Τι είναι ο άνθρωπος;

Αρχική Δημοσίευση από mania:

Γενικά; ή ότι αφορά τους ανθρώπους;

Click για ανάπτυξη...

Είτε γενικά, είτε αλληγορικά!

Τι είναι ο άνθρωπος; Μα φυσικά το πιο ωραίο κόσμημα, που έκανε η Φύση στο δημιουργό της, τον Θεό! Είναι το κάλλος, υποταγμένο στην ισχύ κι ερωτευμένο με τη σοφία!

Αρχική Δημοσίευση από Delfis:

Τι είναι ο άνθρωπος; Μα φυσικά το πιο ωραίο κόσμημα, που έκανε η Φύση στο δημιουργό της, τον Θεό! Είναι το κάλλος, υποταγμένο στην ισχύ κι ερωτευμένο με τη σοφία!

Click για ανάπτυξη...

Ίσως( γι' αυτό ο Γ. Φλλωρόφσκυ γράφει: " Ο άνθρωπος...δημιουργήθηκε για να κληρονομήσει την αιωνιότητα" [Χριστιανισμός και Πολιτισμός]

Αρχική Δημοσίευση από Delfis:

Τι είναι ο άνθρωπος; Μα φυσικά το πιο ωραίο κόσμημα, που έκανε η Φύση στο δημιουργό της, τον Θεό! Είναι το κάλλος, υποταγμένο στην ισχύ κι ερωτευμένο με τη σοφία!

Click για ανάπτυξη...

Αν είχα παντοδυναμία, και εκατομμύρια χρόνια για να πειραματιστώ, δεν θα υπερηφανευόμουν και πολύ για τον άνθρωπο ως τελικό προϊόν των προσπαθειών μου..

Όσο για το bold: τα πάντα οδηγούν στο να πιστέψουμε ότι υπάρχει ένα ορισμένο σημείο του πνεύματος απ'όπου η ζωή και ο θάνατος, το πραγματικό και το φανταστικό, το περασμένο και το μελλοντικό, το μεταβιβάσιμο και το αμεταβίβαστο, το ψηλό και το χαμηλό παύουν να περνούνται αντιφατικές έννοιες.
Πριν το φτάσιμο του σημείο αυτού, δεν αναφερόμαστε σε κάτι που διαφέρει από ζώο.

Αρχική Δημοσίευση από Νωεύς:

Ίσως( γι' αυτό ο Γ. Φλλωρόφσκυ γράφει: " Ο άνθρωπος...δημιουργήθηκε για να κληρονομήσει την αιωνιότητα" [Χριστιανισμός και Πολιτισμός]

Click για ανάπτυξη...

Ο κληρονόμος της αιωνιότητας είναι ο άνθρωπος;


Προσωπικά δεν έχω μεγάλη εμπιστοσύνη σε ορισμούς που δεν είναι έξω απο μας, αλλά είμαστε εμείς οι ίδιοι. Επομένως ο καθένας μας το βλέπει όπως βλέπει ή θέλει να βλέπει τον εαυτό του.
Και αλλιώς βλέπει ή θέλει να βλέπει τον εαυτό του ο "ορίζων", αλλιώς αυτός που ακούει τον ορισμό του.

Ποιός θα κρίνει ποιά εκτίμηση από τις δύο είναι πιο κοντά στα πράγματα από την άλλη;
Τρίτος, αμερόληπτος, που βρίσκεται "έξω από το παιχνίδι", εδώ δεν υπάρχει. Γιατί οποιοσδήποτε κληθεί ως διαιτητής να λύσει τη διαφορά, δεν μπορεί να είναι αντικειμενικός, αφού κι αυτός πάλι σαν άνθρωπος, θα μιλήσει για δικό του λογαριασμό...

