Dreamer_SW
Διάσημο μέλος
Σημείωση συντονιστή: Το θέμα προέκυψε από συζήτηση στην Κουβεντούλα χωρίς θέμα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Dreamer_SW
Διάσημο μέλος
Δε συμφωνώ με το, μπορούμε παραπάνω από όσο νομίζουμε. Αυτό μας γεμίζει αγχος και το άγχος σκοτώνει. Χέστηκα να κάνω περισσοτερα, θα κάνω όσα μπορώ και θέλω.
Ναι ισχύει πολύ αυτό που λες, καταλήγει σε επιπεδα τελειοθηρίας τελειομανίας και αυτό γεμίζει πολύ άγχος όντως και μπορεί και να μας κάνει δυστυχισμένους. Απλά και εμένα μου αρέσει και προσπαθώ για το τέλειο.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
fretoe
Δραστήριο μέλος
Δε συμφωνώ με το, μπορούμε παραπάνω από όσο νομίζουμε. Αυτό μας γεμίζει αγχος και το άγχος σκοτώνει. Χέστηκα να κάνω περισσοτερα, θα κάνω όσα μπορώ και θέλω.
Αυτό με το λαιμό που λες, επειδή έχεις πει ότι είχες θέμα με θυρεοειδή, έχεις κάνει κάποιον υπέρηχο; Μπορεί να έχεις όζο που σε κάνει να δυσκολεύεσαι στην κατάποση και να πρέπει να πάρεις φαρμακο.
Δεν συμφωνώ σε αυτό.
Αν κάποιος έχει φιλοδοξίες, εννοείται ότι πρέπει να στοχεύει για το καλύτερο δυνατό.
Στην ζωή (τουλάχιστον τις περισσότερες φορες και τους κοινούς θνητούς σαν εμάς), τίποτα δεν αποκτάται χωρίς κόπο και προσπάθεια.
Και όντως κάποιες φορές θα πρέπει να προσπαθήσεις πολύ. Πάρα πολύ.
Εντάξει, αν πάλι κάποιος συμβιβάζεται με το μέτριο, κάνενα απολύτως πρόβλημα.
Μπορεί να κάνει αυτός που λες και να μη χαλάσει την ζαχαρένια του.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεν συμφωνώ σε αυτό.
Αν κάποιος έχει φιλοδοξίες, εννοείται ότι πρέπει να στοχεύει για το καλύτερο δυνατό.
Στην ζωή (τουλάχιστον τις περισσότερες φορες και τους κοινούς θνητούς σαν εμάς), τίποτα δεν αποκτάται χωρίς κόπο και προσπάθεια.
Και όντως κάποιες φορές θα πρέπει να προσπαθήσεις πολύ. Πάρα πολύ.
Εντάξει, αν πάλι κάποιος συμβιβάζεται με το μέτριο, κάνενα απολύτως πρόβλημα.
Μπορεί να κάνει αυτός που λες και να μη χαλάσει την ζαχαρένια του.
Το θέμα με τις φιλοδοξίες είναι πολύ βαθύ. Για ποιον έχεις φιλοδοξίες; Για τον εαυτό σου ή για να ευχαριστήσεις τους άλλους; Και από πού προέρχεται αυτή η ανάγκη σου να θες συνεχώς την τελειότητα; Και τελικά σε κάνει αυτό ευτυχή ή δυστυχή;
Αγαπώ το μέτριο. Δε με φοβίζει. Ίσα ίσα το επιδιώκω.
Ένα λοφάκι τη φορά, το βουνό φάνταζε ακόμη στα μάτια μας πελώριο! Δεν κάναμε κάτι σημαντικό, ανατρεπτικό ή εντυπωσιακό. Προσπαθούσαμε να πιαστούμε από μικρές χαρές ώστε να ξορκίσουμε το φόβο και την ανασφάλειά μας. Δε γράφαμε καμιά Ιστορία. Δε γεννηθήκαμε εμείς να κατακτήσουμε τις ψηλότερες βουνοκορφές. Αφήσαμε τα Ιμαλάια για άλλους!
Έλση Τσουκαράκη - Ας αποφασίσει ο χρόνος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Dreamer_SW
Διάσημο μέλος
Θεωρώ ότι από την μία είναι πολύ ωραίο και όμορφο να είμαστε φιλόδοξοι, να προσπαθούμε πάντα για το καλύτερο που μπορούμε και να βάζουμε τα δυνατά μας.
