Βγήκε το ξύλο απ' τον παράδεισο;

Σας έδερναν οι γονείς σας μικροί για να σας συνετίσουν;

Αποτελέσματα της δημοσκόπησης (Ψήφισαν 7)
  • Είμαι γεννημένος στα 60s - 70s και ΝΑΙ

    Ψήφοι: 0 0.0%
  • Είμαι γεννημένος στα 60s - 70s και ΟΧΙ

    Ψήφοι: 0 0.0%
  • Είμαι γεννημένος στα 80s και ΝΑΙ

    Ψήφοι: 1 14.3%
  • Είμαι γεννημένος στα 80s και ΟΧΙ

    Ψήφοι: 1 14.3%
  • Είμαι γεννημένος στα 90s και ΝΑΙ

    Ψήφοι: 0 0.0%
  • Είμαι γεννημένος στα 90s και ΟΧΙ

    Ψήφοι: 0 0.0%
  • Είμαι γεννημένος στα 00s και ΝΑΙ

    Ψήφοι: 2 28.6%
  • Είμαι γεννημένος στα 00s και ΟΧΙ

    Ψήφοι: 2 28.6%
  • Είμαι γεννημένος στα 10s και ΝΑΙ

    Ψήφοι: 0 0.0%
  • Είμαι γεννημένος στα 10s και ΟΧΙ

    Ψήφοι: 0 0.0%
  • Δεν ξέρω/ Δεν απαντώ

    Ψήφοι: 1 14.3%

Buggs

Διάσημο μέλος

Ο Buggs αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 3,045 μηνύματα.
Αν συνεχίσει, το παίρνεις το βάζεις πάνω σε ένα καναπέ ή στο δωμάτιό του, αφαιρώντας του το δικαίωμα να κάνει ότιδήποτε, πέραν μόνο του να σκεφτεί πόσο άδικη είναι η συμπεριφορά του. Εγώ αυτό θα έκανα.

Κι αυτο συνεχίζει να τσιράει.........:) Αληθεια πώς του το αφαιρείς αυτό το δικαίωμα, στη βουλη των λόρδων είσαστε;
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Άγγελος

Επιφανές μέλος

Ο Άγγελος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Ελεύθερος επαγγελματίας και μας γράφει απο Πάτρα (Αχαΐα). Έχει γράψει 10,408 μηνύματα.
Αν συνεχίσει, το παίρνεις το βάζεις πάνω σε ένα καναπέ ή στο δωμάτιό του, αφαιρώντας του το δικαίωμα να κάνει ότιδήποτε, πέραν μόνο του να σκεφτεί πόσο άδικη είναι η συμπεριφορά του.
Η στερηση της ελευθεριας είναι ίσως η πιο σκληρη μορφη βιας-συμφωνα με την επιστημονικη κοινοτητα ,όχι εμενα-!Γιατι νομιζετε προτιμουν να φυλακιζουν τους ανθρωπους(αν με καθε αταξια πχ το κλεινεις στο δωματιο σιγουρα θα παθει ψυχικα τραυματα χειροτερα απο το να έτρωγε μερικες σφαλιαρες)?Εσυ δεν ήσουν κατα της βιας?Είσαι και κατα όλων των μορφων βιας?Δεν βριζεις ποτε δηλαδη?:worry::hmm::whistle::whistle:



Αληθεια πώς του το αφαιρείς αυτό το δικαίωμα, στη βουλη των λόρδων είσαστε;

Μπα ,μπορει να λειτουργησει!Αν του μιλησεις πομποδώς σαν πολιτικος μπροστα του,:Σας παρακαλω !και σας αφαιρω το δικαιωμα δια να ομιλειται.!..Μπορει να σταματησει να τσιραει:) και να σε κοιταει σαν
χανος με απορια:Καλα τι κανει αυτος ο μπιπ?:)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

Άγγελος

Επιφανές μέλος

Ο Άγγελος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Ελεύθερος επαγγελματίας και μας γράφει απο Πάτρα (Αχαΐα). Έχει γράψει 10,408 μηνύματα.
Εγω λεω το απλο ,που πρεπει να το ξερουν και μεγαλοι και μικροι....:Ότι για καθε πραξη υπαρχουν και συνεπειες..Και για καθε δικαιωμα μια υποχρεωση και αντιστροφως.....Όταν παιρνεις το ένα έρχεται και το άλλο σετ...

Και αν -λεμε τωρα αν:confused:-ήταν ειρωνικα τα λογια σου-αν σου καψουν αυτα τα υποκειμενα -που είναι εξαιρετικα πιθανον να ήταν κακομαθημενα ως παιδια-το αυτοκινητο ή το μαγαζι μιλησε τους ευγενικα και πες :μη το ξανακανετε παρακαλω...:P:P:hmm:
Η ίδια λογικη ακριβως είναι :Επειδη έχω νευρα ή καποιος δεν μου κανει τα χατηρια ,καιω καταστρεφω και σπαω.....

[..]
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Επεξεργάστηκε από συντονιστή:

fandago

Διακεκριμένο μέλος

Ο Ә□⌂щяңš αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 40 ετών και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 6,876 μηνύματα.
Ο δεύτερος (μιλάμε για παιδιά από την ίδια μάνα και πατέρα) ήταν ο Ντένις ο τρομερός στην κυριολεξία!
Δεν έχει σημασία το ότι είναι από την ίδια μάνα και πατέρα, η αντιμετώπιση μπορεί να ήταν διαφορετική. Για παράδειγμα υπάρχουν αρκετές διαφορές (όχι τόσο σχετικές με το θέμα) μεταξύ εμένα και της μικρότερης αδερφής μου. ;)
Είδες; Ειδες που το ξερουν τα παλιόπαιδα τα ατίθασα;
:confused:
Η στερηση της ελευθεριας είναι ίσως η πιο σκληρη μορφη βιας-συμφωνα με την επιστημονικη κοινοτητα ,όχι εμενα-!Γιατι νομιζετε προτιμουν να φυλακιζουν τους ανθρωπους
Σωστά, έπρεπε να τους πλακώνουν στο ξύλο να δεις για πότε θα στρώσουν. Να κλείσουν οι φυλακές και να φτιάξουμε ρινγκς!! :clapup:

[..]
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Επεξεργάστηκε από συντονιστή:

cibyllian

Περιβόητο μέλος

Η Μπούι αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 4,205 μηνύματα.
Η στερηση της ελευθεριας είναι ίσως η πιο σκληρη μορφη βιας-συμφωνα με την επιστημονικη κοινοτητα ,όχι εμενα-!Γιατι νομιζεται προτιμουν να φυλακιζουν τους ανθρωπους?Εσυ δεν ήσουν κατα της βιας.Είσια και κατα όλων των μορφων βιας?Δεν βριζεις ποτε δηλαδη?:worry::hmm::whistle::whistle:

Καταρχήν αν διαβάσεις τα ποστ μου πιο προσεκτικά, θα δεις ότι πάντου λέω πως σε κάποιες περιπτώσεις δεν είναι και τραγικό.
Επίσης σε άλλο ποστ μου, έχω πει ότι υπάρχουν χειρότερα πράγματα καμιά φορά και έχω φέρει και παράδειγμα.

Βρίζω σαν νταλικέρης αν χρειαστεί.

