The Mountain
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο The Mountain αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Φοιτητής/τρια. Έχει γράψει 944 μηνύματα.
21-04-20
18:17
Η απόφαση που παίρνει ένα άτομο να πιστέψει ή όχι παραμένει προσωπική καθαρά υπόθεση, ανεξάρτητα από το αν έχει ή όχι επίδραση στην κοινωνία. Επίσης, κάθε σύνολο αξιών και (ηθικών) κανόνων διαμορφώνει ένα σύνολο συμπεριφορών όπως και κάθε οργανωμένη κοινωνική ομάδα αντλεί, κυρίως, την οποιαδήποτε ισχύ και επιρροή της από την ύπαρξη, το πλήθος, τη ζέση κ.λπ. των μελών της. Επομένως, δε νομίζω ότι αυτά είναι χαρακτηριστικά μόνο των θρησκειών και, άρα, δεν τις ξεχωρίζουν από άλλες κοινωνικές/ατομικές συμπεριφορές.
Ας δεχτώ πως είναι προσωπική όταν γίνεται συνειδητά κι όχι λόγω κατήχησης από την 1η δημοτικού και αναπαραγωγής συγκεκριμένων προτύπων. Εγώ αυτό που ήθελα να θίξω είναι η τάση να εξατομικεύουμε ζητήματα τα οποία στην πραγματικότητα έχουν κοινωνικές προεκτάσεις. Το 400 π.Χ. να δεχτώ ότι η πίστη πήγαζε πηγαία λόγω περιορισμένης επιστημονικής γνώσης και ιστορικής εμπειρίας. Το 2020, όταν έρθει η ώρα να αποφασίσεις αν πιστεύεις, το να μην λάβεις υπόψιν σου το ρόλο της θρησκείας στο κοινωνικό πεδίο, πχ το πως η ύπαρξή της είναι συνυφασμένη με το κράτος κι άλλες τυπικές ή άτυπες εξουσίες, το θεωρώ ατόπημα.
Αν το κάνεις και καταλήξεις πως είναι ευεργετική, οκ διάλεξες την απέναντι από τη δική μου πλευρά, αλλά τουλάχιστον μπορούμε να συζητήσουμε σε μια ουσιαστική βάση. Το να λες "εγώ πιστεύω επειδή μου δίνει δύναμη, αλλά μην με εγκαλέσεις κιόλας για τα λάθη της οργανωμένης θρησκείας", ενώ με την καθημερινή σου στάση την στηρίζεις, ε σόρρυ κιόλας είναι μαλακία.
The Mountain
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο The Mountain αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Φοιτητής/τρια. Έχει γράψει 944 μηνύματα.
27-08-19
02:27
Αν θες να εξετάσεις το ζήτημα κατά το δυνατόν «επιστημονικότερα», θα πρέπει να εντάξεις τη θρησκεία στο κοινωνικό πλαίσιο, δηλαδή σαν κοινωνικό κατασκεύασμα, ιδιαίτερα την οργανωμένη.
Στο πλαίσιο αυτό, ο κυριότερος ρόλος της οργανωμένης θρησκείας ιστορικά, είναι η ιεροποίηση εξουσιών, ώστε να δικαιολογεί την επιβολή τους και να λειτουργεί ως ασφαλιστική δικλείδα για αυτές. Α, ενίοτε αναδύεται (φανερά) και η ίδια η οργανωμένη θρησκεία ως πολιτική εξουσία.
Προσωπικό ήταν, είναι και θα είναι το ζήτημα.
Όχι δεν είναι καθόλου μόνο προσωπικό ζήτημα γιατί η θρησκεία έχει συγκεκριμένο κοινωνικό αντίκτυπο. Για προσωπικό ζήτημα θα μιλάγαμε αν το "είμαι Χριστιανός" είχε ίδια βαρύτητα σε κοινωνικό και πολιτικό πλαίσιο όσο το "είμαι Παναθηναϊκός".