Να μένουν οι ενήλικοι με τους γονείς τους;

[Valder]

Πολύ σωστό αυτό
Συλλυπητήρια για τη γιαγιά σου, να ζήσετε να την θυμόσαστε και πάντα με όμορφες αναμνήσεις

Να σαι καλά κορίτσι μου, σ ευχαριστώ.

 

[dum dum boy]

Επειδή είχα θάνατο πρόσφατο (η γιαγιά μου που με μεγάλωσε σαν δεύτερη μάνα μου) θα σου πω μια διαφορά που είδα σε μένα.

Από εκεί που δεν ήθελα να πατάω στο πατρικό μου γιατί μου βρώμαγε που κοιμόντουσαν με τις κότες, αγάπησα την παρουσία των γονιών μου και κάθομαι μαζί τους πιο πολύ, επισκέψεις, μέρες πχ. .

Λες, ας τους έχω ζωντανούς, κι ας μου φύγει ο κώλος λίγο παραπάνω.


Αλλάζει την αντίληψη της ζωής ο θάνατος.

Σόρρυ για το μακάβριο αλλά ήθελα να το πω.

εμένα έχουν πεθάνει όλες οι γιαγιάδες-παππούδες και τα τελευταία χρόνια έχω τους δικούς μου από κοντά, να τους προσέχω.

 

[Jack of Spades]

Εγώ θα πω ότι είναι εύκολο να κουνάς το δάχτυλο στους ανθρώπους που εξοικονομούν χρήματα μένοντας στο σπίτι των γονιών τους στο ξεκίνημά τους, όταν εσύ ο ίδιος βρήκες έτοιμη καριέρα ή/και σπίτι από τους γονείς...

Χρήματα εξοικονομείς και με συγκατοίκους, νοικιάζοντας ένα δωμάτιο (όπως έγραψε και κάποιος προηγουμένως) και τα σχετικά...αλλά ο συγκάτοικος πέραν του ότι θα θέλει τα έξοδα 50-50 ούτε την παραδουλεύτρα θα σου κάνει ούτε θα σου προσέχει παιδί, σκυλί, γατί κ.λπ. έτσι;

α)Συμφωνώ πάνω σε αυτό. Όμως αυτό που έχω παρατηρήσει από τον κύκλο μου είναι ότι αυτοί που ξεκίνησαν να ζουν μόνοι τους (κάτω των 30), συνήθως είχαν βοήθεια από τους γονείς, είτε παραχωρώντας τους σπίτι της ιδιοκτησίας τους, είτε πληρώνοντας εκείνοι το ενοίκιο μέχρι να ορθοποδήσει το παιδί. Όσοι, δε, είχαν και έτοιμη δουλειά (γραφείο, επιχείρηση, whatever) είχαν λύσει ήδη τα προβλήματά τους και απλώς έπρεπε να συνεχίσουν και να μην τα κάνουν μαντάρα.

β)Όμως, εμείς που προσπαθούμε και θέλουμε κάποια στιγμή να φύγουμε από το πατρικό και δεν έχουμε όλη αυτή την στήριξη από πίσω, πρέπει να μαζέψουμε ένα σεβαστό ποσό για οποιαδήποτε γκαντεμιά προκύψει. Αν εγώ ας πούμε πάρω την απόφαση να ανοίξω δικό μου νοικοκυριό και μέσα σε έναν μήνα απολυθω από τη δουλειά μου τι θα κάνω; Θα γυρίσω κλαίγοντας στη μάνα μου; Ή το πιο απλό: όταν μπω στο νέο μου σπίτι, ποιος θα αγοράσει τα έπιπλα, τις συσκευές; Ποιος θα δώσει ντουκου τα πρώτα ενοίκια;
Για αυτά πρέπει να έχεις φτιάξει μία μπάζα, που συνήθως γίνεται από τα 25 και μετά στην καλύτερη.

γ)Αλλά αν κρίνω και πάλι από τον κύκλο μου, οι περισσότεροι συνεχίζουν με μεταπτυχιακά και διδακτορικά, οπότε η ηλικία που βγαίνουν στην αγορά ανεβαίνει κοντά στα 30...

α)Πολύ «απλά» τα έχεις όλα αυτά...π.χ. ότι ο μοσχοαναθρεμένος μπούλης θα πάρει τις τύχες της οικογενειακής επιχείρησης στα χέρια του κι όχι απλά δε θα την κλείσει σε χρόνο dt (όπως γίνεται στο 99% αυτών των περιπτώσεων) αλλά θα την κρατήσει κιόλας έστω όπως ήταν πριν!
Τα προβλήματά σου τα λύνεις όταν μπορείς ακόμη και χωρίς 1€ στην τσέπη να σταθείς όρθιος στη ζούγκλα της κοινωνίας...μέχρι τότε απλά τα βάζεις κάτω απ' το χαλί κι εύχεσαι να μη σε βρουν ποτέ δυσκολίες!

β)Πας ένα καλοκαίρι σεζόν μαζεύεις 3-4 χιλιάρικα, μετά πιάνεις δουλειά με το βασικό μισθό και νοικιάζεις μ' άλλους δύο ένα άνετο σπίτι, αφήνεις και κάτι στην άκρη κι από εκεί και πέρα χρόνο με το χρόνο θα έρθουν τα καλύτερα...αυτό είναι το χειρότερο σενάριο κι όπως βλέπεις, μια χαρά «βγαίνει» ΑΝ το θέλει κανείς!
Από εκεί και πέρα όμως στη ζωή όλα παίζουν κι αν σου έρθει μια αναποδιά σαν αυτή που αναφέρεις δεν είναι ντροπή να σε στηρίξουν οι γονείς σου (εφόσον μπορούν) μέχρι να ορθοποδήσεις ξανά...κι εγώ π.χ. μαζί με τη γυναίκα μου μείναμε για κάνα χρόνο σχεδόν χωρίς δουλειά και οι δύο (συνάδελφοι γαρ) την περίοδο των lockdown και πήγαμε για εκείνο το διάστημα στο ημιυπόγειο της πατρικής μεζονέτας και μέναμε σε 50 τ.μ., τι άλλο να κάναμε χωρίς εισόδημα;
Γι' αυτό είναι οι συγγενείς κι οι φίλοι, για να στηρίζουν ο ένας τον άλλο στα δύσκολα!

