Ή παντρευόμαστε ή χωρίζουμε!

[peleas]

Αν νιώθει κάποιος έτσι οπως περιγράφεις και τελικά παντρευτεί, κατά τη γνώμη μου όχι μόνο δεν απαλλάσσεται απο τις εμμονές που λες, αλλά ανοίγει τον τάφο του.Το θεμα ειναι αμα γουσταρουν και οι δυο να κανουν ο,τι κανουν και να ειναι καλα μαζι. Κι αμα θελουν απο κοινου ενα μωρακι, αποφασιζουν πως θα γινει η δουλεια, με ή χωρις γάμο. Με τον γάμο νομίζω είναι καλύτερα για το παιδί απο νομικής/οικονομικής άποψης. Η δεν παιζει ρολο; Εξηγηστε τα μου επι τη ευκαιρια, αν θελετε, σεις που τα εχετε ζησει ή ψαξει

Προφανώς όποιος επιλέγει να παντρευτεί το κάνει επειδή ΔΕ νιώθει έτσι. Γενικά, ο καλύτερος τρόπος για να απομυθοποιήσουμε κάτι, είναι να το πραγματοποιήσουμε. Επώδυνο μεν, αποτελεσματικό δε. Στο κάτω κάτω, μιά εμπειρία είναι και αυτή...
Από νομικής/οικονομικής άποψης, ένα παιδί μπορεί να έχει πλήρη δικαιώματα και εκτός γάμου. Ενας τρόπος είναι το σύμφωνο συμβίωσης.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[mindcircus]

σύμφωνο συμβίωσης.

Τι ειναι αυτό;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Gilda]

Τι ειναι αυτό;

Ένα σύμφωνο που γίνεται ανάμεσα σε δύο μέλη, το οποίο υπογράφεται ενώπιον συμβολαιογράφου, και έτσι το ζευγάρι έχει τα ίδια δικαιώματα ως ένα παντρεμένο. Είναι σαν να είσαι παντρεμένος, χωρίς όμως τις ευλογίες της εκκλησίας ή του Δήμαρχου.
Το παιδί αποκτά τα δικαιώματά του, εφόσον αυτό αναγνωρίζεται από τον πατέρα του, δεν χρειάζεται κάποιο σύμφωνο.

Να πούμε όμως ότι το σύμφωνο συμβίωσης λύνεται σχετικά εύκολα, οπότε αυτό είναι και καλό και κακό..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Rempeskes]

της νομικής, τζιλ;




υγ. φιλος ακουσε την ατακα του θρεντ
δλδ, οχι ακριβως αυτο, αλλα κατι του στυλ
"εμεις ειτε θα παντρευτουμε είτε θα μεινουμε μακριά ο ενας απο τον αλλο".

και τι απαντησε ο τυπος.
"καλου κακου, φτιαξε τις βαλιτσες σου"

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Gilda]

Όχι ακριβώς της νομικής, αλλά δούλευα χρόνια σε δικηγορικό γραφείο.
Επίσης όλη μου η οικογένεια είναι της νομικής.

Πλάκα πλάκα φοβάμαι πως η ατάκα του φίλου σου είναι η πιο κοινή απάντηση..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[adele]

Για 2 υπογραφές και ένα χαρτί θα χαλάσεις μια σχέση που σε κάνει ευτυχισμένο/η; Τρέλα πουλάς;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Gilda]

Για 2 υπογραφές και ένα χαρτί θα χαλάσεις μια σχέση που σε κάνει ευτυχισμένο/η; Τρέλα πουλάς;

Αχ Adele θα θελα σε 10 χρόνια να δω αν θα χεις την ίδια άποψη..
Προφανώς αν και ο άνθρωπός σου σε κάνει ευτυχισμένη, δεν σε κάνει ευτυχισμένη η στασιμότητα... Οπότε..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Vkey]

Για 2 υπογραφές και ένα χαρτί θα χαλάσεις μια σχέση που σε κάνει ευτυχισμένο/η; Τρέλα πουλάς;

Κι εγώ το αντιστρέφω...
Για 2 υπογραφές κι ένα χαρτί χαλάς μια σχέση που σε κάνει ευτυχισμένη και δεν παντρεύεσαι;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Gilda]

Κι εγώ το αντιστρέφω...
Για 2 υπογραφές κι ένα χαρτί χαλάς μια σχέση που σε κάνει ευτυχισμένη και δεν παντρεύεσαι;

