Kαταπιεστικοί γονείς

[maria....]

Oι γονεις δεν πρεπει να ειναι ουτε αδιαφοροι για τα παιδια τους(οπως στα παλια χρονια πριν απο 50-60 χρονια οπου οι γονεις δεν ενδιαφερονταν για την εκπαιδευση των παιδιων τους),αλλα ουτε και υπερπροστατευτικοι.Πρεπει να ειναι στο μεσον δηλαδη να παρεχουν τις βασικες και τις πνευματικες αναγκες στο παιδι τους,γιατι αν ειναι αδιαφοροι τοτε υπαρχει κινδυνος το παιδι να πεσει σε καταθλιψη πραγμα το οποιο δεν ειναι καλο.Οπως ειπα πρεπει να ειναι στη μεση οι γονεις γιατι αν ειναι υπερπροστατευτικοι τοτε το παιδι οταν μεγαλωσει δεν θα μπορει να κανει κατι απο μονο του λογω της μεγαλης προστασιας που εδειχναν οι γονεις στο παιδι τους.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[rascal_gd]

Oι γονεις δεν πρεπει να ειναι ουτε αδιαφοροι για τα παιδια τους(οπως στα παλια χρονια πριν απο 50-60 χρονια οπου οι γονεις δεν ενδιαφερονταν για την εκπαιδευση των παιδιων τους

Μαλλον οχι λογω αδιαφοριας αλλα λογω οικονομικης δυσχερειας..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Resident Evil]

Εγω τα θεωρω το ιδιο καταστροφικα για το παιδι...
Υπερπροστατευτικοι γονεις κανουν το παιδι, <...>
Αδιαφοροι γονεις, δεν εχουν καμια συμμετοχη <...>
Συνεπως ναι, παν μετρον αριστον...

Καλό, προφανώς, δεν είναι ούτε το ένα ούτε το άλλο. Βέβαια οι γενικεύεσεις τύπου "το Α οδηγεί στο Γ" και το "Β οδηγεί στο Δ" δεν με βρίσκουν σύμφωνη καθώς ενστερνίζομαι την άποψη "από αγκάθι βγαίνει ρόδο και από ρόδο βγαίνει αγκάθι". Ίσως μεγαλώνει η πιθανότητα να συμβεί κάτι ή όχι, αλλά δεν θεωρώ ότι κάτι είναι απόλυτο. Διαφορετικά όλα τα παιδιά της ίδιας οικογένειας, (ίδιου φύλου) και παρόμοιας ηλικίας θα έπρεπε να είναι καρμπόν το ένα του άλλου, κάτι που σε μια μεγάλη μερίδα αδελφιών δεν ισχύει. Κάθε άνθρωπος έχει τη δική του προσωπικότητα. Αν έπρεπε σώνει και ντε να διαλέξω ανάμεσα σε ένα "τυπο" γονιού από αυτούς τους 2 θα διάλεγα τους υπερπροστατευτικούς. Όχι, γιατί θα προκαλέσουν "λιγότερα" στα παιδιά (απλώς διαφορετικά), όμως από την άλλη προτιμώ τους ανθρώπους που η υπέρμετρη αγάπη τους(?) οδηγεί σε υπερπροστατευτικότητα παρά τους γονείς που κάνουν παιδιά απλώς για να τα κάνουν και μετά δεν τους δίνουν σημασία. Αν δεν μπορείς να δώσεις στο παιδί--μην κάνεις παιδί. Simple as that.

Σε κάθε περίπτωση δεν είναι "κάθε μέτρο άριστο"(=παν μέτρον άριστο) αλλά πράγματι "το μέτρο είναι άριστο" (=μέτρον άριστο).

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Resident Evil]

Ωστόσο θα έχεις βελτιώσει αρκετά τις σχέσεις σου με τους γονείς σου καλλιεργώντας ένα κλίμα σεβασμού απέναντι στις επιλογές σου τις οποίες σίγουρα θα κριτικάρουν ως γονείς. Κάτι τέτοιο είναι αναφαίρετο δικαίωμά τους από τη στιγμή που σε μεγαλώνουν ουσιαστικά ακόμα. Αλλά στις πραγματικές επιλογές σου και όχι στις επιλογές σου που είναι αποτέλεσμα αντίδρασης στους γονείς σου.