γ)Άστους αυτούς, αυτοί σπάνια έχουν καλή κατάληξη, κακό παράδειγμα...

Μέχρι τα 27 προλαβαίνει κάποιος και να τελειώσει σπουδές ακόμα και μεταπτυχιακό, και παράλληλα να έχει μια δουλειά για να καλύπτει τα προσωπικά του έξοδα + μια μικρή αποταμίευση για να κάνει τη «μπάζα»

Ε ναι, γιατί όλοι αυτοί που κλαίγονται στα 27 για τη μπάζα που δεν έχουν ξέρεις τι έκαναν απ' τα 18 μέχρι τα 27;
Άφηναν τις εξεταστικές να χάνονται χωρίς να περνούν μαθήματα γιατί «φοιτητική ζωή», τα καλοκαίρια τον έπαιζαν και πήγαιναν για μπάνιο αντί να βρουν καμιά δουλειά, μετά έμπαιναν σ' ένα μεταπτυχιακό του κώλου για να τα ξύνουν δικαιολογημένα, μετά παρίσταναν τους τρελούς για να γλυτώσουν τη στρατιωτική θητεία κ.λπ. κ.λπ.

Επειδή είχα θάνατο πρόσφατο (η γιαγιά μου που με μεγάλωσε σαν δεύτερη μάνα μου) θα σου πω μια διαφορά που είδα σε μένα.

Από εκεί που δεν ήθελα να πατάω στο πατρικό μου γιατί μου βρώμαγε που κοιμόντουσαν με τις κότες, αγάπησα την παρουσία των γονιών μου και κάθομαι μαζί τους πιο πολύ, επισκέψεις, μέρες πχ. .

Λες, ας τους έχω ζωντανούς, κι ας μου φύγει ο κώλος λίγο παραπάνω.


Αλλάζει την αντίληψη της ζωής ο θάνατος.

Σόρρυ για το μακάβριο αλλά ήθελα να το πω.

Από τη δική μου εμπειρία, θεωρώ ότι έχει να κάνει με το ποιος και πως σε μεγάλωσε (με αγάπη, χωρίς καταπίεση κ.λπ.)...εγώ π.χ. μεγάλωσα σ' ένα σπίτι με τον κλασικό αυταρχικό 80s-90s Έλληνα πατέρα «φέρνω τα λεφτά, άρα έκανα το καθήκον μου» που δεν ασχολούταν μαζί μου σχεδόν καθόλου και την κλασική 80s-90s Ελληνίδα μάνα που επαγγέλλεται «οικιακά» και με μεγάλωσε σχεδόν μόνη της...ε, όταν ο πατέρας μου μας άφησε χρόνους από καρκίνο, να σου πω την αλήθεια δεν τον πόνεσα όσο περίμενα ότι θα τον πονέσω όταν ήταν άρρωστος κι όταν επήλθε το μοιραίο περισσότερο ανακούφιση ένιωσα που «ησύχασε» κι αυτός κι εμείς που τον κυνηγούσαμε όλη μέρα (μετάσταση στο κεφάλι) και που δε θα τον είχα πάνω απ' το κεφάλι μου σ' ότι θα έκανα στη ζωή μου από εκεί κι έπειτα, παρά οτιδήποτε άλλο!
Δε νομίζω λοιπόν ότι θα είναι το ίδιο όταν έρθει η σειρά της μάνας μου...

 

[Ion.]

Χρήματα εξοικονομείς και με συγκατοίκους, νοικιάζοντας ένα δωμάτιο (όπως έγραψε και κάποιος προηγουμένως) και τα σχετικά...αλλά ο συγκάτοικος πέραν του ότι θα θέλει τα έξοδα 50-50 ούτε την παραδουλεύτρα θα σου κάνει ούτε θα σου προσέχει παιδί, σκυλί, γατί κ.λπ. έτσι;

Όταν ο μισθός (ειδικά κάποιου χωρίς εμπειρία ) είναι 800 μεικτά δηλαδή 700 καθαρά και στο ενοίκιο πρέπει να δίνει τουλάχιστον τα μισά (ειδικά για τριάρι οι τιμές είναι πολύ υψηλές σε μια φυσιολογική περιοχή) τι ακριβώς να εξοικονομησει ;

 

[Jack of Spades]

Όταν ο μισθός (ειδικά κάποιου χωρίς εμπειρία ) είναι 800 μεικτά δηλαδή 700 καθαρά και στο ενοίκιο πρέπει να δίνει τουλάχιστον τα μισά (ειδικά για τριάρι οι τιμές είναι πολύ υψηλές σε μια φυσιολογική περιοχή) τι ακριβώς να εξοικονομησει ;

