Γυναίκα, γάμος και τεκνοποίηση

Madrugada* · 30-08-09

Τι θα πιστεύατε για μια γυναίκα που δηλώνει πως δε θέλει/ δεν πρόκειται ποτέ να παντρευτεί και να κάνει παιδιά; Θα μ'ενδιέφερε να μάθω τη γνώμη σας, και συγκεκριμένα:

* Ποια θα ήταν η πρώτη σκέψη που θα σας περνούσε από το νου ακούγοντας κάτι τέτοιο και επιπλέον

* Αν θεωρείτε πως ο γάμος, τα παιδιά, ή έστω και το παιδί εκτός γάμου, είναι "η φυσική εξέλιξη κάθε γυναίκας" εφόσον "συντελεί στην πληρότητα της, στο να ολοκληρωθεί σαν άνθρωπος"

Lorien · 30-08-09

Παιζει λιγο ρολο και το σε τι ηλικια θα το πει βασικα....γιατι μικροι ολοι λεγαμε διαφορα αλλα μετα....

Παντως επειδη φαινεται να ειναι οντως κατι που την ολοκληρωνει (δλδ σπανια να δεις γυναικα που δεν εκανε ποτε ,ουτε υοθετησε, και να μην το μετανιωσε εστω λιγο , ασχετα αν το παραδεχεται ευκολα), θα απαντουσα "ναι" στο 2ο. Οχι απαραιτητα για το γαμο, αλλά για οικογενεια.

Τι θα περνουσε απο το μυαλο μου με το που θα ακουγα μια γυναικα να το πει αυτο ;

"καλα...μη βιαζεσαι..τα παν κι αλλες, και αλλαξαν γνωμη"

Αυτο σαν 1η σκεψη (και χωρις να την γνωριζω δλδ, να χουμε μιλησει)

alis · 30-08-09

Δεν ξέρω ποια ακριβώς θα ήταν η πρώτη μου σκέψη...Αλλά μάλλον δεν θα ήταν ιδιαίτερα αρνητική. Όσον αφορά την δεύτερη ερωτηση σου για μένα είναι υποκειμενικό. Θεωρώ ότι δεν αισθάνονται όλες οι γυναίκες ολοκληρωμένες με έναν γάμο και μερικά παιδιά. Τώρα η μητρότητα αυτή καθαυτή πιθανόν να συντελεί στο να ολοκληρωθεί σαν άνθρωπος, αλλά όχι να την ολοκληρώνει εντελώς. Όσο για τον γαμό δεν νομίζει ότι την ολοκληρώνει, αλλά αντίθετα την δεσμεύει(κυρίως αν υπάρχουν παιδιά) και την φυλακίζει. Εκτός βέβαια αν βρεθεί ο κατάλληλος. Αλλά όπως και να έχει η κάθε γυναίκα έχει τις δικές τις απόψεις.

LongTom · 30-08-09

1η Ερώτηση:
Άμα ήταν νέα θα έλεγα έλα να μου τα πείς σε 10 χρόνια. Άμα ήταν μεγαλύτερη θα σκεφόμουν ότι κάποιο λόγο έχει που το κάνει και στο κάτω κάτω δική της ζωή είναι και δεν με πέφτει λόγος.Ο καθένας πρέπει να ζεί όπως θέλει και όχι όπως θέλουν οι άλλοι.
2η Ερώτηση:
Εγώ πιστεύω η οικογένεια και τα παιδία είναι η φυσική εξέλιξη κάθε ανθρώπου(άντρων και γυναικών).Ή τουλάχιστον ένα παιδί εκτός γάμου είναι ναι μεν δύσκολο να μεγαλώσει από έναν γονίο αλλά λειτουργεί θετικά στον γονέα του(και των δύο φύλων).

Obscura · 30-08-09

Στις αρχές του 20ου αιώνα οι γυναίκες που αρνούνταν να τεκνοποιήσουν (και να συμβάλλουν στη διαιώνιση του "ιερού" και "φυσικού" θεσμού της οικογένειας) θεωρούνταν ψυχικά πάσχουσες και η άρνηση της μητρότητας ένδειξη σοβαρής παθολογίας. Σήμερα υπάρχει το κίνημα των childfree ανθρώπων και ζευγαριών (προσοχή όχι childless αλλά childfree) οι οποίοι επιλέγουν συνειδητά να μη φέρουν παιδιά στον κόσμο, βιώνοντας μάλιστα έναν ιδιότυπο ρατσισμό από μία κοινωνία που θεωρεί ακόμα δεδομένο ότι πρέπει να κινηθείς προς αυτή την κατεύθυνση.