Καταρχάς θα συμφωνήσω απόλυτα με τον Vendetta (πιδί μ' εσύ κάτι έπαθες στο στρατό, τι βελτίωση λόγου είναι αυτή? ).
Κατά δεύτερον θα ήθελα να σου..καταθέσω τη δική μου εμπειρία, η οποία σαφώς δεν ταυτίζεται με τη δικιά σου, αλλά οκ, μάλλον δεν υπάρχει παιδί που να μην είχε προβλήματα με τους γονείς του(!).
Αυτό που σου λέει ο Vendetta είναι το "κλειδί" για να το κουμαντάρεις τα πράγματα. Με το μπαμπά μου (περισσότερο) είχα πάντα ένα "κόλλημα" να μιλήσω και επίσης και ο ίδιος σε πολλά θεωρούσε ότι η απαγόρευση είναι ο "εύκολος" δρόμος για να ΄γλυτώσει' από μένα (που ήμουν αρκετά αντιδραστική--και πολύ αντιδραστικότερη από την αδελφή μου και τους είχα φέρει στο αμήν τους ανθρώπους κάποια στιγμή). Η λύση και η οριστική "κάθαρση" για μένα ήρθε λίγο πριν τα 18 μου, όταν σε κάποια "έκρηξη" του πατέρα μου (για κάτι που ούτε καν θυμάμαι πλέον) αντί να ακολουθήσω το σύνηθες δρόμο του "βαράω την πόρτα και κλείνομαι στο δωμάτιο μου και δεν ξαναμιλάω μέχρι το επόμενο πρωί, γράφοντας οργισμένα συνθήματα σε τετράδια" διατήρησα την ψυχραιμία μου και με πολύ ήρεμο τόνο του απάντησα "δεν νομίζω ότι αντιδράς σωστά αυτή τη στιγμή. Νομίζω ότι είμαι αρκετά μεγάλη πλέον για να μου εξηγήσεις με επιχειρήματα αυτό που θες, και να σου πω κι εγώ τα δικά μου επιχειρήματα. Νομίζω ήρθε η ώρα να μιλήσουμε ως μεγάλοι άνθρωποι".
Η ... έκφραση έκπληξης στο πρόσωπο του μπαμπά μου μετά την ατάκα είναι κάτι που το θυμάμαι ακόμα κι ας έχουν περάσει χρόνια (--βέβαια τώρα το θυμάμαι και γελάω, τότε είχα χ*στεί από το φόβο μου για το τι αντίδραση θα έχει/τι επιπτώσεις θα έχει αυτό). Σε μένα λειτούργησε καλά αυτό το πράγμα. Ο μπαμπάς μου σε εκείνη τη φάση ηρέμησε (ή αυτοκυριαρχήθηκε-δεν ξέρω δεν με νοιάζει) και δειλά και με φόβο/ντροπή στην αρχή, με πιο ηρεμία προχωρώντας τη συζήτηση, καταλήξαμε σε ... συμβιβασμό. Δεν έγινε ο super-cool μπαμπάς ποτέ, ούτε εγώ έγινα η κόρη που δεν του προκαλούσε "εγκεφαλικά" από καιρό σε καιρό, αλλά μάλλον ήταν σημαντικό τόσο για μένα να ακούσω ότι δεν είναι κάποιος σαδιστής που έχει σκοπό ζωής να με ...βασανίζει (ναι το ήξερα/φανταζόμουν αλλά δεν το είχα ακούσει ποτέ) όσο και για αυτόν ότι δεν είμαι κάποιο ανώριμο παιδάκι που απλώς αντιδρα στα πάντα αλλά σκεπτόμενος άνθρωπος με άγχη,αγωνίες και θέλω.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Άγγελος]

το υπερπροστατευτικοι ειναι λαθος..

καταπιεστικοι ειναι η σωστη λεξη..

