Τσιγάρα σέρτικα
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Στράτος :P αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 1,191 μηνύματα.
03-03-18
02:03
Αν τσακωθώ με κάποιον (το οποίο δε μού το έχετε αλλά μού συμβαίνει αρκετά συχνά) αρχίζω τον ενικό για να υποτιμήσω τον άλλον. Αλλά και με αυτούς που ξέρω ο πληθυντικός λέει "δε σε θεωρώ δικό μου άνθρωπο".
Κατ' αρχήν, μιά χαρά στο έχουμε!! Τραστ ας! Όμως, πέραν γεγονότος πως μπορείς τον άλλο μιά χαρά κομματάκια να τον κάνεις και με τον πληθυντικό, με το περιεχόμενο λεγομένων σου, όπως εξάλλου πιο πάνω επισημάνθηκε ήδη, ας έχουμε υπ' όψη μας πως όλες οι διαμάχες τελικά κρίνονται από τρίτους. Και εκεί, αυτός που κρατάει την ψυχραιμία του και τους τύπους και δεν ξεκατινιάζεται και δεν ξεπέφτει σε αγενή εκτός θέματος παραληρήματα, (το προχωράω μερικά κλικσ παραπέρα από την χρήση ή τον επιλεκτικό παροπλισμό πληθυντικού) αλλά εκφράζεται κόσμια και συμφώνως τω νόμω, μόνο χαμένος δεν βγαίνει. Προσωπικά, όταν κάποιος χρησιμοποιεί ενικό για να δημιουργήσει οικειότητα από το πουθενά και εφ'όσον ανήκει στην γνωστή συνομοταξία αυτών που παραγνωρίζονται και παίρνουν αέρα, χρησιμοποιώ το κλισέ ''Προφανώς είμαστε κολλητάρια, αλλά επειδή δεν πολυσυγκρατώ φυσιογνωμίες και ονόματα, μπορείτε να μου θυμίσετε από που έχουμε γίνει αδερφοποιητοί σας παρακαλώ; '' (και ω του θαύματος, έως τώρα μαζεύονται και το γυρίζουν στον πληθυντικό σε Dt ) .
Αλλά εδώ πραγματευόμαστε μόνο τον πληθυντικό ευγενείας και όχι τις άλλες πάμπολλες χρήσεις και πτυχές του. (Όπου ακόμα και τρυφερότητα μπορεί να βγάζει. Δεν μπορεί κανείς να μην νιώθει την ζεστασιά που βγάζουν ζευγάρια παλαιάς κοπής, που είναι δεκαετίες και δεκαετίες μαζί, και μεταξύ τους υιοθετούν τον τρυφερό πληθυντικό, που ξεχειλίζει πως μόνο για τυπικούρα του φαίνεσθαι δεν πρόκειται, τέλειο δεν είναι; Αλλά και στα καθ' ημάς, τι πιο τέλειο από το να υιοθετείται ο πληθυντικός στην κυρία μας, σε αρκετές συγκεκριμένες περιπτώσεις; Είτε μόνοι μας είτε παρουσία τρίτων; Ακόμα και για το διαπροσωπικό παιχνίδι. Όσα χρόνια κι αν είμαστε μαζί. Τι το επιλήψιμο στο να της πεις, κυρία μου και αγαπημένη μου με έχουν πιάσει φουσκοδεντριές οπότε θα μπορούσα να σας φυστικώσω το μπιπ μπιπ σας; Και να την κοιτάς και με βλέμμα απορίας στυλ Odie στον Garfield ''πωωωωω τι είπα ο κάφρος'' ).
Εν φορουμοκατακλείδι, είμαι υπέρ της χρήσης πληθυντικού ευγενείας παντού. Εκτός από τους δικούς μας ανθρώπους. Μπορεί να αισθάνεται κάπως κανείς όταν πρωτοεισπράττει πληθυντικό λίγο μετά τα 25 του, είτε από 18χρονους, είτε από 60χρονους. Αν έχει το υπόβαθρο να τον ερμηνεύσει όπως πρέπει και να τον εκπέμψει επίσης όπως κατά περίπτωση πρέπει και όχι συμπλεγματικά ή ωφελιμιστικά και υστερόβουλα, τότε όλα είναι τέλεια. Αλλά είπαμε, κατά περίπτωση. Το ίδιο ευγενικά θα εισπράξω τον πληθυντικό ενός όχι απαραίτητα ψαρωμένου, απλά με ευγενική αγωγή 17χρονου ή μιάς 65χρονης με παλιομοδίτικη επίσης αγωγή που ξεχειλίζει ευγένεια πραγματική, με τον ενικό μιάς γιαγιούλας που ξέρω πως αυτός είναι ο τρόπος της ή το ''παλικάρι μου'' ενός 50χρονου που έχει το μικρομαγαζάκι του στο τέλος του πουθενά, και στους οποίους επίσης θα απαντήσω στον πληθυντικό δείχνοντας με τον τρόπο μου πως εισέπραξα τον σεβασμό του ενικού του δικού τους τρόπου
Εγώ σε όλους τους εκτός του συγγενικού--φιλικού-οικείου κοινωνικού μου περιβάλλοντος μιλάω στον πληθυντικό. Ακόμα και για καφέ να πάω που οι σερβιτόροι μπορεί να είναι μικρότεροι ή συνομίλικοι μου εγώ και πάλι στον πληθυντικό τους παραγγελνω. Μερικές φορές τους πιάνω να αισθάνονται περίεργα και να μισοχαμογελάνε.Ίσως τους φαίνεται παράξενο. Επίσης, θέλω να μου μιλούν στον πληθυντικό και μένα. Εκνευρίζομαι αφόρητα να με αποκαλούν πχ στη δουλειά : ''Κοπελιά αυτό,εκείνο το άλλο'' ενώ θα μπορούσαν να πούν : ''Κυρια ταδε θα ήθελα αυτό παρακαλώ''
Παραδεχτείτε (όχι παραδέξου ) όμως, πόσο μας συμφέρει να φέρεται ο περίγυρος έτσι όπως απωθητικά περιγράψατε! Πείτε μου πως, είτε σε δημόσια υπηρεσία είτε σε ιδιωτική επιχείριση είτε και σε μιά καφετέρια του κώ- ακόμα, δεν έχετε παρατηρήσει την διακριτική συμπεριφορά των υπαλλήλων προς το άτομό σας έναντι αυτών που στον χυμαδιό ενίοτε προστακτικό ενικό τους απευθύνονται. Απλά επειδή οι υπάλληλοι τον ενικό από τον άγνωστο πελάτη συχνά τον εισπράττουν σαν στυλάκι ''σε πληρώνω και είσαι εδώ για να με υπηρετείς''. Σε αυτά τα άτομα, καθόλου δεν θα με εξέπληττε αν όντως έφτυναν μέσα στον καφέ ή στο ποτό τους. Για να μην αναφέρω και τίποτε χειρότερο δλδ . Οπότε μας συμφέρει να μην υιοθετεί η πλειονότητα -με άλλοθι τις όποιες δικαιολογίες της- το ευγενώς φέρεσθαι
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.