Η μεγαλύτερη απογοήτευση από φίλους...

[transcendence]

Τέσα, νομίζω πως χρειάζεσαι.....

Εμβόλιο;;;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Claire Rentfield]

Πρόκειται για κάτι που έγινε χτες με μια φίλη μου. Δεν είναι σοβαρό, αλλά εμένα με πλήγωσε. Μιλούσα χτες με μια φίλη μου στο τηλέφωνο και τις έφταιγαν όλοι/ες και όλα, ο προϊστάμενος, η μάνα της, ο φίλος της κτλ. Ε, κάποια στιγμή κουράστηκα και της είπα ότι τα δικά μου προβλήματα είναι πολύ σοβαρότερα και χρειάζομαι κι εγώ στήριξη, αλλά δεν γκρινιάζω όλη την ώρα και μου λέει θρασύτατα: "Όχι, Τέσα, εσύ πρέπει πάντα να είσαι όρθια, να μας στηρίζεις!" Ε, όχι, αυτό είναι πολύ εγωιστικό από την πλευρά της! Κι εγώ άνθρωπος είμαι! Δεν μπορεί μόνο να ανέχομαι τη γκρίνια της! Είχα το δικαίωμα να αντιδράσω μια φορά. Επειδή προσποιούμαι και κρύβω την ψυχική μου κόπωση από τα διάφορα προβλήματα, δυστυχώς της έχω δώσει την εντύπωση ότι είμαι τέρας αντοχών. Έλα όμως που δεν είναι έτσι. Περιττό να σας πω ότι δεν έκλεισα μάτι λόγω αυτής της διαφωνίας, γιατί ένιωσα αμφίθυμα συναισθήματα: από τη μια ένιωσα θυμο που αδιαφορεί για τις δικές μου ανάγκες κι από την άλλη ενοχές που της μίλησα απότομα. Δεν θέλω να γκρινιάζω, αλλά με έφερε στα όριά μου. Το θετικό είναι ότι τα βρήκαμε. Το φίλο και το σκύλο σου με τα ελαττώματά του.

Εγώ πάντως ένα τέτοιο άτομο δεν θα το θεωρούσα φίλο/η μου. Συγνώμη αλλά και η ανοχή σε ελαττώματα έχει κάποια όρια, που παραβιάζονται, όταν δεν φέρεται ο άλλος σαν φίλος.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[methexys]

Πρόκειται για κάτι που έγινε χτες με μια φίλη μου. Δεν είναι σοβαρό, αλλά εμένα με πλήγωσε. Μιλούσα χτες με μια φίλη μου στο τηλέφωνο και τις έφταιγαν όλοι/ες και όλα, ο προϊστάμενος, η μάνα της, ο φίλος της κτλ. Ε, κάποια στιγμή κουράστηκα και της είπα ότι τα δικά μου προβλήματα είναι πολύ σοβαρότερα και χρειάζομαι κι εγώ στήριξη, αλλά δεν γκρινιάζω όλη την ώρα και μου λέει θρασύτατα: "Όχι, Τέσα, εσύ πρέπει πάντα να είσαι όρθια, να μας στηρίζεις!" Ε, όχι, αυτό είναι πολύ εγωιστικό από την πλευρά της! Κι εγώ άνθρωπος είμαι! Δεν μπορεί μόνο να ανέχομαι τη γκρίνια της! Είχα το δικαίωμα να αντιδράσω μια φορά. Επειδή προσποιούμαι και κρύβω την ψυχική μου κόπωση από τα διάφορα προβλήματα, δυστυχώς της έχω δώσει την εντύπωση ότι είμαι τέρας αντοχών. Έλα όμως που δεν είναι έτσι. Περιττό να σας πω ότι δεν έκλεισα μάτι λόγω αυτής της διαφωνίας, γιατί ένιωσα αμφίθυμα συναισθήματα: από τη μια ένιωσα θυμο που αδιαφορεί για τις δικές μου ανάγκες κι από την άλλη ενοχές που της μίλησα απότομα. Δεν θέλω να γκρινιάζω, αλλά με έφερε στα όριά μου. Το θετικό είναι ότι τα βρήκαμε. Το φίλο και το σκύλο σου με τα ελαττώματά του.

