Ξυλογλυπτική

«Μη κοιτάς τα μαύρα χέρια , κοίτα τα άσπρα στα κεμέρια»
Παροιμία των παλιών μαστόρων


Η ιστορία της ξυλογλυπτικής αρχίζει από την στιγμή που ο άνθρωπος με ένα αντικείμενο διαμόρφωσε ένα ξύλο που στην συνέχεια θα το χρησιμοποιούσε σαν εργαλείο, την στιγμή εκείνη γεννήθηκε η τέχνη της ξυλογλυπτικής.

Στους προϊστορικούς χρόνους ακόμα ο άνθρωπος πριν μάθει την χρήση των γραμμάτων διαμόρφωσε ξύλινα είδωλα, στους κλασσικούς χρόνους η ξυλογλυπτική συμβαδίζει με την γλυπτική στην πέτρα και το μάρμαρο, περίτεχνα αγάλματα που κοσμούν τα πλοία και τους ναούς έγιναν από πρωτοπόρους μαστόρους της αρχαιότητας.



Στους χριστιανικούς χρόνους στις εκκλησιές κατασκευάζονται τέμπλα, καθίσματα κλπ είδη χρήσιμα στην εκκλησιαστική τελετουργία, η τέχνη αυτή μεταλαμπαδεύεται στην δύση από το Βυζάντιο με τις σταυροφορίες, εκεί η τέχνη επεκτείνεται σε ξυλόγλυπτα αγάλματα της Παναγίας, του Χριστού κλπ.






Μετά την αναγέννηση το ξυλόγλυπτο έπιπλο στυλ Λουικένς , Λουδοβίκου κλπ γνωρίζει δόξα .
Η ξυλογλυπτική σαν τέχνη ποτέ δεν χάθηκε από την Ελλάδα στις ποιο σκοτεινές περιόδους υπήρχαν τεχνίτες που έργα τους που διασώθηκαν θαμπώνουν το βλέμμα μας. Ο απλός βοσκός με τον σουγιά του χάραξε αξιοπρόσεκτα σχέδια στην γκλίτσα του, οι μοναχοί έφτιαξαν εξαίρετα αντικείμενα μικρογλυπτικής. Μετά την απελευθέρωση του 1821 το νεοσύστατο κράτος της Ελλάδος μαθαίνει την ξυλογλυπτική της δύσης . Η τέχνη αυτή επιβιώνει ακόμα και σήμερα στην κοινωνία του κόντρα πλακέ και της κυβιστικής φόρμας.

ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΞΥΛΩΝ
Τα ξύλα χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες :

Α. Τα μαλακά
Β. Τα μέτρια
Γ. Τα σκληρά

Α. Τα μαλακά
Προσφέρονται για ξυλόγλυπτα , τα καλύτερα ξύλα για ξυλογλυπτική από τα μαλακά είναι:
Το αγιούζ, η λεύκα, το κυπαρίσσι, το οκουμέ και κυρίως το ΦΛΑΜΟΥΡΙ.



Β. Τα μέτρια
Τα ξύλα αυτά χρησιμοποιούνται κυρίως για έπειλα και είναι :
Το μαόνι, η αμπούρα, και η λαούρα.



Γ. Τα σκληρά
Τα ξύλα αυτά δεν προσφέρονται όλα για ξυλογλυπτική, αυτά που χρησιμοποιούνται από ξυλογλύπτες και είναι:



Η βελανιδιά (δρυς), η καστανιά, η φτελιά (καραγάτς), η οξιά, το σφεννδάμι, το μέλιο .

Υπάρχουν σκληρά ξύλα όπως το Αγιίξυλο που κόβονται με μηχανήματα που κόβεται το σίδερο, το δε βάρος ενός τέτοιου ξύλου είναι το ίδιο όπως και του σίδερου, που χρησιμοποιείται τώρα το Αγιόξυλο; Το χρησιμοποιούν οι καραβομαραγκοί για να μονώσουν τον άξονα της προπέλας από τις λαμαρίνες του υπόλοιπου πλοίου, προκειμένου να μη έρχονται σε επαφή ο περιστρεφόμενος άξονας της προπέλας με το σιδερένιο μέρος του σκάφους………

ΕΙΔΗ ΞΥΛΩΝ



ΠΛΑΤΑΝΟΣ / ΣΦΕΝΤΑΜΙ : Ξύλο λευκό με πυκνά νερά και συμπαγή μάζα σκαλίζεται δύσκολα.



ΠΥΞΟΣ : Εξαιρετικά πυκνό κιτρινωπό ξύλο, δύσκολο στο σκάλισμα, ιδανικό για λεπτομέρειες, χρησιμοποιείται στην μικροξυλογλυπτική.



ΓΛΥΚΙΑ ΚΑΣΤΑΝΙΑ: Μοιάζει με την Βελανιδια δεν είναι τόσο σκληρό και σκαλίζετασι εύκολα.



DYERA: Κιτρινωπό ξύλο, λεπτή υφή, πυκνά νερά ελαφρύ, σκαλίζεται εύκολα.



ΕΥΚΑΛΥΠΤΟΣ: Ξύλο της Αυστραλίας με πυκνότητα και σκληρότητα, σκαλίζεται εύκολα , μοιάζει με το κόκκινο Μαόνι.



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Σανίδες από σφενδάμι.



ΚΑΡΥΔΙΑ : Οι αποχρώσεις του είναι ποικίλες, σκαλίζεται εύκολα, η πιο καλή ποικιλία είναι αυτή της αμερικάνικής και Ιταλικής καρυδιάς. Στην εργασία δεν πετά σκλέτζες



ΛΙΜΠΟΥΡΝΟΣ : Ανοιχτό χακί μέχρι καστανό το χρώμα του, είναι θάμνος και έχει την τάση να σαπίζει στο κέντρο, ιδανικό για μικρογλυπτική, είναι πολύ σκληρό ξύλο.



ΛΕΙΡΙΟΔΕΝΤΡΟ : Είναι γνωστό σαν αμερικάνικο δέντρο, το ξύλο του έχει μεγάλη ποικιλία χε χρώματα λευκό, κίτρινο, λευκοπράσινο, γκριζοκίτρινο, κλπ έχει νερά σε ίσιες αποστάσεις είναι πολύ σκληρό ξύλο.



ΚΙΤΡΙΝΟ ΠΕΥΚΟ ΤΟΥ ΚΕΜΠΕΚ : Μαλακό κιτρινωπό ξύλο, έχει ιδιαιτερότητα στην ξυλογλυπτική απαιτεί αιχμηρά εργαλεία με μεγάλη κλίση.



ΑΧΛΑΔΙΑ : Το χρώμα του είναι από κίτρινο μέχρι ροζ-καστανό, έχει πυκνά νερά λίγο σκληρό πολύ καλό στην γλυπτική.



