• Σας ενημερώνουμε ότι η κατηγορία δεν αντικαθιστά σε καμία περίπτωση την επίσκεψη σας σε επαγγελματία ιατρό.

    Το σύνολο του περιεχομένου της κατηγορίας αυτής, όπως κείμενα, γραφικά, εικόνες, πληροφορίες που λαμβάνονται από δικαιούχους διαφήμισης, είναι καθαρά και μόνο για ενημερωτικούς σκοπούς και δεν προορίζεται να είναι υποκατάστατο για την επαγγελματική ιατρική συμβουλή, διάγνωση ή θεραπεία. Δεν αποτελεί υποκατάστατο ιατρικής εξέτασης, ούτε αντικαθιστά την ανάγκη για υπηρεσίες που παρέχονται από επαγγελματία ιατρό. Πάντοτε να ζητάτε τη συμβουλή του ιατρού σας πριν πάρετε οποιαδήποτε συνταγή ή φάρμακο. Μόνο ο ιατρός σας μπορεί να σας δώσει συμβουλές για το τι είναι ασφαλές και αποτελεσματικό για σας.

Είναι απάτη η ομοιοπαθητική;

Niyia

Διάσημο μέλος

Η Niyia αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Χορευτής. Έχει γράψει 2,858 μηνύματα.
Η Ομοιοπαθητική, από τις λέξεις όμοιον και πάθος, είναι μια μέθοδος εναλλακτικής ιατρικής που βασίζεται στην αρχή των ομοίων και τον κανόνα της απειροελάχιστης δόσης, έχοντας ως κεντρικό αξίωμα πως «τα όμοια θεραπεύονται με τα όμοια». Οι βασικές αρχές της ομοιoπαθητικής προτάθηκαν για πρώτη φορά το 1796, από τον Γερμανό γιατρό Σάμουελ Χάνεμαν (1755-1843) ο οποίος έθεσε τις πρώτες βάσεις της σε επίπεδο συστηματικής μελέτης και έρευνας - η βασική αρχή της όμως ήταν γνωστή ήδη στην Αρχαία Ελλάδα. O όρος αποδίδεται επίσης στον Ιπποκράτη. Ο Ιπποκράτης στο έργο του: "Περί τόπων των κατ΄άνθρωπoν" αναφέρει : "Δια τα όμοια νόσος γίνεται κ δια τα όμοια προσφερόμενα εκ νοσευόντων υγιαίνονται."

Η Ομοιοπαθητική είναι το Ιατρικό θεραπευτικό σύστημα που θεραπεύει τα όμοια με τα όμοια, αντιμετωπίζοντας δηλαδή μια ασθένεια με φάρμακα που, ως φυσικές ουσίες μπορούν να παράγουν όμοια συμπτώματα σε υγιή οργανισμό.

Η κρατούσα Ιατρική άποψη είναι ότι τα συμπτώματα ενός οργανισμού προκαλούνται από την ασθένεια.

Η Ομοιοπαθητική Ιατρική αντίθετα, αντιλαμβάνεται τα συμπτώματα σαν αντίδραση του οργανισμού ενάντια στην ασθένεια, καθώς προσπαθεί να την ξεπεράσει. Στοχεύει στην διέγερση-ενίσχυση αυτής της αντίδρασης και όχι στην καταπίεσή της.

------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ποια είναι η άποψή σας για την Ομοιπαθητική?

Έχετε απευθυνθεί σε κάποιον ομοιοπαθητικό ιατρό προκειμένου να βρείτε λύση σε κάποιο πρόβλημα?

Πιστεύετε πως βοηθά τελικά ή είναι απάτη?
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Νωεύς

Τιμώμενο Μέλος

Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
Η Ομοιοπαθητική, από τις λέξεις όμοιον και πάθος, είναι μια μέθοδος εναλλακτικής ιατρικής που βασίζεται στην αρχή των ομοίων και τον κανόνα της απειροελάχιστης δόσης, έχοντας ως κεντρικό αξίωμα πως «τα όμοια θεραπεύονται με τα όμοια». Οι βασικές αρχές της ομοιoπαθητικής προτάθηκαν για πρώτη φορά το 1796, από τον Γερμανό γιατρό Σάμουελ Χάνεμαν (1755-1843) ο οποίος έθεσε τις πρώτες βάσεις της σε επίπεδο συστηματικής μελέτης και έρευνας - η βασική αρχή της όμως ήταν γνωστή ήδη στην Αρχαία Ελλάδα. O όρος αποδίδεται επίσης στον Ιπποκράτη. Ο Ιπποκράτης στο έργο του: "Περί τόπων των κατ΄άνθρωπoν" αναφέρει : "Δια τα όμοια νόσος γίνεται κ δια τα όμοια προσφερόμενα εκ νοσευόντων υγιαίνονται."

Η Ομοιοπαθητική είναι το Ιατρικό θεραπευτικό σύστημα που θεραπεύει τα όμοια με τα όμοια, αντιμετωπίζοντας δηλαδή μια ασθένεια με φάρμακα που, ως φυσικές ουσίες μπορούν να παράγουν όμοια συμπτώματα σε υγιή οργανισμό.

Η κρατούσα Ιατρική άποψη είναι ότι τα συμπτώματα ενός οργανισμού προκαλούνται από την ασθένεια.

Η Ομοιοπαθητική Ιατρική αντίθετα, αντιλαμβάνεται τα συμπτώματα σαν αντίδραση του οργανισμού ενάντια στην ασθένεια, καθώς προσπαθεί να την ξεπεράσει. Στοχεύει στην διέγερση-ενίσχυση αυτής της αντίδρασης και όχι στην καταπίεσή της.

------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ποια είναι η άποψή σας για την Ομοιπαθητική?

Έχετε απευθυνθεί σε κάποιον ομοιοπαθητικό ιατρό προκειμένου να βρείτε λύση σε κάποιο πρόβλημα?

Πιστεύετε πως βοηθά τελικά ή είναι απάτη?
Είμαι της γνώμης, ότι "παρέλειψες" τον μεγάλο δάσκαλο (και άνθρωπο) Κύριο Γεώργιο Βυθούλκα!!!
Σχετικά, θα επανέλθω... εξαιρετικό θέμα: χαίρομαι!
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Lorien

Περιβόητο μέλος

Ο Lorien αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 5,880 μηνύματα.
Ποια είναι η άποψή σας για την Ομοιπαθητική? Πιστεύετε πως βοηθά τελικά ή είναι απάτη?
Πριν 20 ημερες περιπου είχα ανοιξει μερικά παραυρα και μαζεψει καποιο υλικο για να κανω τετοιο θεμα, αλλά...εγιναν άλλα. Mερικά τα ξαναβρηκα, αν βρω και τα υπολοιπα , θα τα παραθεσω επειτα.

Προς το παρόν, από όσο έχω ψαξει το θεμα, και οσο και να ηθελα να το δεχτω, δεν εχω βρει κανενα στοιχειο και καμια αποδειξη οτι λειτουργει. Θεωρειται ψευδοεπιστημη και πεποιθηση. Ερευνες καλές που να δειχνουν οτι λειτουργει, δεν εχουν γινει. Οι καλες αντιθετως εδειχναν οτι καμια παραπανω αποτελεσματικότα δεν είχε, από ενα απλό placebo (ή και χαμηλοτερη).

