Δημόσια κακή συμπεριφορά γονιού στο παιδί του

lugar

Πολύ δραστήριο μέλος

Η lugar αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 58 ετών. Έχει γράψει 846 μηνύματα.
Για μένα πάντως, το να ασκείς ψυχολογική βία στα παιδιά είναι εξίσου κατακριτέο με το να τους ασκείς σωματική βία. Τι θα πει "δεν το δέρνω, άρα μπορώ να το αφήσω μόνο του στο εμπορικό, έτσι για να μάθει να μην το ξανακάνει;" Με ποιο δικαίωμα ακριβώς το αποφασίζεις αυτό; Ο γονιός δεν είναι θεός. Είναι υπεύθυνος για το παιδί και αν κάτι συμβεί τότε τι;; Το παιδί θα φταίει που έκανε την αταξία ή εσύ που το άφησες ή που το τραβολόγησες ή που το έδειρες;

Η ψυχολογική βία πολλές φορές είναι χειρότερη γιατί τουλάχιστον εγώ ξέρω ανθρώπους που στην σωματική βία αντέδρασαν ενώ δεν ξέρω πολλούς που να μην ακρωτηριάστηκαν από την ψυχολογική. Παράδειγμα η γιαγιά της Ισι, ένοιωσαν ποτέ τα παιδιά και τα εγγόνια της ότι δεν τα αγαπούσε? Η σωματική τιμωρία είναι πολύ πιο εύκολο να μην σχετιστεί με την έλλειψη αγάπης (εκτός της κακοποίησης που σαφώς έχει στοιχεία σαδισμού) ενώ η ψυχολογική τιμωρία συνήθως συσχετίζεται ακριβώς με την ατάκα "δεν θα σ'αγαπώ" ή "θα αδιαφορήσω" που για μένα είναι αυτό που νομίζω ότι πληγώνει πιο πολύ ένα παιδί.

Πρώτον, ποιος κρίνει πότε κινδυνεύει η σωματική ακεραιότητα του παιδιού; Γιατί και με μία σφαλιάρα, μπορεί να προκληθεί ζημιά στο αυτί- λέω εγώ τώρα. :confused:

Το τράβηγμα του αυτιού μπορεί να προκαλέσει βλάβη όπως και το πέσιμο αλλά δεν θα σταματήσεις το παιδί σου από το να παίζει μήπως και χτυπήσει....

Δεύτερον, είναι καλύτερο να μην επέμβεις, κατ εσέ. Και έτσι το παιδί θα μάθει ότι έκανε τη χαζομάρα και έτσι την πληρώνει, με το να βρίσκεται αντιμέτωπο με τον εξοργισμένο γονιό που μπορεί να φωνάξει, να τραβήξει κανένα αυτί, μπορεί όμως και να δείρει.
Και αυτό στη συνέχεια, θα το εφαρμόσει στη μετέπειτα ζωή του και στα δικά του τα παιδιά- οπότε σιγα σιγα όλοι θα βρεθούμε να τρώμε ξύλο επειδή ...εχμ, σπάσαμε ένα βάζο.
Βρίσκεις λογική σε αυτό;

Αυτό δεν είναι αλήθεια. Αλλοιώς θα είμασταν ήδη εκεί. Πριν 50 χρόνια αυτή ήταν η κυρίαρχη τεχνική και τα ερωτήματα αυτά δεν μπαίνανε καν. Ο άνθρωπος τα πράγματα που δεν του άρεσαν μπορεί να τα αναπαράγει ή να τα αποφύγει.

