Ημέρες ραδιοφώνου...

Nά είσαι γλυκός,ευγενικός καί απρόβλεπτος...χάρισέ τους μιά
ιστορία...


Κυκλωμένοι από βότανα archichlamidae καί terebinthales,
ο Χρήστος,η Εμμανουέλα,η Χριστίνα,η Χρυσούλα,η Δέσποινα, η Μαρία,
ανταποδίδουν τίς φιλοφρονήσεις τής πελατείας,ανάμεσα σέ καφέδες,αλκοόλ
καί χυμούς.
Εμένα μού θυμίζουν μαέστρους σέ παρείστικες κομπανίες..οι
συνδετικοί κρίκοι ανάμεσα σέ εκατοντάδες μικρές ανομοιογενείς,ενναλασ-
σόμενες περιστασιακές κοινωνίες...Εμπρηστές καί πυροσβέστες....
Στόχοι κάθε μοναχικού σφετεριστή αυτής τής λεγόμενης
“επαγγελματικής οικειότητας”...

-Mιά “μαύρη”...
-...Δέν υπάρχει..
-Καλά,θά αρκεστώ σέ μιά ξανθιά...

Δέν είναι τό χρώμα καί η γεύση τής μπύρας...Είναι τό χρώμα καί η
γεύση τής στιγμής που σέ βρίσκει ανυποψίαστο,μέ τίς άμυνες χαλαρωμένες,
τίς δυνάμεις καταστολής αμέτοχες,καί τή διαδήλωση κακοπληρωμένων
συναισθημάτων νά σηκώνει τά λάβαρα...
“απόψε,τώρα,επιτρέπεται η είσοδος”...

Καί συλλαμβάνεις τό βλέμμα νά κολυμπάει γυμνό καί αδιάντροπο σέ
άγνωστα μάτια,καί όλες αυτές τίς παράξενες ουσίες τής ψυχής νά
ξεχειλίζουν σέ γραπτά,μουσικές,όνειρα...
Η μουσική τρυπώνει παντού...αγγελιοφόρος καί σχολιαστής,δρομέας μακρυνών αποστάσεων,ακοντιστής,εμποδιστής καί Ελλανοδίκης....Σ'όλες τίς γλώσσες,τά μουσικά σχήματα,τούς ρυθμούς...κάνει τίς σκέψεις τραγούδια καί τίς αφήνει νά αιωρούνται ελεύθερες ,νά σμίγουν,νά ερωτεύονται, νά υιοθετούν καί νά αναπαράγονται.
Μπορεί νά είναι καί αστείο η καί ομολογία ακόμη μιά ομολογία απέναντι σ'ένα θολό καθρέπτη που επιστρέφει όλους αυτούς τούς παράξενους καί αδέξιους έρωτες,τίς στιγμές που ξορκίζουμε τή νύχτα καί παλεύουμε μέ τά δαιμόνια τής σύνεσης.
Καί είναι η Πίστη που μάς φυγαδεύει , που καταλαγιάζει τό
φόβο απέναντι στό άγνωστο,καί μας αφήνει νά τολμάμε ,νά νιώθουμε καί νά
γνέφουμε Kι ολη αυτή η χημεία τής στιγμής ανακατεύει τά πιό ετερόκλητα υλικά γιά νά μας δώσει κάτι πρωτόγνωρο καί συναρπαστικό,
νά μας βάλει στά χείλη λόγια που δέν έχουμε ξαναπεί , νά μας μπλέξει σέ
σενάρια που κανένα παρασκήνιο δέν μπορεί νά προβλέψει,καί νά χαράξει γύρω μας τά σκηνικά μιάς υγρής,γλυκειάς όσο καί αβέβαιης απαντοχής.
Τότε είναι που ξεθάβουμε τους θησαυρούς που μέ τόση ευλάβεια κρατάμε φυλαγμένους στά πιό απίθανα νησιά τής ψυχής.Τότε είναι
που περισσεύουν τά λόγια και παραγράφονται οι πιθανότητες.
Τότε είναι που ελευθερώνονται τά παράπονα καί αναδύονται γυμνά χωρίς ντροπή,χωρίς φόβο, τότε είναι που ο νούς φτιάχνει καινούρια ονόματα γιά νά περιγράψει έννοιες πρωτόπλαστες καί ιδιωτικές , πλέκει όρκους καί προσωπικές συνομωσίες γιά δύο.