Παραθετω 3 quotes :

[SIZE=-1]"Unless the laws of chemistry have gone awry, most homeopathic remedies are too diluted to have any physiological effect...."[/SIZE]

[SIZE=-1]---Consumer Reports (January 1987)[/SIZE]

"Many previous studies have demonstrated that homeopathy has an effect over and above placebo....It has been established beyond doubt and accepted by many researchers, that the placebo-controlled randomised controlled trial is not a fitting research tool with which to test homeopathy." --a spokeswoman from the Society of Homeopaths

"...for the purposes of popular discourse, it is not necessary for homeopaths to prove their case. It is merely necessary for them to create walls of obfuscation, and superficially plausible technical documents that support their case, in order to keep the dream alive in the imaginations of both the media and their defenders." --Ben Goldacre

από την καταχωρηση εδω

What is Homeopathy (αρθρο από skeptics.org)
Πως μη αποτελεσματικές θεραπειες, μοιαζουν να δουλευουν.
Homeopathy : the ultimate fake
Το ντοκυμαντερ του BBC, το στοιχημα, και ισως η πιο αυστηρη και προσεκτική ερευνα που εγινε ποτέ.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

Νωεύς

Τιμώμενο Μέλος

Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
Αρχική Δημοσίευση από Lorien;411819...Θεωρειται ψευδοεπιστημη και πεποιθηση. [U:
Αξίζει μάλλον να γίνει διάκριση μεταξύ "επιστήμης" και "μεθόδου". Η Ομοιοπαθητική είναι "θεραπευτική μέθοθος" που δεν αρνείται τις αλήθειες της "επιστημοσύνης", αλλά και ούτε διατείνεται ότι αποτελεί αυτοτελή ή ακόμη και "αιρετική επιστήμη". Εκτιμώ ότι οι ρίζες της ανάγονται φιλοσοφικά στην αρχή της "αρμονίας των αντιθέτων", όπως αποδίδεται να την διατύπωσε ο Εφέσιος σοφός Ηράκλειτος ο Σκοτεινός, παράλληλα με τις υφίσταμενες ήδη διδαχές των Πυθαγορείων( μαθητών και οπάδων του Πυθαγόρα) περί αρμονίας των σφαιρών. Είναι αλήθεια όμως, ότι εμπεριέχει "πεποιθήσεις"...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Niyia

Διάσημο μέλος

Η Niyia αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Χορευτής. Έχει γράψει 2,858 μηνύματα.
Πάντως ο Γερμανός γιατρός Σαμουήλ Χάνεμαν ενώ είχε απουδάσει την κλασική Ιατρική, πειραματίστηκε μόνος του σε μία νέα μέθοδο, η οποία στηριζόταν στην αρχή του Ιπποκράτη, «όμοια, ομοίοις εισίν ιάματα», σύμφωνα με την οποία «ουσίες που προκαλούν συμπτώματα μιας ασθένειας σε ένα υγιές άτομο μπορούν να θεραπεύσουν έναν ασθενή, ο οποίος παρουσιάζει τα ίδια συμπτώματα». Ένα από τα πρώτα πειράματά του περιελάμβανε το φάρμακο κινίνη, το οποίο χρησιμοποιούσαν για την αντιμετώπιση της ελονοσίας. Δοκιμάζοντάς το στον εαυτό του διαπίστωσε ότι εμφάνιζε τα ίδια συμπτώματα πυρετού με κάποιον ο οποίος είχε προσβληθεί πραγματικά από ελονοσία. Έτσι, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι εκεί θα πρέπει να βρίσκεται το μυστικό της θεραπευτικής ιδιότητας του φαρμάκου. Αυτό μπορούμε να το θεωρήσουμε ως παραϊατρικό ή ψευδοεπιστήμη? Είναι δλδ ανυπόστατο? (δεν είμαι του κλάδου για να αντιλαμβάνομαι 100% τι ακριβώς σημαίνει αυτό το πείραμα κ αν υποστηρίζεται επαρκώς)

Επίσης, ο Χάνεμαν επικρίθηκε και αμφισβητήθηκε στην εποχή του, όπως ακριβώς επικρίνεται και αμφισβητείται σήμερα κ η ομοιοπαθητική. Ωστόσο, το μεγαλύτερο και πλέον επίκαιρο όπλο της εντοπίζεται στη φυσική προέλευση των φαρμάκων, σε μία περίοδο που προβληματιζόμαστε έντονα για τις χημικές ουσίες που πλημμυρίζουν την καθημερινότητά μας, είτε αφορούν στην τροφική αλυσίδα είτε στις παρενέργειες από τα συμβατικά φάρμακα. Οι ουσίες της ομοιοπαθητικής δεν είναι πράγματι φυσικές?
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Lorien

Περιβόητο μέλος

Ο Lorien αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 5,880 μηνύματα.
Αξίζει μάλλον να γίνει διάκριση μεταξύ "επιστήμης" και "μεθόδου". Η Ομοιοπαθητική είναι "θεραπευτική μέθοθος" που δεν αρνείται τις αλήθειες της "επιστημοσύνης"
Τι εννοεις "επιστημοσυνης" ; Ποιες αρχες είναι αυτες ;


Νικη, σαφως και πρεπει να προσεχουμε για τα φαρμακα και τις παρενεργειες τους, αλλά οχι ν απαμε στο αλλο ακρο και να αγκαλιαζουμε και οτιδηποτε. :)

Μια επιστημονικη μελετη/ερευνα, οφειλει να γινει με σωστες και συγκεκριμενες προδιαγραφες, σε ελεγχομενο περιβαλλον, ωστε να μπορει να αποδοθει το Χ αποτελεσμα στην Ψ αιτια. Αν δε γινεται αυτο, ο καθενας μπορει να λεει το κοντο του και το μακρυ του.

Δες το 4ο λινκ πχ.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Great Chaos

Περιβόητο μέλος

Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
Προσωπικά, θα ήθελα να πω πως δεν έχω πειστεί καθόλου για την αποτελεσματικότητα της ομοιοπαθητικής. Ο καλός σκεπτικιστής όμως, πρέπει να είναι και προς τις δυο πλευρές, αλλιώς δεν είναι σκεπτικιστής αλλά απλώς προκατειλημένος. Πράγματι, γνωρίζω πως δεν υπάρχουν έρευνες που να υποστηρίζουν πέρα από κάθε αμφιβολία την αποτελεσματικότητα της θεραπείας αυτής. Από την άλλη πλευρά, είμαι σε θέση να γνωρίζω πως η ιατρική έρευνα είναι εντελώς εξαρτημένη οικονομικά από τη χρηματοδότηση των φαρμακοβιομηχανιών, οι οποίες φυσικά έχουν κάθε συμφέρον να μην αποδειχθεί ποτέ κάτι τέτοιο. Περί του αν οι εταιρείες αυτές είναι ικανές να καταφύγουν ακόμη και σε εγκληματικές ενέργειες για την υπεράσπιση των συμφερόντων τους, έχουμε ήδη γράψει πολλά και θα γράψουμε κι άλλα, στο θέμα "Το αδίστακτο κατεστημένο της Ιατρικής και της Φαρμακοβιομηχανίας". Το τελευταίο μάλιστα άρθρο που μόλις δημοσίευσα σ' εκείνο το θέμα, δίνει μια γεύση περί του ποιες είναι οι "καλές" και ποιες οι "κακές" έρευνες. Συνεπώς, το ότι δεν υπάρχουν τέτοιες έρευνες δεν με πείθει ως στοιχείο από μόνο του, ούτε μου κάνει καμμία εντύπωση.

Δεν έχω πάρει ποτέ ομοιοπαθητικό φάρμακο και δεν έχω ιδίαν εμπειρία. Έχω όμως γνωρίσει πολλούς που μου δήλωσαν ότι η κατάστασή τους βελτιώθηκε με τη λήψη ομοιοπαθητικών φαρμάκων και κανέναν που να μου δήλωσε ότι η κατάστασή του επιδεινώθηκε. Αντίθετα, έχω γνωρίσει πάρα πολλούς που μου έχουν παραπονεθεί ότι η κατάστασή τους επιδεινώθηκε με τη λήψη φαρμάκων ή την ακολούθηση συμβουλών της συμβατικής-δυτικής ιατρικής. Έχω δει πολύ συχνά μάλιστα, γιατρούς να μην γνωρίζουν ακριβώς από τι πάσχει ο ασθενής, αλλά παρολαυτά να δίνουν φάρμακα εναντίον αυτού που δεν γνωρίζουν, ακόμη και να συστήνουν εγχειρήσεις. Γνωρίζω φυσικά ότι οι προσωπικές μου εμπειρίες και οι άνθρωποι που εγώ έτυχε να συναντήσω δεν αποτελούν ένα κατάλληλα σταθμισμένο στατιστικό δείγμα ώστε ν' αποδεικνύουν την αποτελεσματικότητα μιας μεθόδου και την αναποτελεσματικότητα μιας άλλης. Είναι όμως αρκετά ώστε να μου προκαλέσουν σημαντικές αμφιβολίες και να μη μου επιτρέπουν να απορρίψω την ομοιοπαθητική έτσι αβασάνιστα. Πιστεύω πως η διερεύνηση των δυνατοτήτων της ομοιοπαθητικής πρέπει να συνεχιστεί, αφού καμμία από τις αρχές της δεν μου φαίνεται παράλογη. Το γεγονός μάλιστα πως ο πατέρας της ιατρικής Ιπποκράτης μιλούσε περί των μεθόδων της (ας αναρωτηθούμε επίσης, τι ρόλο έπαιζαν τα φίδια στο Ασκληπιείο της Κω) πρέπει να μας κάνει ακόμη περισσότερο προσεκτικούς πριν κρίνουμε. Είναι πολύ αλλαζονική η στάση της σύγχρονης επιστήμης να διακυρήττει πως όλα όσα είχαν ανακαλύψει οι αρχαίοι πολιτισμοί είναι απλές δοξασίες, ενώ μόνο αυτά που η ίδια ανακάλυψε από τα τέλη του 19ου αιώνα και μετά, έχουν επιστημονική βάση. Λέτε οι παλαιότεροι να πέθαιναν αβοήθητοι σαν τα σκυλιά και μόνο εμείς έχουμε ιατρική περίθαλψη; Αυτό μου ακούγεται ως ματαιοδοξία του νεοφώτιστου.