π.χ. ο περιούσιος λαός του Θεού *εβραίοι της Π.Δ.* έβλεπαν τον άνθρωπο (δηλ. τον εαυτό τους) πλασμένο κατ'εικόνα και ομοίωσιν" του θεού.
Οι Έλληνες των κλασσικών χρόνων (που ζούσαν μέσα στην "πόλη" και η πόλη ολόκληρη έπαλλε μέσα τους") όριζαν τον άνθρωπο *με το στόμα του Αρίστου * "ζώον πολιτικόν".
Η χριστιανική φιλοσοφία τον όρισε ως "φυτόν ουράνιον" (τα φύλλα του ακουμπάνε στη γη αλλά οι ρίζες του βρίσκονται στον ουρανό).

Εάν πραγματικά θέλουμε να ξεχωρίσουμε μέσα στο βασίλειο της Δημιουργίας τον άνθρωπο και να τον τιμήσουμε για τη μοναδικότητά του, δεν (e-)στέκει να του προσγράψουμε προνόμια με επιφυλάξεις, ίσως να πουν μερικοί....

Προσωπικά κανένας πιο λιτός σε διατύπωση ορισμός δε με εκφράζει -κι όχι για την ουμανιστική του εξύμνηση- από του Κάντ:

Κοίταξε, λέει ο Μανωλάκης, να ενεργείς και να αισθάνεσαι έτσι, ώστε ποτέ να μη μεταχειρίζεσαι τον άνθρωπο ως μέσον αλλά πάντοτε να τον έχεις σκοπό στις προθέσεις και στις πράξεις σου.

Δεν έχω συναντήσει ως τώρα πιο υψηλόφρονη προτροπή, που να δείχνει τέτοια εμπιστοσύνη και τόσο σεβασμό στον άνθρωπο σαν άνθρωπο.

Εάν τη μεταφέρω στο σχήμα του ορισμού και τη συσχετίσω με την παραπάνω ανάλυση, θα έχουμε την εξής απλή και συνάμα βαρυσήμαντη φόρμουλα: "άνθρωπος είναι το μοναδικό μέσα στο γνωστό μας σύμπαν όν που έχει το αναφαίρετο δικαίωμα να λογαριάζεται πάντοτε ως σκοπός και ποτέ ως μέσον".

Αυτή είναι και η γλώσσα του γνήσου ουμανισμού.
Κανένας σκοπός, όσο ψηλά κι αν τον τοποθετήσουμε, με όση αίγλη κι αν τον περιβάλουμε, δεν μπορεί να δικαιολογήσει εκείνον που θα χρησιμοποιήσει τον άνθρωπο ως μέσον για την πραγματοποίησή του.

Όποιος το κάνει, δεν είναι άνθρωπος.
Και μάλιστα τότε επιταχύνει και την αυτοκαταστροφή του...
καθότι ισχύει κι ένας άλλος ορισμός εξίσου λιτός και μελαγχολικός:

..άνθρωπος είναι εκείνο το ον με τη θελκτικότατη ροπή προς την αυτοκαταστροφή του σαν κάτι παραπάνω από ένα ασταθές κάτοπτρο του μέλλοντος του...

Τι είναι ο άνθρωπος; Μα φυσικά το πιο ωραίο κόσμημα, που έκανε η Φύση στο δημιουργό της, τον Θεό! Είναι το κάλλος, υποταγμένο στην ισχύ κι ερωτευμένο με τη σοφία!

Click για ανάπτυξη...

με τα δις πλανητων άστρων,γαλαξιων κλπ στο συμπαν, λογικα απιθανο μου φαινεται να είμαστε το μοναδικο δημιουργημα..και σιγουρα είναι αδυνατο να ξερουμε ότι είμαστε το ανωτερο..(μονο πανω στη Γη ισχυει αυτο από ότι ξερουμε)ίσα ίσα που ξεκιναμε να μπουσουλαμε στο κοσμο -συμπαν που έφτιαξε -ίσως -καποια ανωτερη δυναμη.....
είμαστε πολυ μικροι ,σαν τα άτομα και τα ηλεκτρονια σχετικα με τον καθημερινό μας κόσμο..