Από την άλλη όμως η ανάγκη για να φτάνουμε το τέλειο το καλύτερο οταν υπερβαίνει τις αντοχές μας και τα όριά μας τότε αυτό μας δημιουργεί τεράστιο άγχος όπως είπε πολύ σωστά η Σύλβια με πολλές συνέπειες για την ψυχοσυναισθηματική μας υγεία.
Πολλές φορές όντως η ανάγκη της επιτυχίας και του τέλειου μιλάω τουλάχιστον για εμένα, γίνεται για να ικανοποιήσουμε τους άλλους και να τους κάνουμε χαρούμενους με τίμημα την ίδια μας την υγεία. Προσωπικά ημουν μαθήτρια του 16-17 και οι γονείς μου, μου έλεγαν διαρκως οτι δεν τους κάνω χαρούμενους επειδή δεν ήμουν του 18+ με συγκρινανε με άλλες μαθήτριες και μαθητές κολλούσαν ταμπέλες άχρηστη τεμπέλα κλπ κλπ ή μου ελεγαν δλδ η x ειναι πιο εξυπνη από εσενα και πολλές φορές μου έλεγαν οτι ντρέπονταν για εμένα να μιλάνε με γονείς μιας φιλης μου που ηταν του 18. Και από την άλλη ελεγαν έχεις δυνατότητες αλλά ποτέ δεν τις αξιοποιούσες και στο ελεγαν και οι καθηγητες στο σχολειο.
Τώρα εμένα μου βγαίνει άγχος αποτυχιας, η επιθυμία για το τέλειο και για την υπέρβαση των οριων που δεν ξέρω ακόμα πόσο φτάνουν. Από την μία μου αρέσει επειδή καταφέρνω περισσοτερα από ότι νόμιζα αλλά με πολύ ψυχοσωματική κουραση αλλά από την άλλη σκέφτομαι μήπως μπορούσα και δεν έκανα ποτέ τους γονείς μου χαρούμενους όπως το ηθελαν και πληρωναν τσάμπα για εμένα οπως λένε;
Ακόμα και τώρα μου χτυπάνε στο σχολειο δεν στρωνόσουν τωρα σε έπιασε ο πόθος να διαβάσεις. Δεν θα ξεχασω τι βρισιδι η ξύλο ετρωγα και τρωω ακομα για τους βαθμους.
Άραγε θέλουμε το τελειο για εμάς ή για τους άλλους;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Guest 092312
Επισκέπτης
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Samael
Τιμώμενο Μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Ο σκοπός ποιανού; Και γιατί να είναι αυτός ο σκοπός κι όχι ας πούμε να είμαστε λίγο πιο ευτυχισμένοι σήμερα από ό,τι ήμασταν χθες;Ο σκοπος τελικα ειναι να ειμαστε λιγο καλυτεροι σημερα απο οτι ειμασταν χθες,ειτε αυτο αφορα τις ακαδηκαικες και επαγγελματικες επιδοσεις ειτε τις κοινωνικες μας σχεσεις.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Samael
Τιμώμενο Μέλος
Ο σκοπός ποιανού; Και γιατί να είναι αυτός ο σκοπός κι όχι ας πούμε να είμαστε λίγο πιο ευτυχισμένοι σήμερα από ό,τι ήμασταν χθες;
Ο σκοπος οποιουδηποτε για το οτιδηποτε.Δεν εχει τοση σημασια τι κυνηγας,ειτε αυτο ειναι ευτυχια,λεφτα,βαθμοι κτλπ. Σημασια εχει να μην μενεις στο ιδιο σημειο για πολυ αλλα να δουλευεις προς τον στοχο σου,οποιος ειναι αυτος.Αναλογα τις φιλοδοξιες και το τι κυνηγαει κανεις.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Dreamer_SW
Διάσημο μέλος
Ο σκοπός ποιανού; Και γιατί να είναι αυτός ο σκοπός κι όχι ας πούμε να είμαστε λίγο πιο ευτυχισμένοι σήμερα από ό,τι ήμασταν χθες;
Έχεις ένα Point απλά δυστυχώς καταλαβαίνω ότι οι άνθρωποι κοιτάμε περισσότερο να είμαστε καλύτεροι σε υλικό επίπεδο (βαθμοί, εργασία πχ) παρά σε συναισθηματικό και καθαρά προσωπικό ή κοινωνικό (σε σχέση με τους άλλους ή και με τον εαυτό μας )
Νίκο εάν κατάλαβα καλά, λες να γινόμαστε κάθε μέρα και καλύτεροι σε αυτό που προσπαθούμε να κάνουμε;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Ο σκοπος οποιουδηποτε για το οτιδηποτε.Δεν εχει τοση σημασια τι κυνηγας,ειτε αυτο ειναι ευτυχια,λεφτα,βαθμοι κτλπ. Σημασια εχει να μην μενεις στο ιδιο σημειο για πολυ αλλα να δουλευεις προς τον στοχο σου,οποιος ειναι αυτος.Αναλογα τις φιλοδοξιες και το τι κυνηγαει κανεις.