Θα υπενθυμίσω ότι ο κλάδος των εμβολίων στηρίζεται στις ίδιες αρχές με αυτές της ομοιοπαθητικής. Εισαγωγή της ίδιας της αιτίας ενός λοιμώδους νοσήματος, εξασθενημένου και σε χαμηλή δόση, ώστε να διεγείρει τη φυσική άμυνα του οργανισμού και ν' αποκτήσει ανοσία. Τα εμβόλια είναι πολύ ευρέως αποδεκτά από τη συμβατική επιστήμη, ενώ η ομοιοπαθητική λοιδορείται για τις αρχές της. Επιλεκτική επιστημοσύνη; Φυσικά γνωρίζω ότι υπάρχει μια διαφορά. Το εμβόλιο δίνεται προληπτικά και όχι όταν ο ασθενής νοσεί από το συγκεκριμένο παθογόνο. Η αρχή ωστόσο της καταπολέμησης του ομοίου χορηγώντας το όμοιο παραμένει.


Μια επιστημονικη μελετη/ερευνα, οφειλει να γινει με σωστες και συγκεκριμενες προδιαγραφες, σε ελεγχομενο περιβαλλον, ωστε να μπορει να αποδοθει το Χ αποτελεσμα στην Ψ αιτια. Αν δε γινεται αυτο, ο καθενας μπορει να λεει το κοντο του και το μακρυ του.

Το παραπάνω είναι θεωρητικά ορθότατο. Θα ήθελα απλώς να κάνω μια ερώτηση:

Το φαινόμενο Placebo έχει διερευνηθεί με τέτοιο τρόπο; Γνωρίζουμε ποια είναι η Χ αιτία που παράγει το Ψ αποτέλεσμα, δηλαδή την αυτοΐαση του ασθενούς, χωρίς τη λήψη φαρμάκου; Έχουμε ανακαλύψει το μηχανισμό που υποκρύπτεται πίσω από το φαινόμενο; Έχουμε διερευνήσει τη δυνατότητα επέκτασης κι εκμετάλλευσής του για τη φυσική θεραπεία των ασθενών; Αν όχι, γιατί συνεχίζουμε να το χρησιμοποιούμε ως μάρτυρα ελέγχου στις έρευνες αποτελεσματικότητας των φαρμάκων;

Πάει καιρός που η συμβατική ιατρική των τεραστίων συμφερόντων προβάλει τις απαιτήσεις της σωστής επιστημονικής έρευνας για ν' ακυρώσει τους ανταγωνιστές της, ενώ η ίδια δεν ακολουθεί συχνά τις ίδιες απαιτήσεις με τη σχολαστικότητα που θα έπρεπε, μιας και τα δικά της σκευάσματα ΕΧΟΥΝ ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΕΣ ΠΑΡΕΝΕΡΓΕΙΕΣ, ενώ αντίθετα τα φάρμακα της ομοιοπαθητικής δεν έχουν καμμία. Τώρα το ποιος λέει το κοντό του και ποιος το μακρύ του, επιτρέψτε μου να το αμφισβητώ εντόνως.


In 1988, Jacques Benveniste was studying how allergies affected the body. He focussed on a type of blood cell known as a basophil, which activates when it comes into contact with a substance you're allergic to.
As part of his research, Benveniste experimented with very dilute solutions. To his surprise, his research showed that even when the allergic substance was diluted down to homeopathic quantities, it could still trigger a reaction in the basophils. Was this the scientific proof that homeopathic medicines could have a measurable effect on the body?
Το παραπάνω είναι ένα απόσπασμα από το τέταρτο λινκ που μας παρέθεσε ο Λόρυ. Έχω να παρατηρήσω πως έρχεται σε ευθεία αντίθεση με το παρακάτω quote το οποίο αρχικά δημοσίευσε ο ίδιος ο Λόρυ.


"Unless the laws of chemistry have gone awry, most homeopathic remedies are too diluted to have any physiological effect...."

Παρακάτω γράφει πως δεν μπόρεσαν ν' αποδείξουν τις θεωρίες του Benveniste περί της μνήμης του νερού, όχι πως τα βασεόφιλα δεν αναγνωρίζουν το αλλεργιογόνο ακόμη και σε πολύ χαμηλές συγκεντρώσεις. Σας θυμίζω πως ο Μυθριδάτης είχε με αυτόν τον τρόπο αποκτήσει ανοσία σε διάφορα δηλητήρια κι έτσι ήταν πολύ δύσκολο να τον δηλητηριάσουν οι εχθροί του (τελικά το κατάφεραν νομίζω, χρησιμοποιώντας κάποιο καινούριο δηλητήριο).
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

Κακή Επιρροή

Επιφανές μέλος

Η Αναστασία αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 53 ετών και μας γράφει απο Περιστέρι (Αττική). Έχει γράψει 17,438 μηνύματα.
Δεν ξέρω και δεν μπορώ να ξέρω γενικότερα τις αρχές της ομοιοπαθητικής... δεν γνωρίζω αν λαμβάνει καθόλου χώρα το θέμα placebo...
αυτό που ξέρω όμως από πολύ δικό μου άνθρωπο είναι ότι όταν σε ένα ζήτημα του, η επιστήμη σήκωσε τα χέρια ψηλά, ιάθηκε με μεθόδους της ομοιπαθητικής...
Η ασθένεια δεν ήταν πολύ σοβαρή (δλδ εξαρτάται και πως το εννοεί ο καθένας το σοβαρό) ήταν μια αλωπεκία και η γυναίκα ξεκίνησε με μια τούφα πεσμένη όπου σιγά σιγά άρχισαν να γίνονται πολλές τρύπες χωρίς μαλλιά στο κεφάλι που έτιναν να ενωθούν μεταξύ τους σε μια μεγάλη.
Η κλασσική ιατρική λοιπόν δεν μπόρεσε να βοηθήσει το άτομο αλλα με την ομοιοπαθητική, ιάθηκε εντελώς.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Niyia

Διάσημο μέλος

Η Niyia αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Χορευτής. Έχει γράψει 2,858 μηνύματα.
Επίσης, λένε πως η ομοιοπαθητική βοηθά μόνο σε περιπτώσεις μακροχρόνιων ασθενειών κ όχι σε περιπτώσεις ανίατων.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Lorien

Περιβόητο μέλος

Ο Lorien αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 5,880 μηνύματα.
Για ναμην μακρυγορησω, θα σχολιασω μονο τα σημεια που θεωρω οτι "πασχουν". Για καποιον που "δεν εχει πειστει καθολου για την απαοτελεσματικότητα της ομοιοπαθητικής", σιγουρα την υπερασπιζεσαι αρκετά πάντως.:P

Συμφωνώ οτι οι μεγαλοεταιριες δε θα θελουν μια φθηνη εναλλακτικη θεραπεια να εμφανιστεί, άλλωστε το λεω συχνα. Ομως οι ερευνες ομοιοπαθητικής δεν ειναι πολυδαπανες, και γενικά δεν βγαζουν αποτελεσματα. Ακόμα και μονο εκ του στατιστικου αποτελεσματος να βγαζαμε πορισμα, δε βγαινει πορισμα ικανο να πεισει. Αν αυριο βγει, μακαρι, να απαλλαγουμε και απο φαρμακα.

Πιστεύω πως η διερεύνηση των δυνατοτήτων της ομοιοπαθητικής πρέπει να συνεχιστεί, αφού καμμία από τις αρχές της δεν μου φαίνεται παράλογη.
Ισως δεν γνωριζεις τις αρχες της. Μπορεις να διαβασεις μερικα πραγματα στα λινκς που παρεθεσα.