Υποκλίνομαι..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Gilda]

Ευχάριστο νέο! Η ώρα η καλή
Εντιτ. Εκανα επεξεργασία, καθώς νομιζα οτι η Χιμέλα το έγραψε.. Αλλά δεν πειράζει... Τζίλντα αν και δε γνωριζόμαστε, εύχομαι ολα κατ'ευχήν και καλούς απογόνους! Εμένα μη μου ευχηθείς σε παρακαλώ και μου θυμίσεις κάτι θειάδες σε γάμους που έχω παρευρεθεί... Δε βιάζομαι, είμαι μικρή

Σ ευχαριστώ πολύ, και δεν σου λέω και στα δικά σου.
Σου εύχομαι να έρθουν τα πάντα στη ζωή σου όπως τα θες.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[adele]

Αχ Adele θα θελα σε 10 χρόνια να δω αν θα χεις την ίδια άποψη..
Προφανώς αν και ο άνθρωπός σου σε κάνει ευτυχισμένη, δεν σε κάνει ευτυχισμένη η στασιμότητα... Οπότε..

Την ίδια θα έχω. Δεν είμαι υπέρ του γάμου ως θεσμού, γιατί θεωρώ ότι δεν προσφέρει τίποτα παραπάνω στη σχέση.
Δεν το βλέπω ως στασιμότητα, αλλά απλώς θα ήμασταν μια χαρά και χωρίς το γάμο.
Προσωπική άποψη πάντα, προφανώς και δεν συμφωνούμε.
Απλώς μου κάνει εντύπωση πως τα διάφορα "δεδομένα" της κοινωνίας, όπως ο γάμος, επηρεάζουν τις σχέσεις μας και πολλές φορές τις κατευθύνουν κιόλας.
Σε κάνουν δηλαδή να νιώθεις στάσιμη τη σχέση σου αν δεν οδηγεί στο γάμο λες και υπάρχει μια συγκεκριμένη κλίμακα που πρέπει να ακολουθήσεις στη ζωή σου.
Τέλος πάντων μεγάλη κουβέντα αυτή.

Κι εγώ το αντιστρέφω...
Για 2 υπογραφές κι ένα χαρτί χαλάς μια σχέση που σε κάνει ευτυχισμένη και δεν παντρεύεσαι;

Είπα παραπάνω τη γνώμη μου για τον γάμο και τις σχέσεις γενικότερα.
Μπορεί απλώς ο γάμος ως θεσμός να μη σου λέει κάτι και να μην θέλεις να προχωρήσεις σε κάτι τέτοιο.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Vkey]

Μα εκεί είναι το θέμα...
Όταν δεν σου λέει κάτι...δεν σημαίνει τίποτα...μπλα μπλα μπλα....
Γιατί να μην το κάνεις αφού δεν αλλάζει κάτι;
Αφού δεν έχει βαρύτητα και σημασία...και για εσένα σχέση καλή = γάμος...
Και αν για το σύντροφο είναι σημαντικό τότε γιατί να μην γίνει;
Από την στιγμή που τον αγαπάς και έχεις αποφασίσει να μείνεις μαζί του till death do us apart.... και για εσένα δεν είναι μεγάλο deal γιατί ο σύντροφος είναι παράλογος που το ζητάει αφού γι' αυτόν- σε αντίθεση με εσένα- είναι σημαντικό θέμα....γιατί να μην γίνει;

Εννοώ ότι το επιχείρημα ότι για ένα χαρτί και 2 υπογραφές δεν χαλάς μια καλή σχέση δεν στέκει...αν το δεις αντίστροφα....

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Gilda]

Την ίδια θα έχω. Δεν είμαι υπέρ του γάμου ως θεσμού, γιατί θεωρώ ότι δεν προσφέρει τίποτα παραπάνω στη σχέση.

Χωρις να έχω την παραμικρή πρόθεση να σε αμφισβητήσω, θα σου πω απλά οτι στην ηλικία σου, εγώ ήμουν ακόμα περισσότερο κατά του γάμου. Όχι μόνο δεν με εξέφραζε ως θεσμός, αλλά τσαντιζόμουν φυσικά και με εκείνους που το θεωρούσαν εξέλιξη της σχέσης και την κοινωνία που προσπαθούσε να μας πείσει ότι είναι ο φυσικός δρόμος..
Τα χρόνια πέρασαν, είδα τα πράγματα διαφορετικά.
Φυσικά δεν υποστήρίζω ότι και εσύ στην ηλικία μου θα έχεις άλλη γνώμη, γιατί είσαι άλλος άνθρωπος και μοναδική προσωπικότητα.
Απλά κράτα κι εσύ μια επιφύλαξη, μπορεί, ίσως μπορεί, να αλλάξεις γνώμη.

