Lost in Translation (2003)

Lost in Translation

Oταν η "απλοτητα" μιας ταινιας σε βυθιζει σε σκεψεις και νοηματα...
Η ταινια της Sofia Coppola δεν μπορει να χαρακτηριστει σαν μια ταινια με ανατροπες, με μπερδεμενο σεναριο και δεν ξερω τι αλλο.
Ομως πολλες φορες η απλοτητα στο στορυ μπορει να σε κανει να σκεφτεις πολυ σοβαρα το τι γινεται και να σου περασει πουλ πιο ευκολα το νοημα του εργου.
Πρωτα απ' ολα θα ξεκινησω με την σκηνοθεσια της ιδιας.Απλουστατα ιδανικη για το εργο.
Καλη φωτογραφια, ιδανικα πλανα που ανα πασα στιγμη τυλιγαν πολυ ομορφα το "μελαγχολικο" και ταυτοχρονα αισιοδοξο στορυ της ταινιας.
Για τους ηθοποιους λιγα μπορουν να πω.Και η νεαρα Scarlett Johansson και ο ωριμος Bill Murray ειναι πολυ πειστικοι στους ρολους τους.
Η φρεσκαδα της νεαρης Scarlett η οποια μεσα στο εργο κανει την μικρη (ηλικιακα) κοπελιτσα που μλις τελειωσε τις σπουδες και αναγκαζεται να ξενιτευτει για το καλο του δικου της και νιωθει μονη της σε μια πολη καμποσων εκατομμυριων κατοικων (και ποιος δεν το εχει νιωσει απο εμας)...
Η φρεασκαδα λοιπον της Scarlett συνανταει την ωριμη "γοητεια" που φερνουν τα χρονια και οι επιτυχιες και η ιδια η ζωη του Μurray ο οποιος επεισης νιωθει ξενο σωμα στο Τοκυο, αλλα πρεπει να μεινει...
Και οι δυο ηθοποιοι παρα πολυ καλοι και πειστικοτατοι στους ρολους τους και ας μου επιτραπει να πω οτι ο Bill Murray ειναι ενας εκπληκτικος ηθοποιος.
Δινει απιστευτη "χροια" στο εργο.
Με εναν περιτεχνο τροπο μας περναει το εργο το πως πολλες φορες οταν ειμαστε μακρια απο τα σπιτια μας, μπορουμε να σκεφτουμε πιο σφαιρικα και να αντιμετωπισουμε ετσι (πιο σφαιρικα,πιο χυμα, πιο ωμα, πιο κοφτα!) διαφορα προβληματα και καταστασεις.
Που αφορουν ειτε εμας με τον εαυτο μας, ειτε εμας με τον κοσμο γυρω μας.
Γιατι οταν εισαι καπου "μονος" βλεπεις τα παντα οπως το αισθανεσαι μεσα σου.Δεν επηρεαζεσαι απο κανεναν και καμια κατασταση που ειναι συνδεδεμενη με τον τοπο σου (και με οτι συνεπαγεται αυτος).

Εν ολιγης ειναι ενα υπεροχο εργο και μια ιστορια βγαλμενη μεσα απο την ζωη.
Μας κανει να σκεφτομαστε ποσο σημαντικο ειναι να "ζουμε" την καθε στιγμη της καθε μερας.Και να μην το κανουμε αυτο μονο οταν ξερουμε οτι μας περιοριζει ο χρονος.
Ο χρονος αν το καλοσκευτουμε παντα θα μας περιοριζει γιατι παντα μετραει αναποδα.

Την συνιστω ανεπιφυλακτα.

Lost in translation

Πολύ καλές ερμηνείες του Μπιλ Μάρευ και της Σκάρλετ Γιόχανσον, αλλά δε θα έλεγα ότι με ενθουσίασε. Το καλό ήταν ότι κυλούσε ευχάριστα και δε με κούρασε σε κανένα σημείο. Αλλά δε θα έλεγα ότι μου άφησε και κάτι το ιδιαίτερο, που να με κάνει να την ξεχωρίσω.

Η καταπίεση των "θέλω" ίσως θα μπορούσαμε να πούμε ότι προβαλλόταν, αλλά ο τρόπος και η απόδοση αυτών δε με συγκίνησαν.
Γενικά τη βρήκα απλά συμπαθητική.

Νομίζω θα έλεγα άνετα η πιο βαρετη ταινία που έχω δει ποτέ. Κανένα απολύτως ενδιαφέρον, κουράστηκα και κάποια στιγμή ήμουν όντως lost κι εγώ.