Μία γυναίκα στα 20 που αρνείται κατηγορηματικά τη μητρότητα έστω και μακροπρόθεσμα είναι πολύ πιθανό να αλλάξει γνώμη στα 30 λόγω κοινωνικής πίεσης. Ξαφνικά παύει να υπάρχει η άνεση της δεκαετίας των 20 που λες έχω ζωή μπροστά μου, όσο περνάει ο καιρός συνειδητοποιεί ότι σιγά σιγά χάνει την ικανότητα να τεκνοποιήσει και η σύσταση του περίγυρου αλλάζει καθώς οι συνομίληκοι κατασταλάζουν σε σχέσεις και αποκτούν παιδιά. Όλα αυτά δίνουν την αίσθηση ότι η οικογένεια είναι ένδειξη of growing up and moving on και ότι εσύ θα μείνεις πίσω αν δεν πράξεις ανάλογα, εξ ου και το πλασματικό νοητικοσυναισθηματικό τέλμα. Βιολογικό ρολόι αμφιβάλλω αν υπάρχει γιατί αν υπήρχε νομίζω ότι θα χτυπούσε στην καλύτερη αναπαραγωγική ηλικία (στα 20 κοντά) ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ από τις κοινωνικές συνθήκες.

Είμαι απο τους ανθρώπους που αντιπαθούν τα παιδιά και αποστρέφονται με πάθος την ιδέα της οικογένειας. Το επιχείρημα της ηλικίας το καταννοώ αλλά δε μου αρέσει από την άποψη ότι κλονίζεται η αξιοπιστία μου με βάση μία δήλωση που με τσουβαλιάζει (οι περισσότερες κάνουν αυτό...) και δεν μπορεί να ελεγχθεί άμεσα. "Θα το μετανιώσεις μικρή!". "Και τι θα γίνει αν ΕΣΥ το μετανιώσεις στα 60 σου, υπερήφανη μάνα;". :mad:

Εν πάση περιπτώσει, πιο λειτουργικο θα ήταν να αναρωτηθούμε τι οδηγεί σήμερα κάποια να δηλώνει ότι δε θέλει να κάνει οικογένεια, όχι απλώς να το σκέφτεται αλλά να το δηλώνει στους υπόλοιπους και να υπερασπίζεται τη θέση της. Για μένα τουλάχιστον είναι μία διαμαρτυρία απέναντι στην καθεστηκυία τάξη των πραγμάτων και απέναντι στη φυσική νομοτέλεια που σε παγιδεύει και δε σου δίνει καν την ευκαιρία να έχεις μία ψευδαίσθηση ελεύθερης βούλησης. Με τρομάζει να μην έχω τον έλεγχο και οι υπερβάσεις μου δίνουν λόγο να ζω κάθε μέρα. Biology isn't destiny, μπορώ να νικήσω ( ; )

underwater · 30-08-09

Εντάξει, κι εγώ πριν τα 23-24 δεν σκεφτόμουν καν την έννοια γάμος. Μου φαινόταν καταπιεστικός συμβιβασμός. Μη νομίζεις ότι και τώρα στα late 20s μου έχω αλλάξει καθοριστικά πορεία, αλλά έχω μπει στο τριπάκι να το σκέφτομαι σαν εναλλακτική ''επισημοποίησης'' της σχέσης για διάφορους λόγους. Παρόλα αυτά πάντα, ακόμα κι όταν ήμουν κάθετα αρνητική, δεν είχα την συγκεκριμένη άποψη σαν δικαιολογία για να απατώ ή να αποποιούμαι κάποια ποιοτική σχέση. Και τα παιδιά πάντα μου άρεσαν, απλώς μου φαίνονταν πολύ μακρινά. Ο λόγος που σιχαινόμουν την έννοια του γάμου ήταν ότι αντιπροσώπευε όλα τα μικροαστικά κλισέ που μπορούσα να σκεφτώ (και πάντα είχα 1 τουπέ ''είμαι υπεράνω, με εκνευρίζουν οι χωριάτικες νοοτροπίες''

). Μεγαλώνοντας βλέπεις το πράγμα πολύπλευρα και καταλαβαίνεις ότι πιθανώς έχει λίγο νόημα να προσπαθήσεις να συνδυάσεις την δέσμευση με τον τρόπο ζωής σου και την κοσμοθεωρία σου.