Το γεγονος οτι μιλησε ο Ιπποκρατης γιαυτην, δε σημαινει οτι είναι και σωστή. Στη ζυγαρια της απόφασης και του συμπεραματος, εχει μικρο βάρος.Και κατα της εκτρωσης ήταν ο Ιπποκρατης, αλλά, δε μπορουμε να εξισωνουμε ουτε τις εποχες, ουτε τις γνωσεις αυτων. Βεβαια, αυτο που περιεγραψε ο Ιπποκράτης από οσο γνωριζω, εμοιαζε πολυ περισσοτερο στα εμβολια, παρα στην ομοιοπαθητικη.

(ας αναρωτηθούμε επίσης, τι ρόλο έπαιζαν τα φίδια στο Ασκληπιείο της Κω)
Οχι σχεση με ομοιοπαθητική παντως. Τα φιδια ήταν συχνό συμβολο στην αρχαιοτητα. Ηταν τα ιερα ερπετά της Αθηνάς, ήταν συμβολο σχετικό με τον θεο Ερμη, τον θεο Απολλωνα, και τον θεο Δια. Αλλά ακομα ποιο σημαντικά ήταν ο συμβολισμός του θεου της ιατρικής Ασκληπειού, και συνάμα ο "άλλος του εαυτός". Επίσης ήταν συμβολο της αναγεννησης, λογω της απορριψης του δερματός του και αντικατάστασής του απο νέο. Eπίσης λεγεται οτι χρησημοποιηθηκε επειδη θεωρουσαν οτι τα φιδια τους οδηγουσαν σε θεραπευτικά βοτανα.

Λέτε οι παλαιότεροι να πέθαιναν αβοήθητοι σαν τα σκυλιά και μόνο εμείς έχουμε ιατρική περίθαλψη; Αυτό μου ακούγεται ως ματαιοδοξία του νεοφώτιστου.
Δε νομιζω οτι ειπε κανείς κατι τετοιο εδω, οποτε δε βλεπω το λογο να κατακρινουμε κατι που δεν αναφερθηκε καν. Πάντως, εφοσον δεν ειμασταν εκει να δουμε πως πεθαιναν, και εφοσον ο μεσος ορος ζωης εχει αυξηθει κατα πολύ (ακόμα και ασχετα απο πολεμους που τον εριχναν), μαλλον σημαινει οτι εχει γινει προοδος. Η οποια θα ήταν πολυ μεγαλυτερη αν δεν ειχαμε μολυνει τον αερο, το νερο, την τροφη,( και αν δεν καπνιζαμε σα τρελοι).

Οσο για τα εμβόλια : δεν στηριζονται στις ιδιες αρχες. Μια και μονο βασικη ιδεα εχουν κοινη, και αυτην σε τελειως διαφορετική κλιμακα και εκει ειναι η βασικη διαφορά κιολας. Και φυσικά το εμβολιο δουλευει.

Το φαινόμενο Placebo έχει διερευνηθεί με τέτοιο τρόπο; Γνωρίζουμε ποια είναι η Χ αιτία που παράγει το Ψ αποτέλεσμα, δηλαδή την αυτοΐαση του ασθενούς, χωρίς τη λήψη φαρμάκου; Έχουμε ανακαλύψει το μηχανισμό που υποκρύπτεται πίσω από το φαινόμενο; Έχουμε διερευνήσει τη δυνατότητα επέκτασης κι εκμετάλλευσής του για τη φυσική θεραπεία των ασθενών; Αν όχι, γιατί συνεχίζουμε να το χρησιμοποιούμε ως μάρτυρα ελέγχου στις έρευνες αποτελεσματικότητας των φαρμάκων;
Απ'όσο γνωριζω δεν ειναι γνωστοι αναλυτικά οι μηχανισμοι του φαινομενου πλασέμπο. Ομως εχει βρεθει οτι η ψυχολογική κατασταση του ασθενους λόγω του πλασέμπο, πυροδοτει νευροχημικους μηχανισμους που θετουν σε λειτουργια, εσωτερικους μηχανισμους αντιμετωπισης και αμυνας του αργανισμου, βοηθοντας καμποσες φορες την κατασταση. Κι επειδη στατιστικά έχει καποια σταθερότητα, χρησημοποιειται σαν σημειο αναφορας για να εγκριθει ενα φαρμακο. Πρεπει δλδ, να αποδοσει περισσοτερο απο ενα πλασεμπο.

Πάει καιρός που η συμβατική ιατρική των τεραστίων συμφερόντων προβάλει τις απαιτήσεις της σωστής επιστημονικής έρευνας για ν' ακυρώσει τους ανταγωνιστές της, ενώ η ίδια δεν ακολουθεί συχνά τις ίδιες απαιτήσεις με τη σχολαστικότητα που θα έπρεπε, μιας και τα δικά της σκευάσματα ΕΧΟΥΝ ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΕΣ ΠΑΡΕΝΕΡΓΕΙΕΣ, ενώ αντίθετα τα φάρμακα της ομοιοπαθητικής δεν έχουν καμμία. Τώρα το ποιος λέει το κοντό του και ποιος το μακρύ του, επιτρέψτε μου να το αμφισβητώ εντόνως.
Μα δεν υπαρχει κατι να αμφησβητισεις. Ολοι λενε οτι θελουν. Μεταξυ αυτων, προτιμάς καποιους με κατι πιο χειροπιαστό, που μπορει να ελεγχθει απο τριτους, και να επαναληφθει, ή προτιμάς κατι που και δεν εχει αποδειχθει και δεν δινει στατιστικά αποτελεσματα και στηριζεται σε αρχες που κάνουν τους χημικους να καραφλιάζουν ; Να μην απορριπτουμ ακατι βιαστικά...αλλά ουτε να το δεχομαστε βιαστικά.

Το παραπάνω είναι ένα απόσπασμα από το τέταρτο λινκ που μας παρέθεσε ο Λόρυ. Έχω να παρατηρήσω πως έρχεται σε ευθεία αντίθεση με το παρακάτω quote το οποίο αρχικά δημοσίευσε ο ίδιος ο Λόρυ. Παρακάτω γράφει πως δεν μπόρεσαν ν' αποδείξουν τις θεωρίες του Benveniste περί της μνήμης του νερού, όχι πως τα βασεόφιλα δεν αναγνωρίζουν το αλλεργιογόνο ακόμη και σε πολύ χαμηλές συγκεντρώσεις. Σας θυμίζω πως ο Μυθριδάτης είχε με αυτόν τον τρόπο αποκτήσει ανοσία σε διάφορα δηλητήρια κι έτσι ήταν πολύ δύσκολο να τον δηλητηριάσουν οι εχθροί του (τελικά το κατάφεραν νομίζω, χρησιμοποιώντας κάποιο καινούριο δηλητήριο).
Πραγματι, θα ειναι αντιφαση αυτο που ειπε αυτος ο κυριος. Δεν εχω βρει καποια ερευνα ομως, που να μπορει να επαληθευει συνεχως τα ευρηματα του Benveniste, ουτε εαν αποκλεισθηκαν άλλοι λογοι για τους οποιους μπορει να ενεργοποιουνται τα βασεοφιλα. Μακαρι να ανακαλυφθει κατι, και οπως ειπα και πριν, να απαλλαγουμε απο τις φαρμακευτικές. Τουλαχιστον σε ενα σημαντικο ποσοστο.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Isiliel

Επιφανές μέλος

Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 51 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
Το πρώτο επιχείρημα που έχει να αντιτάξει προς κάθε σκεπτικιστή ο ασθενής που είδε προκοπή από την Ομοιοπαθητική, είναι η προσωπική του εμπειρία η οποία όμως από την επιστημονική κοινότητα μεταφράζεται ως αποτέλεσμα placebo.

Αν ο οργανισμός μας μπορεί να καταπολεμήσει οτιδήποτε από μόνος του σε αρκετές περιπτώσεις, σε βαθμό που να αποδίδει τόσο, ώστε να αποτελεί σεβαστό στατιστικό δείγμα, ίσως θα έπρεπε το φαινόμενο να διερευνηθεί περισσότερο.

