Ακλόνητη πίστη στις απόψεις ή "μεγάλη μπουκιά φάε..."

DreamsRevenge

Περιβόητο μέλος

Η DreamsRevenge αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 4,757 μηνύματα.
Πολλές φορές εμφανιζόμαστε υπέρμαχοι ή πολέμιοι απόψεων με τόσο μεγάλο ενθουσιασμό που δεν χρειάζεται και πολύ για να διολισθήσει προς τον φανατισμό…

Άλλες φορές έχουμε την επίγνωση του ότι είμαστε νέοι, ή δεν έχουμε εξαντλήσει ένα αντικείμενο κι έχουμε ακόμα να μάθουμε, κι άλλες φορές όχι, όντας απόλυτα βέβαιοι πως αυτό που πιστεύουμε τώρα θα είναι αυτό που θα πιστεύουμε και μετά από 20 χρόνια, 10 συντρόφους, 5 παιδιά, 8 διαφορετικές δουλειές, 3 διαζύγια,4 αρρώστιες και ίσως και 2-3 θανάτους ή ό,τι άλλο επιθυμείτε.

…κι έπειτα, περνούν κάποια χρόνια, (παθαίνουμε και) μαθαίνουμε, συμβαίνει κάτι σε μας ή σε κάποιον άλλο, και αναθεωρούμε άρδην τις κοσμοθεωρίες μας ή έστω κάποιες πτυχές τους.

Κι όχι μόνο εμείς φυσικά, πρόκειται για κάτι που συμβαίνει καθημερινά και σίγουρα θα το δούμε και στους γύρω μας, αν δεν το έχουμε δει να συμβαίνει ήδη.

Είναι άραγε σωστό να υπερασπιζόμαστε με πάθος αυτό που θεωρούμε σωστό ή που απλά μας εκφράζει τη δεδομένη στιγμή ή θα έπρεπε να βρισκόμαστε διαρκώς υπό τη Δαμόκλειο σπάθη του «μεγάλη μπουκιά φάε, μεγάλη κουβέντα μην πεις»?

Είμαστε άραγε πρόθυμοι να αναγνωρίσουμε το προνόμιο της αναθεώρησης στους ανθρώπους γύρω μας, ή σπεύδουμε να καυτηριάσουμε την όποια αλλαγή απόψεων?

Μήπως μάλιστα η στάση μας απέναντι σε κάποιον που είναι νεώτερος ή πιο άπειρος από εμάς σε κάποιο ζήτημα γίνεται πιο επιφυλακτική εάν η γνώμη του είναι αντίθετη με τη δική μας και πρόθυμα μπαίνουμε στον πειρασμό να του υπενθυμίζουμε το «πρόσεξε είσαι μικρός, όταν μεγαλώσεις θα τα βλέπεις αλλοιώς τα πράγματα»?

Πώς αισθανόμαστε όταν συνειδητοποιούμε ότι άλλα λέγαμε πριν 5 χρόνια (ή και 5 εβδομάδες!) κι άλλα λέμε τώρα?
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Eileen

Τιμώμενο Μέλος

Η Athena (1/3 ΜΕΤΣ) αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 7,414 μηνύματα.
Πολύ ωραίο θέμα DreamsRevenge! Είναι ερωτήματα που αρκετά σε συχνά με απασχολούν γιατί έχω παρατηρήσει διαφορετικές προσεγγίσεις πάνω σε διάφορα θέματα.
Δηλαδή βλέπω πλέον ότι τίποτα δεν μένει αναλλοίωτο. Όσα περισσότερα ερεθίσματα δέχομαι, όσα περισσότερα πράγματα βιώνω, τόσο οι απόψεις μου διαφοροποιούνται. (Δεν είμαι βέβαια κολοτούμπας σαν τον Καρατζαφέρη! :hehe: ) Σε κάποια θέματα που είχα μεγάλη σιγουριά, τώρα τα αντιμετωπίζω με μεγαλύτερη επιφύλαξη.
Νομίζω αυτό είναι θεμιτό και ίσως επιθυμητό σε ένα άνθρωπο, δεν είναι κάτι που θα έπρεπε εν τέλει να μας προβληματίζει ή να αποτελεί γεγονός προς ειρωνία ή σαρκασμό απέναντι στους άλλους ανθρώπους. Γιατί μπορεί να θεωρηθεί ως μια απόδειξη ότι λάβαμε πραγματικά τα "μηνύματα" της ζωής και δεν τα προσπεράσαμε αβίαστα!
Σχετικά, τώρα με το πόσο θα πρέπει να υποστηρίζουμε τη θέση μας, νομίζω ότι η ιδανική επιλογή είναι να την υποστηρίζουμε στο λογικό βαθμό της αποδοχής και της θέσης του άλλου. Άλλωστε, δεν νομίζω ότι υπάρχει μία "απόλυτα ορθή" θέση σε κανένα θέμα. Όπως και να έχει - και εμείς θα έχουμε δίκιο σε κάποια σημεία και ο άλλος συνομιλητής μας! Ο φανατισμός δεν οδηγεί πουθενά!
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