Οπότε σίγουρα άλλη βαρύτητα έχει (για μένα δηλ.) η άποψη της ξαδέρφης μου που είναι 18, άλλη η άποψη κάποιας 22χρονής, άλλη της 30άρας και λοιπά.

Όταν φτάνουμε βέβαια σε περιπτώσεις όπως αυτή της φίλης μου που είναι 37 και δεν γουστάρει παιδιά ξέρω ότι το εννοεί και η συζήτηση περνά σε άλλα επίπεδα. Δεν την παρεξηγώ, δεν την θεωρώ μη ολοκληρωμένο άνθρωπο, αντίθετα την χαίρομαι που είναι κατασταλλαγμένη και ξέρει πώς να χτίζει την ζωή της στις δικές τις βάσεις. Την σέβομαι πολύ περισσότερο από διάφορες γυναίκες που έγιναν μαμάδες χωρίς να ξέρουν από πού τους ήρθε κι είναι εμφανέστατο ότι δεν μπορούν να το διαχειριστούν.

fantasmenos · 30-08-09

Βιολογικό ρολόι αμφιβάλλω αν υπάρχει γιατί αν υπήρχε νομίζω ότι θα χτυπούσε στην καλύτερη αναπαραγωγική ηλικία (στα 20 κοντά) ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ από τις κοινωνικές συνθήκες.

Μα οι σεξουαλικές ορμές που έχουν (και τα δύο φύλα) σε νεαρές ηλικίες δεν αφορούν και την τεκνοποίηση;

Obscura · 30-08-09

Αρχική Δημοσίευση από fantasmenos:
Μα οι σεξουαλικές ορμές που έχουν (και τα δύο φύλα) σε νεαρές ηλικίες δεν αφορούν και την τεκνοποίηση;

Ναι αλλά από ότι κατάλαβα όσοι μιλάνε για βιολογικό ρολόι που χτυπάει στα 30+ αναφέρονται σε κάτι πιο έντονο και εσωτερικό και όχι σ' αυτό το πράγμα που σε κατακαίει και σε κάνει να θες σεξ συνέχεια.

Θες να εξελίξεις το είδος σου και να δεις στα μάτια του παιδιού σου συγκεντρωμένες όλες τις παρελθούσες γενιές της οικογένειάς σου, να διοχετεύσεις την αγάπη σου, να μεταδώσεις τις γνώσεις σου, να κάνεις κάτι που θα δώσει νόημα και καινούρια διάσταση στη ζωή σου. Αυτό εμένα μου αρέσει να το ερμηνεύω σαν κοινωνική μάθηση/πίεση και διανοητικοποίηση της αίσθησης του κενού και του τέλματος που σου επιφέρουν.

Palladin · 30-08-09

Αρχική Δημοσίευση από Obscura:
Είμαι απο τους ανθρώπους που αντιπαθούν τα παιδιά και αποστρέφονται με πάθος την ιδέα της οικογένειας. Το επιχείρημα της ηλικίας το καταννοώ αλλά δε μου αρέσει από την άποψη ότι κλονίζεται η αξιοπιστία μου με βάση μία δήλωση που με τσουβαλιάζει (οι περισσότερες κάνουν αυτό...) και δεν μπορεί να ελεγχθεί άμεσα. "Θα το μετανιώσεις μικρή!". "Και τι θα γίνει αν ΕΣΥ το μετανιώσεις στα 60 σου, υπερήφανη μάνα;".

δεν είναι μόνο το θέμα ηλικία, είναι και το σε τι φάση είσαι στη ζωή σου. Πιστεύω ότι στα 28 σου πχ θα αλλάξεις γνώμη, όχι γιατί θα είσαι πιο ώριμη ή πιο μεγάλη, αλλά γιατί η ζωή σου και οι προτεραιότητές σου θα αλλάξουν. Δηλαδή όταν πάρεις το πτυχίο σου, το μεταπτυχιακό σου, πιάσεις δουλειά, ανεξαρτητοποιηθείς, έχεις το σπίτι σου και μια σχέση με έναν άνθρωπο που αγαπάς, ξαφνικά βλέπεις τη ζωή αλλιώς

gandalf · 30-08-09

Αρχική Δημοσίευση από Obscura:
Εν πάση περιπτώσει, πιο λειτουργικο θα ήταν να αναρωτηθούμε τι οδηγεί σήμερα κάποια να δηλώνει ότι δε θέλει να κάνει οικογένεια, όχι απλώς να το σκέφτεται αλλά να το δηλώνει στους υπόλοιπους και να υπερασπίζεται τη θέση της. Για μένα τουλάχιστον είναι μία διαμαρτυρία απέναντι στην καθεστηκυία τάξη των πραγμάτων και απέναντι στη φυσική νομοτέλεια που σε παγιδεύει και δε σου δίνει καν την ευκαιρία να έχεις μία ψευδαίσθηση ελεύθερης βούλησης. Με τρομάζει να μην έχω τον έλεγχο και οι υπερβάσεις μου δίνουν λόγο να ζω κάθε μέρα. Biology isn't destiny, μπορώ να νικήσω ( ; )

