Επιλέγω αγάπη - Tι σημαίνει για σας "αγάπη" ;

Κι εγώ όταν είμαι μέσα στα τρελά τα μέλια, κάτι τέτοια λέω... Μετά σαν έρθουν τα σκούρα "Ποιός; Εγώ να ξαναγαπήσω;" Αυτές οι εκφράσεις είναι τόσο βάσιμες όσο οι υποσχέσεις που θα δώσει κάποιος/α αμέσως μετά το σεξ. Ποίηση δηλαδή λόγω ευφορίας (ή δυσφορίας στα σκούρα).

Επειδή λοιπόν είμαι τρίτος παρατηρητής (ούτε στα μέλια βρίσκομαι, ούτε στα σκούρα) έχω να πω ότι αν μπορούσα να δώσω συγκεκριμένη υπόσταση στην αγάπη, δε θα ήμουν εδώ αλλά στους καλύτερους εκδοτικούς οίκους να πλασάρω το υποτιθέμενο βιβλίο μου "Αγάπη εστί...".

Η αγάπη θα μπορούσε να παρομοιαστεί με τη ρίζα μιας εξίσωσης που αποτελείται από πάρα πολλούς αγνώστους. Όταν την κοιτάς σα χάνος, δε μπορείς να βρείς τη ρίζα. Όταν την μισο-λύνεις, πάλι δε θα βρείς τη ρίζα. Όταν έχεις την αυταπάτη ότι τη λύνεις, πάλι δε θα βρείς τη ρίζα (όχι τη σωστή τουλάχιστον). Όταν εκνευρίζεσαι/απογοητεύεσαι και απομακρύνεις την εξίσωση, πάλι δε θα βρείς τη ρίζα.

Όταν αποκρυπτογραφηθούν -από διάφορες αιτίες- όλοι οι παράγοντες και βάλει κανείς και το μυαλό του να δουλέψει -γιατί θέλει να έχει κανείς μυαλό και όχι χταπόδι κρασάτο στο κεφάλι μέσα-, τότε θα έχει βρεί την αγάπη. Όπως κάθε εξίσωση όμως, έτσι κι αυτή αφού και αν λυθεί θα πρέπει να επιβεβαιωθεί, γιατί και πάλι μπορεί να πέφτουμε σε αυταπάτη.

Καλά ως εδώ;

Αυτό που λες είναι η αυτοεκτίμηση.

Το πρώτο σκέλος ισχύει σίγουρα εκτός κι αν έχεις πέσει σε ηλίθιο που ναι μεν αγαπάει τον εαυτό του αλλά δεν μπορεί να αποφεύγει από το να τον πληγώνει. Το δεύτερο σκέλος έχει τόση σχέση με το πρώτο, όση έχω εγώ με το σκύλο τον Αζόρ της κυρίας Ευθαλίας στον 4ο όροφο. Καμία δηλαδή!

Η λέξη "εγωιστές" σου λέει τίποτα; Ξυπνάνε το πρωί, φέρονται στον εαυτό τους λες και είναι το τελειότερο δημιούργημα των θεών στον κόσμο, βγαίνουν έξω μετά και κάνουν τη ζωή μαρτύριο στους άλλους και μετά γυρίζουν σπίτι και χαϊδεύονται με τα παπάκια και τους αφρούς στη μπανιέρα τους, γιατί κάπως πρέπει να ξεπλύνουν από πάνω τους την βρώμα από την επαφή με μίζερα/μολυσμένα όντα.

Ξέρεις κάτι; Δεν υπάρχει κανένας εσωτερικός πόλεμος μέσα μας! Απλά διλλήματα υπάρχουν που εξανεμίζονται με το άλλοτε προνόμιο και άλλοτε δικαίωμα της επιλογής. Απλά όσο πιό αδύναμος είναι κανείς, τόσο πιό πολύ πόλεμο νιώθει μέσα του.

Μεταξύ σοβαρού και αστείου τώρα, μόνος πόλεμος που έχω εγώ μέσα μου αυτή τη στιγμή είναι του ενός τοιχώματος του στομάχου με το άλλο διότι δεν έχω φάει τίποτα και συσπάται άδικα το κακόμοιρο και φωνάζει "ζώον, βάλε μου να φάω" (το κόμα είναι προαιρετικό γιατί το στομάχι λέει και εμένα ζώον αλλά και θέλει να φάει ζώον για να χορτάσει).

Επιπλέον, για την ειρήνη, φτώχεια κλπ. στον κόσμο δε χρειάζεται εσωτερική ειρήνη για να διορθωθούν. Χρειάζονται κοινή λογική και επαφή με το αντικείμενο των οικονομικών, όσοι πιστεύουν ότι χρειάζεται μόνο εσωτερική ειρήνη για να διορθωθούν. Λυπάμαι που γκρεμίζω το Jenga αλλά για κάθετι που περιέγραψες, από πίσω υπάρχει ένα οικονομικό/στρατιωτικό σχέδιο ή ο συνδιασμός αυτών και όχι ο κακός ο γείτονας που πήγε έφεδρος στη Ναμίμπια σαν ειρηνευτικό σώμα.

Στην είπα πιό πάνω! Γιατί επιμένεις τώρα, μου λες ε; Πέραν αυτού, μη γράφεις κεφαλαία, διότι οι συνομιλητές σου θα νομίσουμε ότι φωνάζεις.

Άσε Δημιουργό και θεούς στην άκρη. Εγώ όλα αυτά τα έχω στην σκέψη μου και τους αντιλαμβάνομαι-εξυμνώ ή όπως σου αρέσει πές το, όπως και όποτε θέλω. Το αν με αγαπούν θεϊκές οντότητες, πρόβλημά τους, δε θα τους ρίξω χυλόπιτα πάντως αν όντως το κάνουν γιατί πάντα είναι ωραίο να σε αγαπούν. Μέχρι και το κατοικίδιό σου αν σε αγαπάει, νιώθεις υπέροχα!

