Ανύπαντρες μητέρες

Αρχική Δημοσίευση από plain:

Με αφορμή όμως και το νομικης φυσεως ποστ της Λεβι,σκέφτομαι...'Εστω ότι προκύπτει απρογραμματιστη εγκυμοσυνη ύστερα από σχέση...Κατοπιν προφυλαξεων,αλλα έστω έσπασε το προφυλακτικο και προεκυψε..Η γυναίκα θέλει να το κρατήσει,ο άντρας δε θέλει παιδί (και τις ευθυνες που πηγαζουν απο αυτό)..Δικαιωμα του,σωστά ..? σωστά...Τη στιγμή που ο άντρας δεν έχει δικαίωμα στην απόφαση θα γεννηθεί το παιδί ή όχι ...ενώ η γυναίκα έχει..Πώς μπορεί κατόπιν η γυναίκα να διεκδικησει οικονομικη συνεισφορά του άντρα ? Προσωπικα δε θα το εκανα ...ή θα το έριχνα ή αν μπορουσα το οικονομικο να το αναλαβω εξολοκληρου θα το κρατουσα..Εφοσον γνωριζα οτι ο συγκεκριμενος δε θελει παιδια,ας προσεχα...Η ευθυνη πλεον ειναι ολη δικη μου...

Click για ανάπτυξη...

Γενικα συμφωνω με τον προβληματισμο σου σε περιπτωση 'ατυχηματος'. Ομως..
Η ευθυνη δεν ειναι ολη δικη σου. Το παιδι εχει 2 (βιολογικους) γονεις. (Εφοσον η κλωνοποιηση ανθρωπων δεν παιζει ακομα..). Στην πραξη που ειχε σαν αποτελεσμα την συλληψη του παιδιου, δεν ελαβες μονο εσυ μερος. Αρα, κατα τη γνωμη μου η ευθυνη ειναι, και παραμενει, και των δυο. Και οι 2 γονεις το ηξεραν εκ των προτερων οτι υπαρχει ενα ρισκο (παρολη την χρηση του προφυλακτικου). πες 1%. Δηλ μικρη πιθανοτητα, αλλα υπαρκτη, και γνωστη εκ των προτερων και στους 2. (και στον πατερα.) Αμα ο αντρας δεν θελει παιδι και τις ευθυνες που πηγαζουν απο αυτο (οπως ειναι φυσικα δικαιωμα του, συμφωνω απολυτα), τοτε αν θελει να εχει το κεφαλι του ησυχο 100%, ειναι celibate. ! (γιοκ σεξ, δηλ). Αν ομως δεν θελει να το στερηθει, τοτε αναγκαστικα παιρνει ενα ρισκο. Ρισκο= να αποκτησει παιδι και τις ευθυνες κλπ. Εστω πολυ μικρο ρισκο (αφου χρησιμοποει προφυλαξεις), αλλα υπαρκτο. Και αυτος αποφασιζει αν θελει να παρει αυτο το ρισκο ή οχι). Aρα για μενα προσωπικα, δεν στεκει σαν επιχειρημα το "Δεν αποδεχομαι τις προκυπτουσες ευθυνες, γιατι ηλπιζα/πιστευα οτι δεν θα ημουν απο τους ατυχους". Παιρνουμε τα ρισκα μας (εστω μικρα σε αυτην την περιπτωση) μετα γνωσεως των δυνατων συνεπειων. Αρα, ειμαστε υπευθυνοι για τις συνεπειες (εφοσον ειμαστε ατυχοι και μας 'τυχουν συνεπειες'). Επισης, αφου το παιδι ειναι και των 2, καλο θα ηταν η μητερα (που αυτη αποφασιζει στην τελικη) να λαβει υποψην της τις προτιμησεις του πατερα. Νομιζω το ηθικα σωστο/ δικαιο/ δημοκρατικο, ειναι να μην το κρατησει η μητερα το παιδι, οταν ο πατερας δεν θελει. (Γιατι δεν ειναι δικο της μονο. Ειναι και του αλλου. Και αρα η αποψη του θα πρεπει να ληφθει υποψην. Πρεπει να το θελουν και οι δυο δηλ). Παρολα αυτα ομως, εγω μπορει να το κραταγα (παρολο που δεν ειναι δικαιο), για πρακτικους/ιατρικους λογους. Η αμβλωση δεν ειναι παιξε-γελασε, και υπαρχει πιθανοτητα (εστω μικρη) να εχει αρνητικες επιπτωσεις (να μην μπορεις να ξαναμεινεις εγκυος δηλ). Και συγνωμη αλλα αυτο θα το λαβω υποψην μου εφοσον καποια στιγμη θα ηθελα να κανω παιδια. Αρα, δηλ θα μπορουσα να ειμαι 'αδικη'. Βασικα παντως, ειναι μπρος γκρεμος και πισω ρεμα...