με την υπογεννητικότητα πάντως που δέρνει την Ελλάδα διαμαρτυρία θα μπορούσε κάλλιστα να είναι να βγεις να κάνεις 10 παιδιά

θεωρώ πάντως πως ειδικά στην εποχή μας δεν υπάρχει κάποια καθεστηκυία τάξη που να πιέζει τις γυναίκες να κάνουν παιδιά, εκτός από τις μαμάδες που ονειρεύονται να δουν την κόρη τους νυφούλα και να έχουν εγγονάκια.

όσο για το βιολογικό ρολόι, δεν έχει λόγο να χτυπήσει στα 20 που είσαι σε γόνιμη ηλικία διότι η φύση το θεωρεί δεδομένο ότι τότε θα κάνεις παιδιά. Χτυπάει στα 30 για να σου υπενθυμίσει ότι δεν έχεις και πολλά χρόνια ακόμα περιθώριο και για να βιαστείς

από κει και πέρα είναι απολύτως κατανοητό μια γυναίκα στα 20 της , όπως και εσύ, να μην θέλει να νιώθει δεσμευμένη με τις υποχρεώσεις του να αναθρέψει ένα παιδί και να θέλει να ζήσει την ζωή της όπως η ίδια επιθυμεί, χωρίς οι επιλογές τις να εξαρτώνται από σύζυγο/παιδιά

.
Παρ'όλα αυτά συνήθως μεγαλώνοντας πολύς κόσμος βλέπει κάποια πράγματα διαφορετικά...μεγαλώνοντας ο κόσμος θέλει να δεσμεύεται απότι έχω καταλάβει

Obscura · 30 Αυγούστου 2009

Αρχική Δημοσίευση από Palladin:
δεν είναι μόνο το θέμα ηλικία, είναι και το σε τι φάση είσαι στη ζωή σου. Πιστεύω ότι στα 28 σου πχ θα αλλάξεις γνώμη, όχι γιατί θα είσαι πιο ώριμη ή πιο μεγάλη, αλλά γιατί η ζωή σου και οι προτεραιότητές σου θα αλλάξουν. Δηλαδή όταν πάρεις το πτυχίο σου, το μεταπτυχιακό σου, πιάσεις δουλειά, ανεξαρτητοποιηθείς, έχεις το σπίτι σου και μια σχέση με έναν άνθρωπο που αγαπάς, ξαφνικά βλέπεις τη ζωή αλλιώς

Σαν να έχεις καταφέρει να φτάσεις στην κορυφή του βουνού και ξαφνικά να συνειδητοποιείς ότι υπάρχει ένας ουρανός με αστέρια πιο πάνω; Δηλαδή αισθάνεσαι ότι έχεις ενέργεια μέσα σου, την οποία δεν μπορείς να τη διοχετεύσεις σε τίποτα άλλο ουσιώδες πέραν ενός παιδιού;

Lorien · 30-08-09

Αρχική Δημοσίευση από Obscura:
Είμαι απο τους ανθρώπους που αντιπαθούν τα παιδιά και αποστρέφονται με πάθος την ιδέα της οικογένειας. Το επιχείρημα της ηλικίας το καταννοώ αλλά δε μου αρέσει από την άποψη ότι κλονίζεται η αξιοπιστία μου με βάση μία δήλωση που με τσουβαλιάζει (οι περισσότερες κάνουν αυτό...) και δεν μπορεί να ελεγχθεί άμεσα. "Θα το μετανιώσεις μικρή!". "Και τι θα γίνει αν ΕΣΥ το μετανιώσεις στα 60 σου, υπερήφανη μάνα;".

Καταλαβαινω πως το λες αλλα ο μονος λογος που συμβαινει αυτο ειναι η επαληθευση της εμπειριας. Διαφορα δεν μπορουν να ελεγχθουν αμεσα, ομως ισχυουν. Παντως εχουν γινει καποιες στατιστικες και οι γυναικες 40 ετων που ηθελαν να κανουν παιδια και δεν εκαναν, εχουν διπλασιαστει στις ΗΠΑ μεσα σε μονο 20 χρονια.