I never talk to strangers...anyway...Ετσι κι αλλιώς δέ μιλάω μέ ξένους...
Λίγο πιό δύσκολα...λίγο πιό προσωπικά...βγάζοντας τό πρώτο πέπλο......ακολουθώντας τά βήματα τής καρδιάς...εκτίθεμαι...γίνομαι "ΑΛΛΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ"...ο άνθρωπος τών βάλτων...στό βυθό τής λίμνης..
χειροκροτώντας συναυλίες αμφιβίων...ατενίζοντας ουρανούς από νούφαρα...
Ποιητής εκ τών ενόντων καί καλλιτέχνης εξ'ανάγκης...Αμορφη μάζα, εύπλαστη...
λίπασμα σέ κήπους μυστικούς...τραγουδισμένους σέ σοκκάκια ανύπαρκτα
οδυνηρής φαντασίας...
...Δέσμιος τής υπερβολής,θιασώτης τού άμεσου καί τού αυθόρμητου,
Γλυκέ εισβολέα,νικητή τής αμηχανίας μου καί δήμιε τής ανίας μου,
μέσα από φλόγες καί λυγμούς,σιωπηλά σού παραδίνομαι...
Οχι άλλες συμβατικές καί ορθολογιστικές θεωρήσεις τών πραγμάτων..!
Εχουμε καθήκον νά ακολουθούμε τά μυστικά μονοπάτια τής ψυχής...νά πιστεύουμε στούς αχαλίνωτους κώδικες τής καρδιάς...

Ευαισθησία δέν σημαίνει μαλθακότητα καί υποταγή..
Ευαισθησία δέν είναι μιζέρια καί καταδίκη...Ευαισθησία είναι νά μπορείς νά φυγαδεύεις τήν αγάπη σου μέσα σ'αυτό τό χαμό...είναι νά φτάνεις στό βάθος,στήν ουσία,νά καταφέρνεις νά μένεις αναλλοίωτος νά είσαι αληθινός,νά χαίρεσαι καί νά λυπάσαι...

"...first I want a kiss and then I want it all......",
Ποτέ δέν ξέρεις πόσο αργά,ποτέ δέν ξέρεις πόσο νωρίς...
έτσι απλά ξεφτάει η φουντώνει μόνο του...κάποια νύχτα χωρίς υπνο..
Θαλασσογραφίες...υποσχέσεις γιά ταξίδια...μνήμες αρμύρας καί ιδρώτα...
μυστικά ναυάγια μέ τόν αγαπημένο σέ άγνωστα νερά ,ένα σωρό πιρόγες καί
κανώ..παιγνίδια στά κύματα τού νού,σκέψεις μισοπνιγμένες καί λόγια μισοειπωμένα...πάντα τά καλύτερα μάς έρχονται κατόπιν εορτής...μαζί μέ τίς σκούπες καί τά φαράσια...φαρασαισμοί καί σκουποξυλομαχίες...
Γελωτοποιοί καί κλόουν,νά διασκεδάζουμε μασκοφορεμένους μέ τίς αδέξιες κινήσεις μας,τά παθήματα μας,αγαναχτώντας μέ τίς συγκυρίες,αναθεματίζοντας τήν τύχη,
καί υποκύπτοντας στή σειρά προτεραιότητας ως νομοταγείς πολίτες..

«Μή βγάζεις τά γιαλιά σου»Αν μπορέσουν νά δούν πίσω από αυτά,
χάρισέ τους ένα καθρέπτη...”