Επίσης έχω πεί πόσο σημαντικό θεωρώ να έχει το παιδί όρια!
Με τη στέρηση της ελευθερίας του, που βέβαια δεν είναι μορφή ισόβιας κάθειρξης, πετυχαίνεις πιο πολλά
1ον: Διότι του κοστίζει περισσότερο
2ον: Διότι δεν μπορεί να σε εκβιάσει πια, με μεθόδους όπως τσιρίδες. Εφόσον το βάλεις στο δωμάτιο, κλαίει δεν κλαίει, καταλαβαίνει ότι δεν σου ασκεί την ίδια επίδραση όπως όταν είναι δίπλα στο αυτί σου.
3ον: Όταν θα σταματήσει, θα σκεφτεί ότι δεν κέρδισε τίποτα, αυτό θα το αποτρέψει ή θα αναστείλει τη συμπεριφορά του την επόμενη φορά.

Μπάκγς:
Αν το βάλεις πάνω στον καναπέ θα το επιβλέπεις, ώστε να μην φύγει. Το ίδιο ισχύει και για το δωμάτιο. Μια λύση είναι να του πάρεις όλα τα παιχνίδια, ώστε να μην μπορεί να παίξει. Έτσι το μόνο που θα έχει να κάνει είναι να κλαίει ή να σταματήσει. Ακόμα κι αν επιλέξει την πρώτη λύση, κάποια στιγμή θα σταματήσει.
Όμως το πιο σημαντικό δεν είναι να μην κάνει όντως τίποτ' άλλο, αλλά να καταλάβει ότι δεν μπορεί να σε εκβιάσει με κλάματα και φωνές. Δεν σε νοιάζει αν τελικά θα παίξει, γιατί ο σκοπος σου είναι να καταλάβει ότι δεν μπορεί να γίνεται ότι θέλει και όποτε θέλει. Αν παίξει με κάτι, θα ξεχαστεί ως προς αυτό που ζήταγε και μπορεί να περάσει και καλά, όμως τη μάχη εσύ θα την έχεις κερδίσει. Δεν θα του έχεις κάνει το χατήρι και έτσι θα αντιληφθεί ότι κάποιες φορές ο εκβιασμός δεν πιάνει.
Την επόμενη φορά θα το σκεφτεί καλύτερα.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Άγγελος

Επιφανές μέλος

Ο Άγγελος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Ελεύθερος επαγγελματίας και μας γράφει απο Πάτρα (Αχαΐα). Έχει γράψει 10,408 μηνύματα.
Επίσης έχω πεί πόσο σημαντικό θεωρώ να έχει το παιδί όρια!
Με τη στέρηση της ελευθερίας του, που βέβαια δεν είναι μορφή ισόβιας κάθειρξης, πετυχαίνεις πιο πολλά
1ον: Διότι του κοστίζει περισσότερο
2ον: Διότι δεν μπορεί να σε εκβιάσει πια, με μεθόδους όπως τσιρίδες. Εφόσον το βάλεις στο δωμάτιο, κλαίει δεν κλαίει, καταλαβαίνει ότι δεν σου ασκεί την ίδια επίδραση όπως όταν είναι δίπλα στο αυτί σου.
3ον: Όταν θα σταματήσει, θα σκεφτεί ότι δεν κέρδισε τίποτα, αυτό θα το αποτρέψει ή θα αναστείλει τη συμπεριφορά του την επόμενη φορά.

Μπάκγς:
Αν το βάλεις πάνω στον καναπέ θα το επιβλέπεις, ώστε να μην φύγει. Το ίδιο ισχύει και για το δωμάτιο. Μια λύση είναι να του πάρεις όλα τα παιχνίδια, ώστε να μην μπορεί να παίξει. Έτσι το μόνο που θα έχει να κάνει είναι να κλαίει ή να σταματήσει. Ακόμα κι αν επιλέξει την πρώτη λύση, κάποια στιγμή θα σταματήσει.
Όμως το πιο σημαντικό δεν είναι να μην κάνει όντως τίποτ' άλλο, αλλά να καταλάβει ότι δεν μπορεί να σε εκβιάσει με κλάματα και φωνές. Δεν σε νοιάζει αν τελικά θα παίξει, γιατί ο σκοπος σου είναι να καταλάβει ότι δεν μπορεί να γίνεται ότι θέλει και όποτε θέλει. Αν παίξει με κάτι, θα ξεχαστεί ως προς αυτό που ζήταγε και μπορεί να περάσει και καλά, όμως τη μάχη εσύ θα την έχεις κερδίσει. Δεν θα του έχεις κάνει το χατήρι και έτσι θα αντιληφθεί ότι κάποιες φορές ο εκβιασμός δεν πιάνει.
Την επόμενη φορά θα το σκεφτεί καλύτερα.


Με τους παιδαγωγικους τροπους που γραφεις συμφωνω ,...Απλα πρεπει να είμαστε καθαροι..Είσαι εν γενει κατα της σωματικης βιας,.Άλλα είδη βιας τα χρησιμοποιεις και τα βρισκεις αρκετα αποτελεσματικα ....Συμφωνοι!Είναι θεμα χαρακτηρα.....
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Buggs

Διάσημο μέλος

Ο Buggs αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 3,045 μηνύματα.
Μπάκγς: Αν το βάλεις πάνω στον καναπέ θα το επιβλέπεις, ώστε να μην φύγει. Το ίδιο ισχύει και για το δωμάτιο. Μια λύση είναι να του πάρεις όλα τα παιχνίδια, ώστε να μην μπορεί να παίξει. Έτσι το μόνο που θα έχει να κάνει είναι να κλαίει ή να σταματήσει. Ακόμα κι αν επιλέξει την πρώτη λύση, κάποια στιγμή θα σταματήσει.

Οσο διαβάζω την ανάλυση της διαδικασίας που περιγράφεις τόσο μου έρχονται γέλια, συγγνώμη που στο λέω. Είναι όμως η απειρία που σε κατευθύνει. Νομίζεις ας πούμε ότι το ουρλιαχτό και το σπαραξικάρδιο κλάμα ενός παιδιού είναι απλά θέμα ντεσιμπελ. Βάζεις ωτοασπίδες και οκ. Νομίζεις ότι το παιδί θα κάτσει στο δωματιο του χωρίς να συνεχίσει να κλαίει. Τέλος νομιζεις ότι το παιδί, αν δεν θέλει να συννενοηθεί, επειδή ακριβώς θέλει κάτι, θα συννενοηεί. Ναι άν είναι φυτό οκ. Αν δεν είναι όμως, θα ερημοσκάσει μόνο και άν το θέλει. Και το να μήν φάει κι άλλη φάπα, αφού έχει φάει την πρώτη είαι ενα ισχυρό κίνητρο για να το θελησει.

Επειτα είναι και η χρονική διάρκεια. Αυτά που περιέγραψες κρατάνε απειρως πιο πολύ τοσο για σένα όσο και για το παιδί, και υστερα πολυ πιθανόν να είσαστε εκνευρισμενοι αμφότεροι για όλο το υπόλοιπο της ημερας. Αλλιώς πέφτει μια φάπα και ύστερα είσαστε όλοι μελι γάλα ήρεμοι σε πέντε λεπτά.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

cibyllian

Περιβόητο μέλος

Η Μπούι αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 4,205 μηνύματα.
Με τους παιδαγωγικους τροπους που γραφεις συμφωνω ,...Απλα πρεπει να είμαστε καθαροι..Είσαι εν γενει κατα της σωματικης βιας,.Άλλα είδη βιας τα χρησιμοποιεις και τα βρισκεις αρκετα αποτελεσματικα ....Συμφωνοι!Είναι θεμα χαρακτηρα.....