ΒΕΛΑΝΙΔΙΑ / ΔΡΥΣ : Υπάρχουν πολλές ποικιλίες γκριζοκάστανο χρώμα σκληρό ξύλο αλλά σκαλίζεται εύκολα, δεν το χρησιμοποιούν για σκάλισμα λεπτομερειών.



ΜΑΟΝΙ : Έχει μεγάλη ποικιλία χρωμάτων σκαλίζεται εύκολα, αλλά λόγω των ιδιομορφιών του σε ρόζους το κάνει δύσκολο και το αποφεύγουν οι ξυλογλύπτες.



ΠΡΙΝΟΣ / ΠΟΥΡΝΑΡΙ : Λευκό ή γκρίζο με λεπτά νερά, σκληρό ξύλο κατάλληλο για γλυπτική, είναι δύσκολη η προετοιμασία του.
[imghttps://lh5.googleusercontent.com/proxy/PfjsWKSVf4xvdofiUWcQVcryO8HVioh0hyPNCrMsnaz9i1t_cYvfgg-Q5fh3vcBZmD0O__keMvsWVs_gk5WVS5JeU3MOXYQ1KQ=s0-d[/img]


ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : ΟΞΥΑ



ΙΤΑΜΟΣ : Το χρώμα του είναι ροζ και όταν ωριμάζει καστανοκόκκινο, το εσωτερικό του είναι λευκόκαι το μέγιστο είναι τα 25 mm, ο φλοιός αφαιρείται στο σκάλισμα . Είναι σκληρό και δύσκολο στο σκάλισμα, το ξύλο του είναι δηλητηριώδες. Χρησιμοποιείται για μεγάλα γλυπτά.



ΦΛΑΜΟΥΡΙΑ / ΦΙΛΥΡΑ : Ωχρό και λευκωπό που σκουραίνει σε ροζ – καστανό, έχει ομοιόμορφη υφή, πυκνά νερά σκαλίζεται εύκολα και είναι ιδανική για σκάλισμα λεπτομερειών, είναι μαλακό ξύλο δεν πετά σκλέτζες, αλλά πιάνει σαράκι. Για τον αρχάριο ξυλογλύπτη είναι το ιδανικό ξύλο.



ΚΑΣΤΑΝΙΑ : Έχει πορώδη αυλάκια και αραιά νεύρα, σκαλίζεταο δύσκολα επειδή πετάει κομμάτια ξύλου, είναι ιδιαίτερα ευάλωτη στο σαράκι.



ΦΤΕΛΙΑ : Είναι σαν την Καστανιά είναι γερό ξύλο σε καφεκόκκινο χρώμα, αλλά στραβώνει εύκολα αν δεν έχει αρκετό όγκο, η φτελιά δεν σαπίζει στο νερό και χρησιμοποιείται για ξυλόγλυπτα που θα τοποθετηθούν σε εξωτερικούς χώρους. Επείσης χρησιμοποιείται σε σκαριά πλοίων, στα ακρόπρωρα, τιμόνι, καρούλια κλπ.



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Το τσιμπούκι της γκλίτσας είναι μια δύσκολη εργασία (εγώ πάντως δύο φορές που το επιχείρησα... απέτυχα).


ΟΞΙΑ : Είναι σκληρό ξύλο με συμπαγή μάζα χωρίς πολλά νεύρα, είναι ξύλο βολικό στον ξυλογλύπτη δεν πετά σκλέτζες, αλλά δεν αντέχει σε καιρικές συνθήκες εξωτερικού χώρου, χρησιμοποιείτια μόνο φουρνισμένη διότι πιάνει σαράκι.



ΜΕΛΙΟ : μοιάζει με το σφενδάμι στο χρώμα και στην σκληρότητα, δουλεύεται δύσκολα, δεν το πιά νει εύκολα το σαράκι χρησιμοποιείται για έπιπλα και τέμπλα.



ΟΚΟΥΜΕ : Είναι ελαφρύ ξύλο με πορώδη μάζα έχει χρώμα σκούρο καφεκόκκινο σκαλίζεται εύκολα δεν σχίζεται και δεν το τρώει το σαράκι. Δουλεύεται δύσκολο το σόκορα , με το ξύλο αυτό φτιάχνουν το κόντρα πλακέ διότι δεν στραβώνει .






ΑΓΙΟΥΖ : Έχει κιτρινωπό χρώμα η μάζα του είναι πορώδης, μαλακό ξύλο ελαφρύ που δεν σχίζεται και δεν στραβώνει, είναι ευάλωτο στο σαράκι .



ΛΕΥΚΑ : Μοιάζει με την φλαμουριά είναι λευκή, ελαφριά, το σοκορά της μασάει, είναι σε τρει ποικιλίες μαλακιά , μέτρια και σκληρή, προσβάλεται από σαράκι, θεωρείται ξύλο κατώτερης ποιότητας γι αυτό χρησιμοποιείται για σκελετούς επίπλων, στην ξυλογλυπτική χρησιμοποιείται για διακοσμητικές σανίδες.



ΚΥΠΑΡΙΣΣΙ : Είναι ρητινώδες ξύλο ελαφρύ με μη συμπαγή μάζα και είναι δύσκολο να δουλευτεί, έχει μουντό άσπρο χρώμα με κοκκινωπά νεύρα, δεν το πιάνει το σαράκι, δεν στραβώνει, δεν σχίζεται και δύσκολα κανείς μπορεί να το προμηθευτεί από το εμπόριο.



ΑΜΠΟΥΡΑ : Έχει συμπαγή μάζα είναι πολύ καλό ξύλο για τον ξυλογλύπτη, δουλεύεται και τοπ σόκορά του, έχει χρώμα σοκολατί χωρίς νερά είναι μέτριο ξύλο, δεν στραβώνει, χωρίς ρόζους και νεύρα είναι ιδανικό για τον μαθητευόμενο ξυλογλύπτη όπως και το φλαμούρι.
ΚΕΛΕΜΠΕΚΙ ή ΣΦΕΝΔΑΜΟΣ (ACER SACCHARUM)
ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ

Ανατολικές Η.Π.Α., κυρίως οι πολιτείες που βρέχονται από τον Ατλαντικό Ωκεανό και τις πολιτείες με λίμνες. Το είδος αυτό ευδοκιμεί σε ψυχρά κλίματα και συναντάται σε βορειότερες περιοχές.


ΓΕΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ

Το χρώμα του σομφού είναι ημίλευκο (κρεμ) με ελαφρές ραβδώσεις κοκκινωπού καφέ, ενώ το χρώμα του εγκάρδιου ποικίλει από ανοιχτό έως σκούρο κοκκινωπό καφέ. Η ποσότητα του σκούρου καφέ εγκάρδιου παρουσιάζει σημαντικές διακυμάνσεις από περιοχή σε περιοχή. Τόσο το εγκάρδιο όσο και στο σομφό είναι πιθανό να υπάρχουν κηλίδες. Το ξύλο έχει πυκνή λεία υφή και συνήθως ευθύγραμμα νερά αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις τα νερά του μπορεί να είναι και «κατσαρά» σε σχήμα βιολιού ή σαν μάτι «πουλιού».