Η ατμόσφαιρα υγρή καί μουσκεμένη,ενεργεί καταλυτικά.Η φύση
γύρω ηλεκτρισμένη περιμένει τό εναρκτήριο λάκτισμα,τήν ώθηση που
θά θέσει σέ τροχιά καί τή σημερινή ιστορία.
Ηδη έχει αρχίσει νά διαμορφώνεται αυτό τό ακαθόριστο σχήμα που
έχουν οι χειμωνιάτικες νύχτες.Τό σκοτάδι έχει πέσει εδώ καί ώρες,αλλά
μόλις τώρα αρχίζουν νά κινούνται οι διαδικασίες που κάνουν τό κάθε
ξενύχτι νά μοιάζει διαφορετικό...Ορίζονται οι συμπαίχτες...οι όροι τού
παιχνιδιού,οι παρόντες καί ο απόντες...
Aνασύρονται εκκρεμείς υποθέσεις από τά πεδία τής μνήμης...
Αναζητούνται δικαιολογίες καί στοιχειοθετούνται απολογίες...
Ακροβασίες πάνω στά νήματα.Τά νήματα που συνδέουν τό ένα
μουσικό κομμάτι μέ τό άλλο.Ενα κουβάρι από νοητές γραμμές επικοι-
νωνίας,μυστικά αγγίγματα τηλεπάθειας καί μονοπάτια σκέψης που
έμειναν απάτητα γιά χρόνια...
Η αλληλουχία τών συναισθημάτων φωτίζει σχήματα απροσδιόριστα
στό σκοτάδι...Σέ μιά γωνιά τού μπάρ εκείνος ο τύπος σκαλίζει στά παγάκια τή μορφή τής αγαπημένης του...Σέ λίγο θά λειώσει στό αλκοόλ,αργότερα θά κυλάει στό αίμα του καί θά τόν συντροφεύει στίς βραδινές του υπερβολές..

- Τί σκέφτεσαι ;
- Θέλεις στʼαλήθεια νά σού πώ ;
-Φοβάμαι λίγο...

Μήπως τελικά ελπίζεις νά σέ ξεχάσω; Νά πάρω έτσι από τίς πλάτες σου
τό βάρος τής σκέψης μου;Μήπως ελπίζεις νά σέ ξεχάσουν όλοι;
Νά καταθέσεις έτσι τίς αλλόφερτες ελπίδες στεφάνι στό βωμό τού χτές...Νʼαπαλλαγείς,νά ελαφρύνεις...Νά μείνεις γυμνή κι αιθέρια,έτοιμη γιά την ιεροτελεστία τής εξιλέωσης...Νά βυθιστείς στό βάλτο όπως ο Αχιλλέας
στή φωτιά καί νά βγείς άτρωτη κι ανέγγιχτη...ξαναγεννημένη...
Ο απέναντι τοίχος έγινε οθόνη,κι εκεί σέ βλέπω νά κυματίζεις ακολου-
θώντας μιά διαδικασία παλλιροιακή,παρασυρμένη από τήν έλξη τής Σελήνης,καί νʼαφήνεσαι στό μουσικό χάδι τής νύχτας...

Iʼll meet you on the islands Θά σέ συναντήσω στά νησιά
that rise from the sea of sighs που ξεπροβάλλουν απο τή
θάλασσα τών στεναγμών
Θά σέ συναντήσω σέ νησιά
Iʼll meet you on the islands από κοραλλένια δάκρυα καί
of coral tears and crystal cries κρυστάλλινες μικρές κραυγές...
While your glance is loping round Κι όπως καλπάζει τό βλέμμα σου
chasing butterflies ολόγυρα κυνηγώντας πεταλούδες
the Crimson rose of passion τό πάθος, βαθυκόκκινο
τριαντάφυλλο
βλασταίνει μέσʼτά μάτια σου
is growing in your eyes
Crimson the rays that shine βαθυκόκκινες οι αχτίδες που
on your matted hair λάμπουν στά μπερδεμένα σου
bring up a furtive smile μαλλιά
you could never help ανασύρουν ενα φευγαλέο χαμό-
γελο που δέν μπορείς
νʼαποφύγεις
and when the night comes κι όταν έρχεται η νύχτα
and gives the sun a rest νά ξεκουράσει τόν ήλιο
gentle darkness is your only dress τό ευγενικό σκοτάδι
Freedom will get you soon είναι τό μοναδικό σου φόρεμα
just croon the magic tune... Η ελευθερία είναι κοντά
αρκεί νά βρείς τό μαγικό σκοπό