Είμαι έναντια σε βία οποιασδήποτε μορφής χωρίς λόγο, σε οτιδήποτε ενοχλεί και προσβάλει τους άλλους.
Εννοείται ότι αν δω κάποιον να καταστρέφει ξένη περιουσία, ή να απειλεί κάποιον άλλο και μπορώ θα τον σταματήσω, ακόμα κι αν πρέπει να ασκήσω εγώ βία.

Δεν νομίζω ότι διαφωνεί κανείς σε αυτό.
Διαφωνώ στο να χρησιμοποιήσεις τη βία οποιασδήποτε μορφής για να τιμωρήσεις ένα παιδί. Αν δεν χρειάζεται σεν το κάνεις, αν χρειαστεί ξεκινάς με μικρές τιμωρίες και πας κλιμακωτά και ανιχνευτικά να δεις που θα το πιάσεις. Αν δεν πιάνει τίποτα και είναι ανάγκη, τότε μπορεί και να χρειάστει να του ρίξεις και καμιά.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

cibyllian

Περιβόητο μέλος

Η Μπούι αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 4,205 μηνύματα.
Οσο διαβάζω την ανάλυση της διαδικασίας που περιγράφεις τόσο μου έρχονται γέλια, συγγνώμη που στο λέω. Είναι όμως η απειρία που σε κατευθύνει. Νομίζεις ας πούμε ότι το ουρλιαχτό και το σπαραξικάρδιο κλάμα ενός παιδιού είναι απλά θέμα ντεσιμπελ. Βάζεις ωτοασπίδες και οκ. Νομίζεις ότι το παιδί θα κάτσει στο δωματιο του χωρίς να συνεχίσει να κλαίει. Τέλος νομιζεις ότι το παιδί, αν δεν θέλει να συννενοηθεί, επειδή ακριβώς θέλει κάτι, θα συννενοηεί. Ναι άν είναι φυτό οκ. Αν δεν είναι όμως, θα ερημοσκάσει μόνο και άν το θέλει. Και το να μήν φάει κι άλλη φάπα, αφού έχει φάει την πρώτη είαι ενα ισχυρό κίνητρο για να το θελησει.

Επειτα είναι και η χρονική διάρκεια. Αυτά που περιέγραψες κρατάνε απειρως πιο πολύ τοσο για σένα όσο και για το παιδί, και υστερα πολυ πιθανόν να είσαστε εκνευρισμενοι αμφότεροι για όλο το υπόλοιπο της ημερας. Αλλιώς πέφτει μια φάπα και ύστερα είσαστε όλοι μελι γάλα ήρεμοι σε πέντε λεπτά.

Δεν έχω καθόλου απειρία, αν το δοκιμάσεις θα δεις ότι είναι πιο αποτελεσματικό.
Και δεν είπα ότι είναι εύκολο, και σου είπα ότι δεν σε ενδιαφέρει αν θα συνεχίσει να κλαίει ή όχι.
Και η φάπα δεν είναι κίνητρο .... γιατί αν σου απαντήσει κάποια στιγμή "χτύπα όσο θες, εγώ θα κάνω το δικό μου" τότε να σε δω. Επίσης μην απορρήσεις αν κάποια στιγμή σου αντιγυρίσει, όταν θα μπορέσει τη φάπα ή όταν (μεγαλύτερο) θα σηκωθεί και θα φύγει και θα ψάχνεις τρελός από αγωνία να δεις που είναι. Γιατί θα αντιμετωπίσεις και αυτά μεγαλώνοντας τα παιδιά σου!
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Buggs

Διάσημο μέλος

Ο Buggs αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 3,045 μηνύματα.
Αυτό που δείχνεις διαρκώς να μήν λαμβάνεις υπόψη είναι ότι,μέσα σε ένα κοινό σπίτι, τα κυριαρχικά δικαιώματα (ησυχία, ύπνος) του παιδιού, τελειώνουν εκει που αρχίζουν του γονέα. Οταν λοιπόν γράφεις αυτό

Είμαι έναντια σε βία οποιασδήποτε μορφής χωρίς λόγο, σε οτιδήποτε ενοχλεί και προσβάλει τους άλλους.

.....και αυτό

Εννοείται ότι αν δω κάποιον να καταστρέφει ξένη περιουσία, ή να απειλεί κάποιον άλλο και μπορώ θα τον σταματήσω, ακόμα κι αν πρέπει να ασκήσω εγώ βία.
....δεν καταληγουν σ'αυτό

Διαφωνώ στο να χρησιμοποιήσεις τη βία οποιασδήποτε μορφής για να τιμωρήσεις ένα παιδί.
... αφου εχεις κι εσύ δικαιώματα μέσα στο σπίτι και οχι μόνο το παιδί τα θέλω του.

Βεβαια μετά, συμφωνείς με όλα και όλους, αναιρώντας ακόμη και τα δικά σου λεγόμενα μόλις της προηγούμενης παραγράφου κανοντας τα όλα μια σαλατα

Αν δεν χρειάζεται σεν το κάνεις, αν χρειαστεί ξεκινάς με μικρές τιμωρίες και πας κλιμακωτά και ανιχνευτικά να δεις που θα το πιάσεις. Αν δεν πιάνει τίποτα και είναι ανάγκη, τότε μπορεί και να χρειάστει να του ρίξεις και καμιά.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Isiliel

Επιφανές μέλος

Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 51 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
Να σας δώσω λίγη τροφή για περαιτέρω συζήτηση από προηγούμενο πόστ(βέβαια εγώ ήμουν γύρω στα 10-12 όταν συνέβαιναν τα παρακάτω):

Η μαμά όμως έριχνε ξύλο που πονούσε και η γιαγιά είχε βίτσα... :'(
Και λοιπόν? Με κλείδωνε η γιαγιά μέσα στην αυλή κι εγώ πηδούσα μια μάντρα 2 μέτρα ψηλή και έβγαινα έξω κι έλεγα μέσα μου: " Τι πειράζει που θα φάω λίγο ξύλο όταν γυρίσω, τώρα θα είμαι με τους φίλους μου"
Το ξύλο το συνηθίζεις και μαθαίνεις να το αντέχεις...Τη λογική εξήγηση όμως δε μπορείς να την παραβλέψεις! ;)

Από ένα σημείο και μετά δε φοβόμουν το ξύλο επειδή ακριβώς ήξερα πως "δεν πονάει και τόσο πολύ πια" αφου κανείς δεν θέλει να με στείλει στο νοσοκομείο, και αντιδρούσα ανάλογα :P

[..]
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Επεξεργάστηκε από συντονιστή:

commie

Πολύ δραστήριο μέλος

Η commie αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Κύπρος (Ευρώπη). Έχει γράψει 1,147 μηνύματα.
Το δίκιο μου δεν το χανω, αφου έχω τα απότελέσματα, πάνω στα παιδιά μου, να με δικαιώνουν. Απλά κάπόιοι προτιμούν να πιάνονται απο τις λέξεις, αντί να επικεντρώνουν στην ουσία

buggs δεν νομίζω να έχεις αποτελέσματα με τους τρόπους που χρησιμοποιείς, όταν λες ότι τα παιδιά σου σε τόση μικρή ηλικία σου λένε ότι θα σε δείρουν. Εγώ αυτό που βλέπω με τους "τρόπους σου" είναι ότι κάνεις τα παιδιά σου βίαια.
Και ακόμη κάτι οι λόγοι που αναφέρεις είναι γελοίοι δεν είναι λόγοι να τα κτυπάς εγώ βλέπω ότι εσύ φταις.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Buggs

Διάσημο μέλος

Ο Buggs αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 3,045 μηνύματα.
Δεν απαντάω προσωπικά στην Βαλλάντω σύμφωνα με τον κανόνα 5 σ'αυτό το ποστ.