η καταπιεση και η αδιαφορια φερνουν στα ιδια αποτελεσματα..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[tsarachaf]

Καλό, προφανώς, δεν είναι ούτε το ένα ούτε το άλλο. Βέβαια οι γενικεύεσεις τύπου "το Α οδηγεί στο Γ" και το "Β οδηγεί στο Δ" δεν με βρίσκουν σύμφωνη καθώς ενστερνίζομαι την άποψη "από αγκάθι βγαίνει ρόδο και από ρόδο βγαίνει αγκάθι". Ίσως μεγαλώνει η πιθανότητα να συμβεί κάτι ή όχι, αλλά δεν θεωρώ ότι κάτι είναι απόλυτο. Διαφορετικά όλα τα παιδιά της ίδιας οικογένειας, (ίδιου φύλου) και παρόμοιας ηλικίας θα έπρεπε να είναι καρμπόν το ένα του άλλου, κάτι που σε μια μεγάλη μερίδα αδελφιών δεν ισχύει. Κάθε άνθρωπος έχει τη δική του προσωπικότητα.

Βασικα μιλουσα για το γενικο φαινομενο... Παντοτε υπαρχουν διαφοροποιησεις, ακριβως λογω της διαφορετικης ιδιοσυγκρασιας καθε ατομου...

Σε κάθε περίπτωση δεν είναι "κάθε μέτρο άριστο"(=παν μέτρον άριστο) αλλά πράγματι "το μέτρο είναι άριστο" (=μέτρον άριστο).

Αυτο δεν το ηξερα!!Thanks!!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[lacky]

Ειχα φιλη που οι γονεις της ηταν πολυ καταπιεστικοι, δεν την αφηναν μετα τις εντεκα να κυκλοφορει εξω απο το σπιτι, και δεν αναφερομαστε σε μικρη ηλικια αλλα στο λυκειο. Η κοπελα ηταν γενικοτερα αντιδραστικο στοιχειο και δεν μασουσε με τετοια. Βεβαια της χαλουσαν την ψυχολογια, γιατι απλα τους πηγαινε κοντρα και μετα ειχε καβγαδες!

Μια αλλη φιλη την ειχαν "παρατησει" οι γονεις της επειδη ειχε δυο μεγαλυτερες αδερφες, και βασιζονταν σε αυτες. Εκεινοι εμεναν στο εξοχικο μονιμα και αυτες μονες τους. Η κοπελα καθε μερα μετα το σχολειο πηγαινε σε διαφορα σπιτια των κολλητων της για φαϊ, πως θα την συντηρουσαν οι αδερφες της που ηταν 5 και 7 χρονια μεγαλυτερες της? πανω στην τρελα της ηλικιας!!

Και οι δυο ειναι ακραιες περιπτωσεις, δεν θα ηθελα καμμια απο τις δυο!!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[tsarachaf]

Κι αν επιτρεπεται....

Τι γενικοτερη νοοτροπια εχει η καθεμια??

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[lacky]

Η πρώτη εφυγε ερασμους για ένα χρονο Γαλλία μακρυά απο όλους και απο όλα, στην ουσία πατησε πόδι και τώρα είναι όλα μια χαρά! Ενταξει ειναι και σε μια ηλικία που δεν μπορούν να της πουν και τίποτα. Απο τότε που έφυγε έγινε άλλος άνθρωπος, ποτε δεν πίστευα οτι αυτή η κοπέλα θα μπορούσε να μείνει μόνη της, γιατί ήταν πάρα πολυ κλειστό άτομο. Εκεί, έκανε πάρα πολλες παρέες και συνεχώς είναι με μία βαλίτσα στο χέρι και κάνει ταξιδάκια.