Προσωπικά έχω φάει σφαλιάρες από τη μαμά μου, αλλά θα το εκτιμούσα πολύ περισσότερο αν με έπιανε να μου εξηγήσει γιατί αυτό που κάνω/λέω είναι λάθος, παρα να με δείρει για να το καταλάβω. Τα παιδιά δεν είναι χαζά, μικρά είναι! Αν τους το πεις σοβαρά, θα το καταλάβουν. Αυτό τουλάχιστον πιστεύω εγώ- δεν έχω δικά μου παιδιά ακόμα,ώστε να ξέρω σίγουρα πώς αντιδρούν... :)

Θα σου διηγηθώ μια δική μου στιγμή. Με 3 παιδιά γυρνάω σπίτι από πρωινή βόλτα. Έχουμε περάσει καλά. Κουρασμένοι όλοι. Στο μικρό που δεν μπορεί ακόμα να εκλογικεύσει την κουραση του (4 χρονών) αυτό μεταφράζεται σε παράλογες απαιτήσεις με γκρίνια - "αν δεν μου κάνεις αυτό που θέλω θα ..."-, εγώ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ να του κάνω αυτό που θέλει γιατί θα επιβραβεύσω την συμπεριφορά του ακόμα κι αν ήταν κάτι λογικό, άσε που είναι παράλογο, του μιλάω καλά στην αρχή και εξηγώ 2 3 φορές, δεν υπάρχει περίπτωση να ακούσει γιατί δεν ακούει εκείνη την ώρα έχει περάσει στην απέναντι όχθη από τα νεύρα, του μιλάω επιτακτικά, τίποτα, δεν του μιλάω καθόλου, πέφτει στο πεζοδρόμιο, χτυπιέται και αποφασίζει να μην γυρίσει σπίτι. Το φορτώνω στον ώμο ενώ με κλωτσάει και το γυρίζω σπίτι έτσι. Κλαίει από τα νεύρα γιατί δεν μπορεί να αντιδράσει. Στο σπίτι σε 5 λεπτά έχει κοιμηθεί γιατί είναι πτώμα.
1) Πες μου αν όποιος μας έβλεπε στο δρόμο δεν θα νόμιζε ότι έχω σαπίσει το παιδί στο ξύλο....
2) Ξέρω ότι αν είχα δώσει μια ξυλιά το θέμα θα είχε τελειώσει σε 5 δευτερόλεπτα - γιατί η ένταση του παιδιού θα είχε εκτονωθεί με το ξέσπασμα σε ένα πραγματικό υγιές κλάμα για τον πόνο και όχι στην υστερία που είχε εκείνη την στιγμή- αλλά ακόμα κρατιόμουνα.
Το'χω ξαναπεί ότι πολλές φορές δεν νοιώθω καλη μάνα αλλά αγαπάω τα παιδιά μου.

Ολοι καποια στιγμη δεν ειχαμε καποιο δασκαλο που τον σεβομασταν? Που για καποιο λογο η παρουσια του εκανε ολα τα παιδια να ειναι υσηχα στη ταξη, δεν ηταν επιθετικος, δεν ηταν παραλογος, ισα ισα εκανε και πλακα, αλλα επιβαλοταν.

Ο καλος γονιος αυτο πρεπει να κανει, να επιβαλεται.

Χαίρομαι που υπάρχουν άνθρωποι με ταλέντο αλλά αν ήταν να κάνουν παιδιά μόνο οι άνθρωποι με ταλέντο το είδος θα είχε εκλείψει προ καιρού. Οι πιο πολλοί μαθαίνουμε μαζί με τα παιδιά μας, διαβάζουμε, προσπαθούμε, κάνουμε λάθη και κυρίως αγαπάμε. Κι ελπίζουμε ότι τα παιδιά μας νοιώθουν την αγάπη πιό πολύ από τα λάθη.

Γνωρίζω πάντως πως η γιαγιά μου, υπεραγαπούσε όλα τα εγγόνια (αλλά και τα παιδιά) που μεγάλωσε κι ας μας σάπισε στο ξύλο. Δεν ήξερε να κάνει αλλιώς και πολύ περισσότερο, δεν ήξερε ότι δεν ξέρει. :/:

Για να απαντήσω και στο θέμα συμφωνώ ότι εκτός από πολύ ακραίες καταστάσεις δεν θα αντιδρούσα. Από την άλλη μπορεί αν έβρισκα μόνο του ένα παιδάκι σε ένα εμπορικό κέντρο να φώναζα την αστυνομία ή τους σεκιουριτάδες, ίσως αν έλεγαν στον πατέρα πόσα παιδάκια έχουν χαθεί να συνειδητοποιούσε τι έκανε... γιατί εδώ που τα λέμε αυτό είναι 100% απαράδεκτο γιατί όντως παιζόταν η ακεραιότητα του παιδιού... αν δεν έβλεπε από κάπου κρυμμένος.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

epote

Διάσημο μέλος

Ο epote αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 3,321 μηνύματα.
Χαίρομαι που υπάρχουν άνθρωποι με ταλέντο αλλά αν ήταν να κάνουν παιδιά μόνο οι άνθρωποι με ταλέντο το είδος θα είχε εκλείψει προ καιρού.

Και ολα θα ηταν καλυτερα...

Μαθαινουμε μαθηματικα, γραφη και αναγνωση, ιστορια, φυσικη, χημεια και δημοσιο δικαιο.

Αλλα κανενας ποτε δεν μας εμαθε πως να μεγαλωνουμε τα παιδια μας, αυτο ειναι "ενστικτο".

Οχι δεν ειναι! Ειναι μια ικανοτητα που πρεπει να τη μαθεις.

ΚΑΠΟΙΟΙ διαβαζουν και μαθαινουν με τα παιδια τους, οι περισοτεροι κανουν οτι εκαναν οι μαναδες τους και γιαυτο εχει γεμησει ο τοπος καραγκιοζηδες.

Κατα τα αλλα συμφωνω μαζι σου, ανθρωπος ειναι και ο γονιο λογικο ειναι να σαλταρει μια στο τοσο, σκοπος ειναι το μεγαλυτερο μερος της συμπεριφορας του απεναντι στο παιδι να ειναι σωστο.

Αλλα συγνωμη τωρα, εδω ο μεσος ανθρωπος δεν μπορει να μεγαλωσει σωστα ενα ΣΚΥΛΙ, βλεπεις αμοιρα κατηκοιδια παρατημενα να γαυγιζουν απελπισμενα απο ενα μπαλκονι ολη μερα.

Περιμενεις απο αυτον τον ανρθωπο να μεγαλωσει σωστα ενα ΠΑΙΔΙ που χρειαζεται 100 φορες περισοτερα πραγματα?
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

lugar

Πολύ δραστήριο μέλος

Η lugar αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 58 ετών. Έχει γράψει 846 μηνύματα.
Αλλα συγνωμη τωρα, εδω ο μεσος ανθρωπος δεν μπορει να μεγαλωσει σωστα ενα ΣΚΥΛΙ, βλεπεις αμοιρα κατηκοιδια παρατημενα να γαυγιζουν απελπισμενα απο ενα μπαλκονι ολη μερα.

Περιμενεις απο αυτον τον ανρθωπο να μεγαλωσει σωστα ενα ΠΑΙΔΙ που χρειαζεται 100 φορες περισοτερα πραγματα?

Δεν έχω σκυλί... τα αγαπάω πολύ και γι'αυτό ακριβώς το λόγο δεν έχω... δεν θα μπορούσα να ανταπεξέλθω και γι'αυτό δεν το κάνω.....
όμως η πλειοψηφία των ανθρώπων δεν βλέπουν το ίδιο σε ένα σκυλί και σε ένα παιδί, ένα παιδί είναι "δικό τους" και δεν έχουν σκοπό να το δώσουν μόλις το βαρεθούν, το αγαπούν, το γέννησαν, το αποφάσισαν πολύ πιο σοβαρά αν θα το κάνουν γιατί ήξεραν ότι θα αλλάξει την ζωή τους. Επίσης αντανακλά έναν έρωτα, κάτι που σαφώς δεν κάνει ένα σκυλί :P.