Εκτός αν ο στόχος κάποιου είναι να ζει τη ζωή του χωρίς στόχους. Απλά να ζει χωρίς να περιμένει κάτι συγκεκριμένο.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Guest 874453
Επισκέπτης
Εκτός αν ο στόχος κάποιου είναι να ζει τη ζωή του χωρίς στόχους. Απλά να ζει χωρίς να περιμένει κάτι συγκεκριμένο.
νομιζω η ζωη χωρις στοχους=θανατος.
εστω κ λιγο,ολοι εχουμε εναν στοχο-ονειρο-κατι για το μελλον.αλλοι πιο απλο,αλλοι πιο συνθετο.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Samael
Τιμώμενο Μέλος
Εκτός αν ο στόχος κάποιου είναι να ζει τη ζωή του χωρίς στόχους. Απλά να ζει χωρίς να περιμένει κάτι συγκεκριμένο.
Εαν καποιος τα εχει ολα ετοιμα πιστευω,τοτε ειναι που εχει περισσοτερες πιθανοτητες να ασχοληθει με κατι και να θεσει στοχους.Ειδικα απο την στιγμη που το μονο του κινητρο ειναι να κανει κατι που θα περναει ευχαριστα την ωρα του.Μαλιστα εχει και καλες πιθανοτητες να πετυχει διοτι νιωθει ηδη ολοκληρωμενος ή/και ικανοποιημενος οποτε οτι παραπανω καταφερει ειναι προς το συμφερον του.Καθως οπως ηδη αναφερθηκε οταν δεν εχεις καταφερει τιποτα γενικα(αυτο κανονικα θελει λιγη αναλυση...) υπαρχει ενα επιπλεον αγχος να εισαι "επιτυχημενος" . Ωστοσο ο κοσμος πρεπει να μαθει να ικανοποιειται και οταν αποτυγχανει,οταν πιανει πατο,διοτι ξεκινας απο το 0,και το 0 ειναι μια πολυ καλη βαση για να χτισεις νεα πιο γερα θεμελια.
Δηλαδη καποιος που δεν εχει στοχους και δεν περιμενει τιποτα ειτε ειναι χαρουμενος και αρα σιγουρα επιτυχημενος,ειτε πληρως απελπισμενος.Οπως ειπα ομως ακομα και στο χειροτερο σεναριο υπαρχει θετικη πλευρα των πραγματων,αρκει να κοιταξεις με τον σωστο τροπο την κατασταση.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
fretoe
Δραστήριο μέλος
Εαν καποιος τα εχει ολα ετοιμα πιστευω,τοτε ειναι που εχει περισσοτερες πιθανοτητες να ασχοληθει με κατι και να θεσει στοχους.Ειδικα απο την στιγμη που το μονο του κινητρο ειναι να κανει κατι που θα περναει ευχαριστα την ωρα του.Μαλιστα εχει και καλες πιθανοτητες να πετυχει διοτι νιωθει ηδη ολοκληρωμενος ή/και ικανοποιημενος οποτε οτι παραπανω καταφερει ειναι προς το συμφερον του.Καθως οπως ηδη αναφερθηκε οταν δεν εχεις καταφερει τιποτα γενικα(αυτο κανονικα θελει λιγη αναλυση...) υπαρχει ενα επιπλεον αγχος να εισαι "επιτυχημενος" . Ωστοσο ο κοσμος πρεπει να μαθει να ικανοποιειται και οταν αποτυγχανει,οταν πιανει πατο,διοτι ξεκινας απο το 0,και το 0 ειναι μια πολυ καλη βαση για να χτισεις νεα πιο γερα θεμελια.
Δηλαδη καποιος που δεν εχει στοχους και δεν περιμενει τιποτα ειτε ειναι χαρουμενος και αρα σιγουρα επιτυχημενος,ειτε πληρως απελπισμενος.Οπως ειπα ομως ακομα και στο χειροτερο σεναριο υπαρχει θετικη πλευρα των πραγματων,αρκει να κοιταξεις με τον σωστο τροπο την κατασταση.
Εγώ πάλι διαφωνώ σε αυτό.
Πιστεύω ότι αν κάποιος τα έχει έτοιμα, έχει λιγότερες πιθανότητες να θέσει στόχους διότι δεν έχει κίνητρο.