Διαφωνω ομως λιγο εκει που αναφερεις:

Αρχική Δημοσίευση από plain:

Εφοσον γνωριζα οτι ο συγκεκριμενος δε θελει παιδια,ας προσεχα...

Click για ανάπτυξη...

Δηλ εσυ, ενω δεν το ηθελες/προγραμματιζες το συγκεκριμενο, θελεις παιδια γενικα, οποτε αν προκυψει κατα λαθος, εισαι διαθετιμενη να το κρατησεις. Ο αλλος οχι. Οχι μονο δεν ειναι στα αμεσα σχεδια του, αλλα και αν προκυψει κατα λαθος, δεν θα το θελει. Ομως το ρισκο (το πες 1%) ισχυει και για τους δυο! Και εσενα μεν, το να σου τυχει το 1% δεν σε πειραζει και τοσο (εισαι διαθετιμενη να το κρατησεις), του αλλου το να του τυχει το 1% θα τον πειραξει περισσοτερο (αφου δεν θα το θελει το παιδι). Αρα, ποιος 'ας προσεχε..' ?? Ο αλλος. Οχι εσυ. Ο αλλος ειναι που θα εχει το μεγαλυτερο προβλημα (αφου δεν θελει παιδια) σε περιπτωση ατυχιας, αρα αυτος εχει περισσοτερο λογο να 'προσεχει' απο εσενα. (Αφου για αυτον οι επιπτωσεις ενος ατυχηματος (για το οποιο δεν φταιει κανεις απο τους 2) ειναι περισσοτερο δυσαρεστες/αρνητικες). Αρα 'ας προσεχε' ... (εννοω, περισσοτερο απο εσενα. ΟΧΙ λιγοτερο). Εννοω δηλ γενικα οτι 'ας προσεχε' περισσοτερο, οποιος εκ των δυο, δεν θα θελει το παιδι παρισσοτερο (θα μπορουσε να μην το θελει γυναικα και ο αντρας να λεει, δεν πειραζει καλοδεχουμενο). Επισης ομως, γενικα (ασχετως ποιος απο τους 2, θελει τι), ο αντρας θα πρεπει να 'προσεχει' περισσοτερο, γιατι την τελικη αποφαση θα την παρει η γυναικα. Αδικια μεν, αλλα οι λογοι ειναι ανατομικοι και βιολογικοι. Αν μπορουσαν να κυοφορουν και οι αντρες θα αποκαθιστατο δημοκρατια στο ποιος αποφασιζει...