Ο σκληρός σφένδαμος ξηραίνεται αργά με μεγάλο βαθμό συρρίκνωσης και επιδέχεται μεταβολές κατά την επεξεργασία του. Πρίν το κάρφωμα ή το βίδωμα συνίσταται να γίνει η απαραίτητη προδιάτρηση. Εάν ληφθούν τα απαραίτητα μέτρα μπορεί να γίνει μηχανική επεξεργασία, να τορνευτεί, να κολληθεί ικανοποιητικά και να τριφτεί με γυαλόχαρτο και να στιλβωθεί δίνοντας καταπληκτικά αποτελέσματα.
ΦΥΣΙΚΕΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ



Το ξύλο το είδους αυτού είναι σκληρό, με πολύ μεγάλη αντοχή, ειδικότερα στη τριβή και τη χρήση, Διαθέτει επίσης ικανοποιητική ικανότητα κάμψης δι ατμού.





ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Σφένδαμος είναι ξύλο μεγάλη αντοχής.

ΔΙΑΤΗΡΙΣΙΜΟΤΗΤΑ

Η αντοχή του σκληρού σφενδάμου στη σήψη που προσβάλλει το εγκάρδιο είναι από μικρή έως ανύπαρκτη. Ο σομφός υπόκειται επίσης σε προσβολή από το σαράκι. Το εγκάρδιο, αντίθετα με το σομφό, δεν μπορεί να υποστεί κατεργασία συντήρησης.


ΔΙΑΘΕΣΙΜΟΤΗΤΑ

Η.Π.Α. : Ευρεία διαθεσιμότητα


Εξαγωγές : Ευρεία διαθεσιμότητα υπό μορφή ξυλείας και καπλαμάδων. Τα καλύτερα είδη ξυλείας θεωρούνται τα είδη λευκού χρώματος (σομφός), παρόλο που ένας τέτοιος διαχωρισμός μπορεί να περιορίσει τη διαθεσιμότητα. Η ξυλεία με μη ευθύγραμμα νερά (σαν μάτι πουλιού, κατσαρά ή σε σχήμα βιολιού) διατίθενται στο εμπόριο συνήθως μόνο σε μορφή καπλαμάδων.
ΚΥΡΙΕΣ ΧΡΗΣΕΙΣ

Δάπεδα, έπιπλα, πλαίσια, ντουλάπια κουζίνας, επιφάνειες εργασίας και τραπεζιών, ξυλουργική εσωτερικών χώρων (σκάλες, κουπαστές σκάλας, γείσα και πόρτες)


ΕΙΔΙΚΗ ΒΑΡΥΤΗΤΑ (12% Π.Υ.) : 0.63
ΜΕΣΟ ΒΑΡΟΣ (12% Π.Υ.) : 705 κιλά το Μ3
ΜΕΣΗ ΣΥΡΡΙΚΝΩΣΗ ΟΓΚΟΥ (ΝΩΠΟ ΣΤΟ 6% Π.Υ.) : 11,9 %
ΜΕΤΡΟ ΕΛΑΣΤΙΚΟΤΗΤΑΣ : 12,618 Mpa
ΣΚΛΗΡΟΤΗΤΑ : 6450 N



Το Κελεμπέκι είναι μικρού κορμού δέντρο κομπανίες από καλόγερους του Αγίου Όρους κάθε χρόνο ανεβαίνουν στον Όλυμπο , το Βέρμιο και αλλού για να βρουν αυτό το ξύλο και να μπορέσουν να πάρουν κάποια κομάτια που τα χρησιμοποιούν κυρίως για μικροξυλογλυπτική,
Έχει παρουσιαστεί μεγάλη έλλειψη και συνήθως στέλνουν εργάτες από την Αλβανία που δουλεύουν στις μονές να τους φέρουν το Κελεμπέκι από το αβουνά της Β Ηπείρου.
Τώρα τελευταία άρχισαν να το καλιεργούν το δενδρί αυτό και στον Άθωνα.

ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΟΥ ΞΥΛΟΥ



Η επιλογή του ξύλου γίνεται με βάσει:
Α. Το είδος της γλυπτικής που θέλεις να κάνεις
Β. Το τελικό αποτέλεσμα το οποίο επιδιώκεις.



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ξήρανση ξύλων.









Ένα ξύλο με εμφανή νερά είναι ιδανικό για μεγάλες και απλές μορφές, ακατάλληλο όμως για ένα γλυπτό με συγκεκριμένο μοτίβο.



Ένα ξύλο με λιγότερο εμφανή νερά είναι ιδανικό για ομοιόμορφο σκάλισμα. Αν σκοπεύεις να βάψεις το έργο σου αυτό δεν παίζει ρόλο.



Το ξύλο που χρησιμοποιείται για οικιακά σκεύη δεν πρέπει να είναι τοξικό.
Πρέπει να αποφεύγεται το κεντρικό τμήμα του κορμού , το ιδανικό κομμάτι είναι αυτό που είναι μεταξύ εσωτερικού φλοιού και κεντρικού κορμού.



Προσέχουμε τα ξύλα που αρχίζουν αν σαπίζουν (αναμμένα) αυτά δεν σκαλίζονται (αν και εγώ έχω κάνει πολύ καλές δουλειές με αναμμένα ξύλα).



Προσέχουμε τα ξύλα να μη είναι από καρδιά διότι αυτά πάντα στραβώνουν.
Η ΚΑΣΤΑΝΙΑ. Δεν προσφέρεται για μικρογλυπτική διότι πετά σκλέτζες.








Αριστουργήματα έχουν φτιαχτεί σ όλες τις χριστιανικές εκκλησίες.

ΑΠΟΞΗΡΑΝΣΗ



Ο βαθμός υγρασίας του ξύλου μεταβάλλεται με την υγρασία του περιβάλλοντος, οι φρεσκοκομμένοι κορμοί είναι γεμάτοι χυμούς και πρέπει πρώτα να ξηρανθούν πριν την χρήση τους .







ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Η τεχνική που ακολουθείται για την ξήρανση του ξήλου είναι η διοχέτευση και αποβολή αέρα.





Η ξήρανση γίνεται σε ειδικούς φούρνους (ξηραντήρια) ή με την μέθοδο του αέρα, η διαδικασία του αέρα διαρκεί ένα χρόνο για ένα κομμάτι ξύλου 25 mm.



Εν ολίγοις η ξήρανση του ξύλου μπορεί να είναι τεχνική ή φυσική

ΚΟΠΗ ΤΟΥ ΔΕΝΔΡΟΥ ΣΕ ΣΑΝΙΔΕΣ



Το εσωτερικό μέρος του δένδρου δεν είναι κατάλληλο για ξυλογλυπτική, τα υπόλοιπα μέρη κόβονται σε σανίδες αφού κυβιστούν, αφαιρούνται βέβαια οι φλοιοί του κορμού.