Πρώτα απ' όλα είναι 14 οι μισθοί οπότε αφήστε αυτά τα ποσά...έπειτα, με το κόστος ζωής σ' αυτά τα επίπεδα π.χ. στην Αθήνα πόσες δουλειές πληρώνουν βασικό μισθό;
Είναι δυνατόν να πας π.χ. με πτυχίο έστω και χωρίς εμπειρία σε μια normal εταιρεία και να σε πληρώσουν βασικό μισθό;Κι αν ναι, για πόσο;Για χρόνια;
Είμαστε με τα καλά μας;Συζητάμε «τι θα εξοικονομήσεις» σ' αυτή τη βάση;
Αν φτάσεις π.χ. 30 κι είσαι ακόμη έτσι τότε είτε με συγκατοίκους στο ενοίκιο είτε στο πατρικό σου φράγκο δε θα εξοικονομήσεις και θα ζεις μια ζωή στη μιζέρια, χαίρω πολύ!
Και πέρα απ' όλα αυτά, το πατρικό σπίτι «τζάμπα» είναι;
Οκ ενοίκιο δεν πληρώνεις...δεν είναι κόστος τα λειτουργικά έξοδα και οι φθορές και μάλιστα αυξημένα λόγω παλαιότητας σε σχέση μ' ένα νεότερο που θα νοίκιαζες;
Δεν είναι κόστος το να σου φορτώνει ο γονιός αγγαρείες (επειδή μένεις τζάμπα, άρα του δίνεις και το δικαίωμα) του τύπου «πήγαινε το σκύλο βόλτα», «τίναξε τα χαλιά», «καθάρισε τα μπαλκόνια» κ.λπ. ή ακόμη χειρότερα να κάνεις τη δωρεάν νοσοκόμα όταν εσύ θα γυρνάς τέζα απ' τη δουλειά;
Δεν είναι κόστος το αυτοκίνητο που ενδεχομένως θα χρειαστείς γιατί π.χ. το πατρικό σου θα είναι πολύ μακριά από τη δουλειά σου και δε θα γίνεται να προσέρχεσαι εγκαίρως διαφορετικά;
Ας μην επεκταθώ άλλο...

 

[jj!]

Πρώτα απ' όλα είναι 14 οι μισθοί οπότε αφήστε αυτά τα ποσά...έπειτα, με το κόστος ζωής σ' αυτά τα επίπεδα π.χ. στην Αθήνα πόσες δουλειές πληρώνουν βασικό μισθό;
Είναι δυνατόν να πας π.χ. με πτυχίο έστω και χωρίς εμπειρία σε μια normal εταιρεία και να σε πληρώσουν βασικό μισθό;Κι αν ναι, για πόσο;Για χρόνια;
Είμαστε με τα καλά μας;Συζητάμε «τι θα εξοικονομήσεις» σ' αυτή τη βάση;
Αν φτάσεις π.χ. 30 κι είσαι ακόμη έτσι τότε είτε με συγκατοίκους στο ενοίκιο είτε στο πατρικό σου φράγκο δε θα εξοικονομήσεις και θα ζεις μια ζωή στη μιζέρια, χαίρω πολύ!
Και πέρα απ' όλα αυτά, το πατρικό σπίτι «τζάμπα» είναι;
Οκ ενοίκιο δεν πληρώνεις...δεν είναι κόστος τα λειτουργικά έξοδα και οι φθορές και μάλιστα αυξημένα λόγω παλαιότητας σε σχέση μ' ένα νεότερο που θα νοίκιαζες;
Δεν είναι κόστος το να σου φορτώνει ο γονιός αγγαρείες (επειδή μένεις τζάμπα, άρα του δίνεις και το δικαίωμα) του τύπου «πήγαινε το σκύλο βόλτα», «τίναξε τα χαλιά», «καθάρισε τα μπαλκόνια» κ.λπ. ή ακόμη χειρότερα να κάνεις τη δωρεάν νοσοκόμα όταν εσύ θα γυρνάς τέζα απ' τη δουλειά;
Δεν είναι κόστος το αυτοκίνητο που ενδεχομένως θα χρειαστείς γιατί π.χ. το πατρικό σου θα είναι πολύ μακριά από τη δουλειά σου και δε θα γίνεται να προσέρχεσαι εγκαίρως διαφορετικά;
Ας μην επεκταθώ άλλο...

Δεν ξέρω τι έχεις στο νου σου για τους δικούς σου γονείς, αλλά δεν μεγαλώσαμε όλοι σε φυγόπονες οικογένειες που μεταβιβάζουν τα προσωπικά βάρη τους στα παιδιά. Κι αν εσύ θεωρείς αγγαρείες την βασική καθαριότητα του σπιτιού ("τίναξε τα χαλιά"), δεν θα ήθελα να έρθω καλεσμένος σπίτι σου

Τέλος πάντων, εγώ κατανοώ την ανάγκη που έχει κάθε άνθρωπος να ανεξαρτητοποιηθεί και να φύγει από την πατρική στέγη, αλλά κατανοώ επίσης την ανάγκη κάποιου άλλου να εξοικονομήσει χρήματα (περιμένοντας να βρει σύντροφο ή συγκάτοικο της προκοπής, ώστε να μοιράζονται τα έξοδα του νέου νοικοκυριού).

Εγώ, προσωπικά, έχω την πολυτέλεια να μένω σε ξεχωριστό όροφο στο πατρικό μου. Είναι ιδανικό; Όχι, θέλω να φύγω όταν το επιτρέψουν οι συνθήκες, αλλά δεν νιώθω καταπίεση ή λιγότερο ανεξάρτητος.

Όμως, αυτό που μου παρουσιάζεις, ότι είναι προτιμότερο να παρατήσω το σπίτι μου και να πάω να ζήσω με συγκάτοικο, μόνο και μόνο για να λέω ότι "ανεξαρτητοποίηθηκα" νωρίς, αυτό φανερώνει πολλά κόμπλεξ. Γιατί δεν είναι δυνατόν να είσαι υπέρ της συγκατοίκησης, αλλά όταν αυτή η συγκατοίκηση εμπεριέχει τους γονείς, να είσαι κόκκαλο αρνητικός...