Για την όλη συζήτηση που εξελιχτηκε εως τώρα θα κάνω μια περίληψη επι της ουσίας. Πιστευω, οπως έχει ειπωθεί πολλακις παραπάνω, οτι η μονη διαφορα είναι η επιλογή της βίας που θα χρησιμοποιηθεί. Η ψυχολογική, η αριθμητική (σε περίπτωση μοναχοπαίδι) η οικονομική, η συναισθηματική, όλες αυτές εκφράστηκαν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, απο τους "ειρηνόφιλους", με την πλήρη πεποίθηση οτι πονάνε λιγότερο.

Όμως το παιδί πιο εύκολα κατανοεί, όταν σε έχει ενοχλήσει παρα πολύ, την σωματική σου αντίδραση, παρά την χρηση των οικονομικων, ψυχολογικών ή συναισθηματικών σου πλεονεκτημάτων απέναντι του. Για το ξύλο θα πεί οκ, ειναι δυνατότερος τον ενόχλησα τις έφαγα. Το ιδιο θα συνέβαινε και με τα αδέρφια του/της και με τους φίλους συμμαθητές.

Για τα άλλα "μεσα διαπαιδαγώγησης" τί θα πεί; Γιατί είναι πιο αδύνατος απέναντι στον μεγάλο; Γιατί βρίσκεται σ'αυτή την μειονεκτική εκβιαστική θέση να τον έχει ανάγκη; Επειδή κάποιοι αποφάσισαν να κανουν ενα παιδί; Χωρις φυσικα να έχουν ρωτήσει το παιδί,αν θέλει να ζήσει στο σπίτι τους, με τους κανόνες τους, στη ζωη τους , πρίν.

Αυτά όλα τα ερωτήματα βασανίζουν το παιδί καθόλη τη διάρκεια της οποιας τιμωρίας που προφανώς κρατάει περισσότερο απο μια στιγμιαία αντίδραση την οποία μάλιστα μπορεί πλήρως να εξηγήσει.

Θα ήθελα λοιπόν οι οπαδοί αυτών των μεθοδων να μας παρουσιάσουν, αν ειναι δυνατόν, αποτελέσματα στην πράξη, της εκπαίδευσης αυτής. Τα μοναχοπαίδια είναι οι καλύτεροι πελάτες των ψυχίατρων. Τα ησυχα ποταμάκια, είναι συχνότατα άτομα πολυ υποκριτικά, που όντως πρέπει να τα φοβάσαι οπως λέει η παροιμία. Τελος όσοι καταπνίγουν τα συναισθήματα τους, (που σε μωρουδιακή ηλικία θα εκφραστούν ίσως με ακραίους τρόπους ή λόγια) σαν ενήλικες εμφανίζουν σοβαρή ψυχοπάθεια. Είναι οι πλέον επιδεκτικοί να αναπτύξουν ενα χαρακτήρα με ροπή στην απάτη και με τέλεια αδιαφορία προς οποιονδήποτε, αρκεί.... να τηρείται το ευγενές προσωπείο. Ακριβως δηλαδη όπως οι γονείς τους.

Περιμενω λοιπόν διηγήσεις και αποτελέσματα. Γιατί κατα τα άλλα, όταν ένα μωρό λέει ότι θα δείρει τον μπαμπά του την στιγμή που είναι μπαρούτι επειδή του στερείς κάτι, ε ναι, εγώ θα τους το επιτρέψω.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

Άγγελος

Επιφανές μέλος

Ο Άγγελος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Ελεύθερος επαγγελματίας και μας γράφει απο Πάτρα (Αχαΐα). Έχει γράψει 10,408 μηνύματα.
:clapup::clapup::clapup::clapup::clapup::clapup:
Τα πες ολα μεγαλε!!!!!!!
Όλοι οι τροποι επιβολης και συμμορφωσης(για να μην πουμε βιας) είναι θεμιτοι φτανει να χρησιμοποιουνται όχι για να βλαψουν το παιδι,αλλα για να το εκπαιδευσουν,και χρησιμοποιεις τον καταλληλο συνδιασμο αυτων σε διαφορετικα ποσοστα αναλογα με το χαρακτηρα του παιδιου και τον δικο σου.......
Τέλοςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςς...................:D:D:D:)https://www.youtube.com/watch?v=I4hrrL6Ft7E&feature=related:hehe::hehe:
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

fandago

Διακεκριμένο μέλος

Ο Ә□⌂щяңš αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 40 ετών και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 6,876 μηνύματα.
Για το ξύλο θα πεί οκ, ειναι δυνατότερος τον ενόχλησα τις έφαγα. Το ιδιο θα συνέβαινε και με τα αδέρφια του/της και με τους φίλους συμμαθητές.
Οπότε θα έχει την ιδέα ότι όποτε είναι πιο δυνατός από κάποιον θα μπορεί να γίνει ενοχλητικός χωρίς να φοβάται μην τις φάει. Κάτι σαν τους Bullies των Αμερικανικών σχολείων. Nice... :/:
Τα μοναχοπαίδια είναι οι καλύτεροι πελάτες των ψυχίατρων.
Επειδή οι γονείς δεν τα δέρνουν; Δεν κατάλαβα το συσχετισμό :worry:
Περιμενω λοιπόν διηγήσεις και αποτελέσματα. Γιατί κατα τα άλλα, όταν ένα μωρό λέει ότι θα δείρει τον μπαμπά του την στιγμή που είναι μπαρούτι επειδή του στερείς κάτι, ε ναι, εγώ θα τους το επιτρέψω.
Ένα μωρό δεν θα πει ότι θα τον δείρει γιατί του στερείς κάτι, αλλά θα τον δείρει όταν πια θα είναι μεγάλο και δυνατότερο από αυτόν (δική σου θεωρία βλέπε πιο πάνω) για να του ανταποδώσει τα χτυπήματα. Διηγήσεις πολλές δεν χρειάζονται, βλέπω την δική μου οικογένεια και μια χαρά αποτελέσματα έχει. :)
Όλοι οι τροποι επιβολης και συμμορφωσης(για να μην πουμε βιας) είναι θεμιτοι φτανει να χρησιμοποιουνται όχι για να βλαψουν το παιδι,αλλα για να το εκπαιδευσουν,και χρησιμοποιεις τον καταλληλο συνδιασμο αυτων σε διαφορετικα ποσοστα αναλογα με το χαρακτηρα του παιδιου και τον δικο σου.......
:confused:
Τραγικό αν το καλοσκεφτείς. ΟΛΟΙ οι τρόποι; Να του κόψουμε το δάχτυλο για παράδειγμα αν το βάλει στην μπρίζα; Το χέρι αν κλέψει; Να του σπάσουμε τα πόδια αν πάει να φύγει μακρυά; Για το καλό του θα το κάνεις, να μην το ξαναπάθει :/:
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Άγγελος