Τι είναι ο άνθρωπος;

Click για ανάπτυξη...

Έλα ντε. Υπάρχει μια ανομολόγητη μεγάλη αλήθεια, πως δεν μπορείς να χαρακτηρίσεις ένα σύστημα αν υπόκεισαι και εσύ στις εσώτερες λειτουργίες του (...και όπως όλες οι μεγάλες αλήθειες, ακόμα και η άρνησή της είναι μια μεγάλη αλήθεια). Πέραν τούτου, το ερώτημα είναι πολύ σημαντικό για να το προσπεράσουμε, μα πολύ κούφιο για να πολυασχοληθούμε. Γι΄ αυτό, βάλτε να πιούμε:

Σκιές ονείρων είμαστε, σύννεφα που περνούμε... (πίνδαρος, πυθιόνικος)
(γι αυτό) βαλτε να πιούμε (διάφανα κρίνα)

Αρχική Δημοσίευση από Rempeskes:

Έλα ντε. ..

Σκιές ονείρων είμαστε, σύννεφα που περνούμε... (πίνδαρος, πυθιόνικος)
(γι αυτό) βαλτε να πιούμε (διάφανα κρίνα)

* * *

.......

Δεν είμαστε μικροί.
Είμαστε όσο μεγάλοι επιλέγουμε να είμαστε.
Ως το τέλος.

​

Click για ανάπτυξη...

"Δεν είμαστε μικροί", αλλά "επιλέγουμε"; Μήπως δηλαδή απλά, "είμαστε πονηροί";
Παρατηρώντας τις επιθυμίες και τη συμπεριφορά του φυσικού ανθρώπου, πέρα δηλαδή (ή πάνω) από τις ηθικο-κοινωνικές οριοθετήσεις του, διαφαίνεται ότι πρόκειται για ένα γήινο πλάσμα, που βασικά θα ήθελε να ζει μόνο του και χωρίς συλλογικές δεσμεύσεις. Εξ αυτού πηγάζει και η υπόνοια, ότι μία διάσταση της «φύσης» του, είναι και η ελευθερία, ως ικανότητα( ή δυνατότητα επιλογής. Ο άνθρωπος λοιπόν από «φυσικού» του, θέλει να ζει όπως, παρά ταύτα, και πεθαίνει: μόνος του.
Η πλέον θεμελιώδης ίσως πονηρία του μονήρη ανθρώπου, όποτε και αν εμφανίστηκε αυτός ανάμεσα στα υπόλοιπα έμβια όντα της γήινης οικονομίας, ήταν να ανακαλύψει τους θεούς. Όσο πιο μακριά του τους τοποθετούσε, τόσο πιο αγαπημένοι τού ήταν. Όμως διαφαίνεται, ότι πίσω από την πονηρία αυτή υποκρύπτεται και η φυσική αιτία, που τελικά ο άνθρωπος εξελίχθηκε, αρχικά σε αγελαίο είδος, στη συνέχεια, σε ηθικό γένος. Πρόκειται ακριβώς για τη φυσική του σωματική αδυναμία Το ανθρώπινο νεογνό είναι από τα πλέον ανίσχυρα, μεταξύ των υπόλοιπων φυσικών όντων του Πλανήτη.
Αν θεωρηθεί, ότι ο άνθρωπος εξ αρχής υπάρχει ως δίποδο, τότε θα πρέπει να θεωρηθεί επίσης, ότι η αρχή της ανθρώπινης ηθικής και του πολιτισμού, ανήκει στη απλή κίνηση της λεχώνας γυναίκας, να ανασηκώσει στην αγκαλιά της το νεογνό, για να το θηλάσει. Στη κίνηση αυτή υπάρχει κάτι το «θείο», όσο και λογικό. Μέχρις όμως η λογική να οδηγήσει τους ανθρώπους, να παραμερίσουν την ατομική τους φύση και να σμίξουν ως αγέλη, δεν μπορεί παρά να οπλίζονταν με την πονηρία, που τους παρείχε η (φυσική) ελευθερία τους.
Σε ιδανική αρμονία, με τις αρχέγονες αυτές «αντινομίες» της «ανθρώπινης φύσης», για παράδειγμα, έρχεται σήμερα να λειτουργήσει, το πλέον ίσως χαρακτηριστικό της διαφαινόμενης «νέας εποχής» της ανθρωπότητας, το Διαδίκτυο….