iGiannis

Πολύ δραστήριο μέλος

Ο iGiannis αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 30 ετών, επαγγέλεται Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο ΗΠΑ (Αμερική). Έχει γράψει 1,762 μηνύματα.
Ο φανατισμός είναι ό,τι χειρότερο!! Ο φανατισμός εμφανίζεται περισσότερο σε ανθρώπους με χαμηλό μορφωτικό επίπεδο -χωρίς να θέλω να θίξω κανέναν.. φιλικά το λέω- που ό,τι τους λένε άλλοι που νομίζουν ότι είναι πιο έξυπνοι (από τον φούρναρη μέχρι τον πρωθυπουργό) αυτό ισχύει..

Εγώ δεν φανατίζομαι ποτέ με τίποτα γιατί μόνο σε κακό μπορεί να σου βγει.. Για παράδειγμα, αν κάποιος είναι φανατισμένος με την Χ ποδοσφαιρική ομάδα, μπορεί να χρησιμοποιήσει ακόμα και βία αν πει κάποιος κάτι με το οποίο δεν συμφωνεί ο φανατισμένος.. Εγώ που είμαι Παναθηναϊκός αλλά δεν είμαι φανατισμένος, ακούω όλες τις απόψεις των φιλάθλων των άλλων ομάδων με προσοχή και χωρίς να κάνω τίποτα (ούτε θα βρίσω, ούτε θα χτυπήσω, ούτε τίποτα)..

Με εκνευρίζουν φοβερά αυτοί που ό,τι λένε ισχύει και δεν δέχονται άλλες απόψεις επί ενός θέματος, αλλά, κατά κάποιο τρόπο τους λυπάμαι γιατί τόσο καιρό (ακόμα και χρόνια) ζούνε μέσα σ'ένα ψέμα/μία πλάνη..
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Oralee

Τιμώμενο Μέλος

Η Κωνσταντίνα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 45 ετών και μας γράφει απο Γλυφάδα (Αττική). Έχει γράψει 15,765 μηνύματα.
Εγώ κάποτε ήμουν πολύ απόλυτη σε συγκεκριμένα θέματα και δεν σήκωνα αντιρρήσεις για κανένα λόγο. Μετά ήρθε η ζωή και μου απέδειξε περίτρανα πως έλεγα ..μαλακίες :P
Από τότε, όσο σίγουρη και αν νιώθω για κάποιο θέμα, πάντα είμαι επιφυλακτική με τις απόλυτες δηλώσεις και οι λέξεις "ποτέ" και "πάντα" απλώς έχουν εξαλειφθεί από το λεξιλόγιό μου..
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

mindcircus

Περιβόητο μέλος

Η mindcircus αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Μηχανικός αεροσκαφών και μας γράφει απο Σουηδία (Ευρώπη). Έχει γράψει 5,956 μηνύματα.
Εγω υπερασπίζομαι αυτό που πιστεύω τη δεδομένη χρονική στιγμή. Ξέρω για τον εαυτό μου πως κάποιες βασικές αξίες κι αρχές δεν αλλάζουν. Ομως, κάποιες απόψεις μου πάνω σε ορισμένα θέματα εν καιρώ αλλάζουν. Αλλοίμονο αν έμενα ίδια, δε θέλω κάτι τέτοιο. Οι αναθεωρήσεις μου υπενθυμίζουν τις εμπειρίες μου κι ότι κατευθύνομαι σωστά προς τη γνώση, στο δικό μου νόημα.
Οταν αλλάξουν λοιπόν οι απόψεις μου, τις υπερασπίζομαι κι αυτές με πάθος.
Δε το κρίνω ως σωστό ή λάθος, δε με ενοχλεί και δε νομίζω να ενοχλεί και τους άλλους. Γιατί πάνω απ'όλα, ακούω. Ισως παλαιότερα να ήμουν λιγότερο ακουστική και περισσότερο παρατηρητική. Σήμερα είμαι και τα δύο, όσο μπορώ. Μπορεί να υπερασπίζομαι κάτι, αλλά ακούω την άλλη άποψη προσεκτικά. Το να μην ακούς και να μην παρατηρείς είναι το λάθος, όχι το να είσαι σταθερός σε άποψη ακόμα κι αν αυτή γνωρίζεις πως υπάρχει πιθανότητα να αλλάξει με τον καιρό.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