Σε καταλαβαίνω απόλυτα γιατί και εγώ δίνω την εντυπωση πως είμαι άτομο που δεν το νοιάζει τίποτα και δεν έχει προβλήματα,ενώ στην πραγματικότητα απλά τα κρατάω μέσα μου και δεν μιλάω στους άλλους (λάθος μου? ίσως). Αλλά δεν είμαι σίγουρη ότι και εσύ από την πλευρά σου έπρεπε να της πεις πως τα προβλήματά σου είναι σοβαρότερα και να την ακυρώσεις έτσι. Αν έχει την τάση να το κάνει συνέχεια,να γκρινιάζει αλλά να μην σε ακούει όταν εσύ έχεις κάποιο πρόβλημα τότε ναι,ίσως έπρεπε να την βάλεις στη θέση της,αλλά δεν είναι καλό να ακυρώνουμε τα προβλήματα και τα συναισθήματα του άλλου. Ο καθένας αντιμετωπίζει τα δικά του θέματα, αλλά αυτό που έχουν την τάση να κάνουν όλοι, να νομίζουν πως τα προβλήματά τους είναι πιο σημαντικά και να λένε στους άλλους πως δεν πρέπει να κλαίγονται επειδή "τα παιδάκια στην Αφρική πεινάνε" ή για οποιαδήποτε λόγο και άρα τα προβλήματά τους είναι ασήμαντα,είναι τέρμα απαξιωτικό. Και βασικά,νομίζω ότι αυτός είναι ο λόγος που εγώ προσωπικά δεν ανοίγομαι, γιατί ό,τι και να πω,ο καθένας γυρνάει τη συζήτηση στον εαυτό του και αρχίζει να λέει πως η δική του κατάσταση είναι χειρότερη or whatever,ενώ στην πραγματικότητα,απλά χρειάζομαι κάποιον να με ακούσει,τίποτα παραπάνω. Τέλος πάντων, γενικά αυτό το ζήτημα είναι ευαίσθητο και πολύπλοκο. Η φίλη σου καλά κάνει και ανοίγεται και σας μιλάει,απλά πρέπει να υπάρχουν κάποια όρια,κατανόηση και φυσικά να μπορείς και εσύ να εκφράζεσαι ελεύθερα και να μην σου λέει ότι πρέπει να είσαι το στήριγμά τους. Απλά μερικές σκέψεις

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Johnny15]

Το τελευταίο που με πείραξε σε παρέα ήταν ότι ήμασταν παρέα 3-4 αγοριών πολλά χρόνια και μετά μπήκαν στην παρέα μας 2 κορίτσια και βγαίναμε μαζί. Δεν ήταν η παρέα του πανεπιστημίου που βγαίνεις και μετά συναντάς κόσμο, ήταν η παρέα που κανονίζαμε να βγούμε όλοι μαζί από πριν και βγαίναμε φωνάζοντάς τους όλους πάντα. Ωστόσο μετά από 1-2 χρόνια έγινε κάτι και ψιλοσταματήσαμε να βγαίνουμε μαζί με αυτές (δεν μαλώσαμε ακριβώς αλλά δεν βγαίναμε και τόσο συχνά) αλλά ένας από την παρέα έβγαινε κρυφά μαζί τους, έλεγαν τα μυστικά τους (στα οποία συμπεριλαμβανόμασταν και εμείς αλλά δεν θα επεκταθώ) και συνεχίζουν να βγαίνουν πάντα στα κρυφά δηλαδή δεν μας φωνάζουν. Με κάνει να αισθάνομαι ότι ενώ γνωριζόμαστε πάνω από 10 χρόνια και τον αισθανόμουν κολλητό ότι για κάποιον λόγο που δεν μπορώ να καταλάβω προτίμησε τις άλλες. Γενικά συνεχίζω να κάνω παρέα με αυτό το παιδί δηλαδή βγαίνουμε που και που ωστόσο αυτό το συμβάν με έκανε να μην τον θεωρώ κολλητό και γενικά με είχε πειράξει καθώς δεν μπορώ να ψυχολογήσω την συμπεριφορά του (δεν είχαμε μαλώσει ποτέ και γενικά ταιριάζαμε σαν χαρακτήρες).