Όπως έχω τονίσει και σε άλλη συζήτηση στο παρελθόν, σε κάθε ιατρική πράξη, μεγάλο ρόλο παίζει και ο ικανός γιατρός που θα κάνει τη σωστή διάγνωση και θα δώσει την κατάλληλη θεραπεία είτε αυτή είναι συμβατική, είτε εναλλακτική. Θα μου επιτρέψετε όμως να μην επεκταθώ πάνω σε αυτό, στο παρόν πόστ.

Αυτό που λογικά ενδιαφέρει κάθε ασθενή που δεν είναι επιστήμονας, είναι να διατηρήσει μια υψηλή ποιότητα ζωής κατά τη διάρκεια της θεραπείας, να τύχει ψυχοσωματικής υποστήριξης, να νιώσει ασφάλεια με τη μέθοδο θεραπείας του αλλά και με τον ιατρό του και τέλος να απαλλαγεί από την αρρώστια του.

Το μέσον της ίασης μικρή σημασία έχει όταν ισχύουν τα παραπάνω.

Αυτό που η Ομοιοπαθητική προσφέρει στον ασθενή, σε αντίθεση με τη συμβατική ιατρική, είναι η εξειδικευμένη θεραπεία για κάθε άτομο χωριστά, μια που ο γνώμονάς της δεν είναι η ασθένεια αυτή καθεαυτή, αλλά το άτομο σαν οντότητα που νοσεί σαν ολότητα, εφ' όσον ένα όργανο του σώματός του νοσεί.
Η ομοιοπαθητική δεν απαλλάσσει απλά από τα συμπτώματα που εκδηλώνονται με την ασθένεια, αλλά αναζητά και εντοπίζει τις βαθύτερες αιτίες που ένα συγκεκριμένο άτομο, νοσεί από μια συγκεκριμένη ασθένεια.

Γι' αυτό και σε φιλοσοφικό επίπεδο, η αρχή κάθε θεραπείας είναι η "μεταμέλεια" του ασθενούς. Δηλαδή, η αναγνώριση από τον ασθενή, της λανθασμένης ως εκείνη τη στιγμή, στάσης ζωής του και η υιοθέτηση μιας νέας, υγιέστερης.
Η θεραπεία, ξεκινά από το ίδιο το άτομο και όχι από τον εξωγενή παράγοντα που είναι το φάρμακο.

Διάβαζα (νομίζω στο βιβλίο του Chopra, περί Κβαντικής Θεραπείας) πώς κάποιος ιατρός μπαίνοντας στο δωμάτιο του ασθενούς ρωτούσε: "πως πάει σήμερα ο καρκινικός όγκος" αντί να ρωτά: "πως είναι σήμερα ο ασθενής".
Το αναφέρω περισσότερο ως παράδειγμα της διαφορετικής προσέγγισης, των δύο ιατρικών ρευμάτων.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

Niyia

Διάσημο μέλος

Η Niyia αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Χορευτής. Έχει γράψει 2,858 μηνύματα.
Αν είναι απλά μια μέθοδος αυθυποβολής, δεν καταλαβαίνω γτ διδάσκεται στα Πανεπιστήμια (κ συγκεκριμένα στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου) :confused: Μαθαίνουμε επιστημονικώς πως να γίνουμε "κομπογιαννίτες"? :/:
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Great Chaos

Περιβόητο μέλος

Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
Να μην απορριπτουμ ακατι βιαστικά...αλλά ουτε να το δεχομαστε βιαστικά.


Αυτό ακριβώς έλεγα κι εγώ αγαπητέ. Απορώ προς τι τόση διαφωνία (πού να μακρηγορούσες κιόλας, δηλαδή:P) σε κάτι που τελικώς συμφωνούμε...

Αν είναι απλά μια μέθοδος αυθυποβολής, δεν καταλαβαίνω γτ διδάσκεται στα Πανεπιστήμια (κ συγκεκριμένα στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου) :confused: Μαθαίνουμε επιστημονικώς πως να γίνουμε "κομπογιαννίτες"? :/:

Αυτό δεν μου φαίνεται παράξενο καλή μου Niyia, πολλοί κομπογιαννίτες ή εκμεταλλευτές γιατροί βγήκαν από τις επίσημες ιατρικές σχολές. :D Μάλιστα τα τελευταία χρόνια έχει καταργηθεί και η ανάγνωση του όρκου του Ιπποκράτη κατά τις ορκομοσίες των μελλοντικών γιατρών. Ξέρετε γιατί; Επειδή διαμαρτυρήθηκαν οι κάτοικοι της Κω, αφού δεν μπορούσαν να κοιμηθούν τη νύχτα απ' το τρίξιμο των οστών του πατέρα της ιατρικής. :lol::hehe:

Πέρα απ' την πλάκα, θα ήθελα εδώ να πω κάτι περί κομπογιαννιτισμού. Πρόσφατα, με αφορμή την περιπέτεια της μητέρας μου, μια φίλη πήρε τηλέφωνο τον ομοιοπαθητικό της γιατρό (εντός ή εκτός εισαγωγικών δική σας η επιλογή, πάντως ο συγκεκριμένος είναι και της συμβατικής ιατρικής) να τον ρωτήσει εάν μπορεί να κάνει κάτι για την περίπτωση του καρκίνου. Ο άνθρωπος της απάντησε πως η ομοιοπαθητική δεν έχει φάρμακα εναντίον του καρκίνου και τέθηκε στη διάθεσή μου για περισσότερες πληροφορίες, εφόσον το επιθυμούσα. Το περίμενα πως δεν μπορούσε να κάνει τίποτε. Όμως, αν μη τι άλλο, αποδείχτηκε πως δεν ήταν κομπογιαννίτης. Θα μπορούσε κάλλιστα, εάν ήταν, να μας δώσει το οποιοδήποτε άκακο ματζούνι, μαζί με φρούδες ελπίδες και να μας φάει μπόλικα φράγκα, νομίζω. Άλλωστε πολλοί "κανονικοί" γιατροί έτριβαν τα χέρια τους όταν μας είδαν και ήταν έτοιμοι να μας μαδήσουν, χωρίς να έχουν τίποτε να μας προσφέρουν, έτσι δεν θα μου έκανε κάτι τέτοιο εντύπωση.

Ο αγαπητός Λόρυ απορεί, ότι για κάποιον που δεν έχει πειστεί για την αποτελεσματικότητά της, υπερασπίζομαι αρκετά την ομοιοπαθητική. Δεν την υπερασπίζομαι στ' αλήθεια, άλλωστε διατηρώ ακόμη σημαντικές αμφιβολίες, σε βαθμό που πιστεύω πως δεν θα ήταν ικανά τα σκευάσματά της να μου διεγείρουν καν το φαινόμενο placebo. Αυτός ο τόνος οφείλεται στο ότι και η συμβατική, κλασική, επίσημη ή όπως αλλιώς την αποκαλούν, ιατρική δεν με έχει επίσης πείσει για την αποτελεσματικότητα των φαρμάκων και των μεθόδων της.

Η φαρμακοβιομηχανία δεν έχει θεραπεύσει τα τελευταία 30 τουλάχιστον χρόνια ούτε μια ασθένεια με τη βοήθεια των φαρμάκων της. Η ιατρική βρίσκεται σε τέλμα (πλην ίσως της χειρουργικής και της εργαστηριακής διαγνωστικής) εδώ και δεκαετίες. Πάνε πάνω από δέκα χρόνια που κυκλοφόρησε το πιο πρόσφατο αντιβιοτικό (βανγκομυκίνη) και ήδη κυκλοφορούν στελέχη βακτηρίων, ανθεκτικά σ' αυτήν. Πρόσφατα είδα σε ντοκυμαντέρ για την πολυανθεκτική φυματίωση που απειλεί τον πλανήτη με πανδημία, κατά την οποία υπολογίζεται ότι μπορεί να πεθάνει το ένα τρίτο του παγκόσμιου πληθυσμού και η οποία δεν θεραπεύεται με τίποτε, ότι από τη δεκαετία του '70 κι εντεύθεν, οι φαρμακοβιομηχανίες έπαψαν να κάνουν έρευνα για καινούρια αντιβιοτικά, για το λόγο ότι κρίθηκε οικονομικά ασύμφορη!!!