Ο ανθρωπος ειναι μια κατασκευη αγνωστου προελευσης, η οποια βρισκοταν, βρισκεται και θα βρισκεται σε πειραματικο σταδιο, μεχρι την ημερα εκλειψης του απο το συμπαν.

Ο ανθρωπος ειναι ενα αναποσπαστο κομματι της φυσης, το οποιο εξελισσεται μαζι της, ταυτοχρονα...





Ο ανθρωπος ειναι μια μηχανη εσωτερικης καυσεως, η οποια σπαταλαει ενα μεγαλο ποσο ενεργειας που χρησιμοποιει, για τη λειτουργια της...

Αρχική Δημοσίευση από Apro:

Ο ανθρωπος ειναι μια μηχανη εσωτερικης καυσεως, η οποια σπαταλαει ενα μεγαλο ποσο ενεργειας που χρησιμοποιει, για τη λειτουργια της...

Click για ανάπτυξη...

Ε όχι και μηχανές... Έχουμε και τη φαντασία

Η φαντασία μου αυτό μου είπε εκείνη τη στιγμή, αυτό έγραψα.Αν ρίξεις μια ματιά για τις μηχανές εσωτερικής καύσεως μπορεί να καταλάβεις γιατί έκανα αυτήν την ταύτιση.Όπως σε μια μηχανή η παραγωγή θερμότητας ειναι χαμένη ενέργεια εφόσον δεν χρησιμοποιείται για κάποιο αυτοτελή σκοπό έτσι και ο άνθρωπος νομίζω οτί σπαταλάει το μεγαλύτερο μέρος της ενέργειας που καταναλώνει για το τίποτα.....................

Ο άνθρωπος, κατά την δική μου εκδοχή δεν είναι παρά ένα ακόμη θηλαστικό, με κύριο χαρακτηριστικό την πραγματικά γενναία του απόφαση, να πάρει τις τύχες στα χέρια του!
Μέχρι στιγμής οι ενδείξεις ...καταδεικνύουν (σχήμα οξύμωρο) ότι η γενναιότητα του "επερίσσευσε" υπερβαίνοντας τις ανάγκες του, καταντώντας πληθωριστική και το ότι εξακολουθεί να υπάρχει (περίσσεψε λίγο ψητό από χτες) το οφείλει στην μαμά του-φύση που τον έχει κανακεμένο της, μιά και είναι το εξυπνότερο παιδί της και την φροντίζει
κι αυτό με την σειρά του, μέχρι να βεβαιωθεί ότι δεν την ....χρειάζεται πιά!

Κάποια στιγμή (που είναι βέβαιον) θα ανακαλύψει την χρονομηχανή θα "επιστρέψει"...πίσω θα διορθώσει όόόόλα τα λάθη του παρελθόντος και θα πορευτεί, απηλλαγμένος από ενοχές, καταθλίψεις και ηθικά διλήμματα!

Δηλαδή θα είναι πλέον ένας θεός

Αρχική Δημοσίευση από _daemon_:

Ο άνθρωπος, κατά την δική μου εκδοχή ...θα είναι πλέον ένας θεός

Click για ανάπτυξη...

Αν, φίλε μου, μιλάς "σαν άνθρωπος", νομίζω ότι έχεις μεγάλη ιδέα, για το μέλλον σου! Σχεδόν σε ζηλεύω!