Αρχική Δημοσίευση από Obscura:
Για μένα τουλάχιστον είναι μία διαμαρτυρία απέναντι στην καθεστηκυία τάξη των πραγμάτων και απέναντι στη φυσική νομοτέλεια που σε παγιδεύει και δε σου δίνει καν την ευκαιρία να έχεις μία ψευδαίσθηση ελεύθερης βούλησης. Με τρομάζει να μην έχω τον έλεγχο και οι υπερβάσεις μου δίνουν λόγο να ζω κάθε μέρα. Biology isn't destiny, μπορώ να νικήσω ( ; )

Βρε επιλογη μας ειναι. Απλά η φυση σου λεει "να σου πω, οι ευκαιριες για να κανεις ειναι σαν πεταλα μαργαριτας,..στα κοβω ενα ενα. Η κανεις μεχρι τοτε, ή κανεις με τεχνητη ή καθολου, ή υοθετεις". Παλι καλα που υπαρχουν κι αλλες επιλογες.

Ηρώ · 30-08-09

Obscura αντιμετωπίζεις το θέμα στην κοινωνική του διάσταση. Δεν είναι μόνο τα κοινωνικά κριτήρια και η αναγνώριση από το σύνολο, εκείνα που σε οδηγούν να τεκνοποιήσεις.
Σαφώς και υπάρχουν, αλλά η ουσία και μια εσωτερική κατά κάποιο τρόπο εξέλιξη για μερικούς με την απόκτηση ενός παιδιού, έχει τη διάσταση της συνδημιουργίας.

Συμφωνώ μαζί σου ως προς το ότι δεν υπάρχει βιολογικό ρολόι, παρολαυτά λησμόνησες να αναφερθείς στον έρωτα. Για ένα ζευγάρι η τεκνοποίηση αποτελεί ολοκλήρωση όχι της αυτοτελούς προσωπικότητάς τους, αλλά του έρωτα και της αγάπης τους. Για μερικούς (εμού συμπεριλαμβανομένης) δεν είναι η ανάγκη να δουν στο πρόσωπο του παιδιού τους, τους ίδιους ή όλες τις γεννεές όπως αναφέρεις, αλλά το πρόσωπο εκείνου που αγαπούν. Ότι δημιούργησαν μέσα από τη σύνθεση του DNA τους και την απόλυτη ένωση (πέραν των συναισθηματικής, πνευματικής) ένα πλάσμα από τη σάρκα και των 2.

Όπως λέει και ο Ρασούλης

:

Ένα κι ένα κάνουν δύο
λένε μες στο καφενείο
Μα εγώ, εγώ με σένα
ένα κι ένα κάνουν ένα

Ένα κι ένα κάνουν δύο
λένε μέσα στο κουρείο
Μα μετά τον Ησαΐα
ένα κι ένα κάνουν τρία

Συνοψίζοντας προσωπικά δεν πιστεύω σε καμία περίπτωση ότι χωρίς παιδί θα είμαι μισός άνθρωπος, ούτε θα χτυπήσει ποτέ για μένα το βιολογικό ρολόι. Είμαι σχεδόν σίγουρη όμως ότι αν έχω βρει τον άνθρωπο της ζωής μου θα επιθυμήσω το παιδί του σα φυσική εξέλιξη του έρωτά μου προς αυτόν και όχι για να αποκτήσω κύρος και οικογένεια όπως επιβάλλει η κοινωνία.

Obscura · 30-08-09

Αρχική Δημοσίευση από gandalf:
θεωρώ πάντως πως ειδικά στην εποχή μας δεν υπάρχει κάποια καθεστηκυία τάξη που να πιέζει τις γυναίκες να κάνουν παιδιά, εκτός από τις μαμάδες που ονειρεύονται να δουν την κόρη τους νυφούλα και να έχουν εγγονάκια.

όσο για το βιολογικό ρολόι, δεν έχει λόγο να χτυπήσει στα 20 που είσαι σε γόνιμη ηλικία διότι η φύση το θεωρεί δεδομένο ότι τότε θα κάνεις παιδιά. Χτυπάει στα 30 για να σου υπενθυμίσει ότι δεν έχεις και πολλά χρόνια ακόμα περιθώριο και για να βιαστείς

Μιλώντας για καθεστηκυία τάξη δεν εννοώ ότι κάποιος σου βάζει το μαχαίρι στο λαιμό και σου λέει θες δε θες θα κάνεις παιδιά. Αναφέρομαι περισσότερο σε μία εσωτερικευμένη αναπαράσταση της κοινωνίας (πείτε Υπερεγώ αν το καταλαβαίνετε έτσι καλύτερα) η οποία σου υποδεικνύει τις κοινώς αποδεχτές κατευθύνσεις, για τις οποίες υπάρχει σιωπηλή συναίνεση.