Όλα ξεκινούν από το σπίτι. Όταν οι γονείς έχουν σεβασμό απέναντί σου, τότε κι εσύ θα τους φέρεσαι με σεβασμό. Σε εμένα μπορεί να προσέφεραν σπίτι, σε εσένα μπορεί να προσέφεραν δουλειά ή να σου αγόρασαν τα έπιπλα του νέου σου σπιτιού. Δεν είναι άσπρο-μαύρο τα πράγματα.

 

[Jack of Spades]

Δεν ξέρω τι έχεις στο νου σου για τους δικούς σου γονείς, αλλά δεν μεγαλώσαμε όλοι σε φυγόπονες οικογένειες που μεταβιβάζουν τα προσωπικά βάρη τους στα παιδιά. Κι αν εσύ θεωρείς αγγαρείες την βασική καθαριότητα του σπιτιού ("τίναξε τα χαλιά"), δεν θα ήθελα να έρθω καλεσμένος σπίτι σου

Δεν είναι θέμα «φυγοπονιάς», είναι θέμα κυριαρχικών δικαιωμάτων πάνω σου που προκύπτουν από την ίδια τη φιλοξενία που απολαμβάνεις...μένεις μαζί μου τζάμπα, άρα θα κάνεις τις περισσότερες δουλειές του σπιτιού ως «αντιπαροχή», άσχετα αν το πρόσχημα συνήθως είναι το «μεγάλωσα και δε μπορώ πια» ή κάτι αντίστοιχο!
Και όχι μόνο αυτό, αλλά θα έχω λόγο και στο τι κάνεις στην προσωπική σου ζωή: ποιον άντρα/γυναίκα διάλεξες, με ποιους ανθρώπους συναναστρέφεσαι, τι ώρα γυρίζεις σπίτι κ.λπ. κ.λπ.
Κι αν τυχόν είσαι και άνεργος χωρίς εισόδημα και ζεις από το χαρτζιλίκι που σου δίνω θα έχω λόγο ΚΑΙ στο που το ξοδεύεις κ.λπ. κ.λπ.
Πόσοι νομίζεις ότι είναι οι γονείς εκεί έξω που ΔΕΝ εκμεταλλεύονται όλα τα παραπάνω εις βάρος των παιδιών τους;

Δεν επεκτείνομαι στα υπόλοιπα που έγραψες γιατί δεν έχει νόημα εφόσον αγνοείς βασικά πράγματα...

 

[jj!]

Δεν είναι θέμα «φυγοπονιάς», είναι θέμα κυριαρχικών δικαιωμάτων πάνω σου που προκύπτουν από την ίδια τη φιλοξενία που απολαμβάνεις...μένεις μαζί μου τζάμπα, άρα θα κάνεις τις περισσότερες δουλειές του σπιτιού ως «αντιπαροχή», άσχετα αν το πρόσχημα συνήθως είναι το «μεγάλωσα και δε μπορώ πια» ή κάτι αντίστοιχο!
Και όχι μόνο αυτό, αλλά θα έχω λόγο και στο τι κάνεις στην προσωπική σου ζωή: ποιον άντρα/γυναίκα διάλεξες, με ποιους ανθρώπους συναναστρέφεσαι, τι ώρα γυρίζεις σπίτι κ.λπ. κ.λπ.
Κι αν τυχόν είσαι και άνεργος χωρίς εισόδημα και ζεις από το χαρτζιλίκι που σου δίνω θα έχω λόγο ΚΑΙ στο που το ξοδεύεις!
Πόσοι νομίζεις ότι είναι οι γονείς εκεί έξω που ΔΕΝ εκμεταλλεύονται αυτό το δικαίωμα εις βάρος των παιδιών τους;

Δεν επεκτείνομαι στα υπόλοιπα που έγραψες γιατί δεν έχει νόημα εφόσον αγνοείς βασικά πράγματα...

Βασικά, εγώ τώρα καταλαβαίνω από πού προέρχεται ο τρόπος γραφής και η συμπεριφορά σου. Μάλλον μεγάλωσες σε πολύ τοξικό περιβάλλον...

 

[Jack of Spades]

Βασικά, εγώ τώρα καταλαβαίνω από πού προέρχεται ο τρόπος γραφής και η συμπεριφορά σου. Μάλλον μεγάλωσες σε πολύ τοξικό περιβάλλον...

Παρ' ότι δε σε αφορά, μεγάλωσα σε περιβάλλον που ήταν «έτσι κι έτσι» όσον αφορά αυτά τα θέματα, ούτε στο ένα άκρο (του «σε στηρίζουμε ανιδιοτελώς και ώρα καλή») ούτε στο άλλο (του «σε κρατάμε όμηρο για όσο μπορούμε»)...επειδή όμως δε ζω σε γυάλα κι έχω ζήσει κι αρκετό χρονικό διάστημα σε άλλες χώρες (όπου αυτά τα φαινόμενα σχεδόν δεν υφίστανται) βλέπω ότι στις περισσότερες περιπτώσεις 30+άρηδων που ζουν με τους γονείς τους (ή σε σπίτια που τους παραχώρησαν, σχεδόν το ίδιο είναι) υπάρχουν λίγο πολύ αυτοί οι συσχετισμοί, αλληλοεξαρτήσεις κ.λπ.
Κι απ' όσους δηλώνουν όλο καμάρι ότι «η δική μου οικογένεια δεν είναι έτσι» κ.λπ. δεν είμαι καθόλου σίγουρος κατά πόσο οι ίδιοι αντιλαμβάνονται τα strings που ενδεχομένως τους έχουν δέσει οι δικοί τους για να τους χειρίζονται!