Levi σωστότατη ...Ο νόμος υπαρχει και πολυ καλα κανει και υπαρχει για όλους αυτους τους λογους που ανεφερες.'Ομως το αν θα κανω χρηση του νομου ή όχι θα μου το υπαγορευσει η δικη μου προσωπικη δικαιοσύνη.Εφόσον ο άντρας μου έχει εξηγηθεί αντρίκια και με κάθε ειλικρίνεια ότι σε περίπτωση που πέσουμε σε αυτο το 1,2,5 % ,δε θέλει να συνεισφέρει οικονομικά για τους λόγους που γουστάρει,(εγώ στα 23 μου πχ όχι μόνο έχω κάθε δικαίωμα να κάνω έκτρωση γιατί δεν είμαι καλά οικονομικά αποκαταστημένη/γιατί θέλω να σπουδάσω/γιατί θέλω εμπειρίες/γιατί έτσι θέλω ρε αδερφέ !χωρίς να λαμβάνω υπόψιν την πιθανή επιθυμία του πατέρα να γίνει τώρα πατέρας, αλλα εισπράττω και μπράβο που είμαι τόσο ώριμη και συνειδητοποιημένη,ε το ίδιο δικαίωμα έχει και ο άντρας !),εγώ ή που θα αλλάξω σύντροφο ή που θα μείνω μαζί του και αν συμβεί το απρογραμμάτιστο θα σεβαστώ την ειλικρίνεια που μου έδειξε και δε θα τον αναγκάσω να προσφέρει!Θα ένιωθα το λιγότερο άθλια να κηνυγήσω κάποιον που μου έχει εξηγηθεί με ειλικρίνια στη στάση του απέναντι σε μια ενδεχόμενη εγκυμοσύνη.Και φυσικά δεν περιμένω να μείνω έγγυος για να μάθω τις απόψεις του επί του θέματος.Απαιτώ να τις μάθω από πριν.(α και εννοείται ότι αν βγάλω τα μάτια μου με έναν παντρεμένο,δε χρειάζεται καν να συζητησω μαζι του για να μαθω τις απόψεις του,εννοείται ότι δε θα πετάξει και από τη χαρά του στην ενδεχόμενη αναγνώριση...)Και ας συνουσιαστεί αυτός με κάποια που δε θέλει και η ίδια να κάνει παιδί (οπότε και θα κάνει έκτρωση) κι εγώ με κάποιον που δε θα χρειαστεί να τον εξαναγκάσω.'Αλλη επιλογή ?Τον λατρεύω και παρά τις εξηγήσεις του συνεχίζω,αλλά όταν πέσω στο 1/2/5% έχω και την αξιοπρέπεια να σεβαστώ αν μη τι άλλο την ειλικρίνια του.Και την υποχρέωση να στηριχτώ στις δικές μου δυνάμεις και μόνο !

Το ας πρόσεχα εκεί κολλάει...όχι στο προφυλακτικό/αντισυλληπτικό.

π.σ.Τώρα αν με κοροιδέψει,φυσικά όχι μόνο θα τον κυνηγήσω,αλλά θα του πάρω και τα σώβρακα ,ακόμη και ζάμπλουτη να είμαι...

δε λεω οτι δεν ειναι δυσκολο να μεγαλωσει μια γυναικα ενα παιδι μοη της.....χωρις, βρε παιδι μου, μια υποστηριξη, την επιδιωξη του ιδιου στοχου... ενταξει, ειναι παλουκι, αλλα γιατι να το κανουμε και εγκλημα; συμφωνω απολυτα με τη giovanna, και πιστευω πως ισα-ισα ειναι πολυ γενναιες γυναικες.
τι δλδ, επειδη φορανε οι ιδιες τα παντελονια (τι γελοια εκφραση κι αυτη) θα τρεξει η ηθικη κοινωνια συσσωμη να τις καψει στην πυρα;

Αρχική Δημοσίευση από Giovanna:

το να αποφασιζει μια γυναικα να κρατησει το παιδι της και να ειναι ακομα και ανυπαντρη μητερα, ειναι αν μη τι αλλο, πολυ ομορφο και μπραβο της!
δε θα το κατεκρινα ποτε, ΠΟΤΕ!
δυστυχως στην ελλαδα δεν υπαρχει βοηθεια απο πουθενα απο το κρατος παρα μονο απο καποιες ΜΚΟ που επισης θαυμάζω αυτο που κανουν και βοηθω εθελοντικα σε τακτικη βαση.
πολυ προσφατα εμαθα για μια φιλη μου.. ειναι εγγυος, 22 χρονων, σε λιγουσ μηνες θα παρει το πτυχιο της και η κατασταση ειναι παρα πολυ δυσκολη.. την εδιωξαν απο τη δουλεια μόλις εμαθαν για την εγγυμοσυνη και ο μπαμπας του παιδιου απο τις πρωτες κιολας βδομαδες, αφαντος! δε θελει λεει, να μπλεξει.
ΜΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ? τουλαχιστον εχει στηριξη απο το αμεσο περιβαλλον της.
θαυμαζω ΟΛΕΣ τις γυναικες που δε κανουν εκτρωση αλλα επιλεγουν να κρατησουν το παιδι τους!