Αυτό είναι σχεδόν καλό, διότι η συνείδηση σου απέκτησε άμεση, σαφή και πλήρη αντίληψη του ίδιου της του εαυτού άρα οι πρώτες ενδείξεις αν και αχνές οδηγούν στην επίγνωση της δύναμης της ειρωνίας!

Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που στη συνείδηση ενός άγγελου το τελευταίο πράγμα που μένει είναι η...πτώση!

Ρώτα και τον εκπεσόντα avaptisto αν δεν με πιστεύεις

Πάντως ειλικρινά, αγαπητέ νωέα σε χαίρομαι στ αλήθεια διότι αν και ον με αναφαίρετο δικαίωμα να λογαριάζεσαι ως αυτό-σκοπός και όχι μέσον, το....internet (γνωρίζεις δα πόσα λέγονται γι αυτό) το υπολογίζεις σαν τέτοιο και γι αυτό σου βγάζω το καπέλο! Άσχετα αν δεν φοράω ποτέ μου!

Αρχική Δημοσίευση από _daemon_:

...οδηγούν στην επίγνωση της δύναμης της ειρωνίας!

... Άσχετα αν δεν φοράω ποτέ μου!

Click για ανάπτυξη...

...Δεν πειράζει...όλοι εξάλλου είμαστε καπελωμένοι- θέλουμε δεν θέλουμε- από τον ίδιο ουρανό. Χαίρομαι παρόμοια, με την λεπτή αίσθηση και ακρίβεια του λόγου σου. Να είσαι καλά!

Άνθρωπος, μία λέξη με πολλές σημασίες και μακρινό παρελθόν. Για μένα ο άνθρωπος είναι ένα ισχυρότατο ον προικισμένο με τη δύναμη της σκέψης. Ένα ον γεμάτο συναισθήματα γεμάτο ζωή και γεμάτο δημιουργία και θέληση. Ένα ον που μπορεί να κάνει πολλά αρκεί να το θελήσει, ένα ον που ξέρει να προσαρμόζεται και να επιβιώνει. Κάθε άνθρωπος μόνος του έχει μέσα του μία πηγή δύναμης, κάθε άνθρωπος είναι ξεχωριστός και πολύτιμος κάθε άνθρωπος μπορεί να προσφέρει πολλά με το δικό του τρόπο. Όλοι οι άνθρωποι μαζί είναι ένας ανίκητος "βράχος", μία φοβερή δύναμη που δεν την σταματάει κανείς. Ένας μπορεί να κάνει πολλά όλοι μαζί θαύματα και για αυτό ο άνθρωπος ξεχωρίζει και είναι πάνω από όλα τα έμβυα όντα. Μπορεί μπροστά στην απεραντοσύνη του σύμπαντος να είμαστε μικροί αλλά έχουμε κάτι που μας κάνει τόσο ξεχωριστούς, έχουμε τη δύναμη της ανθρώπινης θέλησης,της σκέψης,της αγάπης και πολλά άλλα................................................

ζωον δυπουν απτερον...

Αρχική Δημοσίευση από moonlight:

ζωον δυπουν απτερον...

Click για ανάπτυξη...

...και νοήμον;

το να προσπαθεις να ορίσεις τον άνθρωπο είναι σα να προσπαθείς να δαγκώσεις τα δόντια σου
(κάτι τέτοιο διάβασα κάπου παλιά, μα δε θυμάμαι πού )
πάντως έχει ενδιαφέρον

Αρχική Δημοσίευση από Αντώνης:

το να προσπαθεις να ορίσεις τον άνθρωπο είναι σα να προσπαθείς να δαγκώσεις τα δόντια σου
(κάτι τέτοιο διάβασα κάπου παλιά, μα δε θυμάμαι πού )
πάντως έχει ενδιαφέρον

Click για ανάπτυξη...

συμφωνώ μαζί σου.... πολύ ενδιαφέρουσα αυτή η άποψη, για την προσπάθεια του ανθρώπου να ορίσει την ταυτότητά του, εφόσον αυτή είναι ποικιλόμορφη και εξελισσόμενη....