 

[Ion.]

Δεν είναι θέμα «φυγοπονιάς», είναι θέμα κυριαρχικών δικαιωμάτων πάνω σου που προκύπτουν από την ίδια τη φιλοξενία που απολαμβάνεις...μένεις μαζί μου τζάμπα, άρα θα κάνεις τις περισσότερες δουλειές του σπιτιού ως «αντιπαροχή», άσχετα αν το πρόσχημα συνήθως είναι το «μεγάλωσα και δε μπορώ πια» ή κάτι αντίστοιχο!
Και όχι μόνο αυτό, αλλά θα έχω λόγο και στο τι κάνεις στην προσωπική σου ζωή: ποιον άντρα/γυναίκα διάλεξες, με ποιους ανθρώπους συναναστρέφεσαι, τι ώρα γυρίζεις σπίτι κ.λπ. κ.λπ.
Κι αν τυχόν είσαι και άνεργος χωρίς εισόδημα και ζεις από το χαρτζιλίκι που σου δίνω θα έχω λόγο ΚΑΙ στο που το ξοδεύεις κ.λπ. κ.λπ.
Πόσοι νομίζεις ότι είναι οι γονείς εκεί έξω που ΔΕΝ εκμεταλλεύονται όλα τα παραπάνω εις βάρος των παιδιών τους;

Δεν επεκτείνομαι στα υπόλοιπα που έγραψες γιατί δεν έχει νόημα εφόσον αγνοείς βασικά πράγματα...

Πριν δεν είπες ότι δεν θέλουμε να συγκατοικήσουμε για να μην μοιραζόμαστε έξοδα κ για να αποφεύγουμε τις δουλειές του σπιτιού ? Όταν μένουμε με τους γονείς μας αυτές οι δουλειές ξαφνικά ονομάζονται "αγγαρείες"?

Και επειδή είδα πάνω να λέτε "ιδανική ηλικία" για να δουλέψει κάποιος , να βγει στην αγορά εργασίας,να μαζέψει χρήματα για να φύγει κλπ , ο καθένας έχει τους δικούς του ρυθμούς, διαφορετικά βιώματα , στήριξη από γονείς κλπ . Για παράδειγμα πολλοί στην ηλικία μου οδηγούν επειδή οι γονείς τους είχαν τα χρήματα να τους αγοράσουν ένα αυτοκίνητο, γιατί αυτό τους καθιστά πιο "μπροστά"? Ο καθένας είναι διαφορετικός...

 

[Devil]

Προσωπικά συμφωνώ με τον @jj! Δεν υπάρχει λόγος αν οι γονείς σ δεν σε ενοχλουν να πας κ να μείνεις στο ενοίκιο με συγκάτοικο τον άγνωστο Χ που δε ξερεις κ τι ιδιοτροπίες θα έχει κ ποιες θα φέρνει μέσα στο σπίτι σας. Τουλάχιστον σε ξεχωριστό όροφο στο πατρικο θα έχεις προσβαση μόνο εσυ. Προφανώς αυτό ο @Jack of Spades δεν το λογαριάζει κ συνεχίζει να επιχειρηματολογεί υπέρ του αφήγημα τος και ενώ του έχουμε πει πως αν βρεθεί συντροφος φευγουμε ανά πασα στιγμή ότι οποίος μένει στο πατρικο σε ξεχωριστό όροφο κ αυτόνομος είναι μπουλης.

Οκ δημοκρατία έχουμε καθένας δικαιουται να έχει οτι απόψεις ιδέες κ προκαταληψεις θέλει.

Για αυτό κ είπα
. . Σε οποία δεν θα άρεσε αυτό στο πρωτο ραντεβου ας το έλεγε εξαρχής κ ας πηγαινε πατακατω ειλικρινά ουτε εγώ θα ασχολιόμουνα περαιτερω κ θα συνέχιζε ο καθένας να βρει εκείνον η εκείνη που ικανοποιεί τα θέλω κ την ιδεολογία του.

Αυτά. Μη το κουράζουμε άδικα άκρη φεν θα βγάλουμε. Ας ζήσει ο καθένας όπως θέλει.

 

[Valder]

Δεν είναι θέμα «φυγοπονιάς», είναι θέμα κυριαρχικών δικαιωμάτων πάνω σου που προκύπτουν από την ίδια τη φιλοξενία που απολαμβάνεις...μένεις μαζί μου τζάμπα, άρα θα κάνεις τις περισσότερες δουλειές του σπιτιού ως «αντιπαροχή», άσχετα αν το πρόσχημα συνήθως είναι το «μεγάλωσα και δε μπορώ πια» ή κάτι αντίστοιχο!
Και όχι μόνο αυτό, αλλά θα έχω λόγο και στο τι κάνεις στην προσωπική σου ζωή: ποιον άντρα/γυναίκα διάλεξες, με ποιους ανθρώπους συναναστρέφεσαι, τι ώρα γυρίζεις σπίτι κ.λπ. κ.λπ.
Κι αν τυχόν είσαι και άνεργος χωρίς εισόδημα και ζεις από το χαρτζιλίκι που σου δίνω θα έχω λόγο ΚΑΙ στο που το ξοδεύεις κ.λπ. κ.λπ.
Πόσοι νομίζεις ότι είναι οι γονείς εκεί έξω που ΔΕΝ εκμεταλλεύονται όλα τα παραπάνω εις βάρος των παιδιών τους;

Δεν επεκτείνομαι στα υπόλοιπα που έγραψες γιατί δεν έχει νόημα εφόσον αγνοείς βασικά πράγματα...