ΣΤΗ ΜΟΝΗ ΞΕΝΟΦΩΝΤΟΣ: Η ΑΓΑΠΗ ΕΙΝΑΙ ΕΦΕΥΡΕΤΙΚΗ





ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Τίποτε δεν πετιέται από τα δέντρα της Μονής Ξενοφώντος. Χάρη στην άριστη υλοτομία και στις πατέντες του ξυλουργείου, και το τελευταίο ροκανίδι βρίσκει τη χρησιμότητά του


Ο Γέροντας Αλέξιος, ηγούμενος της αγιορείτικης Μονής Ξενοφώντος, μετά τη θεία λειτουργία της Κυριακής που άρχισε στις 4.30 τα χαράματα και τελείωσε στις 9.30, καθισμένος στο γραφείο του, αν και πολυάριθμοι επισκέπτες περιμένουν να τον δουν και να του μιλήσουν, έχει ξεχαστεί σε μια κουβέντα για τα δέντρα που ανήκουν στη μονή.


Το πράσινο γύρω μας είναι όχι μόνο πολύ αλλά και εξαιρετικά φροντισμένο. Ωστόσο, όπου και αν περπατήσεις αλλού μέσα στο Αγιον Όρος παίρνεις, και πρέπει σε αυτό να προσθέτουμε τη λέξη δυστυχώς, μια ιδέα για το πώς θα ήταν η βλάστηση σε όλη την Ελλάδα αν οι εργολάβοι και κάποιοι πολιτικοί δεν καθόριζαν, εκείνοι μόνο, την τύχη της.


Όχι απλώς μερικά πεύκα, που ξέρουν να εμφανίζονται εκεί όπου δεν υπάρχει φροντίδα για τη συντήρηση των άλλων δέντρων, αλλά καστανιές, λεύκες, δρύες και πολυάριθμα άλλα δέντρα συντηρούνται προσεκτικά μέσα στο Αγιον Ορος και ίσως δεν θα ήταν σχήμα λόγου το να θεωρούμε ότι «βρήκαν καταφύγιο» εκεί όπου οι άνθρωποι τα προσέχουν, συμβιώνουν μαζί τους προς αμοιβαίο όφελος και έχει να συμβεί πυρκαϊά από τις αρχές της δεκαετίας του '90!







ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Τίποτα δεν πετιέται από τον κορμό, στο σχέδιο Α και Β φαίνεται πως τεμαχίζεται το δένρτο σε σανίδες (Το κέντρο του κορμού δεν είναι κατάλληλο για ξυλογλυπτική).

«Αγάπα και από 'κεί κι ύστερα κάνε ό,τι θέλεις» λέει ο ηγούμενος της Μονής Ξενοφώντος, εννοώντας ότι η αγάπη με ασφάλεια θα σε σπρώξει σε καλά μονοπάτια.


Σαν κι αυτό που ακολουθείς για να φθάσεις από τη Μονή Ξενοφώντος στο ξυλουργείο της. Ανάμεσα στα δέντρα, φτιαγμένο με υλικά που κάποιοι άλλοι ίσως είχαν ρίξει το πολύ στη σόμπα, σε οδηγεί σε ένα ξυλουργείο που διαθέτει μηχανήματα κανονικού εργοστασίου κάθετης επεξεργασίας ξύλου.


Και το ξύλο έρχεται όλο από τα δάση τη μονής. Καστανιά και δρυς το πιο πολύ, αλλά το καλό είναι ότι δεν τελειώνει ποτέ. Χάρη σε ένα πρόγραμμα που κρατάει από παλιά, εργάτες του δάσους ζουν εδώ και χρόνια με δαπάνες της μονής και κάτω από την επίβλεψη των μοναχών, με σπίτια κοντά στα δέντρα, έχουν αποκτήσει μεγάλη εμπειρία και τα γνωρίζουν πια ένα ένα. Μιλούν γι' αυτά σαν να είναι γνωστοί τους. Βγαίνουν στο δάσος ακόμη και σε ημέρες με χιόνι, το καθαρίζουν συνέχεια, κόβουν τις καστανιές όταν φθάσουν στα δεκαεπτά τους χρόνια και την εποχή που τα «νερά», δηλαδή οι χυμοί, κατεβαίνουν αφήνοντας στη ρίζα κάπου είκοσι πέντε βλαστάρια. Υστερα από επτά χρόνια τα ελαττώνουν στα έξι - επτά πιο γερά και προσέχουν να υπάρχει ίσκιος από άλλα μεγαλύτερα δέντρα για να ευδοκιμήσουν.





Ολο το δάσος της μονής παρακολουθείται και παρ' όλο που η καστανιά δεν είναι από τα πιο συμφερτικά ξύλα όταν είναι να πουληθούν έξω στο εμπόριο, η μονή συνεχίζει να συντηρεί το δάσος όπως το βρήκε. Κόβει τα ξύλα που χρειάζεται χωρίς να ελαττώνεται τελικά η δασική ύλη. Γιατί επιπλέον κάθε κορμός, όταν φθάσει στο ξυλουργείο, σχίζεται τόσο προσεκτικά και προγραμματισμένα ώστε να μην πετιέται και η πιο μικρή σκλήθρα. Ο πατέρας Σεραφείμ της Μονής Ξενοφώντος, ένας δωρικός ως προς τον λόγο του εκφραστής του ορισμού «μοναχός εστί ο πάσι προσηρμοσμένος», έχει οργανώσει την παραλαβή και το κόψιμο στα ειδικά μηχανήματα υποδειγματικά. Πρώτα ο κορμός θα τοποθετηθεί με όσο γίνεται πιο καλή ευθυγράμμιση, για να βγει καλό «καπάκι» όπως λένε. Μια λεπτή φλούδα που μετά θα επιτρέψει στον κορμό, αφού αυτός στραφεί κατά ενενήντα μοίρες, να πατήσει στέρεα με την κομμένη πλευρά στη μεταλλική πλάκα του μηχανήματος κοπής. Και από εκεί αρχίζουν να βγαίνουν σωστά οι σανίδες.