Η σύγκριση μπορεί να δείχνει την απαξίωση των σκυλιών αλλά την θεωρώ ατυχή σε σχέση με την ανατροφή των παιδιών.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Κακή Επιρροή

Επιφανές μέλος

Η Αναστασία αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 53 ετών και μας γράφει απο Περιστέρι (Αττική). Έχει γράψει 17,438 μηνύματα.
όταν δεν είχα παιδί, η αντίδραση μου θα ήταν να φουντώσω να εξοργιστώ, να τον αγριοκοιτάξω κι όλα τα σχετικά

Πλέον, επειδή έχω παιδί, σε καμία περίπτωση δεν θα επέμβαινα, εκτός κι αν έβλεπα κάτι πραγματικά σοκαριστικό κι ότι κινδύνευε η σωματική ακεραιότητα του παιδιού.

Αυτό που κοίταζες εσύ κι οι άλλοι δίπλα για αρκετή ώρα, είναι μόνο το ένα μέρος μιας "παράστασης"
Η αντίδραση του πατέρα, μπορεί να προέρχεται από ΩΡΕΣ πίσω στη συμπεριφορά του παιδιού.
Εσείς όλοι μπορεί να ήσασταν μάρτυρες μιας "έκρηξης" που έγινε μετά από παράδειγμα 3ωρη ή 4ωρη "μάχη"
Υπάρχει μια μικρή λεπτομέρεια στην περιγραφή σου, που νομίζω ότι δεν δόθηκε αρκετή σημασία από κανέναν. Ούτε εδώ σε εμάς, αλλά ούτε εκεί σε εσάς που ήσασταν μάρτυρες στο συμβάν.
Δεν ήταν μόνος ο πατέρας κι ο γιός. Ήταν μαζί και η μητέρα και κάποια άλλη φίλη ή συγγενής μαζί τους με άλλα δύο παιδιά και καμία τους δεν αντέδρασε στην συμπεριφορά αυτή του πατέρα.
Αν ο άντρας μου και πατέρας του παιδιού μου, φερόταν με τέτοιον τρόπο στο παιδί μου κι ήμουν παρούσα θα του είχα βγάλει τα μάτια εκεί επί τόπου, αν έκανε "κατάχρηση εξουσίας"
Το ότι όμως οι γυναίκες "ατάραχες" συνέχισαν το φαγητό τους, για μένα σημαίνει πολλά
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Φωτηs

Εκκολαπτόμενο μέλος

Ο Φωτηs αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 54 ετών, επαγγέλεται Έμπορος και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 192 μηνύματα.
Θεωρω απαραδεχτη μια τετοια ενεργεια απο το γονιο προs το ιδιο του το παιδι,ειναι οτι πιο καταστροφικο για την ψυχοσυνθεση ενοs παιδιου που φερνει τα αντιθετα αποτελεσματα απο αυτα που επιθυμουμε.Ο καλυτεροs τροποs ειναι να εμφυσησουμε στο παιδι μαs να εχει αυτοελεγχο και αυτοπειθαρχια με αγαπη και στοργη απο την μια και θετονταs καποια ορια απο την αλλη, επισημαινοταs τα λαθη του και αφηνονταs να τα βιωσει και να γινουν μεροs τηs συνειδησηs του χωριs να οδηγουμαστε σε υπερβολεs.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Γίδι

Τιμώμενο Μέλος

Η Γίδι αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 22,554 μηνύματα.
...
Εσείς όλοι μπορεί να ήσασταν μάρτυρες μιας "έκρηξης" που έγινε μετά από παράδειγμα 3ωρη ή 4ωρη "μάχη"...
Το ότι όμως οι γυναίκες "ατάραχες" συνέχισαν το φαγητό τους, για μένα σημαίνει πολλά

Δε συμφωνώ ότι το ότι αυτές απλά παρακολουθούσαν σημαίνει δίκαιη εξουσία, χωρίς κατάχτηση.
Δε συμφωνώ με την εξάσκηση οποιασδήποτε ακραίας τιμωρίας μπροστά στα άλλα παιδιά (γιατί προφανώς δεν ήταν παραδειγματισμός).
Και δε συμφωνώ με την "έκρηξη". Δεν εκρήγνυσαι στο παιδί σου, πόσο απαίσιο και κακομαθημένο να βγει, αν εσύ σα γονιός του έχεις δώσει αρχές και όρια συμπεριφοράς;
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Κακή Επιρροή