Τό άγγιγμα τής μουσικής...
νότες που στροβιλίζονται σʼένα ρυθμό που σέ καθηλώνει...
χιλιάδες ηλεκτρικές εκκενώσεις λαξεύουν τή σπηλιά τού μυαλού σου...
Ο απόηχος ενός στοιχειωμένου σούρουπου...κάποια μυστηριακή αμμουδιά...
Ατμόσφαιρα που αναπαύει τίς απελπισμένες κραυγές
αυτών που βρίσκονται “on the other side”...ξεχειλίζει μιά ερωτική αγωνία...η αμφιβολία στό πρόσωπο τού συντρόφου...η δοκιμασία τής εκλογής...νικήσαμε με τήν ψυχή στά δόντια...
Μέσα από τή γοητεία τής προχειρότητας ξεπροβάλλει
μιά κουτσουρεμένη ψυχεδέλεια...κι ο σχεδιασμένος χωρισμός
έγινε γιορταστική λιτανεία... -γεννήθηκε η αναβολή!..
Μιά παραμελημένη φαντασία μάς περιμένει νʼαπογειωθούμε...
Η απαλή ομίχλη τού απροσδόκητου κάνει πια τήν τελική απόπειρα μέσα
από μιά πυρακτωμένη παράκληση...
αναμονή τής κραυγής που θά παραλύσει κάθε αντίσταση...”Letʼs Ride!”

Σκέψη...λαβύρινθοι τών συλλογισμών,στό άπειρο σκοτάδι τού μυστικού
Σύμπαντος...Στούς υπόγειους διαδρόμους τής αχαλίνωτης φαντασίας,δισε-
κατομύρια στοές,μονοπάτια,διακλαδώσεις...!
Από κάθε εκατομυριοστόύλης,αναβλύζει τό παχύρευστο υγρό τής αντι-
φατικής γνώσης...
-Μʼενοχλεί που καταλαβαίνεις τί σκέφτομαι...μέ κάνει καί αισθάνομαι
άβολα...
Ηρέμησε,μήν ανησυχείς,απλά λαδώνω τήν πανοπλία σου γιά νά μπορείς
νά κινείσαι πιό άνετα...Δέν είμαι εγώ ο σιδεράς που σέ δένει καί σέ λύνει...
Αλλωστε μού φτάνει η χαραμάδα τού προσωπείου γιά νά περάσω...

“in front of a presence,so many plays to play...”
Ολες οι νύχτες δέν είναι ίδιες...Αλλες ειναι υγρές όπως τά μαύρα μάτια
καί άλλες στεγνές καί λογοτεχνικές,κλέβοντας διαλόγους καί στιγμιότυπα μέ μιά “δημοσιογραφική αδιακρισία”...
Ετσι, γιά παράδειγμα,μαθαίνεις γιά τίς νυχτερινές βόλτες τού μικρού
Γιάννη στόν κήπο-υπνοβατική αδεία-καί γιά τά λόγια που ξεφεύγουν από
τόν ύπνο,δραπετεύοντας από αυτά τά γλυκά όνειρα που βλέπουν τά κορίτσια...
Α! κι οι εφιάλτες...όχι τίποτα τρομερό καί φρικτό...απαλοί φόβοι μόνο και μικρές συναισθηματικές “δυσαναλογίες”... Τά αστεία τού επόμενου πρωινού γιά τούς τυχερούς που βρέθηκαν μπροστά στήν ομολογία...
Ομως ο νούς έχει δυνατά φίλτρα! Αφήνει νά βγαίνουν μόνο τά ανώδυνα. Κι ο ύπνος είναι μεγάλος απατεώνας! Δέν ξεγελιέται τόσο εύκολα... Ο ύπνος ξέρει...Κι αυτός που ξέρει ποτέ δέν είναι τόσο αφελής...Ολα τά πραγματικά απόρρητα φυλλάσονται στήν σιωπηλή πλευρά...
Η συνομωσία τής σιωπής...Αγνωστοι κανόνες μάς όρισαν φύλακες τού
αιώνιου μυστικού...Δέν πρέπει νά μάς ξεφύγει ούτε λέξη...Στήν κρυφή κοιλάδα,μοναχοί καί σιωπηλοί σάν δέντρα...Δέν πρέπει νά μάς ξεφύγει
ουτε λέξη...Μιά λέξη καί όλα γκρεμίζονται...
Νοιώθω τό άγγιγμα τού κροταλία πολύ κοντά μου,καί προσπαθώ νά
θυμάμαι οτι όλα τά φιδάκια είναι εξημερώσιμα...
Νύχτες διαίτης,ή λαίμαργες νύχτες,ρυθμίζουμε τήν όρεξη μας αναλόγως...
Κι εγώ επίορκος βασανιστής,μπουκαδόρος καί λωποδύτης...κλέβω στιγμές,εκφράσεις,αδέσποτα βλέμματα...καί συνεχίζω τήν ιστορία μου,
ψάχνοντας κοινά σημεία στή βουβαμάρα...Πολύ σύντομα θά γίνω καί προ-
δότης,έτσι γιά νά παραπλανήσω τόν έρωτα...
Χρησιμοποιώ τά επίκτητα γιά νά αναιρέσω τά έμφυτα...