Δεν υπάρχει η ανάγκη εφόσον τα έχει ήδη λυμένα.
Αντιθέτως κάποιος που ξεκινάει από το μηδέν, έχει μεγαλύτερο ενθουσιασμό και κίνητρο για να πετύχει γιατί θέλει να αλλάξει μια δυσμενή για αυτόν κατάσταση.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
prinCess.
Επιφανές μέλος
Θεωρώ έναν άνθρωπο χωρίς στόχους και φιλοδοξίες έναν μίζερο άνθρωπο.
'Ολο το 2018 έχω επικεντρωθεί πιο πολύ από κάθε άλλη φορά στο να πραγματοποιήσω κάποιους στόχους ζωής και νιώθω πιο γεμάτη και πιο ώριμη από ποτέ. Έχω αντιμετωπίσει δυσκολίες στην πορεία της "πραγματοποιήσης" αλλά ήθελα τόσο πολύ να τα κάνω, που έβαλα τις φοβίες μου και τις "ικανότητές" μου σε άλλη μοίρα.
Πλέον μπορώ να πω μου έχει γίνει συνήθεια να θέτω στόχους. Να ξυπνάω το πρωί και να σκέφτομαι ένα συγκεκριμένο πράγμα που πρέπει να υλοποιήσω, δε μπορώ να φανταστώ άνθρωπο να ξυπνάει και απλά να υπάρχει, όχι, τουλχ όχι για κάποιον μετά τα φοιτητικά του χρόνια. Έναν άνθρωπο που δεν έχει στόχους, αλλά έχει όνειρα. Τα όνειρα πρέπει να γίνονται στόχοι, να μην παραμένουν όνειρα. Στόχους τους οποίους πρέπει να πραγματοποιούμε βήμα βήμα, για να νιώθουμε γεμάτοι, να το κάνουμε για τον εαυτό μας, για κανέναν άλλον. Να ξαπλώνεις το βράδυ στο κρεβάτι και να λες "σήμερα ήρθα ένα βήμα πιο κοντά στο στόχο μου, έκανα αυτό κι αυτό" ΜΟΝΟΣ/-Η ΣΟΥ/ ΜΟΥ. πρέπει να πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας και να απολαμβάνουμε όλο το ταξίδι, να μην στηριζόμαστε σε κανέναν, ούτε σε γονείς ούτε αδέρφια ούτε κανέναν, όταν καταφέρεις μόνος σου αυτά που θέλεις η ικανοποιήση και η ευτυχία σου θα είναι ολόδική σου.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Johnny15
Επιφανές μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Samael
Τιμώμενο Μέλος
Εγώ πάλι διαφωνώ σε αυτό.
Πιστεύω ότι αν κάποιος τα έχει έτοιμα, έχει λιγότερες πιθανότητες να θέσει στόχους διότι δεν έχει κίνητρο.
Δεν υπάρχει η ανάγκη εφόσον τα έχει ήδη λυμένα.
Αντιθέτως κάποιος που ξεκινάει από το μηδέν, έχει μεγαλύτερο ενθουσιασμό και κίνητρο για να πετύχει γιατί θέλει να αλλάξει μια δυσμενή για αυτόν κατάσταση.
Κοιταξε στο συγκεκριμενο δεν υπαρχει σωστο και λαθος.Οποτε και εγω διαφωνω εν μερει με αυτο που ειπα .Διοτι εκανα μια μια σημαντικη υποθεση : Ο εν λογω ανθρωπος ειναι αξιολογος. Αυτο σημαινει οτι και ολα "λυμενα" να τα εχει αρχιζει να ζητα και αλλα,περισσοτερα,μεχρι να νιωσει οτι αξιοποιειται. Εαν ειναι τεμπελης,φυγοπονος και καλοπερασακιας ειναι φυσικο οτι θα αραξει σε μια ξαπλωστρα διοτι σαν ανθρωπος δεν εχει ενσυναισθηση,αυτο που λεμε και υπαρξιακα,και επομενως δεν εχει αναγκη να εξελιχθει ή καν την επιθυμια να θελει να εξελιχθει. Αλλος βλεπει το ποσο τυχερος ειναι και εχει ας πουμε δουλεια και καποιον ελευθερο χρονο και το αξιοποιει καταλληλα και παει να μαθει πιανο ας πουμε,ή δεν μαθαινει κατι καινουριο απλα αρκειται σε αυτα που εχει. Αλλος που δεν εχει ουτε δουλεια ουτε κανει γενικα κατι με την ζωη του,ισως να μην θελει να κανει και τιποτα και απλα να καλοπερναει στηριζομενος σε αλλους.Γενικα,δεν μπορουμε να διεξαγουμε καποιον γενικο κανονα,καθως απαιτειται η υπο περιπτωση εξεταση καθε φορα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Ariana2018
Πολύ δραστήριο μέλος
Εντάξει εμένα δε με έδερνε, ήμουν κι εγώ γλωσσού, ανταπαντουσα, αλλά κάποιες φορές με είχε προσβάλλει. Άθελά της όμως, ξέρω πολύ καλά τη μητέρα μου. Εγώ να δεις προσβολές που της είχα κάνει. Και μετανιώνω οικτρά.. Ειδικά σήμερα που τη βλέπω με καθαρά ματιά.. Βλέπω πόσο δίκιο είχε επί της ουσίας και ας αφήσουμε τα λόγια... Πόσο αγάπη μου έδειχνε και προσοχή και εγώ δεν έβλεπα. Στην εφηβεία δεν έχουμε καθαροτητα να δούμε..
