Dead Man (Jim Jarmusch)

Υπέροχες εικόνες! Ποίηση σε κάθε μια από αυτές. Υπνωτικές, αλλά όχι βαρετές, ασπρόμαυρες εικόνες. Εικόνες με εξαιρετικά χειρουργική, αλλά και αφηρημένη, λεπτομέρεια. Οι εικόνες που η σύνθεσης τους αποτελούν μια ελεγεία θανάτου και ζωής.

Η ταινία μπορεί να αποτελέσει μια ζυγαριά αντιθέτων εννοιών. Η διαδρομή ενός ζωντανού ανθρώπου προς το θάνατο, η διαμάχη υποσυνείδητου και συνειδητού, η συνύπαρξη της καλοψυχίας και της εγωπάθειας . Ο William Blake (Johnny Depp), ένας ψυχρός αλλά και φοβητσιάρης, πρωταγωνιστικός ρόλος που παγιδεύεται στο μεταίχμιο της φυγής από τον υλικό στον άυλο κόσμο.

Καθώς ο William Blake περιπλανάται προς τον τελικό προορισμό, έχει συνοδοιπόρο τον αφελή, καλόψυχο αλλά και κυνικό «κανένα» (Gare Farmer). O «Κανένας», αν και αφελής, βοηθάει τον William Blake να αποδεχτεί την ζωώδη πλευρά του ανθρώπου αλλά την ιδέα του θανάτου.

Αν και αδύναμος πια, ο William Blake, είναι έτοιμος για τον τελικό προορισμό. Απελευθερώνεται από την αγάπη και την οργή, την αφέλεια και την κακεντρέχεια και σαλπάρει προς την ελπίδα, προς τον δημιουργό του. Επιτέλους, ολοκληρώνεται ο «γάμος του παραδείσου και της κόλασης»*.


Ατάκες που συγκράτησα:

• The eagle never lost so much time as when he submitted to learn from the Crow
• The vision of Christ that thou dost see, Is my vision's greatest enemy
• Things which are alike, in nature, grow to look alike
• That weapon will replace your tongue. You will learn to speak through it. And your poetry will now be written with blood.
• Stupid fucking white man

Βαθμολογία: 10/10

*Η ταινία έχει πολλές αναφορές, εμπνεύσεις από έργα του «πραγματικού» William Blake. Για παράδειγμα η ατάκα «The eagle never lost so much time as when he submitted to learn from the Crow» είναι από το έργο « The Marriage of Heaven and Hell». Δεν έχω καταλάβει ωστόσο ποία είναι η συσχέτιση του πρωταγωνιστή και του ποιητή.

Αν δεν ήταν ασπρόμαυρη η ταινία θα ήταν πολύ brutal, φαντάσου την με χρώματα! Η σκηνοθέτης δεν έχει άλλη επιλογή, μόνο με ασπρόμαυρη εικόνα μπορεί να δείξει την απάθεια του Johnny Deep, την γαλήνη στην φιλία των δυο προταγωνηστών αλλά και την κενότητα των υπόλοιπων χαρακτήρων.