harry98

Εκκολαπτόμενο μέλος

Ο Χάρης. αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Μας γράφει απο Κομοτηνή (Ροδόπη). Έχει γράψει 216 μηνύματα.
Πραγματικά, όλοι μας καθημερινά ερχόμαστε σε σύγκρουση με τους συνανθρώπους μας λόγω διαφορετικών απόψεων και αντιλήψεων πάνω σε διάφορα θέματα που μπορεί να αφορούν την πολιτική μέχρι και τη ποσότητα του αλατιού στο φαγητό, και εκεί γίνεται επίδειξη της ρητορικής ικανότητας του καθενός. Το να έχει κανείς ακλόνητη πίστη σχετικά με την ορθότητα-αλήθεια των απόψεών του είναι κάτι το οποίο δεν μπορεί να εξεταστεί μονομερώς και φυσικά δεν μπορεί να απαντηθεί μονολεκτικά.Κατά την γνώμη μου θεωρείται και πλεονέκτημα και μειονέκτημα.Αυτό που το καθιστά αρνητικό ή θετικό είναι η τήρηση του μέτρου στη " χρήση'' αυτού του χαρακτηριστικού γνωρίσματος.:hmm:
Για παράδειγμα, το άτομο που απορρίπτει εύκολα την δική του άποψη και υιοθετεί την αντίθετη , σημαίνει ότι χαρακτηρίζεται από έλλειψη κριτικής σκέψης και ικανότητας και άρα ότι είναι ευκολόπιστο , κάτι που φυσικά είναι αρνητικό.Όμοίως όταν το άτομο χαρακτηρίζεται από αδιαλλαξία και δεν δέχεται ούτε καν να ακούσει την αντίθετη άποψη, πιστεύοντας στην ακλόνητη αλήθεια της θέσης του, σημαίνει ότι φοράει παρωπίδες και επομένως είναι ισχυρογνώμων και φανατικός , κάτι που επίσης είναι αρνητικό στοιχείο του χαρακτήρα.
Επομένως το στοιχείο εκείνο που θα κάνει την πίστη μας στην αλήθεια των απόψεών μας θετική είναι η μεσότις.
Κάθε φορά λοιπόν που ερχόμαστε σε αντιπαράθεση με κάποιον συμπολίτη μας, πρέπει σαφώς να ακούσουμε την άποψή του και εκείνος την δική μας.Από εκεί και πέρα ο καθένας, ασυνείδητα βέβαια, θα προσπαθήσει να αλλάξει την θέση του συνομιλητή του, προβάλλοντας τα αντίστοιχα επιχειρήματα.Εμείς λοιπόν, πρέπει να ακούσουμε με προσοχή τα επιχειρήματα του άλλου και έπειτα κρίνοντάς τα να αποφασίσουμε ποια είναι τελικά η ορθότερη άποψη.