Επιφανές μέλος

Ο Άγγελος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Ελεύθερος επαγγελματίας και μας γράφει απο Πάτρα (Αχαΐα). Έχει γράψει 10,408 μηνύματα.
Τ
ραγικό αν το καλοσκεφτείς. ΟΛΟΙ οι τρόποι; Να του κόψουμε το δάχτυλο για παράδειγμα αν το βάλει στην μπρίζα; Το χέρι αν κλέψει; Να του σπάσουμε τα πόδια αν πάει να φύγει μακρυά; Για το καλό του θα το κάνεις, να μην το ξαναπάθει :/:
Είπαμε χωρις βλαβη σωματικη ή ψυχολογικη του παιδιου..Όλα τα ήδη εννοω τη σωματικη επιβολη,ψυχολογικη,επικοινωνιακη κλπ.το να κανεις μονιμη σωματικη ζημια(ακρωτηριασμος πχ) δεν είναι σοφρωνισμος αλλα εκδικηση και ηλιθιοτητα(αντι να βελτιωνεις τους ανθρωπους θα τους χειροτερευεις)....Μια βιτσα πχ θα το πονεσει λιγο ,αλλα δεν θα παθει ουσιαστικα τιποτα....Εγω βεβαια ελπιζω να μη χρειαστει ποτε να δειρω τα παιδια μου(ελπιζω να είναι αρκετα έξυπνα ώστε να μην χρειαστει..)-όταν κανω...:)Είναι η έσχατη και η χειροτερη λυση...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Lorien

Περιβόητο μέλος

Ο Lorien αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 5,880 μηνύματα.
Πωπω...χαμος. Πηρε φωτια το τοπικ ! Αν και τα περισσοτερα τα ειπε η παιδαγωγός μας cybillian (το σκοτωσα ; ) , θα πω 2 πραματα μαι και εγιναν τοσα ποστς κατα την απουσια μου (πως τολμάτε ! :mad:) Σημειωση : το ποστ περιεχει 6 ":thumbup:" :P

@ Νininaοu : Κατανοω τις ανησυχιες σου, αλλά υπαρχουν πολλά "αν" και "ισως" στα λεγομενά σου, καθως και καποια σημεια που υπαρχει μια μικρη συγχυση.

Αναφερεσαι στα αρχικα ερωτηματα, περισσοτερο σε μια πιο συχνη χρηση βιας, ενω δε βλεπω κανεναν να ανεφερεται για βια επι μονιμου βασεως (οκ ισως ο buggs :P ).

Aν το παιδί συνετιστεί, από φόβο - όταν ο φόβος προκαλείται από άλλον δεν είναι "ένστικτο"- ίσως να πάψει να κινδυνεύει. Ίσως όμως να αρχίσει να μας φοβάται και σε άλλα πράγματα. Ίσως να γίνει πιο παθητικό, μ'έναν τρόπο που δύσκολα θα τον καταλάβουμε. Θα μείνουμε κι εμείς ύσηχοι και αυτό, επιφανειακά.
Ο φοβος απο αλλον δεν ειναι ενστικτο ; Τι εννοεις ; Αν σε φοβισω εγω (πχ δειχνοντας σου τα
...μουτρα (ψαρουουοκλεεεςςς! )
μου ), ο φοβος σου δε θα ειναι ενστικτωδης λες ; Το οτι ο φοβος ειναι ενστικτο, ειναι δεδομενο απο τη φυση του.

Τι να επιλέξω λοιπόν; Να πάρω ένα ρίσκο, έστω κι αν δεν είναι και "φοβερό" ή να επιλέξω έναν ασφαλή τρόπο; Για κάθε κακό αποτέλεσμα της "ξυλιάς", ή ενδεχόμενο κακό αποτέλεσμα ας πούμε, έχω να σου πω κι άλλο ένα. Ενώ, για κάθε μειονέκτημα του άλλου τρόπου, έχω δέκα θετικά. Θα προτιμήσω λοιπόν, να αφιερώσω χρόνο για κάτι που σίγουρα είναι εφικτό, αλλά και χρονοβόρο, και ύστερα να απολαμβάνω τα αποτελέσματά του που διαρκούν μια ζωή, παρά να βιαστώ, για γρήγορο και εφήμερο αποτέλεσμα, παίρνοντας το όποιο "ασήμαντο" ρίσκο.
Δεν τιθεται καν θεμα μικρου ρισκου, γιατι μιλαμε για τοσο λιγες και ειδικες περιπτωσεις, που μονο καλο θα κανουν (αν ειναι σωστα επιλεγμενες). Αντιθετα, σε καποιες απο αυτες, αν δε το καναμε, τοτε μπορει να υπαρχει ρισκο. Ολοι μας θα προτιμησουμε να αφιερωσουμε χρονο στην ιδανικη λυση. Αυτο ομως να ξερεις οτι ειναι σχεδον ουτοπικο μεν, ενω παραλληλα δεν εχει να κανει αποκλειστικα με θεμα χρονου. Δλδ δεν αναφερεται η σπανια βια, ως εναλλακτικη και μπαλωμα...επειδη δεν εχουμε χρονο. Ισως να ειναι και ετσι σε καποιες περιπτωσεις, αλλά οχι παντα.

Ελπίζω όμως ότι αυτό που κάνει την διαφορά να είναι α) όλη η συμπεριφορά του γονιού και όχι μόνο οι "κακές" στιγμές και β) η ουσία που είναι η αγάπη και που διαφαίνεται σε όλες μας τις στιγμές με τα παιδιά μας.

Τέλος θέλω να πω στην νεραϊδα επειδή κι εγώ έζησα και τις δύο συμπεριφορές στο σπίτι μου, ότι ενώ προτιμούσα τον πατέρα μου που δεν χτύπαγε και διδάχτηκα και από τις δύο συμπεριφορές, αυτή που έδινε το ξύλο ήταν η μάνα μου η οποία ήταν μαζί με τα παιδιά της όλη την ημέρα και όχι ο πατέρας μου που μας έβλεπε πολύ λιγότερες ώρες λόγω δουλειάς. Δεν ξέρω την περίπτωση σου αλλά αν δεν δοκιμαστούν τα όρια σου ποτέ, δεν ξέρεις αν μπορείς να τα ξεπεράσεις και πόσο. Εγώ ούτε καν φώναζα πριν κάνω παιδιά αλλά άφηνα πάντα τις καταστάσεις να ξεθυμάνουν ώστε να συζητηθούν "εν ψυχρώ".
:thumbup:

Πάντα τα παιδιά ξέρουν αν του αξίζει ή όχι μια τιμωρία. Το θέμα είναι ότι πολύ συχνά τα παιδιά δοκιμάζουν τα όρια των γονέων, απλά και μόνο για να δουν μέχρι που μπορεί να φτάσουν. Υπάρχουν παιδιά που από μόνα τους αντιλαμβάνονται, που πρέπει να σταματήσουν και άλλα που τραβάνε το σχοινί, για να δουν μέχρι που φτάνει. Είναι θέμα χαρακτήρα. Και βέβαια πάντα τα παιδιά προσπαθούν να βρούν τρόπους, να επιτύχουν το στόχο τους. Και επειδή είναι παιδιά, πολλές φορές δεν αντιλαμβάνονται ότι ο στόχος δεν είναι εφικτός τη συγκεκριμένη στιγμή.
:thumbup:

Εγώ μικρός είχα το βίτσιο, όταν έβγαινα απο το μπάνιο,να βάζω το δάκτυλο μου σε μία πρίζα σούκο με καπάκι... είχα πάθει δυο τρείς ηλεκροπληξιες έτσι μέχρι να μου περάσει η όρεξη...
Μηπως εισαι υβριδικής τεχνολογιας μοντελο ; :P Καλο θα ηταν αυτο. Μπορει και τα παιδια σου να "φορτωνουν" με τις μπουφλες που παιζουν μεταξυ τους :P

Lugar.
Όταν τίθεται θέμα ζωής και θανάτου, αλλάζουν τα πράγματα. Σπάνια όμως συμβαίνει αυτό. Τις περισσότερες φορές, είμαστε υπερβολικοί με τα παιδιά και τους κινδύνους που διατρέχουν να χτυπήσουν.
Συμφωνω, πολλοι γονεις ειναι υπερβολικοι σε αυτο. Ομως μη παμε και στο αλλο ακρο αθελα μας, επειδη φοβομαστε οτι ενα σκαμπιλι θα το κανει προβληματικο αργοτερα..

Δεν έχω παρά να συμφωνήσω μαζί σου Lugar.
Όταν τίθεται θέμα ζωής ή θανάτου, άλλωστε, παίζει ρόλο και ο χρόνος. Τότε βιάζεσαι.
Και τότε, ίσως, να "επιτρέπεται" η ξυλιά. Πάντα, όμως, συνειδητοποιημένα. Και σ'ένα πλαίσιο στο οποίο δεν κυριαρχεί η βία, αλλά είναι η έσχατη λύση.
Ε τι λεω απο την αρχη ;


Τα παιδιά θέλουν προσοχή, ασφάλεια, αγάπη και ηρεμία. Συμφωνώ. Όμως στη ζωή τους θα αντιμετωπίσουν και άλλα πράγματα, όπως ότι δεν μπορεί πάντα η προσοχή των άλλων να είναι πάνω τους, πράγμα με το οποίο πρέπει να εξοικειωθούν, ότι θα αντιμετωπίσουν φάσεις ανασφάλειας, αστάθειας, λύπης, πόνου, θυμού κλπ. όχι μόνο δικά τους, αλλά και των άλλων .... και πρέπει να εξοικειωθούν και με αυτά.
Νινινάου δεν υπάρχει γονιός, που δεν θα αισθανθεί κάποιες στιγμές ότι εκνευρίζεται με τα παιδιά του. Εγώ με τη μητέρα μου σφαζόμασταν συχνά, όμως την λατρεύω και μεγαλώνοντας κατάλαβα πολύ καλά γιατί μερικές φορές γινόταν έξαλλη μαζί μου. Και έχω φάει και ξύλο από την μαμά μου, ποτέ όμως δεν ένοιωσα, ότι με τραυμάτισε ψυχολογικά.

Δεν γίνεται να τα περάσει όλα χαρούμενο. Και είναι πολύ σημαντικό και τρομακτικό το αν θα κινδυνέψει ή αν θα καταστρέψει. Ο ρόλος του γονιού εκτός των άλλων είναι να μην κινδυνέψει το παιδί του, είτε σωματικά είτε με οποιονδήποτε άλλο τρόπο. Δηλαδή όταν ένα παιδί κάνει τραμπάλα στο κάγκελο του μπαλκονιού, τι θα πεις; Ότι πρέπει να το βιώσει;; Όχι νομίζω ότι είναι κάτι που δεν θα πειράξει αν δεν το κάνει.Επίσης δεν συμφωνώ με την καταστροφή. Σίγουρα θα κάνει ζημιές κατά λάθος, αλλά όταν το κάνει επίτηδες και δεν το συννετίσεις, τότε θα μάθει ότι να μη σέβεται το χώρο γύρω του.

Δεν είναι καθόλου σπάνιο και μπορώ να σου πω ότι ένα παιδί μπορεί να πάθει κακό από πολύ απλά πράγματα: Από ποτήρια που σπάει, από το ότι τρέχει χωρίς να υπολογίζει δρόμους και αυτοκίνητα, από μικροπράγματα που μπορεί να καταπιεί, από το να χοροπηδάει πάνω στον καναπέ ή στο κρεββάτι του, από το πηρούνι με το οποίο τρώει, ακόμα και από το ίδιο το φαγητό του όταν τρώει και ταυτόχρονα κινείται έντονα, κλπ, κλπ.
Δεν σημαίνει βέβαια ότι θα κλείσουμε ένα παιδί σε γυάλα ή ότι θα το μουρλάνουμε στην τιμωρία και θα το καταντήσουμε στρατιωτάκι, επειδή υπάρχουν κίνδυνοι γύρω μας. Όμως για φαντάσου να έχεις ένα παιδάκι, που πρέπει να το προσέχεις όλη μέρα, να έχεις να κάνεις ένα σωρό δουλειές μέσα και έξω από το σπίτι, να έχεις χίλια πράγματα στο κεφάλι σου και αυτό να σου ζητάει συνέχεια την προσοχή σου και επειδή κάποιες στιγμές δεν την έχει, να θυμώνει και να κλαίει ή να κάνει ζημιές;
:thumbup:

Εγώ νινινάου δεν λέω να δέρνεις ένα παιδί για να πονέσει, ούτε και να το κάνεις με το παραμικρό! Και βέβαια υπάρχουν και παιδιά, που δεν θα χρειαστεί ποτέ να τα δείρεις.Μιλάω πάντα για περιπτώσεις, που το παιδί δεν συνετίζεται αλλιώς! Και σε ηλικίες πάντα, που δεν αντιλαμβάνεται με άλλο τρόπο.Ένα παιδί π.χ. 10 χρονών, δεν χρειάζεται να το δείρεις! Θα πρέπει μέχρι τότε να έχεις καταφέρει να βρεις φόρμουλα επικοινωνίας με αυτό το παιδί. Αν δεν το έχεις καταφέρει, κάπου φταίς κι εσύ.

Και βασικά όλα αυτά τα παραθέτω απέναντι στην άποψη που λέει "ποτέ δεν πρέπει να ακουμπήσεις ένα παιδί, γιατί θα του δημιουργήσεις τραύματα". Δηλαδή όσοι φάγαμε 1-2 στον ποπό μικροί, έχουμε τραύματα;;;;
Ή όσοι γονείς ρίξουν 1-2 στο πιτσιρίκι, που τους έχει βγάλει εκτός εαυτού, είναι απαράδεκτοι;;;
Και βασικά δεν δέχομαι από κανέναν που δεν έχει ζήσει 24/7 με ένα παιδί, να μου πεί ότι ποτέ δεν θα το χτύπαγε, γαιτί απλά δεν το ξέρει. Μπορεί και να το έκανε, μπορεί και όχι.
Και κάτι άλλο, τα τραύματα που θα δημιουργηθούν σε μεγαλύτερες σε ένα παιδί, που δεν έχει μάθει να έχει όρια, είναι πολύ χειρότερα από μια -δυο ξυλιές.


