Φίλος/η ή εχθρός ;

Αρχική Δημοσίευση από Γιώτης:

Το θέμα μου είναι πολύ γενικό, ωστόσο πολλοί από εμάς θα ταυτιστούμε με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο.
Αναφέρομαι φυσικά στην αρχαία κοινωνική οντότητα που ονομάζουμε φιλία. Όλοι μας λίγο-πολύ είχαμε φίλους στην παιδική μας ηλικία, όσο μεγαλώναμε οι φίλοι λιγόστευαν, σίγουρα όσοι είστε μεγαλύτεροι από εμένα ίσως έχετε να προσθέσετε κάτι επιπλέον ως προς την εξέλιξη της φιλίας στην ενήλικη ζωή. Για να γίνω πιο συγκεκριμένος... Όλοι μας κάποια στιγμή έχουμε βρεθεί στην δύσκολη θέση να αναρωτηθούμε αν κάποιος που θεωρούσαμε ως φίλο, είναι όντως φίλος μας. Κάποια στιγμή έγινε κάτι μεταξύ μας που μας έβαλε σε δυσταγμό, ξέρετε για τι μιλάω... δεν αναφέρομαι στους καυγάδες με υβριστικό περιεχόμενο που όταν εξασθενεί ο εγωισμός η φιλία νικά, μιλάω για εκείνα τα μασημένα λόγια, για εκείνο το υπονοούμενο που έκρυβε πίσω του ζήλεια, μιλάω για τις εκθέσεις μόχθου, φθόνου, εκεί που κάπως φαίνεται στη ζωή να είσαι σε λίγο πιο ευνοϊκή θέση σε σύγκριση με τον "φίλο" σου και αυτός αντί να εκδηλώσει φιλικά, ευχάριστα συναισθήματα, εμείς καταλαβαίνουμε, ακόμα κι αν το κρύβει, ότι δεν χαίρεται με τη χαρά μας. Μην με παρεξηγείτε, δεν με πλήγωσε κάποιος φίλος, και ο λόγος που γράφω αυτό το κείμενο δεν είναι για να μοιραστούμε τις κακές αναμνήσεις που μας έδωσαν πρώην φίλοι. Ίσως κάποιος να αναρωτηθεί πώς περιέγραψα τόσο συναισθηματικά την ψυχοσύνθεση του "κακού" φίλου,
θα σας απαντήσω πως...εγώ είμαι ο "κακός" φίλος, εγώ ένιωσα τα όσα περιέγραψα, εγώ δεν χάρηκα με τη χαρά του φίλου μου και γράφω για να μοιραστώ τον προβληματισμό μου.
Γιατί φτιάχνουμε φίλους λοιπόν ; Βασικό ερώτημα, διαχρονικό. Τι μας ωθεί στην κοινωνικοποίηση ; Είναι το ζωώδες ένστικτο της επιβίωσης που μας λέει να συνάπτουμε "συμμαχίες" για να επιτύχουμε την επιβίωση ; Ή είναι η αγάπη μας για ανθρώπους που μας θυμίζουν εμάς...
Προσωπικά, χωρίς να είμαι κανένας σπουδαίος άνθρωπος ή επιστήμονας, απλά συμπεράσματα βάσει της λογικής μου βγάζω, πιστεύω πως βαθιά στο υποσυνείδητο μας κρύβεται εκείνο το "ζώο", που έχει ως μοναδικό σκοπό του την επιβίωση η οποία επιτυγχάνεται με την εκμετάλλευση των όσων βρίσκονται γύρω μας, από την άλλη όμως δε μπορώ να το δεχτώ, δε μπορώ να δεχτώ πως το ζώο μέσα μου κάνει κουμάντο στα συναισθήματα μου. Σίγουρα η ζήλεια, ο φθόνος, ο μόχθος, ο δόλος, είναι συναισθήματα που χαρακτηρίζουν έναν κακό άνθρωπο, έτσι ; Μμμμ ίσως και όχι, πιστεύω πως πολλοί άνθρωποι εκεί έξω όπως κι εγώ παλεύουν καθημερινά με αυτά τα αισθήματα, θέλω να πιστεύω πως υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω που παλεύουν την ζήλεια και προσπαθούν να χαίρονται με την χαρά του άλλου. Νιώθω ζήλεια, για τους φίλους μου, την κοπέλα μου, τον αδερφό μου, τον ξάδερφό μου, πολλές φορές φθονώ και κοιτώ με μισό μάτι αυτόν που έχει αυτό που θα ήθελα εγώ, όμως σας διαβεβαιώ, παλεύω, παλεύω για να μην επικρατήσει μέσα μου η ζήλεια, για να μην λαμβάνω αποφάσεις βάσει της ζήλειας μου, παλεύω για να επικρατεί ο φίλος του φίλου μου και όχι ο εχθρός του.
Για να καταλήξω, δε θα ρωτήσω πως βρίσκουμε τον λύκο μες τα πρόβατα και πως ξεχωρίζεις τον "φίλο" από τον "εχθρό", θα ρωτήσω κάτι άλλο, εσείς, είστε ο φίλος του φίλου σας ; Ή κυριαρχεί μέσα σας η ζήλεια και ο φθόνος ; Είμαστε εμείς σωστοί προς τους άλλους ; Ή περιμένουμε μόνο να είναι οι άλλοι σωστοί απέναντι μας ;

Click για ανάπτυξη...