-Παππού γιατί αφού δεν πεινούσες έφαγες το μεσημέρι;
-Για τη σειρά.
-Παππού γιατί παντρεύτηκες τη γιαγιά;
-Για τη σειρά.
-Παππού γιατί κάνατε παιδιά;
-Για τη σειρά.

Αυτοί οι διάλογοι είναι πέρα για πέρα αληθινοί και όσο απλοϊκή και αν φαίνεται η απάντηση του παππού μου έχει εξαιρετικές προεκτάσεις και είναι ενδεικτική του πόσο παγιωμένες ήταν σ' αυτή τη γενιά οι κατευθύνσεις της εσωτερικευμένης αναπαράστασης της κοινωνίας. Η πίεση σήμερα έχει εξασθενήσει σημαντικά, τουλάχιστον για συγκεκριμένους πολιτισμούς και κοινωνικοοικονομικές συνθήκες, αλλά συνεχίζει να υφίσταται (and some of us love to hate it, τι θα γινόμασταν χωρίς βαρβάρους!).

Obscura αντιμετωπίζεις το θέμα στην κοινωνική του διάσταση. Δεν είναι μόνο τα κοινωνικά κριτήρια και η αναγνώριση από το σύνολο, εκείνα που σε οδηγούν να τεκνοποιήσεις.
Σαφώς και υπάρχουν, αλλά η ουσία και μια εσωτερική κατά κάποιο τρόπο εξέλιξη για μερικούς με την απόκτηση ενός παιδιού, έχει τη διάσταση της συνδημιουργίας.

Συμφωνώ μαζί σου ως προς το ότι δεν υπάρχει βιολογικό ρολόι, παρολαυτά λησμόνησες να αναφερθείς στον έρωτα. Για ένα ζευγάρι η τεκνοποίηση αποτελεί ολοκλήρωση όχι της αυτοτελούς προσωπικότητάς τους, αλλά του έρωτα και της αγάπης τους. Για μερικούς (εμού συμπεριλαμβανομένης) δεν είναι η ανάγκη να δουν στο πρόσωπο του παιδιού τους, τους ίδιους ή όλες τις γεννεές όπως αναφέρεις, αλλά το πρόσωπο εκείνου που αγαπούν. Ότι δημιούργησαν μέσα από τη σύνθεση του DNA τους και την απόλυτη ένωση (πέραν των συναισθηματικής, πνευματικής) ένα πλάσμα από τη σάρκα και των 2.

Αυτή είναι μία οπτική που είναι απολύτως σεβαστή και ίσως υιοθετούσα και εγώ αν είχα και την παραμικρή συμπάθεια για αυτό που λέμε βρέφος-παιδί-δυνάστη κτλ

. Παρόλα αυτά πολλές φορές έχω αναρωτηθεί τι συμβαίνει τελικά σε ένα ζευγάρι μετά την έλευση του απόγονου. Το κέντρο βάρους δε μετατίθεται από το ζευγάρι στο παιδί; Δεν είμαστε πλέον εγώ για σένα και εσύ για μένα, αλλά εμείς για το παιδί. Πόσο εύκολο είναι να διατηρηθεί μία ισορροπία και να συνεχίσει να υπάρχει εξέλιξη της σχέσης των δύο όταν εκ των πραγμάτων όλη η καθημερινότητα θα περιστρέφεται γύρω από το νέο μέλος;

fantasmenos · 30-08-09

Αρχική Δημοσίευση από Obscura:
Αυτή είναι μία οπτική που είναι απολύτως σεβαστή και ίσως υιοθετούσα και εγώ αν είχα και την παραμικρή συμπάθεια για αυτό που λέμε βρέφος-παιδί-δυνάστη κτλ .

Στα περισσότερα συμφωνώ αλλά γιατί στην έννοια παιδί δίνεις ένα χιτλερικό-σαδιστικό ορισμό;

Δεν τα θεωρώ αθώα τα παιδιά αλλά δεν είναι και σατανάδες (τουλάχιστον όχι περισσότερο από τους ενήλικους γονείς τους).