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[BLUE SEA]

Αλλά δεν είμαι σίγουρη ότι και εσύ από την πλευρά σου έπρεπε να της πεις πως τα προβλήματά σου είναι σοβαρότερα και να την ακυρώσεις έτσι.

Να είσαι σίγουρη ότι ένιωσα άσχημα που εκνευρίστηκα μαζί της, αλλά εδώ και 20 χρόνια όλο αυτό γίνεται, πάντα κλαδεύει την κουβέντα και την πάει σε ό,τι την απασχολεί. Αν και δεν διαφωνώ μαζί σου, θεωρώ ότι υπάρχουν διαβαθμίσεις ως προς τη σπουδαιότητα των προβλημάτων. Άλλο να τσακωθείς με το σύντροφό σου κι άλλο να είναι σοβαρά άρρωστοι και οι δύο οι γονείς σου και να είσαι σε συνεχή αγωνία για την εξέλιξη (όπως στη δική μου περίπτωση). Δεν θέλω να επιβαρύνω τους/τις άλλους/ες με τα προβλήματά μου, αλλά δυστυχώς σ' αυτή τη φάση τις ζωής μου δεν έχω τη δύναμη να στηρίξω και άλλα άτομα. Όση δύναμη έχω τη χρειάζομαι, για να στηρίξω τους γονείς μου. Αυτό ίσως ακούγεται εγωιστικό. Νιώθω πολύ άσχημα που σκέφτομαι έτσι, αλλά δυστυχώς κάποιες φορές οι δυνάμεις μας μας υπερβαίνουν.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Ερινύς]

εδώ και 20 χρόνια όλο αυτό γίνεται, πάντα κλαδεύει την κουβέντα και την πάει σε ό,τι την απασχολεί.

Το λάθος σου είναι ότι περίμενες 20 χρόνια για να της πεις ότι δεν είσαι η συναισθηματική πατερίτσα της.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[evalliaChefαρα]

Όπως έλεγε και η γιαγιά μου , Ευταλία..
"Μη μπιστευτείς τη φίλη σου κ' ειπεί το μυστικό σου,φίλη σε φίλη θα το πεί και θα ναι για κακό σου..Τα λόγια τα κουσέλια μπα"ι"ρτίζουνε ακόμη και τζελεμπού.
Ταμαμ γλωσσερβάγιες αλισβερούν στη χουφτα σου και το νιονιό σου ξύπνα."
Διαχαρονικά...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Tzimos]

Όταν δεν είχα τι να κάνω στο σπίτι παρακολουθούσα αυτές τι εκπομπές που ψάχνουν άτομα, οικογενειακά προβλήματα, ο ένας με τον άλλο και σκεφτόμουνα ότι είναι στημένα , η λένε ψέματα κτλ κτλ, μέχρι που έσκασε η βομβά σε εμένα. Είχα μία κοπέλα 7 χρόνια και συζούσαμε. Δεν θα μπω στην διαδικάσια να σας μιλήσω για συμπεριφορές και χαρακτήρες αλλά ένα μόνο, η κοπέλα ένα μήνα πριν χωρίσουμε έμεινε έγκυος από τον 18 χρόνια καλό μου φίλο που μεγαλώσαμε και δοκιμάσαμε όλες τις νεανικές τρέλες. Μπορει να μην σας είναι τόσο πιστευτό αλλά είναι πραγματικότητα. Φαντάζομαι σας δημιουργούνται πολλά ερωτήματα. Σε κάποια μπορώ να απαντήσω σιγουρα, σε κάποια δεν μπορώ ούτε εγώ και πλεόν ουτε με ενδιαφέρει να το ψάξω περισσότερο. Συμπέρασμα??? Ότι και να γίνει , ότι και να μας συμβεί το καλύτερο φάρμακο είναι η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ!!!!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Aleksa]

Το καλύτερο φάρμακο είναι (ή τουλάχιστον θα'πρεπε να είναι) ο δυνατός εαυτός μας, πιστεύω.
Αυτό δεν σημαίνει οτι η οικογένεια και φίλοι καλοί (ναι, υπάρχουν και τέτοιοι) που να στηρίζουν, δεν βοηθάνε. Όμως στο τέλος εμείς είμαστε εκείνοι που πονάμε, διδασκόμαστε και προχωράμε παραπέρα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[evalliaChefαρα]