Click για ανάπτυξη...

Αν την έδιωξαν από τη δουλειά επειδή είναι έγκυος (ή και με κάποια άλλη αιτιολογία αν γνώριζαν ότι είναι έγκυος) μπορεί να τους γ. ότι έχουν και δεν έχουν. Η νομοθεσία είναι ξεκάθαρη σε τέτοια πράγματα, τα δικαστήρια μπορεί να καθυστερήσουν αλλά θα δικαιωθεί και θα εισπράξει πολύ μεγάλη αποζημίωση.

Κοίτα,
και πάλι μπορεί να διεκδικήσει ακόμα μεγαλύτερο ποσό (αρκούν λίγοι μάρτυρες). Τώρα ξέρω πολλές περιπτώσεις που έχουν δικαιωθεί (και πήραν μισθούς 5 χρόνωνΧ2 μόνο για τη μαύρη εργασία). Αλλά πάμε off topic.

Όλη η ουσία του θέματος βρίσκεται στη λέξη ,ΕΠΙΛΟΓΗ,.
Κάνω τις επιλογές μου σημαίνει ότι, συνειδητά, αναλαμβάνω πλήρως τις ευθύνες των πράξεών μου, αυτό ισχύει για το οποιοδήποτε θέμα.
Όταν λοιπόν ,κυρίες μου, επιλέγετε, να γίνετε ανύπαντρες μητέρες, μη ζητάτε ευθύνες από τους άλλους και μη ψάχνετε την προστασία του νόμου, εκ των υστέρων, όταν έρθουν οι δυσκολίες. Όταν ξέρουμε ότι η κοινωνία που ζούμε, δύσκολα δέχεται τέτοιες επιλογές, δεν αποφασίζουμε τέτοιες ενέργειες ελπίζοντας να αλλάξουμε τα πράγματα εκ των υστέρων. Η άποψη ότι ,εμένα δεν με ενδιαφέρει τι θα πουν οι άλλοι, περιλαμβάνει, δυστυχώς, ανταποδοτικό τέλος.
Εάν βέβαια έχετε και το ψυχικό σθένος αλλά και την οικονομική άνεση να αναλάβετε τέτοιες ευθύνες τότε έχει καλώς. Αλλιώς επιλέξτε με προσοχή τον σύντροφό σας και πατέρα των παιδιών σας. Η φύση σας προίκισε με αλάνθαστα ένστικτα. Εκμεταλλευτείτε τα ανάλογα.
Ο ΝΟΜΟΣ είναι απαραίτητος για να καλύπτει τις περιπτώσεις, εκμετάλλευσης, βιασμών, και διαζυγίων όταν κάποια ανεύθυνα ρεμάλια, αναφέρομαι σε συγκεκριμένη συγγενική περίπτωση οικογένειας με 5 παιδιά, λακίζουν κάτω από το βάρος των ευθυνών και δεν τους καίγεται καρφάκι για τίποτα .
Σ’ αυτές τις περιπτώσεις ο νόμος πρέπει να είναι αμείλικτος .
Όταν λοιπόν επιλέξετε αυτόν τον δρόμο, πρέπει να ξεκαθαρίσετε στον σύντροφό σας τις προθέσεις σας και καλύψετε και την περίπτωση πιθανού –ΛΑΘΟΥΣ;;;;- οπότε αυτός, είτε θα λακίσει είτε θα σεβαστεί τις επιλογές σας και θα σας στηρίξει ανεπιφύλακτα. Εάν συμβεί το δεύτερο δεν βλέπω τον λόγο να μην υπάρξει συμβίωση ,που σημαίνει ότι, εκτός του αισθηματικού τομέα, και οι δύο θα ζήσουν σε συνθήκες αλληλοσεβασμού, αλληλοκατανόησης και αμοιβαίων συμβιβασμών ενδεχομένως .