Και ξανά σαν παιδαγωγός θα σου πω, ότι υποχρέωση του γονιού είναι να μάθει στο παιδί του να διαχειρίζεται και τα αρνητικά πράγματα. Να σέβεται και τον γονιό και τα άλλα μέλη της οικογένειας. Να το προετοιμάσει για αυτό που θα συνατήσει έξω, στο σχολείο αρχικά και έπειτα στη ζωή του. Δεν φτιάχνεις άλλο "κόσμο" στο σπίτι, αλλά ζεις φυσιολογικά. Έτσι θα μάθει να αντιμετωπίζει και τον έξω κόσμο. Αλοίμονο, αν ένα παιδί δεν δει το γονιό του θυμωμένο ή απογοητευμένο, όπως θα τον δει και χαρούμενο. Είναι ανθρώπινα όλα τα συναισθήματα και το παιδί είναι άνθρωπος!
:thumbup:

Και κοφτα θα μιλησεις στο παιδι, και επιβλητικα και αποτομα...το χερι παραυτα μπορει να μεινει μακρια...Και δε μιλαμε για μια - δυο ξυλιες το τριμηνο που λεει ο λογος...γιατι εαν αυτο ηταν το ζητημα, τοτε ολη αυτη η συζητηση των τοσων σελιδων εχει γινει χωρις λογο, αφου ολοι συμφωνουν για τις 2-3 ξυλιες ως εσχατη λυση σε ειδικες περιπτωσεις...
Μακαρι, αλλά νομιζω οτι απο την αρχη ειπαμε για λυση σε ειδικες περιπτωσεις, κι ομως ακομα αντιτιθενται επιχειρηματα που τελικά ειναι αστοχα μια και υφιστανται σε καταστασεις συνεχους βιας...

Και να προσθέσω κάτι ακόμα. Υπάρχει περίπτωση μια τιμωρία, παιδαγωγικώς αποδεκτή, να είναι χειρότερη για ένα συγκεκριμένο παιδί από το ξύλο: Ενα παράδειγμα, που είδα μπροστά μου:
Είμασταν σε ένα σπίτι, που είχαν ένα μικρό κοριτσάκι 4 χρονών.
Το πιτσιρίκι είχε βάλει στο μάτι, από πριν μια κολώνια της μαμάς του. Η μαμά, πριν πάμε εμείς εκεί προφανώς, του είχε επανειλημένα πει να μην την πειράξει.
Βρήκε ευκαιρία η μικρή με τον κόσμο, έφυγε από την προσοχή της μαμάς, πήγε στην κρεββατοκάμαρα, βούτηξε την κολωνια και ... μπούμ.... !
Η μαμά λοιπόν, παιδαγωγός και αυτή, είπε με πολύ ήρεμο τρόπο στη μικρή, ότι "σου είπα 100 φορές να μην το πειράξεις, γιατί είναι δικό μου. Εσύ το πείραξες και το έσπασες. Εγώ λοιπόν στεναχωρήθηκα και γι' αυτό θα χαλάσω κι εγώ ένα παιχνίδι σου. Και έτσι έπραξε. Ε, η μικρή έκλαιγε 2 μέρες, δεν ηθελε να φάει, δεν κοιμήθηκε εκείνο το βράδυ και γενικώς..... χαμός!". Το κοριτσάκι είναι 15 τώρα και ακόμα θυμάται, πόσο είχε της είχε στοιχίσει. Και βέβαια εννοείται ότι μετά εξακολούθησε να κάνει σαν παιδί ζημιές. Αυτό δεν είναι τραύμα;;; Και όμως, παιδαγωγικά είναι αποδεκτό.
Αυτο ειναι ενα πολυ καλο παραδειγμα όπου απομυθοποιει λιγο τη βια ως "δαιμονα". Βεβαια αν η παιδαγωγικη αποδεχεται αυτη τη λυση ισως θα πρεπε να αναθεωρησει :P

Μιλάμε τοσες μερες και, ειδικα αυτοί που ειναι πολυ επικριτικοί, και που στο σύνολο τους ΔΕΝ έχουν παιδιά, δεν έχουν καταλάβει, κι ας ειπώθηκε επανειλλημένως, ότι το ξύλο στο παιδί σου, είναι το έσχατο μέσο, το οποίο μάλιστα σε πληγώνει και πάρα πολύ όταν το κάνεις.

Οτι κάθε γονεας πόυ αγαπάει το πάιδί του προσπαθεί με κάθε τρόπο να το αποφύγει. Μιλάνε όλοι αυτοί απο την οπτική γωνία της κριτικής προς ανθρώπους που δέρνουν τα παιδιά τους εν βρασμώ ψυχής, ή επι τουτοις για να τους σπάσουν τον τσαμπουκά.

Ομως αυτά δεν είναι εκπαίδευση, ανήκουν σε μία ψυχιατρική διερεύνηση και δεν νομιζω ότι έχουν την παραμικρή σχέση με την εκπαιδευτική διερεύνηση και χρησιμότητα που επιζητούμε εδώ μεσα στην φράση "Το ξύλο βγήκε απο τον παράδεισο"

Και ναι, όλα τα παιδιά είναι ζώα αρχικα, εμείς τα κάνουμε ανθρώπους. Αν εσείς οι θεωρητικοι περιμένετε να γίνου ντα δικά σας μόνα τους ή με την εγκυκλοπαίδεια, μάλλον έχετε προαποφασίσει τα παιδιά σας να τα εκπαιδεύσουν βασικά ο παπούς και η γιαγιά, ο παιδικός σταθμός και η τηλεόραση. Υπο τέτοιες συνθήκες μάλλον θα ήταν καλύτερο να μήν τα κάνετε καν.
Εδω τα πηγες καλα για 3 παραγραφους, και στην 4η το χαλασες.:/:

Να μην κολάς όμως στις λέξεις. Δεν είπα να ξεκινάει κανείς με το δεδομένο ότι κάποια στιγμή θα χτυπήσει το παιδί. Αλοίμονο, κανείς δεν ξεκινάει με την πρόθεση αυτή. Όπως δεν ξεκινάει και με την πρόθεση ότι θα κάνει λάθη. Αν ήταν έτσι, θα προλαβαίναμε πολλά από αυτά.Κάθε γονιός, για το παιδί του θέλει το καλύτερο ή τουλάχιστον έτσι θα πρέπει να είναι. Απλά λέω ότι όταν ένας γονιός, συνειδητοποιήσει ότι έκανε ένα λάθος, δεν χρειάζεται και να έρθει η καταστροφή μέσα του. Όπως λέω ότι και αν κάποια στιγμή ξεφύγεις και ρίξεις και καμία, δεν χάλασε και ο κόσμος. Όχι όμως να ξεκινάει κανείς με τέτοια πρόθεση ή έστω με τη δικαιολογία ότι κάποια στιγμή θα το κάνω. Το "δεν έγινε και τίποτα" εκεί πήγαινε!