βlue and brown,todayʼs banner!
Foreign tongue for unknown Realms...

Τά ρούχα ορίζουν τήν καθημερινή μας επικράτεια.Κάθε μέρα γεννιέται
κι ένα βασίλειο.Κάθε μέρα συντάσσεται καί ένας καταστατικός χάρτης που
περιγράφει τά δικαιώματα καί οριοθετεί τό ζωτικό μας χώρο.
Ανάλογα μέ τή διάθεση καί τά συναισθήματα που έχουμε πρόχειρα.
Ορίζεται η γλώσσα,τό αλφάβητο...οι λέξεις που επιτρέπονται καί οι
συνεναίσεις που αναλίσκονται στό όνομα τής ομαλής διαδοχής.
Ετσι περνάνε οι ώρες καί αλλάζουν οι συσχετισμοί...
Η απουσία γίνεται ανακούφιση γιά λίγο...οι άστοχες παρουσίες
ξεκουράζουν τά μάτια κι ελαφρώνουν τό βλέμμα...

«Παρατήρησε τά δάκτυλά τους καθώς χαράζουν τό χώρο...
Καυτά αποτυπώματα,χειρονομίες καί καμώματα...»
Ας μπορούσε η δεύτερη φορά νά είναι τό ίδιο μαγική...
Ας μπορούσε η γνώση νά κλείσει γιά άλλη μιά φορά τά μάτια...
Αφησε τήν αφέλεια νά φυγαδεύσει μιά ελπίδα,άφησε τήν ελπίδα νά
ψιθυρίσει μιά υπόσχεση,καί μετά άφησέ τη νά φύγει...
Ενα τραγούδι,μιά παραχώρηση...Ετσι εκτίω τή ποινή μου!Ετσι ξεγελάω τη μοναξιά!Μέ ασπίδα τήν ανταπόδωση,δέν μένουν χρέη καί υπόλοιπα,μόνο η στιγμή καί η απόδειξη.Μιά προμελετημένη αναχώρηση...
Μικρή συνωμοσία!Μάς βλέπουν,μάς ακούνε...Τό νά φυλάγεσαι χωρίς
αιτία σημαίνει οτι μέ βάζεις νά ψάχνω.Μού ορίζεις μιά αναβολή καί ένα
αίνιγμα χωρίς νά είμαι σίγουρος οτι θέλεις νά βρώ τή λύση...
Ισορροπία καί ακροβασίες ανάμεσα στήν οικειότητα κάι τόν ερωτισμό.
Αναπαύομαι στίς ευεργεσίες τής όρασης,καταγράφω κινήσεις καί αντιδράσεις,αφήνομαι στό θράσος τής παρατήρησης,προσέχω νά μήν υπερβώ τά όρια της ενόχλησης,καί περιμένω!