Όσον αφορά τη φράση ''μεγάλη μπουκιά φάε , μεγάλη κουβέντα μην πεις'', είναι αλήθεια ότι ισχύει και το αποδεικνύει περίτρανα η πραγματικότητα.Όλοι άλλωστε έχουμε αναθεωρήσει ή και αλλάξει ριζικά κάποιες απόψεις μας.Όσο περνούν τα χρόνια, ο άνθρωπος ωριμάζει και μαζί του ωριμάζουν και οι απόψεις του.Αποκτά εμπειρίες, βιώματα, γνώση.Αυτά και μόνο είναι ικανά να κάνουν την άποψη ενός μεγαλύτερου ανθρώπου πολύ πιο ισχυρή σε σύγκριση με αυτή ενός νέου.
Προσωπικά, δεν είμαι αντίθετος με την αναθεώρηση των απόψεών μου,μιας και το έχω κάνει.Κάθε άλλο , το αναγνωρίζω στους συνανθρώπους μου και το θεωρώ ένδειξη ωριμότητας και σκέφτομαι ότι αυτός ο άνθρωπος έκατσε και το μελέτησε και είδε ότι η άποψή του δεν ήταν τελικά σωστή και την αναθεώρησε.Ωστόσο, παρόλο που δέχομαι την αναθεώρηση, δεν μετανιώνω ποτέ για την προηγούμενή μου άποψη με την έννοια ότι εκείνη την συγκεκριμένη στιγμή στο παρελθόν, έχοντας τις συγκεκριμένες εμπειρίες και γνώσεις και κάτω από εκείνες τις συνθήκες και συγκυρίες κάτι με έκανε να πιστεύω σε αυτή.

btw, Πολύ ωραίο θέμα.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

parafernalia

Περιβόητο μέλος

Ο Νίκος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Προγραμματιστής/τρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 4,796 μηνύματα.
Εγώ πάλι δεν θυμάμαι τι πίστευα πριν 10 χρόνια. Είμαι πολύ παππούς ε; :worry: :P

Δεν νομίζω ότι ισχύει σε όλους το "αναθεωρητικό σύνδρομο". Μάλλον εμπλουτίζεσαι με νέες εμπειρίες και βελτιώνεις το "εμπειρικό" σου εγώ. Όταν είσαι πιο μικρός είσαι και πιο απόλυτος, πιο πολύ επειδή δεν ξέρεις πως να φερθείς. Αργότερα μαθαίνεις να διεισδύεις περισσότερο στην φύση των πραγμάτων και είτε γίνεσαι πιο σοφός οπότε απολαμβάνεις καλύτερα τη ζωή, ή πνίγεσαι στο άγχος της δουλειάς, τις ευθύνες και τις μικροαστικές συνήθειες της καθημερινότητας.

Γιράσκω αεί διδασκόμενος και στο τέλος.... «Ἓν οἶδα ὅτι οὐδὲν οἶδα» 8)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

mindcircus

Περιβόητο μέλος

Η mindcircus αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Μηχανικός αεροσκαφών και μας γράφει απο Σουηδία (Ευρώπη). Έχει γράψει 5,956 μηνύματα.
Δεν νομίζω ότι ισχύει σε όλους το "αναθεωρητικό σύνδρομο". Μάλλον εμπλουτίζεσαι με νέες εμπειρίες και βελτιώνεις το "εμπειρικό" σου εγώ.

Το αυτό, ναι ναι. Αυτό εννοώ εγώ πάντως
Ωραια τα λες, μπράβο;)

Πολλοί παππούδες έμπειροι μαζεύτηκαν πάντως στο φόρουμ:P
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Rempeskes

Επιφανές μέλος

Ο Rempeskes αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Hair stylist. Έχει γράψει 8,045 μηνύματα.
πάντα είμαι επιφυλακτική με τις απόλυτες δηλώσεις και οι λέξεις "ποτέ" και "πάντα" απλώς έχουν εξαλειφθεί από το λεξιλόγιό μου..



ε ποτέ :P
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

tsarachaf

Περιβόητο μέλος

Ο Allah 1/3 MEΤΣ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 31 ετών, επαγγέλεται Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,366 μηνύματα.
Ο φανατισμός είναι ό,τι χειρότερο!! Ο φανατισμός εμφανίζεται περισσότερο σε ανθρώπους με χαμηλό μορφωτικό επίπεδο -χωρίς να θέλω να θίξω κανέναν.. φιλικά το λέω- που ό,τι τους λένε άλλοι που νομίζουν ότι είναι πιο έξυπνοι (από τον φούρναρη μέχρι τον πρωθυπουργό) αυτό ισχύει..

Δυστυχώς, αυτό δεν είναι απολύτως σωστό... Ο φανατισμός εμφανίζεται συχνα και σε άτομα με υψηλό μορφωτικό επίπεδο, ακριβώς επειδή θεωρούν τους εαυτούς τους εξυπνότερους από τους υπόλοιπους... Και σαφέστατα ένας τέτοιος φανατισμένος είναι και πιο επικίνδυνος για την κοινωνία, καθώς διαθέτει μεγαλύτερη πειθώ...