Αυτό που με ενδιαφέρει να καταλάβεις, είναι αυτό που λέει η ΚουΕ, δεν υπάρχει απόλυτο σωστό ή λάθος. Βλέπεις κατά περίπτωση και κρίνεις.
Να σου πω και κάτι αντίθετο:
Δεν υπάρχουν φορές, που οι γονείς θα έπρεπε να επιβάλλουν τιμωρία και δεν το κάνουν, είτε γιατί είναι πιο ήρεμοι εκείνη την ώρα, είτε γιατί το παιδί κάνει αμέσως κάτι χαριτωμένο και βάζουν τα γέλια αντί να το μαλώσουν;
Αυτό θεωρητικά είναι λάθος, γιατί διαταράσει τη σταθερότητα που πρέπει να έχει ένα παιδί για να συνδέσει μια ζημιά με μια ανεπιθύμητη συμπεριφορά.
Όμως είναι ανθρώπινο να συμβεί.
Μου έχει τύχει άπειρες φορές να κάνουν κάτι οι μαθητές μου που είναι άξιο επίπληξης ή τιμωρίας και αμέσως μετά να κάνουν κάτι πολύ αστείο για να διορθώσουν τα πράγματα και να βάλω τα γέλια. Κανονικά θα έπρεπε να κρατήσω μια πιο αυστηρή συμπεριφορά εκείνη τη στιγμή για να καταλάβουν το λάθος τους και να μην το επαναλάβουν. Αλλά μερικές φορές δεν μπορείς να κρατηθείς. Και η πιο ελαστική συμπεριφορά ανθρώπινη είναι και θα συμβεί.
Δεν μπορείς να είσαι συνέχεια με το μαστίγιο, αλλά δεν μπορείς να είσαι συνέχεια και με το καρότο. Εκτίμηση της κατάστασης χρειάζεται.
:thumbup:
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Neraida

Επιφανές μέλος

Η Bitch... αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 13,073 μηνύματα.
Συμφωνω, πολλοι γονεις ειναι υπερβολικοι σε αυτο. Ομως μη παμε και στο αλλο ακρο αθελα μας, επειδη φοβομαστε οτι ενα σκαμπιλι θα το κανει προβληματικο αργοτερα..

Τι λες?!
Αυτοι που ειναι υπερ της βιαιης διαπαιδαγωγησης αναφερονταν τοση ωρα σε ενα σκαμπιλι κατα τη διαρκεια αυτης και οι υπολοιποι στο οτι αυτο το ενα σκαμπιλι θα κανει το παιδι αργοτερα προβληματικο και δεν το εχω καταλαβει?!
Καλα ειπα καπου παραπανω, οτι μαζι μιλαμε και χωρια καταλαβαινουμε.....
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Lorien

Περιβόητο μέλος

Ο Lorien αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 5,880 μηνύματα.
Τι λες?!
Αυτοι που ειναι υπερ της βιαιης διαπαιδαγωγησης αναφερονταν τοση ωρα σε ενα σκαμπιλι κατα τη διαρκεια αυτης και οι υπολοιποι στο οτι αυτο το ενα σκαμπιλι θα κανει το παιδι αργοτερα προβληματικο και δεν το εχω καταλαβει?!
Oχι. Απλά αυτοι που ειναι υπερ της πληρους απουσιας βιας, επιχειρηματολογουσαν αντιμετωπα και σε αυτους που ελεγαν οτι δε θα παθει τιποτα για μερικες περιστασεις. Ασε που νομιζω οτι κανενας δεν ειναι υπερ της βιαιης διαπαιδαγωγησης. Ακομα και ο Αγγελος ειχε πει "Εγω βεβαια ελπιζω να μη χρειαστει ποτε να δειρω τα παιδια μου(ελπιζω να είναι αρκετα έξυπνα ώστε να μην χρειαστει..)-όταν κανω...:)Είναι η έσχατη και η χειροτερη λυση...". Και ο Buggs κατι αντιστοιχο. Επομενως μηπως κατα βαση συμφωνουμε ολοι, και απλά οι μεν νομιζαν οτι μιλαμε για καθημερινο ξυλο ; Ή αυτο συνεβη, ή η διαφωνία ήταν στο αν χρειαζεται και αυτο το λιγο ξυλο ή οχι.

Κοιταζοντας λιγο τα παλια ποστ , ειναι ενδιαφερον οτι εχουν ειπωθει ηδη τα παρακατω πχ :

Ειδες λοιπον που δεν διαβαζουμε προσεκτικα ; Και μην εισαι απολυτη. Τωρα μιλας για το πιο σκανταλιαρικο παιδι του κοσμου ; Να καταλαβω δλδ. Μιλαμε οτι ΠΑΝΤΑ θα προσπαθουμε να περασουμε το μηνυμα μας χωρις σωματικη βια. Πες λοιπον οτι το καταφερνουμε στο 90% των περιπτωσεων. Στο 10% θα πεσει η μπαφλα ! Οχι ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ που κανει μια σκανταλια! Μα οταν λεω οτι μαζι μιλαμε και χωρια καταλαβαινομαστε...

Αυτο που ειπε ο Μοναχος , φυσικα μπορει να συμβει. Οχι ομως με σποραδικες ελαχιστες στιγμες ελαφριας σωματικης βιας, που δεν αρκουν για να εντυπωθουν στο παιδι και να προκαλεσουν μονιμο προβλημα.

Να ξεχωριζουμε τις καταστασεις παιδια, γιατι μπλεκουμε χωρις να διαφωνουμε επι της ουσιας.
Το ξαναλεω για 1000στη φορα λοιπον : "ΔΕΝ μιλαμε για οικογενειες οπου χρημοποιειται η σωματικη βια ως κυριο μεσο διαπαιδαγωγησης ! Αυτες ειναι προχωρημενες και κατακριτεες καταστασεις και ΚΑΝΕΝΑΣ εδω μεσα δεν την εγκρινει.".
Και ριχνοντας μια ματια στο τοπικ, δεν ειδα πουθενα και κανεναν, να θεωρει τη βια απαραιτητη και συχνη.Αρα δε συζηταμε τοση ωρα γιαυτο (αφου συμφωνουμε ολοι), αλλά για το αν χρειαζεται ή βλαπτει και η πιο αραιη χρηση της.

Εμενα κατι μου λεει οτι για καθε παιδι που εφαγε και Χ ποσοτητα ξυλου μικρο (οπου Χ δεν ειναι κατι υπερβολικο σε ενταση ή συχνοτητα) και βγηκε προβληματικο εξαιτιας του,....θα υπαρχουν περισσοτερα απο 1 που δεν εφαγαν ουτε ενα σκαμπιλι, και βγηκαν προβληματικα.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Isiliel

Επιφανές μέλος

Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 51 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
θα υπαρχουν περισσοτερα απο 1 που δεν εφαγαν ουτε ενα σκαμπιλι, και βγηκαν προβληματικα.

Και σε αυτά τα Χ παιδιά, θα ευθύνεται το ότι δεν έφαγαν ούτε ένα σκαμπίλι που έγιναν προβληματικά, ή άλλοι Χ παράγοντες; :hmm:
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

Top