Μαλάκα καρμπόν ζωούλα, τι φάση;

Ειδικά αυτό το "μεγάλωσα και δε μπορώ πια" το άκουσα πρόσφατα στο πατρικό μου. Και μετά σε συγκεκριμένο θέμα που είμαι άκρως ειδικός ακούω ΣΤΑ ΚΑΠΑΚΙΑ την αντίθετη κουβέντα από τον πατέρα μου "εδω μέσα εγω ξέρω καλύτερα σ' αυτά την Παν... μου" -χρονιάρες μέρες αυτά εντωμεταξύ- και τη μάνα μου να λέει "πιάνε την Παναγία στο στόμα σου, γι αυτό μας πάει γαμιώντας"

Κι εγω να είμαι σε φάση "Είμαι υιοθετημένος μήπως;"

Και στην τελική για να κλείσει το θέμα ποιός είναι ο πιο ευνοημένος στην κοινωνία, έτσι είναι η ζωή, άλλοι γεννιούνται έτσι, άλλοι αλλιώς.


Και μη νομίζεις ότι οι άνθρωποι θα στα πουν όλα πέρα από ένα sad violin "εγω ο πονεμένος που έγινα Σουπερμαν".

Πως;
Πότε;
Με τι τρόπο;
Από που ήρθες;
Πού είσαι;
Πως μπήκες εκεί;

**σιωπή**

Νομίζεις θα στα πούνε πως κάνανε το κουμάντο τους όλοι στην κοινωνία; Γράφε και λίγο στα παλιά σου τα παπούτσια, μη σηκώνεις κάθε γάντι που σου πετιέται, κακό δεν κάνει.

 

[Jack of Spades]

Πριν δεν είπες ότι δεν θέλουμε να συγκατοικήσουμε για να μην μοιραζόμαστε έξοδα κ για να αποφεύγουμε τις δουλειές του σπιτιού ? Όταν μένουμε με τους γονείς μας αυτές οι δουλειές ξαφνικά ονομάζονται "αγγαρείες"?

Όχι, απλά εσύ ό,τι θες καταλαβαίνεις...

Προφανώς αυτό ο @Jack of Spades δεν το λογαριάζει κ συνεχίζει να επιχειρηματολογεί υπέρ του αφήγημα τος και ενώ του έχουμε πει πως αν βρεθεί συντροφος φευγουμε ανά πασα στιγμή ότι οποίος μένει στο πατρικο σε ξεχωριστό όροφο κ αυτόνομος είναι μπουλης.

Δεν υπάρχει «αυτονομία» όταν εξαρτάσαι έστω και στο ελάχιστο από την πατρική σου περιουσία (είτε αυτή λέγεται «σπίτι», είτε «χαρτζιλίκι», είτε whatever)...με το συμπάθειο, γ@μιάς με ξένη π@ύτσα δε γίνεται!

«Αυτόνομος» είσαι όταν π.χ. θα προσπαθήσει η μάνα σου ή ο πατέρας σου να παρέμβει στη ζωή σου με οποιονδήποτε τρόπο που δεν θες/πρέπει και θα είσαι σε θέση να τους στείλεις στο διάολο!

@Valder ούτε καν...γιατί έχετε όλοι την εντύπωση ότι μ' αυτά που περιγράφω ως «κακοτοπιές» μιλώ για τη δική μου οικογένεια;

 

[Ion.]

Δεν υπάρχει «αυτονομία» όταν εξαρτάσαι έστω και στο ελάχιστο από την πατρική σου περιουσία (είτε αυτή λέγεται «σπίτι», είτε «χαρτζιλίκι»)...με το συμπάθειο, γ@μιάς με ξένη π@ούτσα δε γίνεται!

Άρα όσοι κληρονομούν περιουσίες από γονείς και χάρη σε αυτές ζούνε , δεν είναι "αυτόνομοι"?

 

[Devil]

Όχι, απλά εσύ ό,τι θες καταλαβαίνεις...

Δεν υπάρχει «αυτονομία» όταν εξαρτάσαι έστω και στο ελάχιστο από την πατρική σου περιουσία (είτε αυτή λέγεται «σπίτι», είτε «χαρτζιλίκι», είτε whatever)...με το συμπάθειο, γ@μιάς με ξένη π@ύτσα δε γίνεται!

«Αυτόνομος» είσαι όταν π.χ. θα προσπαθήσει η μάνα σου ή ο πατέρας σου να παρέμβει στη ζωή σου με οποιονδήποτε τρόπο που δεν θες/πρέπει και θα είσαι σε θέση να τους στείλεις στο διάολο!

@Valder ούτε καν...γιατί έχετε όλοι την εντύπωση ότι μ' αυτά που περιγράφω ως «κακοτοπιές» μιλώ για τη δική μου οικογένεια;

Οχι φίλε. Στο διάολο δεν στέλνεις γονείς. Όπως σου είπε και ο @jj! Εσυ μπορεί να χεις διαφορετικά βιωματα. Και δικαίωμα σου.

Σεβασμός στους γονείς τους δικους σου αλλά και της συντρόφου σου . Και το ίδιο θα ήθελα κ από τη συντροφο μου.

Αν δε θέλει είπαμε... Ας προχωρησει παρακατω. Σε οποία αρέσει.

Στο διάολο θα έστελνα οποία μ έβαζε ανθυγιεινές ρητρες. Οχι τους γονείς.

Αυτά.