Κυριολεκτικά τίποτε δεν πάει χαμένο. Ξεχόντρισμα, πλάνισμα, δημιουργία προφίλ, όλα γίνονται εκεί μέσα. Αν υπάρχει ρόζος θα γίνει ξύλο για τη σκεπή, τα κοντά ξυλάκια, που φαίνονται να περισσεύουν, τελικά δεν περισσεύουν γιατί χάρη σε ειδικό μηχάνημα συγκόλλησης αυξημένης πίεσης, με ένα πανέξυπνο σύστημα, τελειοποιημένο από τον πατέρα Σεραφείμ, που αν και αυτοδίδακτος διαθέτει πολύ στέρεες γνώσεις μηχανικής, τα κολλούν μεταξύ τους και δημιουργούν ξύλινες πλάκες. Αυτές που μπορούν να γίνουν με τη σειρά τους τρούλοι, βιβλιοθήκες, παράθυρα, πατώματα σε διάφορες περίτεχνες εκκλησιαστικές κατασκευές που όταν τις βλέπεις λες πως έχουν βγει από το πιο προχωρημένο εργοστάσιο ξυλουργίας. Ακόμη και εκείνα τα πρώτα κομμάτια που προκύπτουν στην πρώτη επαφή της μηχανής με τον κορμό, τα καπάκια, αν και φαίνονται τελείως άχρηστα στο Όρος δεν πετιούνται και τα συναντάς στο πλάι του μοναστηριακού μονοπατιού να το στηρίζουν έξυπνα και να το διαμορφώνουν αρμονικά μέσα στο υπόλοιπο τοπίο.







Τα δέντρα του μοναστηριακού δάσους κόβονται με σύνεση και με την έγνοια ποτέ να μη λιγοστέψουν. Η «κτίση» αντιμετωπίζεται σαν κληρονομιά που πρέπει να παραδοθεί τουλάχιστον όπως παρελήφθη, αφού όπως λέει ο ηγούμενος της Μονής Ξενοφώντος γέροντας Αλέξιος: «Εδώ είμαστε όλοι φερτοί, αλλά μην ξεχνάτε ότι η αγάπη είναι εφευρετική...».

Μια εργασία δική μου (από τις πρώτες μου) η αγιογράφηση έγινε από ζωγράφο (όχι αγιογράφο). Ξύλο Οξυά.

ΝΕΡΑ ΤΟΥ ΞΥΛΟΥ



Τα νερά του δένδρου ξεκινούν από την ρίζα και ανεβαίνουν στην κορυφή, ορισμένα δένδρα παράλληλα με τα νερά έχουν και νεύρα, αυτά είναι πιο σκληρά από την λοιπή μάζα του ξύλου. Έτσι έχουμε «ψιχα-νεύρο- ψιχα-νεύρο», αυτά τα ξύλα είναι το πεύκο, το έλατο, το κυπαρίσσι και όλα τα ρητινώδηγι αυτό σκαλίζονται δύσκολα αφού η ψίχα είναι μαλακή και το νεύρο σκληρό, δημιουργούν πρόβλημα στο γυαλοχαρτάρισμα.






Όσα έχουν ομοιόμορφη μάζα νεύρων είναι καλύτερα ξύλα τέτοια είναι το φλαμούρι, η λεύκα , το αγιούζ, το οκουμέ , η σκληρή βελανιδιά, η καρυδιά, η οξιά, το μαόνι, η αμπούρα κλπ



Πολλές φορές τα νερά του ξύλου είναι παράλληλα με την επιφάνεια του ξύλου, αυτό γίνεται όταν το ξύλο δεν έχει κοπεί σωστά, σε αυτή την περίπτωση το σκαρπέλο μας δεν μπορεί να προχωρήσει παρά μόνο αν το σκαρπέλο μας και τα νερά σχηματίσουν ένα Λ. Το ίδιο συμβαίνει σ ένα επίπεδο ξύλου με νερά κυκλικά που τότε δουλεύουμε περιμετρικά , την αντίθετη τακτική ακολουθούμε όταν έχουμε στεφάνι κύκλου και θέλουμε να δουλέψουμε το εσωτερικό του.

ΣΟΚΟΡΟ (ΚΟΝΤΡΑ)



Σόκορο είναι η πλευρά του ξύλου όπου τα νερά και τα νεύρα του είναι κομμένα εγκάρσια.
Το σόκορο σκαλίζεται πολύ δύσκολακαι ακόμη πιο δύσκολα στα μαλακά ξύλα .
Η τεχνική δουλέματος στο σόκορο δεν περιγράφεται μόνο με εμπειρική γνώση μπορεί κανείς να εξοικειωθεί να το δουλέψει.














ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Από τον κορμό τίποτα δεν πάει χαμένο όλα οι τεχνίτες τα κόβουν έτσι που σε κάτι να χρησιμεύουν.

ΕΡΓΑΛΕΙΑ



Ο ξυλογλύπτης χρησιμοποιεί περισσότερο εργαλεία χειρός και λιγότερο μηχανοκίνητα



ΠΑΓΚΟΣ



Ο πάγκος του ξυλογλύπτη είναι γερός και βαρύς για να μη μετακινείται (στην περίπτωση που είναι σιδερένιος καλό είναι να είναι στερεωμένος με ούπα στον τοίχο), θα πρέπει να έχει σταθερότητα ώστε να μη πέφτουν με τα κτυπήματα τα εργαλεία του κάτω, ο άριστος πάγκος καλό είναι να είναι στο μέσον του εργαστηρίου ώστε να μπορεί να μπορεί από κάθε μέρος να έχει επαφή με το αντικείμενο εργασίας του.












Οι πάγκοι των ξυλογλυπτών ήταν τραπέζι μακρόστενο με τα χαρακτηριστικά που περιέγραψα που στις δύο μεγάλες πλευρές του υπήρχαν δύο μαδέρια καλά στερεωμένα, τα μαδέρια αυτά άφηναν ένα κενό μεταξύ τους 10 με 20 πόντους και εκεί έμπαιναν τα εργαλεία του ώστε να εμποδίζεται η πτώση τους και φυσικά η καταστροφή τους. Ο τεχνίτης στερέωνε το αντικείμενο του πάνω στα μαδέρια τα οποία απείχαν από το κύριο σώμα του πάγκου και αυτό εξυπηρετούσε να μη εμποδίζονται οι σφικτήρες.









ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο πάγκος του ξυλογλύπτη.



Ο πάγκος είναι συνήθως 1,80 μήκος, 0,60-0,70 πλάτος , το ύψος προσαρμόζεται στον ξυλογλύπτη πχ άνθρωπος 1,70 το ύψος πρέπει να είναι 0,90, το ύψος αν είναι μεγαλύτερο ή μικρότερο απλά κουράζει τον τεχνίτη, τα μαδέρια θα πρέπει να έχουν πάχος 10 πόντους.



Στο κάτω μέρος του πάγκου υπάρχει ράφι 0,20 πόντους από το έδαφος , για να χωρούν από κάτω τα πέλματα του τεχνίτη που στέκεται όρθιος, το ράφι αυτό χρησιμεύει και για να πατά το ένα πόδι του.






ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Όπως πολλά παλιά εργαλεία η σημερινή κοινωνία τα χρησιμοποιεί για διακόσμηση, εδώ ο πάγκος του μαραγκού (ξυλογλύπτη) πωλείται όχι για εργασία αλλά για να διακοσμήσει κάποιο χώρο σύγχρονου σπιτιού.







ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Πάγκος ξυλόγλυπτη σε χώρο σπιτιού σαν έπιπλο πια....





Ευνόητο είναι ότι ο πάγκος προσαρμόζεται από τον χώρο που έχει ο τεχνίτης .

ΣΦΙΓΚΤΗΡΕΣ



Στην αγορά υπάρχουν πολλά μεγέθη, σχεδόν όλα είναι απαραίτητα ανάλογα για τον λόγο (εργασία) που και το αντικείμενο που θα χρειαστεί να σφίξουμε.









ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Υπάρχουν πολλοί τύποι σφυκτήρων στην αγορά (ο συνηθέστερος).



ΞΥΛΟΓΛΥΠΤΙΚΗ ΜΑΤΣΟΛΑ



Η ματσόλα είναι ένα ιδιόμορφο ξύλινο σφυρί, η μορφή του είναι ίδια με το κόπανου του ξύλινου γουδιού, στην αγορά δεν υπάρχει τέτοιο εργαλείο, θα πρέπει ο τεχνίτης να το κατασκευάσει ή να το παραγγείλει σε τορναδόρο.



Το ξύλο που γίνεται η ματσόλα είναι από βελανιδιά, πουρνάρι, μέλιο, μουριά, καρυδιά, οξιά γενικά σκληρό ξύλο χωρίς ρόζους.








ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Η ξυλογλυπτική ματσόλα είναι αυτή που μοιάζει με γουδόχερο.



Το ύψος της ματσόλας είναι συνήθως 26 πόντους το τμήμα που την κρατάμε είναι 12 πόντοι και το τμήμα που χρησιμοποιούμε για να κτυπούμε τα σκαρπέλα είναι ένα ποτήρι ύψους 14 πόντοι με διάμετρο 7 πόντοι.








Θέλω να προσέξετε το πλήθος των σκαρπέλων που έχει ο ξυλόγλυπτης (θα μιλήσουμε για το θέμα αυτό).... αυτό που πρέπει να ξέρετε είναι ότι κάθε σκαρπέλο είναι αρκετά ακριβό εργαλείο.





Προσέξτε το πλήθος των σκαρπέλων που διαθέτει αυτός ο ξυλόγλυπτης...

Τώρα αν θέλουμε μια ματσόλα λιγότερο βαριά ευνόητο είναι ότι φτιάχνουμε μια μικρότερων διαστάσεων, η οποία βέβαια χρησιμοποιείται και για λιγότερο ισχυρά κτυπήματα.


Όταν λέω φτιάχνουμε εννοώ δίνουμε σε ξυλο - τορνευτή ξύλο και του ζητούμε να τορνεύσει στις διαστάσεις που θέλουμε, μια τέτοια ματσόλα μου έχει φτιάξει και εμένα ένας ξυλοτορνευτής.... το μεγάλο μου μεράκι ήταν ο ξυλότορνος (κάποιες γυναίκες ερασιτέχνες ξυλογλυπτριες χρησιμοποιούν παλιά ξύλινα γουδόχερα... είναι αποτελεσματικά).








ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Την χρησιμοποιούν αυτή την ματσόλα αλλά σπάνια. Πιο κάτω βλέπετε ξυλόγλυπτη να χρησιμοποιεί ξυλουργικό σφυρί από ξύλο αυτό είναι πιο σύνηθες.






Τελευταία παρουσιάστηκε και ματσόλα με χέρι ξύλινο και το σημείο κρούσης από μέταλλο (μολύβι, χάλυβα ή ορείχαλκο) πιο κάτω βλέπεται ξυλόγλυπτη μπροστά στο έργο του (όμορφη κατασκευή) με τα εργαλεία του η ματσόλα του δεν είναι ατόφιο ξύλο αλλά ξύλινο χερούλι και προφανώς πλαστικό κορμό...





Έβλεπα αυτή την δημιουργία και τον τεχνίτη δίπλα.... μοιάζει τόσο πολύ το μάτι του γλυπτού με το μάτι του τεχνίτη .... συμβαίνει συχνά αυτό όταν έφτιαχνα πρόσωπα η γυναίκα μου, μου έλεγε " τα πρόσωπα που φτιάχνεις, σου μοιάζουν..." ασυνείδητα δεν μπορείς να το αποφύγεις, φτιάχνοντας κάτι συνήθως ψαχουλεύεις το πρόσωπό σου για να δεις τι πρέπει να κάνεις...

ΣΚΑΡΠΕΛΑ






Τα σκαρπέλα χωρίζονται σε ανάλογα με το σχήμα τους σε ίσιο, κάμπυλο και γωνιά.
Όλα τα λέμε συνήθως σκαρπέλα αλλά η πραγματικότητα είναι ότι ανάλογα με την κόψη τους χωρίζονται σε:


1.Αυτά που έχουν ίσια κόψη που λέγονται σκαρπέλα
2.Αυτά που έχουν ανοικτή καμπύλη λέγονται σγρόμπιες
3.Αυτά που έχουν κλειστή καμπύλη λέγονται λούκια (λουκάκια)
4.Αυτά που έχουν κόψη με γωνιά λέγονται τρίγωνα





Θήκη για την μεταφορά και προστασία των σκαρπέλων ...




Όλα αυτά τώρα τα βρίσκουμε σε πολλές διαστάσεις στην αγορά και πουλιούνται χωρίς την ξύλινη χειρολαβή, που ή την αγοράζεις ή την κατασκευάζεις εσύ και φυσικά την τοποθετείς στο σιδερένιο τμήμα του σκαρπέλου.


Τα σκαρπέλα που κυκλοφορούν στην αγορά δεν είναι όλα καλής ποιότητας, λίγα από αυτά είναι καλά εργαλεία και φυσικά το κάθε καλό σκαρπέλο έχει αρκετά υψηλή τιμή με σημερινά δεδομένα το κάθε ένα κυμαίνεται από 20 μέχρι 40 ευρώ.




Οι εταιρείες που βγάζουν καλά εργαλεία είναι :
Η Ελβετική PFEIL
Η Αγγλική HENRY TAYLOR
Η Αμερικάνικη FLEXCUT
Και κάποιες ακόμα ……….



Αυτό που βλέπετε είναι λάθος, στο ξυλοτεχνικά εργαλεία ποτέ δεν μπαίνουν έτσι που να ακουμπά μέταλλο με μέταλλο διότι υπάρχει κίνδυνος να χαλάσει το τρόχισμα. Σωστή τοποθέτηση είναι αυτή που βλέπετε στην φωτογραφία με την θήκη. Βέβαια πολλές φορές οι επαγγελματίες τα βάζουν τα εργαλεία έτσι στην βιασύνη τους για να παράγουν έργο.