Αν για συμφωνώ με την Vkey, αν για κάποιον δε σημαίνει κάτι, τότε θα μπορούσε να κάνει υποχώρηση για τον άνθρωπό του, για τον οποίο σήμαίνει πολλά.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[adele]

Μα εκεί είναι το θέμα...
Όταν δεν σου λέει κάτι...δεν σημαίνει τίποτα...μπλα μπλα μπλα....
Γιατί να μην το κάνεις αφού δεν αλλάζει κάτι;
Αφού δεν έχει βαρύτητα και σημασία...και για εσένα σχέση καλή = γάμος...
Και αν για το σύντροφο είναι σημαντικό τότε γιατί να μην γίνει;
Από την στιγμή που τον αγαπάς και έχεις αποφασίσει να μείνεις μαζί του till death do us apart.... και για εσένα δεν είναι μεγάλο deal γιατί ο σύντροφος είναι παράλογος που το ζητάει αφού γι' αυτόν- σε αντίθεση με εσένα- είναι σημαντικό θέμα....γιατί να μην γίνει;

Εννοώ ότι το επιχείρημα ότι για ένα χαρτί και 2 υπογραφές δεν χαλάς μια καλή σχέση δεν στέκει...αν το δεις αντίστροφα....

Στέκει αν ο ένας από τους δύο δεν θέλει να παντρευτεί για οποιοδήποτε λόγο. Είτε γιατί ως θεσμός δεν του λέει κάτι, είτε γιατί δεν θέλει να ακολουθήσει αυτό τον τρόπο ζωής.
Το ότι εμείς θέλουμε κάτι δεν σημαίνει ότι οι γύρω μας πρέπει να υπακούν στις επιθυμίες μας για να μας κάνουν ευτυχισμένους.

Αν για συμφωνώ με την Vkey, αν για κάποιον δε σημαίνει κάτι, τότε θα μπορούσε να κάνει υποχώρηση για τον άνθρωπό του, για τον οποίο σήμαίνει πολλά.

Αυτό που περιγράφεις δεν είναι ψυχαναγκασμός; Να καταπατήσει ο άλλος αυτό που πιστεύει για να σε ικανοποιήσει.
Το ότι ο γάμος ως θεσμός δεν μου λέει κάτι πχ δε σημαίνει ότι επειδή το αγόρι μου θέλει να παντρευτούμε οπωσδήποτε, εγώ πρέπει να τον παντρευτώ. Εκείνος έχει το θέμα, όχι εγώ.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Zed]

Ωραίο το δίλημμα, ειδικά αν ψάχνεις αφορμή για να χωρίσεις!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Resident Evil]

Το ότι ο γάμος ως θεσμός δεν μου λέει κάτι πχ δε σημαίνει ότι επειδή το αγόρι μου θέλει να παντρευτούμε οπωσδήποτε, εγώ πρέπει να τον παντρευτώ. Εκείνος έχει το θέμα, όχι εγώ.

Γιατί?
(αληθινή απορία, παρόλο που η μόνιμη επωδός μου επί πολλά έτη ήταν "εγώ πρώτα θα τις παντρέψω όλες και μετά ΜΠΟΡΕΙ να παντρευτώ εγώ", με άλλα λόγια "δεν με ενδιαφέρει το θέμα γάμος", ποτέ δεν κατάλαβα- ακόμα και από τα πολύ μικρά μου, παρόλο που εγώ δεν ήθελα να παντρευτώ, γιατί αν κάποιος ήθελε να παντρευτεί- και δη αν ήταν γυναίκα(!)- είχε κάποιο "θέμα")

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[adele]

Γιατί?
(αληθινή απορία, παρόλο που η μόνιμη επωδός μου επί πολλά έτη ήταν "εγώ πρώτα θα τις παντρέψω όλες και μετά ΜΠΟΡΕΙ να παντρευτώ εγώ", με άλλα λόγια "δεν με ενδιαφέρει το θέμα γάμος", ποτέ δεν κατάλαβα- ακόμα και από τα πολύ μικρά μου, παρόλο που εγώ δεν ήθελα να παντρευτώ, γιατί αν κάποιος ήθελε να παντρευτεί- και δη αν ήταν γυναίκα(!)- είχε κάποιο "θέμα")