Από την άλλη πλευρά, σύμφωνα με αυτά που μας είπε και ο Λόρυ, το φαινόμενο placebo φαίνεται ότι στηρίζεται στις ικανότητες αυτοΐασης που διαθέτει ο ανθρώπινος οργανισμός, χωρίς τη χρήση φαρμάκων. Αντί λοιπόν η σύγχρονη ιατρική να πέσει επάνω στο φαινόμενο, να βρει τις ρίζες του και τους μηχανισμούς του και να προσπαθήσει να το επεκτείνει και να το αξιοποιήσει για τη φυσική θεραπεία των ασθενών, αυτή συνεχίζει να κάνει αμφίβολες έρευνες για την ανακάλυψη νέων φαρμάκων, που δεν θεραπεύουν, παρά μόνο συντηρούν σε ζωή τον καταναλωτή...εχμ... συγνώμη ασθενή, που έχουν περισσότερες παρενέργειες από επιθυμητές δράσεις, ώστε να χρειάζεται η λήψη και άλλων φαρμάκων έναντι των παρενεργειών και να δημοσιεύει μόνο όσες έρευνες χαϊδεύουν τ' αυτιά των φαρμακοβιομηχάνων.

Οποιαδήποτε μέθοδος μπορεί να διερευνήσει λοιπόν τις δυνατότητες διαφυγής από αυτό το αδιέξοδο, είναι καλό να της δοθεί μια ευκαιρία, πολύ δε περισσότερο που τα φάρμακά της στη χειρότερη περίπτωση δεν βλάπτουν κανέναν. Εφόσον δεν έχει την έπαρση να διατείνεται ότι γιατρεύει πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν (μη με λογοκρίνετε, στο ευαγγέλιο το γράφει αυτό:P), σε αντίθεση συχνά με τη συμβατική ιατρική κι εφόσον κάποιες περιπτώσεις, όπως αυτή που μας ανέφερε η Κουέ, θεραπεύονται καλύτερα με την ομοιοπαθητική και όχι με τη συμβατική, τότε δεν βλέπω κανένα λόγο να την απορρίψουμε. Πολύ δε περισσότερο, αφού όπως λέει η Niyia, άρχισε να διδάσκεται και σε πανεπιστήμια.

Θα καταλήξω λέγοντας, ότι η νοοτροπία της άκριτης αποδοχής ή της μετά βδελυγμίας απόρριψης, δεν είναι ένας τρόπος σκέψης που ταιριάζει σε σύγχρονους διανοητές, αλλά μάλλον ανήκει στον 20ο αιώνα, που υπενθυμίζω σε όσους δεν το έχουν συνειδητοποιήσει πως έχει αρκετά χρόνια πλέον που τελείωσε.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Niyia

Διάσημο μέλος

Η Niyia αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Χορευτής. Έχει γράψει 2,858 μηνύματα.
Σας παραθέτω ένα άρθρο του Γ. Βύθουλκα.
Αφορά το διετές Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Σπουδών Ομοιοπαθητικής το οποίο άρχισε να λειτουργεί από τον Οκτώβριο του 2007 στο Τμήμα Μηχανικών Σχεδίασης Προϊόντων και Συστημάτων του Πανεπιστημίου Αιγαίου, με τίτλο «Ολιστικά Εναλλακτικά Θεραπευτικά Συστήματα - Κλασική Ομοιοπαθητική» το οποίο καθώς υποστηρίζει φέρνει την εναλλακτική ιατρική στην αγκαλιά της συστηματικής θεωρίας.


"[...]
Πώς δικαιολογείται όμως να ιδρύεται ένα μεταπτυχιακό πρόγραμμα ομοιοπαθητικής, μιας θεραπευτικής μεθόδου δηλαδή, σε ένα πανεπιστημιακό τμήμα που εκπαιδεύει μηχανικούς συστημάτων;
[...]
Η κυβερνητική αλλά και η συστηματική σκέψη και θεωρία, που διδάσκονται εδώ και πολλά χρόνια στα πανεπιστήμια της Ευρώπης και της Αμερικής, μπορούν να μας δώσουν τα εργαλεία για να κατανοήσουμε τις πολύπλοκες οργανωτικές διασυνδέσεις και αντιδράσεις του ανθρώπινου οργανισμού.
Ας πάρουμε για παράδειγμα τη διαπίστωση της κυβερνητικής ότι ένας οργανισμός, όσο πιο πολύπλοκος είναι, τόσο καλύτερα και ολοκληρωμένα αντιδρά σε ένα ερέθισμα, εσωτερικό ή εξωτερικό. Αν αυτή τη διαπίστωση την εφαρμόσουμε στον ανθρώπινο οργανισμό, τότε θα πρέπει να δούμε με τελείως διαφορετική θεώρηση τα συμπτώματα που εμφανίζονται όταν ο οργανισμός μας αντιδρά σε έναν νοσογόνο παράγοντα. Μήπως όταν ανεβάζουμε πυρετό, μαζί με τα άλλα γνωστά συμπτώματα, αυτή είναι η καλύτερη δυνατή αντίδραση του οργανισμού μας, την οποία ίσως θα πρέπει να σεβαστούμε και να ενισχύσουμε, αντί να την καταστείλουμε;
[...]
Σε μια μηχανή, όταν καταστρέψουμε ή αφαιρέσουμε ένα μέρος της, συνήθως αυτή παύει να λειτουργεί. Ο ανθρώπινος οργανισμός, αντιθέτως, έχει τη δυνατότητα να αποκαταστήσει τη λειτουργία του ακόμη και με την ανάπλαση ενός κατεστραμμένου οργάνου, έχει δηλαδή τη δυνατότητα να ανταλλάσσει ενέργεια και ύλη με το περιβάλλον του. Δεν είναι πραγματικά θαυμαστός ο τρόπος με τον οποίο ο οργανισμός αναπληρώνει την απώλεια; Γιατί όταν ένας οργανισμός διεγείρεται από μια χημική ουσία η αντίδρασή του δεν είναι πάντα προβλέψιμη και πολλές φορές ξεπερνά και τους πιο ακραίους υπολογισμούς; Πώς λειτούργησε, π.χ., η θαλιδομίδη μέσα στην πολυπλοκότητα του οργανισμού και οι έγκυες γυναίκες που τη χρησιμοποίησαν έφεραν στον κόσμο παιδιά που τους έλειπαν διάφορα μέλη; Τι συνέβη και το «σύστημα» λειτούργησε με έναν τόσο αρνητικό τρόπο; Αυτά είναι εύλογα ερωτήματα που έχουν μείνει αναπάντητα. Αλλά κάτι ανάλογο δεν είναι ακόμη «ζητούμενο» στον τρόπο με τον οποίο αντιδρά ένα τόσο πολύπλοκο σύστημα, όπως ο ανθρώπινος οργανισμός, αναπτύσσοντας τις παρενέργειες των χημικών φαρμάκων που πολλές φορές έχουν επιφέρει όχι μόνο τερατογενέσεις αλλά ακόμη και τον θάνατο;

Για τη συμβατική ιατρική, η στόχευση είναι να εξαλείψει τα συμπτώματα του οργάνου που πάσχει.
Για την ομοιοπαθητική, η στόχευση είναι η ενίσχυση του οργανισμού στο σύνολό του, ώστε αυτό το εξαιρετικά πολύπλοκο σύστημα, αν διεγερθεί με σωστό τρόπο, να αποκαταστήσει τη βλάβη με τις δικές του δυνάμεις.
[...]"

Πηγή : ΒήμαScience

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Niyia

Διάσημο μέλος

Η Niyia αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Χορευτής. Έχει γράψει 2,858 μηνύματα.
Αλήθεια, πως γίνεται (κ γίνεται όντως?) η Ομοιοποθητική να έχει διαφορετικά αποτελέσματα σε διαφορετικούς ανθρώπους για την ίδια "ασθένεια"?

Έχω ακούσει ορισμένους να τους βοηθά να ξεπεράσουν ένα πρόβλημα υγείας που είχαν ενώ άλλοι ακολουθώντας την ίδια ακριβώς θεραπευτική αγωγή να μην έχουν κανένα αποτέλεσμα στην υγεία τους. Σε τι οφείλεται αυτό άραγε?
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Great Chaos

Περιβόητο μέλος

Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
Αυτό που λες αγαπητή Niyia δεν είναι καθόλου παράξενο ή παράλογο, ακόμη και με τους όρους της συμβατικής ιατρικής. Συγκεκριμένα, αν ανοίξεις το φυλλάδιο που συνοδεύει κάθε φάρμακο και διαβάσεις τις πιθανές παρενέργειες, συνήθως σου σηκώνεται η τρίχα. Ωστόσο, αυτές είναι ΠΙΘΑΝΕΣ παρενέργειες, δηλαδή δεν εμφανίζονται όλες οι αναφερόμενες στο ίδιο άτομο, αλλά με τη χορήγηση του ίδιου φαρμάκου, άλλος εμφανίζει τη μία παρενέργεια, άλλος την άλλη, άλλος πολλές ταυτόχρονα κι άλλος καμμία.