Θα συμφωνησω απόλυτα.Μόνος ήρθες στη ζωη ,μόνος σου παλευεις γι αυτη και οτι κάνεις καλό ή οχι μόνο εσυ θα λάβεις τ αποτελεσματα.Εσυ θα μάθεις.Κανεις δε θα σε δωσει το χέρι για να σε βοηθησει να σηκωθεις,αλλα αντιθετως να πέσεις πιο κάτω.Η ζωή μου,ο θάνατος σου!Δυστυχως ετσι ειναι οι ανθρωπο ,δυστυχως ετσι δημιουργείται και η ταξη πραγματων στην εποχη μας.
Για μένα καλύτερος απο τον εαυτος σου ,δεν υπαρχει.Ουτε φιλοι ,ουτε οικογενεια ,ουτε τίποτα.Κανεις δε θα νοιαστει και δε θα σε καταλαβει καλυτερα απο τον μεγαλο εαυτο σου ..Κανεις..Και φυσικα δε θα μπορει να υπαρξει προδοσια..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Ερις]

Σε υγιείς σχέσεις, δε νομίζω να υπάρχει προδοσία από γονείς, τουλάχιστον. Επίσης, αλήθεια πιστεύω ότι μπορεί να υπάρξουν πραγματικοί φίλοι. Και εσύ να είσαι αλήθεια εκεί για κάποιον και αυτός για εσένα! Ακόμη κι αν μας έτυχαν αναποδιές -που σε όλους τυχαίνουν- δεν πρέπει να το βάζουμε κάτω.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 186240]

Ακόμη κι αν μας έτυχαν αναποδιές -που σε όλους τυχαίνουν- δεν πρέπει να το βάζουμε κάτω.

Αν έχεις φάει σκατά από ''φίλους'' είναι φυσιολογική αντίδραση να μην εμπιστεύεσαι πλέον εύκολα νέους εν δυνάμει ''φίλους''.Οπότε καμιά χαβαλοπαρέα για μπυρες,μπασκετ,συναυλίες και boundaries

Πιστεύω πως η οικογένεια είναι πολύ σημαντικότερη.Από τους υπόλοιπους σχετικά κοντινούς ανθρώπους προσπαθώ να έχω μηδενικές προσδοκίες αφενός για να μην απογοητεύομαι και αφετέρου για να χαίρομαι όταν διακρίνω τίμιες και ντόμπρες συμπεριφορές.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Gate4]

Αν έχεις φάει σκατά από ''φίλους'' είναι φυσιολογική αντίδραση να μην εμπιστεύεσαι πλέον εύκολα νέους εν δυνάμει ''φίλους''.Οπότε καμιά χαβαλοπαρέα για μπυρες,μπασκετ,συναυλίες και boundaries

Πιστεύω πως η οικογένεια είναι πολύ σημαντικότερη.Από τους υπόλοιπους σχετικά κοντινούς ανθρώπους προσπαθώ να έχω μηδενικές προσδοκίες αφενός για να μην απογοητεύομαι και αφετέρου για να χαίρομαι όταν διακρίνω τίμιες και ντόμπρες συμπεριφορές.

Εκτός αν έχεις φάει πίκρα από την οικογένεια. Από το παράδειγμα των γονιών μου προσωπικά χαίρομαι που δεν έχω αδέρφια.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[evalliaChefαρα]

Ναι αν καποιον "πρεπει" να εμπιστεύεσαι σαφώς και είμαι υπερ και μόνον της οικογένειας.Αλλ' όμως σκέφτομαι αν σε προδίδουν φίλοι,δε θα το κανει φυσικά η οικογένεια σου.Και τι γίνεται αν το κάνει?Μήπως πόναει περισσότερο και ίσως δε ξεχνιέται.
Γιατι την απιστία πολλοί την συγχωρούν,το να σε πουλανε όμως,πώς αλλάζει?
Κατ' εμέ Μόνος=Ελευθερία
Μόνος=Αυτογνωσία

Οι γλάστρες και οι περαστικοι μονο εξω απο το σπίτι.Κανενας μέσα.Μόνο εσύ!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.