Μα φυσικά και έχει θέμα ανεξαρτήτως φύλου. Αλλά συνήθως οι γυναίκες τα έχουν αυτά τα κολλήματα με το γάμο, γιατί έτσι μεγαλώνουν.
Όταν νιώθεις ότι η σχέση σου είναι στάσιμη, επειδή δεν παντρεύεσαι με τον αγαπημένο σου. Όταν μπαίνεις στο τρυπάκι "μήπως δεν με αγαπάει αρκετα;", "μήπως δεν με θεωρεί κατάλληλη γι' αυτόν;" και δεν σκέφτεσαι τίποτα άλλο πέρα από τον εαυτούλη σου και το τι ΕΣΥ θέλεις, τότε για μένα έχεις πρόβλημα.
Και το πρόβλημα σου αυτό καλλιεργήθηκε μέσα στο οικογενειακό σου περιβάλλον όταν σου έμαθαν πως έτσι πρέπει να γίνει στη ζωή μας, όταν σου έμαθαν ότι μετράει η γνώμη της γειτόνισσας και τα λόγια της πιο πολύ από τον σύντροφό σου, τις επιθυμίες και τα πιστεύω του.
Όταν μπαίνεις και πάλι στο τρυπάκι να σκέφτεσαι τι θα πει ο κόσμος που "σε έχει 10-15-20 χρόνια αστεφάνωτη". Όταν νιώθεις άσχημα επειδή δεν είστε παντρεμένοι. Όταν θέτεις όρους του τύπου "Ή παντρευόμαστε ή χωρίζουμε."
Τότε έχεις θέμα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Resident Evil]

Και το πρόβλημα σου αυτό καλλιεργήθηκε μέσα στο οικογενειακό σου περιβάλλον όταν σου έμαθαν πως έτσι πρέπει να γίνει στη ζωή μας, όταν σου έμαθαν ότι μετράει η γνώμη της γειτόνισσας και τα λόγια της πιο πολύ από τον σύντροφό σου, τις επιθυμίες και τα πιστεύω του.
Όταν μπαίνεις και πάλι στο τρυπάκι να σκέφτεσαι τι θα πει ο κόσμος που "σε έχει 10-15-20 χρόνια αστεφάνωτη". Όταν νιώθεις άσχημα επειδή δεν είστε παντρεμένοι. Όταν θέτεις όρους του τύπου "Ή παντρευόμαστε ή χωρίζουμε."
Τότε έχεις θέμα.

Στο κομμάτι αυτό του ποστ σου με βρίσκεις καταρχήν σύμφωνη.

Απλώς δεν δέχομαι έτσι "εύκολα" τη 'δαιμονοποίηση' του γάμου. Τη βρίσκω... υπερβολική ρε παιδί μου, δεν γίνονται όλοι οι γάμοι για αυτούς τους λόγους ή με αυτές ("παντρευόμαστε ή χωρίζουμε") συνθήκες. ΔΕΝ λέω ότι αυτά τα πράγματα δεν ισχύουν ποτέ και τα κατέβασες από το κεφάλι σου, αλλά δεν μου αρέσει η υπερβολή.
Το να παντρεύονται 2 άνθρωποι (και by "παντρευομαι" εγώ τουλάχιστον δεν εννοώ το τζέρτζελο που συνοδεύει συνήθως τους θρησκευτικούς γάμους) είναι εν γένει κάτι όμορφο και τρυφερό/γλυκό κτλ.
Τουλάχιστον εγώ (η ρομαντικά αφελής?) έτσι το φαντάζομαι και δεν μπορώ να καταλάβω (αλήθεια δεν μπορώ, ποτέ δεν μπορούσα!) γιατί το αντιμετωπίζουμε λες και ο ένας (άντρας ή γυναίκα) σέρνει τον άλλο στην...κρεμάλα(!).

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[adele]

Στο κομμάτι αυτό του ποστ σου με βρίσκεις καταρχήν σύμφωνη.