Τώρα σε (ιδανικά) ζευγάρια τα οποία έχω παρατηρήσει υπάρχει ειλικρινής αγάπη για το τέκνο και αυτό μπορεί να αποτελεί σταθεροποιητικό και όχι αποσταθεροποιητικό παράγοντα στη σχέση...

Τέλος στις κατευθύνσεις το καθεστηκυία τάξη ακούγεται περίεργα. Μοιάζει ότι επιβάλλεται ενώ στην πραγματικότητα τα άτομα είναι δεκτικά σε αυτές τις επιρροές και τις οποίες και ασπάζονται απλώς γιατί είναι ηγεμονικές στην ανατροφή τους.

Συμπέρασμα, βρες μια φράση καλύτερη από το καθεστηκίυα και θα ιδρύσουμε ΜΚΟ κατά του γάμου

Obscura · 30-08-09

Αρχική Δημοσίευση από fantasmenos:
Στα περισσότερα συμφωνώ αλλά γιατί στην έννοια παιδί δίνεις ένα χιτλερικό-σαδιστικό ορισμό; Δεν τα θεωρώ αθώα τα παιδιά αλλά δεν είναι και σατανάδες (τουλάχιστον όχι περισσότερο από τους ενήλικους γονείς τους).

Τι να σε πω, ούτε εγώ έχω καταλάβει πώς στην κόλαση καταλήγω εκεί. Βρε κοίτα το μωράκι, που είναι ροδαλό και γελάει. Το μισώ, το γατί μου είναι πιο τρυφερό, έχει και γούνα. Κοίτα τα παιδάκια τι όμορφα παίζουν. Little retards, εμένα δε μ' έπαιζε ποτέ κανείς. Κοίτα πόσο ευτυχισμένη είναι η μαμά που της έδωσε φιλάκι το αγοράκι της! Μπλιαξ, σιχαμένο, οι γονείς πάσχουν από το σύνδρομο της Στοκχόλμης. :tongue:

Τέλος στις κατευθύνσεις το καθεστηκυία τάξη ακούγεται περίεργα. Μοιάζει ότι επιβάλλεται ενώ στην πραγματικότητα τα άτομα είναι δεκτικά σε αυτές τις επιρροές και τις οποίες και ασπάζονται απλώς γιατί είναι ηγεμονικές στην ανατροφή τους.

Συμπέρασμα, βρες μια φράση καλύτερη από το καθεστηκίυα και θα ιδρύσουμε ΜΚΟ κατά του γάμου

Πωπώ, εδώ έχεις απόλυτο δίκαιο, αυτή η λέξη υποδηλώνει μία απαράβατη νομοτέλεια που τόσο φοβάμαι και αποστρέφομαι. Πρόχειρα μου έρχεται η έκφραση επικρατούσα τάση αλλά θέλω χρόνο να το επεξεργαστώ.

Ηρώ · 30-08-09

Αρχική Δημοσίευση από Obscura:
Πόσο εύκολο είναι να διατηρηθεί μία ισορροπία και να συνεχίσει να υπάρχει εξέλιξη της σχέσης των δύο όταν εκ των πραγμάτων όλη η καθημερινότητα θα περιστρέφεται γύρω από το νέο μέλος;

Όσο εύκολο είναι να βρεις τον άνθρωπο της ζωής σου.

Μη μου πεις ότι δε γνωρίζεις ζευγάρια από το περιβάλλον σου, που καταφέρνουν και το κάνουν, που δείχνουν ευτυχισμένοι και έχουν δημιουργήσει μια όμορφη οικογένεια;!

Άσε με να δανειστώ το επάγγελμά σου για λίγο.
Χαμηλός φωτισμός, μουσική, παίρνω χαρτί και μολύβι, σε καθίζω στο ανάκλινδρο και ερωτώ:
"Σε τι οφείλεται αυτός ο με τόση ένταση εξωτερικευμένος φόβος προς το παιδί και τις αρνητικές επιπτώσεις που θα φέρει αυτό στη ζωή σου; Μήπως είσαι παιδί χωρισμένων γονιών; Μίλησέ μου για τα παιδικά σου χρόνια.."

Κακή Επιρροή · 30-08-09

Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι γεννημένοι για να κάνουν παιδί... και μακάρι να μην έκαναν παιδιά όλοι όσοι "δεν το εχουν μέσα τους"
Αυτό θα σκεφτόμουν... αν δεν θες παιδί, με γεια σου με χαρά σου....

