Αγαπημένες σκηνές από ταινίες ή σειρές

[Valder]

Good Lord...

 

[Nascentes morimur]

Spoiler: Possession - Anna scenepack

 

[Εριφύλη]

Φιλάκι Rachel Weisz με Olivia Colman - The Favourite (Ρέιτσελ μου, σε ζήλεψα ολίγον)

 

[Valder]

For all Mankind τελευταια σκηνή της 4ης σεζόν

Τη δεκαετία του 60 η ΕΣΣΔ έφτασε πρωτη στο φεγγάρι και η κούρσα για το Διάστημα, αντί να σβησει όπως στη δική μας πραγματικότητα, φούντωσε ακόμα περισσότερο, αλλάζοντας τα πάντα στον κόσμο μας.

Το 2003 (4η σεζόν) μια ενωμένη ανθρωπότητα (Σοβιετική Ένωση, ΗΠΑ, Ευρωπη, Βορεια Κορέα κλπ) εχει ξεκινησει να αποικίζει τον Άρη, αλλά οι άποικοι αρχίζουν να νιωθουν σιγά σιγά τον Άρη περισσοτερο ως δικό τους σπιτι, παρά τη Γη και μια διαμάχη ξεκινά γυρω απο το ποιός θα εξασφαλίσει εναν πλούσιο σε μεταλλα αστεροειδη για τον δικο του πλανήτη.

Η σκηνή κάνει pan out από το ψηλότερο σημειο στον Άρη, πηδώντας μια δεκαετία μετά 2012, αφηνοντας μας σε αγωνία για την 5η σεζόν. Εννοείται ειμαι με team Mars, κι αν κατι με συγκινεί πραγματικά είναι τετοιες σκηνές και τέτοιες σειρές. Θα ήθελα να ειμαι στη θεση του Dev στη σκηνή αυτή, να αγναντευω τον τεραστιο κρατηρα απο κοντά.

Κάποτε ο hack3r με ειχε ρωτησει, ποιον θεωρω τον υπέρτατο στόχο στη ζωή μου, γιατί είμαι εδω. Για κατι τετοιο ιδανικά θα ήθελα να ήμουν εδω. Να μπορούσα να εγκαταλείψω για παντα αυτο τον κοσμο, όπως αυτοί, και να παω να μεινω εκει, απο τους πρώτους. Ναι, αυτο το θεωρω κατι άξιο στη ζωή, κάτι ξεχωριστό, σε αντίθεση με άλλα.

 

[Wonderkid]

 

[Wonderful]

Καταπληκτική ταινία, εύγε που την έχεις δει και την προτείνεις παρά το νεαρό της ηλικίας σου!

 

[Luke87]

Die Hard (1988) - Welcome To The Party, Pal Scene (2/5) | Movieclips (youtube.com)

 

[Valder]

Ξεκινώντας απόψε το Masters of the Air, θυμηθηκα τα 2 προηγουμενα έπη του Σπίλμπεργκ, Band of Brothers (2001) και The Pacific (2010).

Αγαπημένη σκηνή από το Band of Brothers. Ο Γερμανός κόντευε να κλάψει που τον άφησε να κρατησει το Λούγκερ.

 

[amarelia]

Η αγαπημένη μου σκηνή κινηματογράφου, απλά δεν περιγράφονται τα συναισθήματα που μου έβγαλε. Και όλη η ταινία βέβαια αλλά η συγκεκριμένη σκηνή είναι όλος ο γολγοθάς του ανθρώπου σε ένα καρέ

 

[Luke87]

Blood Diamond (2006) - Final Battle Scene (youtube.com)

 

[Jack of Spades]

Από το περασμένο Σαββατόβραδο αυτή η σκηνή έγινε η αγαπημένη μου σκηνή στην κινηματογραφική ιστορία, απλούστατα γιατί την έζησα σχεδόν αυτούσια!

Έξω για ποτό μ' έναν αγαπημένο φίλο που έχει τα διπλά μου χρόνια (μεγαλοδικηγόρος και πρώην πολιτευτής), βλέπουμε μια κοπέλα μόνη σ' ένα τραπέζι, την προσεγγίζουμε, της πιάνει κουβέντα με παρόμοιο όμορφο τρόπο, μας εξηγεί ότι περιμένει κάποιον κ.λπ. αλλά καλοπερνάει, της λέει «χορεύεις;» (στο μαγαζί είχε πίστα όπου χόρευαν bachata), απαντά «δεν ξέρω να χορεύω», της προτείνει να της μάθει και τσουπ οι δυο τους στην πίστα κι εγώ να «καμαρώνω»!

Οι μόνες διαφορές (πέρα απ' το είδος του χορού), ότι ο φίλος μου δεν είναι τυφλός κι ότι έπρεπε εγώ να τα μπαλώσω με τον γκόμενο της κοπέλας που κατέφθασε τη στιγμή που χόρευαν!

 

[Luke87]

"Only a Sith deals in absolutes" 1080p HD (youtube.com)

 

[touvlo]

Από το περασμένο Σαββατόβραδο αυτή η σκηνή έγινε η αγαπημένη μου σκηνή στην κινηματογραφική ιστορία, απλούστατα γιατί την έζησα σχεδόν αυτούσια!

Έξω για ποτό μ' έναν αγαπημένο φίλο που έχει τα διπλά μου χρόνια (μεγαλοδικηγόρος και πρώην πολιτευτής), βλέπουμε μια κοπέλα μόνη σ' ένα τραπέζι, την προσεγγίζουμε, της πιάνει κουβέντα με παρόμοιο όμορφο τρόπο, μας εξηγεί ότι περιμένει κάποιον κ.λπ. αλλά καλοπερνάει, της λέει «χορεύεις;» (στο μαγαζί είχε πίστα όπου χόρευαν bachata), απαντά «δεν ξέρω να χορεύω», της προτείνει να της μάθει και τσουπ οι δυο τους στην πίστα κι εγώ να «καμαρώνω»!

Οι μόνες διαφορές (πέρα απ' το είδος του χορού), ότι ο φίλος μου δεν είναι τυφλός κι ότι έπρεπε εγώ να τα μπαλώσω με τον γκόμενο της κοπέλας που κατέφθασε τη στιγμή που χόρευαν!

Υπέροχη! Μπράβο!
Εμένα η σκηνή που με συγκίνησε και την βάζω τοπ στην κινηματογραφική ιστορία είναι:

Επίκαιρη λόγω ολυμπιάδας είναι αλλά για μένα είναι όλη μου η ζωή. Οσο κι αν φαίνεται ελαφριά, είναι μια ιστορία της υπερπροσπάθειας και αποτυχίας/επιτυχίας: Τα παληκάρια έδωσαν όλη τους την προσπάθεια, πέτυχαν πολλά, αλλά είχαν ατύχημα, δεν έφτασαν στην κορυφή. Παρόλα αυτά, έζησαν και κατάφεραν έστω και τελευταίοι, καταβάλοντας τις τελευταίες δυνάμεις τους, να τερματίσουν και να αποδείξουν ότι αξίζουν. Αξίζει και ο διάλογος της παραμονής: <κοουτς, πώς θα ξέρω, αν αξίζω;> <Αύριο, την ώρα που θα περνάς τη γραμμή τερματισμού, θα το ξέρεις>