Κεντώ τίς νύχτες...Λόγια επιμελημένα καί περίτεχνα,
γιά τό κυνήγι τής αλεπούς!
Μέ λέξεις δυσεύρετες πλέκω φράσεις δύσλυτες κι έτσι πισθάγκωνα
δένω τά πάθη...
Φράσεις μέ ανώτατη παιδεία,εκπαιδευμένα λαγωνικά λιγνά καί όμορφα
καί ευέλικτα...
Καί η αύρα τής σιωπής χαιδεύει αδιάντροπα τό ξίφος τού Αλέξανδρου,
μέ γελάκια γόρδια,περιπαιχτικά,μέ τή συγκατάβαση τού μπάτσου στόν
υπόδικο καί τού κλητήρα τό σέβας,καί τού ύπνου τή στερνή κατάφαση...
Φθοροποιά,απατηλά καί ύπουλα ξεγελάσματα τής αυπνίας!

Τρέφομαι μέ τά δάκρυα I live on tears
που κυλάνε από τά μάτια rolling from the eyes
μιάς αποχαιρετιστήριας νύχτας of a farewell night
μίας καί μοναδικής... the one and only...
Οταν αμείλικτοι κώδικες when playful codes
ξεδιπλώνουν ερωτικά μονοπάτια unfold erotic paths
πάνω στό ζεστό κορμί κάποιου ξένου... on a warm strangerʼs body

Είμαι ο Ξένος... I am the stranger
Μού χρωστάς μόνο and you owe me
τά πρωινά σου δάκρυα... just the tears of the morning
Είμαι “ευκαιρία”... I am a bargain
Σού δίνω έναν έρωτα ακριβό I love you dearly
καί τήν ελευθερία σου άθικτη... you get your freedom back
so cheaply
Ανταλλάσσω
κάθε μέρα ταξιδιού I trade every travelling day
γιά μιά παθιασμένη γυμνή προσευχή for a naked passioned pray
σʼένα κοριτσίστικο γλυκό κήπο in a little girlʼs sweet garden
βαθειά μέσα στόν γυναικείο παράδεισο... far inside the ladies Eden...

Είμαι ο ξένος... I am the stranger
πάντα τόσο χρήσιμος... always so useful
νά σού δείχνω φωτογραφίες showing pictures
από τό πιθανό σου μέλλον... of your probable future
Ελα τώρα μωρό μου... Come on now baby
ξέχνα τό σίγουρο παρελθόν, forget your certain
past
Ελα βάλε τά δυνατά σου... Come on and do your
best
Ελα,η νύχτα περνάει γρήγορα... Come on the night runs
fast

Κρυφό χαμόγελο πληρότητας καθρεπτίζεται μυστικά στόν ορίζοντα.
Χωρίς αντίπαλο,χωρίς αποδέκτη.Αόρατα βλέμματα τό καμαρώνουν,
φανταστικό ακροατήριο...συγκαταβατικό,ευλύγιστο,εύπλαστο καί στή
...σωστή απόσταση..!
Τό πρόσωπό σου γεμάτο κρυψώνες.Χάρτης γιά τό κυνήγι τού θησαυρού...
Κρυφά σκιρτήματα,σημάδια τών καιρών-παιγνίδια τών θεών!
Υπό τήν σκέπη τού «πρώτου τη τάξει»,συμμαχίες μέ τούς κεραυνούς
συνομιλίες μέ τίς καταιγίδες...
Βορά στή βία τής συνάντησης..
στού λόγου τά δαγκώματα...ζωντανεύεις χείμμαρους,ζωγραφίζεις μονοπάτια
στού χρόνου τά ναρκοπέδια...


and here I stand inventing names
for the unknown pretty face
primitive talk just moves and cries
I need perfect allibies..!
The time I spent explaining the night
borns crazy creatures in my mind...
and hereʼs again that strange feeling
kisses falling from the ceiling
kisses in the darkest red
kisses all around my bed...!