Στο θέμα μας τώρα... Το μόνο βέβαιο είναι πως όλοι μας(ναι εδώ θα είμαι απόλυτως) αναθεωρούμε μερικές, αρκετές ή ακόμη και όλες μας τις απόψεις, άρα και σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό και την στάση μας απέναντι στην ζωή...
Η πίστη στις απόψεις μας όμως είναι πολύ σημαντική... Αν δεν μπορούμε να υπερασπιστούμε την άποψή μας τότε πιθανότατα δεν είναι και δική μας άποψη, αλλά κληροδότημα άλλων...

Μιας και ειπώθηκε τόσες φορές το να είμαστε πάντα ανοιχτοί και στην αντίθετη άποψη, λέω να μην επιμείνω κι εγώ σ' αυτό... Ας προχωρήσω στην δική μου στάση... Μιας και είμαι υπερβολικά πεισματάρης και θέλω να έχω πάντα δίκιο, θα επιμείνω στην υπεράσπιση της θέσης μου μέχρι τελικής πτώσεως, δηλαδή μέχρι να αποδειχτώ εντελώς λάθος... Αυτό δεν με ενοχλεί, αν και υπάρχουν και περιπτώσεις που μπορεί να έχω ήδη αναθεωρήσει μέσα μου, αλλά να συνεχίζω να υπερασπίζομαι την θέση μου κι εκεί είναι που εκνευρίζομαι με τον ίδιο μου τον εαυτό:redface:...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Sal Paradise

Δραστήριο μέλος

Ο Sal Paradise αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Πιλότος. Έχει γράψει 626 μηνύματα.
Αρκετές καθημερινές απαντήσεις πέρα από το ποτέ και το πάντα δείχνουν μια απόλυτη θέση,π.χ. απολύτως,σίγουρα,βέβαια,καθόλου.Ας μην μπερδευόμαστε.
Σχετικοποιούμε τις απόψεις μας ή τις αλλάζουμε εντελώς είτε συνειδήτα είτε ασυνείδητα για να βρούμε εν τέλει μια σταθερότητα στο χαρακτήρα μας που μας δίνει και ασφάλεια.Η σταθερότητα αυτή επιτύγχανεται με πολλούς τρόπους,κοινωνικές συνθήκες,ταύτιση και διάκριση σε ένα σύνολο,προσωπικά κίνητρα.
Η ακλόνητη πίστη σε κάποιες απόψεις ίσως αποκαλύπτει αδυναμία χαρακτήρος ή αντίθετα μονομέρια χαρακτήρος.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Chemwizard

Τιμώμενο Μέλος

Ο Γιάννης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 32 ετών, επαγγέλεται Χημικός και μας γράφει απο Ρόδος (Δωδεκάνησα). Έχει γράψει 3,379 μηνύματα.
Συνηθίζω να σκέφτομαι όσες περισσότερες παραμέτρους μπορώ πριν πάρω μια απόφαση,και πάντα εξετάζω σε βάθος και το ηθικό σκέλος.(Συνήθως πριν από οτιδήποτε άλλο)Όταν καταλήξω,έχω τόση επιχειρηματολογία πάνω στο θέμα,που ευτυχώς ή δυστυχώς,πολύ δύσκολα μπορεί να με πείσει κάποιος να προσανατολιστώ προς μια άλλη λύση,αν δεν έχουμε σκεφτεί ήδη την ίδια.(Ευνόητο πως οι μισοί άνθρωπο που με ξέρουν με λένε απόλυτο,κι οι άλλοι μισοί ξεροκέφαλο)Εκτός κι αν πρόκειται για τους γονείς μου,που ως δίδυμο τους θεωρώ την παγκόσμια σταθερά λογικής-κι εκεί ακόμα κάποιες λίγες φορές παίζεται :P.Ακόμη και να μείνει στο στάδιο "πρόταση" ωστόσο,μια συμβουλή πάντα θα τη δεχτώ και θα την εξετάσω.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

  • Τα παρακάτω 0 μέλη και 1 επισκέπτες διαβάζουν μαζί με εσάς αυτό το θέμα:
    Tα παρακάτω 1 μέλη διάβασαν αυτό το θέμα:
  • Φορτώνει...
Top