Επιφανές μέλος

Η Αναστασία αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 53 ετών και μας γράφει απο Περιστέρι (Αττική). Έχει γράψει 17,438 μηνύματα.
Βασικά συμφωνώ απόλυτα με όλα όσα λες καθώς και με όλα όσα έχουν ειπωθεί
Απλά, πολύ συχνά, η θεωρία με την πράξη έχει μια άλφα απόσταση και γιαυτό προτιμώ να κρατώ μικρό καλάθι σε τέτοια θέματα.
Δε μπορώ να κατηγορήσω έναν γονιό που δεν γνωρίζω την γενικότερη συμπεριφορά του παρά μονάχα περιστασιακά γιατί δεν μπορώ να σου πω με σιγουριά ότι "εγώ δεν θα το έκανα ποτέ αυτό"
ΜΠΟΡΕΙ και να το κάνω
Εύχομαι όχι, αλλά όρκο δεν παίρνω
Οι γονείς δεν είναι Θεοί φυσικά και κάνουν και λάθη. Αυτό το περιστατικό μπορεί να ήταν ένα λάθος του γονιού. Μπορεί αυτός ο ίδιος ο γονιός του οποίου τη συμπεριφορά αυτή τη στιγμή κρίνουμε και συζητάμε, την ίδια μέρα, μετά από λίγο να ένιωσε τόσο άθλια για τη συμπεριφορά του που να ζητούσε απ το παιδί του συγγνώμη κλαίγοντας. Αυτό όμως εμείς δεν το ξέρουμε.

Γιαυτό και επιμένω ότι δεν μπορώ να πω κάτι τόσο σοβαρό από κάτι τόσο περιστασιακό
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

epote

Διάσημο μέλος

Ο epote αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 3,321 μηνύματα.
στην θεωρια η θεωρια με την πραξη ταυτιζονται
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

lugar

Πολύ δραστήριο μέλος

Η lugar αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 58 ετών. Έχει γράψει 846 μηνύματα.
Στις επιστήμες ναι και στις θετικές επιστήμες και η πράξη επαληθεύει την θεωρία: φτιάχνεις μια γέφυρα και δεν πέφτει. Στις άλλες όμως -στην οικονομία π.χ. που το'χουμε και πρόσφατο, στην κοινωνιολογία.... όπουδήποτε για κάθε περίπτωση έχουμε μίνιμουμ 2 θεωρίες αλληλοσυγκρουόμενες? Και εκεί που το μεταβαλλόμενο περιβάλλον αλληλεπιδρά με τις δικές σου επιλογές?
Ακόμα και σε πολύ πιό μετρίσιμες επιστήμες όπως η ιατρική παίζουν διάφορες θεωρίες, πάρε δυό παιδιάτρους κι αποφάσισε ποιός έχει δίκιο....
Αυτό που λες είναι μακριά νυχτωμένο για το μεγάλωμα των παιδιών... οι θεωρίες είναι πολύ καλές όταν σου δίνουν ιδέες για να προσπαθήσεις με καινούργιους τρόπους να προσεγγίσεις ένα πρόβλημα... αλλά τίποτα δεν γίνεται ερήμην της προσωπικότητας του γονιού και του παιδιού.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Buggs