Κοίταξε να δεις, δεν μπορείς να παλέψεις να κοντρολάρεις σκέψεις που σου έρχονται αυθόρμητα . Για να απαλλαγείς απο αυτό πρέπει να προσπαθήσεις για μια εντελώς διαφορετική οπτική των πραγμάτων . Όταν μπαίνεις στην διαδικασία να ζηλεύεις κάποιον άλλον,έχεις ορίσει ένα μέτρο σύγκρισης μεταξύ σας,ποιος θα είναι καλύτερος . Και εδώ έρχεται το μεγάλο ερώτημα,στα μάτια ποιου ; Στου φίλου σου ; Στου εαυτού σου ; Ανάλογα ποιόν θα ικανοποιήσει το να είσαι ανώτερος υπάρχουν διαφορετικές ρίζες του προβλήματος .

Εαν θα ικανοποιηθείς ο ίδιος προσωπικά,σημαίνει οτι γενικά είσαι ανασφαλής,και με το να "καβαλήσεις" τους άλλους,αποτελεί μια απόδειξη οτι αξίζεις . Εαν το αποδείξεις σε εκείνον σημαίνει είτε οτι δεν θεωρείς οτι σε υπολογίζει ως φίλο και ισοδύναμο,επομένως περισσότερο αντιδράς σε δικές του ενέργειες φθόνου και υπεροψίας παρά της παράγεις ο ίδιος. Σε αυτή την περίπτωση δρας ακριβώς σαν ανακλαστικός καθρέπτης και ο μόνος τρόπος να σταματήσεις είναι να αλλάξεις την "επιφάνεια" που συναντούν αυτές οι ακτίνες φθόνου . Με λίγα λόγια μην αφήνεις αυτά τα υπονοούμενα που λες άλυτα,εαν κάτι δεν σου αρέσει σε όσα σου λένε,συζήτησε το,διαφορετικά μαζεύεις μέσα σου,μέχρι που ξεφεύγει τέρμα η κατάσταση. Αργά η γρήγορα θα καταλάβει και ο άλλος οτι αυτό που κάνει δεν έχει νόημα ,αφού δεν θα δρας σαν πηγή φθόνου για εκείνον .

Εαν θες να το αποδείξεις σε κάποιον τρίτο,τότε σε πρώτη φάση η γνώμη των άλλων για εσένα σε επηρεάζει πολύ . Πρέπει να εστιάσεις στην αυτοκυριαρχία . Το να επιτίθεσαι στους άλλους δεν είναι ούτε ωραίο αλλά ούτε και απαραίτητο . Η προσωπικότητα σου θα φανεί,όπως και ο τρόπος που την προωθείς . Εαν γίνεται αφύσικα και με αρνητικά κίνητρα, γίνεται έντονα αντιληπτό και αργά η γρήγορα τόσο ο ίδιος θα νιώθεις άσχημα όσο και οι γύρω σου . Εαν κάποιος δεν δει τις ποιότητες του χαρακτήρα σου,μάλλον δεν είναι αρκετά καλός για φίλος σου,καθώς δεν θα σε εκτιμήσει ποτέ .

Γενικά μην ανησυχείς για το πόσο καλός είσαι . Η καλοσύνη δεν είναι κάτι που μπορείς να πιέσεις για να εμφανιστεί και να την νιώσεις . Προσπάθησε να εστιάσεις στις σχέσεις σου με τους άλλους,παρά σε εσένα για αρχή . Για να νιώσεις τον άλλο πρέπει να συνδεθείς κάπως μαζί του . Αυτό προϋποθέτει να ζεις λιγότερο χρόνο στο δικό σου κεφάλι δουλεύοντας τέτοια φιλοσοφικά ερωτήματα,και περισσότερο στο κεφάλι του άλλου και πως εκλαμβάνει τα όσα γίνονται και τα όσα βλέπει καθώς και όσα λέγονται.

Γιατί κάνουμε φιλίες επομένως ; Αρχικά για επιβίωση,μην φοβάσαι να το δεχτείς αυτό . Πολλά πράγματα γίνονται πολύ πιο εύκολα διαχειρίσιμα όταν υπάρχει κάποιος να επικοινωνείς ,είμαστε γενικά πολύ πιο "δυνατοί" και βελτιώνει τις συνθήκες της ζωής μας. Αυτό συμβαίνει παντού στην φύση, είναι ο ίδιος λόγος που τα άτομα κάνουν δεσμούς,πιο σταθερή ενεργειακή κατάσταση . Για τον ίδιο λόγο που οι άνθρωποι των σπηλαίων οργανωνόταν σε ομάδες.Μπορούσαν να κυνηγήσουν,να προστατευτούν και να προσέχουν ο ένας τον άλλο .Μπορεί μεν βιολογικοί παράγοντες να μας οδηγούν στο να κάνουμε ομάδες, αλλά είναι στο χέρι μας εάν θα αφήσουμε την φιλία μας στα πρωτόγνωρα ένστικτα της . Αλλά αυτό είναι και το ωραίο κομμάτι της ζωής . Αργά η γρήγορα θα κάνεις φίλους για να επιβιώσεις όπως είπα,αλλά εσύ θα καθορίσεις εαν θα αποκτήσουν μια ανώτερη υπόσταση,και γιατί θα προτιμήσεις κάποιους απο άλλους ,ενώ όλοι θα μπορούσαν θεωρητικά να δουλέψουν το ίδιο καλά για τις απαιτήσεις της επιβίωσης . Αυτός είναι ο λόγος που με κάποιους ταιριάζουμε ενώ με άλλους όχι . Διότι η φιλία δεν είναι πλέον απλά θέμα επιβίωσης αλλά και κάτι παραπάνω .