Και όπως εσυ λες οτι αυτόνομος είναι οποίος τα πληρωνει όλα μόνος του.... Αλλά στο θέμα συγκατοικου το ερμηνευεις αλα καρτ καθώς κ εκει έχεις έναν άγνωστο να μοιράζεται μαζί σου το ενοίκιο δείχνει δυστυχώς ότι το προβλημα σου έγκειται γενικά στη γονείκη φιγουρα. Σαν να θες να τη ξόρκι σεις τελείως.

Δικαίωμα σου αλλά ως εκεί. Φιλικά.

 

[Jack of Spades]

Άρα όσοι κληρονομούν περιουσίες από γονείς και χάρη σε αυτές ζούνε , δεν είναι "αυτόνομοι"?

Όχι...και θα δώσω κι ένα παράδειγμα απ' το ευρύτερο οικογενειακό μου περιβάλλον για να καταλάβετε τι εννοώ:

Ξάδερφος 17 χρόνια μεγαλύτερός μου (όχι ο προαναφερθέντας μπουλόφλωρος που βγάζει 3 χιλιάρικα το μήνα και μένει δίπλα στους γονείς του για να τους μαγειρεύει η μάνα του και να τους κρατάει τα παιδιά, άλλος...δυστυχώς έχω πολλούς μαλάκες στο σόι μου) με πατέρα που από ορφανό φτωχόπαιδο με 9 αδέρφια έφτασε να στήσει επιχείρηση δεκάδων εκατομμυρίων τζίρου, να κάνει περιουσία και να τον μεγαλώσει στα πούπουλα σπούδασε στην Αμερική, γύρισε στην Ελλάδα κι ανέλαβε εξ ολοκλήρου την προαναφερθείσα επιχείρηση, μαζί με μια πολυτελή μεζονέτα στο Πανόραμα Θεσσαλονίκης και διάφορα άλλα assets...ο εν λόγω ξάδερφος ήταν μια ζωή μαλάκας, δύστροπος, αντικοινωνικός, αντιπαθούσε τα «σόγια» και τις μαζώξεις τους, δεν τα πήγαινε καλά με τις γυναίκες (πολύ πιθανό να είναι ομοφυλόφιλος), απεχθάνονταν οτιδήποτε είχε να κάνει με το θεσμό της οικογένειας κ.λπ. και ΚΥΡΙΩΣ δεν ήθελε πολλά πολλά με τους γονείς του!

Αυτός ο άνθρωπος λοιπόν που μόλις σας περιέγραψα, με το που έλαβε όλες αυτές τις «ευεργεσίες» έκανε τα παρακάτω:
1)Άφησε το σπίτι στο οποίο μέχρι πρότινος έμενε (μια διαμερισματάρα με θέα όλο το Θερμαϊκό) για να πάει να ζήσει στη μεζονέτα που του παραχώρησε ο μπαμπάκας (που όλως τυχαίως είναι ένα τετράγωνο κάτω απ' το πατρικό του),
2)Πήρε τη γυναίκα που του προξένεψαν οι δικοί του με το ζόρι κι έκανε και δύο παιδιά (αν τα παιδιά είναι δικά του ή κανενός φίλου, κουμπάρου κ.λπ. θα σας γελάσω...προς το παρόν είναι μικρά και δεν μπορούμε να πούμε αν του μοιάζουν ή όχι),
3)Ξαφνικά άρχισε ν' «αγαπάει» τα σόγια και τις μαζώξεις τους...και δώστου γάμους μ' ένα τσούρμο τσομπάνηδες Σαρακατσαναίους μπαρμπάδες καλεσμένους, δώστου τραπεζώματα στους γονείς του και στα πεθερικά (με τ' ανάλογα postαρίσματα στα social media βεβαίως βεβαίως), δώστου «αυθόρμητες» εκδηλώσεις αγάπης προς την αδερφή του (που επίσης μέχρι πρότινος έβριζε και δεν ήθελε να τη βλέπει μπροστά του) κ.λπ. κ.λπ.

Τα συμπεράσματα δικά σας...αυτό που έχω να πω εγώ για τέτοιες περιπτώσεις είναι «ανεξαρτησία my ass»!

 

[Devil]

Στη περιπτωση του συγκατοικου είμαστε αυτόνομοι... Εκεί δεν υπάρχει το να γαμάς με ξένη πτσα; το μισό ενοίκιο αυτός δεν το πληρωνει ; για να παριστανεις τον ανεξάρτητο ;

Εκεί δεν μας ενοχλεί αλλά στη περιπτωση των γονιών που σ παραχωρουν χώρο είναι προβλημα.

 

[Ion.]

Δεν έχουμε όλοι τόσο κακές σχέσεις με τους γονείς μας , ούτε θέλουμε με την πρώτη ευκαιρία να "τους στείλουμε στο ...." ώστε να φύγουμε κακήν κακώς από το σπίτι μας την ίδια μέρα που γίναμε 18.

 

[Jack of Spades]

Δεν έχουμε όλοι τόσο κακές σχέσεις με τους γονείς μας , ούτε θέλουμε με την πρώτη ευκαιρία να "τους στείλουμε στο ...." ώστε να φύγουμε κακήν κακώς από το σπίτι μας την ίδια μέρα που γίναμε 18.

Και καλά κάνετε...σε παρακαλώ σταμάτα να παίρνεις ό,τι γράφω προσωπικά και να ερμηνεύεις ό,τι γράφω όπως σου κατέβει (κι αν δε μπορείς, απλά σε παρακαλώ μη μου απευθύνεις το λόγο)...

α)Οχι φίλε. Στο διάολο δεν στέλνεις γονείς. Όπως σου είπε και ο @jj! Εσυ μπορεί να χεις διαφορετικά βιωματα. Και δικαίωμα σου.