Με την ενημέρωση στα θέματα αντισύλληψης και, με τα μέσα που είναι διαθέσιμα σήμερα, τόσο για τους άντρες αλλά και για τις γυναίκες κυρίως, είναι αδιανόητο να μιλάμε για ΛΑΘΟΣ;;;; εγκυμοσύνη. Λέω κυρίως, για τις γυναίκες, γιατί αυτές θα υποστούν την τραυματική εμπειρία μιας έκτρωσης με μη αναστρέψιμες συνέπειες ενδεχομένως. Αυτός είναι σοβαρός λόγος να έχετε απόλυτο έλεγχο στις σεξουαλικές σας σχέσεις αλλά, και για τα διάφορα νοσήματα.
Σε κάθε περίπτωση, θα στήριζα πρόθυμα μια ανύπαντρη μητέρα και, προσωπικά δεν έχω κανένα πρόβλημα να κάνω σχέση μαζί της, αφού κι εγώ μεγαλώνω μόνος μου το παιδί μου, αν και αυτό δεν έγινε από επιλογή, αφού, σχετικά πρόσφατα, αντιμετωπίσαμε την οδυνηρή εμπειρία της απώλειας της συντρόφου και μητέρας,.
Όσον αφορά το ίδιο το παιδί, που είναι και το σοβαρότερο ζήτημα, πρέπει να αντιληφθείτε ότι δεν πρόκειται για απόκτημα, που ,σε πρώτη ευκαιρία, μπορούμε να αντικαταστήσουμε επειδή δε μας αρέσει, αλλά μια οντότητα που, σε τελική ανάλυση, δεν το ρωτήσαμε αν θέλει να ζει σε συνθήκες που επιλέξαμε εμείς, με όλες τις συνέπειες που θα βιώνει καθημερινά, μέχρι και την ενηλικίωσή του τουλάχιστον, οπότε ίσως κατανοήσει τις επιλογές σας. Με τους εξοντωτικούς ρυθμούς που επιβάλει η σημερινή πραγματικότητα, είναι δύσκολο ακόμα και για δύο γονείς να είναι κοντά στα παιδιά τους, πόσο μάλλον όταν αυτός είναι μόνος του. Πρέπει επίσης να λάβετε υπ’ όψιν σας και τα απρόοπτα, που ίσως παρουσιαστούν στο μέλλον όπως, απώλεια εισοδημάτων, αρρώστιες και στη χειρότερη περίπτωση την τραυματική εμπειρία της απώλειας του μοναδικού του στηρίγματος στην ζωή του.
Πέρα απ’ όλα αυτά υπάρχει και το ζήτημα της αποξένωσης, που όλοι μας βιώνουμε, που προέρχεται από την αδυναμία μας να επικοινωνούμε με τους άλλους, και δεν καταλαβαίνουμε ότι με τέτοιες επιλογές δείχνουμε και στα παιδιά το δρόμο προς αυτήν(την αποξένωση), που θα τα οδηγήσει σε λάθος μονοπάτια (π.χ ναρκωτικά) και θα είναι δυστυχισμένα για όλη τους τη ζωή.
Χειραφετημένοι και απελευθερωμένοι άνθρωποι είναι αυτοί που, ζώντας μέσα σε συγκεκριμένες κοινωνικές συνθήκες, συνειδητοποιούν τα προβλήματα που θα δημιουργήσουν οι επιλογές τους, και αγωνίζονται πρώτα να τα επιλύσουν για να εξασφαλίσουν τις συνθήκες πού θέλουν να ζουν και, να διαμορφώσουν ένα καλλίτερο μέλλον για αυτούς και τις επερχόμενες γενιές.
Όσον αφορά τις στατιστικές θα ήταν χρήσιμο να μας πει κάποιος αν υπάρχουν και αντίστοιχες για την ποιότητα ζωής των εκτός γάμου παιδιών.
Τέλος θα ήταν χρήσιμο εάν συμμετέχουν ανύπαντρες μητέρες στο φόρουμ να καταθέσουν την εμπειρία τους.