Οι τέσσερεις κατηγορίες σκαρπέλων που πιο πάνω περιγράψαμε έχουν ακόμα και άλλες υποκατηγορίες και υποδιαιρέσεις δηλαδή:
Σκαρπέλα με φάλτο.
Σκαρπέλα με ανάποδο λούκι.
Σκαρπέλα με εξειδικευμένα λούκια.
Σκαρπέλα με ανάποδο σκαρπέλο που λυγίζει και κάνει γωνιά.
Σκαρπέλα με λούκι ποταμό.
Σκαρπέλα με σχήμα ουράς ψαριού
Κλπ κλπ
Όλες αυτές οι υποκατηγορίες που είπαμε επί τέσσερεις βασικές κατηγορίες επί 12 με 14 μεγέθη το κάθε είδος .











ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Σκαρπέλα της FLEXCUT



Τέλος πάντων κάποιος θα ρωτήσει πόσα σκαρπέλα υπάρχουν, χωρίς υπερβολές 400 με 500 είδη σκαρπέλων (αν δεν πέφτω έξω)










ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Δείτε ένα μόνο μέγεθος σγρόμπιας πόσα κομμάτια έχει (κάθε γραμμή και ξεχωριστό εργαλείο.

Σκαρπέλα οι μικροτεχνίτες μοναχοί στο Άγιο Όρος τα φτιάχνουν μόνοι τους από ατσαλόσυρμα διαφόρων διαστάσεων, προσαρμοσμένα στις ανάγκες του τεχνίτη.

ΑΜΜΟΥΔΙΕΣ



Το εργαλείο αυτό υπάρχει βέβαια στην αγορά, αλλά συνήθως το κατασκευάζουν μόνοι τους οι ξυλογλύπτες, χρησιμοποιείται για να διαμορφώσουμε το φόντο στο ξυλόγλυπτο και πετυχαίνουμε
1.Ομορφιά στο ξυλόγλυπτο.
2.Ξεχωρίζει το φόντο.
3.Δίνει βάθος.
4.Καλύπτει τις σκαρπελιές.






ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Aυτά που βλέπετε δεξια είναι αμμουδιές , το πρώτο είναι μαργαρίτα και αυτό παράγει σχέδιο πάνω στο ξύλο, όλα αυτά τα εργαλειάκια είναι της εταιρείας HENRY TAYLOR



Πως κατασκευάζεται μια αμουδιά:
Παίρνουμε ένα στρογγυλό σίδερο με πάχος 6 χιλιοστά και μήκους 10 εκατοστών το σφίγγουμε όρθιο στη μόρσα ( μέγγενη) και με μια ψιλή τρίγωνη λίμα (σιδηρόλιμα) και χαράσουμε την πλάκα ώστε να δημιουργηθούν λούκια οριζόντια και κάθετα και το τελικό αποτέλεσμα της πλάκας θα είναι να χωριστεί σε μια επιφάνεια μπακλαβαδωτή.


Τέτοιες αμμούδες φτιάχνουμε διαφόρων μεγεθών.









Άντε φτιάχτο τώρα αυτό....

ΑΚΟΝΙ (ΠΕΤΡΑ)



Υπάρχουν δύο είδη το φυσικό και το τεχνητό, το τεχνητό γίνεται από σμίξη χαλαζία, κορουνδιου και σμύριδας.






Ο ξυλογλύπτης όμως χρησιμοποιεί το φυσικό ακόνι που είναι πέτρα σχιστόλιθος (βρίσκεται σε μερικά ελληνικά νησιά τα πιο καλά είναι τα ακόνια Κρήτης). Πουλιούνται βέβαια και στο εμπόριο, το πάνω μέρος λοιπόν λειάνετε με χοντρό γυαλόχαρτο.





ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Υπάρχουν και βιομηχανικοί τρόποι ακονίσματος, εγώ δεν έχω ακονίσει ποτέ με αυτό τον τρόπο σκαρπέλο.

Αυτή την πέτρα τώρα την τοποθετούμε (χονεύουμε) σε ένα χοντρό ξύλο τα κενά που δημιουργούνται μεταξύ πέτρας και ξύλου τα καλύπτουμε με γύψο, αυτό το κομμάτι πέτρας που εξέχει πάνω από το ξύλο είναι το λειασμένο με το γυαλόχαρτο κομμάτι της πέτρας.










ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Τροχός ακονίσματος.



Αυτό είναι το βασικό ακόνι, στην συνέχεια φτιάχνουμε ψιλά ακόνια που είναι απαραίτητα για τις γωνιές και τις σγρόμπιες, αυτά τα ψιλά ακόνια τους δίνουμε το σχήμα των εργαλείων μας

Πως ελέγχουμε αν είνα ακονισμένο το σκαρπέλο:
Το πιάνουμε από το κάτω μέρος με το ένα χέρι μας και βλέπουμε αν κόβει την τρίχα στον καρπό του άλλου χεριού.




Υπήρχε εποχή που στον καρπό του χεριού μου δεν είχα τρίχες








Ας βάλω και ένα δικό μου ξυλόγλυπτο (ξύλο ελιά).

ΛΟΙΠΑ ΕΡΓΑΛΕΙΑ



ΡΑΣΠΑ



Υπάρχουν σε διάφορα μεγέθη και σχήματα.






ΓΛΥΦΙΔΕΣ



Το εργαλείο αυτό χρησιμεύει για να δημιουργηθούν πρόχειρα μοντέλα.

Απαραίτητα φυσικά είναι και λοιπά ξυλουργικά εργαλεία πχ πριόνι, ροκάνι, εργαλεία που ανοίγουν τρύπες, τριβείο κλπ









Η κάθετη σέγα είναι σημαντικό εργαλείο.





Κορδέλα Κοπής Ξύλου, υπάρχουν μικρές κορδέλες (μια τέτοια έχω και εγώ, οι μεγάλες θέλουν πολύ χώρο και στοιχίζουν





Απαραίτητος είναι καλός ΦΩΤΙΣΜΟΣ, ΠΥΡΟΣΒΕΣΤΗΡΑΣ και ΚΟΥΤΙ ΠΡΩΤΩΝ ΒΟΗΘΕΙΩΝ


Τώρα την διαμόρφωση των ξύλων που θα επεξεργαστεί ο ξυλόγλυπτης αναγκαστικά θα τις κάνει σε ξυλουργικό εργαστήριο επί πληρωμή, πχ θα χρειαστεί ξεχόντρισμα κάποιου ξύλου ή θα χρειαστεί να σχίσει στην μέση κάθετα ένα μαδέρι, αυτά δεν γίνονται από ερασιτέχνες.


Ένας ξεχονδριστήρας είναι αυτός





Αυτά τα εργαλεία είναι φονιάδες τρώνε για πλάκα χέρια... αν και όλα τα ξυλουργικά εργαλεία είναι πολύ επικίνδυνα, θέλουν μεγάλη προσοχή, μικροτραυματισμούς δεν θα τους αποφύγεις όσο και να προσέχεις, το ζήτημα είναι να μη έχεις ακρωτηριασμούς.... προσωπικά όταν χρησιμοποιώ μηχανές κάνω τον σταυρό μου και προσέχω πολύ.