Η άλλη τώρα μένει με τους δικούς της, οι αδερφές της παντρεύτηκαν και εκεινη πήγε με τους γονείς της. Όλα καλά λοιπόν και με τις δύο.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[tsarachaf]

Αχα... Μακαρι να μην εχει και μακροχρονιες συνεπειες για τις κοπελες...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[lacky]

Να σου πω την αλήθεια δεν νομίζω να τις επιρρεάσει και πολύ, δεν ξέρω στα παιδιά τους πως θα συμπεριφέρονται, αλλα δεν το θεωρώ απαραίτητο οτι θα εχουν περίεργες αντιδράσεις!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[tsarachaf]

Οχι, απαραιτητο δεν ειναι... Αλλα ειδικα αν ειναι ατομα που αντιδρουν, φτανουν ευκολα απο το ενα ακρο στο αλλο... Γενικοτερα συνηθως εχουμε προβλημα με το να βρισκουμε μια μεση λυση, δυστυχως...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[lacky]

Εχεις δίκιο σ'αυτό που λες, αν και θεωρώ απαίσιο να πληρώνουν τα παιδιά μας τα δικά μας βιώματα...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[tsarachaf]

Κι εγω το ιδιο... Αλλα ειμαστε δεσμιοι των εμπειριων μας και των απογοητευσεων μας... Ετσι ειναι η φυση μας...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Angie_Ann]

Έχω μπει σε πολλά σπίτια λόγω ιδιαίτερων και έχω να πω ότι η αδιαφορία είναι ΠΟΛΥ χειρότερη. Αν ο γονιός είναι αδιάφορος (μιλάμε βέβαια για αρκετά ακραίες περιπτώσεις) τότε το παιδί πρώτα απ' όλα πολύ δύσκολα θα καταφέρει να σπουδάσει. Όταν δεν ασχοληθεί ένας γονιός με το παιδί καθόλου από την αρχή του σχολείου είναι σχεδόν αδύνατον να τα καταφέρει μόνο του. Θα μου πείτε, μόνο αυτοί που σπουδάζουν πετυχαίνουν; Όχι, αλλά σίγουρα θα είναι πιο δύσκολο. Μόνο από εκεί υπάρχει ένα μείον. Επίσης, συχνά αυτά τα παιδιά καταφεύγουν σε ακραίες συμπεριφορές για να τα προσέξουν οι γονείς τους.Τα κορίτσια ντύνονται προκλητικά π.χ ή τα αγόρια μπαίνουν σε 'συμμορίες' και τα λοιπά και τα λοιπά. Δυστυχώς αυτά τα δύο μπορεί να οδηγήσουν σε ακόμα πιο ακραίες καταστάσεις. Αυτά που λέω δεν τα λέω φιλολογικά, με τα μάτια μου τα είδα. Επίσης, αν ο γονιός είναι πολύ αδιάφορος τότε στο παιδί δημιουργούνται πολλά συναισθηματικά κενά που είναι πιθανόν να κουβαλάει ακόμα και στις ενήλικες σχέσεις του. Να τονίσω ότι αναφέρομαι σε γονείς οι οποίοι είναι εντελώς αδιάφοροι.

Από την άλλη οι καταπιεστικοί γονείς μπορεί κατά κάποιο τρόπο να 'ευνουχίσουν' τα παιδιά τους, με την έννοια του ότι τείνουν να αποφασίζουν τα πάντα γι αυτά και έτσι τα καταστούν άβουλα (ειδικά οι μάνες τους γιους). Παρόλ' αυτά στους περισσότερους στην εφηβική ηλικία ( ή και αργότερα) βγαίνει μια αντίδραση και ξεφεύγουν από την επιρροή των γονιών τους. Εδώ πιστεύω και το ότι τα παιδιά κάνουν τους γονείς και όχι οι γονείς τα παιδιά. Όσο καταπιεστικοί και υπερπροστατευτικοί και να είναι αν το παιδί είναι ανεξάρτητο ως προσωπικότητα θα καταφέρει να απογαλακτιστεί. Επίσης, παρότι μπορεί η υπερπροστατευτικότητα να δημιουργήσει μεγάλα προβλήματα σε ένα παιδί, σχεδόν πάντα συνοδεύεται από μεγάλο ενδιαφέρον. Από τις σχολικές επιδόσεις μέχρι και ως ένα στήριγμα σε κάθε δύσκολη στιγμή.


