυνηρό, όταν αυτό διαδοθεί ανεξέλεγκτα.

Και το privacy, όμως, δεν μας αφορά μόνο ως μεμονωμένα άτομα αλλά μας επηρεάζει ως κοινωνικά σύνολα. Όλα τα παραπάνω ισχύουν, σε αναλογία, και για μια πολιτική ομάδα ή ένα επιχειρησιακό περιβάλλον.

Μήπως θα έπρεπε τελικά να ανησυχούμε για το privacy μας;


Κρατώ αυτό το απόσπασμα από την ανάρτηση σου ως το πιο σημαντικό για μένα και το επισημαίνω :)

Από προχθές θα έπρεπε να ανησυχούμε για την ιδιωτικότητα μας, για το δικαίωμα να διατηρούμε κάποιες πτυχές της ζωής μας στην σφαίρα του προσωπικού.
Θα άλλαζα μάλιστα την αρχική διατύπωση από "όλοι έχουμε κάτι να κρύψουμε" σε "όλοι έχουμε το δικαίωμα να διατηρούμε πράγματα για μας" ή το πολύ για τους ανθρώπους γύρω μας τους οποίους αφορούν άμεσα.
Κι αυτό, όχι επειδή έχουμε κάτι να κρύψουμε, κάτι αξιοκατάκριτο, αξιόποινο, ή απλά ντροπιαστικό, αλλά επειδή είναι δικαίωμα μας να έχουμε όπως λες κι εσύ μια διαφορετική εν μέρει εμφάνιση σε κάθε διαφορετικό ρόλο της ζωής μας, επειδή έχουμε το δικαίωμα να λειτουργούμε με μικρές ή μεγάλες διαφοροποιήσεις απέναντι στους διαφορετικούς ανθρώπους με τους οποίους αλληλεπιδρούμε, επειδή αυτή ακριβώς η διαφορετικότητα μας κάνει κοινωνικά όντα...

Όσο για τα ζώα, έχω παρατηρήσει ότι ακόμα κι αυτά απομονώνονται, έχουν ανάγκη από χρονικά διαστήματα μέσα στην ημέρα κατά τα οποία θέλουν τη μοναξιά, την ησυχία και αποφεύγουν κάθε επαφή κι επικοινωνία σα να επιζητούν κι αυτά την ενδοσκόπηση κι αυτό μέχρι στιγμής το έχω δει και σε γάτες και σε σκύλους.

Πέρα από βιολογική ανάγκη λοιπόν, η ιδιωτικότητα αποκτά ένα πιο πιεστικό πρόσωπο, αυτό του θεμελιώδους ανθρώπινου δικαιώματος, του πρωταρχικού δικαιώματος που κάθε ευνομούμενο κράτος οφείλει να εξασφαλίζει στους πολίτες του.

Βέβαια, ο αντίλογος είναι η πρόληψη των εγκληματικών πράξεων, αν και μέχρι στιγμής δεν έχει φανεί ότι μαζικές και τεράστιας κλίμακας παρακολουθήσεις έχουν αποδώσει τα ανάλογα, κάτι σαν ένα τωρινό Minority Report ας πούμε, μάλλον τα αποτελέσματα των παρακολουθήσεων αυτών χρησιμοποιούνται για άλλους λόγους, πέρα από την αγνή και ευκταία αποτροπή εγκληματικών πράξεων ... δυστυχώς.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

τρελή φιλόσοφος

Πολύ δραστήριο μέλος

Η τρελή φιλόσοφος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 26 ετών. Έχει γράψει 1,290 μηνύματα.
όλοι έχουμε ανάγκη να κρατάμε μια πτυχή της ζωής μας μυστική.