Διάσημο μέλος

Ο Buggs αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 3,045 μηνύματα.
Τι θα κάνατε εάν βλέπατε έναν άγνωστο, γονιό, να συμπεριφέρεται πολύ αυστηρά έως και βάναυσα στο παιδί του;
Ήμαστε τις προάλλες σε ένα εμπορικό κέντρο για φαγητό. Κοντά στο τραπέζι μας στεκόταν μία παρέα: ένα ζευγάρι με τα δύο παιδιά του, ηλικίας 4 το κορίτσι και 7 το αγόρι, και μία άλλη γυναίκα με ένα κοριτσάκι 3-4.
Ο γιος ήταν μάλλον άτακτος, κάτι που δεν είδαμε με τα ίδια μας τα μάτια, αλλά είδαμε τον πατέρα να τραβάει το παιδί αγριεμένος. Πρώτα το πήγε σχεδόν σηκωτό μέχρι την άκρη, ο ίδιος ήταν εμφανός εξοργισμένος, το αγόρι έκλαιγε βουβά. Κάτι του είπε. Μετά γύρισαν, αλλά ο πατέρας δεν ήταν ικανοποιημένος και πήρε τα κλειδιά του αυτοκινήτου από την τσάντα, το αγόρι από το μανίκι, και κατευθύνθηκαν προς το parking. Λίγο αργότερα είδαμε τις κυρίες με τα κορίτσια να τρωνε μόνες.

Το πρόβλημα είναι ότι προσωπικά μού είχε σφιχτεί το στομάχι, βλέποντας αυτή τη συμπεριφορά. Δεν είδα το αγόρι να κάνει κάτι τόσο κακό, και τους παρακολουθούσαμε επί ώρα... Κυρίως: δεν είδα τον πατέρα να προσπαθεί να του εξηγήσει.
Όσοι ήταν εκεί γύρω είχαν γυρίσει το κεφάλι ξαφνιασμένοι, κοιτάζονταν απορημένοι, τα φλιτζάνια και τα πηρούνια τους είχαν μείνει μετέωρα. Όλοι...
Το αγόρι έκλαιγε σιωπηλά, με μία έκφραση δυστυχίας, προσπαθούσε μόνο να κρατήσει αντίσταση, για να μην το πάει ο μπαμπάς του... όπου το πήγε. Αλλά αυτός επέμενε, τον γράπωνε βίαια από το μπράτσο, άλλαζε στάση και τον σήκωνε από τη μασχάλη, σταματούσαν, πήγαινε από πίσω του και τον έσπρωχνε...


Τι θα κάνατε; Τι θα έπρεπε να μπορεί να κάνει κανείς;
Τι συμβαίνει όταν ξένοι άνθρωποι γίνονται μάρτυρες τέτοιας -μάλλον- βίας;


Υπάρχει πολυ μεγαλύτερη βία στις οικογένειες από αυτην που περιγράφεις. Κακοποιήσεις σεξουαλικές, διαρκείς φραστικές ταπεινώσεις, οικονομικοί εκβιασμοί, συστηματική μείωση κάθε δυνατότητας ανεξαρτητοποίησης, εξάρτηση δια της βίας και δια βίου, και άλλα πολλά και ωραία. Που δεν μπορεί, κάπου θα τα έχεις αντιληφθεί σε φίλους σου και φίλες σου και όχι στο μωρό του φαστ φουντ που στο τέλος τέλος δεν ξέρεις τί έκανε ούτε άν το πήγαινε στο παρκινγκ ο μπαμπάς του για να το ... σκοτώσει.

Αν έχεις ανησυχίες λοιπόν για να αλλάξεις κάτι, ασχολήσου με φίλες σου και φίλους σου που σίγουρα, αυτή τη στιγμή που μιλάμε κακοποιούνται από τις οικογένειες τους,με κάποιον ή και όλους από τους παραπάνω τρόπους, σε μεγάλο ποσοστό, τουλάχιστον σύμφωνα με τα παγκόσμια στατιστικά.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

epote

Διάσημο μέλος

Ο epote αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 3,321 μηνύματα.
lugar:

wake up and smell the subtle smell of irony please

(οσο subtle οσο το να ριξεις μισο κιλο φουξια λαδομπογια στο "χρυσοψαρο" του κλεε...)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

  • Τα παρακάτω 0 μέλη και 1 επισκέπτες διαβάζουν μαζί με εσάς αυτό το θέμα:
    Tα παρακάτω 15 μέλη διάβασαν αυτό το θέμα:
  • Φορτώνει...
Top