Η υπόθεση εργασίας στην οποία καταλήγει η σύγχρονη επιστήμη, μέχρις αποδείξεώς της ή αποδείξεως του εναντίου, είναι ότι τη διαφορά στην αποδοχή ενός φαρμάκου από διαφορετικούς οργανισμούς, έγκειται στην ίδια τη γενετική βάση της διαφορετικότητας μεταξύ των ατόμων ενός είδους, του ανθρώπου εν προκειμένω, η γενετική ποικιλομορφία δηλαδή που εμφανίζεται σ' έναν πληθυσμό (που όπως αναφέρει και ο κος Βύθουλκας, σύμφωνα με τα συμπεράσματα της κυβερνητικής, όσο μεγαλύτερη, τόσο πιο εύρωστος είναι αυτός), ή με άλλα λόγια τα διαφορετικά γονίδια που διαθέτει ο καθένας μας.

Αυτή η υπόθεση, για την οποία υπάρχουν επιστημονικά δεδομένα που την υποστηρίζουν, έχει αποτελέσει τη βάση για τους οραματισμούς της φαρμακολογίας, ως προς τις μελλοντικές της εφαρμογές. Συγκεκριμένα και μετά την ολοκλήρωση του προγράμματος του ανθρώπινου γονιδιώματος, η επιστήμη υπόσχεται ότι στο εγγύς μέλλον θα επιτύχουμε το "Εξατομικευμένο Φάρμακο", δηλαδή φάρμακο που θα κατασκευάζεται προσωπικά για κάθε ασθενή, με βάση τη γενετική του σύσταση.

Θα πρέπει όμως να τονίσουμε ότι η τελική έκφραση των χαρακτηριστικών μας (φαινότυπος) δεν είναι απλά προϊόν της γενετικής μας σύστασης (γονότυπος), αλλά προκύπτει ως αποτέλεσμα αλληλεπίδρασης του γονότυπου με το περιβάλλον. Αυτό που η συμβατική επιστήμη, με το μηχανιστικό τρόπο που συνηθίζει να εξετάζει τα πράγματα, δεν έχει ακόμη κατανοήσει και αξιολογήσει επαρκώς, παρά το γεγονός ότι ολοένα αυξάνονται οι επιστημονικές φωνές προς αυτήν την κατεύθυνση, είναι ότι στον όρο "περιβάλλον" συμπεριλαμβάνεται και το "εσωτερικό περιβάλλον". Αυτό σημαίνει, ότι ο εγκέφαλός μας αλληλεπιδρά συνεχώς με το σώμα μας, κάνοντας πράγματα να συμβαίνουν, στο υλικό-σωματικό επίπεδο. Αυτή είναι και η ρίζα του φαινομένου placebo, που αποδεικνύει πως αν κάποιος πιστεύει ότι θα γίνει καλά, ο οργανισμός του βρίσκει τους κατάλληλους επιδιορθωτικούς μηχανισμούς και το κάνει πράξη.

Έτσι λοιπόν, αν δεχτούμε ότι πολλές ασθένειες (αν όχι όλες) έχουν ψυχολογικό υπόβαθρο, πιθανότατα η απάντηση στο ερώτημά σου να έγκειται εκεί, πέραν των δεδομένων γενετικών διαφορών. Μπορεί σε δύο ασθενείς που έχουν την ίδια φαινομενικά ασθένεια, δηλαδή εμφανίζουν τα ίδια συμπτώματα, να μην υπόκειται η ίδια ψυχολογική αιτία ή τουλάχιστον όχι η ίδια ακριβώς. Σε τέτοια περίπτωση, θα μπορούσε το ίδιο ομοιοπαθητικό φάρμακο να βοηθά τον ένα (αν δεχτούμε ότι κάτι τέτοιο συμβαίνει) και όχι τον άλλον.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Niyia

Διάσημο μέλος

Η Niyia αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Χορευτής. Έχει γράψει 2,858 μηνύματα.
GC, θενκς για το ενδιαφέρον σου.

Να ρωτήσω όμως ενημερωτικώς κ μόνο, οι παρενέργειες των χημικών φαρμάκων δεν είναι τελείως ασύγκριτες με αυτές των ομοιοπαθητικών? Ουσιαστικά δλδ τα ομοιοπαθητικά δεν έχουν καμία αρνητική επίδραση στον οργανισμό σε αντίθεση με τα παραδοσιακά (χημικά) φάρμακα, έτσι δεν είναι ή είμαι λάθος?
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Great Chaos

Περιβόητο μέλος

Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
Με τον ίδιο μηχανισμό που προκαλούνται διαφορετικές ανεπιθύμητες ενέργειες σε διαφορετικούς οργανισμούς, με χορήγηση του ίδιου φαρμάκου, μπορούν να εξηγηθούν και οι διαφορετικές επιθυμητές ενέργειες αντιστοίχως.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Niyia

Διάσημο μέλος

Η Niyia αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Χορευτής. Έχει γράψει 2,858 μηνύματα.
Ωστόσο, στην ομοιοπαθητική το σκεύασμα που θα δοθεί σε ασθενείς με την ίδια πάθηση διαφέρει από άτομο σε άτομο, καθώς λαμβάνονται υπόψη τα διαφορετικά ψυχοσωματικά συμπτώματα που έχει ο κάθε ασθενής (γιαυτό λένε πως η Ομοιοπαθητική είναι μια μέθοδος που δρα εξατομικευτικά κ όχι μαζικά).

Αν όμως κ πάλι το αποτέλεσμα της θεραπείας δεν είναι το αναμενόμενο, τι συμβαίνει τότε? Δόθηκε λάθος αγωγή?
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Isiliel

Επιφανές μέλος

Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 51 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
Σας παραθέτω ένα άρθρο που απαντά σε πολλά από τα ερωτήματα που τέθηκαν σε αυτό το τόπικ:

Απόσπασμα από: The Consumer's Guide to Homeopathy, Dana Ullman, Tarcher/Putnam, 1996. Μετάφραση: Αντώνης Παΐζης, ιατρός.

Οι περισσότεροι άνθρωποι με κάποια εμπειρία στην ομοιοπαθητική, δεν έχουν αμφιβολία ότι τα φάρμακα "δουλεύουν", αν και αναπόφευκτα θα έχουν κάποιους συγγενείς, φίλους, γείτονες και γιατρούς που θα το βλέπουν με δυσπιστία. Ένας τρόπος για να αντιμετωπίσουμε αυτό το σκεπτικισμό είναι να γνωρίσουμε τις έρευνες που έχουν γίνει πάνω στην αποτελεσματικότητα των ομοιοπαθητικών φαρμάκων. Στην πραγματικότητα, υπάρχουν πολύ περισσότερες εργαστηριακές και κλινικές έρευνες πάνω στην ομοιοπαθητική ιατρική, απ' ότι ο περισσότερος κόσμος μπορεί να αντιληφθεί. Λέγοντας αυτά, θα πρέπει επίσης να αναγνωρίσουμε την ανάγκη για περισσότερες έρευνες, όχι απλά για να απαντήσουμε στις ερωτήσεις των σκεπτικιστών, αλλά για να βοηθηθούν οι ομοιοπαθητικοί να βελτιώσουν τη χρήση αυτών των ισχυρών φυσικών φαρμάκων.

Κάποιοι σκεπτικιστές επιμένουν ότι η έρευνα στην ομοιοπαθητική είναι υποχρεωτική, καθότι η χρήση των εξαιρετικά μικρών δόσεων δεν σημαίνει τίποτα και καθότι δεν υπάρχει κάποιος γνωστός μηχανισμός δράσης αυτών των φαρμάκων. Ενώ είναι αλήθεια ότι οι ομοιοπαθητικοί, προς το παρόν, δεν γνωρίζουν ακριβώς πως οι ομοιοπαθητικές μικροδόσεις "δουλεύουν", υπάρχουν κάποιες θεωρίες που έχουν επιβληθεί, σχετικά με τον μηχανισμό δράσης τους. Ακόμα πιο σημαντικό είναι όμως το γεγονός της απόδειξης ότι "δουλεύουν". Και, ενώ οι ομοιοπαθητικοί μπορεί να μην καταλαβαίνουν πως τα φάρμακά τους αποδίδουν, σκεφτείτε ότι κορυφαίοι σύγχρονοι φαρμακοποιοί εύκολα παραδέχονται, ότι υπάρχουν πολλά φάρμακα σήμερα, που συνταγογραφούνται συχνά, συμπεριλαμβάνομένης και της ασπιρίνης και κάποιων συγκεκριμένων αντιβιοτικών, των οποίων ο μηχανισμός δράσης παραμένει άγνωστος. Παρ'όλο όμως αυτό το κενό γνώσης, οι γιατροί δεν έχουν σταματήσει να τα συνταγογραφούν.