Αυτό όμως είναι πάρα πολύ δύσκολο ακόμη και αν ζούμε σε ένα αραιοκατοικημένο χωριό(του οποίου οι ελάχιστοι κάτοικοι έχουν μόνο τους γείτονες να ασχολούνται),ή ακόμη και σε μια πόλη με τεράστιο πληθυσμό(όπου μοιραζόμαστε τον ίδιο χώρο-πολυκατοικία-πηγαίνουμε στο ίδιο σχολείο ή δουλειά,χρησιμοποιούμε κάποιο μεταφορικό μέσω,και εκεί είναι εύκολο,κάποιος να μάθει τις καθημερινές μας συνήθειες αρκεί να "χαθεί" μες το πλήθος).Έτσι,οι ελπίδες που έχει κάποιος για μια ιδιωτική ζωή ,όπου και να μένει,μειώνονται ραγδαία.

Θεωρώ ότι η ιδιωτικότητά μας εξαρτάται όχι μόνο από την επιθυμία και την προσπάθειά μας να μην αφήνουμε τον καθένα να γνωρίζει για την εργασία,την οικογενειακή ζωή,την ερωτική ζωή μας,αλλά και από την επιθυμία των υπολοίπων να ασχοληθούν με εμάς.Κακά τα ψέματα ,αν κάποιος θέλει να μάθει για εμάς θα το κάνει όπου και να είμαστε και όπως προφυλαχτούμε. Το θέμα είναι να μη προσπαθήσουμε να δώσουμε αφορμές να το κάνουν.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

iJohnnyCash

e-steki.gr Founder

Ο Panayotis Yannakas αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 34 ετών, επαγγέλεται Επιχειρηματίας και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 24,043 μηνύματα.
του πρωταρχικού δικαιώματος που κάθε ευνομούμενο κράτος οφείλει να εξασφαλίζει στους πολίτες του.
Εμείς σαν πολίτες όμως απλά νίπτουμε τα χείρας μας;
Και υπάρχουν λύσεις, ακόμη και για το ψηφιακό κόσμο.
Πολλοί έχουμε android ή iOS.
Ποίος έχει βάλει όμως CyanogenMod;

Αυτό όμως είναι πάρα πολύ δύσκολο ακόμη και αν ζούμε σε ένα αραιοκατοικημένο χωριό(του οποίου οι ελάχιστοι κάτοικοι έχουν μόνο τους γείτονες να ασχολούνται),ή ακόμη και σε μια πόλη με τεράστιο πληθυσμό(όπου μοιραζόμαστε τον ίδιο χώρο-πολυκατοικία-πηγαίνουμε στο ίδιο σχολείο ή δουλειά,χρησιμοποιούμε κάποιο μεταφορικό μέσω,και εκεί είναι εύκολο,κάποιος να μάθει τις καθημερινές μας συνήθειες αρκεί να "χαθεί" μες το πλήθος).Έτσι,οι ελπίδες που έχει κάποιος για μια ιδιωτική ζωή ,όπου και να μένει,μειώνονται ραγδαία.
Έχω σχεδόν καλύψει αυτό το θέμα ;)
Είναι αναμενόμενο ο γείτονάς σας μπορεί να γνωρίζει ότι καθημερινά το απόγευμα πηγαίνετε γυμναστήριο ή τα σαββατοκύριακα λείπετε και πιθανόν να βρίσκεστε στην εξοχική σας οικία. Έτσι συχνά πιστεύετε ότι οι προσωπικές μας πληροφορίες έχουν μηδαμινή αξία. Η ειδοποιός διαφορά είναι σε τι εύρος η πληροφορία δημοσιοποιείται. Το ότι κάποιοι άνθρωποι γνωρίζουν κάτι, δεν σημαίνει ότι ο οποιοσδήποτε είναι υγιές να έχει πρόσβαση σε αυτή πληροφορία. Ή πιο απλά, το ότι είναι ανεπάντεχο πως οι γείτονές σας γνωρίζουν ότι τα βράδια καυγαδίζετε με την γυναίκα σας, σημαίνει ότι είναι δεοντολογικά ανεκτό να το καταγράψει κάποιος δημοσιογράφος στην τοπική εφημερίδα;
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

  • Τα παρακάτω 0 μέλη και 1 επισκέπτες διαβάζουν μαζί με εσάς αυτό το θέμα:
    Tα παρακάτω 1 μέλη διάβασαν αυτό το θέμα:
  • Φορτώνει...
Top