Δεν ζητησε κανέις τα "ρέστα" από την κοινωνία και το κράτος ξέρουμε ότι δεν ζούμε στις Σκανδιναβικές χώρες!!!...και σαφώς και είμαστε οι επιλογές μας...δεν διαφώνησε κανείς σε αυτο (αν και για κάποιες ανύπατρες μητέρες δεν υπήρχε αυτή η επιλογή). Αυτό που για μένα έχει ενδιαφέρον είναι να μάθουμε τι πιστεύουν τα νέα παιδιά αγόρια και κορίτσια για αυτό το θέμα και όχι να θίξουμε το πως αντιμετώπιζει το κράτος και οι νόμοι τις μητέρες αυτές...

Αρχική Δημοσίευση από XRZ:

Κι όμως όλα επηρεάζουν δυστυχώς τις απόψεις. Στο γυμνάσιο έκανα πολύ παρέα με μια κοπέλα που ήταν αυτό που ορίζεται ως "νόθο". Η ίδια ήξερε (ή ήθελε να πείσει τον κόσμο δεν ξέρω) ότι οι γονείς της χώρισαν όταν ήταν ακόμα έγγυος η μαμά της (εγώ γνώριζα την αλήθεια από τη δική μου μητέρα) ενώ στην πραγματικότητα (είχε έρθει με τη μτέρα της γύρω στα 10 από Αθήνα όπου και μένει ακομα ο πατέρας της) οι γονείς της δεν είχαν παντρευτει ποτέ, αν και ο πατέρας της την είχε αναγνωρίσει από την αρχή και χωρίς προβλήματα [το ότι δεν συμφωνούσε με τη μανα της ή δεν την ήθελε για γυναίκα του δεν αποτελεσε ποτέ πρόβλημα και είχαν άψογες σχέσεις με τη φίλη μου]. Κι όμως στην επαρχία που ζούσαμε, μετά τον πρώτο καιρό (οπότε και άρχισε να μαθεύεται ότι δεν είναι χωρισμένη αλλά ουδέποτε παντρεμένη) πολλά είχαν αρχίσει να λέγονται. Και ακόμα και όταν [στα 14 15 μας που μας είχε βαρέσει η χαζομάρα στο κεφάλι και κάναμε την επανασταση μας] πολλές βλακείες που είχα κάνει μαζί με τη φίλη μου είχαν δικαιολογηθεί [Off the record φυσικά] για εμενα [την καλή μαθητρια καλής οικογενειας!!!] από το ότι παρασύρθηκα από τη φίλη μου που ε, με τη μάνα που έχει (που δεν παντρεύτηκε και έκανε παιδί εκτος γάμου) τι να περιμένει κανεις! (άσχετα αν σε πολλά την παρέσερνα εγώ που είχα το μυαλό πάνω από το κεφάλι μου τότε!). Σε μια τέτοια φαρισαική κοινωνία λοιπόν δυστυχώς όλα πρέπει να τα λαμβάνει κανείς υπόψη του!!

Click για ανάπτυξη...

Είναι τραγικό....

Το εγκρίνω 100% μάλιστα!
Ο λόγος είναι ο εξής: Πόσα μωρά ξεκίνησαν την ζωούλα τους και με τους δύο γονείς και κατέληξαν στους πρώτους κιόλας μήνες της ύπαρξής τους να μεγαλώνουν μόνο με τον 1 και τον άλλο να τον βλέπουν μόνο σαν επισκέπτη μία κάθε τόσο;
Απάντηση: Πολλές ψυχούλες και δυστυχώς περνώντας τα χρόνια γίνονται όλο και περισσότερες ...
... οπότε γιατί μια γυναίκα που τα έχει όλα -δουλειά, σπίτι, γονείς, φίλους - να μην κάνει ένα παιδί εφόσον μπορεί να το μεγαλώσει και να του προσφέρει μια άνετη ζωή, γεμάτη αγάπη και φροντίδα;