Ο ΚΑΝΤΑΡ ΠΑΡΑ , Ο ΚΑΝΤΑΡ ΜΠΟΓΙΑ (ο καντάρ παρά, ο καντάρ μπογιά)



Τώρα που ολοκλήρωσα την παρουσίαση των εργαλείων, να πω τι άκουγα στα παιδικά μου χρόνια όταν αγοραζόταν κάτι : «Ο καντάρ παρά, ο κανταρ μπογιά», όταν ρώταγα τι σημαίνει αυτό μου έλεγαν την πιο κάτω ιστορία:



« Κάποιος πήγε να αγοράσει μπογιά για να βάψει το σπίτι του ρώτησε……
-Πόσο κάνει αυτή η μπογιά; Ο έμπορος του είπε:
- 100 παράδες το κιλό, ήθελε φτηνότερη , ρώτησε:
-Αυτή πόσο;
- 80 παράδες το κιλό , ήθελε ακόμα πιο φτηνή
-Αυτή πόσο ;
-50 παράδες το κιλό, και σε αυτή του φάνηκαν πολλά τα λεπτά και ήθελε ακόμα πιο φτηνή , στο τέλος βρήκε μια μπογιά με 10 παράδες το κιλό και την αγόρασε, με αυτή την μπογιά έβαψε το σπίτι του, αλλά στην πρώτη βροχή το σπίτι ξέβαψε …………
Τότε πήγε στον έμπορο να κάνει τα παράπονα του και ο έμπορος του είπε στα τούρκικα ‘Ο καντάρ παρά, ο κανταρ μπογιά’ …….. που πάει να πει ότι λεφτά έδωσες τέτοια μπογιά πήρες.»






Αυτό ισχύει και για τα εργαλεία που θα αγοράσετε ΟΤΙ ΠΛΗΡΩΝΕΙΣ ΠΑΙΡΝΕΙΣ.

Μια παρατήρηση αν επιτρέπετε μιας που ακούω την παροιμία πολύ συχνά από την Κωνσταντινουπολίτισσα μαμά μου, είναι ο καντάρ παρά, ο καντάρ μπογιά.

Αρχική Δημοσίευση από Himela:

Μια παρατήρηση αν επιτρέπετε μιας που ακούω την παροιμία πολύ συχνά από την Κωνσταντινουπολίτισσα μαμά μου, είναι ο καντάρ παρά, ο καντάρ μπογιά.

Click για ανάπτυξη...

Ευχαριστώ πολύ, εγώ προφανώς το άκουσα λάθος. Και εμένα η καταγωγή μου είναι Μικρασιάτικη- Ανατολικοθρακιώτικη. Να είσαι καλά.

ΕΡΓΑΣΙΕΣ

ΑΚΟΝΙΣΜΑ ΤΟΥ ΣΚΑΡΠΕΛΟΥ



Τα σκαρπέλα θα πρέπει να είναι πολύ καλα ακονισμένα …… πρέπει να κόβουν τρίχα.







ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Τα βασικά υλικά για ακόνισμα.



Παίρνουμε το σκαρπέλο το τοποθετούμε στο ακόνι, να πατήσει στη πλάκα της κόψης, ρίχνουμε λάδι ανακατωμένο με πετρέλαιο, το πιάνουμε με τα δύο μας χέρια και το κινούμε στο ακόνι κυκλικά, την μια από την μια μεριά και την άλλη από την άλλη .






Το ακόνισμα είναι εργασία που απαιτεί ιδιαίτερη μαστοριά, να μη ανάψη το εργαλείο, με διαφορετικό τρόπο ακονίζεται η σγρόμπια και διαφορετικά το τρίγωνο.



ΦΩΤΟΦΡΑΦΙΑ : Το ακόνισμα είναι μια σύνθετη εργασία. Τελευταία έχω δει ακόνισμα με μηχανικό τρόπο, όπως γίνεται με την αλυσίδα του αλυσοπρίονου.

ΦΟΡΜΕΣ



Οι φόρμες σχεδιάζονται πάνω σε χαρτόνι (πουλιέται σε βιβλιοπωλεία διαστάσεων 1Χ0,70) , εκέι σχεδιάζουμε το σχέδιο που θέλουμε αφαιρούμε τα κομμάτια που θέλουμε και μετά το αντιγράφουμε (ξεπατηκοσούρα ) στο ξύλο που θα εργαστούμε.



Αν θέλουμε μπορούμε το σχέδιο να το σχεδιάσουμε σε ρυζόχαρτο και μετά με καρμπόν να το αντιγράψουμε στο ξύλο.
Στην περίπτωση που είναι αναλογικό το σχέδιο δηλαδή αυτό που δείχνει η αριστερά πλευρά δείχνει και η δεξιά (ένας δικέφαλος αετός ) σχεδιάζουμε το μισόπχ αριστερό μέρος το ξεπατικώνουμε στο ξύλο και μετά αντιστρέφουμε το σχέδιο στη δεξιά πλευρά και ξεπατικώνουμε και το υπόλοιπο , έτσι πετυχαίνουμε ομοιομορφία στο σχέδιό μας και αναλογικότητα.



Αυτό που φαίνεται στο ξύλο μας είναι οι βασικές γραμμές και όχι οι λεπτομέρειες που ούτως η αλλιώς θα διαμορφωθούν κατά την εργασία μας.






ΣΧΕΔΙΑ












ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Eδώ φαίνεται καθαρά τι σχεδίασε ο ξυλογλυπτης και μετά πως αρχίζει να δουλεύει για να βγάλει στο ξύλο την "κρυμένη" άμπελο.




Τα σχέδια είναι ότι μπορεί κανείς να φανταστεί, υπάρχουν βέβαια μερικά σταθερά μοτίβα, όπως :
ΑΝΘΗ
ΦΥΛΛΑ
ΚΑΡΑΒΟΛΟΙ
ΛΕΠΙΑ
ΧΑΝΔΡΕΣ
ΣΧΟΙΝΑΚΙ
ΑΥΓΟ
ΜΑΤΙ
ΦΡΙΖΕΣ
ΝΕΟΚΛΑΣΙΚΟ ΕΣΩΓΛΥΦΟ ΑΥΛΑΚΙ
ΦΥΣΙΚΟ ΦΥΛΛΩΜΑ
ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟ ΦΥΛΛΩΜΑ
ΑΜΠΕΛΟΣ
ΑΚΑΝΘΟΣ ΒΥΖΝΤΙΝΗ
ΓΕΩΜΕΤΡΙΚΑ ΣΧΕΔΙΑ
ΚΑΦΑΣΩΤΟ
ΔΥΧΤΙ
Κλπ κλπ