Νομίζω μια ειλικρινής κουβέντα με τη μητέρα σου λίγο αργότερα, θα σε κάνει να κατανοήσετε περισσότερα η μία για την άλλη. Και με τον μπαμπά σου φυσικά.
Σε ότι αφορά το θέμα, πιστεύω είναι θέμα θέλησης όλα. Αυτός που έχει φιλοδοξίες να είναι ταυτόχρονα στη γη γιατί μπορεί να πέσει απότομα και να είναι βαρύς ο πόνος.
Όλα θέλουν το μέτρο τους, να μη σε τρώει το κυνήγι του θησαυρού αλλά το ταξίδι για να φτάσεις.
Εγώ είμαι άτομο που θέτει κοντινούς στόχους. Και προσπαθώ να τους υλοποιω. Το κακό με εμένα είναι πως πολλές φορές αισθάνομαι ανίκανοποιητη κι αυτό είναι κακό και θέλω και πρέπει να το διορθώσω. Ευτυχώς ο Θεός μου δώσε μυαλό και προσπαθώ να το αξιοποιώ.
Πχ. Ενώ κάνω πολλά πράγματα με τα παιδιά μου που άλλες μαμάδες Που εργάζονται δεν τα κάνουν ούτε στο ελάχιστο, πότε δε νιώθω αρκετή και καλή. Πιάνω τον εαυτό μου να αναρωτιέται συχνά πυκνά αν είμαι καλή μητέρα. Αν με δω απέξω κι όσα κάνω μπορεί να με θαυμάσω. Ξαναμπαίνω πάλι μέσα όμως και με πιάνει ανασφάλεια.
Εργάζομαι σε ένα πόστο που ονειρευόμουν καιρό. Και επειδή το κάνω καλά πάει και καλά. Οκ μπορεί να είμαι και λίγο τυχερή. Με πιάνει όμως η ανάγκη να επεκταθω κι άλλο ενώ ξέρω πως θα με βαρύνει. Ήδη έχω πολλές πάρα πολλές υποχρεώσεις και η επιπλέον δουλειά να με εξοντώσει, πιθανότατα να με αρρωστήσει και να μην είμαι καλή μετά πουθενά.
Γιαυτό όταν με πιάνει αυτή η αδίστακτη μανία τελειότητας, κάνω ένα μπάνιο (σοβαρολογω), βάζω μια μπυριτσα και την αράζω με τις σκέψεις μου. Φέρνω στο νου μου την πορεία μου, υπενθυμίζω στον εαυτό μου πως ως εκεί μπορεί και κοιμάμαι ήσυχη.
Όσο για τον κόσμο και το θεαθήναι προσωπικά δε με αφορά. Έχω πάψει τον κόσμο του μπλα μπλα από τη ζωή μου και τις κακές επιρροές εδώ και πάρα πολλά χρόνια και είμαι πολύ ήρεμη ως προς αυτό το κομμάτι. Θέλει δουλειά όμως όλο αυτό, δεν είναι εύκολο.. Θέλει αυτοέλεγχο αυτό κυριαρχία δύναμη και πολλή πολλή πίστη!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Aleksa
Τιμώμενο Μέλος
Κακό είναι, να γίνεται αριβίστας.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Χρήστες Βρείτε παρόμοια
-
Τα παρακάτω 0 μέλη και 1 επισκέπτες διαβάζουν μαζί με εσάς αυτό το θέμα:Tα παρακάτω 9 μέλη διάβασαν αυτό το θέμα:
-
Φορτώνει...
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.