Απλώς δεν δέχομαι έτσι "εύκολα" τη 'δαιμονοποίηση' του γάμου. Τη βρίσκω... υπερβολική ρε παιδί μου, δεν γίνονται όλοι οι γάμοι για αυτούς τους λόγους ή με αυτές ("παντρευόμαστε ή χωρίζουμε") συνθήκες. ΔΕΝ λέω ότι αυτά τα πράγματα δεν ισχύουν ποτέ και τα κατέβασες από το κεφάλι σου, αλλά δεν μου αρέσει η υπερβολή.
Το να παντρεύονται 2 άνθρωποι (και by "παντρευομαι" εγώ τουλάχιστον δεν εννοώ το τζέρτζελο που συνοδεύει συνήθως τους θρησκευτικούς γάμους) είναι εν γένει κάτι όμορφο και τρυφερό/γλυκό κτλ.
Τουλάχιστον εγώ (η ρομαντικά αφελής?) έτσι το φαντάζομαι και δεν μπορώ να καταλάβω (αλήθεια δεν μπορώ, ποτέ δεν μπορούσα!) γιατί το αντιμετωπίζουμε λες και ο ένας (άντρας ή γυναίκα) σέρνει τον άλλο στην...κρεμάλα(!).

Πλέον οι περισσότεροι γάμοι γίνονται από φόβο για το τι θα πει η κοινωνία, από ανάγκη δημιουργίας οικογένειας και γενικότερα "αποκατάστασης" ή για οικονομικά ωφέλη. Έχω πολλά τέτοια παραδείγματα γύρω μου, δυστυχώς.
Τώρα για την "δαιμονοποίηση" του γάμου δεν ξέρω να σου πω. Λέω απλώς αυτά που πιστεύω.
Και άλλωστε αυτά που λέω τα λέω με αφορμή τον τίτλο "Ή παντρευόμαστε ή χωρίζουμε", δεν μιλάω γενικά και αόριστα για το γάμο.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[mindcircus]

Θέλετε αυτοί που είναι υπερ του γάμου, να μας γράψουν τους λόγους που είναι υπερ και αυτοί που διαφωνούν με αυτόν να μας γράψουν κι αυτοί τους λόγους; Ετσι θα έχουμε μια μεγάλη γκάμα λόγων. Είναι πολύ ενδιαφέρουσα η συζήτηση που έχετε κορίτσια και συμφωνώ και με Τζιλντα και με Βικυ και με Ρεζ και με Αντελ. Εγώ είμαι κάπου στη μέση ας το πούμε, σε κάποια συμφωνώ, σε κάποια διαφωνώ. Πάντως είναι ενδιαφέρον θέμα να δούμε απόψεις. Αν περάσει και σε νέο τόπικ και δε μπερδευτεί με αυτό, ίσως είναι καλύτερα.

Πχ, εγώ με αυτά συμφωνώ:

Γιατί να μην το κάνεις αφού δεν αλλάζει κάτι;
Αφού δεν έχει βαρύτητα και σημασία...και για εσένα σχέση καλή = γάμος...

θα μπορούσε να κάνει υποχώρηση για τον άνθρωπό του, για τον οποίο σήμαίνει πολλά.

Και το πρόβλημα σου αυτό καλλιεργήθηκε μέσα στο οικογενειακό σου περιβάλλον όταν σου έμαθαν πως έτσι πρέπει να γίνει στη ζωή μας, όταν σου έμαθαν ότι μετράει η γνώμη της γειτόνισσας και τα λόγια της πιο πολύ από τον σύντροφό σου, τις επιθυμίες και τα πιστεύω του.

δεν γίνονται όλοι οι γάμοι για αυτούς τους λόγους ή με αυτές ("παντρευόμαστε ή χωρίζουμε") συνθήκες.
Το να παντρεύονται 2 άνθρωποι (και by "παντρευομαι" εγώ τουλάχιστον δεν εννοώ το τζέρτζελο που συνοδεύει συνήθως τους θρησκευτικούς γάμους) είναι εν γένει κάτι όμορφο και τρυφερό/γλυκό κτλ.
Τουλάχιστον εγώ (η ρομαντικά αφελής?) έτσι το φαντάζομαι και δεν μπορώ να καταλάβω (αλήθεια δεν μπορώ, ποτέ δεν μπορούσα!) γιατί το αντιμετωπίζουμε λες και ο ένας (άντρας ή γυναίκα) σέρνει τον άλλο στην...κρεμάλα(!).

Πλέον οι περισσότεροι γάμοι γίνονται από φόβο για το τι θα πει η κοινωνία, από ανάγκη δημιουργίας οικογένειας και γενικότερα "αποκατάστασης" ή για οικονομικά ωφέλη. Έχω πολλά τέτοια παραδείγματα γύρω μου, δυστυχώς.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.