Ομως
Φοβάμαι ότι είναι πολύ λίγες οι συνειδητές επιλογές του "δεν κάνω παιδί" και περισσότερες οι περιπτώσεις του "δεν μου προέκυψε, δεν τα κατάφερα και το ρίχνω στο δεν θέλω"

Στην δεύτερη ερώτηση...
Ακριβώς επειδή δεν είναι όλοι οι άνθρωποι γεννημένοι για να γίνουν γονείς, δεν πιστεύω ότι το παιδί είναι αυτό που ολοκληρώνει μια γυναίκα
Το παιδί ολοκληρώνει μια γυναίκα που είναι γεννημένη να κάνει παιδί... όχι μια γυναίκα που είναι γεννημένη να κάνει κάτι άλλο
Η ολοκλήρωση του καθενός έρχεται μέσα από την προσωπικότητα του και τη συνειδητότητα του

Σε ότι με αφορά πάντως, ήμουν γεννημένη για να κάνω παιδί, και από τότε που το έκανα, είμαι άλλος άνθρωπος σε πάρα πολλά πράγματα. Νιώθω ότι επιτέλους υπάρχει λόγος που γεννήθηκα

Obscura · 31-08-09

Αρχική Δημοσίευση από Ηρώ:
Μη μου πεις ότι δε γνωρίζεις ζευγάρια από το περιβάλλον σου, που καταφέρνουν και το κάνουν, που δείχνουν ευτυχισμένοι και έχουν δημιουργήσει μια όμορφη οικογένεια;!

Δεν έτυχε αλλά δεν αμφισβητώ ότι γίνεται, ειδικά αν βρεις τον άνθρωπό σου και συμμερίζεστε το ίδιο όραμα.

Άσε με να δανειστώ το επάγγελμά σου για λίγο.
Χαμηλός φωτισμός, μουσική, παίρνω χαρτί και μολύβι, σε καθίζω στο ανάκλινδρο και ερωτώ:
"Σε τι οφείλεται αυτός ο με τόση ένταση εξωτερικευμένος φόβος προς το παιδί και τις αρνητικές επιπτώσεις που θα φέρει αυτό στη ζωή σου; Μήπως είσαι παιδί χωρισμένων γονιών; Μίλησέ μου για τα παιδικά σου χρόνια.."

Είναι ένας συνδυασμός παραγόντων, δόκτωρα, τόσο ιδιαίτερος και μοναδικός όσο είναι αυτός που έκανε την ΚουΕ να αισθανθεί πλήρης όταν απέκτησε το γιο της.

Madrugada* · 31-08-09

Αρχική Δημοσίευση από Obscura:
Σαν να έχεις καταφέρει να φτάσεις στην κορυφή του βουνού και ξαφνικά να συνειδητοποιείς ότι υπάρχει ένας ουρανός με αστέρια πιο πάνω; Δηλαδή αισθάνεσαι ότι έχεις ενέργεια μέσα σου, την οποία δεν μπορείς να τη διοχετεύσεις σε τίποτα άλλο ουσιώδες πέραν ενός παιδιού;

Ωραία περιγραφή, Obscura! Αναρωτιέμαι, εάν τελικά μια γυναίκα επιλέξει να μην κάνει οικογένεια, (όχι επειδή δεν έτυχε ή δε μπόρεσε, αλλά από επιλογή) στην πορεία το μετανιώνει άραγε ή όχι; :hmm:

Θα ήθελα δηλαδή να μάθω αν γνωρίζετε ανύπαντρες και άτεκνες γυναίκες στην ηλικία των 40+ ή αν είστε η ίδια (!) και τι λένε πάνω σ'αυτό... επίσης, γνωρίζετε ζευγάρια που χώρισαν επειδή εκείνη δεν ήθελε τα παραπάνω ενώ ο άντρας πίεζε;

Γυναίκα, γάμος και τεκνοποίηση

Πολύ δραστήριο μέλος

Περιβόητο μέλος

Πολύ δραστήριο μέλος

Νεοφερμένος

Πολύ δραστήριο μέλος

Περιβόητο μέλος

Τιμώμενο Μέλος

Πολύ δραστήριο μέλος

Διάσημο μέλος

Εκκολαπτόμενο μέλος

Πολύ δραστήριο μέλος

Περιβόητο μέλος

Διακεκριμένο μέλος

Πολύ δραστήριο μέλος

Τιμώμενο Μέλος

Πολύ δραστήριο μέλος

Διακεκριμένο μέλος

Επιφανές μέλος

Πολύ δραστήριο μέλος

Πολύ δραστήριο μέλος