β)Σεβασμός στους γονείς τους δικους σου αλλά και της συντρόφου σου . Και το ίδιο θα ήθελα κ από τη συντροφο μου.

γ)Αν δε θέλει είπαμε... Ας προχωρησει παρακατω. Σε οποία αρέσει.

Στο διάολο θα έστελνα οποία μ έβαζε ανθυγιεινές ρητρες. Οχι τους γονείς.

Αυτά.

δ)Και όπως εσυ λες οτι αυτόνομος είναι οποίος τα πληρωνει όλα μόνος του.... Αλλά στο θέμα συγκατοικου το ερμηνευεις αλα καρτ καθώς κ εκει έχεις έναν άγνωστο να μοιράζεται μαζί σου το ενοίκιο δείχνει δυστυχώς ότι το προβλημα σου έγκειται γενικά στη γονείκη φιγουρα. Σαν να θες να τη ξόρκι σεις τελείως.

α)Όσο καλοί άνθρωποι κι αν είναι οι γονείς κάποιου/ας, κάποια στιγμή έρχεται αναπόφευκτα η ώρα που τα όρια ξεπερνιούνται...τότε τι κάνεις;
Λες «έλα μωρέ γονείς μου είναι, μην τους κακοκαρδίσω κ.λπ.» και δε λες αυτό που θα έλεγες σε οποιονδήποτε άλλο άνθρωπο κι αν ήταν στη θέση τους (ακόμη και στον/στην σύντροφό σου);
Αν ναι συμπάθα με αλλά ούτε «ανεξάρτητος» είσαι, ούτε όρια θέτεις...

β)Σεβασμός μεν, κερδισμένος δε!
Αυτά τα «είμαι πατέρας/μάνα/πεθερός/πεθερά σου και θα με σέβεσαι», «είμαι ηλικιωμένος/η και θα με σέβεσαι» κ.λπ. μου θυμίζουν το «γιατί έχει Αθηναϊκές πινακίδες» και δεν τα συμμερίζομαι...

γ)Ναι προφανώς...αλλά επειδή βλέπω ότι το επαναλαμβάνεις ξανά και ξανά χωρίς να τίθεται καν στη συζήτηση, τότε μάλλον δεν είναι και πολλές αυτές στις οποίες αρέσει...κι αυτές στις οποίες αρέσει ή/και απλά μένουν στο «δε γαμιέται, γονείς του είναι ας πουν και μια κουβέντα παραπάνω» μάλλον δεν είναι και όσο σοβαρές/ποιοτικές γυναίκες θα θέλατε, έτσι;

δ)Όχι δεν το ερμηνεύω αλά καρτ, είναι διαφορετικό το «βολεύομαι στην ασφάλεια που μου προσφέρει το πατρικό σπίτι» με το «εκεί που θα νοίκιαζα μόνος μου ένα χρέπι νοικιάζω μαζί με συγκάτοικο ένα σοβαρό σπίτι, πληρώνω ό,τι μου αναλογεί και ζω σε όσα τ.μ. μου αναλογούν με βάση τη συμμετοχή μου σ' ενοίκιο/έξοδα», αν δεν το αντιλαμβάνεσαι λυπάμαι...

 

[Valder]

Στη περιπτωση του συγκατοικου είμαστε αυτόνομοι... Εκεί δεν υπάρχει το να γαμάς με ξένη πτσα; το μισό ενοίκιο αυτός δεν το πληρωνει ; για να παριστανεις τον ανεξάρτητο ;

Εκεί δεν μας ενοχλεί αλλά στη περιπτωση των γονιών που σ παραχωρουν χώρο είναι προβλημα.

Ωπα. Θέλει πολλά κιλά αρχίδια να μείνεις με έναν ξένο που θα κάνει την ιδιοτροπία του συνήθειά σου.

Όταν σου παραχωρήσει περιουσιακό στοιχείο -ακόμα στην κυριότητά του και ο γονιός εν ζωή- είσαι κάτω από μια σκιά, πρέπει να αποδείξεις ότι έχεις σπάσει το αβγό σου, κάθε μέρα, μέχρι να γίνεις 50-60, δεν είναι ωραίο πράγμα αυτό.

Θέλει κότσια να πεις θα φάω την κατσαρίδα με το κουτάλι για να μην ανέχομαι μαλακίες. Σου μιλάει κάποιος που έχει φτάσει από το σημείο να αναρρωτιέται αν είναι καλές οι κροκέτες του γάτου για να τα βγάλει πέρα, μέχρι το σημείο του να έχει 6 πιάτα μπροστά του γεμάτα φαγητό και να μην ξερει απο που να πρωτοαρχίσει. Τα δυο άκρα αντίθετα στη ζωή.

Κι όσον αφορά τη γκόμενα, είναι τελείως άλλο πράγμα να τη φέρνεις στο πατρικό και άλλο στη φωλιά σου που στην τελική αράζετε και κάνετε ότι σας καπνίσει. ΠΑΝΤΑ υπάρχει υπόκωφη βαρυγκώμια από τις τύπισσες στο θέμα πατρικό (αμα έχεις καμιά μ**νάρα και ξύπνια, γιατί αν είναι να χεις καμια μαλακοβιόλα τελειωμένη θα κάτσει να τα ανεχτεί γιατί προφανώς και το δικό της σπιτάκι ειναι "μάνα φέρε").

Το πρώτο πράγμα που τις τρελαίνει (θετικά) είναι η ανεξαρτησία σου, η φωλιά σου και οτι τα φέρνεις όλα βόλτα μόνος σου.