Φυσικά, κανένα από τα δύο δεν είναι επιθυμητό, αλλά σίγουρα το πρώτο έχει πολύ πιο ολέθριες επιπτώσεις.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[alis]

Νομίζω πως γενικά συμφωνώ ότι η αδιαφορία είναι χειρότερη, αλλά μερικές φορές το να είναι κάποιος τόσο υπερβολικά υπερπροστατευτικός σε πνίγει. Υπάρχουν φορές που απλά θέλεις το χώρο σου, την ησυχία σου και λίγη ηρεμία ώστε να σκεφτείς μόνος σου μερικά πράγματα χωρίς να έχεις κάποιον πάνω από το κεφάλι σου να σε πρήζει με ερωτήσεις τύπου ''τι έχεις;'' ξανά και ξανά. Έστω αν γίνεται από αγάπη.

Βέβαια το να μην έχεις κανέναν να νοιάζεται ούτε στο ελάχιστο είναι χειρότερο ίσως, αλλά αν καταφέρεις και ''επιζήσεις'' από αυτή την κατάσταση νομίζω πως γίνεσαι σε γενικές γραμμές καλός άνθρωπος. Επίσης, υπάρχουν πολλά είδη αδιαφορίας. Μερικοί γονείς θεωρούν ότι είναι το σωστό ώστε να αφήσουν τα παιδιά τους να ωριμάσουν ενώ άλλοι απλά δεν ενδιαφέρονται καθόλου... Τόσο απλά.

Ευτυχώς σαν παιδί δεν βίωσα τίποτα από τα δύο.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[rascal_gd]

Υπάρχουν φορές που απλά θέλεις το χώρο σου, την ησυχία σου και λίγη ηρεμία ώστε να σκεφτείς μόνος σου μερικά πράγματα χωρίς να έχεις κάποιον πάνω από το κεφάλι σου να σε πρήζει με ερωτήσεις τύπου ''τι έχεις;'' ξανά και ξανά. Έστω αν γίνεται από...

..ψυχαναγκασμο!!

Βέβαια το να μην έχεις κανέναν να νοιάζεται ούτε στο ελάχιστο είναι χειρότερο ίσως, αλλά αν καταφέρεις και ''επιζήσεις'' από αυτή την κατάσταση νομίζω πως γίνεσαι σε γενικές γραμμές καλός άνθρωπος. Επίσης, υπάρχουν πολλά είδη αδιαφορίας. Ευτυχώς σαν παιδί δεν βίωσα τίποτα από τα δύο.

Το βιωνεις τωρα που μεγαλωσες..

(εχεις ανοιξει τρια θεματα για γονεις)

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[alis]

Το βιωνεις τωρα που μεγαλωσες..

(εχεις ανοιξει τρια θεματα για γονεις)

Kαι αυτό τι σημαίνει;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[johnnie2]

Εγώ θεωρώ οτι το χειρότερο είναι η υπερπροστατευτικότητα.Και εξηγώ γιατί.Γιατί όταν το παιδί περιμένει συνέχεια τους γονείς του να κάνουν τα πάντα γιαυτον χάνεται η πρωτοβουλία του,το θάρρος του,δεν αναπτύσει κριτικές ικανότητες και στην κυριολεξία δεν μπορεί σαν άτομο να καταφέρει τιποτα μόνος του.Και τελικα στην σχολική ηλικία γυμνάσιο και ειδικά τελευταίες ταξεις Λυκειου το παιδί συνηδιτοποιεί ότι πρεπει να δραστηριοποιείτε μόνο του,να σκέφτεται μόνο του,να αποφασίσει για την ζωή του μόνο του,γιατί η σφαίρα επιρροής των γονιών στο εξωτερικό περιβάλλον του αρχίζει να μειώνεται δραματικά.Και επειδή δεν έχει μαθει να το κάνει απο μικρός τις περισσότερες φορές δεν αντέχει τον έξω κόσμο και ξαναγυρνάει στους γονείς τους χωρίς να εξελίσσεται,κατι που εγώ θεωρώ καταστροφικό για μια προσωπικότητα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[rascal_gd]

Kαι αυτό τι σημαίνει;

Οτι κατι ψαχνεις..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.