Διαφωνείς;

Όσο για ποιότητα, δύναμη, επιλογές... μην το τρέχεις πολύ. Αν στροφάρει ο εγκέφαλος, όλα θα πάνε καλά. Αν δεν στροφάρει ο εγκέφαλος, τότε κλάφτα Αγλαϊα, τα μενεξεδιά σου ρούχα στο μαβί δειλινό του Αυγούστου.

Πάντα φιλικά και καλώς όρισες κοπελιά!

Είδες που είσαι σε φάση δυσφορίας και αρχίζεις τα ποιητικά κι εσύ; Σα τη θεολόγο μου στο Γυμνάσιο... "Ο Θεος είναι η αγάπη, ο Θεος είναι ο ποιμήν, ο Θεος είναι η ουσία, ο Θεος είναι ο Μπαρμπαρόσα"... Τι λέ ρε μπάρμπα;;;

Όταν ο Μάρκος κατεβαίνει για να βρεί την κοπέλα του στο νησί 500χμ μακριά, δεν είναι η αγάπη που κινεί βουνά. Είναι ο Μάρκος που είναι καψουρεμένος με το γυναικάκι και αγοράζει εισητήρια με το πτηνό για να είναι εκεί σε μισή ώρα, κι ας μην έχει λεφτά για καφέ την επαύριον...

Σα να μου λες ότι "Ο μπάφος μίλαγε χτές". Τι λε ρε μπάρμπα;;; Αν εσύ μαστουρώσεις με μπάφο και αρχίσεις και μου λες για τα εμπριμέ εσώρουχα του Νεύτωνα, ο μπάφος μίλαγε, ή εσύ που ήσουν κομμάτια από τη μαστούρα; Ο μπάφος χόρτο είναι και χόρτο θα μείνει.

Έτσι και η αγάπη, συναίσθημα είναι και ούτε κι εγω αρνούμαι την ύπαρξή της, αλλά τα βουνά τα κινεί αυτός που είναι υπό την επίρροιά της...κι αν θέλει τα κινεί. Μπορεί και να σου φορέσει κέρατο με τον κουμπάρο, ακριβώς επειδή σε αγαπάει ή να σου πεί "σε χωρίζω γιατί σε αγαπάω κι όσο μένω δίπλα σου σε ζημιώνω". Λοιπόν, το μυαλό λειτουργεί ακόμα και τότε, ακόμα και βλακωδώς. Μη μου λέτε λοιπόν ποιήματα και ζουζουνίσματα και χαρχαλίσματα γιατί θα αρχίσω να κοπανάω το πισί μέχρι να φωνάξει "ρε φιλαράκι έχεις κανένα κατοστάρικο να σε παίξω Pacman;".

Καλά ρε κλέφτρα, θα μου αποψιλώσεις όλο το είναι μου απογευματιάτικα; Τι στον μπάρμπα έλεγα πιό πάνω ωρέ; Στο παράδειγμά σου γίνεται ακριβώς αυτό που λέω. Εσύ κίνησες βουνά για τον αδερφό σου, επειδή βρισκόσουν υπό την επίρροια της αγάπης για εκείνον, και όχι η ίδια η αγάπη. Δεν πετάχτηκε η αγάπη έξω να κάνει τη σερβιτόρα ή την ταξιτζού για να τα σκάει στο αδερφάκι σου. Εσύ την έπιασες τη δουλειά.

Σκέψου το λίγο ρε μανάρι, μη μου σπας τις πρωτεϊνες και τα διοξείδια απογευματιάτικα.

Νιανιά λοιπόν:

Η κλέφτρα δουλεύει δύο δουλειές για να πληρώσει τη σχολή του klefth (αδερφός σου, ας τον πούμε έτσι).

Ποιός δουλεύει; Η Κλέφτρα --- Υποκείμενο
Γιατί δουλεύει; Για να πληρώσει τη σχολή του Κλέφτη --- Αιτία
Πως μπορεί και δουλεύει; Γιατί έφαγε γίγαντες --- Κινητήρια δύναμη.
Τι ήταν αυτό που επηρρέασε εκείνη και όχι τον Σούλη Κουκλεντέ, να δουλέψει για τον Κλέφτη; Η αγάπη --- Επιρροή

Εντάξει τώρα;;; :smiley-pou-xouftwnei-thn-kleftra: Λέγε!!! Εντάξει;;;

Λάθος κι εδώ! Ο λόγος είναι ότι με τις διαφωνίες φτάσαμε στο εξής καταχρηστικό σημείο που χαρακτήριζε τα δύο φύλα ανέκαθεν: Εγώ μιλάω με τη λογική κι εσύ μιλάς με το συναίσθημα.

Ξέρεις τι σημαίνει αυτό, έτσι;
.
.
.
.
.
.
.
.
Αν ήμασταν ζευγάρι θα κάναμε καταπληκτικό σεξ. (Έχει επιστημονική βάση αυτό που λέω αν και ως επι το πλείστον* το λέω χάριν σάτιρας στη διαφωνία μας.)


Πέραν αυτού, μου μιλάς πολύ όμορφα και ομοίως θα απαντήσω κι εγώ, λέγοντάς σου ότι θα χαρώ πολύ κι εγώ να ανταλλάξουμε και πάλι απόψεις σε άλλο θέμα!

Αυτό που δεν μπορείς να εξηγήσεις με λέξεις / να περιγράψεις με λόγια..