Πολλοί συμβατικοί γιατροί εκφράζουν αμφιβολίες για την αποτελεσματικότητα της ομοιοπαθητικής, δηλώνοντας ότι "θα την πιστέψουν όταν τη δουν". Ίσως είναι πιο κατάλληλο γι' αυτούς να παραδεχτούν ότι "θα τη δουν όταν την πιστέψουν". Αυτό δεν πρέπει να ληφθεί τόσο σαν κριτική για τους συμβατικούς γιατρούς, αλλά κυρίως για την συμβατική ιατρική σκέψη. Το βιοϊατρικό μοντέλο έχει περιορίσει τον τρόπο αντίληψης, τη σκέψη και την πρακτική της ιατρικής, στην θεραπεία ειδικών νόσων με υποτιθέμενα ειδικά - αντισυμπτωματικά φάρμακα και θεραπευτικούς χειρισμούς. Μια συνολική άποψη της συγκεκριμένης προσέγγισης της ιατρικής είναι η υπόθεση ότι όσο μεγαλύτερη είναι η δόση ενός φαρμάκου, τόσο πιό ισχυρό το αποτέλεσμα. Και ενώ αυτό μπορεί επιφανειακά να φαίνεται σωστό, εντούτις καλά ενημερωμένοι γιατροί και φαρμακοποιοί γνωρίζουν ότι δεν είναι αλήθεια. Υπάρχει μια αναγνωρισμένη αρχή στη φαρμακολογία που λέγεται "διφασική ανταπόκριση των φαρμάκων". Αντί λοιπόν σε ένα φάρμακο, απλά να αυξάνεται η αποτελεσματικότητα του όσο αυξάνεται η δόση του, οι έρευνες δείχνουν συνεχώς ότι υπερβολικά μικρές δόσεις μιας ουσίας έχουν το αντίθετο αποτέλεσμα των μεγάλων δόσεων.

Οι δύο φάσεις της δράσης ενός φαρμάκου (εξ ού και το όνομα "διφασική") εξαρτώνται από τη δόση. Για παράδειγμα, είναι ευρέως γνωστό, ότι φυσιολογικές ιατρικές δόσεις ατροπίνης μπλοκάρουν τα παρασυμπαθητικά νεύρα, προκαλώντας ξηρότητα στους βλεννογόνους, ενώ υπερβολικά μικρές δόσεις ατροπίνης προκαλούν αύξηση των εκκρίσεων στους βλεννογόνους.

Αυτή η φαρμακολογική αρχή, ανακαλύφθηκε το 1870 ταυτόγχρονα από δύο διαφορετικούς ερευνήτες, τον Hugo Schulz, ένα συμβατικό επιστήμονα και τον Rudolf Arndt, ψυχίατρο και ομοιοπαθητικό. Αρχικά ονομαζόμενος ως ο νόμος των Arndt - Schulz, αυτή η αρχή παραμένει ακόμα ευρέως αναγνωρισμένη, όπως μαρτυρεί το γεγονός ότι περιγράφεται στα ιατρικά λεξικά με τον ορισμό "νόμος".

Πιο ειδικά, αυτοί οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι ασθενή ερεθίσματα επιταχύνουν την φυσιολογική δραστηριότητα, μέτρια ερεθίσματα την αναστέλουν και ισχυρά ερεθίσματα την παύουν. Για παράδειγμα, πολύ ασθενείς συγκεντρώσεις ιωδίου, βρωμίου, χλωριούχου υδραργύρου και αρσενικού οξέος θα ενισχύσουν την ανάπτυξη της μαγιάς (μύκητα), μέτριες δόσεις αυτών των στοιχείων θα την αναστείλουν και μεγάλες δόσεις θα σκοτώσουν τον μύκητα.

Το 1920, συμβατικοί επιστήμονες που εξέτασαν και επιβεβαίωσαν αυτήν τη διφασική ανταπόκριση, ονόμασαν το φαινόμενο "Ορμεσις" (Ηormesis) και έκτοτε δεκάδες μελέτες, σε διάφορα θέματα, δημοσιεύτηκαν, για να επιβεβαιώσουν αυτήν τη βιολογική αρχή.

Τις τελευταίες δύο δεκαετίες παρατηρήθηκε μια αναβίωση του ενδιαφέροντος γι'αυτόν τον φαρμακολογικό νόμο και τώρα εκατοντάδες μελέτες σε πολυάριθμους ερευνητικούς τομείς τον έχουν επιβεβαιώσει. Εξ'αιτίας του γεγονότος ότι αυτές οι μελέτες έχουν πραγματοποιηθεί από επιστήμονες συμβατικούς και οι οποίοι δεν είχαν καμμία σχέση με την ομοιοπαθητική, δεν έχουν ελέγξει ή ούτε καν ακόμα είχαν σκεφτεί να ελέγξουν τις υπεραραιωμένες διαλύσεις που χρησιμοποιούνται στην ομοιοπαθητική. Ομως, οι έρευνές τους με τέτοιες μικρές δόσεις, δείχνουν συνεχώς τόσο σημαντικά αποτελέσματα ώστε και οι ίδιοι οι ερευνητές εκφράζουν σύγχυση και έκπληξη.

Η αναφορά στην έρευνα με βάση το νόμο των Arndt - Schulz και το φαινόμενο Hormesis είναι σημαντικά για την αξιολόγηση της ομοιοπαθητικής έρευνας, καθότι επιδεικνύει την σπουδαιότητα της διφασικής ανταπόκρισης και της επίδρασης των ελαχίστων δόσεων, συμβάντα που βρίσκονται στην "καρδιά" της ομοιοπαθητικής θεραπευτικής. Αυτή η έρευνα, αν και είναι εύκολα προσιτή σε φυσικούς και επιστήμονες, εντούτις συχνά αγνοείται ή δεν κατανοείται.

[Ακολουθεί εκτενείς αναφορά σε ποικίλες εργαστηριακές και κλινικές έρευνες γύρω από τα ομοιοπαθητικά φάρμακα]


Επίλογος

Παρά τις σύγχρονες ισχυρές αποδείξεις ότι τα ομοιοπαθητικά φάρμακα προάγουν την βιολογική δραστηριότητα και επιδρούν σε κλινικό επίπεδο, υπάρχει ακόμα έντονη αντίσταση. Πρόσφατα, το Lancet, δημοσιεύσε μια έρευνα που αφορούσε την ομοιοπαθητική αντιμετώπιση του άσθματος.xlii Στην ανακοίνωση σχετικά με την έρευνα, αποφάνθηκαν ότι αν και τα ομοιοπαθητικά φάρμακα μπορεί να παρέχουν κάποιο όφελος στους πάσχοντες από άσθμα, εντούτις τα συμβατικά φάρμακα προσφέρουν περισσότερο όφελος.

Αυτό συνιστούσε μια παράξενη δήλωση για δύο λόγους. Πρώτα απ' όλα, η μελέτη δεν σύγκρινε ομοιοπαθητικά με συμβατικά φάρμακα, αλλά μόνο ομοιοπαθητικά με πλασέμπο. Δεύτερον, το Lancet αρνήθηκε να αναγνωρίσει ανοικτά ότι τα ομοιοπαθητικά φάρμακα ούτως ή άλλως μπορεί και να "δουλεύουν".

Δεν μπορούμε παρά να εκπλαγούμε, εάν ένας άνθρωπος πετούσε και η επιστήμη αποδείκνυε ότι πέταξε, από το γεγονός ότι κάποιοι εκδότες ιατρικών περιοδικών θα επισήμαιναν-" Αλλά δεν πετάει τοσό ψηλά ή τόσο γρήγορα όσο ένα αεριωθούμενο!"
[...]
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

Top